Makkelijke peuter, moeilijke puber?
Misschien slaat het wel helemaal nergens op en maakt mijn moeder me iets wijs 
Maar dit is wat me altijd verteld werd. Als een kind als peuter heel makkelijk was, dan word hij als puber heel moeilijk. En andersom. Als peuter moeilijk, dan een makkelijke puber. Bij ons klopte het op één na. Ik en mijn oudste zus waren ontzettend lastige peuters maar hele makkelijke pubers. Mijn jongste broertje en zusje waren hele makkelijke peuters maar bij hen heeft mijn moeder echt met de handen in het haar gezeten toen ze pubers waren, dat was één en al drama en brutaliteit. Alleen de middelste van ons gezin deed er niet aan mee, die was zowel als peuter als puber heel makkelijk en meegaand.
Nu heb ik een hele makkelijke peuter en dat is heerlijk natuurlijk. Maar als ik daar eens mijn opluchting over uit tegen mijn moeder krijg ik bovenstaand verhaal te horen met de waarschuwing: wacht maar, want als ze nu zo makkelijk is ga je heel wat beleven als ze straks puber is.
Dus eh, wel nieuwsgierig nu eigenlijk. Bij wie van jullie (degenen die al pubers hebben of zelfs al uit de pubers zijn) klopte de theorie van mijn moeder?
Oja
Zo had ik hier laatst ons buurmeisje aan de deur: "Mag ik bij jullie eten vanavond, mijn moeder is in de overgang en mijn broertje en zusje in de puberteit en het is echt niet gezellig thuis".
Ik hoop dat wij die combinatie hier thuis gaan overslaan...
Lelijk in de luier, mooi in de sluier?
Is dat niet net zo'n fabeltje?
AnneJ
"en dan...
Heb je ook nog 'midlife', de overgang, de penopauze, de zieke en de bejaarde."
Je bent de eerste vergeten, de huilbaby. Man, man, als je er eentje hebt die twaalf uur aan één stuk huilt valt de peuter- of echte puberteit wel mee.
skik
skik
Jahaaa, hier eentje die eerst 9 maanden lang huilde en toen naadloos overging in driftbuien. Inmiddels is-t-ie 11 en heel makkelijk en gezellig (eigenlijk vanaf dat hij goed kon praten was dat zo). Het is er dan wel weer eentje die niet zomaar in zeven sloten valt, maar er met beide benen vol overtuiging in springt
Maar alles beter en makkelijker dan dat huilen.
Jamie
Thx, voor de link, interessant dat ga ik straks lezen.
Heb het nog niet gelezen, maar uit mijn hoofd dacht ik dat op de universiteit 55% meisjes zijn.
Ik zei het verkeerd en mijn steekproef is n=2, want ik heb een jongen in 6vwo en een meisje in 5vwo, dus ook wat kort door de bocht. Bij hun zag je in de onderbouw (en dan bedoel ik meer klas 2 en 3, want de jongens verbruien het in de brugklas) ongeveer 30% jongens en 70% meisjes. In de bovenbouw is de verhouding wat rechter getrokken naar 40/60 tot 45/55, dat komt overeen met de cijfers die ik ergens gezien heb van de universiteit. Dus met mijn opmerking "zeker in de onderbouw" bedoelde ik niet dat het in de bovenbouw andersom is, maar dat de verhouding weer iets rechter getrokken is. Maar nogmaals, dat is dus bij mijn eigen kinderen op school.
Ja huilbaby
Verdrongen.
tja
Het is overigens wel een lastige discussie want ik heb een peuter die soms makkelijk is maar soms ook wel heel lastig. Maar als ik hem vergelijk met peuters in mijn omgeving denk ik wat een makkelijk kind heb ik toch.
Wat is een huilbaby?
Want daar kunnen we ook weer eindeloos over discussiëren . Wat is een huilbaby, wat is een moeilijke peuter, wat is een moeilijke puber, wanneer is niet het kind moeilijk maar de ouder, dat kan ook nog...
precies mamavanSenH
'wanneer is niet het kind moeilijk maar de ouder'
Je zou al die moeilijke pubers eens moeten vragen wat ze van hun ouders vinden
(toen ik peuter was, ging het nog wel. Maar sinds ik op de middelbare zit, doen ze zoooo raar)
huilbaby
Dat is wel duidelijk omschreven: een baby die meer dan 3 uur op een dag huilt, meer dan 3 dagen per week en minstens 3 wk achter elkaar (of zoiets)
Yura
Hoe kan een percentage van 30/70 overigens weer rechttrekken in de bovenbouw? Waar komen die jongens dan opeens vandaan of stromen de meisjes pas af in de vierde?
huilbaby
mijn definitie is dat een huilbaby er vooral eentje is die huilt wat je ook doet. Mijn oudste reageerde bijvoorbeeld heel goed op inbakeren en een vast en voorspelbaar ritme. Prompt was 'ie huilbaby-af. Dus was hij eigenlijk geen echt huilbaby (vind ik), ik had alleen nog niet meteen door hoe hij werkte.
Bij nummer 2 en 4 hielp NIETS. Die huilden ook gewoon door als je ze ronddroeg, of juist niet, of, of, of… die huilden gewoon een paar uur per dag, maanden lang.
En nummer 3 was (en is) een zonnetje. Waarmee ik in ieder geval de geruststelling had dat het niet allemaal aan mij lag
Jippox
Dat dacht ik dus ook. Huilbaby is een baby die ondanks dat je alles probeert niet stil te krijgen is en maar blijft huilen.
S had ook een huilbaby kunnen zijn denk ik. De eerste weken van haar leven zette ze het op een gillen zodra ze neergelegd werd ergens, al was het maar voor omkleden of luier verschonen. Maar door haar dan in een draagdoek te stoppen huilde ze niet meer dus dan is ze in mijn ogen geen huilbaby geweest. Als wij bijvoorbeeld hadden gevonden dat huilen erbij hoort of dat ze door te huilen had moeten leren zelf liggen dan hadden we denk ik een huilbaby gehad want dan had ze echt uren per dag gehuild. Dat maakt voor mij eigenlijk de grens tussen wel of geen huilbaby erg vaag. Want was ze dat volgens het boekje wel omdat ze huilde wanneer er van haar dingen werden verwacht die andere baby's ook kunnen (zelf liggen), of was ze dat niet omdat we het huilen makkelijk konden oplossen door haar gewoon bij ons te dragen?
Overigens vond ze na 2 maanden alleen liggen al niet meer zo'n groot probleem en sliep ze na 5 maanden zelfstandig in. Misschien langzamer dan andere baby's. Maar geen huilbaby volgens mij.
Nou ja
Zoon huilde ook niet meer dan 3 uur per dag, die kans kreeg hij gewoon niet.
Maar ik raakte behoorlijk uitgeput van het dag en nacht dragen en voortdurend reageren. Gelukkig nam ex het 's nachts een tijdje over na zijn avonddienst, maar ik was in die tijd blij als de Jehovahmevrouw aan de deur kwam. Komt u binnen. Kon ik mooi even douchen zonder gehuil.
mamavansenh
Neem van mij aan dat iemand met een huilbaby ALLES probeert om hem/haar stil te krijgen en echt niet denkt dat het maar moet gaan leren liggen met een paar weken oud. Wat dénk jij vreemd over andere ouders!
En nee, ik heb geen huilbaby gehad.
ik had er wel eentje
en ik moest haar constant in beweging houden om het voor ons allebei enigszins dragelijk te houden.
Aanzetten tot huilen in een dagboekje: 40 keer op een ochtend.
Huilen per dag: 3 tot soms 5 a 6 uur.
Dagelijks en snachts.
Dus ja, deels ontroostbaar, maar zeker ook meer dan het gemiddelde kind en dat is om gek van te worden. Zeker ook veel onbegrip in de omgeving gehad.
Het overstrekken als een bruggetje was vreselijk om te zien, hoorde haar letterlijk een straatlengte huilen en krijg nog steeds kippenvel bij huilende, met name hoog krijsende babies.
Ik ook
Kind huilde maandenlang acht tot tien uur per etmaal ondanks dat ze altijd bij, op of aan mij was. Nummer twee was trouwens ook zo. Een baby die je stil kan krijgen door het te wiegen, in een draagzak te dragen of bij je in bed te nemen is wat mij betreft ook geen huilbaby.
skik
hier
Dochter 1 makkelijke peuter, makkelijke puber
Dochter 2 peuter met terroristische trekjes en puber in wording met dezelfde terroristische trekjes als peuter....
Zoon was altijd makkelijk en zal dat ook blijven
Tira e.a.
Herkenbaar. Mijn jongste is al 7, maar als ik een baby hoor huilen gaat acuut mijn adrenaline niveau omhoog. Nog steeds!
Bij mijn oudste was het juist de truc om hem niet bij me te houden, maar om hem (alleen) weg te leggen en even te laten huilen. Toen ik dat consequent deed was hij geen huilbaby meer.
Dus tja: zoveel baby's, zoveel manieren….
Met nummer 2 en 4 heb ik zoveel rondgelopen dat ik er een permanente schouder blessure aan heb overgehouden. Mijn baby-hef-schouder
Hier niet
Oudste was tijdens de basisschooltijd niet altijd de makkelijkste en jongste was heel erg makkelijk. En beiden hebben een makkelijke pubertijd (gehad). Ik hoorde dat ook altijd, dus hield mijn hart vast voor de jongste. Maar niets was minder waar.
