Moederschap versus werk
Hallo
Zal ik mezelf kort voorstellen…mama van 2 meisjes van 3.5 en 5jr
Gehuwd, werkend
Hoe te beginnen?
Ik val met de deur in huis en kom tot de conclusie dat ik me géén goede moeder voel met momenten. Het laatste jaar merk ik ook dat die momenten waarop ik dit voel meer en meer aanwezig zijn.
Ik voel me tekort schieten als moeder. Vraag me af of dit hetgeen is wat ik wou ‘een stresskieken als moeder zijn’…?
Korte schets : mijn man en ik waren ready voor kids in 2009. We waren toen begin 30. In 2017 werd ons eerste dochter geboren en in 18 onze 2de. Onze kinderen zijn het resultaat van een lang ferti traject. Details ga ik besparen, daar wordt niemand gelukkig van maar ‘eind goed al goed’.
Toen ze beide niet naar school gingen hadden we besloten dat ik deeltijds zou werken om ook de kosten van de opvang wat te drukken. Sedert ons jongste ook naar school gaat ben ik opnieuw meer uren gaan werken in de veronderstelling dat dit wel haalbaar was, wat het ook wel is, maar dan wel ten koste van de kinderen.
Ja het is leuk om meer te verdienen, maar er hangt ook een prijskaartje aan vast nl dat ik vind dat we minder tijd hebben om ‘actief’ bezig te zijn met onze kids alsook geen tijd meer hebben om samen nog iets te doen.
We komen thuis en zijn moe van het werk, zetten ons kids voor de tv …want dan dienen we te koken, was te doen…en tegen 19u-20u dienen we toch te proberen om alles rond te krijgen zodat onze kids op tijd in bed liggen.
Resultaat : 2 gestreste ouders, vitten tegen elkaar, kort tegen de kinderen…leutig dus
Beroep doen op onze eigen ouders om de kids op te halen of dergelijke meer zit er niet in. Beide onze ‘ouder’ zijn hoogbejaard en hebben zelf hulp nodig om thuis nog te kunnen functioneren.
Ik ben dus aan het overwegen om terug deeltijds te gaan werken. Zodoende heb ik dan overdag tijd om alles ivm het huishouden te doen en kan ik mijn kids ophalen aan de schoolpoort.
Heb ik ook tijd om mijn bejaarde vader meer te gaan bezoeken en lijkt het me dat iedereen dan wat meer ademruimte zou hebben...Maar dan voel ik me alweer schuldig naar mijn man toe en vreemd genoeg naar de maatschappij. Voelt het voor mij aan als profiteren, falen... vreemd
Ik ben gevoelig voor andermans ‘verwachtingen’ en het beeld dat iedereen het nu ‘druk, druk, druk heeft’. Voel me verplicht om ook deel te nemen aan de ratrace…
Ik heb dus nog wat werk voor de boeg om wat assertiever te worden 
Dus vroeg ik me af hoe jullie alles draaiende houden? Tips, adviezen…
Wie werkt er zelf als moeder deeltijds? Wat vinden jullie ervan?
Bedankt alvast…emo Azouk
Pejeka1 schreef op 11-04-2022 om 17:56:
[..]
Dat kan. Maar thuiszorg krijg je alleen maar als er een indicatie is. Mantelzorg kan ook zijn elke week even overdag bij je (schoon)moeder binnenlopen, puur om te kijken hoe het gaat, een praatje te maken, een kopje koffie te drinken. Of een keer wat boodschappen meenemen voor een bejaarde buurvrouw, of haar voortuin wieden omdat ze het zelf niet meer kan.
Het huishouden is dan wellicht geen dagtaak, maar de bedden moeten toch elke week verschoond, de gordijnen een keer gewassen, de slaapkamers grondig gestofzuigd (ook onder de bedden, waar de grootste stofnesten liggen), de badkamer zal elke week een keer een goede beurt moeten hebben (en tussendoor wellicht nog een lapje), het toilet moet 2-3 keer per week even schoongemaakt, de keuken zal toch ook regelmatig even onderhanden moeten worden genomen, je huiskamer toch ook 1-2 keer per week, de hal, overlopen en trappen idem dito regelmatig een stofzuiger en een lap nodig, enz. Tuurlijk kan je ervoor kiezen dat "erbij" te doen naast een fulltime baan, maar het moet wel gebeuren en dat wordt dan werken in de avonduren of in het weekend.
Als je minder thuis bent wordt er ook minder vies en waarschijnlijk ligt onze standaard ook gewoon minder hoog. Mijn badkamer hoeft echt niet elke week grondig eens in de twee weken komt de schoonmaakster. Het huishouden is ook een kwestie van wat je belangrijk vind.
Mijn moeder werkte niet. Die streek alle kleding tot aan de sokken toe. Elke avond sorteerde ze ons speelgoed, haalde een stofzuiger door de woonkamer en maakte ze de toiletten schoon. Eens per week kreeg het hele huis een grondige beurt. Die was dus heel veel tijd kwijt aan het huishouden. Die tijd heb ik niet en dus gebeurd er veel minder, maar wij vinden dat niet erg. Het is schoon genoeg en af en toe een kreukel in onze kleding heb ik ook nog nooit iemand over gehoord.
Elke week even binnen lopen voor een praatje als mantelzorg waarom zou dat perse overdag moeten?
bieb1963 schreef op 11-04-2022 om 16:23:
[..]
Nou, dat is natuurlijk heel fijn voor jou, maar je begrijpt vast dat dergelijke financiële afdichtingen helemaal niet altijd mogelijk zijn. Dus ook dergelijke berichten voegen niet zoveel toe....
Zo Bieb, gaat goed zo! Leg eens uit waarom anderen niet hun persoonlijke situatie mogen aanhalen? En waarom zo onaardig tegen degenen bij wie het soepel loopt?
Voor zover ik kan bezien schrijven de meeste forummers vanuit hun persoonlijke situatie, naast een beschouwing over hoe zij 'de' samenleving ervaren.
Jillz schreef op 11-04-2022 om 19:47:
[..]
Elke week even binnen lopen voor een praatje als mantelzorg waarom zou dat perse overdag moeten?
Hetzelfde geldt voor werkuren, die kunnen voor veel banen best flexibel ingevuld worden.
Pejeka1 schreef op 11-04-2022 om 17:56:
[..]
Dat kan. Maar thuiszorg krijg je alleen maar als er een indicatie is. Mantelzorg kan ook zijn elke week even overdag bij je (schoon)moeder binnenlopen, puur om te kijken hoe het gaat, een praatje te maken, een kopje koffie te drinken. Of een keer wat boodschappen meenemen voor een bejaarde buurvrouw, of haar voortuin wieden omdat ze het zelf niet meer kan.
Het huishouden is dan wellicht geen dagtaak, maar de bedden moeten toch elke week verschoond, de gordijnen een keer gewassen, de slaapkamers grondig gestofzuigd (ook onder de bedden, waar de grootste stofnesten liggen), de badkamer zal elke week een keer een goede beurt moeten hebben (en tussendoor wellicht nog een lapje), het toilet moet 2-3 keer per week even schoongemaakt, de keuken zal toch ook regelmatig even onderhanden moeten worden genomen, je huiskamer toch ook 1-2 keer per week, de hal, overlopen en trappen idem dito regelmatig een stofzuiger en een lap nodig, enz. Tuurlijk kan je ervoor kiezen dat "erbij" te doen naast een fulltime baan, maar het moet wel gebeuren en dat wordt dan werken in de avonduren of in het weekend.
Van wie moet dat allemaal?
Angela1967 schreef op 11-04-2022 om 16:34:
[..]
Bieb,
Het valt mij op dat jij in dergelijke vrouw-man discussies alles bij de vrouw in kwestie neerlegt door te zeggen dat emancipatie klaar is en iedereen toch altijd zelf mag kiezen. Dus nee, er is geen glazen plafond en vrouwen kiezen zelf voor minder uren werken. En dat is prima omdat het altijd in overleg gaat toch.
Terwijl er natuurlijk maatschappelijke problemen zijn en de gelijkwaardigheid in de praktijk nog lang niet bereikt is. Juist door hardnekkige mededelingen als dat iedereen toch vrije keus heeft.
En dan komen er in dit draadje drie persoonlijke situatieschetsen en dan is het geen interessante boodschap?
MMcGonagall schreef op 11-04-2022 om 15:23 Normaal als ik 40 uur werk, loopt dat als een zonnetje, dus ‘gewoon fulltime werken’ is prima te combineren met een gezin.
Watertoren schreef haar persoonlijke verhaal op om 11-04-2022 om 15:17 en daaruit kun je halen dat haar echtgenoot haar financieel goed verzorgd heeft achtergelaten en daarom kan zij blijven leven zoals ze leefde.Fruitijsje schreef op 11-04-2022 om 14:11: De reden waarom ik mijn persoonlijke verhaal aanhaal is dat ik weet dat het allemaal heel mooi kan klinken, maar in de praktijk toch heel anders kan uitpakken
Drie totaal verschillende verhalen en jij doet ze allemaal al met 'ja en'.Wat is jouw boodschap, anders dan dat er volgens jou geen belemmeringen zijn zoals vroeger? En dat het toch wel normaal is dat vrouwen minder werken dan mannen want ja dat gebeurt dus is het goed?
gr Angela
Mijn boodschap is dat je er zelf bij bent. En, zoals hier iemand eerder zij, 'stop met gemuts en ga net als mannen gewoon werken". Dan zeg ik daarop 'stop met gemuts en kies wat mij jullie als gezin past". En voorál: hoezo bepaalt de man dat? Die snap ik dus ffff niet. Ben je nu geëmancipeerd of niet ...?
En verder: ieder z'n individuele situatie is anders, dus daar gaat het niet over
Pejeka1 schreef op 11-04-2022 om 17:56:
[..]
Dat kan. Maar thuiszorg krijg je alleen maar als er een indicatie is. Mantelzorg kan ook zijn elke week even overdag bij je (schoon)moeder binnenlopen, puur om te kijken hoe het gaat, een praatje te maken, een kopje koffie te drinken. Of een keer wat boodschappen meenemen voor een bejaarde buurvrouw, of haar voortuin wieden omdat ze het zelf niet meer kan.
Het huishouden is dan wellicht geen dagtaak, maar de bedden moeten toch elke week verschoond, de gordijnen een keer gewassen, de slaapkamers grondig gestofzuigd (ook onder de bedden, waar de grootste stofnesten liggen), de badkamer zal elke week een keer een goede beurt moeten hebben (en tussendoor wellicht nog een lapje), het toilet moet 2-3 keer per week even schoongemaakt, de keuken zal toch ook regelmatig even onderhanden moeten worden genomen, je huiskamer toch ook 1-2 keer per week, de hal, overlopen en trappen idem dito regelmatig een stofzuiger en een lap nodig, enz. Tuurlijk kan je ervoor kiezen dat "erbij" te doen naast een fulltime baan, maar het moet wel gebeuren en dat wordt dan werken in de avonduren of in het weekend.
Jeetje, dat deed ik allemaal niet toen ik niet werkte hoor. Geen dingen voor bejaarden, maar ik heb de gordijnen ook echt nog nooit gewassen en het toilet deed ik ook niet eens iedere week.
AlisonH schreef op 11-04-2022 om 19:57:
[..]
Van wie moet dat allemaal?
Van niemand, tenzij je in een huis wilt wonen waar het vuil zich in alle hoeken ophoopt.
En on topic: na me jarenlang geïdentificeerd te hebben met mijn werk, waarbij ik kostwinner was (en nog ben), met een kind dat extra zorg nodig heeft en waarbij ik ook nog stelselmatig overuren draaide want oh ik voelde me zo betrokken bij de organisatie en bij de klant, ben ik uiteindelijk keihard onderuit gegaan.
Na veel verdriet, boosheid en heel veel tijd om na te denken ben ik tot de conclusie gekomen dat de organisatie waar ik werk er slechts één van de vele is, en dat het maatschappelijk belang waarvoor zij zegt te staan, in veel opzichten ver te zoeken is.
Ik zie de werkgever nu heel simpel als verstrekker van inkomen. Ik werk weer, maak mijn uren, maar ga niet meer tot het gaatje om een goed product af te leveren. Werk is imo niet zaligmakend. Mijn voldoening haal ik nu uit heel andere zaken, die veel dichter liggen bij wie ik ben. En ik ben minder gaan werken, heerlijk. Had ik veel eerder moeten doen. Het inkomen is omlaag gegaan, ja, maar ik ervaar zoveel meer rust.
Lang verhaal kort voor TO (als ze hier nog meeleest): als jij minder uren wilt werken omdat je anders niet genoeg tijd hebt voor je gezin, of omdat je anders zelf onderuit gaat: zet de stap.
Succes!
Pejeka1 schreef op 11-04-2022 om 20:06:
[..]
Van niemand, tenzij je in een huis wilt wonen waar het vuil zich in alle hoeken ophoopt.
Welnee, en ik kan het weten want zoveel doe ik niet in huis
Bieb is gewoon altijd een beetje kortzichtig en simpel in haar benadering. Ze vindt dat je zelf afspraken maakt over hoe je het thuis regelt met werk en zorg en ontkent om het allerhardst het bestaan van de (verborgen) maatschappelijke dwang. Daar valt natuurlijk lastig tegen op te discussiëren. Het is een beetje als racisme ontkennen omdat je zelf nooit gediscrimineerd bent. En dat dan blijven volhouden, ook al komen er tienduizend mensen met bewijs. En de aarde is plat, want overal waar ik kom is dat zo.
Huisje schreef op 11-04-2022 om 19:54:
[..]
Zo Bieb, gaat goed zo! Leg eens uit waarom anderen niet hun persoonlijke situatie mogen aanhalen? En waarom zo onaardig tegen degenen bij wie het soepel loopt?
Voor zover ik kan bezien schrijven de meeste forummers vanuit hun persoonlijke situatie, naast een beschouwing over hoe zij 'de' samenleving ervaren.
Omdat er op die manier wordt gebagatelliseerd wordt.
MMcGonagall schreef op 11-04-2022 om 20:43:
Bieb is gewoon altijd een beetje kortzichtig en simpel in haar benadering. Ze vindt dat je zelf afspraken maakt over hoe je het thuis regelt met werk en zorg en ontkent om het allerhardst het bestaan van de (verborgen) maatschappelijke dwang. Daar valt natuurlijk lastig tegen op te discussiëren. Het is een beetje als racisme ontkennen omdat je zelf nooit gediscrimineerd bent. En dat dan blijven volhouden, ook al komen er tienduizend mensen met bewijs. En de aarde is plat, want overal waar ik kom is dat zo.
Nou nou, wie is hier nu kortzichtig?? Hoezo zou je niet als stel afspraken kunnen maken. Er zijn toch vele vrouwen die wél (bijna) ft werken? Dus waarom zou een ander dat niet kunnen gaan doen als diegene dat wil? Omdat buurvrouw A daar wat van vindt? Buurvrouw B vindt er dan wellicht wat van als je pt.werkt? Sterker nog, ik merk op mijn werk dat collega's die 2 of 3 dagen werken enigszins voor niet volwaardig aangezien worden. Ook zag ik dat toentertijd op school. Moeders die daar relatief vaak waren en dus zee zeker niet ft werken vind men vaak wat sneu. Dus wat is het probleem in die zin om te kiezen om wél meer te werken? Geen. Behalve dat je dat zelf niet wil
Pejeka1 schreef op 11-04-2022 om 20:06:
[..]
Van niemand, tenzij je in een huis wilt wonen waar het vuil zich in alle hoeken ophoopt.
ophopen doet het pas als je het heel lang niet doet. In de jaren 50 en 60 werden volgens mij elke week of vaker de ramen gelapt. Nou er zijn tijden in mijn leven geweest dat eens per jaar ook prima was en ik heb nog nooit vuil in de hoeken van mijn huis gevonden. Ja wel stof maar dat was zo weg als je de stofzuiger aanzet.
Door corona werk ik thuis, heb zo ruim 2 uur minder reistijd, die ben ik doorgekomen met online spelletjes spelen, niet met de toilet schoonmaken.
Volgens mij ben jij zo'n buuf die oplet of de ramen hier wel vaak genoeg gedaan worden. Nou ga maar lekker terug naar de vorige eeuw.
De moeilijkheid is natuurlijk ook dat vrouwen/meiden opgroeien met het idee dat ze eigenlijk nooit fulltime hoeven te werken. Wat ze om hen heen zien in hun jeugd, zijn veelal vrouwen die parttime werken: moeder werkt 3 dagen, tante werkt 2 dagen, vriendin van moeder werkt 2,5 dagen, enz. Dus voor hen wordt dat "de norm": vrouwen werken maar een paar dagen. Jongens daarentegen zijn omringd door andere mannen (vader, ooms, vrienden van ouders) die veelal wél fulltime werken, dus voor hen wordt dat het norm-model. Vrouwen groeien dus onbewust al op met het vanzelfsprekende idee dat voor hen parttime werken normaal is, en dat de mannelijke partner die ze ooit gaan treffen, de fulltime baan voor zijn rekening neemt.
Je ziet dat ook terug in de statistieken: vrouwen, zelfs als ze alleenstaand zijn, geen relatie of kinderen hebben, nemen tussen hun 25e en 30e al gas terug en gaan parttime werken, terwijl de mannen in dezelfde leeftijdsgroep wél fulltime blijven werken.
Pejeka1 schreef op 11-04-2022 om 21:34:
De moeilijkheid is natuurlijk ook dat vrouwen/meiden opgroeien met het idee dat ze eigenlijk nooit fulltime hoeven te werken. Wat ze om hen heen zien in hun jeugd, zijn veelal vrouwen die parttime werken: moeder werkt 3 dagen, tante werkt 2 dagen, vriendin van moeder werkt 2,5 dagen, enz. Dus voor hen wordt dat "de norm": vrouwen werken maar een paar dagen. Jongens daarentegen zijn omringd door andere mannen (vader, ooms, vrienden van ouders) die veelal wél fulltime werken, dus voor hen wordt dat het norm-model. Vrouwen groeien dus onbewust al op met het vanzelfsprekende idee dat voor hen parttime werken normaal is, en dat de mannelijke partner die ze ooit gaan treffen, de fulltime baan voor zijn rekening neemt.
Je ziet dat ook terug in de statistieken: vrouwen, zelfs als ze alleenstaand zijn, geen relatie of kinderen hebben, nemen tussen hun 25e en 30e al gas terug en gaan parttime werken, terwijl de mannen in dezelfde leeftijdsgroep wél fulltime blijven werken.
Wat een onzin. We leven anno ny. En anno nu werken heel veel vrouwen gewoon ft, ook als ze kinderen hebben..zie alleen al deze topic. Dus waarom zal een ander dat niet doen als zij dat wil.
