Kinderen voeren geen klap uit in het huishouden, wat doe ik verkeerd?

Hoe oud zijn ze?

Duidelijke regels en voorwaarden stellen lijkt me:
Jullie hebben afspraken gemaakt en als het zo verloopt voortaan: Taken zijn gedaan voor dat jij thuis komt. Daarna kunnen ze dan als beloning internettend en tv kijkend eten, dan hoef jij je niet te ergeren als je thuiskomt en straf uit te delen.

Margriet

De oudste is bijna 15 en de jongste is 10.
Ik dacht dat ik duidelijk genoeg was door het aan ze te vragen, op papier te zetten wat er moet gebeuren, maar blijkbaar is dat niet duidelijk genoeg voor ze. Internetten kunnen ze normaal gesproken niet want zij kennen de wachtwoorden niet, jammer genoeg heeft mijn man vanmiddag zijn wachtwoord verklapt om dat dochter die vragen lijst wilde maken, en de grote pc is aan blijven staan gisteravond, wat normaal dus niet gebeurd.
HEt is jammer dat ik de antennedraden niet kan verwijderen anders had ik dat ook al gedaan om te voorkomen dat ze als zombies tv zitten te kijken.

O jee

Mijn kinderen zijn pas 5 en 8 maar krijgen nu al een paar taken in huis. De vaste taken zijn de bak van de straat weer terug in de tuin zetten en hun kamers opruimen en schoonmaken. Als deze taken niet zijn volbracht, dan krijgen ze geen zakgeld. Die van 5 krijgt 50 cent en die van 8 1,50. Dat werkt op zich heel erg goed. Alleen heb ik nu al moeite om ze meer te laten doen dan dat. Papiertjes opruimen van de koekjes, pakjes drinken laten staan, tafel dekken het is alsof je het hele huishouden aan ze overdraagd (aan hun reaktie te zien dan he) Als ik jouw posting lees, dan hou ik mijn hart vast voor de puberteit. Als je nou iets hebt gevonden dat super goed werkt, meld het dan, dan kan ik daar nu alvast mee gaan beginnen....

Lol kayden

Laat ik voorop stellen dat de kinderen hier in huis bijzonder weinig hoeven te doen, maar inderdaad:
"Waarom moet ik ALTIJD mijn eigen jas ophangen?" en "Waarom moet ik ALTIJD mijn tas zelf leeghalen?"
(Oudste van 10, moppert niet en denk er meestal zelf aan, ook qua opruimen van papiertjes en zo, die van 7 vergeet het, maar doet het meestal wel na vragen, die van 6 vindt het héél oneerlijk dat hij ZOVEEL moet doen).
Bij nader inzien had ik het van jongs af aan heel anders aan moeten pakken
Jesse

Hahaha

hier ook van die kinders (6, 9 en 10) die het hele huishouden moeten doen, als je ze zou horen
Papiertjes in de prullenbak, tassen uitpakken, (eigen)borden ed naar de keuken, jassen ophangen en (eigen)was in de wasmand horen bij ons 'krullensysteem' elke dag een krul per 'klus', Aan het eind van de week is de beloning in 3 delen: later opblijven, iets extra lekkers drinken, en eigen gekozen chipjes. Mis je 4 krullen gaan de chipjes niet door, bij 4 tot 7 gemiste krullen gaat ook het drinken niet door, en bij meer dan 7 gemiste krullen ga je ook nog gewoon op tijd naar bed.
Er is er 2 keer 1 geweest die de chipjes gemist heeft, maar voor de rest gaat het prima. Af en toe moet ik er een aan herinneren dat er nog een krul verdiend moet worden. Het staat ook duidelijk zichtbaar op een whiteboard, dus ze kunnen ook makkelijk zien 'waar ze staan'

Intrinsieke motivatie

Wat ik kan aanraden aan elke ouder is om bij de kinderen hun intrinsieke motivatie op te zoeken.
Belonen en straffen komt terug in bijna elke reactie. En belonen en straffen werkt misschien een beetje maar zoals al uit de reacties blijkt niet blijvend. Laat staan als ze later volwassen zijn en je geen ' macht' meer over ze hebt met belonen en straffen.
Kinderen lopen op deze manier slaafs achter beloningen aan ipv dat ze uit eigen motivatie dingen oppakken.

Biene m

Fijn dat je zo eerlijk bent, ik hoop dat iedereen sportief reageert want ik weet dat ik weer een knuppel in het hoenderhok gooi. Ik zal ook niet verbolgen reageren op het feit dat je me uitlacht

De meeste pubers ontberen intrinsieke motivatie omdat ze al 15 jaar lang (van kinds af aan) worden grootgebracht met belonen en straffen.

Ik denk daarom dat als je nu opeens zal beginnen je puber aan te spreken op intrinsieke motivatie om zijn/haar kamer op te ruimen dit inderdaad niet zal werken.

Misschien dat een omslag nog mogelijk is maar dat zal lang duren.

Om antwoord op je vraag te geven hoe je dan wel straffen en belonen kan vermijden hier enkele tips.

GEEF INFORMATIE EN REDENEN.
Leg bijvoorbeeld uit waarom je het niet leuk vind wanneer je kind niet stofzuigt.

ZOEK NAAR ONDERLIGGENDE GEVOELENS.
Erken, accepteer en luister naar gevoelens. Als je kind niet wil stofzuigen, vraag waarom niet en vraag door.

ZOEK AANVAARDBARE ALTERNATIEVEN.
Richt het gedrag van je kind op iets anders. Als je kind bijvoorbeeld niet wilt stofzuigen vraag wat hij dan wel wil doen

GEEF EERDER KEUZES DAN BEVELEN.
Door het kunnen maken van keuzes voelen kinderen zich krachtiger en voelen zij dat zij de situatie beter kunnen beheersen. Bevelen wekken vaak een machtsstrijd op. Bijvoorbeeld: "Wanneer wil je stofzuigen, morgen/overmorgen?"

DOE KLEINE TOEGEVINGEN.
Bijvoorbeeld: "Je mag van mij voor één keer het stofzuigen overslaan, omdat je zo moe bent."

LAAT DE NATUURLIJKE GEVOLGEN VAN GEDRAG GEBEUREN
Schiet niet te snel te hulp. Een kind dat bijvoorbeeld niet stofzuigt, zal die de volgende week stof happen. Creëer echter geen kunstmatige gevolgen.)

PRAAT OVER JE EIGEN GEVOELENS.
Laat kinderen weten wat hun gedrag met jou doet. Bijvoorbeeld: "Ik word er zo moe van om steeds te vragen of je wilt stofzuigen."

DOE AAN WEDERZIJDSE CONFLICTHANTERING.
Praat met je kinderen over aanhoudende conflicten, breng je eigen behoeften naar voren en vraag ze om hulp bij het vinden van oplossingen. Stel samen regels op. Houd familievergaderingen.

HERZIE JE VERWACHTINGEN.
Pubers hebben sterke gevoelens en behoeften, ze zijn van nature luidruchtig, nieuwsgierig, slordig, koppig, ongeduldig, veeleisend, creatief, vergeetachtig, angstig, egocentrisch en boordevol energie. Probeer ze te aanvaarden zoals ze zijn.

Aanvulling

Kun je kinderen opvoeden en grenzen stellen zonder hen te straffen of belonen? Ja, dat kan. Belonen en straffen zijn vormen van manipulatie. Door een kind te belonen met een snoepje, hoop je dat het kind zich een volgende keer 'goed' gedraagt. Het resultaat is echter dat kinderen bepaald gedrag vertonen om snoepjes te verdienen, niet vanuit een innerlijke motivatie. Als we belonen vervangen door waarderen, belangstelling tonen en stimuleren, kan die innerlijke motivatie weer terugkomen. Kinderen die opgroeien zonder straffen en belonen leven in het nu, durven fouten te maken, blijven nieuwsgierig en open, hebben zelfvertrouwen en als iets mislukt, gaan ze rustig ontdekken hoe het anders kan.

En een compliment dan?

een compliment is ook een beloning,moeten we dan maar geen complimenten meer geven?

Nou ja zeg!

"Toen ik weer ging werken(17 uur in de week)"
"Omdat wij honden hebben moet het elke dag gebeuren"
"Kom ik om 18.30 thuis zitten ze beide doodleuk al te eten"
"De oudste had alleen even snel de honden uit gelaten en verder geen klap uitgevoerd want er moet deze week nog een werkstuk van maatschappij ingeleverd worden en daar was ze druk mee geweest."
Poe hee, lees bovenstaande eens terug. Vind je jezelf dan niet ook een beetje een zeur?
Jij werkt 17 uur, hoeveel uur per week moeten jouw kinderen naar school? Daarnaast klaag je over het feit dat je kinderen al zitten te eten als jij thuiskomt. Waarom kun je niet blij zijn met zo'n initiatief? Ze hebben voor zichzelf gekookt omdat ze overduidelijk honger hadden! En dan als klap op de vuurpijl verwijt je je oudste dat ze de voorkeur heeft gegeven aan het werken aan een werkstuk van school i.p.v. wat aan de klusjes te doen. En ze dan nog straf geven ook! Sorry, maar ik vind dat als jij maar 17 uur per week werkt je gemakkelijk zelf het hele huishouden kunt doen.

Gr. Poezie.

O ja:

En dan nog die honden: waarom hebben jullie honden genomen als je daar zelf niet voor wilt/kunt zorgen?
Zodra die kinderen op zichzelf wonen moeten ze toch ook voor hun eigen huisdier(en) zorgen.

Gr. Poezie.

Chocobo

Ik lachte je niet uit hoor, maar lachte om wat je zei. En nu frons ik wat, want ik heb mijn puber niet opgevoed met straffen en belonen, waar lees jij dat ik dat wel heb gedaan?

Je tips zijn leuk, het bovenste rijtje werkte fantastisch, tot de puberteit. "Doe aan wederzijdse conflicthantering", tja, dat zijn precies dingen die bij een puber niet altijd werken. En "herzie je verwachtingen", dat zou mijn puber goed nieuws vinden, als ze de vaatwasser niet meer hoeft uit te ruimen omdat ik geen zin heb het elke dag vier keer te vragen.

Gelukkig zijn het allemaal fases en na een paar weken of maanden gezeur gaat het steeds weer een tijdje goed. Maar ondertussen vraag ik me af, Chocobo, of jij een puber in huis hebt?

Ongelofelijk

De oudste had alleen even snel de honden uit gelaten en verder geen klap uitgevoerd want er moet deze week nog een werkstuk van maatschappij ingeleverd worden en daar was ze druk mee geweest.
Dus het meest urgente,de honden zijn gedaan,en verder werkt je kind aan een werkstuk voor school.Hoe haalt ze het in zijn hoofd,je zou ze toch,die kinders van tegenwoordig.
Groetjes,bastet (die heel blij zou zijn met een kind wat zomaar spontaan huiswerk maakt)

Chocobo

Kan je ook nog even uitleggen hoe ik zelf aan intrinsieke motivatie kom voor het doen van huishoudelijke taken? want ik heb niet de indruk dat dat erg wil vlotten

Groeten,

Temet

Chocobo

Ik vind dat een aantal van jouw tips indirect of zelfs direct kunnen leiden tot het afdwingen van bepaald gedrag door het creeeren van een schuldgevoel. Mijn moeder was hier ontzettend goed in. Die deed niet aan belonen of straffen, maar legde wel heel goed uit wat het met haar deed als wij niets uitvoerden. Ik houd ontzettend veel van mijn moeder, maar ben achteraf niet gecharmeerd van haar manipulatieve technieken. Ik werk dus bij mijn peuterdochter met oorzaak en gevolg: als jij je speelgoed nu opruimt, is er nog tijd om even naar de speeltuin te gaan. Dat begrijpt ze uitstekend. Ik ben zo consequent mogelijk (en bedenk dus van te voren of ik de eventuele gevolgen van weigeren of niet meewerken ook echt kan/wil uitvoeren). Werkt met pubers meestal ook, getuige het feit dat ik er zelden een hoef uit te zetten. Ik ga toch echt mijn peuter (en mijn pubers op school) niet uitgebreid informeren over mijn gevoelens ten aanzien van opruimen, huiswerk en wat dies meer zij. Ik ga ook niet vissen naar gevoelens als iemand zijn werkstuk niet op tijd inlevert.
Overigens geef je ook zeer waardevolle tips die goed werken, zoals alles gewoon in de soep laten lopen, niet gaan redderen als kind niet meewerkt, dan zien ze de gevolgen. Ik ben ook erg voor kleine, spontane toegevingen, en voor keuzes in plaats van bevelen (al moet je nooit uit het oog verliezen dat veel keuzes in feite verkapte bevelen zijn - morgen of overmorgen, stofzuigen zul je). Wederzijdse conflicthantering: soms moet je gewoon vol in. Klaar. Een kind is een kind en heeft soms gewoon harde grenzen nodig, het ene kind meer dan het andere. Mijn kind veegt nu al, met 3,5 jaar, de vloer aan met mensen die niet helder en consequent zijn. En 'herzie je verwachtingen': da's een goeie. Dat doe je als moeder (en docent) voortdurend, want in feite is het altijd zoeken naar waar je de lat moet leggen.
Al met al een interessante posting, trouwens, maar wel eentje waarbij je inderdaad wat oneerbiedig denkt: ziet Chocobo wel eens een puber van dichtbij? Nu ga jij natuurlijk posten dat je er vier rond hebt lopen .
Groetjes
Massi

Samen

Ik vind dat je veel verwacht als je verwacht dat er gestofzuigd is als jij thuiskomt. Ik denk dat de meeste kinderen toch eerst wat aanmoediging/herinnering nodig hebben. Hier doen we sinds jaren en dag al alle taken in huis tegelijkertijd en dat werkt geweldig. Na het eten gaat de muziek aan en gaan we 10-15 minuten samen aan de slag, je staat verstelt hoeveel je dan gedaan krijgt. We ruimen dan de tafel af en ruimen de keuken op, de rotzooi van de dag (schoenen, speelgoed) en extra taakjes als planten water geven, huisdieren verzorgen, bedden afhalen/opmaken, handdoeken in de was, wat dingen in de tuin in de zomer, glas wegbrengen etc.
Eigenlijk is er nooit gedoe om en wordt er zonder gezeur geholpen. Mijn man en ik zijn dan ook bezig met eigen klusjes, helpen soms de kinderen bij iets en dat werkt motiverend. We proberen het ook gezellig te houden, muziekje aan. En daarna drinken we samen koffie (of iets anders) en verzucht ik zo nu en dan hoe fijn het is dat alles gedaan is. Ik vind het echt een aanrader om het zo aan te pakken, maar misschien is het lastiger in te voeren op latere leeftijd of heb ik enorm meegaande kinderen Hier staat daar overigens wel tegenover dat ik niet 'zeur' over klusjes of taken op andere momenten, misschien dat dat motiverend werkt?

Poezie en bastet

Had me willen verdedigen tegenover jullie maar daar heb ik totaal geen zin aan. Jullie hebben je oordeel wel heel snel klaar, voordat je iemand veroordeelt kun je ook even verder vragen stellen over de situatie.
Ik ga verder ook niet meer op jullie reageren, reacties van de anderen hoe het ook anders kan, daar heb ik wat aan, daar leer ik ook weer van en ga geen tijd steken in iets negatiefs waar ik niets mee kan.

Iedereen

bedankt voor het reageren, vooral de reactie van Chocobo leert mij hoe ik ook met dit soort dingen om kan gaan. Je bent nooit te oud te leren nietwaar.

Maar pollewop

Zit er niet iets in de opmerkingen van Bastet en Poezie?
Ik ben al heel blij als mijn bijna 14 jarige puber uit zichzelf al haar huiswerk gemaakt heeft als ik thuis kom.
Meestal moet ik haar nog even aansporen . Jouw kidn doet dat spontaan! Wij hebben geen hond, maar ik weet zeker dat ook mijn dochter die vast zou hebben uitgelaten.
En eigenlijk ben ik het wel met je kinderen eens dat het rooster op de dagen dat jij niet werkt wel anders kan. Dan kan jij toch zuigen? Zij gaan de hele dag naar school, hebben huiswerk en misschien een bijbaantje.
En dan nog heel wat anders, waarom moeten allerlei ruimtes elke dat gezogen worden.? Misschien vragen je kinderen zich dat ook af. Ik zou de honden maar niet in al die ruimtes laten, hoef je ook niet elke dag te zuigen.
Het is hier redelijk schoon, ik zuig maar 2 maal per week met mijn 2 katten.

Mach

Ze zei dat ze de hele middag aan huiswerk had gezeten, maar dit was helemaal niet waar, ze had pas een paar zinnen op papier staan toen ik thuis kwam, voor de rest had ze de hele middag op hyves en E-buddy gezeten. Dus echt geen gevalletje van spontaan huiswerk maken! Als het zover is dan meld ik het hier direct
Wij hebben met de kinderen die afspraak gemaakt, omdat wij vinden dat ze best iets in het huishouden kunnen doen, of ik nou wel of niet werk. En het weer gaan werken was voor ons een goede aanleiding om ze een taak toe te delen. Kinderen worden daar echt niet slechter van.
Momenteel werk ik meer uur dan normaal i.v.m ziekte en vakantie, is mijn man er niet om mij wat werk uit handen te nemen, én de kinderen hadden het beloofd het te doen. Zo kan ik nog wel verder gaan met mezelf te verdedigen maar daar heb ik geen zin aan. Ik vraag alleen maar hoe ik het voor elkaar kan krijgen dat de kinderen hun taak uitvoeren. En als ik hier zo op het forum lees hebben onze kinderen het nog makkelijk thuis, ze hoeven de was niet te vouwen, ze hoeven geen wasje te draaien, ze hoeven geen was op te hangen, enz. enz.

Beemer

Iemand vertellen hoe het niet moet is heel makkelijk. Beter is om iemand te vertellen hoe het wél zou kunnen.

Opbouwende kritiek

Door hoe je naar Poezie en Bastet reageert sta je alleen open voor opbouwende kritiek. Ik probeer het:
- Je dochter heeft te lang gewacht met het maken van haar huiswerk. Ik ken dat gedrag, ik deed dat vroeger ook, mijn dochters doen dat ook en als het dan écht niet meer uitgesteld kan worden lukt het om er geconcentreerd mee bezig te gaan. Waarom zou je dat overhoop gooien met allerlei huishoudelijke opdrachten? De hond uitlaten moet nu eenmaal gebeuren, maar of ik het nou verstandig vindt om haar daarnaast ook nog huishoudelijke taken te geven...? Eerst dat werkstuk maar eens af.
Wat het eten betreft zou ik betere afspraken maken. Blijkbaar is het een en ander niet duidelijk. Jullie eten als jij thuiskomt, sámen en rond een tafel. Het maakt mij niet uit welke tafel, maar wel dezelfde tafel. Ik kom ook 2 keer per week om kwart voor 7 thuis. Wie thuis eet wacht netjes op mijn thuiskomst zodat we samen kunnen eten. Ik ben het hier dus niet met Poezie eens. We hebben het niet over 10 uur 's avonds maar om half 7/kwart voor 7, dat hou je best vol, ook al ben je een kind. Ik vind op elkaar wachten dus niet meer dan normaal. Mijn dochters zouden het soms wel eens anders willen, maar daar trap ik niet in
Tenslotte vind ik het goed van je dat je je kinderen mee laat helpen, maar hou het wel realistisch. Als ze hun kamer 1 keer per week zuigen vind ik dat al een knappe prestatie voor een kind. Bij het nemen van een huisdier moet je vind ik heel erg voor ogen houden dat je het huisdier zelf in huis hebt gehaald en dat dat extra werk met zich meebrengt. Ik vind niet dat je de kinderen éxtra moet belasten omdat jij die keus met je man hebt gemaakt. Als jij zonodig elke dag wilt stofzuigen vind ik dat je dat niet elke dag op de kinderen kunt schuiven. En als je man weer thuis is kan hij het ook.

Tja

Ach tuurlijk,ik had het aardiger en vol opbouwende kritiek kunnen zeggen,maar in dit huis gaat huiswerk gewoon voor.Ik zit vanaf volgende week donderdag een tijdje met mijn re-hand omhoog,(operatie)mag weken niks doen,en zal zeker mijn kinderen vragen dingen te doen in huis,omdat ik heel veel niet kan doen.Maar als er op dat moment echt serieus gestudeerd wordt,gaat dat gewoon voor.
Bastet

Poezie, dat meen je niet?!

Het valt me op dat nog niemand hierover gevallen is: "Sorry, maar ik vind dat als jij maar 17 uur per week werkt je gemakkelijk zelf het hele huishouden kunt doen."

Meen je dat nou? Het gaat er toch ook om dat elk gezinslid zijn bijdrage leert leveren aan het gezamenlijke huishouden, los van de vraag hoeveel de ouders werken?Zelfs mijn dochter van 5 heeft al haar kleine taakjes in huis. Niet om mij te ontlasten (want meestal levert het meer werk op) maar om haar te leren dat iedereen wat moet doen.

Amen julie

ik viel daar ook over. Ik vind het heel gezond dat kinderen van jongsaf aan leren om mee te helpen in het huishouden. Maakt niets uit hoeveel de ouders wel of niet werken. Ik zie het meer als een pedagogische taak dan dat het echt zoden aan de dijk zet wat betreft vermindering in werk in het huishouden voor de ouders.

Volgens mij staan er bij relatieproblemen vaak genoeg draadjes over luie echtgenoten, die vast niet van hun ouders hebben geleerd dat ze ook wel eens hun handjes thuis mogen laten wapperen.

Positief en negatief

Beste Pollewop. Ik heb je stukje positief herschreven.

'Kom ik om 18.30 thuis, hebben ze al gekookt en zitten ze beide al te eten, de een in de keuken achter de laptop en de ander in de huiskamer achter de pc. De oudste had ook de honden al uitgelaten. Verder had ze niets aan het huishouden kunnen doen, omdat ze een werkstuk van maatschappij moest afmaken dat ingeleverd moest worden. De jongste kwam direct uit de kamer om me te begroeten. Hij weet dat ik het eigenlijk niet goed vindt dat er achter de pc wordt gegeten. Als ikzelf thuis ben, zorg ik dan ook dat we met z'n allen aan tafel zitten tijdns het avondeten. Op mijn vraag of hij al wat had gedaan kreeg ik als antwoord dat hij het juist wilde gaan doen.' ,

Je vraagt: Verwacht ik nou teveel van ze?
Ik denk dat dat wel meevalt. ik heb alleen het vermoeden dat de manier waarop je het vraagt (stelt?) niet goed werkt. C'est le ton qui fait la musique. Ook het verhaal van Chocobo biedt aanknopingspunten om het anders te doen.

Te veel verwachten? nee.

Nee, ik denk niet dat je teveel van ze verwacht.

Ik wordt zelfs een beetje kriebelig van de reacties dat je blij moet zijn dat er toch met het huiswerk/werkstuk begonnen was.

Voor mij voelt het dat je dankbaar moet zijn voor het feit dat je kinderen "iets" doen.

Dat de kinderen een taak in huis hebben daar is in mijn ogen iets mis mee. Want bij het ouder worden van de kinderen, dan horen daar rechten bij (later naar bed toe, uitgaan, meer zelfstandigheid) maar ook plichten.

Idem dito voor het uitlaten van de hond: D'r is niets mis mee dat de kinderen de hond uitlaten. Ook in de verzorging van de gezinshond kunnen ze een stuk verantwoording dragen. Los van het feit dat de ouders gekozen hebben voor die hond, en dat de kinderen daar geen inspraak in hebben gehad.

En over het schoolwerk: Ja, schoolwerk is belangrijk. Het is alleen wel zo, dat als jij ervoor kiest om 5 weken niets te doen aan een werkstuk, jij dan het recht verspeeld hebt om in de laatste week je andere verplichtingen aan de kant te schuiven omdat dat werkstuk af moet.

Te veel verwachten? ja.

Natuurlijk kunnen een 14 jarige en een 10 jarige heel goed doen wat jij van ze vraagt. Of ze dit ook doen als ze een hele middag alleen thuis zijn vraag ik me af. Ik lees nl. nergens dat er iemand bij deze kinderen thuis was die nog een beetje kon aansporen.
Zoals ik het lees ( en mocht het niet kloppen verontschuldig ik me alvast) heeft je 14 jarige nog iets voor je gedaan: onbetaalde oppas gespeeld over een 10 jarig brusje!