Liefhebben kun je leren, maar hoe?

Tip website

na het lezen van jouw vraag.....

wilde ik je op deze website wijzen.

www.deliefdewint.nl

Ik ben heel erg benieuwd

of je echt 21 bent? En of je dit soort dingen echt wilt weten als je 21 bent en ze op die manier opschrijft? Of werk je bij de website die s.avior zo vlot erna aanbiedt?
Als ik mis zit sorry maar ik vind het wat apart als ouder van een 22-jarige dit te lezen

Ah sorry

s.avior, ik denk dat is een één-tweetje, excuses

Nou ben benieuwd idd waar het naartoe gaat

Haha mix

excuses aanvaard hoor geeft nix

Serieus

even serieus....

Ongeacht of je vraag nu serieus is of niet...mijn antwoord op jouw vraag is wel degelijk serieus...

ook al weet ik wel dat velen die mening niet zullen delen...
je vraagt wat onze mening is en ideetjes...
dit is voor mij HET antwoord op je vraag.

Ja ik ben echt 21

en nee s,avoir is niet een tweede account van mij.

Ik krijg vaker verbaasde reacties van mensen als ik over dit soort dingen begin. Toen ik bij een workshop voor geweldloze communicatie zat was ik ook verreweg de jongste persoon en iedereen was blij verrast dat iemand van mijn leeftijd zich hier in wil verdiepen.

Maar goed, ik ga die website wel eens even bekijken. Meer suggesties zijn altijd welkom!

Over deliefdewint.nl

ik kan mijn berichten niet wijzigen, dus dan maar één extra erbij.

Ik kan op die website niet echt iets concreets vinden. Wel leuk allemaal links naar hyves, facebook, youtube and what not. Maar niks concreets over HOE je de liefde kan laten overwinnen in situaties waarin dat moeilijk is.

Oke evert

ook voor jou: sorry. Je bent op jonge leeftijd al zo serieus bezig met grote levensvragen, dat ik, kijkende naar mijn kinderen even de kluts kwijt raakte.
Ik denk dat je er persoonlijk niet zo krampachtig naar hoeft te zoeken. Maar werken aan jezelf is altijd te prijzen natuurlijk. Wat je bv wel kunt doen is je leren openstellen voor contacten, mensen sneller een kans geven door praktijkervaring: gewoon doen. Je leert door al je contacten mensen te filteren, die is het waard en die niet. En niet teveel analyseren wat liefhebben nu precies is, dat is zo persoonlijk en ik denk dat je dat in je leven voor buitenstaanders op vele niveau's hebt.

http://www.idee-pmc.nl/relaties/relaties_liefdeskunst.html

De liefde wint .nl

wanneer je Jezus leert kennen(en daar is die website ook voor bedoeld )leert kijken hoe Hij in het leven stond....

leer je meer liefhebben van binnen uit...
wanneer je "ja "zegt tegen Jezus, zal Hij je veranderen van binnen uit, in mijn ogen het fundamenteel veranderen waar jij zo naar op zoek bent.

omdat Jezus Liefde is...
en nee OO-lers...ik ben niet uit op de discussie of ik gelijk heb...ik WEET dat er velen zijn die dit anders zien en dat is prima...ieder zijn keus...
Ik vertel wat bij mij werkt! Omdat daar naargevraagd wordt...

nog 1 website dan....
hopelijk zal dat je helpen in je zoektocht naar ECHTE liefde die veranderd van binnenuit.

http://elearning.eo.nl/file.php/1/waaromjezus.htm

@mix en @s,avoir

@mix:
Het is al goed. Ik kan begrijpen dat het een verrassing is, want ik merk inderdaad dat ik één van de weinige ben die met dit soort dingen bezig is. Of tenminste, één van de weinige die er zo openlijk mee bezig is, want misschien durven mijn leeftijdsgenoten het gewoon niet zo toe te geven. Ook krijg ik van alle kanten (jong en oud) te horen dat mijn conclusies altijd uiterst naïef zijn.

Ik heb bijvoorbeeld ooit eens beredeneert dat oordelen over mensen überhaupt nergens tot leidt en dus volkomen nutteloos is. En daarnaast dat we bij criminelen ook eens de moeite moeten doen om verder te kijken dan ons gevoel voor rechtvaardigheid. De meeste criminelen hebben hun misdaad niet voor de lol uitgevoerd, maar vrijwel altijd uit wanhoop, druk van buitenaf, of een gebrek aan kennis over hoe het beter kon. Daarom denk ik dat we beter onze tijd en geld kunnen besteden aan het zoeken naar en fixen van de oorzaak van die wanhoop/druk/gebrek aan kennis in plaats van dat we al dat geld besteden aan het in de gevangenis (onder)houden van die criminelen. Maar goed, dat is dus blijkbaar een zeer naïeve gedachte volgens ... nouja iedereen.

Over het filteren:
Klopt, iedereen filtert hun contacten, maar wat ik belangrijk vind is het startpunt van waaruit je filtert. Je kunt beginnen met iedereen op de "niet te vertrouwen" lijst te zetten in je hoofd en pas nadat zo'n persoon zich bewezen heeft hem te verplaatsen op de "wel te vertrouwen" lijst. Je kunt echter ook beginnen met iedereen op de "wel te vertrouwen" lijst te zetten en pas te verplaatsen op de andere lijst als die persoon bewezen heeft dat die niet te vertrouwen is. Ik denk dat de tweede optie een positievere houding geeft.

Ik weet trouwens wel hoe het is om zo te zijn. Ik heb wel een paar keer in mijn leven een mdma trip gehad en onder invloed van dat spul kijk je inderdaad heel anders naar iedereen. Onder invloed van dat spul hou je van iedereen, is elk nieuw persoon automatisch een goeie vriend van je, totdat het tegendeel bewezen wordt. Die houding wil ik ook kunnen aannemen wanneer ik nuchter ben, want het voelt gewoon duizend maal fijner om zo te denken. Het voelt heerlijk, het voelt als liefde.

--------------------------------------------------------

@s,avoir:

Ja dat gaat hem voor mij dus niet worden. Ik ben door mijn ouders katholiek opgevoed, maar ben op mijn 17e tot de conclusie gekomen dat er geen enkele aanleiding te vinden is (niet uit empirisch bewijs noch uit een logisch argument) om te geloven dat er een dergelijk fenomeen als een god bestaat. Sindsdien ben ik dus atheïst.

Ik denk ook niet dat ik Jezus per se nodig heb om liefde te kunnen vinden. Nogmaals, meditatie en geweldloze communicatie zouden mij hoogstwaarschijnlijk ook liefde kunnen brengen.

Evert

is je goed recht hoor!
ieder zijn keuze!

My 2 cents zullen we maar zeggen.
heel veel sucses in je mooie zoektocht...want dat is het denk ik absoluut!
Dat zouden meer mensen moeten doen...de liefde nastreven !
dan zou de wereld er beter uit zien!!!

Precies

"Dat zouden meer mensen moeten doen...de liefde nastreven !

dan zou de wereld er beter uit zien!!!"

Dat denk ik inderdaad ook! Ik schrijf mijn ideeën wel eens op en over een onderwerp dat hier mee te maken heeft heb ik al 10 pagina's volgeschreven haha. Misschien wordt het ooit nog eens een boek dat ik uit ga brengen hehe. ^_^

Even kort

"Mijn vraag aan jullie is, kennen jullie nog meer dingen waarmee je kan leren om minder te oordelen en meer lief te hebben?"

levenservaring! Toen ik puber was, was ik erg arrogant en keek ik op de helft van de mensheid neer. Met de jaren heb ik steeds meer begrip voor anderen en leer ik meer en meer dat situaties niet zo zwart-wit zijn. Gewoon leven dus, luisteren naar wat anderen te zeggen hebben, en je zit wel goed.

Enne, perfecte opvoeding bestaat niet, gewoon je best doen, veel positieve aandacht geven en het komt allemaal wel goed.

Nog even

"ik heb bijvoorbeeld ooit eens beredeneert dat oordelen over mensen überhaupt nergens tot leidt en dus volkomen nutteloos is"

Nee, het is extreem nuttig, zelfs zo nuttig dat we zonder basisoordelen niet eens zouden kunnen communiceren. Dan zouden we bij elke ontmoeting helemaal vanaf het begin moeten beginnen. Om een simpel voorbeeld te noemen, hoe bepaal je of je iemand met u of jij aanspreekt? Daar zit een heel pakket vooroordelen achter.

Dus, je kunt heb beste beginnen met objectief na te denken over wat voor vooroordelen je hebt over iemand, en hoe dit je helpt in de communicatie met die persoon. Als je het eenmaal ziet als iets wat een praktisch nut heeft, is het makkelijker om af te stappen van de waarde-vooroordelen.

Ik weet nog dat ik als student in de Bijlmer woonde, en ik langs een groep zwarte jongeren (rond de 20) moest om naar de metro te gaan. Ik ging er altijd met een grote boog langs. Tot een dag dat ik ze allemaal naar boven zag staren. Ze waren aan het vliegeren! Dat paste zo ontzettend niet bij het imago dat ik van hen had, dat het hele imago naar beneden donderde. Ik ben erbij gestaan, en had vanaf die dag er een stelletje aardige buren bij.

Boeken?

Heb je al eraan gedacht om boeken over deze onderwerpen te lezen? Er zijn massa's goed leesbare boeken op de markt. Dat is dan misschien wel niet helemaal wat je zoekt, maar boeken kunnen je wel misschien verder helpen.
Verder vind ik het erg bijzonder dat jij op jouw leeftijd met deze dingen bezig bent. Bijzonder en prijzenswaardig, jouw intenties zijn prima en ik denk dat dat toch een van de belangrijkste voorwaarden is voor een liefdevolle relatie met anderen.
Niet oordelen kan heel moeilijk zijn, je zou een voorbeeld kunnen nemen aan de grote spirituele meesters. De weg van meditatie is daarvoor denk ik wel een van de betere methodes, doch tegelijkertijd een zeer moeilijke. (ik mis net als jij de discipline om het een langere periode vol te houden..)

Ik lees dit draadje met interesse mee en hoop dat je nog waardevolle tips gaat krijgen.

@dc

"Levenservaring!"

Haha grappig, levenservaring is juist de reden dat mijn vader de wereld MEER is gaan wantrouwen haha.

"Nee, het is extreem nuttig, zelfs zo nuttig dat we zonder basisoordelen niet eens zouden kunnen communiceren."

Ik bedoelde meer het feit dat mensen zo snel oordelen dat andere mensen "raar" zijn, of slecht zijn, of dom zijn, of wat dan ook. Iemand raar vinden is bullshit. Iemand slecht vinden blokkeert de weg naar een oplossing, want je hebt je oordeel al klaar. Als je zegt dat iemand dom vindt laat dat al zien dat jij in ieder geval niet degene zal zijn die zal proberen zijn/haar kennis te vergroten en daarmee komen we natuurlijk niet vooruit.

"Om een simpel voorbeeld te noemen, hoe bepaal je of je iemand met u of jij aanspreekt? Daar zit een heel pakket vooroordelen achter"
Ik spreek iemand aan met u als ik denk dat de persoon in kwestie een redelijk stuk ouder is dan ik (kan geen exact getal geven). Niet omdat ik vooroordelen heb dat ik vind dat de ene persoon het verdient om met u aangesproken te worden en de andere persoon dat niet verdient. Het is niets meer dan een gewoonte die mijn ouders mij hebben aangeleerd.

Zelfs close vrienden van mij die wat ouder zijn dan ik spreek ik af en toe nog steeds per ongeluk aan met u, ondanks dat ze liever hebben dat ik ze tutoyeer. Gewoon puur omdat het moeilijk is om die gewoonte af te leren.

Over je laatste verhaaltje:
Dat is een mooi verhaal wat mijn wereldbeeld wederom bevestigd. Eigenlijk zou ik juist verhalen moeten horen die mijn wereldbeeld uitdagen, maarja, instinctief vermijd ik die verhalen natuurlijk een beetje. Confirmation bias heet dat volgens mij.

@pilsje8

Ik heb er wel aan gedacht, maar ik zou over dit onderwerp niet zo goed het kaf van het koren kunnen scheiden.

Zijn er boeken die jij hier over kunt aanraden?

Ja ik zal denk ik toch meer moeite moeten doen om meditatie onder de knie te krijgen. Ik heb mij al ingeschreven voor een 10daagse cursus in een klooster (waarbij je 10 dagen achter elkaar in dat klooster logeert en elke dag de hele dag mediteert terwijl je geen woord mag zeggen), maar er is een wachtlijst dus ik weet niet of ik de cursus kan volgen.

Het is niet per se het niet-oordelen wat moeilijk is. Het is vooral het afleren van een gewoonte die al jaren ontzettend vastgeroest zit wat moeilijk is.

Evert

"Ik bedoelde meer het feit dat mensen zo snel oordelen dat andere mensen "raar" zijn, of slecht zijn, of dom zijn, of wat dan ook. Iemand raar vinden is bullshit. Iemand slecht vinden blokkeert de weg naar een oplossing, want je hebt je oordeel al klaar."

Je mist mijn punt. Dit zijn te ver doorgetrokken vooroordelen. Als je je bewust bent van welke mechanismes je gebruikt, wordt het makkelijker om ze ook eens uit te zetten.

"Ik spreek iemand aan met u als ik denk dat de persoon in kwestie een redelijk stuk ouder is dan ik (kan geen exact getal geven). Niet omdat ik vooroordelen heb dat ik vind dat de ene persoon het verdient om met u aangesproken te worden en de andere persoon dat niet verdient. Het is niets meer dan een gewoonte die mijn ouders mij hebben aangeleerd."

Je mist wederom mijn punt. Om te kunnen communiceren heb je basiskennis nodig. Hoe weet je dat je een knul van 15 niet met u aanspreekt? Hoe weet je dat je een man van 60 waarschijnlijk geen hiphop liedje kunt verkopen? Waarom geef je een meisje geen joviale klap op de rug bij binnenkomst? Waarom haal je je treinkaartje tevoorschijn als er een figuur met een bepaald kostuum binnenloopt?

Elke dag hebben we een heleboel basiskennis nodig om door de dag heen te kunnen komen zonder heel veel tijdverlies en zonder jan en alleman voor de kop te stoten. Dit zijn wat ik noem noodzakelijke vooroordelen. De negatieve vooroordelen komen voort uit hetzelfde mechanisme, maar zijn te ver doorgevoerd. Bewustwording van het hele mechanisme kan je helpen om te bepalen waar je te ver gaat. Als je dit interessant vindt kun je eens wat boeken lezen over taalkunde.

Bedenk dat 80 procent van communicatie non-verbaal is, dat houdt in dat we heel wat signalen oppikken die we niet eens bewust in de gaten hebben!

@mix over de link die je gaf

Ik heb hem bekeken en ik vind het een prachtig artikel.
Ik denk dat ik het betreffende boek wel ga bestellen. Of als ik het niet kan veroorloven downloaden. (A)

Een positieve oefening

Dit doe ik af en toe wanneer ik mezelf te negatief vind. Dan probeer ik iets aardigs te bedenken over onbekende mensen die ik passeer. Bijvoorbeeld dat er een oude mijnheer is die dan's avond thuis met zijn kat op schoot zit,en daarvan geniet. Of een mevrouw die net een kadootje heeft gekocht voor iemand omdat ze iemand heel erg lief vindt. Of een puber die grapjes maakt om iemand op te beuren. Of een oma die de allerlekkerste pudding kan maken. Van die gewone aardige dingen die de meeste mensen wel eens doen. Bij nummer 10 ben je gegarandeerd positiever.

@dc en @mimi

@dc
Aaah, ik begrijp nu wat je bedoelt. Ja dat had inderdaad wel eerder gehoord, maar er nooit even bij stil gestaan. Ik moet mezelf er wel vaker aan herinneren, want dat helpt inderdaad bij het begrip waar die negatieve vooroordelen uit ontstaan en hoe meer je er over begrijpt hoe beter je er op kunt reageren inderdaad.

-----------------------------------------------------

@mimi:
Dat klinkt als een leuke en goeie oefening! Die ga ik eens toepassen als ik in de trein zit. Als die bevalt kan ik hem misschien wel tot een gewoonte maken als ik in de trein zit, dat zou helemaal mooi zijn! ^_^

Vipassana

Dag Evert, toen ik je beginposting las, wilde ik je tippen over Vipassana. Nu zie ik dat je dat al gevonden hebt. Ik heb het zelf gedaan en het is zeer waardevol. Echt een kado aan jezelf. Ik zou het graag nog eens doen, maar nu ik kinderen heb, zijn 10 dagen van huis zonder contact, toch een ander verhaal. Het is mij niet gelukt om Vipassana te blijven beoefenen, bij gebrek aan discipline, maar ik val nog geregeld terug op de inzichten die ik toen kreeg. Het goede vond ik daar touwens dat ze broodnuchter waren en dat we juist leerden om hallicunaties en droombeelden te negeren. Het gaat er juist om dat je bewust in het hier en nu bent.
Het toppunt van innerlijke rust vond ik, dat er op een zeker moment een mug op mijn arm landde. Aangezien doden niet is toegestaan als je daar bent, heb ik in alle rust zitten observeren hoe deze mug mij prikte, zich volzoog met bloed en wegvloog. Dat is dus wat meditatie met je kan doen. Hoeveel negatieve emoties ik normaal gesproken niet richt op die ...muggen. Nu was ik daar samen met die mug en ik had geen hekel aan het dier. Ik voelde niet de behoefte om te meppen. Ik keek gewoon toe, niet als toeschouwer, maar als mede-aardbewoner.
Dat is wat meditatie kan betekenen. Door de rust in jezelf te bewaren kun je de wereld om je heen beter 'beoordelen', zoals je een verkeerssituatie ook beter kunt beoordelen als je rustig rijdt. Je overziet meer, je wordt minder opgejaagd door je gedachten over hoe het zou moeten zijn. Je neemt de ander (en het leven) meer zoals het is. En het leven is vol imperfectie. Opvoeding is als het leven zelf. Vol imperfectie.
Veel goeds! Maw.

@emmawee

Hey, ja ik doelde met die 10daagse cursus inderdaad op die Vispassana. ^_^
Ik hoop echt dat er nog een plekje vrij komt. Ik heb me ingeschreven voor de cursus die start op 27 december.

Jouw ervaring klinkt ook zeker wel mooi.
Trouwens, had jij geen problemen met concentratie? Ik bedoel, ik vind het al aardig moeilijk om een half uur lang stil te zitten en te concentreren op mijn ademhaling, maar 15 uur per dag mediteren lijkt me echt overkill.

Op dit moment heb ik nog heel veel moeite om genoegen te nemen met minder dan het allerbeste. Ik begrijp zelf ook wel dat die houding een erg zware last met zich mee brengt, maar tegelijkertijd zorgt het wel voor de meeste vooruitgang. Ik zie wel wat voor effect meditatie daar op zal hebben.

Evert

Haha, ja natuurlijk had ik moeite met mijn concentratie! En lang stil zitten doet ook zeer.En vroeg opstaan is erg. Het is saai. En vermoeiend. En indrukwekkend.

Het fijne is, dat je echt traint. Je aandachtsspier wordt dus heel sterk. Op een zeker moment word je er gewoon bedreven in. Volgens mij mediteer je niet 15 uur per dag. Je krijgt ook 'vrij'(mag je meditatief wandelen hahaha!). Je krijgt ook theorieles, 's avonds. Dat hield dan weer aardig verband met de praktijk. Heel goed geregeld allemaal.
Ik hoop dat er een plek vrijkomt voor je en anders een andere keer. Ik had laatst nog gekeken en het viel mij op hoeveel cursussen al vol zaten!
Groeten, Maw.

Emmawee

Dat klinkt goed! Train je je aandachtsvermogen al zoveel in 10 dagen joh?
Dat zou echt goed van pas komen ook voor bij mijn studie. ^_^

Het klinkt allemaal wel heel goed geregeld. Ach ik merk wel of er een plek vrij komt en anders schrijf ik mij inderdaad in voor een andere datum. Als ik de pagina/link dan nog weet te vinden.

Wat losse flodders

Een beetje wantrouwen is helemaal niet verkeerd, waarmee ik natuurlijk niet wil zeggen dat je paranoïde en bevooroordelend door het leven moet gaan maar ik ben dus wel nogal naief en heb daardoor regelmatig mijn neus gestoten. Misschien dat dit jouw vader ook is overkomen en hij daarom nu minder onbevangen is. Niets mis mee, that's life. Aan de andere kant ben ik juist milder geworden, niets menselijks is mij vreemd.

Zoals anderen al opmerken, het is het gewoon een kwestie van doorleven, de levenservaring komt dan vanzelf. Je grondhouding lijkt me goed, mild genoeg, zij het een tikje krampachtig. Maar ja, dat laatste zeg ik dan weer vanuit het oogpunt van een 40-plusser.

Je zult er trouwens nog versteld van staan hoeveel zestigers hiphop leuk vinden. Ook dat is iets waar je pas met de jaren achter komt: veel mensen van middelbare leeftijd zijn in hun hoofd niet ouder dan een jaar of 28 maar door hun verleppende uiterlijk denken pubers en jongvolwassenen dat ze een soort van ingeslapen zijn. Dat je vanaf een bepaalde leeftijd vastgeroest en saai bent, dát is nou iets waar jongeren van zouden moeten afstappen (ik zeg niet dat jij zo denkt hoor, bedoel het in het algemeen). Lijkt me trouwens nuttiger dan criminelen vergoeilijken omdat ze zo'n moeilijke jeugd hebben gehad. Ik dacht vroeger net als jij hoor, maar nadat ik beroepsmatig veel met ze te maken heb gehad ben ik er toch anders tegenaan gaan kijken, het gehalte aan onuitstaanbare types is erg groot. Er zijn trouwens nog veel meer mensen die ondanks moeilijke jeugd e.d. NIET crimineel zijn geworden. Ook privé heb ik met de nodige klootzakken te maken gehad en op een gegeven moment is je geduld op. Zelfs dan kan ik nog begrip opbrengen voor dat ze zijn zoals ze zijn maar ik loop er wel liever met een grote boog omheen.

Tot zover mijn gedachtenspinsels. Misschien kom ik wat cynisch over maar dat is schijn, ik vind je leuk, jij gaat vast iets heel moois van je leven maken. Oja, een kind is dé manier om een beter mens van jezelf te maken, met name omdat je je eigen onvolkomenheden leert kennen en daar word je nederig van. Het is ook een prima oefening in zen-geduld.

Brunette

"Dat je vanaf een bepaalde leeftijd vastgeroest en saai bent, dát is nou iets waar jongeren van zouden moeten afstappen (ik zeg niet dat jij zo denkt hoor, bedoel het in het algemeen)."

Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik ook één van die jongvolwassenen ben die dat beeld van wat oudere volwassenen heb. Ik heb vooral het vreselijk treurige beeld (waarbij ik vurig hoop dat ik er daar niet één van word) dat alle mensen rond hun 20'er-jaren van diezelfde mooie idealistische dromen hadden zoals ik ze nu heb, maar dat iedereen rond hun 30e tot de conclusie komt dat ze die dromen maar beter kunnen opgeven.

"Ik dacht vroeger net als jij hoor, maar nadat ik beroepsmatig veel met ze te maken heb gehad ben ik er toch anders tegenaan gaan kijken, het gehalte aan onuitstaanbare types is erg groot."

Is dat omdat die mensen echt oprecht plezier halen uit het jennen van anderen? Of is het meer omdat het daar zo ontzettend op LIJKT dat jij geen motivatie meer voelt om te zoeken naar een diepere oorzaak? Ik kan mij namelijk zo ontzettend moeilijk voorstellen dat het het eerste is. Behalve bij psychopaten dan uiteraard, maar die hebben dan ook gewoon een letterlijk een hersenafwijking.

"Er zijn trouwens nog veel meer mensen die ondanks moeilijke jeugd e.d. NIET crimineel zijn geworden."

Ja ik hoor ook dat die gevallen geen uitzonderingen zijn. Ik ben toch erg nieuwsgierig wat die mensen anders maakt. Of die mensen gewoon iets genetisch anders hebben waardoor ze een sterker karakter hebben. Of dat die mensen misschien wel ouders hadden die ze misbruikten, maar wel goed opgevangen werden door een goede vriendenkring. I don't know, but I'm eager to find out.

"Ook privé heb ik met de nodige klootzakken te maken gehad en op een gegeven moment is je geduld op."

Ik kan mij echt heel goed voorstellen dat dat punt op een gegeven moment bereikt. Ik krijg dat gevoel zelfs al wanneer ik alleen maar hypothetische situaties probeer te verzinnen om te bedenken hoe ik in zo'n situatie het beste zou kunnen reageren.

"Tot zover mijn gedachtenspinsels. Misschien kom ik wat cynisch over maar dat is schijn, ik vind je leuk, jij gaat vast iets heel moois van je leven maken. Oja, een kind is dé manier om een beter mens van jezelf te maken, met name omdat je je eigen onvolkomenheden leert kennen en daar word je nederig van. Het is ook een prima oefening in zen-geduld."

Je komt op mij niet cynisch over hoor. Ik ben wel wat meer gewend, zoals mijn vader die vaak genoeg met theorieën komt die er uiteindelijk op neer komen dat de hele wereld heel doortrapt is en meestal als doel hebben om hem meer geld te ontfutselen.

Ik moet wel eerlijk toegeven dat het nog heel wat planning gaat vergen om zoveel mogelijk uit mijn leven te halen. Ik heb namelijk naast een kinderwens ook nog een plan / de ambitie om de wereld te redden haha. En dat zou, geloof het of niet, ook nog een hoop tijd en energie kosten om in uitvoering te brengen.
Ik weet dus niet of die twee dromen, kinderwens en wereld-redden, samen kunnen gaan, maar ik hoop dat ik ze allebei tegelijk kan doen zonder dat de kwaliteit eronder lijdt.

Simplisme

Jouw teksten lezend vraag ik me een ding af. Hoe wil je meer liefde voor de Ander leren voelen door je te richten op jezelf, op je eigen respons op die ander? Dan sta je je eigen blik toch in de weg?
Richt je op die ander, met je zintuigen in plaats van met je hoofd en je redeneervermogen. Kijk en luister en verder niks. Je hoeft niet eens meteen lief te hebben. Met iemand zien kom je al een heel eind.

@krin

Ja misschien heb je wel een punt. Ik ben nou eenmaal al mijn hele leven getraind om zoveel mogelijk mijn hoofd te gebruiken en verder niet zoveel. Misschien moet ik inderdaad eens minder denken en meer doen.

Toch ben ik het niet /helemaal/ met je eens. Het is niet slecht om naar mezelf te kijken als ik wil leren om anderen meer lief te hebben. Uiteindelijk ben ik de belangrijkste factor of het wel of niet gaat lukken en dus kan het volgens mij geen kwaad om te kijken of ik mijn eigen attitude kan veranderen.