Later spijt van (te) veel werken als de kinderen klein zijn?

Ik werk ook vier dagen

en mijn man ook. Mijn kinderen zijn bijna drie en bijna anderhalf.
Vier om vier betekent dat ze even veel opvang hebben als de redelijk standaard 5 dagen en 3 dagen die veel gezinnen hebben. Dus ik zie het verschil ook niet zo, mijn man doet het net zo goed als ik.
Dat betekent ook dat ze even vaak thuis zijn. Dus nee, ik geloof niet dat er meer rust in de tent zou komen als ik drie dagen zou gaan werken.

Het scheelt wel dat ik flexibel ben, ik heb de afgelopen maanden ladingen artsen afgelopen tijdens werktijd, die uren haal ik later weer in.
Is er eentje ziek, de laatste tijd zeer regelmatig, dan ben ik er ook (of mijn man)
Ik heb niet het idee dat ik ladingen mis omdat ik vier dagen werk, mijn jongens zijn altijd braaf geweest om hun ontwikkelingssprongen en nieuwe ontdekkingen/vaardigheden thuis voor het eerst te doen.

Die hardwerkende vaders werken vaak meer dan 40 uur per week

Tja, als je vier dagen moet werken om rond te komen dan zit er niets anders op om jezelf bij de situatie neer te leggen. Wat is het alternatief? Meer tijd voor de kinderen maar elke cent moeten omdraaien? Dan krijg je dáár misschien weer spijt van en had je achteraf misschien vaker naar de dierentuin gewild, uitbundiger verjaardagen willen hebben gevierd enz. Over een paar jaar gaan beide kinderen naar school en zit je op de ingeleverde werkdag in je eentje thuis. Een deel van die tijd kun je natuurlijk besteden aan het huishouden of aan tijd voor jezelf zodat je op de momenten dat je kinderen er zijn meer aandacht aan ze kunt besteden maar is dat beetje extra tijd het financiële offer waard?

Veel thuis

Ik werkte eerst buitenshuis, maar toen mijn kinderen 4 en 6 waren ben ik thuis gaan werken. Ben een eigen bedrijf begonnen. Ik werk nu dus thuis en dat is heel goed te combineren met de kinderen. Het echte werk doe ik onder hun schooltijden. Het andere, wat simpeler werk, als ze thuis zijn. Ze kunnen me dus altijd storen met huiswerk e.d. We zitten dan meestal met zijn drieen aan de grote tafel en alle schoolvakanties ben ik vrij.
Ik ben blij dat het zo gelopen is, ik vond het altijd een crime om alles te moeten plannen rondom de kinderen. Ik had nooit zoveel vakantie dagen als dat de kinderen vrij waren van school. Dus dan liep ik met man en ouders en vrienden met een agenda te plannen wie wanneer de kinderen had. (met vrienden vingen we dan ondeling elkaars kinderen op een paar dagen) en het moest wel, ik had geen keuze toen om minder te werken.
Dus ik ben erg blij dat ik er zo veel voor de kinderen heb kunnen zijn, voor hun, maar ook voor mezelf omdat alles een stuk relaxter ging.
Het was natuurlijk wel een risico om voor jezelf te beginnen, want wat, als het niet ging lopen bijvoorbeeld? Maar goed, het ging wel goed en ik ben nog steeds blij met die beslissing.

Nog even wachten

ze zitten nu dus 3 dagen op kdv. Straks (over 2,5 jaar) zitten ze allebei op school. Hier is de school uit om 15.30 uur op de lange dagen, 12.20 uur korte dagen. Als jullie allebei 1 dag thuis zijn die ochtend thuis werken (onderhandelen met je werkgever) dan heb je maar 1 dag opvang nodig.

Ik ga even uit van de situatie dat jullie dichtbij school werken (half uur rijden deur-deur) en dat school dichtbij thuis is. Dan is degene die de kinderen brengt om 9 uur op zijn werk, op lange dagen tot 17.30 en dus om 18.00 thuis en degene die niet brengt begint om 8 uur en is op dagen van 6 uur werken om 15.00 thuis. Dan ziet het er zo uit en werk je zelfs 34 uur per week, zodat je nog eens 2 uur per week vrije uren kan opbouwen, dat is 1 hele vrije dag per maand.

persoon X en persoon Y:
maandag: allebei 8 uur werken, oppas/opvang
dinsdag: 8 uur X, 6 uur Y
woensdag: 8 uur X, Y thuis 4 uur
donderdag: 6 uur X, 8 uur Y
Vrijdag: X thuis 4 uur, 8 uur Y

Overigens

is dit het plan waar ik naar werk, maar goed het is een plan, geen bereikt doel. Wel gaan we in deze constructie er op besteedbaar inkomen fors vooruit (ik werk nu 2,5 dag wel erg goed betaald maar met heel veel reistijd) en we hebben dan maar 2 uur een oppas nodig op die maandag en dus niet meer die 350 per maand die we nu kwijt zijn aan nso en kdv (ik ga er ook vanuit dat dat weer duurder wordt volgend jaar)

Ik denk dat als je nu dus nog even investeerd in kennis en je over 2,5 jaar overstapt naar een nog betere functie je straks meer opties hebt, dan zit je straks op een beter betaalde baan met de mogelijkheid die uren goed te onderhandelen.

En laatste

als je dan thuis bent, zorg dat je er dan dus ook bent voor en met de kinderen. Dus doe die boodschappen bijvoorbeeld sávonds (hier is de AH tot 22 uur open) en ALS je je het kan veroorloven neem op die maandag een schoonmaakster die ook even de was strijkt.

Als je op die maandag (ik zeg telkens maandag maar dat kan dus welke andere lange dag zijn) dus een oppas regelt die de kinderen ophaalt vanuit school en dus thuis is als 1 van jullie thuis komt dan hoef je ook niet nog eens langs bij kdv/nso, dat is ook rustiger voor de kinderen, kunnen ze makkelijk vriendjes meenemen en in hun eigen straat spelen etc.

Oh sorry

ik lees je openingsposting nog een keer door en jullie hebben geen reistijd, mooi dat gaat straks zoveel schelen.

Als je geen reistijd hebt kan je dan niet nog vroeger beginnen met werken, ik denk dat je nu om 8.30 uur begint ?

Als jij nou eens om 7.30 start met werken dan ben je om 16 uur klaar. Jouw man kan de kinderen brengen en haalt ze op. Ik ken een moeder die om 7 uur s'ochtends begint (werkt ook heel dichtbij huis). Ze staat om half 7 op wat niet eens ze gek vroeg is en hij doet ontbijt en brengt ze naar school.

Correctie

en jij haalt ze op. Dus jouw man brengt de kinderen om een uur of 8/half 9 naar kdv en jij haalt ze om 16 uur weer op.

Virdantia

Ik heb nog geen enkele reactie gelezen, maar als ik zie hoe de huidige omstandigheden zijn zie ik niet waarom je je schuldig moet voelen. Ik kan me wel voorstellen dat je die twijfels nu hebt, maar ik denk dat het onterecht is. Hoeveel dagen gaan ze naar het kdv? Als je man en jij de vrije dag op een andere dag neemt, hoeven ze maar 3 keer in de week naar het kdv.
Voor mijn dochter bij een kdv stage ging lopen had ik er geen ervaring mee. Door haar verhalen heb ik niet de indruk dat het slecht is voor je kind als het daar 3 dagen per week zit. (niet dat ik het daarvoor slecht vond, ik wist gewoon niet goed hoe ik het moest vinden) Ze krijgen aandacht, lekkere hapjes, er wordt denk ik vaker mee geknutseld dan ouders gemiddeld thuis doen. Ik zou er niet over in zitten.
Voor mij is de situatie omgekeerd. Ik wás thuis toen ze zo klein waren. Ik had een WAO-uitkering en ik vond het wel prima zo. Achteráf denk ik dat ze er niks van gekregen zouden hebben als ik wel gewerkt had.

Gaat om wat jij voelt

tja als je nu al twijfelt daarover dan zou ik dat gevoel wel serieus nemen. Dan knaagt er toch wat.
Ik kan niet in je portemonnee kijken maar inderdaad wat is de reden van de financien? de hypotheek? (een keuze is goedkoper gaan wonen). Maar dat zijn best grote keuzes. Een vriend van ons werkt zich nu over de kop met kleine kinderen zodat hij eerder kan stoppen met werken..... (tja denk ik dan: als je dan al niet doodgewerkt bent en tegen die tijd zijn ze het huis uit, dus voor je kids hoef je niet eerder te stoppen met werken, dat doe je voor jezelf....)
Anyway ik zou een rekenplaatje maken want minder werken is wellicht een andere belastingschaal en dus voordeliger en minder opvang = voordeliger. Misschien scheelt het relatief weinig geld....
Al bouw je wel minder pensioen op dat dan weer wel....

Anyway ik werk 3 dagen en man 4. Man heeft eigen bedrijf maar houdt zich strikt aan 4 dagen (of minder) en ja als hij 6 dagen zou gaan werken hadden we een nog groter huis gehad, maar genoeg is genoeg.... Doe waar jij je goed bij voelt en trek daaruit conclusies en baseer daar je keuzes op al zijn die keuzes misschien heel ingrijpend. beter dan spijt op je sterfbed. kan me niet voorstellen dat je er spijt van rkijgt dat je minder vaak naar de dierentuin kon omdat er minder geld was....

Doe er wat aan

toen mijn jongste net geboren was kreeg ik eindelijk weer werk. Het eerste jaar heb ik hem erg gemist (al werkte ik maar drie dagen). Daarna werd het nog erger want toen hij drie was kreeg ik een leuke baan met heel veel reizen. Sinds een jaar heb ik eindelijk weer eens suf werk en ik heb nu echt het gevoel dat ik aan het inhalen ben.

Ik zou proberen om wel te blijven werken, maar naar drie dagen terug te gaan tot ze op school zitten. Is dat een optie bij je werk of moet je dan van baan veranderen?

Die ene dag hangt er niet om....

Ik denk niet dat je je kinderen een betere basis geeft of een fijnere kindertijd met die ene dag thuis erbij. Zoveel verschil maakt dat toch niet uit? Gaat die ene dag opvang minder het echt gelukkigere, rustigere, zelfverzekerde kinderen maken?

Het gaat waarschijnlijk om een oerverlangen dat wij Nederlandse moeders vooral hoog in het vaandel blijken te hebben, om vooral veel zelf te doen, veel zelf te zorgen en veel thuis te zijn voor je kinderen.

Als dat kan, financieel en emotioneel (want niet iedere moeder wordt van partime werken vanwege de kids per definitie gelukkig) dan prima. Maar als het niet kan dan gaat het erom of je je kinderen een goede basis geeft om om te groeien tot gelukkige volwassenen.

Met jullie situatie, 2 liefhebbende ouders, met goede voorbeeldfuncties van gedeelde zorg en zelfstandigheid, 3 dagen opvang, 4 dagen thuis, geen stress, regelmaat en rust en de mogelijkheid om contact te maken met andere kindjes heb je in mijn ogen helemaal niets om later spijt van te krijgen maar juist alles om trots op te zijn!

Thuis of niet?

Ik kom uit een groot gezin, mijn ouders hadden een eigen zaak en waren bijna altijd thuis. Nou ja, thuis? Ze waren er, en daar is alles mee gezegd: tijd voor ons was er niet. Was het niet de zaak dan was 't huishouden wel aan de beurt of de zorg voor oma die inwoonde.
Zijn we er slechter van geworden? Ja en nee. Ja: te weinig aandacht, nee: gelukkig niet te veel aandacht. We hebben veel vrijheid gehad, zo veel dat we samen 1 front waren tegen onze ouders: als iemand iets had uitgehaald dan dekte je broer of zus je wel. Gevolg was ook dat we geen van allen een echt goede band hebben opgebouwd met vader of moeder. Dat is wel 'ns jammer maar aan de andere kant: geen goed idee wat ik gemist heb!

Spijt?

Mwah, je vraagt in je openingsposting: "Krijg ik later geen spijt?". Wat je ook doet, je zult er altijd aan twijfelen of dat wel het het beste besluit was in een situatie. Ik krijg de indruk dat je het eigenlijk niet vervelend vindt, dat jullie allebei 4 dagen werken. Maar dat dat artikel over Marijke Vos je aan het twijfelen heeft gebracht. Twijfel is iets normaals, maar als die eens een keer opkomt zou ik niet gelijk radicale stappen gaan zetten. Denk er eerst eens wat langer over, minstens een aantal maanden. Kun je gelijk proberen een b*ffer op te bouwen zodat een van jullie tijdelijk minder zou kunnen gaan werken. Of niet.

Zoek flexibiliteit in je werk

Dat heb je nu gedaan door vakantiedagen te kopen.
Een andere methode is een beetje minder te gaan werken, bijvoorbeeld 28 uur, waarmee je gedurende de week flexibiliteit krijg of extra uren krijgt voor schoolvakanties of speciale gelegenheden. Je kunt je vakantiedagen dan bewaren voor vakanties......
Je zou kunnen uitzoeken of dat financieel uitmaakt, vakantiedagen kopen of een beetje minder werken.
Het scheelt natuurlijk wel of je een flexibele werkgever hebt.
Mijn werkgever is blij dat ik in de gewone weken meer werk (oftewel vaak aanwezig ben) en in de schoolvakanties minder werk. Dit past bij het normale ritme van het werk.

Omdraaien

Draai het eens om. Zou je spijt hebben/krijgen wanneer je zou stoppen met werken en thuis zou blijven? Zou je dat uberhaupt willen? Kunnen(ook belangrijk)? En wanneer je die dag erbij niet zou nemen....en zou blijven werken zoals nu, zou je dan spijt krijgen?
Door dat omdraaien kan je het opeens soms heel helder gaan zien. Ik stond ooit voor een vergelijkbaar dillema. Ik werkte toen (denk ik,weet het niet meer precies) 1 hele dag in de week en om het weekend hele dagen. Ideaal met 2 kleine kinderen. Man is in weekend thuis en 1 dag bso/cresche. Die ene werkdag begon ook nog pas nadat school begon. Dus het 'pastte' geweldig in ons ritme toen. Maar ik vond het (diep van binnen) wel erg 'weinig'. Officieel werkte ik maar 16 uur per week. Zo weinig had ik nog nooit gewerkt....ik verveelde me soms ook best. Thuis dan.Ik kreeg het aanbod om er zo'n 1,5 dag bij te gaan werken aan een nieuw project (hele uitdaging dat ook) werktijden onbekend, dagindeling onbekend stromen met de stroom mee...hoe het project zich ontwikkelde zeg maar.Mocht het té veel worden voor me dan kon er in mijn vaste uren geschrapt worden.
Een geweldige kans...maar....zou ik wel na schooltijd kunnen beginnen? Was er wel plek op de b.s.o. op die dagen? Moest oudste nu meer dagen overblijven. Onduidelijkheid alom. En dus sloeg de twijfel toe. Zou het niet teveel worden voor de kinderen, wilde ik wel écht werkelijk zoveel meer werken? Zou ik niet teveel van ze missen?
Tot man het omdraaide. Of het een optie was om het hele project gewoonweg niet te doen. Dus nee te zeggen, vroeg man en gewoon te blijven werken zoals nu. "O,nee."zei ik..."dit is een geweldig project en het past bij mij en ik heb er hardstikke zin in en verveel me een hoedje die 4 dagen thuis!"
"Nou dan..." zei mijn man.
Het heeft zich natuurlijk ook gered. Thuis dan bedoel ik. En de kinderen kregen er een vrolijke energiekere moeder voor terug.
groeten albana

Spijt.......

Tsja, ik weet wat je bedoelt..

Ik heb 3 kinderen (dochter 11, dochter/zoon 9 jaar) en vanaf hun geboorte heb ik altijd 3 dagen in de week gewerkt.
Opvang was prima geregeld (kdv) en nu ze allemaal naar school gaan gaan ze 2x in de week naar de BSO. Manlief is een dag minder gaan werken waardoor ze "slechts" twee keer in de week naar de opvang hoeven (naar het kdv gingen ze wel altijd 3 dagen).

Ik moet je eerlijk bekennen: de jaren zijn omgevlogen.. Echt, het is zo'n cliche, maar het is WAAR ! Zo had ik mijn dochter nog op de arm en nu is ze 11 en al een hele dame met een eigen persoonlijkheid..
Ze worden steeds zelfstandiger en hebben je nog steeds wel nodig, maar nu op een andere manier..

Ik ben zelf nooit in de positie geweest om minder te werken/te stoppen met werken, ik vond en vind mijn werk ook erg leuk (heb nogal specialistisch werk waarbij het aanbod zeer klein is ofwel; zeg ik het op, dan vind ik nooit meer iets in deze sector).
Het plezier in het werken stond voorop, maar bovenal moest het met de kids goed gaan, en dat ging het....
Ze zijn altijd lachend naar kdv/bso gegaan en hadden/hebben daar de nodige vrienden...

Ik heb NIKS van hun ontwikkeling gemist, wel heb ik ze zelf soms erg gemist en ja, er zijn dagen bij waarop ik denk "waarom werk ik eigenlijk ?", dan wilde ik gewoon bij mijn kinderen zijn..

Voor het genieten hoef je niks te missen, echt niet.....
De tijd DAT je er bent, die telt......

In jouw situatie zou ik vooral kijken; wat wil ik zelf en wat is er mogelijk ??
Voor mij werkt dit prima, ik was dan niet alle dagen bij mijn kids, maar ze hebben zich ontwikkeld tot leuke mensen en ik heb met alledrie een prima band..

Succes met je keus !!!!

groet Anna

Zoveel mogelijk genieten

op de dagen dat je bij ze bent en er dan ook echt zijn! Dan maakt het denk ik weinig uit of je drie of vier dagen werkt..

Het moeten genieten

Je moet ervan genieten....... Als het moet dan lukt het bij mij vaak niet meer. Dus doe vooral waar je jezelf goed bij voelt en niet wat anderen je aanpraten. En als ouderen zoiets zeggen is het vaak een stuk nostalgie. Soms denk ik ook wel aan mijn studententijd terug en zie het als een erg leuke tijd. Maar ik vergeet dan dat ik mij ook heel vaak alleen voelde en er onzeker. Maar het weinig verantwoordelijk zijn voor mijn doen en laten vond ik wel heerlijk. Tja en met drie kids moet ik mij nu altijd verantwoordelijk gedragen en dat vind ik niet altijd leuk. Maar als ik later aan deze tijd terug denk haal ik vast die woensdagmiddagen naar boven dat ze zo gezellig om mij heen zaten te spelen........ Dus doen waar jij je goed bij voelt en je niks aan laten praten!

Inderdaad!

Ik krijg ook kriebels van "Je moet ervan genieten". Jee, we moeten al zoveel, kunnen we nog gewoon ouder zijn?

Wat ik wel probeer te doen, is dingen doen die ik leuk vind. Dat werkt aanstekelijk. Ik ben gestopt me te dwingen "leuke" dingen te doen, die ik eigenlijk niet leuk vind. Scheelt bergen energie!

Moeten en genieten

Horen niet in 1 zin samen. Kreeg ik als opmerking van de kraamhulp (over moeten genieten gesproken, brrr wat een poppekast) en ik vind het een hele goeie.

vwb Viridantia topic; ik snap je gevoel wel als werk ik ook graag 4 dagen. Maar ik weet dat ik van 3 dagen werken onrustig word, dat is heel persoonlijk en ik veroordeel mensen die minder werken absoluut niet.
Sterker nog, ik vind het wel een beetje raar van mezelf :o). Maar wie weet verandert het ook nog.

Viridantia: kun je een paar vrije dagen offeren om het eventjes uit te proberen? Of is dat een raar idee?

Ely

Andere mening

Ik ben hier denk ik de enige met een andere mening. Ik zou 4 dagen werken absoluut te veel vinden. Ik bekijk het natuurlijk vanuit mijn eigen positie.

Ik werk in een verpleeghuis op basis van een 0-uren contract. Als ik zou willen zou ik wel 40 uur in de week kunnen/willen werken. Maar 16-20 uur is wat mij betreft de limit.

Ik heb mijn zoons wel eens heel zwart-wit gevraagd wat ze liever hadden: meer geld te besteden maar dat ik dan vaker weg zou zijn of het tegenovergestelde. Ze kozen voor het laatste.
En we hebben geen reden tot klagen maar echt een vetpot is het hier ook niet.

Ik veroordeel absoluut moeders niet die veel werken, integendeel, ik heb veel bewondering voor ze hoe ze alles weten te händelen.
Ikzelf zou dat echter niet kunnen. Dit komt ook mede doordat ik veel tijd besteed op school (overblijf-, luizen- en bibliotheekmoeder en lid van de AC) en met mantelzorgen voor mijn ouders.

Groet

Tja

"Ikzelf zou dat echter niet kunnen. Dit komt ook mede doordat ik veel tijd besteed op school (overblijf-, luizen- en bibliotheekmoeder en lid van de AC) en met mantelzorgen voor mijn ouders. "

Maar dan werk je toch ook die 4 dagen wel. Alleen dan deels als vrijwilligerswerk. Ik zie bv het verschil niet tussen of je betaald voor anderen zorgt of onbetaald voor je ouders. (qua werk en weg zijn bedoel ik dan, emotioneel gezien snap ik het verschil natuurlijk erg goed).

Ellen

Ik werk drie dagen. Dat is in jouw ogen al te veel. Daarnaast ben ik op mijn vrije dagen ook luizenpluismoeder of wat dan ook maar in mijn straatje past (ik heb namelijk ook nog een kleintje thuis). Het een staat niet los van het anders.

Ik vind de keuze die jij je kinderen voorlegt wel een rare. Zij weten niet beter dat het zo is zoals het is. Als jij vijf dagen zou werken, zouden ze het ook niet anders willen. Als je niet zou werken, zouden ze het ook niet anders willen.

Als ik hier zou aangeven dat de wintersport mogelijk niet doorgaat als mama niet meeer gaat werken, dan vinden ze dat jammer. De situatie zoals die er nu is, vinden ze namelijk prima. We hebben een lieve oppas en ik geloof dat zij echt wel zien dat ik mijn werk leuk vindt. Mijn kinderren zijn niet verwend omdat ze kiezen voor de wintersport, ze vinden de huidige situatie namelijk gewoon en ook prima.

En ze kennen ook de situatie dat mama tijdelijk (zwangerschapsverlof, werkloos) thuis is. Dan vinden ze de situatie ´mama en papa werken allebei´ niet vervelender dan de situatie ´mama werkt niet´.

Ik vind het enigszins vreemd dat je voor je kinderen ook zo strikt meegeeft dat meer werken, meer geld betekent. Werk betekent namelijk ook werkplezier, financiele onafhankelijkheid, ontwikkeling.

Wij hebben het financieel ruim. Als ik niet zou werken zouden de kinderen daar niet eens zoveel van merken. Vakantie, muziekles, clubjes, uitjes... de meeste dingen zouden gewoon doorgaan. De belangrijkste reden om te werken ligt voor mij in werkplezier, de uitdaging, etc maar ik vind het ook prettig om te realiseren dat ik nu en in de toekomst mijn kinderen veel kan geven. Dat zijn leuke dingen maar ook dingen als extra ondersteuning voor onze dyslectische oudste zoon. De onderzoeken, laptop en dyslexiesoftware kostte vorig jaar ruim 4500 euro. Dit jaar komt daar mogelijk particuliere RT (45 euro per week) bij. Heerlijk dat die dingen financieel geen enkel probleem zijn. Waamee ik maar wil zeggen dat kinderen misschien wel meer profiteren van net iets meer financiele mogelijkheden dan van een moeder thuis. Die afweging maakt iedereen voor zichzelf maar ´minder werken, minder geld maar beter voor de kinderen´ gaat mij te kort door de bocht.

Idd

Dank je Tops, want dat heb ik idd nergens gezegd.
Mijn woorden worden wel erg verkeerd uitgelegd, dus ik denk dat ik het hier maar bij laat.

Toch nog even

Chippie, jij vindt het raar dat ik dat ik mijn kids zo'n vraag stel, maar meer financiele ruimte is toch het enige wat in hun belang kan zijn?

Het is voor hun toch niet interessant of ik plezier in mijn werk heb; of ik me daar goed ontwikkel; of ik financieel onafhankelijk ben en of ik wel genoeg sociale contacten heb?

Het zal hun een worst zijn..

Hier ook, ellen en izar

Ik bespreek met mijn vierjarige al regelmatig met welk gevoel we naar school gaan (mijn werk IS op een school, dus voor het gemak gaan we allebei 'naar school'). Zij vindt mijn werk ook erg interessant en zou het liefst met mij meegaan, want 'mijn' school is leuker: de kinderen zijn groter en besteden veel aandacht aan dochter als ze even langskomt EN ik heb een digibord in mijn lokaal EN er zijn veel trappen in het gebouw en ga zo maar door. Ik geef dan aan wat ik zo leuk vind aan haar school.
Dochter vindt het trouwens volkomen normaal dat haar ouders allebei vier dagen werken. Ze lijkt er volstrekt geen probleem mee te hebben en de BSO vindt ze ronduit geweldig. Ik had toen ze nog een klein babietje was wel regelmatig het gevoel dat ik iets miste en dat het te snel ging. Als het toen mogelijk was geweest, had ik minder dagen gewerkt. Nu (eigenlijk al vanaf haar dreumestijd) vind ik het niet erg. Ik geniet van elk moment dat ik haar wel meemaak en heb bovendien twaalf weken vakantie per jaar, dus zo vreselijk weinig zien we elkaar niet.
O ja, vergeet ik nog: Mijn dochter ziet mijn man ook heel veel, hij werkt ook vier dagen maar dan van elf tot zes. Dat vind ik dan weer erg fijn, die band tussen vader en kind.
Groetjes
Massi

Hebben papa en mama het leuk op werk?

Lijkt mij juist essentieel voor kinderen om mee te krijgen, om zoveel redenen. Dit zijn toch beelden die kinderen vormen, die ze (onbewust) meenemen in hun keuzes nu en later maar ook hoe ze kijken naar ons, hun ouders.
Mijn vader kreeg zijn droombaan toen hij al wat ouder was en ik heb hem zien opbloeien, dat vond/vind ik fantastisch.
Het is toch ook al lang bewezen dat het goed is voor kinderen en hun ontwikkeling als de ouders goed in hun vel zitten, zeker ook met werk?
En natuurlijk is daar een balans, als je je kinderen nooit ziet dan gaat het natuurlijk niet op. Maar het ging volgens mij hier niet om de extremen.
Fluitend naar je werk, fluitend naar huis, heerlijk!