Met dank aan dit forum
http://sargasso.nl/archief/2010/07/17/de-marketing-van-kindermishandeling/
De marketing van kindermishandeling
17-07-2010 om 10:00 door Gastredacteur
Wederom een gastbijdrage van Justine Pardoen, hoofdredacteur van Ouders Online, Mijn Kind Online en Weet wat ze gamen
Met een nieuwe campagne roept de overheid burgers op om zoveel mogelijk meldingen te doen van kindermishandeling. Herkent u de signalen? Doe de test! Heeft u nog nooit iets gemeld? Doen! Al vele duizenden gingen u voor… De marketing van kindermishandeling is in volle gang. Over gegoochel met getallen.
Op de website www.watkanikdoen.nl vertelt de overheid wat je kunt doen als je kindermishandeling vermoedt. Prima dat zo’n website er is: iemand die vragen heeft, moet daar een antwoord kunnen vinden. Op die website van de nieuwe campagne van de overheid om burgers aan te sporen iets te doen als ze kindermishandeling vermoeden, lezen we dit: “Bij 82% van de meldingen die het Advies en Meldpunt Kindermishandeling (AMK) ontvangt, blijkt er inderdaad sprake van kindermishandeling.”
Het lijkt verdorie wel echte reclame: daar wordt ook altijd zo slim gelogen met cijfers!
Vooral het ophogen van verkoopcijfers is een veelbeproefde methode. Als je vertelt dat 90% van de mensen product X al gekocht heeft, dan ben je een sukkel als jij dat nog niet gedaan hebt. Of: 93% van de lezers van blad X gaf product Y een 8 of hoger. Het schijnt te werken: wie twijfelt, moet geloven dat een zeer grote groep hem al voorgegaan is. Nu u nog! Twijfelt u over kindermishandeling? Hier zijn de signalen; doe de test! Twijfelt u over melding bij het AMK? Niets is erger dan stilzitten. Gewoon doen!
Maar nu het gegoochel met de cijfers. Zo zit het dus werkelijk:
Betekent die 82% dat van de keren dat iemand het AMK belt er in 82% van de gevallen kindermishandeling geconstateerd is? Nee. Alleen in 82% van de meldingen. Maar een melding is het alleen als het AMK besluit om een onderzoek te starten. Van de ruim 52.000 contacten (alle mensen die bellen) wordt meer dan de helft (ruim 27.000) afgedaan met een eenmalig advies, nog eens 9.000 met een consult. Slechts minder dan een derde van de contacten (om precies te zijn 16.156) leidt tot een onderzoek van het AMK, de rest niet (dat gaat dus om 68%). En alleen die gevallen die tot een onderzoek leiden, worden melding genoemd. (Bron: MOGroep)
Van die 16.156 meldingen (feitelijk zijn het dus onderzoeken) wordt in 6,5% van de gevallen geconcludeerd dat er geen sprake is van mishandeling en in 12,5 % van de gevallen is mishandeling niet aangetoond (maar ook niet uitgesloten). Dat is samen 19%. De rest gaat ergens over. In 17,5 % van de meldingen is sprake van lichamelijke mishandeling of verwaarlozing. Psychisch geweld is een aparte categorie, goed voor krap 9% van de onderzochte gevallen (meldingen).
Het echte cijfer ziet er dus zo uit: 4,5% van de oorspronkelijke contacten met het AMK gaat over lichamelijk geweld tegen of verwaarlozing van het kind zelf, en 16% van de oorspronkelijke contacten gaat over een niet-wenselijke opvoedingssituatie (getuige van geweld, affectieve of pedagogische verwaarlozing).
Je moet ook weten dat veel onder mishandeling valt: een kind dat getuige is van geweld zonder dat het zelf geslagen wordt (22,5 % van de meldingen), heet dus ook mishandeld. Onder mishandeling valt ook affectieve verwaarlozing en pedagogische verwaarlozing: goed voor respectievelijk 15,9% em 22,6 % van de meldingen. Allemaal gezinnen waarin wat opvoedingsondersteuning een groot verschil zou kunnen maken, daar niet van. Maar om dan meteen te spreken van kindermishandeling, gaat ook wel wat ver. De meeste gezinnen hebben de aangeboden hulp dan ook dankbaar aanvaard.
Het is goed om iets te doen tegen kindermishandeling. Maar door gegoochel met getallen lijkt het te gaan over enorme aantallen: “In een schoolklas van 30 kinderen wordt gemiddeld ten minste 1 kind mishandeld.” Weet u al wie het is in uw omgeving?
We worden bang gemaakt: voor je het weet laat je een kind in de steek. Moet je bij twijfel altijd melden? Misschien doe je wel meer kwaad dan goed. Een ouder vertelde ons het volgende:
“Ja, ik heb wel eens getwijfeld ja. Ik heb een buurmeisje van vijf, dat heeeeel veel buiten speelt. Vaak in haar uppie. Haar ouders zijn vorig jaar gescheiden, het meisje is enig kind en haar moeder zit niet lekker in haar vel. Vorige week vertelde het kind mij dat haar moeder al haar speelgoed had weggegooid. Ze was al haar Playmobil kwijt, pyramide, boot, alles. Omdat die moeder niet van kinderspeelgoed hield, zei het meisje.
Toen heb ik getwijfeld. Vooral omdat het kind vaak de indruk wekt dat ze wat aan haar lot overgelaten wordt. Ik was bang dat haar moeder misschien de weg even kwijt was (geweest). Voor ik de tijd had gevonden om het verhaal te checken bij een andere buurvrouw, die veel met die moeder optrekt, ging mijn dochter bij het buurmeisje spelen. Met de Playmobil, de pyramide, de boot …
Ik was blij dat ik het AMK nog niet gebeld had.”
Verhalen van ouders die te maken hebben gekregen met onterechte meldingen bij het AMK van overbezorgde of rancuneuze buren, zijn altijd zeer schrijnend. Maar daarover een andere keer.
Bastet
Voordat je naar het AMK belt zou je eerst in alternatieven kunnen denken. Dit is misschien zo'n alternatief: http://www.eigen-kracht.nl/
Tante en thieu
Wat goed om te lezen dat 75% van de AMK-meldingen uit de professionele hoek komen. Dat vermoeden had ik, als regelmatig professionele melder al, maar het is goed om het hier bevestigd te zien.
Thieu (welkom terug!)en Tante, de werkwijze van het AMK houdt oa in dat bij een melding altijd gevraagd wordt welke acties de melder zelf al ondernomen heeft, of er met ouders gepraat is over de zorgen, hoe dat ging of waarom niet. De adviezen en consultaties gaan precies daarover: hoe zo'n gesprek aan te gaan. Het AMK vindt namelijk zelf ook dat als overheidsbemoeienis of ingrijpen voorkomen kan worden, binnen of buiten de familie, dat altijd te prefereren is.
Groet,
Onyx
Eigen kracht
De Eigen-Kracht(conferentie)-methodiek raakt steeds meer bekend binnen de jeugdhulpverlening. Er zijn plannen om dit aanbod vanuit CJG's te bieden, ook BJZ overweegt dit. De scholing van medewerkers om hiermee te kunnen werken vraagt echter behoorlijk wat tijd (en geld), dus hoe snel eea zal gaan durf ik niet te zeggen.
Overigens vraagt het nogal wat van de familie om hiermee aan de slag te gaan. Het is dus niet toepasbaar in alle situaties waar zorgen over kinderen zijn.
Onyx
Ach
Hier in de familie zien we al een jaar of 10 een meisje dat flink verwaarloosd wordt, met een moeder die het allemaal niet trekt. Maar ze wil geen hulp accepteren van familie, praten heeft echt geen zin.
Al een aantal jaar is daarom de werkwijze dat een deel van de familie zorgt dat ze een goede band met de moeder houden om toch zo veel mogelijk bij te kunnen springen en een oogje in het zeil te houden. En een ander deel van de familie "vecht" met de instanties om tot doeltreffende hulp en eventueel een uithuisplaatsing te komen. Maar daar gebeurt helaas niet veel mee. Gelukkig wordt het meisje nu ouder en kan ze beter voor zichzelf opkomen...
Thieu
Prachtig,maar niet iedereen kent dergelijke iniatieven natuurlijk.
Overigens,ik reageer niet omdat ik een dergelijke situatie ken,hoor.Gelukkig niet.
Bastet
Leg uit?
Onyx:"Wat goed om te lezen dat 75% van de AMK-meldingen uit de professionele hoek komen. "
Wat is daar goed aan?
Uit de cijfers blijkt zonneklaar het omgekeerde van wat de campagne wil. Niet 'bel bij twijfel want er is waarschijnlijk wat aan de hand', maar juist 'denk eerst na want meestal is er niks aan de hand'.
Het publiek heeft dat ook door. Het aantal bellers uit de directe omgeving daalt. Het aantal bellers uit de indirecte omgeving stijgt maar licht (afnemende stijging).
Het aantal professionele bellers veroorzaakt de voornaamste stijging van het aantal contacten, maar het aantal meldingen daalt. Dat kan niet anders betekenen dan dat verzadiging bereikt is en dat de meercontacten vooral voortkomen uit professionals die te vroeg bellen.
Die, ondanks dat ze professional zijn, in toenemende mate niet in staat zijn uit zichzelf te bedenken en uit te voeren wat eigenlijk zo logisch is "de werkwijze van het AMK houdt oa in dat bij een melding altijd gevraagd wordt welke acties de melder zelf al ondernomen heeft, of er met ouders gepraat is over de zorgen, hoe dat ging of waarom niet. De adviezen en consultaties gaan precies daarover: hoe zo\'n gesprek aan te gaan."
Er is maar één professionele poot die doelgericht lijkt te werken en dat is de politie. Een klein aandeel in adviezen en consulten, maar wel 28,04% van de meldingen. Niet dat dat duidt op schrandere professionals die een goede afweging maken. Politiemeldingen zijn gewoon een wetmatigheid. Zij moeten onder omstandigheden contact opnemen met het amk en het amk moet daar per definitie een melding van maken.
De cijfers worden ook nog wat vervuild door het AMK zelf die zichzelf lijkt te bellen. Deze vervuiling komt ook voort uit wetmatigheid, namelijk dat van een gezien met een dossier een volgend telefoontje bijna per definitie tot een melding leidt.
Haal je deze cijfers eruit dat zie je dat professionals in 72,5% van de gevallen vooral hun eigen onzekerheid botvieren aan de telefoon van het AMK. Zij hebben advies nodig hoe zich te gedragen.
Er is eigenlijk maar een categorie die zeker weet wat de eigen waarneming waard is en dat zijn de kinderen uit het gezin of overige volwassenen uit het gezin. Van de 117 keer dat zij eerste contact hebben opgenomen met het AMK leidde dat 110 keer tot een melding. 94% raak, 6% advies en consult.
Groet,
Miriam Lavell
Didi
Bedankt voor je bemoedigende woorden.
Het meisje weet gelukkig wel dat de familie er voor haar is, zoveel accepteert de moeder gelukkig nog wel. Een aantal familieleden zien haar regelmatig, nemen haar mee. Zorgen voor een fijn eigen plekje en een berg liefde als de moeder een tijdje "geen zin meer heeft" om voor d'r kind te zorgen. Nemen d'r mee naar de dokter als de moeder dat niet doet (gebroken ledematen enzo, overigens niet door lichamelijke mishandeling)
Miriam
Het was een volstrekt private tevredenheid met de mededeling dat 75% van de AMK-meldingen uit de professionele hoek komen. Omdat, zoals ik al schreef, ik dat vermoeden al had en nu bevestigd kreeg.
"de meercontacten vooral voortkomen uit professionals die te vroeg bellen." Leg uit? Waaruit maak jij op dat ze te vroeg bellen?
"Die, ondanks dat ze professional zijn, in toenemende mate niet in staat zijn uit zichzelf te bedenken en uit te voeren wat eigenlijk zo logisch is." Het getuigd van naieviteit om allen die zich beroepsmatig met kinderen bezighouden (=professionals) over een kam te scheren. Niet alle professionals zijn bekend met de werkwijze en procedures mbt kinderbeschermingsmaatregelen. Gelukkig weten zij het AMK te vinden om hen daarbij de weg te wijzen. Gelukkig is hun signaleringsvermogen toegenomen, nemen steeds meer professionals hun verantwoordelijkheid en stappen over hun eigen onzekerheid heen.
Groet,
Onyx
Elke 100e beller
Onyx:"Het was een volstrekt private tevredenheid"
Maar waar ben je dan zo tevreden mee? Wat is de 'prestatie'?
Onyx:""de meercontacten vooral voortkomen uit professionals die te vroeg bellen." Leg uit? Waaruit maak jij op dat ze te vroeg bellen? "
Dat heb ik uitgelegd. AMK bellen gebeurt uit onzekerheid. In veruit de meeste gevallen levert het een advies of consult op en is het geen melding waard. Die onzekerheid neemt toe: het aantal contacten neemt toe, maar het aantal meldingen daalt.
Onyx:"Het getuigd van naieviteit om allen die zich beroepsmatig met kinderen bezighouden (=professionals) over een kam te scheren."
Niet kinderachtig doen. We hebben het over de cijfers. Die geven altijd een generaal beeld. Je kunt het aan de hand van die cijfers wel uitdiepen. Zo blijk bellers uit het onderwijs vaker te twijfelen dan bijvoorbeeld huisartsen.
Onyx:"Gelukkig weten zij het AMK te vinden om hen daarbij de weg te wijzen."
Ik weet niet waarom je daarmee gelukkig bent. Al dat gebel wekt wellicht de suggestie dat het AMK belangrijk is, maar uit de cijfers blijkt vooral dat dat belang niet primair ligt bij onderzoek naar kindermishandeling, maar bij informatie aan professionals hoe zij met hun private twijfels om moeten gaan.
Dat lijkt mij een kostbare afgeleide van het hoofddoel.
Voor de opinie onder bellers (of dat nu profs zijn of burgers) is het bovendien geen beste beurt. De bellers krijgen meestal te horen dat ze iets aan hun eigen houding moeten veranderen (overleg eens met het gezin is synoniem aan 'roddel niet, doe wat').
De ervaring die de bellers daarmee opdoen kan maar één effect hebben en dat is dat ze minder gaan bellen.
Bij burgers is dat effect al te zien.
Dat effect wordt eens te meer versterkt door de uitkomst van het onderzoek als er al tot een melding wordt overgegaan. Van de meldingen blijft een kwart over waarvan de cijfers doen vermoeden dat er sprake is of was van mishandeling. 53% gaat niet over kindermishandeling, maar over jeugdstrafrecht of weer iets anders (overgedragen naar andere instantie). De rest blijkt bij nader inzien niet over mishandeling te gaan.
"Dus feitelijk: van alle contacten blijft maar 8% over waarvan het aanvankelijke motief van de beller bevestigd wordt. "
Het is nog minder. Het gaat om 5,3%. Het AMK verschuift in het verslag voortdurend van telsoort waardoor de suggestie van hoge cijfers in stand blijft. De meldingen gaan over het hele gezin. De afsluiting van het dossier gaat over cijfers per kind.
Groet,
Miriam Lavell
Miriam, waar haal je deze cijfers vandaan?
Ik heb niet alles gelezen, dus misschien heb je het al genoemd. Maar jij gebruikt vrij gedetailleerde cijfers. Heb je een bron? Zou ik graag van je krijgen, ik ben gek op gedetailleerde cijfers en zeker met betrekking tot dit onderwerp.
Alvast dank!
Hiero
http://www.mogroep.nl/index.php?p=383961
Beemer had het rapport gevonden voor de draad in basisschoolleeftijd.
Groet,
Miriam Lavell
