Moederinstinct klopt altijd?

Ik heb het niet.

Ik heb me telkens vergist in de ernst van de kwalen van mijn kinderen. Gelukkig maar, want ik had veel ernstiger dingen in gedachten dan er in werkelijkheid aan de hand was. Mijn dochter had bijvoorbeeld een dikke bult in haar nek. Ik was doodsbenauwd. Het bleek een opgezette lymfeklier te zijn. Mijn zoon had acute blindedarmontsteking. Dacht ik. Het bleek letterlijk een scheet te zijn die hem dwars zat.
Wel heb ik bij mijn dochter een 'niet-pluis' gevoel: ik denk dat ze add of iets in autismespectrum. Verder heeft ze een of andere heftige virusinfectie gehad, die haar meer dan een half jaar ziek gemaakt heeft. Ik was toen zelf ook ziek. Mijn man gelooft er niet in, ik weet zeker dat er iets met ons aan de hand is geweest. Toen mijn zoon bijna in elkaar geslagen werd, was ik vrolijk aan het afwassen, radio aan, meezingend. Toen zijn vriend mij kwam waarschuwen kon ik wel heel hard fietsen. Dat wel! Mijn tante heeft haar zoon het leven gered. Hij was in een grote berg zand gaan graven. Ineens voelde mijn tante dat er iets mis was, ze is naar buiten gerend en kon haar zoon aan zijn voeten uit de ingestorte berg zand trekken. Het bestaat dus wel, maar ik ben er niet mee behept. (mooi woord trouwens! Die ga ik invoeren in een draadje elders!)

Bellefleur

"Ineens voelde mijn tante dat er iets mis was, ze is naar buiten gerend en kon haar zoon aan zijn voeten uit de ingestorte berg zand trekken. Het bestaat dus wel" Als je duidt op "bovenzintuigelijke band" tussen moeder en kind: neen, bestaat niet. Ook hier waarschijnlijk een voorbeeld van (on)bewuste waarneming. Zoals een fanatieke automobilist direct hoort dat er "iets" mis is met de auto aan een klein bijgeluidje, of een niet helemaal regelmatig lopende motor, zo houd een moeder (on)bewust haar kinderen in de gaten als ze bij haar in de buurt aan het spelen zijn. Dan kan ze feilloos een begin van ruzie herkennen aan de verandering van toon en ritme waarin gecommuniceerd wordt, of als het ineens verdacht stil geworden is, dan is dat meestal ook een indicatie dat er iets aan de hand is.

Ik geloof wel dat het bestaat

ik denk alleen dat sommige mensen zich zo laten leiden door andere gevoelens en angsten dat ze niet goed kunnen filteren wat hun moederinstinct ze wil vertellen.
Ik denk niet dat het onwil is, maar meer onmacht of onkunde.

Ik weet precies wat mijn dochter nodig heeft, maar probeer dat maar eens aan iemand, zoals een leerkracht, te vertellen.
Verhalen van mensen die aanvoelen dat hun kind in gevaar is, zijn er heel veel. Te veel in mijn ogen om allemaal broodjes aap verhalen te zijn. En cold reading... als een moeder gewoon thuis aan de koffie zit en ik een keer het huis uitvliegt om haar kind te redden, sorry maar welke signalen kan ze dan oppakken, behalve de signalen van er is meer tussen hemel en aarde?

Jette

"behalve de signalen van er is meer tussen hemel en aarde"
Daar zijn we al een tijdje naar op zoek ). Misschien is Randi's one-million-dollar-challenge iets voor jou? Toch vlug verdient als je kunt laten zien dat je zo'n band met je kind hebt: http://www.randi.org/site/index.php/1m-challenge.html

Pluk

Beweren dat iets niet bestaat, alleen omdat (nog) nooit bewezen is dat het bestaat, is kortzichtig.

Vergeet niet dat alles wat bewezen is, begonnen is met de gedachte dat het op zijn minst "zou kunnen bestaan". Door mensen die buiten de bestaande kaders durfden te denken.

Julie

Definieer nu eerst eens voor jezelf wat er volgens jouw "bestaat" tussen moeder en kind wat niet direct meetbaar en waarneembaar is door derden.
En om te beginnen: doe eens een "ESP" test met je kind-waarmee-je-een-buitengewone-band-hebt : http://www.psychicscience.org/esp3.aspx Jij kunt waarnemen, hij moet "raden" of andersom. Wie weet......

Pluk

Lees je wel goed?
Ik zeg helemaal niet of het wel of niet bestaat. Het gaat mij ook niet om dit specifieke geval van die vermeende moederband. Ik weet niet of dat bestaat. Ik heb er zelf nooit iets van gemerkt. Maar het gaat helemaal niet om mij.

Het gaat er mij om dat je niet zomaar kunt zeggen dat het *niet* bestaat, zoals jij doet.

Julie, kabouters

ik zeg: kabouters bestaan niet, jij zegt, ik weet niet of ze bestaan, maar "je kunt niet zomaar zeggen dat ze niet bestaan"
Feit is, dat ze nog niet gevonden zijn, maar dat bewijst natuurlijk niets ).

Pluk

Even een paar honderd jaar terug in de tijd.
Iedereen zei: de aarde is plat.
Iemand zei: misschien is dat niet zo.
Iedereen: hahahaha! Er is geen bewijs dat de aarde rond is. Dus is het niet zo. Mallerd.

Vul voor "aarde plat" in: bacterien, radiosignalen, aspirine, vliegtuig, etc.

Trouwens

Jij zegt: "Feit is, dat ze nog niet gevonden zijn, maar dat bewijst natuurlijk niets )."

En dat is precies wat ik bedoel:

Feit is, dat er nog geen bewijs voor bovennatuurlijkheid gevonden is, maar dat bewijst natuurlijk niets )

Neehee

Dit is een soort dogma, of hoe moet je dat noemen: je kan een negatief niet bewijzen. Je kan wel het bestaan van iets bewijzen, maar niet het ontbreken van iets. Behalve als je het ontbreken van iets kan aantonen door het bestaan van het tegendeel natuurlijk.

Je kan wel aantonen dat de aarde rond is, en dan heb je daarmee dus bewezen dat hij niet plat is. Je kan niet bewijzen dat er geen kaboutertjes bestaan. Wel kan je met recht aanvoeren dat het bestaan van kaboutertjes hoogst onwaarschijnlijk is.

Groeten,

Temet

Julie, hypothese

de ronde aarde was al bekend bij de oude grieken; probleem was, dat de kerk zo machtig was dat er "niets bestond" wat mogelijk in strijd was met de bijbel en de kerkelijke leerstellingen.
Als je met een "nieuw" inzicht komt, dan start je met een hypothese. En uit die hypothese volgt automatisch de methode hoe je die kunt bevestigen of verwerpen.
Mijn vraag is dus heel simpel: wat is jouw hypothese mbt het moederinstinct. (dus niet simpel: het bestaat ja/nee, maar wat houdt het in, wat "kan" het)

Oeps

mijn reactie sloeg natuurlijk op de posting "Pluk" van Julie.

Groeten,

Temet

Pluk

"de ronde aarde was al bekend bij de oude grieken; probleem was, dat de kerk zo machtig was dat er "niets bestond" wat mogelijk in strijd was met de bijbel en de kerkelijke leerstellingen. "

Ik bedoelde het uiteraard als voorbeeld, je hoeft me heus niet voor te lichten hierover. Het gaat me niet inhoudelijk om deze bewering.

Ik wil ook helemaal niet ingaan op dat moederinstinct, ik wil iets algemeners duidelijk maken: Je kunt niet zeggen dat het niet bestaat. Hooguit, ok, dat het hoogst onwaarschijnlijk is zoals met die kabouters.

Hooguit

Nou ik vind dat je ook wel kunt stellen dat ESP hoogstonwaarschijnlijk is, gezien het feit dat het na VEEEEELE onderzoeken nog nooit is bewezen.

Dus de stelling:
"moederinstinct is "opeens" weten dat er iets mis is met je kind die je niet kunt zien of horen, en daardoor opeens opspringen om in te grijpen"
Vind ik hoogstonwaarschijnlijk. Net als kabouters.

Als je daarentegen moederinstinct gelijk stelt aan het interpreteren van hele kleine signalen doordat de moeder het kind heel goed kent, dan denk ik, ja, dat kan prima. Een moeder kan soms beter aangeven dat er echt wat mis is dan een arts die het kind verder niet kent bijvoorbeeld.

Je kunt nooit bewijzen dat iets niet bestaat

Dat er nog nooit kabouters zijn aangetroffen, of paarse katten met groene stippen, wil niet zeggen dat ze niet bestaan. Zelfs als je alle katten van de hele wereld hebt geinventariseerd en er niet één paars met groen hebt gevonden, kun je nóg niet met zekerheid concluderen dat ze niet bestaan. Immers, op het moment dat jij je rapport zit te typen zou er misschien wel ergens eentje geboren kunnen worden.
Dat is nou juist de makke van het skeptisisme: bewijzen dat iets níet bestaat, is erg lastig.

Tirza

Wiskunde

Laatst bij DWDD een wiskunde meisje, die wiskundige beweringen kwam uitleggen. Dat was allemaal zoooo ontzettend vaag. Het ging idd om het feit dat je wilde bewijzen dat iets niet te bewijzen was. En vertelde ze er nog bij, het is volkomen nutteloos. Rekenen, om het rekenen en beredeneren OM het beredeneren, zonder doel....
wow...

Kom op jongens

Gaan jullie me nu wéér proberen wijs te maken dat de wereld niet plat is? Bovendien, kabouters bestaan wel, ik heb er eentje in de tuin staan.

Black swan

Is zo'n interessant boek over dat je niet kunt bewijzen dat er er iets niet is.

Waarom zou ik moeten bewijzen dat ik dingen aanvoel als het over mijn kind gaat?
Dat is niet in een test samen te vatten. Dat is denk ik het grote probleem met die challenge. Het is niet zo simpel als iets horen, iets zien of iets ruiken.
Het is geen coldreading, dat weet ik wel. Voor coldreading moet je iemand zien, dat kan niet over een afstand.

Hoeft niet

"Waarom zou ik moeten bewijzen dat ik dingen aanvoel als het over mijn kind gaat? "

Hoeft niet, zolang je maar niet verwacht dat anderen je geloven.

Dat mag

Oh dat mag hoor, dat niet geloven. Ik kan er blindelings op vertrouwen en doe dat dan ook.

Fiorucci

maar hoe definieer jij het moederinstinct dan?

Oh ik heb daar niet specifiek een definitie voor, hoor.
Ik heb het puur over mijn eigen ervaringen. Ik zie het meer als een soort intuitie, fingerspitsgefuhl, zoiets.
Soms lag een kind van mij heel ziek op de bank, en wist ik gewoon dat het wel goed zou komen. Maar ik heb ook weleens een dokter op zondag laten komen omdat ik het niet vertrouwde. Dokter liet ons insturen, maar deed wat lacherig tegen de kinderarts, door de telefoon. Bleek dat kindlief een dubbele longontsteking had.
Die intuitie laat ik soms ook te makkelijk overschaduwen door angst, dan kan ik niet meer zuiver oordelen. Die voorgevoelens schieten soms in een fractie van een seconde door mijn hoofd, dus het is echt niet zo dat ik dat uitgebreid merk ofzo.
Ik herinner me wel dat ik na de geboorte van mijn oudste, te vroeg geboren, heel zeker wist dat ze het niet zou redden, terwijl er geen reden was daarvan uit te gaan. In de tweede nacht verzon ik al een tekst voor haar rouwkaartje. De vrouw naast mij kreeg ook een te vroeg geborene, die het ook niet redde. Dat riep ze al na de keizersnede, maar iedereen suste haar dat ze in de war was door de narcose.....ze had gelijk.
Niet voor niets wordt artsen tegenwoordig geleerd dat je moeders serieus moet nemen. Maar goed, ik heb hier al vaker dergelijke dingen verteld, er zal met het nodige skepsis op gereageerd worden, en daar reageer ik niet meer op, dan weet je dat alvast.

Fiorucci

Dit soort dingen valt voor mij onder:
"Als je daarentegen moederinstinct gelijk stelt aan het interpreteren van hele kleine signalen doordat de moeder het kind heel goed kent, dan denk ik, ja, dat kan prima. Een moeder kan soms beter aangeven dat er echt wat mis is dan een arts die het kind verder niet kent bijvoorbeeld."

Ik heb deze versie zelf trouwens ook niet hoor, maar ik geloof best dat er ouders zijn die dit wel kunnen. Ik geloof alleen niet erin dat je "opeens" kunt weten dat er wat mis is, als je kind aan de andere kant van de wereld is bijvoorbeeld. Het hangt dus een beetje af van je definitie van moederinstinct!

Wat betreft je baby die stierf, dat moet echt zwaar zijn geweest!

Dankje,ze zou nu twintig zijn, raar idee is dat. Maar sidnsdien weet ik wel dat ik die sterke intuitie heb, en dat die mij nooit in de steek laat. Ik kan erop vertrouwen en heb deze ook weten te ontwikkelen.
Wat betreft een enorme afstand, daar heb ik zelf geen ervaring mee. Maar er zijn zat ouders die daar wel ervaring mee hebben, en die gebeurtenissen kan men niet zomaar onder het kleed schuiven onder het mom van: Kan niet, en als ik zeg dat het niet kan is het onzin.