Omgangsregeling jongvolwassen kinderen
Hallo, ik zit al een tijdje met een issue thuis waar ik niet de juiste manier voor vind om mee om te gaan. Mijn partner heeft 2 kinderen : 24 en 20 jaar. Oudste werkt , jongste op de hogeschool. Gezien de leeftijd van de kinderen willen wij de “ omgangsregeling “ aanpassen maar weten niet goed hoe dit aan te pakken. Mijn partner heeft bang dat de kinderen zich niet meer welkom gaan voelen , maar de situatie is momenteel zo dat wij constant afhangen van de plannen van de kinderen /ex . Naar ons gevoel komen de kinderen nu enkel naar ons omdat ze het al jaren gewoon zijn , omdat het hun op sommige momenten beter uitkomt om bij ons te eten en overnachten en omdat ze vinden dat ze bij ons ook wat moeten verteren en verbruiken om zo hun moederen te “ ontlasten”. Ik druk dit misschien vreemd uit , maar echte quality time is er niet. Dit legt een enorme druk op mijn gezondheid en onze relatie , want de situatie geeft enorm veel stress. Naar mijn gevoel zou het voor iedereen beter zijn om op welbepaalde momenten ( bv uitstapje, etentje) af te spreken ipv de oude regeling te volgen. Alleen: hoe breng je dit correct aan? Iemand tips , raad of mening?
Bailey26 schreef op 29-12-2023 om 18:32:
[..]
En al mochten kinderen zelf kiezen. Je bent als ouder altijd 100% verantwoordelijk voor je eigen kind. Ook als je kind maar in 5% van die tijd bij jou woont.
Dat deze jongens vaker of meer bij hun moeder zijn betekent dat nog niet dat vader dan geen enkele verantwoordelijkheid meer heeft.
To je hebt een probleem met je partner. Beetje oneerlijk als zijn kinderen daar de gevolgen van moeten dragen.
Dat van de verantwoordelijkheid van de vader klopt helemaal. Alleen vind ik het dan ook de verantwoordelijkheid van de moeder om met de vader te communiceren over de kinderen ( school, gezondheid, etc) en niet alles via de kinderen te spelen
Doemijdieglazenbol schreef op 29-12-2023 om 18:50:
[..]
Misschien een beetje een definitieding. Je kunt tegen iedereen aangeven waar je wensen en grenzen liggen. Maar een van deze “jongens” is 24. Dat is wat mij betreft niet eens meer jongvolwassen, maar gewoon volwassen.
TO verwijt de mannen dat ze al sinds hun 5e en 9e de baas spelen over hun ouders. Dat lijkt me de wereld op zijn kop. En terug naar die tijd, kan niet meer.
Eerste stap blijft wat mij betreft een goed, open en kwetsbaar gesprek met partner over wat je in 2024 graag anders wil zien, omdat je het op deze manier niet volhoudt. Ik denk ook dat de belastbaarheid van TO erg laag is, dus het lijkt me goed als TO en partner kijken hoe ze daar aan kunnen werken. Want dat gaat echt iedereen helpen en met name TO.
Ik zou er wel veel aan doen om te voorkomen dat het contact tussen vader en zoons beschadigt. Hij zou niet moeten kiezen tussen partner en kinderen.
Ik zorgde er steeds voor dat het contact normaal verliep, tot ik er zelf met mijn gezondheid in de problemen door kwam
Libertine schreef op 29-12-2023 om 19:03:
ik snap je wel een beetje to maar de oplossing ligt zeer waarschijnlijk toch bij jezelf. Hier een samengesteld gezin met 3 volwassen kinderen (1 van mij, 2 van man) in huis. De omgangsregelingen zijn hier als een soort vanzelf veranderd in een meer organisch iets door komst van studies buiten de stad, baantjes, sport en vriendinnetjes etc.
De laatste jaren komt en gaat iedereen wanneer dat voor hem/haar het beste past. Dat vraagt veel van je flexibiliteit, en daar had ik ook best wat moeite mee omdat ik nooit wist waar ik aan toe was. En dat leverde bij mij stress op. Maar uiteindelijk heb ik mezelf aangeleerd het gewoon helemaal los te laten, en dat bleek toch de beste oplossing. Als ze mee willen eten dan appen ze meestal wel en anders moet er iemand even iets gaan bijhalen of zelf wat regelen. Wij hebben onze planning, zij hebben hun planning en op de momenten dat die samenkomen is het heel gezellig. En is stress, die ik eigenlijk zelf had veroorzaakt, grotendeels verdwenen.
(en ja, als ze hier veel zijn worden de koelkasten leeggegeten, meters tosti’s gemaakt, de fruitschaal geplunderd en gaan ze uitgebreid in bad. Ik vind dat inmiddels enorm gezellig. Ook omdat ze af en toe koken, boodschappen bijhalen en allang hun eigen was doen)
Ik heb geprobeerd om het los te laten ( en heb fit +_ 1 jaar volgehouden) , mijn partner meer zélf de zaakjes te laten regelen, alleen heeft dit een nog grotere afstand gecreëerd en brengt het mij blijkbaar toch onrust. Als de kinderen bij ons zijn kunnen ze eten zoveel/wat ze willen, maar niet “ hun zakken vullen” omdat de moeder de “ minder bedeelde” speelt. Moest zij het echt financieel moeilijker hebben zou ik de eerste zijn om eten ed mee te geven… Van koken , boodschappen doen en zelf de was doen is bij ons geen sprake
Bakblik schreef op 29-12-2023 om 19:08:
[..]
Zo blij dat ik al meer dan 30 jaar en sleutel heb van mijn ouderlijk waar ik niet meer woon. Ik kan er altijd in als ik iets niet vertrouw. Een moeder (80+) die de telefoon niet opneemt is al tegen om te gaan kijken of alles oké is.
Om zulke redenen heb ik ook een sleutel van de alleenstaande buurvrouw die ik ook gebruik als ik het niet vertrouw. Om 11.00 nog dichte gordijnen en niet reageren op een appje en ik gebruik de sleutel. Hoe doe jij dat dan?
Dat is toch een andere situatie?
Kataravrouw schreef op 29-12-2023 om 20:09:
Ik begrijp TO wel...
Er zijn vaders die voor hun gevoel met hun rug tegen de muur staan, wat betreft het zien van, beslissen over hun kinderen. Er zijn moeders die hun kinderen jarenlang beinvloeden over vader. En die vaders , die dit overkomt, kunnen vaak geen nee zeggen, bang dat het kind niet meer wil komen of niet wil mee gaan op bv vakantie. Van opvoeden is van vaders kant dus geen sprake. Niet dat ze dat niet willen, maar ze krijgen de kans niet of ze worden niet op de hoogte gehouden door de kinderen zelf of door ex. Er zijn heus moeders die zeggen tegen hun kind, ik heb deze maand wat minder geld te besteden...ga maar bij vader eten of neem de was maar mee naar vader enz.
Mijn stiefkinderen zijn ook jonge twintigers. Hadden een sleutel...maar wij zijn er achter gekomen dat hun moeder [ ex dus ] jarenlang tijdens onze vakanties in ons huis heeft zitten rond snuffelen. Met de sleutel van de kinderen dus.
Mijn stiefkinderen hebben al lang geen omgangsregeling meer. Zij mogen hier komen wanneer ze willen en kunnen altijd mee eten. Wel even laten weten uiteraard. Ik heb 1 stiefkind dat altijd de grens opzocht. Gesprekken die we hier hadden werden stiekem opgenomen. En onlangs heeft ze me vreselijk zitten uitschelden....ze zei me te haten. En weet je..ik kan het haar niet eens kwalijk nemen. Hun leven is door de scheiding ontzettend veranderd. [ inmiddels 14 jaar geleden ]. Dus ik voel medelijden en ben niet boos.
Inderdaad, hier ook zo. Geen communicatie, enkel via de kinderen. Spelen van : jullie zijn nu groter en kosten nu meer en is voor mij moeilijk om te betalen. Zo hebben de kinderen altijd alles naar hun hand kunnen zetten. Ook gesprekken werden opgenomen om zo aan de moeder te laten horen
Egel. schreef op 29-12-2023 om 21:03:
Best wel herkenbaar KimdeKim. Ik heb ook de sleutel van mijn moeders huis. Eerst gewoon mogen houden, later kregen zij nieuwe sloten en kreeg ik opnieuw een sleutel. Ik bel wel eerst aan als ik (aangekondigd of spontaan) langs ga. Ik gebruik hem dus nauwelijks, het is 'voor het geval dat', of als ze me niet hebben gehoord.
Bij mijn vader had ik als puber een sleutel van hun huis. Ze zijn toen ik begin 20 was verhuisd en later nog een keer, daar heb ik geen sleutels meer van gekregen.
Mijn sibling en ik zijn daar inderdaad op bezoek. Met kerst zijn alleen de twee kinderen + aanhang van hun samen welkom, mijn sibling & ik + aanhang + kleinkinderen dus niet. Ik moet zeggen, dat zou ook wel flink vol zijn, maar wel te doen. Ik vind het erg raar dat we er dan weer niet bij horen. Terwijl mijn hele basisschooltijd er co-ouderschap was. Voor mij voelt vader evengoed en gelijkwaardig mijn ouder, als mijn moeder.
To (topicstarter), je klinkt... moe, boos, verongelijkt, en erg verdedigend. Je stelt geen vragen van: hoe doen jullie dat dan? Of schrijft niet: 'misschien hebben jullie gelijk, maar ik vind dat zo lastig, want...'.Het lijkt mij ongezellig bij jullie thuis.
Momenteel is het inderdaad niet gezellig bij ons thuis. Omdat ik diegene was die iedereen als gelijke behandelde ( eigen kind + stiefkinderen) , voor de gezelligheid zorgde en nu inderdaad moe, boos, teleurgesteld ben en verdedigend om inderdaad mezelf te beschermen….
kaatjecato schreef op 29-12-2023 om 22:13:
[..]
Ik heb nergens gelezen dat de kinderen gekozen hebben. Waarschijnlijk is deze regeling ontstaan door keuzes van de ouders. Bovendien kiezen kinderen überhaupt niet voor een scheiding.
Los daarvan vind ik dit een ongepast soort 'wie zich brandt moet op de blaren zitten'. Hij is toch hun vader? Ook als ze minder vaak bij hem zijn. Het is misschien juist lastiger om routines in te bouwen als kinderen minder vaak bij een ouder zijn, en de kans is groot dat zijn laissez faire houding in de opvoeding bewust of onbewust is ontstaan uit angst om de kinderen weg te jagen. Niet handig natuurlijk en helemaal niet als TO daardoor het gevoel heeft de 'strenge' te moeten zijn. Maar ook in situaties waar ouders bij elkaar zijn kan deze dynamiek ontstaan. En dan ligt de oplossing dus ook bij de twee ouders/partners. De kinderen hebben daar geen schuld aan.
Dus gewoon als volwassenen om tafel en met elkaar bespreken waar de behoeften van een ieder liggen, eerst de twee partners en dan met de kinderen samen. Belangrijkste: doe dit zonder verwijten! En ......sluit compromissen, en verwacht niet dat alles direct gaat zoals je wil / afspreekt. Evalueer af en toe.
Is inderdaad niet leuk om altijd de “ strenge” te moeten zijn. Dit komt uiteraard ook voor in gezinnen waar de ouders niet gescheiden zijn , maar daar is “ de strenge ouder” de natuurlijke ouder en dat is toch net iets anders vind ik
Zijn er hier in deze topic mensen die geen ( stief)kinderen hebben?
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 01:07:
[..]
Dat je nog sleutels hebt van je ex , vind ik toch wel raar. Of heb je er dan nog een super goed contact mee?
De ouders van mijn ex, en ja daar kom ik nog gewoon over de vloer, ook als mijn ex daar is.
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 01:31:
[..]
Inderdaad, hier ook zo. Geen communicatie, enkel via de kinderen. Spelen van : jullie zijn nu groter en kosten nu meer en is voor mij moeilijk om te betalen. Zo hebben de kinderen altijd alles naar hun hand kunnen zetten. Ook gesprekken werden opgenomen om zo aan de moeder te laten horen
Maar dat blijft een probleem van vader die niets doet waar jij je aan ergert.
Hij heeft al die jaren niet opgevoed, geen regels gesteld, dan kun je niet van de kinderen verwachten dat het ineens veranderd, zelfs niet als jij het al die jaren wel hebt gedaan.
Dan ven je toch maar de 'stief' een vrij ondankbare rol.
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 01:25:
[..]
Dat is toch een andere situatie?
Ik denk dat bakblik, net als de meeste kinderen, altijd sleutels van hun ouderlijk huis hebben gehad en bij het uit huis gaan nooit de sleutels hebben ingeleverd. Jaren later als de zorgbehoefte omdraait en je meer gaat zorgen voor je ouders ben je weer heel blij dat je ze nog hebt.
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 00:45:
[..]
Hijzelf neemt niet zijn verantwoordelijkheid. Daar moet ik altijd zelf voor op tafel kloppen.
Maar dat heb je blijkbaar al die jaren geaccepteerd.. Misschien tijd om je relatie eens te heroverwegen? Niet vanwege de kinderen maar vanwege die passiviteit van je man
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 01:10:
[..]
Dat van de verantwoordelijkheid van de vader klopt helemaal. Alleen vind ik het dan ook de verantwoordelijkheid van de moeder om met de vader te communiceren over de kinderen ( school, gezondheid, etc) en niet alles via de kinderen te spelen
De kinderen zijn volwassen. Die moeten dit soort zaken nu ook zelf kunnen communiceren.
Kataravrouw schreef op 29-12-2023 om 20:09:
Ik begrijp TO wel...
Er zijn vaders die voor hun gevoel met hun rug tegen de muur staan, wat betreft het zien van, beslissen over hun kinderen. Er zijn moeders die hun kinderen jarenlang beinvloeden over vader. En die vaders , die dit overkomt, kunnen vaak geen nee zeggen, bang dat het kind niet meer wil komen of niet wil mee gaan op bv vakantie. Van opvoeden is van vaders kant dus geen sprake. Niet dat ze dat niet willen, maar ze krijgen de kans niet of ze worden niet op de hoogte gehouden door de kinderen zelf of door ex. Er zijn heus moeders die zeggen tegen hun kind, ik heb deze maand wat minder geld te besteden...ga maar bij vader eten of neem de was maar mee naar vader enz.
Mijn stiefkinderen zijn ook jonge twintigers. Hadden een sleutel...maar wij zijn er achter gekomen dat hun moeder [ ex dus ] jarenlang tijdens onze vakanties in ons huis heeft zitten rond snuffelen. Met de sleutel van de kinderen dus.
Dit is bij ons oa de reden waarom dochter van man geen sleutel heeft. Zijn ex is ertoe in staat. Het bovenste deel ook trouwens, al is man klaar met geen nee zeggen.
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 01:25:
[..]
Dat is toch een andere situatie?
Ysenda schreef op 30-12-2023 om 06:57:
[..]
Ik denk dat bakblik, net als de meeste kinderen, altijd sleutels van hun ouderlijk huis hebben gehad en bij het uit huis gaan nooit de sleutels hebben ingeleverd. Jaren later als de zorgbehoefte omdraait en je meer gaat zorgen voor je ouders ben je weer heel blij dat je ze nog hebt.
Ja dat is een andere situatie, klopt. Maar ik wil aangeven waarom het handig kan zijn dat een ander (vertrouwd) persoon een sleutel van je huis heeft. Ysenda geeft dat al goed aan. Maar ook als ouders/ mensen niet oud zijn is het hebben van een sleutel handig. De buurvrouw die hoort dat je van de trap valt kan komen kijken. 8 mannen zwanger was ik blij met de hulp die ineens binnen was. Wij hebben sleutels van onze (schoon)ouders, de buren, mijn zus. Bij allen zijn we al eens binnen gegaan vanwege een niet pluis gevoel. In principe gebruiken we de sleutels niet hebben we afgesproken maar bij onraad juist wel.
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 01:53:
Zijn er hier in deze topic mensen die geen ( stief)kinderen hebben?
Ik heb alleen eigen jongvolwassen kinderen met een man die iets makkelijker toegeeft dan ik. Daar heb ik in het begin ook wel met de vuist op tafel moeten slaan om consequent te zijn en naar de kinderen 1 lijn van opvoeden te hebben. Nu zijn we een team, waarin overleg en afspraken de sleutelwoorden zijn.
Wie niet mee-eet meldt zich af voor 17.15 is de afspraak. Als dat niet is gelukt doordat je zonder telefoon op het laboratorium staat en daar vanwege uitlopen van de praktijkdag niet weg kunt plegen we overleg. Kom je naar huis op de boterham die nog in je trommel zit en eet je dan thuis de maaltijd die ik voor je heb bewaard of eet je iets onderweg?
Eigen- of stiefkinderen het maakt niet zoveel uit. De ouder(s) moet(en) op tijd beginnen met consequent opvoeden. Waarbij je tot een jaar of 12 echt regels hebt die later omvormen tot afspraken die je samen met de kinderen maakt. Dan blijven sommige huisregels nog wel in stand zoals het afsluiten van deuren als er niemand thuis is. Wat mag je wel vrij pakken om te snacken uit de voorraadkast en wat niet en over welke producten pleeg je overleg? Kaas en ham voor een tosti mag altijd, de gerookte zalm in een tosti proppen daar overleg je even over. Bij nog 1 plakje in het pakje krijg je als kind en ja, bij een nieuw pakje meestal een nee. Dan heb ik daar plannen mee voor het avondeten.
Maar goed voor jouw situatie is vader nog steeds degene die ruggengraat moet tonen. Eigenlijk tig jaar geleden al.
