Kind helpen in conflictsituatie met vader?
Een jongen van 11 jaar woont bij zijn moeder en heeft een redelijk, maar niet regelmatig contact met zijn vader. Vader en moeder en zijn 3 jaar uit elkaar. Vader wil geen enkel contact met moeder. Geen telefoon, sms, mail. Geen contact over school, niet over ziekte, problemen, geld, over niets. De jongen van 11 moet alles zelf regelen, zijn afspraken met zijn vader, zijn sport (iets dat zijn vader altijd deed). Vader haalt en brengt hem thuis al naar gelang het hem uitkomt.
Dit was een onrustige situatie voor moeder en kind, maar de jongen had in elk geval regelmatig contact met zijn vader.
Nu de moeder een nieuwe vriend heeft, gaat de vader helemaal uit zijn dak. Bedreigt de moeder, gaat staan schreeuwen voor haar deur en bonken en schoppen tegen de deur (politie gewaarschuwd) en bedreigt de moeder. Zij en haar zoon mogen geen contact meer opnemen met hem of zijn familie. Hij wil geen contact meer met zijn zoon en geld wil hij ook niet meer betalen.
De zoon is er heel verdrietig over. De moeder wil graag contact op een normale manier. Tot nu toe moest de zoon veel verzwijgen een verdraaien voor zijn vader, omdat de zoon bang was dat de vader hem niet meer zou willen zien (vakantie, feestjes waar hij naar toe ging, omgang met de vriend van moeder). Nu is het zover dat de vader de zoon niet meer wil zien. Geen contact meer wil (hij is erachter gekomen dat de moeder een vriend heeft).
Zijn er mogelijkheden bij jeugdzorg of ggz om dit verstoorde contact weer naar een normale situatie te trekken? De vader is een heel erg lastige, koppige man, 'zomaar' iemand inschakelen heeft geen zin. Er moet druk achter zitten, anders reageert hij niet.
De vader bedreigt de moeder en de nieuwe vriend. De moeder heeft alle mogelijke manieren al geprobeerd. Is vriendelijk en inschikkelijk, maar de vader wil niets weten van de moeder. (vader is vreemdgegaan en heeft altijd 'gebruik gemaakt' van de moeder, zij heeft niet zoveel verkeerd gedaan).
Welke mogelijkheden zijn er om dit proces (waarbij het kind moet manipuleren en alle zorg voor het omgangsproces op zich krijgt) te structureren op een dwingende manier (anders reageert de vader niet) te regelen? Zijn er instanties waar de moeder naar toe kan?
Overtrokken
Tsjor: Vader is een boze, agressieve, vreemd gaande machtswellusteling die zijn kind geestelijk mishandelt (wat nog erger is dan lichamelijk). Moeder is de goede wil, schuldeloos slachtoffer van een bruut. Kind is de dupe en moeder kan daar niets aan doen.
Wat overtrokken nu weer. Het enige dat nodig is, is een ego-centrisch persoon. Die vind je overal en die krijgen ook kinderen. Niets vreemds aan. Wel schadelijk in bepaalde (scheidings) cocktails. Kennelijk vind jij vaders gedrag heel normaal, vanzelfsprekend en goed voor zoon. Dat mag je vinden. Maar zoon heeft er last van.
Drommels
Dankejwel voor je bericht. Het zet aan het denken. Het is niet de bedoeling van de moeder om het kind een speelbal te maken.
De moeder heeft tijdens de relatie helemaal alleen voor de zoon gezorgd, de vader was vrijwel nooit thuis. De moeder droeg vrijwel alle financiele verplichtingen (zij verdiende meer)en alle andere verantwoordelijkheden. Toen de vader en moeder uit elkaar gingen, wilde de vader ineens (gelukkig!) wel tijd met zijn zoon doorbrengen, maar alleen wanneer het hem uitkwam. Dus ophalen, even iets samen doen (of samen naar sport) en dan weer thuisbrengen. Nooit logeren (vader wil handen vrij houden) of een paar dagen. De vader wil geen bijdrage leveren in het onderhoud van de zoon (geld)
Er is iets heel erg scheefgegroeid in de relatie tussen de moeder en de vader en de zoon mag daar niet de dupe van worden. Daardoor komt het dat de moeder een eigen agenda is gaan opstellen.
De moeder is natuurlijk een pion in het spel. Die kan niet onafhankelijk reageren of handelen. Zij probeert dat wel, maar dat lukt niet altijd. De moeder is ook een mens met gevoelens en emoties. Daarom is een onafhankelijke derde (waarover ook advies werd gevraagd in het beginbericht) heel prettig zijn. Iemand die het proces begeleidt.
Onafhankelijke derde
Bestaat niet. Voor je het weet gaat vader die manipuleren in het nadeel van moeder.
Die mensen, zeg hulpverleners, hebben namelijk ook eigen opvattingen en kiezen vaak partij of stellen eisen over de agenda van deze en gene. En denk niet dat vader zijn agenda laat regeren en dan zit de moeder er weer mee.
Slecht idee. Als ik die moeder was dan zou ik zeker zoon en vader gelegenheid geven om elkaar te ontmoeten maar verder toch echt mijn eigen plan trekken en zoon steunen en opvangen.
Ouders
De positie van Shanti is hier wel betekenisvol. Alleen in relatie kun je zaken oplossen denk ik. Het exporteren naar deskundigen kan een groot risico met zich meebrengen.
Het lastige vind ik zelf dat ik een soort van bevries als zich iets heel lastigs voordoet met de kinderen van mjn vrienden. Ik zou graag weten hoe ik zaken dan in goede banen kan leiden. En soms lukt het wel maar soms weet ik pas achteraf een betere respons en dan kan het moeilijk zijn, maar wel de moeite waard natuurlijk, om alsnog te reageren.
Door relatieproblemen zag een kind zijn vader niet. Hij vroeg aan mij of ik nog wist hoe zijn vader eruit zag. Ik kon wel door de grond zakken en bevroor ter plaatse. Tot mijn grote schande heb ik daar de vriendin op geen enkele manier op aangesproken en hopelijk wel iets adekwaats tegen het kind gezegd. Gelukkig is het goed gekomen en is het contact hersteld maar ik had daar zelf dus een zeer grote handelingsverlegenheid. Die ik graag op zou willen lossen zonder een betweter te worden.
Risico deskundigen
Als ik clienten goed ken kan ik situaties beter inschatten en tot de juiste proporties terugbrengen en soms heel eenvoudig oplossen. Mensen van buiten die jou en je kinderen niet kennen kunnen de proporties niet inschatten en gaan daarom op veilig zitten. Zou ik ook doen.
Ik ben zelf geneigd om er dan toch mensen bij te betrekken die de betrokkenen wel goed kennen maar die informatie heeft dan een soort subjectiviteit die het ook niet altijd makkelijker maakt. In alle gevallen blijft het inschatten.
Toch denk ik dat mensen in de omgeving van een kind meer zouden kunnen betekenen dan ze denken. Vooral familie en vrienden.
Conflict tussen volwassenen
Dat het om een conflict tussen volwassenen gaat daar is iedereen het wel over eens. Ikzelf heb de indruk dat de vader meer het kind erin betrekt maar daar kan ik me in vergissen. Maar wat zou moeder nu kunnen doen om het conflict met haar ex op te lossen want ik heb de indruk dat zij daar best toe genegen is.
Conflict
Als twee mensen zouden moeten praten om hun problemen op te lossen maar 1 wil niet. Dan houdt het wel op. De wil is er dan niet. Iemand dwingen te willen, kan niet. Dan zijn er 2 keuzen: of niet of het niveau verdragen die de ander wel wil. En daarmee dus oplegt.
En zo
'op deze manier': "Als twee mensen zouden moeten praten om hun problemen op te lossen maar 1 wil niet. Dan houdt het wel op. De wil is er dan niet. Iemand dwingen te willen, kan niet. Dan zijn er 2 keuzen: of niet of het niveau verdragen die de ander wel wil. En daarmee dus oplegt."
En zo wordt het kind dat ertussen staat het kind van de rekening.
Een andere optie is dus om de wens van het kind leidend te laten zijn voor alle partijen.
Sancy
De kern van het probleem is dat vader dat niet wil.
Welnee
De kern van het probleem is niet dat de vader 'dat niet wil'. De kern van het probleem is dat het kind niet geboden wordt waar het behoefte aan en recht op heeft, namelijk contact met beide ouders.
Als de wens van het kind centraal gezet wordt hoeven de problemen van en tussen vader en moeder helemaal niet opgelost te worden.
Jawel sancy
De vader stelt de wens van het kind niet centraal.
