Ouder-blunders....

Omvallende fiets

Ik wilde een keer met dochter achterop boodschappen doen, had haar al in het kinderstoeltje en leunde de fiets tegen de schuur om snel de deur op slot te doen , op dat moment donderd de fiets om. Zij schrok zich wezenloos en ik ook, verder gelukkig niets gebeurd. Ook had zij tijdnes het slapen een keer een pug op haar wang en in een reflex sloeg ik hem met een handdoek eraf. Mug was plat en dochter spontaan wakker. Ze keek mij met grote ogen aan dus ik zei snel dat het een gemene mug was die haar pijn deed.Soms zijn de reacties sneller dan je verstand....

Oh sini!

Ach arm kind, maar ja daar komt hij wel weer over heen

Nou...

hier weten de 6 jarigen precies dat de paashaas niet bestaat, dat de Kerstman een verklede man is, maar dat Sinterklaas toch echt wel echt is!!!

Ja sint wel (ot)

Hier ook hoor. Kerstman bestaat in Amerika, wij leggen gewoon zelf 1 cadeautje onder de boom. En Paashaas is er niet, kids verstoppen zelf de eieren. Maar Sint bestaat natuurlijk wel.

Arme Sinizoon. Maar even niet meer over hebben. Misschien dat ie straks toch nog weer gelooft, al is ie dan natuurlijk wel aan de grote kant.

Maar ja, ik heb zelf nog altijd kriebels als ik Sint zie, gewoon omdat ik het vroeger altijd zo spannend vond.

Paashaas?

Sinds wanneer is die uitgevonden? Nog nooit gezien dat iemand daarin geloofde.

Jaymza

Ontaarde moeder

Wij hebben een hele grote tuin, waar je vanuit het huis maar een klein deel van kunt zien. In de tuin staat o.a. een oud kippenhok waar de kinderen vaak in spelen. Afgelopen week wilde Anders (net 3) graag buiten spelen. Hij vermaakt zich altijd uitstekend in zijn upje, maar ik ga normaal gesproken toch steeds even kijken wat 'ie aan het doen is. Dit keer echter niet, want ik had binnen mijn handen vol met een zieke, een heel hangerige dreumes en ook nog met eten koken. Toen mijn man thuis kwam liep ik snel naar buiten om hem te vragen Anders even te halen, maar het moment dat ik buiten kwam hoorde ik hem al huilen. We zijn gauw gaan kijken, en toen bleek hij boven in het kippenhok gekropen te zijn en er niet meer zelf uit te kunnen (hij vertelde later dat hij dat wel vaker deed, maar dat dan 1 van zijn grote broers hem er weer uit helpt...). Hij was helemaal overstuur (en helemaal zwart ook trouwens want er ligt allemaal zwart zand in het hok), blijkbaar was hij al een hele poos aan het roepen en er kwam maar niemand. Owww, wat voelde ik mij slecht. Waarom, waarom ben ik toch niet even gaan kijken?? Enfin, 's avonds kon hij er zelf al weer grapjes over maken, dus echt een trauma zal hij er niet aan overhouden. Maar ik vrees wel dat binnenkort de kinderbescherming op de stoep staat, omdat er buren hebben geklaagd dat wij kinderen opsluiten in het kippenhok... ;o)

Jongen of meisje?

Toen jongste tevoorschijn kwam na de bevalling was ik erg verbaasd....Na 2 in-en-in-blonde kindjes had ik niet gerekend op een kindje met gitzwart haar (het bleek achteraf bruin, maar zo leek het door alle vocht enzo wel). Ik mocht de gelukkige grootvaders bellen. Dus ik bel op, nog helemaal hoteldebotel en zeg:" Het is er en het heeft pikzwart haar!!!" En wat is het geworden? vraagt de kersverse opa....." Euh....dát weet ik niet meer, maar het heeft pikzwart haar!" Een jongen of een meisje? Probeerd opa, want hij wil me helpen de schat........Ik moet man aankijken die enigzins verbaasd het gesprek volgt en verbaasd :" Een meisje!" zegt. Pfff dat is eruit. Toen opa 2. En zo'n beetje hetzelfde gesprek heraalde zich.....Ik kón het maar niet 'onthouden'...zó verbaasd was ik over die totaal andere kleur haren!
Het heeft nog tot de andere dag geduurd voordat werkelijk tot mij doordrong dat het een meisje was. Man werd er ongeduldig van.
Nu 12 jaar later, maken beide opa's er nog regelmatig grapjes over....dat ik pas na een week ofzo door had dat ze een meisje was. Grr
groeten albana

Naam

Toen mijn man, drie dagen na de geboorte van de oudste even op zijn werk was, vroeg men hem hoe zijn dochtertje heet. Hij wist het niet meer....

Kind uitgehongerd

Gister was mijn zoon, 11 jaar, nogal aan het zeuren. ‘Mag ik een koekje, snoepje een ditje of een datje’
Nee, nee, na het eten weer. Hij had uit school iets lekkers gehad en hij is een kleine eter dus ik doe dat nooit. Tegen een uur of 17 was hij bloedchagrijnig. Ieder dingetje wat er mis ging was genoeg om in een driftbui te raken, te gooien met dingen en te vloeken. Tegen etenstijd was ik hem zo zat dat ik hem voor straf op de gang liet eten. Na 10 min. komt hij de huiskamer weer in en vraagt poeslief: ’Mam, mag ik nog een beetje?”
Sprakelooos was ik. Dit gebeurt bijna nooit…. Ja, als we patat eten.
Hij wilde nog een schep van de stamppot en kreeg die ook. En toen realiseerde ik me ineens dat deze jongenman waarschijnlijk een enorme suikerdip had gehad en ik hem dus de hele middag uit had zitten hongeren. Tja, hij zit in een spurt, dus ik had het moeten weten…

Hahahahaha

Ik moet mijn zusje over dit draadje vertellen. Ze is pas bevallen van haar eerste en hoewel ze kinderen en babies gewend is, is ze vorige week totaal overstuur geraakt doordat de baby een onverwachte beweging maakte en ze hem bijna liet vallen. Om haar te troosten vertelde ik haar over mijn talrijke mama-blunders:
Hoe ik de eerste weken zoooo bang was in slaap te vallen onder het voeden en een dode baby onder mijn borst te vinden: ik viel ook in slaap, net als dochter en werd pas wakker van het geluid waarmee ze van de borst kwam, heerlijk rozig en tevreden, twee uur later. Ik ben die dag overgestapt op de fles.
Dochter die met anderhalf uit de kinderwagen kukelde omdat ze iets wilde pakken (en gelukkig in een stapel luierpakken belandde, het was bij de drogisterij).
Dochter die haar eerste paar schoentjes had en weigerde te lopen en alleen maar huilde, waarop wij haar aanspoorden toch te lopen, want wat had het kind toch? Eh, een teentje dwars in haar schoentje.
Papa zette dochter ooit onder de douche en terwijl zij gilde suste hij haar: "douchen is toch niet zo erg?". Nee, maar de geiser van ons flatje destijds was uitgevallen en het water ijskoud.
Dochter die kleine boutjes van twee lampjes had geschroefd en er zes had doorgeslikt (hoewel ik me nog steeds afvraag hoe ik daarop had kunnen anticiperen). Twee dagen lang poep doorwroeten, maar alle zes gevonden.
Ook is ze met haar papa eens bijna naar zijn werk gereden omdat hij was vergeten haar onderweg bij de oppas af te zetten.
Zoon die vast zat in buggy, of niet? En dus plat op de straat viel toen ik de stoep af reed, voor het oog van een vol bushokje.
Zoon die in de buggy zat en toen ik de stoep op wilde rijden brak er iets aan de buggy en deze klapte dicht, met zoon er in (en ik kreeg hem ook niet meteen open; hij keek na afloop enigszins verwonderd, haha).
Verder bewaart zoon zijn blessures voor buitenshuis (gebroken been op school, tand door tong op BSO).
Wel vergeet ik vaak te vertellen tegen hun papa dat de school dicht is waardoor hij een hartverzakking krijgt op een leeg schoolplein voor een gesloten deur (terwijl ze op de BSO verwacht worden).

Oudste

Onze oudste was 3 weken en we moesten even naar de stad, dus kind in de maxi cosi, nog even wat extra winkels in. En op de terugweg in de auto een krijsende baby, we moesten nog wel een kwartiertje rijden. Wat zou hij toch hebben.... oh ja, hij had een uur geleden zijn fles al moeten hebben. De volgende drie kregen/krijgen borstvoeding, heb ik altijd bij me.

Clo

Doet dat nou niet, je zus hier mee laten lezen. Laat haar alsjeblieft nog even veilig cocoonen en langzaam proberen te snappen dat zíj de beste moeder gaat zijn voor dit kind. Pas als je daar van overtuigd bent, kun je de blunders van een ander aan

Tirza

Tirza

Te laat, ze kent al mijn blunders al. Maar wees gerust, het is andersom: ze dacht dat zij de slechtste moeder was omdat ze haar kind bijna liet vallen en weet nu dat alle moeders, alle beste moeders, wel eens een blunder meemaken met hun kind

Oeps

Zit ik me hier vanmiddag te bescheuren om al die blunders, hoor ik achter me: ' Plof....'
Ik draai me om en zie de jongste (9 mnd.) naast haar loopwagentje liggen. Oeps... gordeltje vergeten....

Zwaar

Oudste was een jaar of twee, nog volop in de luiers, maar ook al volop aan het spelen. Op een warme zomerdag (shirtje aan, kort broekje van tricot) viel het aan het eind van dag ineens op dat zoon zo raar waggelde. Zo he, die heeft zich echt moe gespeeld vandaag. Toen een loodzware luier ineens tussen zijn broekspijpen door naar beneden zakte, drong het opeens tot me door dat ik de hele dag zijn luier niet had verschoond...

Geen luier

Enkele dagen geleden nog: breng oudsten naar school, had haast gehad 's ochtends. Peuterdochter (nog niet zindelijk) begint te huilen op de terugweg. Was ik vergeten haar luier om te doen met aankleden en ze had geplast. Ze heeft de hele terugweg wijdbeens gelopen. Geen gezicht!

Oh ja

Ook een hele erge: Oudste zoon was 3 en zat op een kdv op 20 minuten fietsen. Zoon 2 was net een paar weken oud en moest natuurlijk mee halen en brengen en dan lag hij in een babyschaal in de fietskar. Op een koude natte dag begon hij vrijwel direct na vertrek al te huilen en dat werd steeds luider en heviger. Nou huilde hij sowieso nogal veel, dus er ging geen lampje bij me branden dat er echt iets aan de hand zou zijn. Aangekomen bij de creche (ik met 't zweet op mijn rug, want ik was wel steeds harder gaan fietsen) bleek dat er in de babyschaal een laagje (ijskoud!) water lag waar het arme schaap dus al die tijd met z'n rug en billen in had gelegen...

Oef irene

da's wel erg ja! Zo heb ik eens een vreselijk jengelende peuter (oudste) achterop mijn fiets vervoerd. O, wat wás ik hem even helemaal zat zeg. Tot ik er bij aankomst waar ik zijn moest achter kwam dat ik zijn kleine teentje dubbel in zijn sandaaltje had gepropt. Aiaiai.

Fietskar

Op fietsvakantie, dochter was toen 2 ging mee in de fietskar. Dat vond ze geweldig. maar op een dag door het bos was ze erg aan het mopperen en huilen "Papa, niet doen! Papa, hou op!" . Maar even gestopt om te kijken wat er aan de hand was. Oeps... als je door plassen fietst moet je de plastic hoes dus dicht doen.... (ze was mooi gespikkeld door de modder)