Kinderen voeren geen klap uit in het huishouden, wat doe ik verkeerd?
Toen ik weer ging werken(17 uur in de week) hebben we met de kinderen een gesprek gehad en verteld dat wij dan van hen verwachten dat ze ook een taak zouden krijgen in het huishouden. Ze moesten al op vaste dagen de tafel dekken en afruimen. Nu zouden ze er een ruimte bij krijgen om te stofzuigen. In het begin helemaal geen probleem. Maar nu!! Pffffff om gek van te worden. Ik krijg elke keer te horen: maar dat hoeven we toch alleen te doen op de dagen dat je werkt? Omdat wij honden hebben moet het elke dag gebeuren en de kinderen gaan er niet aan kapot om het even te doen.
Vanmorgen had ik voor de oudste en de jongste een briefje gemaakt met daarop wie wat moest stofzuigen en het verzoek ook even de beesten te verzorgen en uit te laten. Dit omdat de middelste op kamp is en mijn man voor zaken in het buitenland vertoeft.
Kom ik om 18.30 thuis zitten ze beide doodleuk al te eten, de een in de keuken achter de laptop en de ander in de huiskamer achter de pc. De oudste had alleen even snel de honden uit gelaten en verder geen klap uitgevoerd want er moet deze week nog een werkstuk van maatschappij ingeleverd worden en daar was ze druk mee geweest. De jongste kwam vliegensvlug uit de kamer zodat ik niet zou ontdekken dat hij achter de pc zat te eten. Op mijn vraag of hij al wat had gedaan kreeg ik als antwoord: nee, dat wilde ik nu gaan doen, wat uiteraard niet zo is.
Verwacht ik nou teveel van ze? De oudste en de jongste wringen zich altijd in allerlei bochten om maar niets te hoeven doen, de middelste doet (meestal) keurig zijn taak. Ze zitten nu allebei op hun kamer voor straf. Ik heb even genoeg van ze.
Kaaskopje en anderen
Vind je het gek? Iemand neersabelen met commentaar is heel erg makkelijk maar daar is niemand bij gebaat, opbouwende kritiek wel.
Even over het huiswerk: ik heb beide kinderen 's ochtends gevraagd of ze hun taak wilden doen die dag. Op dat moment had zij aan kunnen geven dat ze nog een werkstuk moest maken, dan had ik daar rekening mee gehouden. Huiswerk gaat ten alle tijde voor hier, blijkbaar wordt door de meesten gedacht dat ik huiswerk niet belangrijk vind.
Voor wat betreft het eten: Het is hier normaal dat iedereen op elkaar wacht met aan tafel gaan. Dat papa en broer er deze week niet zijn maakt de afspraak niet anders. Ik geef altijd aan wanneer ik thuis ben, zodat ze weten wanneer we aan tafel kunnen. Wij wachten ook op hen tot ze thuis zijn, tenzij er wat anders is afgesproken.
Over de huisdieren: Iedereen gaat er klakkeloos vanuit dat alleen mijn man en ik gekozen hebben voor de huisdieren. Toen onze vorige 2 honden waren overleden wilden de kinderen graag weer een hond, voor mij hoefde het niet het huis bleef lekker schoon zonder ze. Dus toen deze 2 er toch kwamen hebben wij daar afspraken over gemaakt; Wij laten ze uit maar het kan voorkomen dat de oudste ze ook een keer moet uitlaten als er teveel tijd tussen het uitlaten dreigt te komen. De kinderen vonden het geen probleem om ieders 1 ruimte te stofzuigen. En nee, ze doen het echt niet iedere dag, is wel de bedoeling maar de praktijk leert dat ze het makkelijk “vergeten”. Maar omdat ik deze week er alleen voor sta en extra werk( 30 uur i.p.v. de gebruikelijke 17 uur) wilde ik wel dat het gebeurde.
De kinderen moeten al van jongs af aan hun eigen kamer schoon houden. In het begin deden we dat gezellig samen, vanaf een jaar of 9 moeten ze het zelf doen. De jongens houden hun kamer netjes bij, weliswaar niet elke week maar ze doen het wel. Een keer in de zoveel tijd loop ik er ook even door heen met een natte lap want dat doen ze zelf nog niet en dat hoeft ook niet. Onze dochter heeft er één grote puinhoop van, die moet je echt stimuleren om toch vooral wat te doen. Maar ik kan toch niet elke keer zeggen dat als ze wat doet dat ze er dan voor beloond wordt? De maatschappij verwacht ook van haar dat ze gewoon meedraait zonder dat ze continue beloond moet worden? En zo langzamerhand moet ik er toch vanuit kunnen gaan dat ze iets gaat onthouden van de regels en er iets mee gaat doen?
Avalon
Nee ze heeft niet de hele middag "opgepast" op haar broertje. Op de dagen dat ik werk speelt hij altijd bij een vriendje tot een uur of 5.
Aansporing of niet, ik heb ze het gevraagd en zij hebben het beloofd te doen. Je zou ze eens moeten zien als wij iets beloven en niet nakomen. Nee, ze weten heel goed dat beloofd is beloofd, geldt zowel voor hun als voor ons.
Puber!
Gefeliciteerd u heeft een puber!
Wat zou je zelf doen Pollewop? Je bent 14, alleen thuis, je vader heeft de wachtwoorden van de computer verklapt, iets waar je anders niet alleen achter mag. Oh ja je moeder zei iets over stofzuigen, maar dat kan straks toch ook nog wel. Nee eerst nog even dit en nog even dat.....
Maar wat is eigenlijk het probleem?
Het enige wat ze niet gedaan hadden en wat wel afgesproken was , was het zuigen van 1 ruimte. En dat hadden ze ook om 7 uur 's avonds nog kunnen doen. Waren ze ook "net van plan" Misschien had je kunnen zeggen dat je blij bent dagt ze het net van plan waren, al weet je natuurlijk zelf ook wel dat dit niet helemaal de waarheid is. Geeft niet, ze hadden dan de kans gehad om het alsnog te doen en om kwart voor 7 was het gezellig geweest in huis.
Pollewop
Je bent teleurgesteld omdat ze niet gedaan hadden wat je verwachtte, kan ik me best voorstellen. Maar een fout die ik zelf vaak gemaakt heb is dat als ik iets vraag van huisgenoten, ik ook verwacht dat ze het op mijn manier én op mijn tijd doen. 's Avonds opruimen en stofzuigen kan ook, al zou het ws niet de tijd zijn die je zelf zou kiezen. Ik zou niet boos worden als er een keer dingen niet gedaan worden, als het vaker gebeurd lijkt een gesprek me op z'n plaats, heeft denk meer effect dan straffen. (Enne, eens een keer niet aan tafel eten kan, zeker voor pubers, heel leuk zijn, ik zou ook daar geen probleem van maken, zolang het geen gewoonte wordt)
Minna
wat een goeie tip, ik ga het ook zo proberen te doen! Zelf krijg ik er ook meteen meer zin in bij de gedachte aan het gedeelde leed 
.
Vind ook dat je teveel verwacht
Zelfs een hoop volwassenen lopen in de valkuil "bergen beloven" uit enthusiasme, maar als het puntje bij paaltje komt, dan is het gewoon heel moeilijk om vervelende taken op een regelmatige basis te doen.
Ik heb altijd mijn huiswerk op het laatste moment gedaan, en ik zou niet ver zijn gekomen als mijn moeder me dan aan het opruimen had gezet.
Anyway, ik zou de honden de deur uit doen, en het proberen gezellig te houden. Als je de honden wil houden, zie dan ook alles eromheen als gewoon jouw taak. Pubers zijn echt nog te jong voor dit soort verantwoordelijkheid. Daar hebben ze de rest van hun leven nog voor.
Niet te veel
Ik vind op zich niet dat je te veel verwacht. Ik ben er altijd van uitgegaan dat het huishouden een gedeelde verantwoordelijkheid is tussen alle bewoners. Ik vind een puber ook zeker niet te jong om verantwoordelijkheid te nemen voor een hond of een jonger broertje of zusje gedurende enkele uren van de dag.
Wel is het vrij normaal dat ze het niet uit zichzelf doen. Moeten blijven aansporen is heel normaal. Het uitstel gedrag is ook iets wat ik altijd vertoon. Ik doe dingen altijd pas op het laatste moment. Ik heb natuurlijk wel iet wat verantwoordelijkheid geleerd op dat gebied de afgelopen decennia maar het zit ook een beetje in mijn persoonlijkheid. Ik kan me de situatie best voorstellen. Je komt 's middags uit school, even lekker achter de pc en voor je het weet is het al weer 18:00.
Persoonlijk zou ik er niet zo mee zitten als het stofzuigen niet altijd gebeurd. Wel belangrijk dat de hond er natuurlijk uitkomt. Daar zou ik wel op staan. En ook dat ze wachten met eten.
Het samen schoonmaken hebben we vroeger ook gedaan. Dan gingen we zaterdag met z'n allen even een uur er tegen aan en dan was het voor de rest van de week wel weer redelijk schoon met af en toe wat onderhoudswerkzaamheden. We hebben ook heel lang een huishoudelijke hulp gehad voor het echte schoonmaken en dan ging ik vervolgens elke dag aan het eind van de middag samen met de kinderen opruimen. Samen dingen doen is altijd wel goed want dan heeft niemand het gevoel dat de anderen niks hoeven te doen.
Ik zou me er dus bij neerleggen dat het stofzuigen niet gebeurd in je afwezigheid en dat je er de komende jaren toch boven op moet blijven zitten om iets gedaan te krijgen. Ga er gewoon niet vanuit dat het schoonmaken gebeurd als je niet thuis bent maar dat je na je thuiskomst iedereen nog even aan het werk moet zetten. Het enige wat ik wel heel belangrijk zou vinden is dat de honden wel goed verzorgd worden in jouw afwezigheid.
Maylise
Tip
ik heb voor zoon een klussenlijst gemaakt met een ruimte erachter waar hij mag invullen wanneer hij dat gedaan heeft.Zonder dat er dwang achter zit. Er zijn wel enkele kleine dingen die hij moet doen en dat al gewend is. Maar dat is te weinig vind ik.
En een kolom waar hij inkan vullen of hij het uitzichzelf deed of dat ik het vroeg.
Werkt als een trein!
Ik heb nog niet eens iets beloofd als beloning, maar hij vindt het reuzeinteressant om het in te mogen vullen.
Ik moet eerlijk zeggen datik niet weet hoe lang dit hem motiveert...
Veel meehelpen
ik vind het helemaal niet verkeerd als kinderen veel mee moeten helpen thuis,tenslotte is het ook hun woonomgeving ,en het is normaal dat je met het hele gezin die woonomgeveing schoon en omgeruimd houd.
Wel is het zo dat kinderen op die leeftijd hun tijd(nog) niet efficient in kunnen delen,dus ze hebben nog veel sturing en aanmoediging nodig om ook werkelijk te doen wat gedaan moet worden.
Vaak is het organiseren van hun huiswerk en eventueel bijbaantje al een hele klus .
Hoe ouder ze worden,hoe meer inzicht ze krijgen in hoe ze dingen moeten plannen,en tot die tijd is het vaak nodig om hier als ouder veel sturing en begeleiding in te geven.( dat is vermoeiend,maar uiteindelijk krijg je er heel wat voor terug)
Hier net zo
Tja hier is het helaas net zo, twee pubers die het verdommen om wat in huis te doen. Ook hier komt de hond er niet uit als wij weg zijn en dat vind ik niet kunnen. Daar krijgen ze ook echt straf voor dan want zo'n dier moet er uit en daar kunnen ze best rekening mee houden vind ik. Maar de rest laat ik maar zitten, ik heb geen zin meer om me er druk over te maken al wrijf ik ze wel regelmatig onder de neus hoe dat later gaat worden als ze op zichzelf wonen en niks blijken te kunnen
Relax!
Loslaten die handel. En verder geen energie in steken. Helpen ze mee in het huishouden, dan is dat mooi meegenomen. Doen ze het niet, jammer dan. In mijn geval heeft herhalen, herhalen, herhalen of het goede voorbeeld geven al die jaren niets opgeleverd. Ik maak me er geen minuut druk (meer) om en steek mijn energie liever in belangrijker zaken en zorgen. En doe in mijn eentje naast mijn 36-urige werkweek het volledige huishouden. Als mijn kinderen zelfstandig wonen, worden ze wel met hun neus op de feiten gedrukt.
Wederkerigheid
De beste stuurlui staan uiteraard aan wal Ik heb ze nog niet zo groot), maar ik laat mijn dochter van 4 wel merken dat als zij iets niet voor mij wil doen (en dat zijn echt kleine dingen zoals even meelhelpen opruimen e.d.), dat ik dan ook iets niet voor haar wil doen. Ik zou de kinderen dan soms wel laten merken dat als zij menen dat zij de keus hebben om niet te helpen, jij de keus hebt om hun wasgoed te laten liggen.
Maar goed, ieder zijn eigen manier.
Vonda
Doel van helpen
Hier is het doel van helpen volstrekt niet 'leren voor later', aangezien man het goede voorbeeld is van iemand die thuis nulkommaniks hoefde te doen en enorm ijverig is in het huishouden. Ikzelf moest juist behoorlijk veel, en ik ben nog steeds liever lui dan moe. En dat laatste is dus juist de reden waarom ik wil dat de kinderen helpen .
Tot nu toe gaat het redelijk, vooral helpen met ongevraagde dingen zoals koken of de afwas opruimen vinden ze leuk (6 en 3, als ze pubers zijn zal dat wel anders gaan ). Zelf ben ik nog wel aan het leren om die ongevraagde hulp meer te accepteren en minder te focussen op de precieze klusjes die ik bedacht heb.
Phaedra
Het is maar wat je relaxed noemt. "Er verder geen energie in steken"? Nou, die energie steek jij dan in de taken die eigenlijk voor je kinderen waren, bedoel je dat soms met "belangrijker zaken" 
Dan steek ik toch liever energie in het blijven herhalen en helpen en begeleiden. Want los van de energie die dat kost, vind ik het ook gewoon niet in de haak als een kind niets doet in huis.
Maar ik moet zeggen dat het hier wel zijn vruchten afwerpt. Het lijkt me ook wel frustrerend als het na jaren en jaren nog niet lukt. Hoe oud zijn je kinderen nu?
@ lou
Nee, met 'belangrijker' zaken bedoel ik niet het huishouden. Ik bedoel opvoedkundige zaken. Mijn kinderen zijn 16 en 18 jaar en vooral met mijn oudste heb ik al zoveel meegemaakt, dat ik mezelf heb aangeleerd me alleen nog druk te maken over zaken die ik belangijk genoeg vind om mijn energie in te steken. Noem het zelfbescherming.
Phaedra
ik vind meehelpen in huis oók een belangrijk stuk opvoeding,leren om samen te werken,en leren dat je moeder niet je persoonlijke huishoudster is.
uiteraard zijn er zaken die veel belangrijker zijn,maar ik vind dit er ook zeker bij horen.
@ sus-anne
Je hebt helemaal gelijk. Maar al mijn inspanningen ten spijt, heeft het niets opgeleverd. Ik waak ervoor straks vanwege alle problemen door de bomen het bos niet meer te zien en vind dit gewoon één van de minder belangrijke punten van de opvoeding.
Niet uit zichzelf
Mijn kinderen (12 en 15) zullen uit zichzelf niet veel doen, maar ik ben heel goed in opdrachten uitdelen en ik zeg er dan wel bij dat het deze middag of binnen een uur moet ofzo, maar dan gebeurt het wel (ook moet ik ze soms nog een keer herinneren eraan, maar ik ga het niet voor ze doen) we wonen hier samen en ik ben niet de huissloof.
Mijn moeder liep altijd zuchtend door het huis... 'dan doe ik het zelf wel weer...." wat ik inderdaad irritant vond, maar ach....ik hoefde dan toch niets te doen (15 jarige puber was ik toen, erg he) maar ik pas daar zelf dus wel voor op... ga niet mijn moeder nadoen.
maxime
Opeens uit zichzelf
Na alle aansporingen over meehelpen voor zoonlief en dochterlief (8 en 10) gloort er hier hoop. Toen ik vanochtend de badcel uitliep en zoonlief wilde vertellen dat hij kon gaan doucehne, was hij opeens niet meer op zijn kamer. Ik vroeg me af waar hij was en hoorde gerommel beneden.
"Ja, ik ging maar vast de afwasmachine uitpakken, want ik had even niets te doen."
Ik hoop dat deze ontwikkeling doorzet en dat het besmettelijk is We hebben geen hele hoge verwachtingen, maar met twee full-time werkende ouders mogen ze best dingen doen als eigen kamer opruimen, afwas naar de keuken brengen na het eten en de afwasmachine in het weekend uitruimen. Het gaat nog niet altijd vanzelf, maar vanochtend kreeg ik goede hoop.
hsk-mama
Jeetje hsk-mama
Heeft hij soms koorts? 
Bastet
Haha, nee geen koorts
maar wel een erg groot verantwoordelijkheidsgevoel. Dingen die moeten gebeuren zoals kleine klusjes, huiswerk en pianospelen die moeten ook meteen en goed gedaan worden.
Maar verder is het een heel normaal kind.....
hsk-mama
