Opvoedfoutje?
Op een van de campings in Frankrijk waar wij afgelopen vakantie waren werd de animatie voor jonge kinderen gedaan door een jonge Nederlandse vrouw van rond de 20 die haar talen sprak. Iedere ochtend rond een uur of 10 dromden de kinderen om haar heen voor het knutseluurtje.
Op een ochtend liep er een jongetje van een jaar of zeven Hello van Lionel Richie te zingen in zijn eigen "Engels". Toen ik, gelijk oplopend met dat jongetje, binnen gehoorsafstand kwam van de animatiedame begon ze "mee te zingen" alleen uit haar mond kwam Hello van Adele. Jongetje zong in eerste instantie stug door maar raakte gaandeweg geïrriteerd door het verbeteren van die knutseljuf en begon "Nee zo gaat het niet!" te gillen.
Ik vroeg aan de knutseljuf of ze Hello van Lionel Richie dan niet kende. Dit jongetje haddit kennelijk al vaak gehoord. Daarbij vertelde ik dat mijn kinderen (inmiddels te oud voor het knutseluurtje) tijdens lange autoritten kennis opdoen van onze muziek en wij van de hunne. We spelen raad je plaatje met de diverse sticks aangesloten op de autoradio en dat dit jongetje vast vaak met zijn ouders had meegeluisterd naar hun muziek. De knutseljuf kende Hello niet en had ook nog nooit van Lionel Richie gehoord.
"Als jong meisje mocht ik altijd mijn eigen muziek luisteren op de achterbank met mijn oortjes in. Ik heb helemaal geen kennis van de muziek waar mijn ouders vroeger naar luisterden. Dat is eigenlijk een gebrek in mijn opvoeding" besloot ze ons gesprek. Om daarna het jongetje te vragen Hello nog een keer te zingen zonder dat ze "meezong".
Hoe doe jij dat? Laat jij jouw kinderen kennismaken met de muziek uit jouw jeugd en neem je ook tijd om eens te luisteren naar wat zij leuk vinden?
ook andersom
Ik krijg ook veel nieuwe muziek mee via de kinderen, net als Lou. En ik vind dat wel leuk. Andere ritmes. Ik vind niet alles leuk maar veel ook wel. Ik heb vriendinnen die beweren dat de muziek van tegenwoordig niks is en die blijven zweren bij hun gitaarhelden uit de jaren 80/90 maar ik vind dat je dan niet goed luistert naar de nieuwe muziek. Ik heb wel eens geprobeerd een vriendin die van Rammstein houdt naar Gesaffelstein te laten luisteren maar daar had ze geen zin in.
Mijn kinderen kennen wel toppers uit het verleden, via films vaak. Zo heeft oudste the Smiths ontdekt en jongste the Beatles. Van mij en man nemen ze iets minder aan. Nou moet ik zeggen dat mijn man wel een bijzondere muzieksmaak heeft, dus ik snap het ook wel een beetje.
hello
Voor mij maakt het niet veel uit of je hello van Lionel Richie of van Adele zingt, ik weet niet welke ik drakeriger vind.
Interesses
Het is wat kras om het als een 'opvoedfoutje' neer te zetten hoewel ik kan me wel voorstellen dat het soms jammer is niet te weten van Beatles en Stones en Elvis Presley. Echter, ik denk ook dat het afhankelijk is van de interesses van een kind of het opvalt of niet. Mijn zoon is heeft een brede interesse en in veel boeken en films en series wordt vaak iets verwerkt van die oude muziek en series. Bijvoorbeeld in BBC's 'Horrible Histories' worden parodieën gemaakt op bekende nummers en zoon vindt het toch wel leuk dan dat hij bijv. Simon&Garfunkel herkent. In de film 'Hop' maakt David Hasselhoff een opmerking over zijn rol in Knight Rider. Zoon zou dat grapje anders niet opgepikt hebben (uiteraard niets mis mee, maar als voorbeeld). En ik vind het stiekem wel leuk dat hij van die bekende one-liners van die oude series kent (I love it when a plan comes together' van The A-team) en begrijpt wat 'Macgyveren' betekent. Het maakt denk ik wel uit dat hij Engelstalig opgroeit en dus wellicht vaker die verwijzingen hoort/leest.
Overigens dank aan Bromvlieg, geweldig idee!
Bewust gedaan
Opvoedfoutje heb ik bewust gebruikt, omdat het betreffende meisje het oprecht jammer vond dat ze zo weinig wist van oudere muziek en dat dat toch iets is wat kinderen thuis zouden moeten leren. Op school leren ze dat namelijk ook niet of nauwelijks.
ik kan me ook voorstellen
dat als jij daar staat van "KEN je dat niet?" dat zo'n meisje het dan gooit op een fout van haar ouders en dan net doet alsof ze dat graag anders had gezien, een beetje om jou naar de mond te praten, omdat ze geen zin had in een discussie.
Schrijvend kom je wel een beetje over alsof je andere methoden dan de jouwe wat veroordeelt, misschien sprekend ook wel?
immers
niets weerhoudt iemand ervan om op Youtube alle hits uit een bepaald decennium op te zoeken. Playlisten genoeg als je interesse zou hebben.
Tijd
We zijn allemaal een product van onze eigen tijd. We vinden vaak onbewust de muziek waar we zelf mee zijn opgegroeid het meest belangrijk. Maar jongeren van nu groeien weer met andere muziek, andere tv en andere films op. Referenties veranderen en bepaalde dingen raken uit beeld en daar komen weer anderen voor terug. Daar is ook niks mee. Je kan niet alles weten. En verder kan je natuurlijk wel alles op je opvoeding gooien maar niets staat jonge mensen in de weg om naar muziek van vroeger te luisteren. Zeker met spotify en aanverwanten is alles zo gevonden en te beluisteren
En natuurlijk deel je wel eens wat met je kinderen en andersom delen zij ook dingen met ons.
En soms kom je er achter dat iemand iets niet kent. Zo kwam ik er vorige week achter dat mijn jongste zoon de Internationale helemaal niet kent. Die ken ik dan wel uit mijn hoofd (in het Frans en Nederlands) en heb ik met hem gedeeld. Ook weer wat muzikale opvoeding gehad 
Oh! Sorry! Half a Twin
Oeps, zo bedoelde ik het helemaal niet. Was zeker niet bedoeld als oordeel over woordkeuze. Meer dat ik vond dat het meisje wel streng was voor zichzelf en haar ouders om het als 'gebrek in de opvoeding' te zien. Op geen enkele manier een mening over titel van topic. Mijn fout, had het anders moeten verwoorden. Sorry. Terug naar het onderwerp...
generaties
Precies een jaar geleden begonnen een vriend van mijn generatie en de beste vriendin van mijn jongste dochter aan een feestlied voor de bruiloft. We kozen melodietjes (en thema's waarover het lied moest gaan). Toen werd overduidelijk zichtbaar/hoorbaar dat we uit verschillende geboortejaren stamen. Wat de een overbekend in de oren klonk, leverde bij de ander vraagtekens op. Dus aan de slag met de muziekmaanden, dat had ik eerder moeten verzinnen
ik
Ik houd niet zo van muziek, alleen als ik er ineens behoefte aan zou hebben.
Heb mijn kinderen dus amper wat meegegeven daarin. De opties aangeboden en dat was het.
Toch hebben ze allerlei soorten muziek aangeboden gekregen, was het niet van vader dan wel van opa/oma, op school, op straat, bij vrienden. Zelf gingen ze ook aan de slag en op zoek naar hun voorkeuren. Zo ging jongste zelfstandig op een zoektocht naar wat ze mooi vond en vond dat wij als pubers niet hebben mogen klagen over onze muziekstijlen tov vandaag. En oudste vond klassieke muziek rustgevend en viel erbij in slaap.
Dus opvoedfoutje? Dat had dat meisje niet hoeven denken. Je hoeft als ouder niet perfect te zijn toch?
Ziek gaaf
Hello, 
Ik heb hier de indruk dat mijn zoon juist beter op de hoogte is van de muziek uit mijn jeugd dan ik van de muziek van nu.
Het verbaast mij hoeveel nummers hij van vroeger kent. Ik ben onlangs trouwens enorm in zijn achting (en in die van zijn vrienden) gestegen toen ze op mijn Spotify-account ontdekten dat ik er een paar nummers van Alice Cooper op heb staan. Jeugdsentiment.
Hadden ze nooit gedacht. Deed snel de ronde op Whatsapp. Ze vonden het "ziek gaaf".
Kruisbestuiving
Mijn kinderen rammen er de huidige top (sky) hits er bij mij flink in. Ik kan ze allemaal meezingen.
Maar het gaat ook andersom. Ergens in mijn omvangrijke mp3-collectie (fuck spotify) heb ik blijkbaar wat nummers van Johnny Cash al ben ik geen echte fan. Vorige week betrapte ik ze erop dat ze allebei al spelend 'Ring Of Fire' liepen te zingen
Ik vind beide Hello's trouwens naadje.
Generatiekloof
Dochter (15) toen ik een liedje uit mijn (uiteraard geweldig gave) spotifylist liet horen wat zij echt wel leuk zou moeten vinden omdat het helemaal haar smaak is: 'ja, mam, ik vind het niet stom hoor, dit liedje, maar omdat jij het luistert, dan heb ik eigenlijk al geen zin meer in.' Hahaha, zo gaan die dingen. Je moet er net zin in hebben.
Ik vind sommige muziek van mijn kinderen echt leuk. Babymetal bijvoorbeeld, of Nujabes heb ik door hen leren kennen. Ik vind het ook heel leuk, dat we door internet, niet meer afhankelijk zijn van de radio voor nieuwe muziek. Je kunt het nu zo gek maken als je wilt. Ik vind het ook leuk dat ik door spotify alle stijlen en smaken met elkaar kan combineren en afwisselen. Van Johnny Cash, via Rammstein, naar Martin Garrix.
Ik vind beide 'Hallo's' stom trouwens.
En mijn kinderen kennen (o gruwel) 'never gonna give you up' van de meme. Wat een stom lied is dat toch altijd geweest.
Spotify
We delen samen een account, zoon en ik. Eigen playlistijl ed. Soms ontdek ik bij hem leuke dingen, hij soms bij mij. Waar mijn muzieksmaak heel erg verschilt, Depeche mode, gare du nord, dio en vanalles er tussen in heeft mijn zoon een voorkeur voor zware metalen en jammerende gitaren 
Muzieksmaak van zijn vader is nog wisselender, die gaat van klassiek tot metal. We hebben trouwens nooit kinderbedjes op gehad.
Kindermuziek
Kindermuziek hadden wij wel vaak opstaan in de auto. We namen altijd een hele stapel cassettebandjes mee van kinderen voor kinderen op reis. Op een gegeven moment kon ik alles meezingen. En we hebben cassettebandjes van Sesamstraat, een soort combinatie tussen hoorspel en liedjes met Bert en Ernie en aanverwanten. Die vonden ze ook heel leuk. En cassettebandjes met traditionele kleuterliedjes in verschillende talen. En de kinder cd's van Elly & Rikkert. K3 was hier nooit zo heel populair, alleen mijn jongste dochter had een fase dat ze dat leuk vond. Dat draaiden we dus minder vaak in de auto omdat de rest dat minder waardeerde (maar daar luisterde ze thuis dan weer veel naar). Al vond ik het nooit zo heel erg, beetje zoete poppy muziek maar kan vele malen slechter. En dan had je nog van die Franse zangeressen voor kinderen. Met zogenaamd grappige liedjes en mierzoete pop. Die waren hier in huis ook heel populair gedurende een bepaalde periode. Daarnaast ook veel soundtracks van disney films en van kinderseries. We hadden een bandje met allerlei introliedjes van populaire tekenfilms en die hebben ze letterlijk kapot gedraaid.
