Onbekwame vader en zieke moeder
Even mijn zorgen spiegelen over een situatie in mijn omgeving.
Een vader met psychische problemen wat toen vader en moeder nog samenwoonden tot stevige escalaties leide waar de kinderen vaak bij betrokken waren. Vader is toen uit huis gezet en heeft een tijd geen enkel contact met de kinderen mogen hebben, daarna mocht hij contact onder toezicht maar daar had hij geen zin in en is er dus nauwelijks geweest. Na ca. 1,5 jaar is hij zelfstandig gaan wonen en hebben de instanties aangedrongen op een omgangsregeling maar het zelfstandig wonen valt vader überhaupt zwaar en de omgangsregeling is dus blijven steken dat de kinderen een middag en avond per week langskwamen en vrijwel nooit bleven slapen. Een paar maanden geleden is moeder ziek geworden en moet regelmatig opgenomen worden, de kinderen verblijven nu vaker bij vader en wanneer moeder opgenomen is soms voor langere tijd. Vader kan dit niet aan en ik voorzie dat dit weer gaat escaleren, dit is ook bij de instanties aangegeven maar er gebeurt niets.
Wat is de beweegreden dat instanties eerst wel ingrijpen maar het nu laten gaan totdat het weer fout gaat?
Hij gaat al door zijn hoeven zonder de kinderen maar wordt daarin al niet gehoord en voor "vol" aangezien, juist door hem op te leggen meer voor de kinderen te zorgen heeft hij de indruk niet serieus genomen te worden en voor "vol" aangezien te worden. Hij doet zijn best en wij proberen te helpen maar ik blijf het een beangstigende situatie vinden.
Het lijkt erop dat vader iets anders zou willen en dat jij vader daarin zou willen ondersteunen.
Wat zou volgens jou/jullie dan wel moeten gebeuren met de kinderen?
De georganiseerde hulpverlening aan kinderen is weinig complex: als vader én moeder niet voor de kinderen kunnen zorgen, dan belanden ze daar waar er plaats is. Dat is geen liefdevol pleeggezin in de buurt maar een noodoplossing. Tijdelijk hier, tijdelijk daar zonder kans op terugkeer naar huis.
Soms is dat kwaad beter dan thuis bij vader of bij moeder.
Is dat hier ook zo?
M Lavell schreef op 06-12-2021 om 08:19:
Het lijkt erop dat vader iets anders zou willen en dat jij vader daarin zou willen ondersteunen.
Wat zou volgens jou/jullie dan wel moeten gebeuren met de kinderen?
De georganiseerde hulpverlening aan kinderen is weinig complex: als vader én moeder niet voor de kinderen kunnen zorgen, dan belanden ze daar waar er plaats is. Dat is geen liefdevol pleeggezin in de buurt maar een noodoplossing. Tijdelijk hier, tijdelijk daar zonder kans op terugkeer naar huis.
Soms is dat kwaad beter dan thuis bij vader of bij moeder.
Is dat hier ook zo?
Op basis van welke info schrijf je dit? Ik ken meerdere hele lieve pleeggezinnen die voor tijdelijke plaatsingen open zouden staan. Zowel weekend/vakantie pleegzorg als fulltime. Hoezo zou terugkeer naar huis onmogelijk zijn? Juist bij een vrijwillige pleegzorgplaatsing blijven ouders de regie houden.
Ik zou toch maar met de pubers in gesprek gaan, hoe denken zij dat ze de situatie wat kunnen ontlasten, zonder de verantwoording bij hun te leggen.
Kunnen ze structureel bij een vriendje terecht? Pubers kunnen met de bus / trein, maakt dat dat ze in het weekend bijvoorbeeld een vaste uitval basis hebben?
Misschien weten ze zelf nog andere dingen te verzinnen?
En is er een plan B, voor als het echt escaleert? Hebben de kinderen een adres waar ze heen kunnen (al is het midden in de nacht)
Weten ze hoe ze de politie kunnen inschakelen en wanneer ze dat kunnen doen? Weten ze welke hulpverlening er betrokken is en hoe ze die kunnen bereiken?
Misschien kunnen ze jou wel altijd bellen voor advies?
Ik zou mijn peilen richten op het sterker maken van de pubers, hoe graag je ze ook van alle sores zou vrijhouden. Ze leren grote lessen op hun leeftijd die menig mens pas als volwassene aan komt te staan. Of helemaal niet.
Evaluna schreef op 06-12-2021 om 09:10:
Ik zou toch maar met de pubers in gesprek gaan, hoe denken zij dat ze de situatie wat kunnen ontlasten, zonder de verantwoording bij hun te leggen.
Kunnen ze structureel bij een vriendje terecht? Pubers kunnen met de bus / trein, maakt dat dat ze in het weekend bijvoorbeeld een vaste uitval basis hebben?
Misschien weten ze zelf nog andere dingen te verzinnen?
En is er een plan B, voor als het echt escaleert? Hebben de kinderen een adres waar ze heen kunnen (al is het midden in de nacht)
Weten ze hoe ze de politie kunnen inschakelen en wanneer ze dat kunnen doen? Weten ze welke hulpverlening er betrokken is en hoe ze die kunnen bereiken?
Misschien kunnen ze jou wel altijd bellen voor advies?
Ik zou mijn peilen richten op het sterker maken van de pubers, hoe graag je ze ook van alle sores zou vrijhouden. Ze leren grote lessen op hun leeftijd die menig mens pas als volwassene aan komt te staan. Of helemaal niet.
Goede reactie
Apiejapie schreef op 06-12-2021 om 08:38:
[..]
Op basis van welke info schrijf je dit? Ik ken meerdere hele lieve pleeggezinnen die voor tijdelijke plaatsingen open zouden staan. Zowel weekend/vakantie pleegzorg als fulltime. Hoezo zou terugkeer naar huis onmogelijk zijn? Juist bij een vrijwillige pleegzorgplaatsing blijven ouders de regie
Wat is dit nu weer voor een vreemde voorstelling van zaken? Alsof lieve pleeggezinnen het voor het zeggen hebben bij uit huis plaatsingen.
Het feit dat jeugdzorg nauwelijks functioneert en dat kinderen meer bij regel dan uitzondering willekeurig waar worden geplaatst, dat er bovendien een enorm tekort is aan plaatsen en vooral pleeggezinnen is de afgelopen weken voor de zoveelste keer volop in het nieuws geweest nav de documentaire over Jason.
Dat zijn de feiten. Lieve pleegouders zijn helemaal niet in de positie om daar zelfstandig of met bereidheid wat aan te doen.
Het klinkt alsof vader misschien ambulante begeleiding nodig heeft. Is daar al naar gekeken?
M Lavell schreef op 06-12-2021 om 20:34:
[..]
Wat is dit nu weer voor een vreemde voorstelling van zaken? Alsof lieve pleeggezinnen het voor het zeggen hebben bij uit huis plaatsingen.
Het feit dat jeugdzorg nauwelijks functioneert en dat kinderen meer bij regel dan uitzondering willekeurig waar worden geplaatst, dat er bovendien een enorm tekort is aan plaatsen en vooral pleeggezinnen is de afgelopen weken voor de zoveelste keer volop in het nieuws geweest nav de documentaire over Jason.
Dat zijn de feiten. Lieve pleegouders zijn helemaal niet in de positie om daar zelfstandig of met bereidheid wat aan te doen.
Jij schrijft dat er bij uithuisplaatsing geen mogelijkheid tot terugkeer is. En daarop reageerde ik, zie mijn reactie. Ik ken het tekort, weet dat het lastig is. Maar ook dat er bij sommige pleegouders wél plek is. Wanneer er een vraag ligt, is onderzoeken of er een mogelijkheid is, altijd beter dan bij voorbaat al zeggen dat iets niet lukt. Ik wil niet beweren dat pleegzorg hier de oplossing is. Maar misschien dat het een mogelijkheid zou kunnen zijn. En dan vind ik een reactie van jou dat een kind niet meer terug zou kunnen naar huis, heel vervelend. Want dat is niet waar. Bij vrijwillige plaatsing houden ouders beslisrecht.
Apiejapie schreef op 06-12-2021 om 20:53:
[..]
Jij schrijft dat er bij uithuisplaatsing geen mogelijkheid tot terugkeer is. En daarop reageerde ik, zie mijn reactie. Ik ken het tekort, weet dat het lastig is. Maar ook dat er bij sommige pleegouders wél plek is. Wanneer er een vraag ligt, is onderzoeken of er een mogelijkheid is, altijd beter dan bij voorbaat al zeggen dat iets niet lukt. Ik wil niet beweren dat pleegzorg hier de oplossing is. Maar misschien dat het een mogelijkheid zou kunnen zijn. En dan vind ik een reactie van jou dat een kind niet meer terug zou kunnen naar huis, heel vervelend. Want dat is niet waar. Bij vrijwillige plaatsing houden ouders GS
Het zou fijn zijn als je de documentaire Jason gaat kijken. Dan zul je zien dat de werkelijkheid veel weerbarstiger is, ook bij vrijwilligheid.
Dat de ouders GS (bedoel je gezag?) houden wil niet zeggen dat je uhp kunt uitproberen alsof het een pony kamp is ( kom je toch weer gezellig thuis joh, als je het niet leuk vindt)
De context die in dit draadje wordt gegeven is dat zowel vader als moeder de zorg voor de kinderen niet aan kunnen. Als je met dat verhaal om uhp van de kinderen vraagt, dan wordt het heel lastig voor de ouders om te bewijzen dat ze de zorg wel weer aan kunnen.
Dat is de realiteit.
Als er toch hulp nodig is dan is een andere route veiliger. De kinderen bij familie of vrienden onder brengen of hulp in huis halen voor het op orde houden van de huishouding bij vader.
M Lavell schreef op 06-12-2021 om 21:15:
[..]
Het zou fijn zijn als je de documentaire Jason gaat kijken. Dan zul je zien dat de werkelijkheid veel weerbarstiger is, ook bij vrijwilligheid.
Dat de ouders GS (bedoel je gezag?) houden wil niet zeggen dat je uhp kunt uitproberen alsof het een pony kamp is ( kom je toch weer gezellig thuis joh, als je het niet leuk vindt)
De context die in dit draadje wordt gegeven is dat zowel vader als moeder de zorg voor de kinderen niet aan kunnen. Als je met dat verhaal om uhp van de kinderen vraagt, dan wordt het heel lastig voor de ouders om te bewijzen dat ze de zorg wel weer aan kunnen.
Dat is de realiteit.
Als er toch hulp nodig is dan is een andere route veiliger. De kinderen bij familie of vrienden onder brengen of hulp in huis halen voor het op orde houden van de huishouding bij vader.
Ik stop hier discussie met jou. Ga niet op basis van een documentaire die je gezien hebt de discussie voeren terwijl ik jarenlange ervaring met pleegzorg heb. Dat doet ook geen goed voor dit topic. De kinderen moeten hulp krijgen en de ouders ook. Denk dat we het daarover eens zijn.
wat je ervaring ook is, je kunt niet de ervaring hebben dat pleegouders zich persoonlijk op kunnen werpen voor individuele gevallen. Uhp’s zijn bij wet geregeld. Wie het wanneer voor het zeggen heeft staat gewoon beschreven in de wet en in duizenden uitspraken van rechters.
Pleegouders hebben het nooit voor het zeggen in die procedure.
Lief zijn en graag willen verandert daar niks aan dus heeft ts er niks aan.
Je moet die werkelijkheid niet als kritiek op pleegouders opvatten. Zij kunnen er niks aan doen.
M Lavell schreef op 06-12-2021 om 21:48:
wat je ervaring ook is, je kunt niet de ervaring hebben dat pleegouders zich persoonlijk op kunnen werpen voor individuele gevallen. Uhp’s zijn bij wet geregeld. Wie het wanneer voor het zeggen heeft staat gewoon beschreven in de wet en in duizenden uitspraken van rechters.
Pleegouders hebben het nooit voor het zeggen in die procedure.
Lief zijn en graag willen verandert daar niks aan dus heeft ts er niks aan.
Je moet die werkelijkheid niet als kritiek op pleegouders opvatten. Zij kunnen er niks aan doen.
Zo omschreef ik het niet en zo bedoelde ik het ook niet. Ik weet wat de gang van zaken is.
