Ongewenst zwanger met 43
Misschien moet dit berichtje maar beter onder het hoofdstuk "Zwangerschap", maar tussen al die blije dames en dames met hoop om zwanter te worden, voelt het zo oneerlijk om dit onderwerp te plaatsen.
Ik ben 43 en onverwachts en ongewenst zwanger. Een hele tijd al bezig met de gedachte van sterilisatie, maar toch is het er niet van gekomen (angst voor de ingreep). Met de pil gestopt omdat ik er lichamelijk klachten had en al die jaren ging het goed omdat ik mijn eisprong aanvoel en regelmatig menstrueer... we doen het ook niet vaak of regelmatig, maar toch, net een keertje op de verkeerde moment (echt!). Ich dacht het zal wel loslopen met 43 en mijn partner is al 48.
Maar nu is het dus toch gebeurt. Ik blijk zwanger te zijn. Schrik me een ongeluk, huilen tranen met tuiten, ik wil gewoon echt geen kind meer, voel me veel te oud, als ik 60 ben is het kind nog niet eens 20. verder hebben we al 2 gezonde kinderen en zijn dolgelukkig met ons gezin. Ik zie het ook niet meer zitten om nog een zwangerschap en bevalling door te maken, laat staan de babyjaren met alles wat erbij hoort. Versta me niet verkeerd, ik ben gek op babies in alle soorten en maten, maar niet nog eentje van mezelf. Nu heb ik over 2 weken een afspraak voor abortus staan, mijn partner is het ermee eens. Ik zit er natuurlijk wel mee. Na 2 gelukkige zwangerschappen nu dit.... ik voel me al wel zwanger en dat lijkt me dan al een behoorlijke straf.
Is iemand ook al in deze situatie geweest? Ik heb eigenlijk niemand die ik dat kan vertellen, mijn vriendinnen zijn bijna allemaal jonger met nog volop kinderwens, daar kan ik hiermee gewoon niet aankomen, het voelt dan zo verkeerd. Ik dacht altijd dat overkomt alleen anderen, maar nu zit ik er zelf mee. Het voelt alsof ik in de verkeerde film zit....
Een jaar geleden
kwam ik in dezelfde situatie. Ik voelde me oerstom. 36 jaar, 2 gezonde kinderen. Ik schaamde me kapot maar heb het aan 3 goede vriendinnen verteld. Zij oordeelden niet en hadden alle begrip. Ik voelde meteen dat ik het kindje niet wilde houden. Mijn man zat er hetzelfde in maar vond wel dat ik het laatste woord had. Als ik er toch voor wilde gaan, dan ging hij er ook voor. Ik was 6 weken en 5 dagen toen ik een overtijd behandeling onderging. Ik had al gebeld bij 1 dag overtijd. Ik moest wachten omdat het vruchtje nog te klein was. Dat voelde zo tegenstrijdig. Ik voelde me ook erg zwanger. Uiteindelijk ben ik na al die tijd nog steeds opgelucht. De ingreep stelde fysiek niet veel voor. Rond de uitgerekende datum heb ik een enorme dip gehad. Maar de opluchting bleef toch. Nu is het net een jaar geleden en ik weet de datum nog. Het blijft wel iets wat ik meedraag met me mijn hele leven. Het is niet iets wat je anderen toewenst en die beslissing wil ik nooit meer nemen. Maar ik weet dat het goed is zo.
Ik heb vrij snel daarna de essure sterilisatie gedaan.
Als je meer wil weten vraag maar....
sterkte....
Voorbehoedsmiddelen
Wat ik uit de posting van Anoniem begrijp is dat ze niet tegen de pil kan en een eisprong voelt aankomen. Dat was die ene keer dus niet zo, anders was ze niet zwanger geworden..
Jouw voorbehoedsmiddel was dus periodieke onthouding. Je merkt dus dat dit geen garantie is tegen zwangerschappen..
Hebben jullie, nadat je gestopt was met de pil, nooit nagedacht over andere voorbehoedsmiddelen, bijvoorbeeld condooms, prikpil of (mirena)spiraal? Ook na die abortus zullen jullie een keuze moeten maken.. anders dient zich weer spontaan een zwangerschap aan en kan je opnieuw beginnen.
De overgang duurt ongeveer zo'n 10 jaar en als je het nog wil "doen" met elkaar in die periode dan zal je toch een beslissing over voorbehoedsmiddelen moeten nemen!
Condoom?
Waarom heb je geen condoom gebruikt?
Voorbehoedsmiddelen
Rubured en Monique, het is heel attent dat jullie willen meedenken, maar over het gebruik van voorbehoedsmiddelen in de toekomst zullen anoniem's huisarts en abortuskliniek het echt wel met haar hebben. En ja, ze slaat zich nu ook voor de kop dat dit kon gebeuren, daar hoeven jullie niet bij te helpen.
Voorbehoedsmiddelen
Bedankt Krokus, bedankt en je hebt gelijk... in een eerdere reactie van mij staat al dat mijn man een afspraak bij de uroloog voor sterilisatie heeft staan.
Ik heb nog steeds spijt
van mijn beslissing.
Ik zat precies in dezelfde situatie, alleen ik heb 1 kind ipv. 2. Mijn man was 48 en ik was 41.
Ik wilde altijd graag een 2e, mijn man niet, hij was en is daar heel stellig in. Ik raakte in paniek en heb toen, na flink gesproken te hebben met mijn man, de rutgerstichting gebeld en een afspraak gemaakt.
Ik zat daar en heb huilend die pil ingenomen, ik kreeg er 2 mee, die moest ik de dag erna innemen.
Ik kwam thuis en mijn man was er, we hebben samen heel erg gehuild.
Nu, 2 en een half jaar later, heb ik er nog steeds spijt van. Als ik het kon terugdraaien, dat deed ik het meteen!
Nou en, dat ik dan wat ouder was dan de gemiddelde zwangere vrouw, maar ja, da's allemaal achteraf.
Ik hoop dat je goed over je beslissing nadenkt, en dat je niet, net als ik, heel veel spijt krijgt.
Ik moet er mee leren leven en dat is best lastig.
Heel veel sterkte
eventjes anoniem
Eventjes toch anoniem
Wat verdrietig voor je. Grote verschil tussen jou en anoniem is dat anoniem het zelf absoluut niet wil. Jij wilde graag een tweede en hebt eigenlijk de beslissing van je man overgenomen terwijl je hart iets anders zei. Dat is wel een heel anders uitgangspunt.
Anonime ben je er nog?
ik ben wel benieuwd hoe het met je gaat....
Ben er nog
Hoi,
Ja ik ben er nog en het gaat redelijk goed. Psychisch gaat het aardig, ik heb voor mijn gevoel een keuze gemaakt waar ik achter sta en inmiddels mijn afspraak bij de kliniek bevestigd (dat moet). Lichamelijk veel klachten, maar ik heb maar wat afspraken verzet en houd het even rustig. Misschien vallen de klachten ook meer op omdat ze voor je gevoel zo nutteloos zijn... anders neem je ze natuurlijk met een blij gevoel op de kop toe.
Als ik de reacties lees dan den ik idd dat niet alles constructief is.... en natuurlijk weet je met 43 wat je doet en wat de risico's zijn.... maar ach, wat moet ik zeggen. Iedereen kent de risico's in het leven en neemt ze wel of niet en moet vervolgens met de gevolgen leven. Altijd de gordels om in de auto, nooit te hart rijden, altijd je kinderen in de gordels zetten, in een vliegtuig stappen, een relatie aangaan, sex hebben, de straat oversteken, ach noem maar op, vaak sla je je hand voor je hoofd als er iets stoms gebeurd. En dan zeg : hoe kon het gebeuren.....
Ik ga deze week nog voor de behandeling en ben blij als het achter de rug is.
Anoniem
veel sterkte deze week.
Verdriet
Anoniem
Laat je even weten hoe het gegaan is?
Ik vond persoonlijk de ingreep fysiek erg meevallen, misschien dat dat een beetje 'scheelt'....
Veel sterkte!
(ps doe inderdaad de test erna niet te vroeg. Ik mocht het zelf doen en heb 2 weken gewacht, daarna naar huisarts voor inwendig onderzoek)
Anoniem
Veel sterkte alvast!
Groetjes,bastet
Verwijderd
Alle bijdrages van Ruby Red, ook alle reacties daarop. Sorry!
Forumbeheer Ouders Online
Achter de rug
Hallo allemaal,
Het is achter de rug en ik ben erg opgelucht. De ingreep viel mee, iedereen was erg vriendelijk en binnen een paar uur was ik weer thuis.
Bij de echo blijk ik bijna 8 weken zwanger te zijn, wat volgens mij ook klopte. Verder was er ook bij herhaling alleen een vruchtzakje te zien en geen embryo, dit zou kunnen betekenen dat het een miskraam zou kunnen zijn. Dat idee lucht eenb eetje op, hoewel de zekerheid er niet helemaal is.
In ieder geval een ieder heel hartelijk dank voor alle aandacht en lieve woorden, ervaringen en steun!!!
Anoniem
Fijn dat de ingreep meeviel en veel sterkte met de verdere verwerking.
Anoniem
fijn dat het je meeviel. Nu goed voor jezelf zorgen!
Knuffel van Verdiet
Anoniem
Pas je goed op jezelf?
Sterkte de eerste tijd.
Geen seconde spijt
Hoi, ik heb hetzelfde meegemaakt en wij hebben ook voor een abortus gekozen. Ik vond het geen moeilijke keuze trouwens en we hebben er nooit spijt van gehad. Ik heb er ook nooit verdriet om gehad, was vooral erg opgelucht. ik hoop dat het met jou ook goed gaat!
Groetjes une femme
