Omgaan met aanpassingen in je leven
Ik heb nooit echt open gestaan voor kinderen en dat is ook een van de redenen dat we pas laat met kinderen zijn begonnen. Via IVF hebben we nu een mannetje rondlopen. De ontwikkeling van dit mannetje is fenomenaal en alles verloopt op het eerste gezicht zeer gladjes, toch is er een 'probleem'.
Ik heb moeite met de vrijheden die ik voordat ons mannetje was geboren ruim 2 jaar geleden en die er (deels) nu niet meer zijn. Even na het werk afspreken met vrienden om ergens te gaan eten of even thuis nog iets doen voor het werk in volle concentratie enz.... Ik raak af en toe geirriteerd wanneer ons mannetje huilt, terwijl hij dat zelden doet. Dit probleem wordt uiteraard eveneens veroorzaakt doordat vrienden ’t ook druk hebben met bijvoorbeeld kinderen en door een onhandige werklocatie, maar wellicht herkennen mensen zich in dit verhaal.
Kortom : Ik zou niet meer weten wat ik zonder ons mannetje zou moeten, maar heb moeite met de aanpassingen die dit met zich meebrengt. Ik zou graag met mensen in contact komen die dit zelf ook ervaren en zou graag willen weten hoe zij hiermee omgaan. Zo kun je altijd leren van elkaar.
Mijn vrouw is geheel en al op de hoogte.
Reactie vaasje
Vaasje,
Dit was nu mijn bedoeling. Mensen op het forum vinden die een dergelijk iets herkennen en er verandering in proberen aan te brengen om er zo het beste uit te halen voor het gehele gezin. Fantastisch!!
Reactie naar vic
Vic,
Ik moet er een beetje om lachen. Natuurlijk kies je er beide voor, maar daarom kan het voor een van de twee nog wel anders aankomen dan voor de ander. Volgens mij is dit forum juist bedoeld om die ervaringen te kunnen delen en niet alleen maar te schoppen. Gr. jvd123
Reactie naar kaaskopje
Kaaskopje,
Ik denk dat je een mooi verhaal hebt geschreven wat van toepassing is voor jouw situatie. Ik heb een iets andere situatie. Ik en mijn vrouw zijn zielsgelukkig en stralen deze energie ook uit naar ons mannetje.
Ik heb alleen ruimte nodig voor mijzelf en naarmate de tijd vordert komen de oplossingen. Als je maar werkt naar oplossingen. Bij ons gaat het goed en steeds beter. Gr. jvd123
Reactie naar margje
Margje,
Hartelijk dank voor dit mateloos positieve bericht.
Ik merk dat het voor mij wennen was een plek te geven en dat dit steeds beter lukt als je maar op zoek gaat naar de oplossingen voor de zogenaamde problemen. Dus op naar die toekomst
Gr. jvd123
Reactie naar kraanvogel
Kraanvogel,
De spijker op z'n kop. Hier kan ik zeker wat mee.
Ik vind met name de verschillende reacties zo intrigerend.
Gr. jvd123
Niet reageren
Kraanvogel,
Na het lezen van je eerdere bericht met zoveel door mij te gebruiken wijsheden had ik niet kunnen bevroeden dat je zou gaan reageren op een dergelijk bericht van skik. Laat je niet op de kast jagen. Gr.jvd123
Reactie naar jvd123
Jammer dat je alleen maar moet lachen om mijn posting. Je hebt in dit draadje bij herhaling gezegd dat jij niet degene bent die voor een kind gekozen heeft. Daar kun je je geen jaren achter verschuilen. Je bent de verantwoordelijkheid aan gegaan en die moet je dan oppakken. Dat hoef je heus niet altijd leuk te vinden, maar ik heb een grote allergie voor mannen die roepen dat het voor hen allemaal niet zo hoefde en daarom zoveel mogelijk 'de lasten' op hun vrouw afwentelen (en dan zeggen dat dat in overleg gaat).
Maar goed, het lijkt erop dat je serieus je verantwoordelijkheid wilt nemen, dus je komt er wel.
Rimpeling
Mijn vader heeft mij een keer verteld dat het krijgen van kinderen niet in hem opkwam, eigenlijk was dat verlangen er niet. Omdat mijn moeder graag kinderen wilde zijn we er gekomen. Dat was wel even een gedachte om van bij te komen voor mijzelf als kind.
Maar het was in feite een rimpeling, het leven als gezin en als vader en grootvader, de liefde, de inzet, was daar los van. En natuurlijk waren er de gebruikelijke zaken. Mijn moeder wilde ook weleens dat mijn vader meer met ons deed dan hij deed, dat was de tijd waarin vrouwen ook meer rechten kregen. Dat heb ik daar toch niet mee in verband gebracht hoewel het later wel in me opkwam. Pas met de kleinkinderen was mijn moeder tevreden en ook wel een beetje bozig dat er inmiddels wel tijd en inzet was die haar goedkeuring kon wegdragen.
Ik denk ook dat het nog een ander gevoel is dan de totale bezetting van jezelf zodra er een kind is. Die verandering is zo groot en je kunt het je eigenlijk van tevoren niet voorstellen. Ik dacht altijd maar op mijn werk ben ik na 8 uur klaar en nu heb je dus 24/7 dienst! Best heftig, hoe blij ik ook ben met de kinderen, dat blijft toch zo, hoewel het wel wat verzacht als ze groter worden, je blijft toch altijd beschikbaar. Het wordt een tweede natuur en het went en het geeft me ook een groot gevoel van genoegen en trots dat ik hun moeder ben en zij mijn kinderen. Dat mijn zoon als eerstgeborene mij moeder heeft gemaakt is een fantastische metamorfose geweest die ik zonder hem niet had meegemaakt. En mijn beide kinderen die mij de moeder maken die ik ben en zo verweven zijn met mijn leven, dat is een onvoorstelbaar groot geluk.
Jvd123
Even zuiver over je reactie naar mij toe: blijkbaar kwam je verhaal iets negatiever op mij over dan de situatie is. Goed om te horen dat het steeds beter gaat, maar blijkbaar had je op het moment van je openingsverhaal toch even moeite met de situatie en dat mag best zolang je jezelf maar kunt herpakken. Daar kan een uurtje of wat 'gezinsvrij' aan bijdragen.
Geen paniek (skik)
Ik had je opmerking opgevat als een gedeeld gevoel voor humor.
Helaas was mijn reactie dan weer een beetje saai, humorloos en pedant...
Kraanvogel.
Kraanvogel
Het stond er zo grappig: spontane uitjes zijn best te plannen. Maar ik snapte wat je bedoelde: ruimte inplannen om spontane uitjes mogelijk te maken. Goed dat je dat nog even uitlegde voor iedereen die die humor niet deelt ;0)
skik
