Niet meer naar de kinderarts

Barvaux

Ik zou ook graag de huisarts houden, maar ik denk dat Miriam gelijk heeft, het wordt de jeugdarts.
Het begint met het uithollen van de rol van de kinderarts. En de kinder- en jeugdpsychiatrie wordt de komende tijd heel spannend hoe dat er over een tijdje uit gaat zien.
Natuurlijk heeft justitie en kinderbescherming wel geoormerkt geld en blijft een bovenregionale instelling waar alle gemeenstes zich verplicht inkopen.
Maar kinder- en jeugdpsychiatrie is afhankelijk van de vrije markt van gemeenten die al dan niet deze deskundigheid gaan inkopen.
Terwijl de meeste mensen ook echt van mening zijn dat je het met een 'algemene' voorziening als bureau jeugdzorg (niemand het idee dat dat geen hulp is) en overal 'generalisten'.
Psychisch ziek heeft weer een stigma.
Dat hele treurige circus rond die wet is beachamend.
Miriam heeft gelijk, we hollen de zaak uit.
Zo gaat dat verder ook in een neoliberale markt. Kwantiteit tegen een minimale kwaliteit blijft over.

bibi

Omdat jij en anderen dat verschil ook niet beseffen, zie mijn posts boven daarover, gaat het ook gewoon door. Waarom niet?
Het is de nannystate en een verschil in deskundigheid en de manier waarop ouders en kinderen bejegend worden als slachoffer en dader. Als dat geen probleem is waarom zou je je dan druk maken?

deskundigheid Bibi

Een huisarts en specialist wordt bijgeschoold op het gebied van hun vak. Een jeugdarts wordt bijgeschoold op het gebied van 'signalering' en kindermishandeling.
Die laatste 'deskundigheid' heb ik natuurlijk aan den lijve ondervonden en ik weet dat je er niets mee opschiet. Ik heb liever beroepsmatige vakkundige deskundigheid.
Ik voel me geen dader maar ik ben behandeld als dader en inderdaad rukt die hysterie ook op in andere beroepen, zelfs huisartsen en specialisten moeten zich tegenwoordig 'scholen' maar tot nu toe heb ik gelukkig wel huisartsen gehad die mij niet als dader hebben behandeld maar gewoon als verantwoordelijke ouder.
Die kindermishandelingshype verdringt het opdoen van echte beroepsmatige deskundigheid.

genuanceerder

Het is natuurlijk genuanceerder. Wij zijn in het traject van dochter goed geholpen door de jeugdarts waar wij verplicht heengingen.
Verder een nutteloze excercitie want er lag al een diagnose en advies van de kinderpsychiater en de juiste personen waren al actief om dochter goed geplaatst te krijgen in het speciaal onderwijs.
Maar toch moet je dan nog naar de jeugdarts want anders werkt school niet mee aan overplaatsing.
Gelukkig hadden we een goede 'klik' met de jeugdarts en bovendien was het ook iemand die deskundig was op het gebied van de problemen van dochter.
Heb je die 'klik' niet en mankeert het aan inzicht, ervaring en deskundigheid dan heb je meer kans om fout terecht te komen en als kindermishandelaar behandeld te worden.
De jeugdarts dient primair het overheidsbelang, het gaat om de publieke taak, en dat kan botsen met het particuliere belang waar huisartsen voor staan.

oude discussie Bibi

En nu maar hopen dat het goed gekomen is met het kind uit jou verhaal Bibi, want 'ingrijpen' is weer een verhaal apart.
Maar omdat het soms 'raak' is kan toch niet betekenen dat alle ouders als verdachte aangemerkt worden en eerst met een rammelend, want subjectief, signaleringsverhaal geconfronteerd worden, voor er hulp geboden wordt.
En dan maar hopen dat er na een terecht signaleringsverhaal wel goed geholpen wordt.
Dat is nou juist het probleem.
En het voorkomt dat het geld naar hulp gaat en naar deskundigheid, bovendien wordt je als ouder machteloos gemaakt terwijl je juist extra sterk moet zijn om je kind erdoor te slepen en je gezin.

fout Bibi?

De jeugdarts is een opsporingsambtenaar van de overheid. Hoezo fout? De huisarts is er voor het belang van de gezondheid van jou en je gezin, de jeugdarts is er voor de openbare gezondheidszorg. Het belang van de gemeenschap valt niet vanzelfsprekend samen met het belang van jou als individu. De gemeenschap marginalissert ouders als potentiele daders en kinderen als potentiele plegers. Je privacy ligt te grabbel in het dossier dat de jeugdgezondheidszorg bijhoudt en dat je niet kunt weigeren. Het EKD hebben we afgewezen en het dossier van de jeugdgezondheidszorg spreekt vanzelf? Dat is ondemokratisch Bibi. Zo fout is dat.
De overheid is gehypet door 'kindermishandeling', dat is de diagnose die je kunt krijgen bij de openbare gezondheidszorg, de overheid heeft daar vreemd genoeg belang bij. Ik snap het zelf ook niet maar het is een enorm sterke lobby.
Of je door de ARBO-arts geholpen wordt die net als de jeugdarts in de tang zit van het groepsbelang versus jou belang.
Dat is vragen om problemen.
Als gezin zitten wij nu al, tegen mijn wil maar onvermijdelijk want anders geen hulp, in diverse openbare dossiers die de kinderen van mijn kinderen nog tot last kunnen zijn.
Dat is hardstikke fout Bibi!

onwetendheid

Onwetende ouders is handig. Des te makkelijker ben je te intimideren als er zo'n circus over je heen komt als je het waagt om 'hulp' te vragen.
Des te simpeler is het om hulpvragende kinderen maar te verplaatsen naar pleegouders en instellingen waar ze alweer geen hulp krijgen en op hun 18e, vervreemd van hun eigen netwerk, ontelbare keren vaker misbruikt en mishandeld, als zwerfjongere in de samenleving gedropt worden.
Vervolgens zijn er plannen om de 'jeugdzorg' te verlengen naar 23 jaar.
Handiger zou zijn om kinderen en ouders echt te helpen met echte deskundigheid, thuis en in een vroeg stadium.
Dat lukt nu alleen ouders met geld en opleiding.
De rest wordt gestigmatiseerd en gecriminaliseerd. En dat noemen we 'jeugdzorg'.

Maar ook deskundigen

Worden geintimideerd om eerst met 'beschermersogen' naar kinderen te kijken en dan te 'normaliseren' en te 'ontmedicaliseren'. Om zelf al 2 drempels op te werpen voordat ze hun deskundigheid mogen inzetten.
En dat is ook al jaren aan de gang.
Jeugd ggz instellingen hebben al jaren niet alleen te maken met ouders maar ook met jeugdzorg, al dan niet onder dwang.
Multidisciplinair overleg vraagt al lang om het perspectief van de ondeskundigheid van jeugdzorg voorop te stellen. En niet het ontwikkelen van een voorhoede van deskundigheid op het gebied van de hulp aan ouders en kinderen. Dat vreet energie en leidt tot maneuvres bij de instellingen. Niet het kind of de ouder zijn de opdrachtgever van de deskundigen maar een almachtige overheid in de vorm van jeugdzorg.
Kinderartsen konden tot voor kort ontkomen aan die slangenkuil.
Loyaal meewerken aan het ingezette kabinetsbeleid.
Naar voetballen of naar de gesloten jeugdzorg. Want de echte hulp wordt wegbezuinigd.