Namenlijstjes

Mijn lijstje

Met 4 kinderen (waarvan de oudste de 18 al gepasseerd is) meerdere, deels overlappende, lijstjes gehad. Namen die steeds terugkwamen waren: Fleur, Marlot, Puck, Jip (voor jongen én meisje), Teun, Tijn, Bas, Daan, Luuk, Tim..............

Evenzo

Ben trouwens benieuwd of je de naam van je dochter afkort. Mijn dochter heeft een naam met twee lettergrepen en gebruikt sinds haar 14e alleen nog maar de afkorting. Veel van haar vriendinnen kennen niet eens haar officiële naam

Te lang geleden

Ik weet echt niet meer alle namen die op mijn lijstje stonden.
Ik weet nog dat ik Marit een poosje leuk vond. Nog steeds wel, maar later vond ik de naam te gewoon geworden en heb de naam voor latere zwangerschappen laten varen. Ik vond Laurens wel leuk, of Lorenz. Silvan als tweede naam voor een jongen, achteraf was ie als eerste naam ook leuk geweest. Voor een jongen is uiteindelijk voor Haje of Hajo gekozen. We waren het niet helemaal eens over de -e of -o. Ik denk dat ik mijn man zijn zin had gegeven en dat het Hajo geworden was als we een zoon gekregen hadden.

Evenzo

Bij een draadje als hierboven durf ik mijn mening wel te geven. Daar wordt tenslotte om gevraagd, maar ik zou als een kind eenmaal zijn naam heeft gekregen nooit iets negatiefs zeggen. Dat voelt inderdaad als afkraken. Wat mijn zus deed vond ik trouwens ook niet leuk. Mijn man en ik hadden voor onze jongste een naam gekozen waar we erg tevreden over waren en haar tweede naam was meteen ook bedoeld als tweede naam. Het is een bestaande Russische naam, maar met wat fantasie kun je er de namen van mijn moeder in zien. Mijn zus hoort de namen die mijn dochter gekregen heeft en zei meteen: ik had de tweede als roepnaam gekozen, die vind ik leuker. Ik vond dat op dat moment niet prettig om te horen.

Nooit lijstjes gehad

Tijdens mijn zwangerschappen heb ik nooit lijstjes gehad. Al mijn kinderen hebben twee namen en zodra we er twee hadden die we wel leuk leken werd het dat. Kinderen werkten iedere keer ook mee om van het goede geslacht te zijn, want voor het andere geslacht hadden we dan geen naam. Gelukkig wezen de echo's vroeg of laat uit dat we het juiste geslacht in gedachten hadden en dus hebben we ons ook niet meer druk gemaakt om een alternatief te vinden.
Alleen de jongste heeft 3 namen ipv twee omdat de oudste ook inspraak wilde hebben
Groeten Primavera

En hier

Bij de eerste zwangerschap hadden we een meisjes en een jongens naam. Werd een jongen. Bij de tweede z.s,de meisjes naam gehouden en een nieuwe jongensnaam gekozen,het werd een meisje en het werd dus de naam die we al mooi vonden bij de eerste z.s. Bij de derde z.s de jongensnaam gehouden van tweede z.s en een nieuwe meisjes naam verzonnen. Het werd een jongen en kreeg de naam die we bij de tweede z.s al mooi vonden. En bij onze tweeling wisten we al dat het twee jongens werden. Een naam waren we het al snel over eens de andere naam is gegeven door onze enigste dochter(toen bijna 9). Wegens een vroeggeboorte(11 weken) hebben we snel een tweede naam moeten verzinnen en dochter kwam met die mooie naam en dat is het geworden.
Al bijna 50 jaar geleden werd ik geboren en 10 minuten later heel onverwachts mijn tweeling zus. Mijn ouders hadden maar een m en een j naam. Mijn vader had toen ook geroepen help we hebben geen tweede m naam!. Is goed gekomen,eerst hadden we een pleister op onze buik met baby1 en baby2.Hiii hadden onze ouders nog even de tijd om er over na te denken.
Maar goed waar ik dan wel weer benieuwd naar ben hielden jullie die namen aan bij een volgende zwangerschap?.

Lijstjes

Bij oudste (een zoon) wilde man graag de naam 'Wolf' en ik de naam 'Levi'. Het werd een andere naam omdat we elkaars bedachte naam niet mooi vonden.
Bij oudste dochter zou ik de meisjesnaam verzinnen en man de jongensnaam. Hij had als jongensnaam 'Jaco'. Gelukkig werd 't een meisje!
Bij jongste dochter waren we 't volledig eens. Bij een jongen zou 't 'Tristan' worden en bij een meisje de tweede naam van mijn vader, maar dan de meisjesversie (mooie joodse naam).
Groet,
Jujube

Lijstjes

Bij mijn eerste zwangerschap had ik geen lijstje maar lijsten. Het was echt een enorm project. Vriendinnen hielpen ook mee. Mijn moeder belde elke dag nieuwe namen door. Ik had lijsten op alfabetische volgorde en op origine van de naam Toen het er twee bleken te zijn en ook nog eens een jongen en meisje was het natuurlijk helemaal geweldig want toen moesten er twee namen gevonden worden die bij elkaar pasten. Achteraf gezien was het allemaal wat overdreven maar het was een leuk tijd verdrijf.

Uiteindelijk hebben beide kinderen drie namen gekregen en redelijk traditioneel maar (toen althans) niet heel vaak voorkomend. De zoon is met zijn tweede naam vernoemd naar zijn vader en de dochter met haar tweede naam naar mijn moeder en dus haar grootmoeder.

Bij mijn tweede zwangerschap was er een andere vader die bijzonder goed was in het zeggen wat hij niet mooi vond maar niet zo goed in wat hij wel mooi vond. Uiteindelijk na ongeveer 1000 suggesties van mijn kant hadden we een lijstje met drie meisjesnamen en drie jongensnamen. Het was een meisje en ze heeft toen naam 1 van het lijstje gekregen + een tweede naam die niet op het lijstje stond (compromis tussen man en ik: ik wilde drie namen en hij een dus het werden er twee)

Derde zwangerschap is lijstje meegegaan en bleek een jongen te zijn en die heeft jongensnaam nummer 1 van de tweede zwangerschap gekregen + wederom een tweede naam die net als de vorige keer helemaal door mij alleen bedacht was.

Vierde zwangerschap had ik de meisjesnaam bijna gelijk en met goedkeuring van man die het ook mooi vond. De echo wees uit dat het een jongen was dus maar eens nadenken over een jongensnaam. We hadden nog een paar op ons lijstje staan dus daar een van uitgezocht. Helaas overleed een hele goede vriend van mijn man tijdens de zwangerschap. We hebben onze zoon toen naar deze vriend vernoemd en de oorspronkelijk uitgekozen naam als tweede naam gedaan.

Vijfde zwangerschap hebben we gewacht tot de echo en het bleek een meisje dus geen probleem want we hadden nog de meisjes naam van de vorige zwangerschap. Ik wilde voor de zekerheid nog een jongensnaam zoeken want je weet het nooit tenslotte. Ze werd echter al met 27 weken geboren dus daar is het niet meer van gekomen.

Zesde zwangerschap had ik een nieuw lijstje met meisjes namen. Voor een meisje had ik op de lijst staan: Zahra, Zoya, Lara, Sara en Rania. Zahra en Rania vond ik het mooist. Het bleek echter een jongen te zijn. Grappig detail is dat een van mijn schoonzusjes een paar jaar later een baby kreeg en geen idee had hoe ze haar zou gaan noemen. Toen vertelde ik de namen die ik had bedacht tijdens de vorige zwangerschap en net als ik vond ze Rania helemaal geweldig dus nu heet mijn nichtje Rania.

Voor een jongen wist ik het echt niet meer. Mijn man had wederom geen inspiratie dus lastig. Uiteindelijk had hij het er over dat hij Dante wel mooi vond maar goed dat is wel erg pretentieus en paste ook niet echt bij de namen die we tot nog toe hadden. Man wilde dat uiteindelijk ook niet dus we konden weer verder zoeken. Uiteindelijk hadden we een aantal namen waarover we in overeenstemming waren. Ik weet ze niet allemaal meer maar er stonden onder andere op Ismaël, Yanis, Sufyan, Zakaria, Simon, Silas en Mehdi. Het is uiteindelijk Mehdi geworden.

En hier

Toen ik jong was, wist ik zeker dat ik alleen jongetjes zou krijgen. Ik zou mijn eerste zoon Laurens Olivier noemen, roepnaam Ollie. Mijn vader heet Laurens, Olivier heb ik altijd al mooi gevonden en het is natuurlijk een knipoogje naar die oude filmster, Lawrence Olivier.
Natuurlijk kwam er niets van die plannen terecht. Toen ik zwanger was van de eerste, wisten we dat het een meisje zou worden. We hadden maar een naam waar we het allebei over eens waren, dus de keuze was gemakkelijk. We hebben haar al in de buik bij haar naam genoemd. Het grappige is dat haar naam in de streek waar mijn man vandaan komt, erg ouderwets werd gevonden en alleen nog voorkwam bij omaatjes. Nu (zo ongeveer sinds 2008) is de naam weer in opkomst.
Bij de tweede wisten we lang niet wat het zou worden en legden we dus lijstjes aan met jongens- en meisjesnamen. Ik weet nog dat er op de meisjeslijst o.a. Rosa, Numidia, Amina, Yasmin stonden. Op de jongenslijst stonden Zidan, Ilias, Younes, Merin, Massien. Uiteindelijk bleek het een jongetje. Na zijn geboorte waren we er nog steeds niet helemaal uit (we twijfelden nog tussen twee namen uit het rijtje). We hebben toen oma laten meedenken.
Groetjes
Massi

Wat een gezellig draadje

Wij hadden ook geen lijsten, want ik wist al sinds mijn 16e dat een meisje Emma zou gaan heten. Mijn man vond het ook een mooie naam gelukkig, al had hij als favoriete meisjesnaam Laura (vanwege Twin Peaks, brr). Voor een jongen hadden we Emiel bedacht. Het werd een meisje, dus ik blij, alleen jammer dat die naam net dat jaar in de top 10 stond
Bij de 2e zwangerschap vonden we Emiel totaal niet bij Emma passen, leek teveel erop, dus moesten we een nieuwe jongensnaam bedenken en dat werd Marcus. Ik heb Laurens ook lang mooi gevonden, maar mijn man totaal niet. Maar toen werd het een meisje en mocht mijn man zijn favo meisjesnaam geven, Laura (wrapped in plastic).

Hier

Bij oudste hadden we 1 naam die we allebei prachtig vonden, zowel de uitspraak als de betekenis. Die naam past ook zo goed bij hem, hij is het gewoon. We hadden toen geen meisjesnaam omdat ik zo sterk het gevoel had dat het een jongen zou zijn. We wisten het overigens niet maar het was geen verrassing.

Bij de tweede wist ik het echt niet. We hadden dit keer wel een jongens- en een meisjes naam. Een jongen zou Daniel worden. Het werd een meisje en we noemden haar Amelie.

Na 5 minuten kwam man naar me toe (ik lag voor pampus op het kraambed, ze was binnen 30 minuten geboren, 1 lange wee) en zei, ze kan geen Amelie heten, ze is geen Amelie. Ik vond alles best.
De naam die man haar toen gegeven heeft past zo ontzettend goed bij haar, Amelie was helemaal fout geweest en ik ben man nog steeds dankbaar. We hebben het enkelbandje met Amelie nog, dat is er toen afgeknipt en er is een nieuwe bij haar omgedaan.

Hibiscus

Jujube....tristan, leuk!

Dochter heeft als 2e naam Isolde....(heeft tot een paar jaar terug overigens altijd gedacht dat het I-Zolder was...hahaha!)

Wij waren heeeel slecht in meisjesnamen...gelukkig waren de eerste 2 jongens! Pas bij de derde (die ook een meisje bleek te zijn) hadden we eindelijk iets waar we allebei blij mee waren. Gelukkig maar. Als die trouwens een jongetje was geweest had ze Tobias geheten. Van de oudste 2 ben ik eerlijk gezegd kwijt wat de B en C keuzes waren. Ik herinner me vaag dat Hugo op een lijst heeft gestaan. En ik weet nog dat we de geplande namen (2 stuks) van nr 2 tijdens de zwangerschap nog hebben omgedraaid omdat oudste opeens dikke vrienden werd met een nieuwe crechegenootje dat zo heette, vonden we niet leuk, beetje te dichtbij. Achteraf vind ik zijn oorspronkelijke 2e naam die nu dus roepnaam is geworden veeel leuker. Goede actie dus!

Leuk al die namen

Voor een meisje hebben we na lang nadenken en twijfelen gekozen voor Femke Louise of Anna Femke Louise. Roepnaam zou Femke zijn. Het werd een jongen en daar lag de naam al voor klaar; Klaas Jan. Stoer, robuust en naar de opa's. Ben er nog steeds heel bij mee. Onze dochter had al een naam toen ze bij ons kwam, die naam past precies bij haar en het is zeker geen 'Femke'.

Ingridt leuk

als onze dochter een jongen was geweest had hij ook Tobias geheten. Soms heb ik spijt dat we zoon ( die voor haar komt en toen we ook al aan die naam twijfelden) niet zo genoemd hebben, zo'n leuke naam.

Voor oudste hadden we een meisjesnaam waarvan ik achteraf maar blij ben dat het toch een jongetje was. Brrr what was I thinking...

Nieuwe ronde nieuwe kansen

Bij de oudste waren we heel snel uit een meisjesnaam, de beide moeders vernoemen en taraaaaaaa je hebt een leuke hippe naam. Nog een derde naam er bij, de naam die aan vrijwel alle vrouwen in mijn familie van vaders' kant wordt gegeven en klaar waren we. Een jongensnaam was moeilijker; ik herinner me nog goed dat ik ruim 7 maanden zwanger in wanhoop riep: als je NOU niet met een naam komt, noem ik hem Richard. Het werd een meisje .
De jongensnaam die we toen met veel pijn en moeite hadden verzonnen leek bij de volgende zw.schap 4 jaar later ineens niet meer van toepassing, zo raar. Toen verzonnen we in no-time jongensnamen. Zoon is uiteindelijk vernoemd naar een jongetje waarmee ik als kind in het ziekenhuis heb gelegen en dat overleed. Vanaf dat moment heb ik altijd gezegd: als ik een jongetje krijg, noem ik hem zo. Nog twee namen erbij om te vernoemen en klaar waren wij weer.
Mijn stem had de doorslag, die telde voor 51% zeg maar. Omdat ze sowieso al de achternaam van mijn man kregen

Tirza

Massi (en namen)

"Het grappige is dat haar naam in de streek waar mijn man vandaan komt, erg ouderwets werd gevonden en alleen nog voorkwam bij omaatjes."

Alsof je 't over mijn naam hebt! Of eigenlijk is het nog erger: mijn naam wordt als synoniem gebruikt voor (bijvoorbeeld) oude vrijsters en tantes die kriebeltruien breien... In Duitsland wordt er vaak een beetje besmuikt gegniffeld als ik me voorstel... Maar in NL is zo'n ouderwetse naam in bepaalde kringen weer helemaal hip!

Toen ik zwanger was, wist ik zeker dat het een meisje was (niet dus..). Jongensnamen vonden we ontzettend moeilijk. Uiteindelijk hebben we pas na de geboorte gekozen uit onze top twee - de gyn vroeg "en hoe heet hij?" en man knikte door zijn tranen heen dat ik het maar moest zeggen. Ineens vond ik dat Nik (tweede keus) helemaal niet bij hem paste, grappig. Als tweede naam heeft hij de voornaam van mijn overleden vader gekregen, dat stond al voor de zwangerschap vast. Die naam verwijst naar de kracht van een dier. Grappig, want zoon verzamelt dieren.

Als het een meisje was geweest, hadden we ruime keus gehad. We houden nogal van ouderwetse namen (zoals de mijne), zoals Polle, Marie, Ella (mijn favoriet, maat veto van manlief), Lena, Mare. Als tweede naam zou het de naam van mans oma gekregen hebben: Elisabeth. (Oma leeft nog, dus ik hoop heel erg dat we bij haar leven nog een meisje mogen krijgen!)

Wat een leuk draadje

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Geen lijstjes

we waren van plan familieleden te vernoemen.

Kind 1: naar opa of oma van moeders kant (werd een dochter, naar oma dus)
Kind 2: naar opa en oma van vaderskant (werd een zoon, heet naar opa én oma)
Kind 3: naar opa van moeders kant of naar een kinderloze oom, maar dan de vrouwelijke vorm (werd een zoon, dus naar de andere opa)
Kind 4: naar een kinderloze oom of naar een vriendin van de familie die eveneens geen kinderen heeft; het werd die vriendin.

Ik ga de namen hier niet noemen, dat wordt me je googlebaar.

Wij vinden het mooi dat in de namen van de kinderen de verbondenheid met hun familie zichtbaar is. Het zijn allemaal heel bruikbare en geschikte namen, eenvoudig te spellen en uit te spreken. Volgens een 'namenchecker' die ik op internet vond, passen ze ook allemaal keurig bij de bijbehorende achternaam. Ook dat nog.

Een 'mooie naam' kiezen uit een boekje spreekt me niet zo aan. Je zal maar een in jouw ogen práchtige naam kiezen en vervolgens een strontvervelend buurkindje krijgen met dezelfde naam. Ik noem maar wat. Maar daar trek je je dan vast niks van aan.

Modenamen uit de top 10 van het jaar vind ik wel wat jammer; het lijkt me niet leuk als er nog drie kinderen met dezelfde naam in de klas zitten en het voelt 'minder uniek'. Maar goed, dat kan altijd gebeuren, je kind is er niet minder uniek door.

Hier

Geen luxe van lijstjes. Tenminste, ik had hele lijstjes, maar we kwamen niet op 1 lijn. Bij dochter was het al een drama, wat ik niet wilde, wou hij juist wel en andersom. We wisten niet wat het werd, dus we moesten zowel een jongensnaam als meisjesnaam. hij koos als jongensnaam Jesse, waar ik na een periode van wennen, helemaal voor was. En ik de meisjesnaam Tessa, dat vond hij helemaal leuk (dat werd het dus). De 2e was nog moeilijker, want toen wisten we dat het een jongen werd. En dubben en dubben en dubben. Tot aan de bevalling aan toe. We hadden toen al de naam Tijmen gekozen en die is het ook gebleven uiteindelijk (lukas vond ik ook erg mooi, maar heeft man uiteindelijk niet gekozen). En het is helemaal prima zo. Ze hebben beide nog een tweede naam vanwege dezelfde voorletter (wat we in eerste instantie niet wilden, maar uiteindelijk hebben we die concessie gedaan.

mama2

Leuk om te lezen

Wat grappig hoe iedereen op een andere manier de naam verzint. Toen ik mijn oudste dochter kreeg was ik getrouwd en hadden we afgesproken dat vader de jongensnaam mocht kiezen en ik de meisjesnaam. Niet zonder overleg natuurlijk, we hebben eerst ieder een lijst gemaakt en gekeken of er namen overeen kwamen. Dat was niet het geval Toen uit beide lijsten een aantal namen gekozen waar we allebei achter stonden. Uiteindelijk is zijn favoriet de tweede naam geworden. Omdat ik steeds al vroeg het geslacht wist, heb ik nooit serieus een jongensnaam bedacht. Bij de eerste had ik de jongensvariant van de naam achter de hand, en bij de tweede mijn eerste ingeving. Achteraf bezien ben ik wel blij dat het gewoon meisjes werden, want die jongensnamen (Floris en Xavier) vind ik toch eigenlijk niet zo leuk meer. Al is dat misschien anders als je kind ook daadwerkelijk zo heet, dan blijven ze leuk.

1 meisjesnaam, 6 jongensnamen

Al vanaf mijn 16e wilde ik dat mijn dochter Lena zou heten. Leuk om die naam hier ook te zien. Ik vind het echt een prachtige meisjesnaam. Stoer en sierlijk, boerendochter en ballerina in één naam.
Als jongensnaam vond ik Teun erg leuk. De conciërge op mijn middelbare school heette zo en dat was een geweldig hartelijke, betrokken en vrolijke man. Niets dan positieve associaties bij die naam dus.
Mijn vriend was het in 1998 (ver voor we serieus met kinderen krijgen bezig waren) helemaal met deze voorkeur eens. Dat was uitermate plezierig. Wel opperde hij nog 'Tobias', vind ik leuk, maar associëer ik met een hondje. Geen goed idee, dus.
Het werd Teun in 2003 en in dat jaar begon die naam aan een heuse opmars. En dat zal toch niet aan mijn conciërge hebben gelegen.
Na de geboorte van Teun bleek dat een zwangere vriendin haar kind ook zo had willen noemen. Zij wilde toen toch een andere naam en ik bedacht toen Dieter, maar dat vond zij niks. Ik wel, ik heb zelfs heel even spijt gehad dat ik die naam niet eerder had bedacht.
In 2006 zou onze dochter opnieuw Lena heten en voor onze zoon heb ik nog even getwijfeld tussen Dieter, Roemer, Jannes en Gees. Roemer vond ik teveel grachtengordel en bij Jannes zag ik opeens zo'n hulpverlener met linnen tas. Gees vond ik mooi en stoer, maar toch wat te zwaar en serieus en steeds maar moeten zeggen "nee Gees, niet Gijs" en mijn man vond het niet mooi. Het bleef dus bij Dieter. En het werd een Dieter!
Ik vind het soms nog steeds jammer dat er niet een Lena is gekomen. En dan dus echt puur en alleen vanwege de naam, want verder heb ik totaal geen speciale 'meisjeswens' gehad.

Majjan!

Ja, Lena, prachtig! Intussen hebben vrienden van ons een Lena gekregen. Ik baalde, haha! Maar het was niet manlief's favoriete naam...

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Lijstjes?

Nee, echtgenoot en ik waren blij dat we (erg) leuke jongensnamen hadden verzonnen. Elk van onze zonen ook maar één naam. Meisjesnamen waren niet ons sterkste punt. Bij gebrek aan beter hadden oudste twee Larissa geheten en jongste Julia, maar ik ben blij dat het geen meisjes zijn geworden. Over Lena, leuk, Lina vind ik nog mooier en een nick hier van OOL-forum had het zo maar kunnen worden: Leona.

Mooie naam

Sja, waarom is een naam een mooie naam? Naar mijn idee is een naam verbonden met de persoon/personen die je kent en die ook die naam hebben, dat kan ik niet zo makkelijk los van elkaar zien. Een 'lelijke' (nou ja dat is zeer subjectief!) kan mooi aanvoelen doordat je de persoon met die naam erg aardig vindt. Als ik een moeizame relatie met mijn (schoon)ouders had gehad, was ik niet tot vernoemen overgegaan - in elk geval niet tot herkenbaar vernoemen.

Natuurlijk kan ik met een vernoemde naam ook te maken krijgen met een vervelend kind dat ook zo heet. Maar omdat ik de naam niet uitsluitend op 'mooiheid' heb gekozen maar om de verbondenheid met en de waardering voor de persoon waar de naam vandaan komt, voelt dat naar mijn idee toch anders. Daarnaast - het genoemde voorbeeld van een vervelend kind met dezelfde naam- is me nog niet overkomen. Misschien gebeurt het in werkelijkheid zelden, wie zal het zeggen

Tonny

Kun je je voorstellen hoe lastig het is voor leraren om een naam te kiezen voor hun kroost? Bij vrijwel elke naam zien ze een of meerdere kinderen voor zich. Ik hoor regelmatig van collega's dat ze het erg moeilijk vinden om een naam te bedenken, vooral als beide ouders in het onderwijs zitten.
Dat probleem had ik trouwens niet zo, wij zochten natuurlijk meer in exotische richting.
Groetjes
Massi

Nou

Volgens mij zeg ik dit in elk draadje: de lijsten met populaire namen zijn volgens mij enkel en alleen gebaseerd op de namen van de baby's zoals ze bij de burgerlijke stand zijn geregistreerd. Dat zegt helemaal niets over roepnamen.
Een Maria Christina wordt in het namenlijstje als 'Maria' geteld. Maar wordt in het gewone leven misschien wel Iris genoemd. Of Chrissy. Of Tineke. Of Marieke. Op die manier kom je dus wel degelijk bij drie Irissen in de klas

Tirza

Vernoemen

Wij wisten al voor we wisten of we kinderen wilden dat een jongetje naar zijn beide opa's zou heten, roepnaam die van mijn schoonvader (niet omdat we die leuker of mooier vonden, maar vanwege de combi voorletter + achternaam), tweede naam die van mijn vader. De oudste werd een zoon, dus dat was makkelijk. Voor een meisje vonden we dat lastiger, omdat we de namen van de beide moeders niet mooi (genoeg) vonden om direct te vernoemen. Dat hebben we opgelost door die twee namen te combineren tot een naam, die dan de tweede naam zou worden. Roepnaam hebben we gekozen omdat we die allebei mooi vonden, stond in ons beider favorietenlijstje in de top 3.
Bij de tweede waren we door de opa's heen, dus hebben we jongensnamen gekozen die we mooi vonden. Een tweede zoon zou Laurens Hein geheten hebben. Voor een meisje vonden we naam die we in de eerste zwangerschap hadden toch niet leuk meer. We hebben toen lang gedacht aan Laura als roepnaam, maar dat is het uiteindelijk toch niet geworden. De tweede werd een dochter, haar roepnaam is in zijn originele vorm heel mooi en meisjesachtig en in verkorte vorm lekker ondeugend. En past daarom heel goed bij haar! Tweede naam hadden we al, naar beide oma's.
Ik vind het net als Tonny mooi om de kinderen vernoemd te hebben. Toen wij de beide opa's lieten weten hoe hun kleinzoon heette kregen ze allebei tranen in hun ogen. Voor mijn schoonvader was het het vijftiende kleinkind, maar wel de eerste die vernoemd was. En voor mijn vader was het wel het eerste kleinkind, en zijn naam is familietraditie (mijn opa heette zo, mijn vader en mijn broer, en een neefje heeft deze naam als roepnaam). Ik vind die herkenbaarheid heel mooi. Het verstevigt voor mijn gevoel nog de band die je toch al hebt met je familie. En dat er sinds mijn schoonvader overleed er toch nog iemand is die dezelfde naam draagt, ja, dat doet me wel wat.
Engeltje

Ons lijstje

Ik heb het lijstje zelfs nog, in mijn sieradendoosje. Dus ik kon het er zo bij pakken want ik wist het niet meer.
Op het lijstje voor onze eerstgeborene staat (en ik moet er nu wel een beetje om lachen want er staan namen bij waarover ik nu zo mijn twijfels heb):
Merel, Tinga, Tessa, Tess, Laura, Marleen, Nienke, Juliette, Julia, Milou, Elise, Elisah, Larissa, Anouk, Sophie, Yorick, Jeroen, Job, Thom, Bram, Florian.
Uiteindelijk is het Bram geworden en daarmee hebben wij hem naar mijn opa vernoemd die Abraham heette.
Het lijstje voor de tweede was een stuk korter: Anne of Sophie voor een meisje, Daan of Ruben voor een jongen. Het is Daan geworden.
Dus geen unieke namen voor mijn zonen, maar het zijn wel twee unieke exemplaren!

Cobi

Nee hoor, voor kinderbijslag hoef je niets op te geven. Die wordt vziw volautomatisch toegekend, en de SVB heeft dan niets anders dan de geboorteaangifte, waarop de roepnaam dus niet staat.
Ik denk ook dat Tirza gelijk heeft.

Groeten,

Temet

Nee hoor cobi

Ik heb de papieren hier liggen, ik wou de SVB-map maar eens mooi en dramatisch afsluiten met de brief voor zoon dat hij niet in militaire dienst hoeft En daar staan gewoon toch écht de officiele namen. De eerste voluit, de rest afgekort tot letter.

Tirza