Onderteken jij met 'mama/papa' of met je voornaam?

Maakt niet uit

Grappig, ik heb dat een keer gevraagd aan mijn dochters. Volgens hun kon ik gewoon tekenen met 'mama', maar 'voornaam' was ook prima. Boeit niet 😊

Naar de kinderen

Naar de kinderen altijd Mama xxx. Onder mails aan docenten mijn naam, met eventueel tussen haakjes (moeder van Marietje).

Rissie

Ik heb het wel eens gezien ‘mama van Job’, bij een verder heel serieuze collega dus dat was echt verrassend.

Wisselend

Mijn man zet er tegenwoordig zijn voornaam onder, ook op kaarten. Maar dat is niet hoe de kinderen hem aanspreken.
Zelf zet ik vaak xx gevolgd door mijn initialen.

Nog een jaar en dan zijn al onze kinderen dertigers. Eventjes dan want wat schuift de tijd snel door.

Wisselend

Op een kaartje pap en mam, in een "zakelijk" mailtje naar kind vaak iets geks. Laatst had ik het literaturdossier van dochter helemaal doorgeworsteld om de kromme zinnen en andere fouten te vinden die de spellingscontrole van word niet vindt en als ik het dan terug stuur zet ik er Hangkous, secretariaat schoolse zaken onder of zoiets.
In mails naar docenten zet ik Hangkous moeder van Pietje.
Als OR secretaris heb ik ook wel eens mail gekregen van de mama van Kees. Dd dat vind ik wat kinderlijk klinken.

Phryne (ot)

Oh serieus?

Eens, dat klinkt echt niet (schrijf dan "moeder van Job", tussen haakjes erachter ofzo)

Maar ja, kan ook een dialect-dingetje zijn, net als "ons mam/pap"

Mama

Hier op het forum zijn ook veel moeders die zichzelf "een mama van....." noemen. Vooral bij jonge kinderen. Voordat ik me groen en geel erger realiseer ik me ook dat het een dialectding is.
De enige voor wie ik een mama ben is mijn dochter. Zelf noem ik me moeder, vrouw, docent, buurvrouw, klant enz.
Als ik mijn dochter mail onderteken ik met drie xxx, ze ziet toch dat ik het ben? In de tijd van de ansichtkaarten zou ik er mama op hebben gezet, want zo noemt zij me en dat blijft.
Mijn ouders ondertekenden met "je moeder", " je vader", P en M. Nooit papa of mama, dat vonden ze infantiel. Wij spraken ze aan met Pa en Ma. Dus ja dat ik me mama laat noemen is nogal wat in onze tradities , ik krijg het alleen zelf nog niet uit mijn strot, haha, misschien een volgende generatie.

Lol

Ik heb mijn kinderen uitdrukkelijk verboden om mij Ma te noemen. Vind ik zo stom klinken.
Ze mogen me mama, mam of Dendy noemen.
Mijn oude vader noem ik pap.

Onder eventuele kaartjes aan onze kinderen zet ik mama en papa denk ik. Maar ik heb nog nooit een kaartje aan hun gestuurd.

Hoe ze me noemt zo heet ik

Mijn dochter is ook volwassen en noemt mij mama, dus dat staat onder de mails aan haar. Vind ik zelf ook leuk, zij is de enige voor wie ik mama heet en dat koester ik wel.

Mijn moeder noem ik ook mama, zij maakt er dan mamamiep van als ze me mailt, omdat ik haar zo ook wel eens noem, en ze heet ook omamiep voor mijn dochter.

In een mail aan school of iets anders externs zou ik mezelf nooit mama noemen, dat deed ik ook niet toen dochter klein was. Ik ken inderdaad iemand uit Brabant die consequent mama zegt waar ik moeder zou zeggen, dus ook: de mama, de mama's, alle mama's bij elkaar.

Dandy

'Onder eventuele kaartjes aan onze kinderen zet ik mama en papa denk ik. Maar ik heb nog nooit een kaartje aan hun gestuurd.'

Maar vast wel eens een post-it met 'vergeet je biebboeken niet'.
Daar zet ik trouwens alleen XXX onder, zonder naam of 'functie'.

W.m.b. logisch

Gewoon zoals je kind je noemt...…. Als je kind je mam of mama noemt en nooit met je voornaam, zie ik de logica er niet van in, om dan ineens je voornaam onder een mail o.i.d. te zetten.

Trouwens

Hoe doen jullie dat als je kind je belt? Neem je dan op met 'met mama' of met 'met voornaam'?

Sydney

Dat hangt van de plek af. Als ik op mijn werk zit ga ik echt niet opnemen met: "met mama" 😀

telefoon

die neem ik op met 'Hoi' je ziet wie er belt, en ik neem aan dat de gene de belt weet wie ze bellen.

Als kinderen mij bellen

Dan zie ik via nummerherkenning/ringtoon daughter is calling or son is calling.

Dan nam ik op met hoi meissie, dag zoon, wat meestal goed ging. Een keer zei ik dus hoi meissie en kreeg ik een man aan de telefoon die belde met mijn dochters mobiel. Ze was gesneden door een automobilist en gevallen met de fiets. Die man verleende eerste hulp en had in mobiel van dochter het nummer "mama" gevonden en gebeld.
Was een beetje raar gesprek toen. Nu zeg ik ook meestal hoi.

Jippox

Op mijn werk gebruik ik 'hoi schat'. Wel goed oppassen dat ik de juiste mobiel in mijn handen heb ...

Hier

ondertekenen we met de manier waarop de kinderen ons noemen. En zo spreken we ook over elkaar: overleg maar even met papa.

vader/moeder

Kaartjes naar de kinderen toe onderteken ik inderdaad meestal met mama. ik weet niet of ik dat anders zou doen als ze volwassen zouden zijn.

Ik zeg tegen de kinderen meestal voornaam als ik het over mijn man heb. Maar mijn man is ook niet de vader van mijn oudste kinderen dus zij noemen hem ook bij de voornaam. Tegen de jongste kinderen zeg ik soms voornaam, soms papa en soms vader (bijvoorbeeld vraag dat maar even aan vader.)

Vader/moeder gebruik ik soms maar eigenlijk associeer ik dat vooral met mijn eigen ouders. Mijn ouders spreek ik altijd aan met vader/moeder en zij spreken naar elkaar toe tegenover ons ook over vader/moeder (moeder is even boodschappen doen, vader en ik zijn gisteren nog even naar het dorp geweest.) Ik vind het altijd lastig om de titel moeder met mijzelf te verbinden. Dat is meer voor mijn moeder.

Ik gebruik vader dus wel af en toe voor mijn man maar moeder eigenlijk nooit voor mezelf. Mijn kinderen noemen mij ook eigenlijk nooit moeder maar meestal mama, dat zijn ze meer gewend.

Onbelangrijke vraag

Maar leuk om te lezen!

Onder mijn mail had ik 'liefs, mama' gezet. Ik zal m'n zoon vragen wat hij ervan denkt. Maar mama is inderdaad toch wel een speciale benaming.

Naar anderen toe noem ik mezelf moeder (moeder van Zoon). Hun vader noem ik, als ik tegen de kinderen, praat papa of Voornaam. (Voornaam en ik hebben...)

je moeder

Zeg ik ook, maar dat is een beetje een grapje hier. Kinderen kunnen ook binnenkomen en roepen `Moeder!´ en dan roep ik `kind!´
Enfin en soms zet ik mijn voornaam erbij of onderteken ik alleen met mijn voornaam. En liefs natuurlijk

Mama

Ik zet onder een kaartje of briefje naar mijn kinderen wel mama. Ergens anders niet. Toen ik nog wel eens een briefje naar school moest sturen zette ik mijn naam eronder. In de brief stond toch al over welk kind t ging,dan zette ik daar geen moeder van onder. Wel als er bv reactie gevraagd werd ergens op in een algemene mail. Dan was t ;Lilian moeder van.....
Mijn schoonmoeder zet er altijd je moeder en dan dr voornaam achter. Vind ik altijd zo grappig staan.

Moeder

Mijn moeder zet onder whatsappjes ‘Je moeder’. Op verjaardagskaarten ‘Ma’, wat heel apart is omdat ik haar altijd mam noem. Ma vind ik zo ouderwets en afstandelijk klinken.

omdat onze zoon me zo aanspreekt, heel soms zegt hij mama. En mijn man wordt door hem pa genoemd dus als er een kaart of iets dergelijks geschreven wordt, dan wordt hij ondertekend met pa en ma.

Zelf noem ik mijn moeder ook ma, mijn vader noemde ik pa (maar die is eind vorig jaar overleden).

mem

we spreken fries en dan heb je geen onderscheid tussen moeder of mam/ mamma. Tegen anderen ( indien nodig) noem ik mezelf moeder van... omdat die anderen meestal geen fries spreken.

Mama

Ik onderteken altijd aan mijn kinderen met mama, want zo noemen zij mij ook. Dus dat lijkt me wel zo duidelijk.
Als hier een ander kind over de vloer is dan is het wel eens rommelig omdat ik tegen mijn eigen kinderen hun vader aanduid met papa en tegen die andere kinderen met zijn voornaam, maar niemand kijkt daar raar van op.

mama natuurlijk

Tenzij je kinderen gewend zijn jou bij de voornaam noemen. Lijkt me tamelijk afstandelijk om voor je kinderen ineens te bepalen dat jij Veer bent voor hen, i.p.v. hun mama, of mam, of mams of wat dan ook. Mijn oma zette vroeger altijd nog "Moeke" op de kaartjes die ze stuurde en toen waren haar kinderen echt al 40 en 50+.

papa

papa

Ik zou het bijzonder vreemd en afstandelijk vinden als mijn kinderen mij met mijn voornaam zouden aanspreken, zelfs nu twee onder hen reeds volwassen zijn.

Telefoon

Als ik zie dat er een kind, jongvolwassenen inmiddels, belt dan wil ik nog wel eens opnemen 'met je moeder'.

AnneJ

ik met "Met je allerliefste moeder".
Briefjes aan de kinderen onderteken ik niet, mijn handschrift is duidelijk te onderscheiden van dat van mijn man, dus niet zo heel noodzakelijk. En als ik er al iets onder zet, dan is het xxx, je moeder, of xxx mama, of xxx die zeur .