Ontevreden kinderen

Even anoniem

Nee, ik herken het niet maar op basis van wat je schrijft lijkt met het probleem minder dat je kinderen verwend zijn maar vooral dat ze de prioriteit aan de computer geven. Dat lijkt me inderdaad niet zo gezond als ze echt een obsessie hebben met de computer en nergens anders belangstelling meer voor.

Dat is een probleem wat ik wel herken. Een aantal jaar geleden kwam een van de grote jongens ook nauwelijks meer tot iets anders omdat zijn enige interesse bij de computer leek te liggen. Hij zei zelf ook ik wil wel anders maar ik kom er niet toe.

Wij hebben toen een poosje alle computer en televisie apparatuur gewoon weggedaan om de gewoonte (ik zal nog niet zeggen verslaving want zover ging het nou ook nog niet) te doorbreken. Gewoon helemaal geen computer spul in huis.

Na een paar weken vervelen en bijbehorend vervelend gedrag kon hij zich er toen eindelijk weer toe zetten om ook andere dingen te doen.

Uiteindelijk (na 10 maanden of zo) hebben we de computer en televisie weer aangesloten. Uiteraard de boel goed in de gaten gehouden. Maar dit was eigenlijk genoeg. Zijn obsessie met de computer was doorbroken en hij had nu weer volop belangstelling voor andere dingen zoals lezen, tekenen, zelf muziek maken, verhalen schrijven, spelletjes spelen... Hij was toen overigens zo rond de 13 jaar. Hij is nu 15 en hij speelt nu wel weer regelmatig op de computer maar hij heeft ook heel veel andere interesses. Bij ons heeft het radicaal alles het huis uit doen echt gewerkt.

Overigens was het voor ons ook louterend als ouders want met name ik besefte dat ik toch ook wel veel tijd achter de computer en televisie doorbracht. Dat is nu ook veel minder geworden. Die apparaten waren echt een te grote rol in dit huis gaan spelen.

Computerloze week

Hoe oud zijn je kinderen?
Hier wordt niet gecomputerd, geen d.s./wii etc., oudste doet heel soms een spelletje online. Ik zou ook niet willen dat hij daar de hele dag mee bezig was. Kind kan ook prima spelen, heeft die dingen niet nodig.
Misschien eens een computerloze week instellen zodat er weer gespeeld wordt? Of kan je die dingen plattrappen?
Ik denk dat je meer kan sturen in beeldschermtijd.

Instant-behoeftebevrediging

dat wordt meer vervuld door een computer. Aan ons als ouders om dat in banen te leiden en de beeldschermtijd te verkorten. Ja ze zullen zich eerst vervelen. Maar daarna gaan ze vanzelf andere dingen doen en ervaren dat die ook leuk zijn.

Tja

Ik heb geen maximum beeldschermtijd voor de kinderen. Oudste (12) heeft een laptop en een DS, maar die laatste wordt weinig gebruikt sinds ze haar laptop heeft. Jongste speelt ongeveer 2 uur per week op haar DS, en mag af en toe een uurtje op mijn laptop. Oudste is wel soort van 'vergroeid' met haar laptop, maar als ze niet achter een scherm zit is het een boek of tekenblok, dus ik zie daar eigenlijk niet zoveel verschil in.

Inderdaad tja (vic)

"Oudste is wel soort van \'vergroeid\' met haar laptop, maar als ze niet achter een scherm zit is het een boek of tekenblok, dus ik zie daar eigenlijk niet zoveel verschil in."

Tja, lezen en tekenen is nou eenmaal wél Pedagogisch Verantwoord, ook al zit je er net zo erg mee op je krent
En computers hebben nou eenmaal nog steeds dat geurtje van "slecht en verderfelijk". Jammer, want met o.a. Roblox en Minecraft zie ik mijn kinderen ongelooflijk creatief zijn en dingen produceren waar ik steil van achterover val!

Daar komt nog iets anders bij. Een aantal jaren geleden zijn mijn kinderen letterlijk kapot gepest omdat zij helaas niet de sociale vaardigheden en "mores" kenden van hun leeftijdgenoten. Met name oudste is hier heel erg door bechadigd.
Via online gamen heeft hij zijn zelfvertrouwen teruggevonden. Niet via de zoveelste sofatraining en aanverwante zaken, maar via dat stomme beeldscherm.
In zijn Asperger-puber-omgeving worden nou eenmaal het makkelijkst contacten gelegd via de interesse in het beeldscherm. Zonder die verguisde schermpjes waren mijn kinderen, net als veel andere autisten, eenlingen geworden. Dankzij die schermpjes is er toch een soort interactie ontstaan. Voor deze doelgroep is dat beeldscherm dus zelfs een zegen!
Maar ik vind het sowieso een beetje overdreven, dat gezeur over beeldschermen. Gisteren zat mijn familie zich enigszins te ergeren aan DS-sende kleinkinderen (die echt niet allemaal autistisch zijn) die gezamenlijk Supermario Cart speelden. Ik heb me hardop afgevraagd wat nou precies het verschil is tussen alle kinderen rond het Oud-Nederlandsch Ganzenbord en alle kinderen gezamenlijk in contact met Supermario Cart. Het antwoord moet nog steeds komen ("die stomme beeldschermpjes" vind ik een onbevredigend antwoord).
En wat héérlijk als je kind met boeken en tekensetjes zichzelf úrenlang kunnen vermaken, daarmee scoor je meer respect dan met een een beeldschermend kind. Maar ze zitten er net zoveel mee op hun kont

Wie kan mij het verschil uitleggen tussen beeldschermvermaak en het pedagogisch verantwoorde lezen en tekenen?

En om terug te komen op Even Anoniem: je kan je kind goedbedoeld overstelpen met net zulk goedbedoeld verantwoord (in jouw ogen) speelgoed, maar daarmee ontken je de behoefte van het kind om zijn/haar eigen spel te spelen. Respecteer dat nou eens een keertje en doe eens nét alsof het kind niet zit te beeldschermstoeien, maar tekenen, lezen of met zijn lego of haar poppen tutten.
Beeldschermvermaak is echt niet altijd hol vermaak (in tegenstelling tot passief voor de tv hangen, vind ik), integendeel. Kinderen steken er meer van op dan hun bezorgde ouders denken! Dus stop met geldverspillen en respecteer gewoon eens dat je kind deze liefhebberij heeft. Echt, de wereld stort niet in als je een beeldschermend kind hebt!

Vic en belle epoque!

Wat heerlijk om jullie reacties te lezen!
Ja, mijn kinderen hebben allemaal iets in het autisme spectrum. Ikzelf was vroeger een boekenwurm, maar dat is idd pedagogisch verantwoord..
Mijn man zegt ook altijd, wat is het verschil dan tussen vanalles op de pc doen, want ze doen en leren er ontzettend veel, en de hele dag lezen of tekenen?
Om eerlijk te zijn heb ik daar ook geen antwoord op en moet ik hem gelijk geven.
Mijn oudste zoon is van de straat weggepest door buurtkinderen, daardoor is hij achter de computer gekropen en daar heb ik heel veel moeite mee gehad.
Onze kinderen vinden erg veel voldoening in die computer.
Mijn dochter gaat zelfs morgen haar internetvriendinnetje ontmoeten! Terwijl ze irl erg veel moeite heeft om contacten te maken.
Misschien moet ik het idd maar niet zo somber zien maar ik heb nog wel een vraagje. Wat geven jullie dan aan kadootjes met sinterklaas en verjaardag?

Eira

Eerst even iets duidelijk maken. Ik pleit niet alleen voor autistische kinderen met een beeldschermliefde maar inderdaad, ook mijn kinderen zijn, letterlijk, van straat weggepest en vonden hun zelfvertrouwen terug in het scherm.
Sinterklaas- en kerstcadeautje: voor oudste (16) bol.com-bonnen om daarmee binnenkort zijn Xbox-live-abo te kunnen verlengen. Wel eens een zéér dankbare puber gezien? Welke puber vliegt je nog om de nek? Kleine moeite, ongelooflijk groot plezier! En ja, het oogt als cadeautje voor geen meter, zo'n stomme bon maar ik heb mijn centen zelden zo goed besteed
Verder kreeg hij een herengeur-setje, waar hij ook heel blij mee was. Alweer: kleine moeite, groot plezier, en vooral kijken waar het kind behoefte aan heeft, en niet waar jij als ouder behoefte aan hebt om goede sier te maken met je kinderen
Jongste kreeg tekenspullen, waar hij ook heel blij mee was. Hij wordt later de populairste strip/cartoontekenaar van de wereld en haalt zijn inspiratie van... Precies...!

Even anoniem

Hebben je kinderen zelf gevraagd om het poppenhuis en de keyboard?

Persoonlijk

Geheel persoonlijk vind ik lezen, schrijven en tekenen bijvoorbeeld inderdaad 'betere' en creatievere activiteiten dan achter de computer zitten.

Achter de computer zitten is vooral heel makkelijk. Zoals Martina schrijft instant bevrediging. Dat klopt wel. Het is makkelijk en biedt volop entertainment. Net zoals de televisie overigens.

Ik heb niks tegen computer gebruik maar uren per dag achter de computer vind ik te eenzijdig.

Bij mijn zoon was het zo dat hij ook net een moeilijke leeftijd had. 12, 13 jaar. het echte spelen was er wel een beetje af en voor andere activiteiten dan tv kijken en spelletjes spelen kon hij niet het concentratie vermogen voor opbrengen. Hij leek ook niet zo goed te weten wat hij kon doen ipv spelen. Hij heeft een redelijk ondurig en ongeduldig karakter en kan zich moeilijk concentreren. Computeren is voor hem dus wel heel makkelijk. En zolang die computer en tv er waren merkte ik dat hij geen rust kreeg om andere activiteiten te ontwikkelen.

Na een paar weken zonder computer zag ik hem echt ten positieve veranderen. Hij moest nu wel andere activiteiten ontwikkelen. Ik vond het echt opvallend om te merken dat hij nu wel de rust op kon brengen om andere dingen te doen.

En geheel onverwacht merkte ik ook bij mezelf dat het positief was. Ik was het ook niet meer gewend om de hele avond met een boek te zitten. Voor mezelf vond ik het dus ook een positieve ervaring. Ik merk dat ik ook meer energie krijg en meer rust heb als ik minder achter een beeldscherm zit.

Ik was bang dat we uiteindelijk weer in hetzelfde patroon terecht zouden komen maar dat viel wel mee. Ik kies nu heel bewust voor andere activiteiten 's avonds en de kinderen doen dat ook. Ook de zoon die zo gefixeerd was op de computer heeft nu allerlei andere activiteiten ontwikkeld en heeft nu een goede balans gevonden tussen computerspellen en andere activiteiten.

Overigens heeft zijn 1 jaar oudere broer nooit dezelfde problemen gehad dus het verschilt echt per kind en per karakter.

Ik zie best de attractie van het spelen van computerspellen in maar ik blijf het een activiteit vinden die meer beperkt dan bijvoorbeeld lezen en tekenen. Prima dus met mate maar niet als enige of als belangrijkste activiteit.

Serwe

Als je computer instant bevrediging noemt omdat het makkelijk is om zo aan je entertainment te komen, ken ik er nog wel een paar. Tekenen bijvoorbeeld. En lezen. Vooral lezen. Op je luie gat zitten en je hoeft alleen je ogen te gebruiken. En je hand, om de bladzijden om te slaan.

Ik wil absoluut de beeldschermpjes niet heilig verklaren, maar, met alle respect, ik vind het hypocriet om computeren minder te vinden dan het heilige lezen, tekenen, bouwen en knutselen en zo. Knutselen/bouwen kan je ook op de computer (roblox, om maar eens wat te noemen).
Je zoon was gefixeerd op de computer. Als die gefixeerd was op de boekenkast of de tekendoos, had je het dan net zo erg gevonden?

Ik heb een kind die bij vlagen dag en nacht met een tekenpen in zijn hand rondloopt, en een volgend moment weer niet uit zijn boeken te slaan is. Is dat kind veel beter bezit op dat moment dan wanneer hij weer een roblox-aanval heeft?

Mijn andere zoon is fanatiek gamer. Hij tekent niet, hij leest weinig. Gamen is zijn grootste hobby. Gelukkig niet 24/7, want hij heeft ook school en zijn werk. Is hij slechter bezig dan zijn broertje als die niet uit de boeken is weg te slaan?

En dan nog iets. Computeren is niet alleen maar gamen. Mijn jongste heeft zichzelf leren leren en Engels geleerd via de computer. Oudste kijkt al jaren eerst even op de nieuwssites (ik heb zelf geen krantenabonnement omdat krantennieuws al verouderd is als het in de bus valt). Nieuwtjes over de natuur en wetenschap halen ze van die computer.

De computer neemt een belangrijke plaats in in ons huis, maar niet op de stereotiepe eenzijdige manier die een aantal van jullie daarin zien.

Probeer alsjeblieft dat eenzijdige stereotiep eens los te laten Echt, ik vind een televisie wat dat betreft nog erger, omdat dat werkelijk passief is, maar zo'n computer kan zo veelzijdig zijn! En dat geldt ook voor bijvoorbeeld een DS (wie heeft er nog eentje liggen, die van jongste valt bijna uit elkaar), waarmee kinderen samen kunnen spelen (waarom zou dat slechter zijn dan een bordspel) en behoorlijk behendig kunnen worden!

Tja belle

En ik heb weer een kind dat graag TV kijkt en heel veel wetenswaardigheden via de TV heeft opgedaan (kijkt Discovery, National Geographic enzo). Toen de kinderen jonger waren lette ik meer op beeldschermtijd dan bij pubers.

Daar heb je me, fay

Ik ging, oh foei, automatisch uit van programma's waar je eigenlijk weinig van opsteekt en zag Discovery c.s. over het hoofd!

Zo zie je maar, het zit allemaal wat genuanceerde in elkaar dan we allemaal denken. Zowel tv-kijken als boeken lezen als beeldschermen.

Afwisseling is nooit verkeerd, maar als je klauwen geld gaat uitgeven om speelgoed te kopen waar het kind geen zin in heeft (en daar gaat het topic over) dan heb ik toch een beetje mijn twijfels

Computeren

Ik vind af en toe computeren prachtig, maar ik vind het toch heel fijn als mijn kids tijd besteden aan tekenen en lezen en daar plezier aan beleven. Een kind dat niet uit zichzelf leest maakt toch wel degelijk een slechte start wat mij betreft.

En als ik uit het raam kijk en mijn zoontje met vriendjes en vriendinnetjes zie vissen weet ik dat dat toch echt wel een betere sociale ervaring is dan online gamen. Al was het maar uit eigen ervaring...

Online game verslaving is toch vaak iets voor mensen die het echte leven niet trekken.

Hebben die kinderen van even anoniem om die cadeautjes gevraagd?

Die vraag stelde Kaaskopje ook al. Ik denk dat je daar al de fout in gaat.
De kinderen krijgen grote/dure cadeaus van poppenhuis tot keyboard, maar ze blijven onaangeroerd. De computer blijft daarentegen interessant.
Heb je aan de kinderen gevraagd wat ze willen hebben? Of heb je die cadeaus gekocht om ze van de computer vandaan te krijgen wat jou dus niet lukt?
Mijn kinderen (14 en 17) hebben ook een voorliefde voor de computer. Door hun vader en mij zijn ze verwend met cadeaus zoals een hele mooie winterjas, nieuwe schoenen en een mooie blouse en broek. We gingen met ze de stad in en zij mochten (uiteraard binnen de grenzen van ons budget) kiezen wat ze willen. En dat werkte uitstekend! Ze waren er erg blij mee. En voor de computer kreeg mijn dochter een SIMS-spelletje en zoon een of ander playstation spel van hun pa.
Als je zgn verantwoorde cadeautjes koopt, dus cadeaus waarvan jij bepaalt dat die geschikt zijn dan zullen ze onaangeroerd blijven liggen. En dat is zonde van het geld.

Computeren slecht?

Een van de schrijfsters wenste dat de computer nooit was uitgevonden. Dan had ze daar niet zoveel problemen mee.. dus terug naar de goede oude tijd.
Ik heb zelf niet zo veel moeite mee dat de kinderen graag achter de computer zitten. Zij hebben heel veel plezier met muziek luisteren, mijn zoon doet inspiratie op voor rapteksten, mijn dochter luistert graag naar R&B-muziek en zingt lekker mee, ze kijken naar Engelse films (jaaa zonder ondertiteling, ze zijn niet voor niets zo goed in Engels) ze msn-en met hun vrienden, ze facebooken en hyven (zijn creatief in het maken van hun sites) en spelen natuurlijk spelletjes of ze gamen on-line. Verder moeten ze ook werkstukken daarop doen voor school...en het Internet is een geweldig opzoekmedium.
Vroeguh draaide ik platen en zong mee, keek alleen op de zaterdagen en woensdagen kinderprogramma's (omdat op de andere dagen praktisch niets voor kinderen was), belde met vriendinnen, speelde mens-erger-je-niet of Memory en had een correspondentievriendin. Ik was zelf geen "buitenspeelster". Dus daarom kon ik hele fantasieverhalen en mijn dagboek op mijn vaders typemachine typen...en daarop typte ik tijdens mijn tienertijd ook mijn werkstukken. Ik zat toen ook op mijn krent. Eigenlijk doen de kinderen hetzelfde als wat wij vroeger deden, alleen vindt dit plaats achter een beeldscherm. Ik denk dat daar mensen over vallen, de hele dag achter dat beeldscherm te zitten. En ja, daar valt de tv ook onder. "DOE toch eens iets, GA naar BUITEN!" En dat zei mijn moeder ook, keer-op-keer, zij kon er ook niet tegen dat ik mijn tijd liever besteedde achter mijn pickup of cassetterecorder... en omdat ik helemaal NIETS AAN vond aan buitenspelen (mocht ook nooit meedoen met de buurtkinderen, dan IS het ook niet leuk), dan zit ik liever veilig op mijn krent thuis, achter de typemachine òf achter de stereo-installatie met cassettedeck en pickup.
Dus wat dat betreft is er niets veranderd. Of zijn jullie bang dat de kinderen vierkante ogen krijgen van dat beeldscherm?
Groeten van Monique D, die tijdens het werk ook de hele dag achter dat beeldscherm van de computer moet zitten...als mijn ogen nu nog niet vierkant zijn..!

Verwennen

Als je bang bent je kinderen te verwennen kun je ze mogelijk eerst laten sparen voor zaken. Op de verjaardag van mijn kinderen verdubbelde ik wat ze het afgelopen jaar gespaard hadden. Zo hebben we playboy, DS, en WII bij elkaar kunnen krijgen.

En inderdaad zijn mijn ogen nog steeds rond en blauw ondanks mijn werk met de computer.

Het is eigenlijk een lastig onderwerp. Sommigen vinden het van goede opvoedingsvaardigheden getuigen om de schermtijd van je kinderen te beperken, anderen vinden dat errug retro en valse veiligheid en gebrek aan kennis over de ontwikkelingsmogelijkheden. Grappig dat meningen over opvoeding zo uiteen kunnen lopen. Cultureel gebonden: dat besef zou moeten relativeren.

Niet verwend

JIJ vindt die grote cadeaus leuk en duur. Maar je wordt alleen verwend als je alleen maar dingen krijgt die je graag wilt.
Jouw kinderen zijn niet verwend, ze hebben alleen maar niet gekregen wat ze graag wilden.

Gale

Lezen ken ik van mijn broertje. Ik las alles, hij bijna niets en zeker niet voor de lol. Heeft 'm toch op een aardige achterstand gezet, maar met stimuleren had het idd niets te maken. Net als die onbegrijpelijke verschillen die ik tussen mijn kinderen zie. Wel allebei dol op (voor)lezen gelukkig.

Ik ben een PvdD hater, maar als ik over vissen schrijf moet je je in dit geval een paar kleuters met een schepnetje en een speelgoedemmertje voorstellen, dus je geweten kan hierbij gerustgesteld worden. De vangst was nihil, het plezier volop aanwezig

Tja..

Ik moet eerlijk bekennen dat de ideeen voor de kado's van mijn kant zijn gekomen..
Ze wisten zelf namelijk niet wat ze wilden hebben.
Niet echt slim weet ik nu, want het staat er nu en er wordt niet mee gespeeld tot mijn grote frustratie.
Ik ben wel blij om te lezen dat er meer mensen niet zo'n moeite mee hebben dat hun kinderen veel computeren.
Ik laat het me namelijk erg aanpraten hoe slecht het is voor een kind om zoveel te computeren maar eigenlijk vind ik diep van binnen ook dat ze er veel mee leren.
Mijn dochter van 9 kan ontzettend goed engels en heel goed foto bewerken. Mijn zoons spelen Minecraft en zijn daar erg creatief mee bezig. Contacten verlopen gemakkelijker omdat mijn kinderen autistme hebben.
Mijn dochter heeft vandaag haar internetvriendin ontmoet en omdat ze weet dat dat meisje haar leuk vindt, gaat het contact goed!
Wat ik vooral heb dat ik met het aantrek wat een ander van het computergebruik van mijn kinderen vind. Opmerkingen als; goh, ze zitten bij jou wel veel achter de pc he, of, je zou je kind eens wat vaker naar buiten moeten sturen, (waar de oudste weggepest is). Dat kwetst me dan weer en maakt dat ik mezelf een slechte moeder voel.
Zelf was ik vroeger ook geen buitenkind. Ik zat liever binnen te spelen, had een hele fantasiewereld en las boeken. Ik voelde me daar fijn bij en zie dat terug in mijn kinderen.
Dit is het laatste jaar dat ik me te buiten ga aan kado's om de kinderen tot andere dingen te brengen.
Denk dat ik binnenkort maar eens wat op marktplaats ga zetten

Belle epoque

Ik had het minder erg gevonden als zoon gefixeerd was geweest op lezen of tekenen. Dat zijn inderdaad activiteiten die ik meer waardeer dan achter de computer zitten. Aan de andere kant zou ik het ook wel een beetje zorgwekkend vinden als ik een kind zou hebben wat echt alleen maar wilde tekenen.

Overigens hoor je dat soort dingen maar zelden. Daarentegen hoor je wel degelijk vrager verhalen/vragen over computer verslaving of obsessie met computers. Voor mij een reden om daarmee toch voorzichtiger te zijn

Even anoniem

Ik vind het dapper van je dat je dat eerlijk zegt. Weet je... Ik heb me ook jarenlang laten leiden door "wat anderen zeggen". Het heeft me absoluut niet geholpen (integendeel). En ook klauwenvol geld gekost omdat ik zo graag wilde voldoen aan "wat men vond"
Ook bij jou speelt autisme een rol, eigenlijk verrast me dat niet. Die beeldschermpjes zijn voor veel autistische kinderen eerder een zegen dan een vloek. En juist bij deze kinderen moet je zó'n olifantenhuid kweken m.b.t. opmerkingen van anderen die het allemaal zo goed weten.
Zo "moest" mijn kind naar een club. Het werd een drama. En mijn kind "moest" lekker buiten spelen (de pesterijen liepen vervolgens zo in de klauw dat zelfs de ouders mee gingen doen). En een kind dat online games deed was natuurlijk helemaal not done, maar ik zag (de computer staat in de woonkamer) hoe oudste uit zijn schulp kroop, een proces van enkele jaren, en hoe hij nu tweetalig communiceert met de medegamers, voor zichzelf opkomt (knijp me, ik droom!), zijn verlies accepteert en groeit als hij heeft gewonnen en wordt uitgenodigd om mee te spelen met ervaren gamers.
Laat anderen hun wenkbrauwen maar fronsen, die anderen hebben nog geen etmaal in onze moccasins rondgelopen en hebben dus geen idee
Ik herken echt heel veel in wat je schrijft en vind het super van je dat je ziet dat je hierin het beste je eigen gevoel kan volgen en niet het oordeel van de buitenwereld!

Serwe

Ik zou het niet zo somber inzien. Hoeveel daadwerkelijke beeldschermjunkies (en dan echt van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat) ken jij persoonlijk? Ja, ze zijn er, enkele game-maatjes van mijn oudste spelen bijna 24/7, maar als ik mijn oudste daar een opmerking over hoor maken ("Hey gast, heb jij nog een léven?") weet ik dat het hier wel goed zit.
Maar niet elke computeraar is meteen een verslaafde al is het natuurlijk wel heel verstandig om het goed in de gaten te houden. Daarom zal ik bijvoorbeeld, als ik straks verhuisd ben en de jongens elk hun eigen kamer hebben (ze gamen nu in de woonkamer), nooit een computer of gameconsole toestaan op hun kamer na bedtijd. En na bedtijd gaat er een slotje op hun internetverbinding.
We blijven waakzaam, dat is heel verstandig!
Een vraagje: wat deed jij als kind? Had jij wel een heel gevarieerd speel-leven? Ik moet bekennen dat ik zo'n kind was dat vergroeid was met haar radio/cassetterecorder (ken je de autobio van Gerard Ekdom? Zoals hij zichzelf als kind beschrijft, dat kon ik zijn!) en met mijn tekenschrift dus ik herken mezelf ook wel een beetje in dat gepassioneerde met 1-2 dingen bezig zijn en verder niet. Ik had een buurmeisje dat werkelijk niet kon begrijpen dat ik daar zo intens mee bezig kon zijn, en toen ik een puber was vond mijn moeder dat ik maar eens moest stoppen met dat kinderachtige gedoe. Wat ik godzijdank nooit heb gedaan, en inmiddels ben ik al ver in de veertig, hahaha!
Laat je overigens niet teveel onder druk zetten door mijn schrijfsel. Ook al denk ik er anders over, dat betekent niet dat jouw mening er niet mag zijn. Iedere ouder bepaalt dat voor zichzelf natuurlijk

Gamefreak

Ach Eira,

Hier ook een zoon ,die moeite heeft,last heeft van mensen,echt wel een tijd verslaafd geweest,in een periode dat hij zo moest knokken overeind te blijven dat gamen het enige was waar hij plezier uit kon halen.Nu gaat het stukken beter,gamed nog graag ,maar is niet meer verslaafd.nui had mijn moeder voor mijn dochter een heel duur cadeau,echt veel te gek en wilde voor zoon ook iets moois.Maar dat is natuurlij kerg moelijk voor een jongen die liefst gamed,al een kamer vol heeft met Lego,dat hij in elkaar zet en dan verder niet meer mee speelt.Dus hij was bij mijn moeder en toe nheeft ze aan hem gevraagd wat hij het allerliefste zou wilen,wat zijn grootste cadeauwens was,en hij vertelde haar en Nintende 3DS ,maar die krijg ik nooit van mama,want ik heb al een DS.Dus mijn zoon heeft nu van oma een Nintende 3 DS gekregen,natuurlijk veel te gek.Maar ik snap mijn moeder wel,ze wilde zo graag ook mijn zoon iets geven waar hij echt heel blij mee zou zijn.En dat was hij ook!!!!Mijn moeder had ook geen zin om dure cadeaus te kopen die wij verantwoord en leuk vinden ,maar die nieuw weer verdwijnen.Mijn zoon heeft auto;s treinen ,Meccano,Knex noem het maar op,een zolder vol,maar hij speelt er niet mee.Je loopt altijd een risico als je kinderen iets geeft wat jij leuk vind.
En een kind wat veel gamed of gamen het allerleukst vind,hoeft nog niet verslaafd te zijn.Mijn zoon is nu gewoon een gamer,maar niet meer verslaafd.Een groot verschil....

Game-test

Op de website van de Jellinekkliniek staat een gametest, waarmee je kunt kijken in hoeverre je kind verslaafd is aan games. Boeiend vond ik dat. Onze zoon gamed veel, maar het gaat niet om de uren, het gaat om het gevoel waarmee je het doet. Bij hem was de alarmerende fase nog erg ver weg.

http://www.jellinek.nl/

Wat een boel herkenning!

En Lizelot, bedankt voor je rake opmerking dat een gamer nog geen verslaafde hoeft te zijn!
Zolang mijn zoon nog zonder al teveel gemok de coputer of xbox afsluit en het protest van zijn (verslaafde?) medegamers afkapt met een opmerking als: "Ik heb ook nog een écht leven" of een (respectvolle!) opmerking over die lastige moeders van tegenwoordig weet ik dat het wel goed zit

Omdenken

Kijk eens naar het filmpje op deze link, ik vond het wel verfrissend
http://www.omdenken.nl/praktijk/casusarchief/512

Tink, in de link zie ik wel herkenning..

Ik was vroeger (èn nu) een boekenwurm. Ook dat was niet goed volgens mijn moeder, ik moest naar buiten, want omgaan met andere kinderen is goed voor jou!
En inderdaad, waren die on-linegames eerder uitgevonden dan was de kans groot dat het lezen (gedeeltelijk) werd afgekeurd.

Ha ha

Leuk Tink.
Mijn ouders zijn allebei kinderen uit grote, arme gezinnen. Bij hen werd er schande van gesproken dat ze hun tijd verdeden met boeken lezen. 'Ga eens iets doen, foei, zit maar de hele tijd met zijn neus in de boeken, zo verpest je je ogen hoor!' Mijn vader is nog steeds erg gek op lezen.
Mijn moeder kan zich nog herinneren dat toen haar broertje levensbedreigend ziek is geweest, het eerste kinderboek daar in huis kwam. Mijn moeder was toen zeven jaar, ze kon al lezen. Dat boekje heeft ze honderd keer aan haar zieke broertje voorgelezen, niet omdat hij het zo graag wilde, maar omdat zij wilde LEZEN.
Verder was er alleen de Statenbijbel.
Tijden veranderen.

Belle

Gerard Ekdom ken ik helemaal niet. Ik zal er eens op gaan zoeken.

Als tiener deed ik zelf wel veel dingen. Ik vond het ook heerlijk om af en toe een hele middag lang te lezen of te tekenen. Vooral in de zomer deed ik dat wel. Dan nam ik al mijn boeken en tekenspullen mee naar buiten en ging ergens in het bos zitten. Bij ons thuis was het gevaarlijk om te lang in een boek te zitten lezen of sowieso een activiteit te doen die geen huiswerk maken was want voor je het wist had mijn moeder wel een leuk klusje verzonnen. Ja ik ben nu aan het lezen zei ik dan. Volgens mijn moeder kon je ook uitstekend aardappels schillen en lezen tegelijk

Maar ik deed wel altijd veel verschillende dingen, toneel club, natuur club, veel met vriendinnen er op uit trekken... Thuis huiswerk maken en helpen en dan 's avonds wel vaak een boek lezen of collages maken met plaatjes van beroemdheden. Dat soort dingen.

Ik vind overigens computer gebruik met mate helemaal geen probleem. Het ging mij ook niet zozeer om de tijd die mijn zoon er achter doorbracht want dat kon ik best begrenzen maar het was vooral het gefixeerde wat ik niet fijn vond. Het feit dat hij echt ging zitten wachten tot hij weer achter de computer mocht en dat hij gewoon nergens anders aan toe leek te komen terwijl ik zeker wist dat hij die interesses best kon ontwikkelen.

Nu kan hij wel gewoon met de computer omgaan. Hij vindt het nog steeds leuk en dat is prima maar daarnaast doet hij ook veel andere dingen.

En ik kan niet ontkennen dat ik ook een voorkeur heb voor andere activiteiten die in mijn ogen wat authentieker zijn en meer toevoegen. Nu hangt het er wel vanaf wat je achter de computer doet. Je kan ook achter de computer heel creatief bezig zijn met allerlei ontwerpprogramma's bijvoorbeeld. Bij mijn zoon ging het echter om gamen. Ik zou overigens ook niet blij zijn als iemand de hele dag op alle sociale media wil zitten.

Ik ken nog weinig kinderen die echt verslaafd zijn. De hoeveelheid uren vind ik ook niet zo interessant. Wat ik wel zorgelijk vind is als een kind niks anders meer kan verzinnen om zich mee bezig te houden. Daar ken ik wel kinderen van; wiens leven volledig om TV en computer draait en die als ze deze activiteiten niet kunnen ondernemen niks anders kunnen verzinnen. Dat vind ik wel zorgelijk. Zorgelijker dan een kind wat wel veel tijd doorbrengt achter de computer maar die daarnaast ook nog volop ruimte en belangstelling heeft voor andere activiteiten.