Moet ik mijn zoon(6) vertellen dat hij een vader heeft die in de gevangenis zit
Ik heb een zoontje van 6. Ik ben een alleenstaande moeder, en ben zwanger geworden van een eenmalige aktie. Zijn vader is niet in beeld, en weet ook niet dat hij bestaat. Tot voor kort kon ik zijn vader niet vinden. Wanneer mijn zoontje er naar vroeg, vertelde ik dat ook. Dat ik niet weet waar die woont, en hem niet kan vinden.Dus toen was ik eerlijk. Ik ben er sinds 2 weken achter dat hij in de gevangenis zit wegens mishandeling van zijn ex. Ik weet totaal niet wat er is gebeurd, en hoe lang die moet zitten.
Nu is mijn vraag, moet ik dit aan mijn zoontje vertellen, of moet ik liegen, en bij mijn verhaal blijven wat ik eerder ook vertelde. Ik ben bang dat hij mij in de toekomst gaat verwijten dat ik hem zijn familie (hij heeft een half zusje, een opa en een nichtje en neefje van zijn leeftijd) heb ontzegd. Ik ben ook bang dat als ik contact zoek met de familie, ik hier later problemen door krijg.
checken
Ik zou heel graag willen nagaan wat er precies gebeurt is. Maar het is onmogelijk om aan die informatie te komen zonder het aan zijn familie te vragen. Bij het gerecht en de politie geven ze geen informatie. En wanneer ik het aan zijn familie vraag, en alles blijkt waar te zijn, dan is de kans op problemen heel groot. Dat ga ik dus niet doen. Als iemand een andere manier weet om aan die info te komen (zonder familie of vrienden in te lichten) hoor ik het graag.
NIet relevant
'Het verschil zit ook in het delict wat de vader heeft gepleegd.' Daar zou ik dus helemaal niets over zeggen om de simpele reden, dat je niet alles weet en alleen maar van horen zeggen hebt. Ook over de gevangenis zou ik alleen maar zeggen: ik heb gehoord dat... en verder niets. De schok is voor het kind dan al groot genoeg. Maar hij heeft een leven lang om daarmee om te gaan en hij kan op elk moment met vragen daarover bij je terecht.
Tsjor
NIet doen
'Ik zou heel graag willen nagaan wat er precies gebeurt is.' Dat is alleen maar voor je eigen nieuwsgierigheid en de spanning die er dan omheen hangt. Niet doen: je hebt geen relatie met deze meneer. Het zou vreemd zijn als je er juist nu wel energie in gaat stoppen.
Niet de man is het centrale punt, maar je zoon en de vragen van je zoon. Hoe minder je weet des te minder hoef je te verbergen voor hem en des te eerlijker kun je blijven.
Tsjor
informatie
Als je ECHT aan informatie wil komen moet je dat anoniem doen, via een postbus of iets dergelijks. Je kunt hem dan schrijven en het anoniem houden maar goed, als hij jouw naam nog kent heeft dat ook weer weinig zin.
Voor nu zou ik het loslaten maar zoals ik al zei, ik vertrouw die andere vrouw niet.
Hier ook opgegroeid zonder vader
Ik ben ook opgegroeid zonder vader en mijn moeder zei altijd ik weet niet waar hij zit, waarschijnlijk in de bajes of niet. Ik had graag een vader gehad maar die man (mijn eigen verwekker, die ik dus niet als vader zie) heb ik echt nooit gemist. Genetisch vaderschap is vreselijk overgewaardeerd. Zorg gewoon voor een stabiele thuissituatie voor jou en je zoon en op een ongeleid projectiel zit echt niemand te wachten. Jij hebt de verantwoording voor je zoontje en daar hoort dus ook bij het maken van moeilijke beslissingen. Als je zoontje ouder is kan hij altijd nog op zoek naar zijn vader. Voor de ontwikkeling van je zoon lijkt dit me allemaal niet heilzaam. Verdiep je er niet te veel in, vertrouw ook je vriendin niet helemaal met haar verhaal en dan kun je gerust tegen zoontje zeggen dat je niet weet waar zijn vader is. Dat weet je in feite ook niet want je weet het nl niet zeker. Je kind is het mooiste cadeautje wat je ooit gekregen hebt en dat kun je best zeggen dat je die man daarvoor dankbaar bent maar dan is het ook goed zo. Creeer geen problemen daar waar ze (er) nog niet zijn. Dat zou mijn advies zijn.
Eefy
'Genetisch vaderschap is vreselijk overgewaardeerd.' Maar de jongen vraagt ernaar en ik denk dat je die vraag niet zomaar kunt afdoen met deze opmerking. Bovendien weten moeders heel goed hoe belangrijk genetisch moederschap is.
Ja, je kunt opgroeien zonder vader, mijn vader is al jong overleden. Maar het blijkt elke keer weer dat het lastig is om op te groeien met vragen. Mensen beoordelen liever zelf of hun vader een 'ongeleid projectiel' is of niet.
Ik zou er verder ook geen punt van maken, behalve dan dat ik niet meer zou kunnen liegen: "ik heb gehoord dat hij in de gevangenis zit, maar verder weet ik niets." zou ik zeggen als het aan de orde komt. Zeker niet meer informatie gaan achterhalen, want dan kun je dat niet meer oprecht zeggen.
Tsjor
ik zou
Ik zou het precies zo doen als Tsjor.
agent007
volgens mij kan je op internet strafzaken opzoeken. dus als je gericht kan zoeken kan je wel eea te weten komen http://uitspraken.rechtspraak.nl/
nou...
Mijn dochters vader is opgepakt toen dochter 4 was en heeft daarna een tijd in de gevangenis gezeten. Wij waren toen al drie jaar uit elkaar en hij had maar sporadisch contact met dochter. Ik heb haar toen verteld dat een groep mannen iets stouts hadden gedaan en dat papa in de gevangenis zat tot ze erachter waren wie het precies had gedaan. Zo was het namelijk ook ongeveer, er was veel onduidelijkheid over welke rol haar vader had gespeeld.
Dat liep niet goed af. Dochter had het op school aan een paar kinderen verteld en binnen de kortste keren mocht ze nergens meer spelen. Veel later, in groep 7, begonnen een paar jongetjes er weer over en toen was het helemaal tot enorme proporties uitgegroeid in die hoofdjes: van de fraudezaak die het was, was het gegroeid naar een gewapende roofoverval waar drugs bij in het spel was.
Als ik jou was, zou ik gewoon zeggen dat je niet weet waar hij is. Zes jaar is veel te jong om goed met dat soort informatie om te gaan.
Mijn dochter heeft veel met haar opa gedaan toen ze klein was. Zo had ze toch een mannelijk rolmodel. En de man van een goede vriendin van mij heeft ook veel gedaan, die nam haar gewoon mee met zijn eigen kinderen in één moeite door. Dat was extra leuk omdat dochter geen broers en zussen heeft en zo gewoon moest functioneren in een gezin (delen, op je beurt wachten enz.).
