Labelkinderen en opvoedhysterie

Mankementjes

Ik waag me niet aan deze discussie, maar mijn oog viel op 'mankementjes'. Ik vind het woord mankementjes nou echt helemaal niet storend. Ik heb het vaak over mijn eigen 'minpuntjes' of 'mankementen'. Ik zie mijn slechte zicht toch echt als 'mankement' wat mijn functioneren beslist beïnvloed. En net als ik een lichamelijk probleem een mankement kan vinden geldt dat voor mij ook voor een probleem met 'de geest'. Er mankeert wat aan. Bij gelabeld heb ik toch wat last van mijn gewoonte om te beelddenken. Een kind met een gebruiksaanwijzing om zijn nek... Ik vind het een rotwoord.

Mankementjes

of beperkingen misschien is dat wel een beter woord.

Emma b

Misschien dat de hoogopgeleide ouders wat assertiever zijn en beter de weg weten. Het is nogal een (papier-)molen waarin je terecht komt volgens mij. Iedereen (hoog of laag opgeleid) houdt van z'n kind en maakt er het beste van.

De bureaucratie

Emma:"Is er onderzoek naar achtergrond van ouders en aanvraag van PGB\'s en rugzakjes?"
Dat is me niet bekend. En het is ook niet helemaal de realiteit. Het is in theorie wel waar dat de ouders zelf een aanvraag in moeten dienen, maar dat moet ook samen met een dik onderwijskundig rapport waaruit onomstotelijk allerlei heftige inspanning van de school moet blijken.
Formeel levert een diagnose alleen geen rugzakje op (of ambulante hulp van het samenwerkingsverband). Er moet ook sprake zijn van onderwijsachterstand of feitelijke belemmeringen (hulpmiddelen/leermiddelen).
Het kind dat Jakiro schetst zou geen rugzak moeten krijgen, zo was de bedoeling.
Maar in meer filosofische zin natuurlijk wel. Stel dat dit kind alleen met hulp in staat is TVWO te doen en zonder hulp onvermijdelijk afzakt naar vmbo (ik noem maar wat). Dat voelt niet helemaal eerlijk.
En dat probleem komt (bijna vanzelfsprekend) vooral voor bij de betere sociale klasse. Die is bovendien in staat om de formulieren goed, volledig en optijd in te vullen. En omdat een rugzakje de school geld oplevert (de hele school/klas heeft er wat aan) is de school het er ook mee eens.
Toch is het oprekken van de indicatietoekenning vooral een lobby van scholen geweest.
De wet was nog niet ingevoerd of hij werd achter de schermen al geëvalueerd en bekritiseerd door scholen. Ze vonden dat ze te weinig rugzak konden toebedelen. En ze vonden dat teveel ouders niet mee wilden werken.
zie draadje (kort) ttp://www.ouders.nl/cgi-bin/TMMforum/NFshowpost.cgi?template=4&actueel=0&archief=1&zoek=eijsink&thread=69091&forumsel=23&forum=23&post=1055495
Dat onderzoek, waar feitelijk uitkomt dat ouders maar gepasseerd moeten worden, is de basis van dat wat nu Passend Onderwijs heet en in 2012 definitief ingevoerd gaat worden.
En dan krijgen kinderen als die van Jakiro geen rugzak meer. Niet omdat er dan niks meer aan de hand is, maar omdat de scholen dan zelf moeten betalen in plaats van dat ze er extra mee verdienen.
En dan maakt het ineens niemand meer uit dat zo'n kind niet meer tot TVWO komt. Vmbo is ook prima.
Maar goed, het laat zich raden dat de betere sociale klasse daar weer wat op verzint. "proberen om je kind zo ver mogelijk in de wereld te zetten" Ja natuurlijk. Vanzelfsprekend.
"is dat dan niet zo voor die ouders met die problematische kinderen die ik op ons laagste niveau in de klas heb?"
Ik denk dat je hier moeiteloos de piramide van Maslow los kunt laten. Je kind 'heel de mens optimaal laten functioneren' is het laatste waar je je mee bezig houdt.
"Ervaren die hun kinderen niet als moeilijk en zwaar? "
Er zijn misschien wel vooral meer andere zware en moeilijke dingen die meer aandacht vragen.
Groet,
Miriam Lavell

Idd bureaucratie

Toen we een rugzakje moesten aanvragen omdat dit nodig bleek om zoon geplaatst te krijgen op het VO, kreeg ik een brief terug over de incompleetheid van de stukken.
Ik liep 's middags binnen bij de IB-er (een geweldig mens) en ik zei: "Ik moet een psycho-educatief evaluatieverslag over de onderwijskundige beperkingen als gevolg van de psychiatrische diagnose, waarin tenminste 1 gevalideerde test gebruikt is opsturen. Kun jij me dat leveren?" Ik zei het met een grote grijns, want ik vond het best knap dat ik die hele volzin er in 1 keer uitgeperst kreeg. Ze keek me dodelijk vermoeid aan en zei:'Jij hebt nog een vaag idee wat ze met deze ambtelijke bullshit kunnen bedoelen. Maar ze sturen dit OOK aan ouders die zelf amper VMBO hebben kunnen halen. Moet je je voorstellen hoe dat dan gaat'.

Ik stel het me voor. Ik denk dat misschien het aantal aanvragen van lager opgeleide ouders weliswaar even groot is, maar dat het aantal toekenningen van hoger opgeleiden hoger is. M.i. is dat paradoxaal want ik denk dat die hoger opgeleiden meer mogelijkheden hebben om te helpen zonder rugzakje. Om alle redenen die Massi en Miriam al noemen.

De prinsen en prinsessen

Nickelo:"Toen we een rugzakje moesten aanvragen omdat dit nodig bleek om zoon geplaatst te krijgen op het VO"
Kun je dit nader verklaren? Hij had dus zonder rugzak het bo doorlopen en was daarmee tot een cito/advies gekomen voor dat type vo, maar de vo wilde toch een rugzak?
Was je zelf ook op dat idee gekomen?
"Ik denk dat misschien het aantal aanvragen van lager opgeleide ouders weliswaar even groot is, maar dat het aantal toekenningen van hoger opgeleiden hoger is."
Dat denk ik niet. Precieze cijfers kan ik niet zo snel vinden (dus hou me ten goede) maar in een presentatie voor het mbo vond ik dat de deelname LGF in het vo 156.000 bedraagt en in het mbo 135.000.
Nu is het kennelijk mogelijk dat lln verderop alsnog een rugzak krijgen (om toegelaten te kunnen worden tot een school!?), maar het lijkt me uit deze cijfers toch duidelijk dat die rugzakken vooral niet in het TVWO belanden, maar bij de lagere opleidingen die uitkomen op mbo, en daarmee automatisch vaker bij kinderen van lager opgeleiden.
Dat is wel logisch ook, want die kinderen lopen veel eerder een onderwijsachterstand van het gemiddelde of zelfs het minimum op. Daarmee is de onderwijskundige beperking met een dle toets (die gevalideerde test) al aangetoond. Daar hoef je niet moeilijk psycho-educatief over te doen.
De diagnose kan in die gevallen veel vaker een 'beredeneerde aandoening' zijn, waar ik het al eerder over had. En in de praktijk vult de school dat formulier gewoon in. Een handtekening van de ouders is genoeg.
De middenmoot zal er wellicht vaker naast vissen (kind scoort gemiddeld of boven het minimum).
Ik denk wel dat er over de kansrijke kinderen met rugzak meer verbazing ontstaat en dat die gevallen eerder hebberigheid in de schoenen wordt geschoven.
Je meldt je kind aan op een (whatever)vwo. Die zegt 'zonder rugzak nemen we 'm niet'. Vervolgens krijg je het verwijt dat die rugzak aanvragen verwend gedrag is, of eigenlijk:'had je 'm maar naar het vmbo moeten sturen, dat is ook best'.
Dit verwijt "het zeer gewenste, bewust geplande kind van nu is een project waarin wij investeren. En dat mag beslist niet tegenvallen. " kan onmogelijk betrekking hebben op de bulk van rugzakleerlingen.
Dat Elma Drayer daar wel mee komt moet komen omdat ze geen idee heeft van de omvang van de onderkant van de samenleving.
Dat valt me wel vaker op bij dit soort commentaren trouwens.
Misschien droomt ze zich een maatschappij van louter prinsen en prinsessen.
Groet,
Miriam Lavell

Dan snap ik het weer

Aha. Dan begrijp ik het weer.
"Dat rugzakje zorgt er nu voor dat hij om de hoek naar school kan. Volgens mij is dit echt veel goedkoper."
Ja, dat denk ik ook. Tenminste, als je de vergelijking vso of regulier met rugzak maakt. Overigens is het wel frustrerend dat het REC óók ongeveer 3000 euro voor je kind ontvangt. Dat is de overhead.
Het is bovendien wel extra geld ten opzichte van voor de invoering, vooral juist omdat het niet bespaart op het aantal (v)so verwijzingen. Het voegt lln toe die eerder binnen het gewone budget bleven.
Ondanks schoolplicht werd in mijn vo tijd nog gewoon een sebattical toegestaan om bij problemen weer op de rails te komen. En bij dit soort leerlingen juist niet op alle slakken zout leggen.
Dat is nog goedkoper.
Wat ik zelf het gekst van alles vind is dat het onderwijsmodel, de school, de aanwezigheidsplicht, hysterisch doen over te laat komen of te laat inleveren, competentiedinges, port folio's en meer van zulks, steeds meer rigide wordt.
Geen wonder dat steeds meer lln problemen krijgen om daaraan te voldoen. En ja, de verklaring daarvoor kun je best in een afwijking zoeken (hij heeft een piemel!
Maar ik snap de noodzaak niet om zo'n rigide onderijsmodel te hanteren. Iets meer soepelheid en aanpassing in voorkomende gevallen zou het leven een stuk makkelijker maken.
Groet,
Miriam Lavell

Oh gruwel

>> competentiedinges, port folio's en meer van zulks < <

Ik moet voor mijn baas ook een opleiding doen en daar is dit ook schering en inslag....ik geloof niet dat ik mankementjes heb die onder een stoornis te scharen zijn, maar ik gruwel hier ook van, vind het 10 keer niks....geef me dan maar ouderwets stampwerk

Ab-er

"Overigens is het wel frustrerend dat het REC óók ongeveer 3000 euro voor je kind ontvangt. Dat is de overhead. "

In ons geval vind ik dat eigenlijk wel terecht. Ik schreef al over een geweldige AB-er.

Hij zoekt actief leraren op waar het niet lekker loopt. Hij is 2 dagen per week aanwezig op school waar zoon hem ook wel eens opzoekt om te 'praten over de psychologie van de mens'. Hij observeert in lessen en bespreekt daarna de juiste aanpak. Begeleidt de mentoren in hun aanpak. Overlegt met ons. Houdt goed vinger aan de pols. Ik weet dat je het ook slecht kunt treffen, maar deze man is echt zijn gewicht in goud waard.

Het is nu eenmaal zo

Tja, hmm, fijn.... in het individuele geval.
Maar de enorme regionale verschillen in toepassing van deze voorziening (los van een wel of niet actieve AB-er), maakt dat ik toch twijfel.
Bovendien en op de vingers tellend, dat kind kost 14.000 euro per schooljaar. Er zijn particuliere scholen die het voor minder doen. Bij de meeste Internationale scholen is dit soort leerlingbegeleiding standaard aanwezig. Niet omdat alle kinderen een kwaal hebben, maar juist omdat elke leerling wel eens worstelt. De een wat langer dan de ander.
Ik zie de noodzaak tot het treffen van dit soort maatregelen toch vooral als een kwaal van de inrichting van het gesubsidieerde onderwijs in het algemeen.
Groet,
Miriam Lavell

Paar reacties

Jakiro:"De Wajong ijlt een jaar of 12 na. Wanneer zijn uberhaupt die diagnoses meer naar voren gekomen ? "
Miriam: "Hoezo?"
Ik weer: Omdat de meeste kinderen zo rond de 6 jaar opeens gezien worden als anders en labeltjes krijgen. Ik gok/denk dat ongeveer 10 a 15 jaar geleden de Autisme-stoornissen en ADHD meer gediagnosticeerd werden, wat betekend dat de Wajong vanaf 3 jaar geleden meer autisme en adhd stoornissen dan voorheen als indicatie te verwerken kregen. Lijkt me een logische gevolg van de diagnostiek.
Jakiro:"Deze grote groep jongeren kunnen uitstekend aan het werk, ook in hogere functies, met behulp van bv een jobcoach. "
Miriam:"Kun je uitleggen waarom iemand in een hogere functie een jobcoach nodig heeft? Zie de post van Nicklo. Waarom is een (afdelings)secretaresse tegenwoordig niet meer genoeg? "
Ik weer: Omdat het zomaar kan zijn dat iemand dan onder z'n kunnen functioneert.Waarom moet je tevreden zijn met minder als met aanpassingen wél datgene gehaald kan worden wat je zonder je beperkingen ook gehaald had kunnen hebben ? Waarom is een psychische beperking anders dan een lichamelijke beperking ? Of moeten we de aanpassingen voor hooggeschoolde en hoogfunctionerende mensen met een lichamelijke beperking ook maar niet vergoeden omdat secretaresse net zo goed is ?
Miriam:"Het kind dat Jakiro schetst zou geen rugzak moeten krijgen, zo was de bedoeling."
Ik weer: En waarom niet ? Omdat ze op het VWO zit ? De hoogte van de opleiding is namelijk het probleem niet, de stof kan ze makkelijk aan. Het is het plannen, het oppikken van opdrachten,het kunnen samenwerken en allerhande problemen die bij sociaal functioneren horen. Of ze nu op het VMBO zit of VWO, die problemen houdt ze. Je kan toch niet serieus menen dat een bepaald probleem alleen opgelost mag en kan worden onder een bepaald opleidingsniveau ?
Overigens mag mijn dochter best op die school blijven, zij hebben ook geen rugzak aangevraagd op geadviseerd. Ze zit nu einde brugklas, gaat vermoedelijk gewoon over naar klas 2, maar ik heb niet meer de kennis en capaciteiten om de school te begeleiden. Het gaat mijn pet te boven om een groep van 13 leerkrachten en de leiding van de school, scholing en instructies te geven, hoe ze het aan zouden kunnen pakken met mijn kind met gebruiksaanwijzing.
Misschien is het wel een ongelooflijk geluk dat ze in deze klas zit en waarschijnlijk ook zal blijven. Een klas met 14 TVWO leerlingen; bijna een VSO samenstelling.
Zonder LGF krijgen leerlingen die vastlopen al extra begeleiding vanuit een RT-er of zo'n speciaal team (sorry, de naam ligt op het puntje van mijn tong...) om het kind toch alles te kunnen laten halen wat het in zich heeft.
Jakiro

Miriam, de kosten

er is een omslagmoment geweest waarop onderwijs vanuit roeping en idealisme is veranderd in big-business, met een managers-laag die niet uit het onderwijs zelf komt, maar wel verstand heeft "onderwijs-als-bedrijf", waar je met zo min mogelijk inspanning zoveel mogelijk geld binnen haalt. Heeft de overheid zitten slapen? Kan dit vanuit de overheid nog rechtgetrokken worden?

Ff terug naar begin

Pluk citeert Elma Draijer in Trouw:
"Een citaat: "het zeer gewenste, bewust geplande kind van nu is een project waarin wij investeren. En dat mag beslist niet tegenvallen. Zo’n kind dient alle ouderlijke dromen waar te maken. Het móét wel slim, sociaal vaardig, ondernemend en talentvol zijn – en bij voorkeur tegelijkertijd. Blijkt dat in de praktijk anders uit te pakken, dan gaan ouders op zoek naar ’erkenning’. Naar een deskundige die hen gerust kan stellen met een klinkende diagnose. Om vervolgens bij de school speciale begeleiding te eisen. "
Elma Draijer slaat de plank gigantisch mis. En dat valt te snappen, als je een strikt biologische bril opzet. Ouders investeren ALTIJD in hun nageslacht; ALLE levende wezens doen dat. Wezens die dat niet doen, planten zich niet voort, maar sterven uit. Wat Draijer dus als iets verwerpelijks ziet ('het kind als project'), is dus het resultaat van 3.5 miljard jaar evolutie.
Daarbij is de praktijk van 100 jaar geleden dus veel hardvochtiger dan nu. Tot een eeuw geleden werden kinderen die 'tegenvielen' (haar woorden), gewoon vervangen. Soms openlijk (zie de boze stiefmoeder sprookjes), soms wat verkapter (zie het Bijbelse verhaal van oogappel Josef). Wat Draijer ziet als iets positiefs ('Namen onze (groot)ouders een kind met een vlekje als een kind met een vlekje,'), iets genuanceerd onwaar, en dus helemala niet zo positief. Het was niet zo erg als van je 10 kinderen er een paar een vlekje hadden; als ouder concentreerde je je op de kinderen die niet tegenvielen.
Meer biologisch; er zijn ruwweg twee uitersten als het gaat om verzogringsmodellen voor kinderen. Het ene uiterste zie je bij vissen, die letterlijk duizenden kinderen krijgen, en die gewoon zonder enige zorg aan hun lot worden overgelaten. Overlevingskans 0.1%, wat ruim genoeg is. Ouders investeren niet in zorg, maar in veel kinderen. Mensen (alsmede onder andere sommige apen en vogels) doen het precies andersom; heel weinig kinderen krijgen, maar er extreem goed voor zorgen.

Zinvolle vooruitgang in de discussie is pas mogelijk als je dit biologische mechanisme ziet, en de inspanning van ouders 'om het beste voor hun te willen' als waardevol erkent.

Maar daar is het niet voor

Jakiro:"Lijkt me een logische gevolg van de diagnostiek."
Dat klopt wel, maar dat komt vooral door de veranderingen in de diagnostiek die sinds het rugzakje vooral bureaucratisch zijn en heel weinig medisch of wetenschappelijk.
Er lopen heel wat 'autisme' gelabelde lln rond die nog nooit een kinderpsychiater hebben gezien.
Nog duidelijker: zelfs in cluster 2 (auditieve en communicatieve beperkingen) zitten 2 x zoveel jongens als meisjes.
Jakiro:"Omdat het zomaar kan zijn dat iemand dan onder z\'n kunnen functioneert.Waarom moet je tevreden zijn met minder als met aanpassingen wél datgene gehaald kan worden wat je zonder je beperkingen ook gehaald had kunnen hebben ?"
Als het nou waar zou zijn dat dát de algemene doelstelling was van dit soort voorzieningen en dat die algemene doelstelling ook over iedereen gelijk verdeeld zou worden, dan zou ik je gelijk geven.
Maar dat is helemaal niet zo. Het staat nergens als doelstelling of recht vermeld. Het komt hooguit op die manier terecht bij een kleine elite die toch al alle kansen van de wereld heeft. Die jobcoach is er hooguit om te voorkomen dat mensen helemaal niet meer kunnen werken. In de praktijk komt het erop neer dat heel veel mensen met jobcoach ver onder hun niveau werken en daarvoor nog dankbaar moeten zijn ook.
(ik laat de vraag of je inderdaad een jobcoach nodig hebt en niet genoeg hebt aan secretaresse even in het midden).
De oorspronkelijke regeling LGF had een strak verband tussen schoolprestaties en toekenning van de indicatie. Wie op of boven het gemiddelde scoorde, kreeg sowieso geen indicatie, tenzij er fysieke hulp en aanpassing van het lesprogramma nodig zou zijn (blind, slecht horend, traplift)
De vervaging heeft vooral plaats in cluster 4. Scholen hebben met succes geld geclaimd in ruil voor de 'risico's' die gedragsproblemen voor de klas en de leerkracht meebrengen. Dan gaat het over agressie en meer. Juist deze trend heeft van aandoendingen als autisme en ADHD kwalen gemaakt die bijna per definitie met een negatieve klank gepaard gaan: Mogelijk gevaarlijk agressief. Preventie noodzakelijk. Geef maar geld.
Jakiro:"Je kan toch niet serieus menen dat een bepaald probleem alleen opgelost mag en kan worden onder een bepaald opleidingsniveau ? "
Ik? Kijk maar naar leerlingen die niet voor lgf in aanmerking komen, maar wel een achterstand hebben. Een achterstand door een slechte school. Of omdat ze net in Nederland zijn. Slecht Nederlands sprekende ouders. Te weinig ondersteuning van thuis. Die leerlingen gaan naar het LWOO. Dat is per definitie vmbo. Dat mag niet hoger. Ook niet als een beetje hulp genoeg zou zijn om dat wel te halen.
Dat laat vooral zien dat 'eruit halen wat erin zit' geen recht is.
Jakiro:"Zonder LGF krijgen leerlingen die vastlopen al extra begeleiding vanuit een RT-er of zo\'n speciaal team (sorry, de naam ligt op het puntje van mijn tong...) om het kind toch alles te kunnen laten halen wat het in zich heeft."
Dat is te mooi voorgesteld. De doelstelling is het gemiddelde niveau of het minimum haalbare dat logischerwijs volgt op eerdere prestaties. Kinderen die hoger dan het gemiddelde scoren krijgen geen RT. Ook niet als ze beter zouden kunnen.
Groet,
Miriam Lavell

Middenveld

"er is een omslagmoment geweest waarop onderwijs vanuit roeping en idealisme is veranderd in big-business, met een managers-laag die niet uit het onderwijs zelf komt, maar wel verstand heeft "onderwijs-als-bedrijf""
Nou... eh... er is vooral een omslag geweest van Partij van de Arbeid onderwijspolitiek die gepaard ging met een hoge mate van controle, gelabelde budgetten etc., naar een 'niet mee bemoeien' politiek van het CDA en de VVD.
Dus lumpsum en dus managers en bestuurslagen die al die honderden miljoenen verdelen. En vooral ook: scholen mogen geen financieel nadeel ondervinden van de handicaps van hun leerlingen.
Pluk:"Heeft de overheid zitten slapen?"
Ja. Zie de banken. Het geloof in de markt- en middenpartijen als zelfreguleerders is flink op hol geslagen.
Pluk:"Kan dit vanuit de overheid nog rechtgetrokken worden? "
Alles kan. Maar willen ze dat?
In grote lijnen botsen er twee ideologiën. De ene van de volksverheffing die aan elk kind in gelijke mate de kans zou moeten geven eruit te halen wat erin zit (zie Jakiro), de andere van de kostenbeheersing die meent dat de overheid niet meer hoeft te doen dan het minimum en dat wie meer wil voor het kroost dat zelf maar moet regelen.
Ook hier zie je overeenkomsten met de WAO discussie. Onderwijs is financieel technisch gezien een uitkering. Dat wat er mis gaat, ook misbruik door organiserende middenpartijen, zie je ook bij andere uitkeringen.
Onderwijs heeft wel last van één ander ding: ideologie. Iedere politieke partij wil er ook nog iets onbetaalbaar moois mee. Dat maakt vooral dat er ook in de politiek weinig nuchter naar gekeken wordt.
Waarom kunnen Internationale scholen het voor veel minder? Simpel. Ze maken minder uren. Tot wel 20% minder. En dat kan gewoon, want Nederland maakt heeeeel veel onderwijsuren.
Niemand weet waarom trouwens. Maar er wordt strikt aan vastgehouden. Er is niet een politieke partij die dat anders zou willen.
Groet,
Miriam Lavell

En weer valt een kwartje

Onze zoon (adhd, depressief en absoluut geen leerachterstand) werd in de lgf aanvraag 'agressief' genoemd door de school. Wij vonden dat zo overdreven. Hij heeft wel eens 'rotjuf' gezegd tegen zijn juf (die inderdaad een rotjuf was) en hij heeft bij haar een keer zijn tafel om laten kieperen omdat hij anderhalf uur moest nablijven. Nu begrijp ik ineens waarom dit 'agressie' genoemd diende te worden. Waarom er stond dat hij gooit met tafels. (dit hebben wij overigens wel laten corrigeren hoor, de aanvraag is uiteindelijk niet zo weggestuurd) Wat is het toch een bureaucratische smeerbad, dat onderwijs, brrrr!

Bruggetje?

Dank tinus, voor de biologieles. Maar ik mis even een bruggetje naar dat waar volgens jou dan zinvol over gediscussieerd moet worden.
Ik was al klaar met Elma eigenlijk.
Groet,
Miriam Lavell

Hahaha

Een citaat: "het zeer gewenste, bewust geplande kind van nu is een project waarin wij investeren. En dat mag beslist niet tegenvallen. Zo’n kind dient alle ouderlijke dromen waar te maken. Het móét wel slim, sociaal vaardig, ondernemend en talentvol zijn – en bij voorkeur tegelijkertijd. Blijkt dat in de praktijk anders uit te pakken, dan gaan ouders op zoek naar ’erkenning’. Naar een deskundige die hen gerust kan stellen met een klinkende diagnose. Om vervolgens bij de school speciale begeleiding te eisen. " *****

Mijn kinderen vallen wel heel er tegen! Ik kan me niet aan de indruk ontrekken dat Elma Draaijer uit haal bevallige nekje kletst.

Verbazing

Waar beleven deze mensen vroeger dan? Mijn maqn met klasiek autisme is toch echt aan het werk hoor al vanaf zijn 18e. Dit geld ook voor zijn broers en onze zoon gaat niet naar het VWO om in de Wajong te belanden!

Vroegah...

Tja, waar bleven die mensen vroeger? mijn vader ging op zijn 15e in de fabriek werken... dat mocht toen nog gewoon Via bijscholingen gespecialiseerd, en een heel regelmatig gestructureerd leven, tot hij met pensioen ging... toen moest de structuur even opnieuw "uitgevonden" worden. Hij heeft trouwens geen etiketje ) maar zou het vandaag de dag echt niet zonder gered hebben. Hij kan heel boos worden om wat mijn zoontje allemaal "moet" op school; "dat is toch niet normaal!" brult hij dan "wat ze allemaal vragen van zo'n kind" Ik lach er wel eens mee, en ben blij met een opa die zijn kleinkinderen zo goed begrijpt... nu de rest van de wereld nog.
groetjes, Tess

Oh ja, en dat artikel...

vond ik echt de grootst mogelijke kul! Ja, de maatschappij is verandert, maar de kinderen niet hoor, die waren er altijd al, ook de adhd-er en de autist, alleen hebben we wat bijgeleerd over dit soort aandoeningen de laatste jaren, en word het dus eerder herkend.
Ik las vanmiddag nog dat het aantal astma patienten zo stijgt... zouden ze die ook vragen of ze niet eigenlijk gewoon verwende prinsjes en princesjes zijn?
Tess

Kort door de bocht

Ik moet toch echt ff reageren. Het gaat hier steeds om gedragsstoornissen en nu haalt T&T er ineens astma bij. Astma is een lichamelijke ziekte. Kan zich in zeer ernstige mate manifesteren en is derhalve duidelijk en zeer goed te diagnostiseren. Volgens mij heeft de stijging van het aantal astma patienten wat idd zo is (en waarvoor duidelijke oorzaken o.a. milieuomstandigheden e.d. aanwijsbaar zijn) dus niets met deze discussie te maken. Deze discussie gaat over het stijgend aantal psychische diagnoses. Verder meng ik me niet in de discussie maar moest dit toch even kwijt......

Maar dat bedoel ik precies!

Astma is idd heel anders, het is een lichamelijke aandoening. Daarom wordt het ook door iedereen serieus genomen, er zal niemand zeggen dat dat aan de opvoeding ligt. (hoewel... het aantal astma kindjes met rokende ouders... daar is ook iets over te zeggen)
Zo snel je psychisch iets mankeert is dat blijkbaar eigen schuld dikke bult, of een mode ziekte, enkel omdat het aantal diagnoses omhoog is gegaan. Het kan ook andere redenen hebben dat er tegenwoordig meer diagnoses zijn.
Autisme is een aangeboren afwijking in de hersenen, vaak ook nog erfelijk, en je kunt er als ouders niks aan doen! je kunt een kind ook niet autistisch maken door een foute opvoeding, hij is zo geboren!
Daarom kan ik me heel boos maken over dit soort ongenuanceerde artikelen. Het is populaire prietpraat, tegen mij, als moeder van twee autistsche kinderen durft niemand het zelfs uit te spreken, maar ik weet dat veel mensen het met dit artikel eens zullen zijn. Zij zijn dan met name de "geluksvogels" die geen kinderen in de psychiatrie hebben.
groetjes, Tess

(on)begrip

Hallo Tess,

Ik snap wat je bedoelt, dat wil zeggen; ik snap je terechte frustratie. Ik zie mezelf echter niet als een geluksvogel met een ziek kind. Maar ik weet zeker dat je daar niet op duidt en zinspeelt op mensen die geen psych. of lichamelijk ziek kind hebben. Het is idd heel erg om tegen een muur van onbegrip op te lopen. Maar dat speelt zich in alle gelederen af, geloof me....
Het onbegrip zal altijd als een litteken op je ziel zijn waar mensen af en toe tegenaan stoten en dan doet het weer heel erg pijn....(goed dat je het hier van je af kunt schrijven)

Oeps... sorry

"Ik zie mezelf echter niet als een geluksvogel met een ziek kind. Maar ik weet zeker dat je daar niet op duidt en zinspeelt op mensen die geen psych. of lichamelijk ziek kind hebben."
Ik had even niet door dat mijn laatste bericht zo opgevat kan worden... ik bedoel natuurlijk de geluksvogels die een gezond kind hebben, zowel psychisch als lichamelijk! Die mensen zijn nog steeds in de meerderheid hoor ) ook al worden er tegenwoordig meer diagnoses gesteld.
groetjes, Tess

Tuurlijk

Hallo Tess,

Dat had ik en met de andere meelezers / schrijvers ook wel begrepen vandaar dat ik meteen aangaf dat ik begreep wat je bedoelde voordat anderen het mogelijk verkeerd zouden begrijpen. Gelukkig zijn de gezonde mensen nog steeds in de meerderheid, daar ben ik met jou heel blij om. Nogmaals begrijp ik je verdriet om het onbegrip, hopelijk komt er meer begrip naar mate men er zich meer in verdiept Je zult echter altijd "domme" niet-begrijpende mensen tegen blijven komen die even tegen jouw litteken aanstoten. Ik trek me nu terug uit dit draadje en wens jou en de andere ouders veel kracht en met name veel begrip toe