Ouderafstoting: Hoe hier mee om te kunnen gaan?
Hallo,
Ik ben een vader van drie prachtige kinderen twee jongens (10 en 6) en een meisje (4). Sinds 9 December 2024 woon ik niet meer bij de kinderen en hun moeder omdat ik verliefd ben geworden op een andere vrouw. En op dit moment verloopt de scheidingsprocedure erg moeizaam beide partijen hebben een advocaat omdat mediation niet meer werkte.
Zonder te veel in te gaan op de procedure zelf. Wordt er vanuit mij vastgesteld dat de kinderen veel meekrijgen van de scheiding maar dat er ook vanuit hun moeder. Moeder laat uit boosheid veel los tegenover de kinderen; de nieuwe partner van papa is een K#^$Wijf en papa is slecht. Ook beslissingen betreft school word ik als vader buitengehouden. en dat zijn dan een paar kleine voorbeelden.
Op de momenten dat ik mijn kinderen heb merk ik een afstand, de twee jongens en vooral de oudste is heel erg aan het schakelen wat kan ik wel zeggen en wat niet. Ik zie aan zijn hele houding dat hij er graag bij wil zijn maar het niet doet. De middelste heeft momenten dat hij wil en doet maar laat zich ook erg leiden door zijn gevoel (wat oke is). De jongste heeft haar leeftijd mee en verteld wat zij bij haar moeder te horen krijgt en dat zij dat anders ervaart.
Ik weet niet hoe ik met deze situatie om kan en moet gaan. Ik merk zelfs dat ik me benauwd voel als ik weet dat ik mn eigen kinderen bij me ga hebben. Zou niet mogen zoou je zeggen.
@Alias1, Dank je wel voor je reactie. Ik kijk hier anders naar. Maar respecteer je reactie. Nogmaals dank
DannyJ schreef op 25-03-2025 om 09:59:
@Alhambra,
Ik heb allang erkend en benoemd wat ik verkeerd heb gedaan. En mijn kinderen krijgen alle ruimte om boos te zijn en dat hebben ze ook kunnen en mogen uiten. Maar kreten zoals kinderen gaan voor geloof ik niet in omdat ze alleen als het uitkomt gehanteerd worden. Als een ouder niet gelukkig is heeft dat effect op het kind. En volgens mij wil elk kind ook dat de ouder gelukkig is.
Wat ik wel bijzonderzonder vind is dat verliefdheid gezien word als een fout zoals jullie (Alhambra en absor) aangeven. Het is me overkomen en los hiervan het GEEN excuus dat de andere ouder de kinderen als wapen inzet om in dit geval afstand te creeeren tussen vader en kind. Leg mij eens uit waarin komt dan "kinderen gaan voor"?
Nogmaals vriendelijk bedankt voor je jullie reactie maar ik zoek meet naar antwoorden hoe ik hier mee om kan gaan als vader en kind zijnde.
Erkennen en benoemen heb je misschien woordelijk gedaan. Maar je meent er geen reet van
Daarom blijft je ex boos. En daarom zijn je kinderen ook boos. Je meent het niet. Je vind dat je in je recht staat. Je was getrouwd, een belofte bij elkaar te blijven in voor en tegenspoed en huppakee, het bleek inhoudsloos. Het bleek een grote leugen
‘Volgens mij wil elk kind dat zijn ouder gelukkig is‘ =absolute bullshit hoor. Een jong kind interesseert het totaal niet of zijn ouder gelukkig is. Die heeft een vader en een moeder nodig die voor hem zorgen. Een fijn thuis. Maakt een kind niet uit of papa genoeg neukt met mama, echt niet. Een kind wenst helemaal niets maar verdient er blind vanuit te mogen gaan dat hun veilige fijne leefomgeving voor altijd is. Die hoort geen ruzies te hoeven meemaken maar dood normale simpele liefde van papa en mama. En nergens tussen in te zitten.
je vraagt letterlijk aan het begin; hoe kan ik met deze situatie omgaan dat ik minder tegen mijn kinderen opzien?
Ik geef je het antwoord; realiseer en erken dat je een grote lul bent die voor zijn eigen welzijn heeft gekozen ipv zijn gezin op nummer 1 te zetten zoals een ouder hoort te doen!! Pas als jij ECHT realiseert wat voor klootzak je bent en je OPRECHT vergeving vraagt aan je vrouw is er ruimte voor heling!! En die heling is nodig in je voormalig gezin
En dan moet je echt eerst beginnen met een goed gesprek met je ex waar zij ook de ruimte krijgt om te huilen en treuren over wat jij hebt vernietigd. En daarna kijken hoe je samen gezin 2.0 met zoveel mogelijk liefde kan vormgeven
Maar je hébt je kinderen al permanent beschadigd. Dat gedeelte is al niet meer terug te draaien
Ik snap dat je dit niet wil horen en lezen maar dit is wat het is.
DannyJ schreef op 25-03-2025 om 09:59:
@Alhambra,
Ik heb allang erkend en benoemd wat ik verkeerd heb gedaan. En mijn kinderen krijgen alle ruimte om boos te zijn en dat hebben ze ook kunnen en mogen uiten. Maar kreten zoals kinderen gaan voor geloof ik niet in omdat ze alleen als het uitkomt gehanteerd worden. Als een ouder niet gelukkig is heeft dat effect op het kind. En volgens mij wil elk kind ook dat de ouder gelukkig is.
Wat ik wel bijzonderzonder vind is dat verliefdheid gezien word als een fout zoals jullie (Alhambra en absor) aangeven. Het is me overkomen en los hiervan het GEEN excuus dat de andere ouder de kinderen als wapen inzet om in dit geval afstand te creeeren tussen vader en kind. Leg mij eens uit waarin komt dan "kinderen gaan voor"?
Nogmaals vriendelijk bedankt voor je jullie reactie maar ik zoek meet naar antwoorden hoe ik hier mee om kan gaan als vader en kind zijnde.
Allereerst: Liefde overkomt je niet. Zo kun je het wel gigantisch plat slaan en alles recht praten wat krom is, maar liefde is een keuze. En jij hebt er voor gekozen om te acteren. Die keuze kun je niemand anders in de schoenen schuiven, dus dat daar wat consequenties voor jou aan vast zitten die je niet zo lekker bevallen, dat heb je dan compleet aan jezelf te danken. Maar, in dit soort situaties zijn de mensen die dat "overkomt" wel vaker niet.
Je kunt er nog zo'n riedeltje van maken en roepen dat je ongelukkig was, of dat de relatie kut was, dat zal allemaal wel. Maar je had wel een keuze om daar in, voordat je verliefd werd op een ander, met je ex te gaan zitten voor een scheiding. Dat doe je niet, dat maakt jou per definitie inderdaad de schuldige. Want inderdaad, je hebt kinderen met deze mevrouw. En dat houd in dat jullie er alles aan zouden moeten doen om het voor de kids zo goed mogelijk te laten verlopen. En daar de acties die jij gemaakt hebt, maak je dat redelijk onmogelijk. Dus daar mag je inderdaad enkel en alleen jezelf voor aan kijken.
Verliefdheid is geen fout, dat zegt niemand. Je hebt echter de verkeerde volgorde daarin gekozen. Je had namelijk ook als een volwassen kerel kunnen gaan zitten met je ex en eerst voor een nette afhandeling kunnen kiezen. Dat dien je inderdaad in het belang van de kinderen te doen.
Praat dat goed dat je ex je kids hier in betrekt? Nee absoluut niet. Hoe zo'n hekel je ook aan iemand hebt ( en die heeft ze nu aan jou, trust me i know) je hebt ook vanuit die kant de verantwoording richting je kinderen. Dat wil zeggen: Je ex mag jou een ongelooflijke zaadbal vinden, maar zou dit niet mogen uiten richting de kinderen. Maar vergeet niet wie haar in deze situatie geplaatst heeft: Dat ben je zelf. Maar zoals wel vaker, verliefde mensen kunnen moeilijk verantwoording nemen voor de daden die ze zelf gedaan hebben.
Ik weet oprecht niet hoe ik moet reageren op deze hardheid! Ik sta oprecht met tranen in mijn ogen omdat ik echt zoek naar die hand maar merk die er simpel wel niet zijn. Jullie kennen mij en de situatie niet en met het beetje aan informatie wat is gegeven worden er bepaalde verbanden gelegd en conqlusies gemaakt. Nogmaals ik respecteer ieder zijn mening maar de hardheid waarop gaat is buitengewoon.
Hier heeft Danny inderdaad een punt. Je kinderen in een loyaliteitsconflict duwen is zeker niet in het belang van de kinderen. Maar je moet wel heel sterk in je schoenen staan om je emoties thuis in te snoeren en weg te houden bij de kinderen (óf je had toch al geen gevoelens meer voor je partner zodat er weinig emoties zijn). Dus Danny, vanuit jou mag er zeker begrip en compassie zijn voor je ex en de situatie waar zij nu inzit.
Ik lees in je OP ook dat jij het benauwd krijgt als de kinderen komen en dat dit toch niet de bedoeling kan zijn. Daar trigger ik wel op want dit is een egocentrische blik op de situatie. JIJ hebt er last van. Stap daar even uit Danny en probeer je in je kinderen te verplaatsen. Waar hebben ZIJ last van? Wat is HUN gevoel/angst/emotie? Nodig ze uit om dat te vertellen (passend bij hun leeftijd) en vraag ze waar ZIJ behoefte aan hebben. Want los van het taalgebruik (waar ik niet achtersta) hebben Absor en Alhambra hebben weldegelijk gelijk: de belangen van je kinderen gaan boven je eigen belangen, want jij bent verantwoordelijk voor de hunne. En dan slik je dus een keer als zij een antwoord geven dat jij niet leuk vindt. En als je het benauwd krijgt dan reflecteer eens op jezelf: waar komt dat door? Wat kan IK anders doen zodat WIJ ons weer fijner voelen samen?
Het is makkelijk om de schuld bij je ex of je kinderen te leggen, maar wat is je eigen aandeel hierin? Dus mijn advies: ga open het gesprek aan met je kinderen, kijk verder dan je eigen belang en wensen, reflecteer en herstel de verbinding
DannyJ schreef op 25-03-2025 om 09:40:
@Adsor, En de welzijn van mijn gezin staat dus daarmee boven mijn welzijn? En even los van wat ik deel in mijn toelichting ga je niet een beetje kort door de bocht?
Natuurlijk staat het welzijn van je gezin boven je eigen welzijn. Huh?
Nee, je verliefdheid is geen fout. Dat zeg ik niet. Jouw keuze om te kiezen voor je nieuwe liefde is een keuze met grote gevolgen.
DannyJ schreef op 25-03-2025 om 10:26:
Ik weet oprecht niet hoe ik moet reageren op deze hardheid! Ik sta oprecht met tranen in mijn ogen omdat ik echt zoek naar die hand maar merk die er simpel wel niet zijn. Jullie kennen mij en de situatie niet en met het beetje aan informatie wat is gegeven worden er bepaalde verbanden gelegd en conqlusies gemaakt. Nogmaals ik respecteer ieder zijn mening maar de hardheid waarop gaat is buitengewoon.
Ik zie dat er inmiddels nog meer mensen hebben gereageerd. Er zitten een paar flinke tussen (en reflecteer even waar die woede en scheldpartijen vandaan komen dames…die zijn onnodig).
Ik begrijp dat je het hard vindt om te horen, maar in feite krijg je hier de reacties van ouders die het belang van je kinderen proberen te verwoorden. Dus ik vind het knap dat je dit topic hebt geopend, want dat laat zien dat je wel iets wilt veranderen. Maar je gaat hier wel spiegels voorgehouden krijgen die niet altijd leuk zijn om in te kijken. Maar als je dat doet en je doet vervolgens ook iets met die reflecties, dan kun je er wel je voordeel mee doen voor die verbinding. Succes Danny 🍀
DannyJ schreef op 25-03-2025 om 09:59:
@Alhambra,
Ik heb allang erkend en benoemd wat ik verkeerd heb gedaan. En mijn kinderen krijgen alle ruimte om boos te zijn en dat hebben ze ook kunnen en mogen uiten. Maar kreten zoals kinderen gaan voor geloof ik niet in omdat ze alleen als het uitkomt gehanteerd worden. Als een ouder niet gelukkig is heeft dat effect op het kind. En volgens mij wil elk kind ook dat de ouder gelukkig is.
Wat ik wel bijzonderzonder vind is dat verliefdheid gezien word als een fout zoals jullie (Alhambra en absor) aangeven. Het is me overkomen en los hiervan het GEEN excuus dat de andere ouder de kinderen als wapen inzet om in dit geval afstand te creeeren tussen vader en kind. Leg mij eens uit waarin komt dan "kinderen gaan voor"?
Nogmaals vriendelijk bedankt voor je jullie reactie maar ik zoek meet naar antwoorden hoe ik hier mee om kan gaan als vader en kind zijnde.
Je bent een volwassen man met verantwoordelijkheden, je hebt drie kinderen op de wereld gezet die voorop moeten staan en jou nodig hebben. Verliefd worden overkomt je, wat je daar vervolgens mee doet is een keuze.
Ik denk dat het Danny nu wel duidelijk is. He fucked up. Maar die kinderen schieten er niks mee op als hun vader hier afgefakkeld wordt omdat ie dat heeft gedaan.
Hoe herstelt Danny de verbinding met zijn kinderen? Wat kan Danny nu doen om de draai omhoog te maken voor zijn kinderen? Dáár zijn die kinderen mee geholpen.
DannyJ schreef op 25-03-2025 om 10:26:
Ik weet oprecht niet hoe ik moet reageren op deze hardheid! Ik sta oprecht met tranen in mijn ogen omdat ik echt zoek naar die hand maar merk die er simpel wel niet zijn. Jullie kennen mij en de situatie niet en met het beetje aan informatie wat is gegeven worden er bepaalde verbanden gelegd en conqlusies gemaakt. Nogmaals ik respecteer ieder zijn mening maar de hardheid waarop gaat is buitengewoon.
De verwoording is misschien hard maar daarmee is de inhoud nog niet fout. Jij hebt keuzes gemaakt die als consequentie hebben dat jouw kinderen al heel vroeg hun kerngezin zij kwijtgeraakt. Die krijgen ze nooit meer terug! En dat allemaal omdat papa zijn eigen geluk boven die van hun stelde. Jij bent het namelijk toch echt zelf geweest die er voor gekozen heeft te handelen naar zijn verliefdheid.
En je koos er niet alleen voor om te handelen naar je verliefdheid maar er ook gehoor aan te geven. Dat zijn hele bewuste keuzes. En wat men hier bedoelt is dat je moet beginnen om hier verantwoordelijkheid voor te nemen. Jij bent niet gedwongen, je hebt gekozen! Jij bent niet het slachtoffer. Dat zijn in de eerste plaats de kinderen, maar ook de moeder van je kinderen.
Jij schrijft dat je buiten beslissingen van school wordt gehouden, maar is dat echt zo? Want het is namelijk niet aan de moeder van de kinderen of aan de school van jouw kinderen om jou overal van op de hoogte te houden. Dat is aan jou en alleen aan jou. Welke verantwoordelijkheid neem jij daar in? Of is dat ook iets wat je overkomt?
En hoe sneu is het dat jij de verantwoordelijkheid van de relatie tussen jou en jouw kinderen bij de kinderen legt. Jij voelt je benauwd in de omgang met je kinderen. Nou boehoe hoor. Hoe denk je dat jouw kinderen zich voelen?
Het ligt aan je ex, het ligt aan de kinderen, het ligt aan school en het ligt aan de reacties hier. Het ligt overal aan behalve aan jou. Stap van je hoge paard en erken dat je dingen hebt gedaan waaraan alleen jij schuld hebt. Als je het niet voor jezelf wil doen doe het dan voor je kinderen. Zoek er desnoods hulp bij maar stap uit je slachtofferrol.
'Verliefdheid overkomt je' vind ik een heel discutabele uitspraak meestal gedaan om jezelf vrij te pleiten. Ik denk dat je dan jezelf niet goed kent en niet kan zien welke subtiele keuzes je maakt om mee te gaan in die roes. (want dat is het hoor, over drie jaar heb je ook weer gedoe) Maar goed, je kan er inderdaad altijd nog voor kiezen verliefde te zijn maar er niets mee te doen. 'Kiezen voor mijn eigen geluk' klinkt voor mij ook als een makkelijk standpunt om een jong gezin op te breken. Inderdaad, kinderen gaan voor.
Je laat een gezin in ontreddering achter voor je eigen geluk en hebt de moeder van je kinderen dus onmiddelijk ingeruild voor een ander. Het is amper drie maanden geleden dat je daar nog woonde. Het stof heeft dus nog op geen enkele wijze kunnen neerdalen en je spreekt nu al van ouderverstoting? Dat is de zaken omkeren. Jij hebt hen verlaten. Zo kunnen de kinderen en hun moeder ervaren en zij hebben gezien de situatie recht op hun gevoel.
Maar goed, hoe pak je het aan? Hoe vaak zijn de kinderen bij jou? Ben je dan alleen met ze? Neem je de tijd om de nieuwe vriendin nu nog niet maar gaandeweg heel langzaam te introduceren? Dus bijvoorbeeld na een half jaar dat eerst de band met jou weer heeft kunnen groeien eens op de thee, na een jaar een dagje uit met zijn allen, dan eens blijven slapen etc. Of krijgen ze de nieuwe dame er meteen bij? Dat zou natuurlijk fnuikend zijn voor de vader-kind band. Neem je genoeg tijd om je bezig te houden met hun leven? Hoe vaak zijn ze bij jou? Heb je co-ouderschap? Weet je wie hun vriendjes zijn? Komen die ook bij jullie spelen? weet je wanneer er feesten op school zijn, hoe hun juf of meester heet? Weet je wat leuk en vervelend is op school? Ga je met ze naar de tandarts en de kapper? Weet je hun geboorte data? Plan je verjaardagfeestjes ook bij jou? Weet je waar ze zich voor interesseren en plan je uitjes daaromheen (musea, evenementen, films)? Weet je hoeveel tanden ze al gewisseld hebben? Neem je tijd om met ieder kind apart te praten en te knuffelen, nogmaals: voorlopig heel lang zonder nieuwe vlam erbij. Dit nu eens allemaal een tijd doen en me dunkt dat het dan reuze mee gaat vallen met de 'ouderverstoting'.
er.is.maar.1.Pino schreef op 25-03-2025 om 10:40:
Ik denk dat het Danny nu wel duidelijk is. He fucked up. Maar die kinderen schieten er niks mee op als hun vader hier afgefakkeld wordt omdat ie dat heeft gedaan.
Hoe herstelt Danny de verbinding met zijn kinderen? Wat kan Danny nu doen om de draai omhoog te maken voor zijn kinderen? Dáár zijn die kinderen mee geholpen.
Mijn woorden zijn hard. Jazeker
Maar dat komt omdat Danny de draai omhoog pas kan gaan maken als hij eerst verantwoordelijkheid neemt voor de shit die hij heeft gebracht bij zijn gezin. Hij zal nooit een gezonde draai omhoog kunnen gaan maken als hij niet eerst doorvoelt en erkent wat hij zijn gezin heeft aangedaan.
natuurlijk heeft de boosheid van zijn ex deze fnuikende gevolgen voor zíjn omgang met de kinderen. Maar hij lijkt vooralsnog blind dat hij zelf de reden is voor de boosheid bij de ex en desgevolg de slechte omgang tussen hem en zijn kinderen
en wat iemand ieder al schreef, nu wil hij opnieuw weten hoe het voor HEM minder benauwd kan gaan voelen. De meest egoïstische vraag die je nu kan stellen. Hoe kan dit voor MIJ prettiger worden
DannyJ schreef op 25-03-2025 om 10:26:
Ik weet oprecht niet hoe ik moet reageren op deze hardheid! Ik sta oprecht met tranen in mijn ogen omdat ik echt zoek naar die hand maar merk die er simpel wel niet zijn. Jullie kennen mij en de situatie niet en met het beetje aan informatie wat is gegeven worden er bepaalde verbanden gelegd en conqlusies gemaakt. Nogmaals ik respecteer ieder zijn mening maar de hardheid waarop gaat is buitengewoon.
Tranen zijn goed, maar niet als het verdriet is om jezelf. Dat het zielig is voor jou dat iedereen zo hard is. Maar wel als het tranen zijn voor de klotesituatie waar je kinderen nu in zitten
DannyJ schreef op 25-03-2025 om 10:26:
Ik weet oprecht niet hoe ik moet reageren op deze hardheid! Ik sta oprecht met tranen in mijn ogen omdat ik echt zoek naar die hand maar merk die er simpel wel niet zijn. Jullie kennen mij en de situatie niet en met het beetje aan informatie wat is gegeven worden er bepaalde verbanden gelegd en conqlusies gemaakt. Nogmaals ik respecteer ieder zijn mening maar de hardheid waarop gaat is buitengewoon.
Die hand is er wel, die is je hier nu al een aantal keren gegeven: Stop met de slachtofferrol en erken dat je een fout gemaakt hebt. Dat gaat inderdaad verder dan een keer sorry zeggen. Je hebt je ex-vrouw een trauma aangedaan. En dat los je niet op met sorry.
Ik kan je vanuit de rol van je ex vertellen dat het vooruitzicht dat ze nog de komende tientallen jaren met jou geconfronteerd wordt, doordat jullie kinderen hebben, er eentje is die haar best wel eens tot waanzin zou kunnen drijven, bij wijze van. Had ik in het begin wel tenminste: Weten dat ik nog vaak geconfronteerd ga worden met mijn ex-vrouw en de AP, terwijl ik ze het liefst allebei in een hele diepe zee zou willen gooien.
Dat zakt wel weer. En, zoals ik aan gaf, praat het je ex niet goed om zo slecht over jou te praten en om de kids er in te betrekken. Maar ik kan me wel heel goed voorstellen hoe moeilijk dat is, zeker als jij dan ook nog eens de soort van vermoorde onschuld speelt. Dat triggert zo erg. Ik vond dat ook echt LASTIG. Mijn mond moeten houden, terwijl de kids wel constant met allerlei vragen kwamen. Dus in dat geval zou je kunnen zeggen dat jullie allebei op dit moment niet je kids voorop zetten. Maar je ex heeft daar dan in elk geval in haar situatie nog een soort van reden voor: Ze is pislink, verdrietig en moet waarschijnlijk een trauma verwerken. Dat zijn wat verzachterende omstandigheden dan manlief die lekker verliefd rondhuppelt.
En ja, dit klinkt hard, maar dat is expres zo omdat ik echt 0,0 verantwoording en begrip vanuit jou kant zie.
