Koken (van woede)

Heeft je man een beperking, dat hij niet kan leren koken? Kan hij wel schoonmaken, zijn veters strikken, heeft hij een baan, rijdt hij auto?

Want er is geen excuus om niet te kunnen koken als je geen beperking hebt. Het hoeft geen hoogstandje te zijn, gewoon spaghetti of AVG kan iedereen.

Ik heb geen kinderen maar hier kookt degene wie het het beste uit komt. Een partner die net doet alsof hij niet kan koken accepteer ik niet.

Rockstar schreef op 07-11-2023 om 21:38:

Heeft je man een beperking, dat hij niet kan leren koken? Kan hij wel schoonmaken, zijn veters strikken, heeft hij een baan, rijdt hij auto?

Want er is geen excuus om niet te kunnen koken als je geen beperking hebt. Het hoeft geen hoogstandje te zijn, gewoon spaghetti of AVG kan iedereen.

Ik heb geen kinderen maar hier kookt degene wie het het beste uit komt. Een partner die net doet alsof hij niet kan koken accepteer ik niet.

Ja waarschijnlijk kan iedereen dat maar het moet natuurlijk wel eetbaar zijn voor anderen. Dus niet totaal verbrand, niet gaar/te gaar of totaal uitgedroogd/taai. 
Goed en lekker koken is een kunstje wat niet iedereen beheerst. 

Index224 schreef op 07-11-2023 om 21:32:

[..]

...

Ander vraagje; hoe heb jij leren fietsen?

Op 1 avond bij mijn grootouders. Constant het padje op en het padje af, knieën open van het vallen en vervolgens kon ik fietsen toen het donker was en mijn grootouders achter de tv zaten. 
Als je als 18-jarige nog geen benul hebt van kruiden, hebben je ouders wel wat steken laten vallen; ik stond op mijn 11de in de keuken. 

Over dat 'leren koken van je ouders': mijn ouders konden zelf niet koken.
Vader letterlijk niet, als in: hij deed het werkelijk nooit en had het van huis uit ook niet geleerd. Hij wist nog niet hoe hij een ei bakte.
Moeder kookte wel dagelijks, maar het merendeel was echt niet te eten. Bloemkool tot volledige snot gekookt. 

Ik leerde pas later zelf koken, door het gewoon maar te doen en te ontdekken. Maar dat was wel omdat ik wel moest, want ik woonde op mijzelf en wilde meer dan afhaal. Dus toch maar de moed verzamelt en vanalles uitgeprobeerd. Was ik in een gespreid bedje gerold bij iemand die keurig voor mij kookte, dan denk ik dat ik een stuk minder lef én zin had gehad en zou ik nu nog steeds weinig kunnen op culinair vlak.

Hier kook ik meestal, man en dochter soms. Wanneer ik laat thuis ben kook ik niet, dan kookt man of dochter. Beide koken sowieso 1 keer per week, dat is sinds enige tijd de afspraak. Zoon wil ik ook binnenkort laten koken, maar dat vraagt wat meer begeleiding. Hij helpt wel vaak als ik kook en maakt soms de soep (uit zo'n bakje met kant en klaar gesneden groente en zakje bouillonpoeder erbij, heel makkelijk).
Doordeweeks hebben we meestal eenvoudige maaltijden, pasta met saus en groenten, aardappelen met groente en vlees/vegetarisch. In het weekend is er meer tijd dus wordt er uitgebreider gekookt. 
Man komt niet verder dan eenvoudige maaltijden, prima vind ik. Dochter houdt van experimenteren, dat gaat soms mis, zoals laatst toen ze groene asperges had met zoete aardappelfriet en zalm. Alles was gaar, behalve de asperges, die werden dus apart en later gegeten. Kan gebeuren, daar leert ze van. Het gaat om de inzet.
Bij mij mislukt er ook weleens iets. Zo kan ik nooit een hamburger bakken zonder dat of de buitenkant zwart is of de binnenkant nog rauw. 

Moirmel schreef op 07-11-2023 om 22:05:

[..]

Op 1 avond bij mijn grootouders. Constant het padje op en het padje af, knieën open van het vallen en vervolgens kon ik fietsen toen het donker was en mijn grootouders achter de tv zaten.
Als je als 18-jarige nog geen benul hebt van kruiden, hebben je ouders wel wat steken laten vallen; ik stond op mijn 11de in de keuken.

Mijn ouders koken niet met kruiden. 

Rockstar schreef op 07-11-2023 om 22:31:

[..]

Iedereen zonder beperking kan eetbaar koken. Geen uitgebreide diners, maar een gewone maaltijd.

Ja lekker tot snot gekookte aardappelen en broccoli en een stuk gebakken schoenzool als vlees. Dat het eetbaar is is ook alles mee gezegd 

Ik ben ook van mening dat iedereen kan leren koken en dat ook zou moeten kunnen. Als iemand beweert niet te kunnen koken vind ik dat echt behoorlijk triest. Niet kunnen koken is in mijn ogen geen optie. Koken is een noodzakelijk iets.
Bij ons thuis kookt manlief zo'n 3 keer per week, op die dagen ben ik vaak later thuis. De overige dagen kook ik meestal. 

Ik kook het liefst zelf want dan gebeurt het op mijn manier. Mijn vriend kan best wel koken, maar alleen met een recept dat hij dan op de seconde volgt. Dat gaat natuurlijk 90% van de keren goed, maar kleine onregelmatigheden in recepten vallen hem niet op. Als er staat, roerbak de rauwe spruiten vijf minuten, eten wij dus keiharde kogeltjes. Ook doet hij de ingrediënten nauwgezet, en dan krijg ik dus de voorgeschreven hoeveelheid azijn of verse koriander (yug!) door mijn eten.
Mijn kinderen kunnen ook prima een maaltijd in elkaar draaien, maar niet zo goed als ik. Die zijn nog jong, en ze koken beter dan ik op die leeftijd.
Een volwassene die niet een simpele eetbare maaltijd kan maken vind ik een beetje sneu. Hij kan dat heus wel, maar het interesseert hem niet en hij vindt het wel makkelijk als een ander het doet.
Vlees en groente roerbakken, oestersaus erdoor en noedels koken kan een 12-jarige. Idem voor macaroni met saus uit een zakje. Het ‘recept’ staat dan gewoon op de verpakking. De echte kooknitwit die bang is om pannen af te gieten, kan altijd nog een traybake maken.

Ik ben van mening dat er mensen zijn die echt heel weinig aanleg hebben om te koken. Met nadruk op écht heel weinig. En sommige mensen lijken het van nature te kunnen, dus al die mensen die zeggen 'koken is zo'n basisvaardigheid, dat kun je niet niet kunnen' ben ik geneigd ongelijk te geven. 

Ik ken iemand in mijn nabije omgeving die erg veel geeft om gezonde voeding en ook oprecht geinteresseerd is in koken, maar al sinds mijn jeugd zeer beroerd voedsel in elkaar flanst. Echt niet lekker, ongare sperzieboontjes, pannenkoekbeslag met klonten, saus met rauwe ui erin, dat werk. Onverbeterlijk slecht echt terwijl die kennis zeker gemotiveerd is om het goed te doen.

En alhoewel mijn kinderen eigenlijk nooit koken (wel eens een pizza in de oven gooien maar dan houdt het wel op), heeft mijn 17-jarige laatst onverwachts een keer bedacht dat hij dat wel wilde en hij had ook al helemaal op internet bij elkaar gezocht wat en zelf wat recepten naar eigen inzicht aangepast. Het was een fantastisch rijstgerecht geworden en bepaald geen beginnersniveau met rijst dat een dag van tevoren gekookt moest worden en opnieuw gebakken, heel veel fijngesneden groente, een ingewikkelde marinade en dergelijke en ook nog geserveerd als in een luxe restaurant. Nu kan ik zelf best wel lekker dingen intuitief bij elkaar gooien zonder een recept te volgen, mijn man kan met een recept erbij aardig koken maar zonder bakt hij er niet veel van. Zelf heb ik pas voor het eerst gekookt (ook pas toen voor het eerst een ei gebakken) toen ik op kamers ging wonen en het ging meteen goed eigenlijk. 

Ik kan me voorstellen dat als je uit jezelf iets al aardig goed kunt en je kent niemand die totaal geen aanleg heeft, dat je het niet voor mogelijk houdt dat er mensen zijn die echt niets kunnen op dat vlak. En dan kan ook nog meespelen dat zo iemand zich ervan bewust is dat hij totaal niet kan koken en het dus ook niet meer durft te proberen. 

Happyapple schreef op 07-11-2023 om 21:55:

'Grappig' om te lezen dat er zoveel mensen zeggen dat man toch wel voor iets makkelijks te eten kan zorgen op zijn kookdag(en). Ja dat kan zeker, maar zelf zou ik het ook wel fijn vinden om een keer niet te hoeven koken, dus ik zou het waarschijnlijk niet heel erg waarderen als ik 6x in de week iets gezonds 'moest' koken en man dan elke week 1x friet of pizza ging halen.

Ik kook 4x per week, de andere keren koken man en zonen (iedereen heeft een "eigen" dag. Omdat ik de enige ben die meerdere keren per week kookt mag  ik kiezen voor friet of pizza. Zo is de afspraak die ik heb afgedwongen (of beter gezegd: afgedwongen dat zij daar niet voor  mogen kiezen). 

Ik ben wel benieuwd wat al die mensen van de “iedereen moet kunnen koken” lijn dan wel vergeeflijk vinden om niet te kunnen. Of kunnen jullie gewoon allemaal alles?
Echt, ik snap het punt niet. Er zijn zoveel manieren om aan eten te komen. TO kan vooruit koken, er kunnen kant en klaar maaltijden gehaald of besteld in de meest wilde vormen (zelfs de slager en de groenteman hebben prima stamppotten), je kan tafeltje dekje regelen, en een keer brood met soep uit blik is ook geen drama.
Ik kan geen fietsbanden plakken en ik ga het ook niet leren. Ik kan ook geen auto lampjes vervangen, noch kan ik Turks spreken, mijn ramen lappen of begrijpen hoe mijn pensioen in elkaar steekt. Dat besteed ik allemaal uit. Als ik dan in de ogen van velen een nitwit/luilak/dommerik ben, het zij zo. Deze man zorgt goed voor zijn kinderen, we weten niet wat hij verder voor talenten heeft of misschien heeft hij wel helemaal geen talenten, who cares.
Mijn schoonvader is 82 en die kan geen ei bakken. Als mijn schoonmoeder ooit overlijdt dan lossen we dat wel op. Hij kan weer andere dingen.

grappige discussie wel. Ik werk dus met veel oudere mensen en met name mannen wiens partner is overleden, leven vervolgens ongezond omdat ze nog geen ei kunnen bakken. Bij bepaalde generaties komt het echt heel vaak voor. Idem voor het huis op orde houden.

Overigens vind ik dat er echt een verschil is tussen kunnen koken en echt lekker kunnen koken. Dat laatste vind ik vrij zeldzaam. Veel mensen koken vrij ongeïnspireerd, vind ik persoonlijk. Dan eet ik het wel op, maar niet met veel enthousiasme haha. Niks mis mee hoor, maar ik ben dan liever degene die kookt (en veel vrienden vinden dat ook heel fijn en nodigen zichzelf graag uit). Ik houd dan ook enorm van lekker eten (denk daar de halve dag aan)

Een basic kookcursus is wel nuttig om gezond te kunnen leven. Al bouw je maar een basic repertoire op van vijf recepten die je rouleert en die voor jezelf (en de familie) smakelijk genoeg zijn.