Kind helpen in conflictsituatie met vader?

Niemand?

Niemand een suggestie waar deze jongen terecht kan voor hulp bij de omgang met zijn vader?

Tja

Het is er niet Shanti, om de simpele reden dat je iemand die geen contact wil, niet kan dwingen. Dus als vader er geen zin in heeft, geen tijd voor vrij wil maken, of wat dan ook, is her geen mogelijkheid om hem te dwingen toch zijn zoon te zien. Als ik je verhaal zo lees, zou je misschien op zoek kunnen gaan naar een goede psycholoog, om je zoon te helpen dit te accepteren. Want zuur is het natuurlijk wel...

Moeder

Of ik zelf de moeder ben, maakt denkt ik niet zo heel veel uit, toch? Het punt is dat de zoon zo heel verschrikkelijk graag contact wil met zijn vader. Van de moeder hoeft het niet. Het is veel rustiger als de vader uit beeld blijft en de jongen kan inderdaad zijn vader ook leren kennen als hij ouder is, wie weet wat er dan allemaal nog gebeurt.
Maar de jongen wil zelf zo graag. En hij wordt gestraft door de vader voor iets waar hij niets aan kan doen, namelijk dat de moeder een vriend heeft. De jongen vergeeft het de vader zelfs dat de vader bijna de deur van het huis van zijn moeder heeft ingeschopt, dat hij zelf met zijn moeder huilend verstopt zat in een achterkamer en vandaar uit de politie gebeld moest worden.
Hij is niet bang voor zijn vader en wil contact.
Van de moeder hoeft het niet.

Daarbij

is het nu vakantie en zal niet iedereen meteen in een computer duiken....maar goed, ik denk dat je het niet kan afdwingen en mij lijkt het voor deze jongen ook beter om het even te laten rusten.

Wat wel

Wat je wel kunt doen is zorgen dat die jongen genoeg foto's en herinneringen van zijn vader heeft. En uitleggen dat het niet zoons schuld is dat vader uit zijn dak gaat. Vader is teleurgesteld en reageert zich af en dat hoort niet.
En dat je het een tijdje laat rusten en als de zaak gekalmeerd is weer gaat kijken of er iets van contact mogelijk is, al is het bij elkaar op facebook foto's of berichtjes zetten. Of een sms-je sturen met een neutraal positief berichtje.
Hij kan zo de kans krijgen om trots op zijn vader te blijven ondanks dat vader nu foute dingen doet.

Wel iets gevonden, lijkt

Stek jeugdhulp doeet aan bemiddeling in de regio Utrecht. Dat is een andere regio dan die van ons, maar informeren kan altijd.

Conflict

Het is vornamelijk een conflict tussen vader en moeder, waar zoon de dupe van wordt. Je schrijft heel negatief over vader en positief over moeder, maar zoon wil wel kontakt met zijn vader. Wellicht heeft zoon een ander beeld van vader en een ander beeld van moeder.
Wat moeder kan doen is zichzelf terugtrekken (dus niet rechtstreeks de confrontatie met vader aangaan) en zoon ondersteunen in de vormen van kontakt die hij wil zoeken en eventuele teleurstellingen daarin.
Verder kun je altijd naar de rechter, jeugdzorg, de raad. Zoon kan ook zelf stappen zetten, kan zelfs een eigen advocaat inschakelen, kan zelf eventueel maatschappelijk werk inschakelen. Ik denk dat het goed zou zijn als zoon zelf zijn eigen weg hierin zoekt en moeder zich daar zo min mogelijk in stuurt, behalve dan dat zij hem op een positieve manier ondersteunt.

Tsjor

Tsjor

De vader is voor de zoon als ze samen zijn een heel leuke vader. Ze hebben samen veel plezier. Voor de moeder is hij een erg vervelende man. De moeder juicht het toe dat de zoon contact heeft met de vader, alleen maar omdat de zoon daar zo van geniet. Daarom is het ook zo zuur dat de vader nu het kind niet meer wil zien om de moeder te straffen voor het hebben van een vriend. Of eigenlijk voor het hebben van een leven anders dan zorgen voor haar zoon. De vader probeert de moeder onder druk te zetten door middel van de zoon.
De vader wil geen vaste afspraken met de zoon, haalt en brengt wanneer het hem uitkomt, de moeder kan dus nooit echt weg wanneer de zoon bij de vader is, omdat hij ineens thuisgebracht kan worden en de moeder dan niet aan de andere kant van het land kan zitten (bijvoorbeeld). De moeder accepteert dat omdat de zoon graag naar zijn vader toe gaat.
De moeder heeft vanaf februari geprobeerd afspraken te maken over de grote vakantie omdat de vader het jaar daarvoor de zoon ook al een tijd niet meer wilde zien omdat de moeder 6 weken met hem was weggegaan en hij geen tijd meer had met de zoon. Deze keer wilde de moeder de tijd verdelen, maar de vader wilde geen afspraken maken. Zodat de moeder werd gedwongen om met haar vriend en de zoon op vakantie te gaan. Anders was de moeder met haar vriend zonder haar zoon op vakantie gegaan. Nu zijn ze met elkaar op vakantie gegaan (de moeder, de vriend en de zoon) en de vader is furieus geworden.
De moeder probeert niet slecht over de vader te praten, maar de zoon weet zelf dat hij moet manipuleren om zijn vader niet boos te maken. Hij moet bijvoorbeeld achter houden dat hij de vriend van zijn moeder ziet, anders wordt zijn vader woedend.

Nou

Het is in de derde persoon inderdaad lastig.

Je zoon is er denk ik niet bij gebaat dat jij dit voor hem gaat oplossen of regelen.

Wel kun je hem helpen uiting te geven aan zijn emoties. Misschien door brieven te schrijven aan zijn vader, of tekeningen te maken?

Liora

Heel eerlijk

vind ik die man eigenlijk helemaal niet zo lief voor zijn zoon...Het op zijn zoon uitvreten dat hij het niet kan hebben dat zijn exvrouw een nieuwe liefde heeft, vind ik namelijk nogal onbehoorlijk en dan zeg ik het nu netjes!
Ik weet niet of het over jezelf of over een ander gaat, maar die moeder moet haar zoon in bescherming nemen hiervoor. Ik weet wel wat ik zou doen, en dat zou zijn, mijn zoon weghouden bij zo'n ziekelijk jaloers iemand! Slecht voorbeeld!

Geen oplossing

Shanti, moeder kan heilig zijn en vader een boeman, dat levert alleen geen oplossing. Wij weten neit wat er eerder is gebeurd, hoe bepaalde zaken zijn gegaan (heeft zij bijvoorbeeld overlegd over 6 weken vakantie met zoon) en wij hoeven dat ook niet te weten. Ik denk dat je de focus moet veranderen.
Kind wil kontakt met vader. Kind heeft het leuk als hij bij vader is. Jij schrijft: 'zoon weet zelf dat hij moet manipuleren om zijn vader niet boos te maken.' Je kunt dat manipuleren noemen. Je kunt ook denken dat zoon zijn vader geen verdriet of pijn wil doen (boosheid kan een uiting van verdriet of pijn zijn).
Zoon is nu 11. Als je vindt dat hij zijn beeld over vader bij moet stellen, dan zal dat toch iets zijn wat hij zelf moet doen door eigen ervaringen. Daarom is het belangrijk dat zoon gereedschappen krijgt aangereikt om eventueel te bewerkstelligen wat hij wil, namelijk kontakt met zijn vader. Ik doe maar een suggestie: bijvoorbeeld een mobieltje, zodat hij zijn vader kan zegen dat die hem altijd kan bereiken op dat telefoonnummer, dat alleen van hem is. Een briefje schrijven dat hij zijn vader mist. Met iemand gaan praten voor advies. Misschien kan hij zelf het CJG eens binnenlopen voor advies, alhoewel ik denk dat ze daar heel ingewikkeld gaan doen als moeder er niet bij is. Hij kan zelf een advocaat vragen om een omgangsregeling vast te stellen. Op zijn verzoek. Etc. Etc.
Kortom: de vraag is welke instrumenten de zoon heeft om zelf iets te doen. Moeder kan vooral haar zoon in de gaten houden, kijken hoe hij ermee om gaat, wat het voor hem betekent, of hij het nog kan plaatsen enz.
Wat er ook gebeurd is tussen vader en moeder, dat heeft eigenlijk niets te maken met vader en zoon. Vader is daar fout in, maar het advies van NaSha vind ik daarom ook geen goede weg. Het kan best zijn dat zoon ook moeite heeft met bepaalde dingen van moeder en dan is het alleen maar gelukkig dat hij twee ouders heeft. Alleen het kontakt tussen vader en zoon zou helemaal buiten moeder moeten komen liggen.
Het mooiste zou zijn als zoon een briefje kan schrijven aan vader: ik mis je en wil graag samen iets gaan doen (of naar je toe komen) bel me op (mobiel nummer van hem).

Tsjor

Tsjor

ik ben groot voorstander van kontakt met beide ouders, maar ik vind het niet gezond dat een vader zijn frustratie over de nieuwe relatie van zijn ex op zijn zoon afschuift! Zoon zit nu in een loyaliteitssandwich en dat vind ik niet kunnen. Vader zal echt niet ineens die frustratie kwijt zijn als zoon op deze manier kontakt zoekt met zijn vader....maar da's mijn mening inderdaad...

Vlot getrokken

De moeder heeft gisteren het proces toch vlot getrokken. Ze heeft (ondanks de bedreigingen dat niet te doen) contact gezocht met de vader. De vader is gefrustreerd over zijn rol in het leven van zijn zoon. De moeder heeft dmv mailcontact de vader weten te overtuigen dat hij een belangrijke rol speelt in het leven van zijn zoon en dat de nieuwe vriend niet de nieuwe vader is.
Nu moet ze proberen het proces zo te sturen dat het gevoel krijgt meer grip op de situatie te hebben, maar dat kan alleen door communicatie tussen beide ouders. En de vader wil niet communiceren met de moeder. Dus dat wordt opnieuw een uitdaging.

Vader

Het kan een heel leuke vader voor zoon zijn op momenten (en ik gok dat het verlangen naar de vader zo groot is, dat alles positief uitgelegd wordt*) maar een goede vader is het niet. Het is een vader die de loyaliteit die vader naar zijn zoon hoort te hebben en de loyaliteit die zoon heeft naar vader (en moeder) gebruikt voor onverwerkte rancune. Dat is zeer egocentrisch. Een kind hoort dat niet mee te maken. Kinderen betrekken zoiets graag op zichzelf (het ligt aan mij, ik was niet lief genoeg, het lag aan iemand anders, die was niet lief genoeg en ik heb er niets tegen gedaan) om te zorgen dat de loyaliteit naar vader in stand blijft en de power bij het kind ligt (kijk, ik had er wat aan kunnen doen dus ik ben niet het slachtoffer). En dat is schadelijk. Daar moet je je kind tegen beschermen en goede, degelijke prof. hulp voor zoeken. Onze vader heeft ook het contact met zijn kinderen opgezegd en hadden wij maar een moeder gehad die aan de ene kant invoelend was voor ons (zonder ons tot slachtoffer te maken -en ik wil niet zeggen dat deze moeder dat doet) en onze vader niet zwart maakte en aan de andere kant niet allerlei manieren aan het zoeken was om vader toch tot contact te dwingen. Wat voel je je als kind dan waardeloos en krijg je het leed van je ouders op je schouders. Onze moeder had goede hulp voor ons kunnen zoeken zodat we er eens met een neutrale 3de partij over konden praten die ons kon helpen met de schuld niet op ons nemen en onderwijl de loyaliteit naar vader waar het kon, intact te houden. Ik denk dat achteraf het rouwproces (dat jaaaren heeft geduurd) had kunnen verkorten door ons te laten zien dat het echt onze vader zelf was die niet wilde. Onze vader greep ook alles aan om te kunnen zeggen dat het niet zijn schuld was dat er geen contact was. Dat had wellicht gekund via de rechter maar de manier waarop is belangrijk: anders heb je als kind het gevoel dat je je eigen glazen aan het ingooien bent. Zo klinkt deze vader ook een beetje. Ervan op aan kan je niet, de waarheid wordt verdraaid. Het is dan prettig om dingen zwart op wit te hebben. Al is het alleen al een brief van zoon naar vader. Desnoods een kopie naar de familie. Zoon mag niet ontkend worden.

Overigens, ben ik van mening dat de vader niet kan en mag verbieden dat hij contact opneemt met de familie. Ik zou zoon daarom ook aanraden die twee dingen los van elkaar te zien en toch de familie een brief te sturen of mails en telefoontjes. Het klinkt alsof vader niet wil dat de familie kennis neemt van het verdriet en rouwproces van zoon. Doet mij ook denken aan het trekje van mijn vader dat als wij wel eens voor onszelf opkwamen dat meteen afgestraft werd. En dat is ook een heel funeste les. Letterlijk een verkeerde handeling, een mis handeling (met opzet los van elkaar geschreven).

*) het instand houden van de loyaliteit is een overlevingsproces en dat is een heel schadelijke les voor de toekomst... dadelijk gaat zoon ook alles pikken vna vriendjes en vriendinnetjes om de sfeer goed te houden. En dan hangt het maar net af welke vriendjes hij tegenkomt.

Op deze manier

Dankjewel op deze manier, voor je bericht. Helder. Welke vorm van professionele hulp zou geschikt zijn voor de zoon? Want ik denk dat jouw advies een heel goed advies is.

Daar vraag je wat

Heb je ook een mailadres?

Nasha

'....maar da's mijn mening inderdaad...' En dat is nu net het punt. De zoon heeft een andere relatie met zijn vader. Misschien valt het de zoon ook wel op dat vader zijn frustraties teveel laat gaan en dat hij daaronder lijdt. Maar dat wil niet zeggen dat moeder daarom moet zorgen dat zoon geen contact meer heeft met vader. Zoon moet de ruimte krijgen om daar zelf mee te leren omgaan en zelf inhoud te geven aan de relatie met zijn vader. Zoals hij dat wil, niet zoals de volwassenen om hem heen dat willen.
En dat alles wel binnen de grenzen van veiligheid, uiteraard, ik zeg het er maar bij, want er zijn altijd heel erge voorbeelden te vinden van situaties waarbij je een kind en een volwassene moet beschermen. Maar leren omgaan met een vader die het moeilijk heeft is niet een risicovolle situatie die om ingrijpen vraagt.

Tsjor

Loyaliteit

Op deze manier, je verhaal over loyaliteit en het conflict dat het met zich meebrengt is eenzijdig, in die zin dat kinderen ook loyaal zijn aan hun moeder en dat dat hetzelfde loyaliteitsconflict met zich meebrengt.
Het doemscenario dat je schetst ('het instand houden van de loyaliteit is een overlevingsproces en dat is een heel schadelijke les voor de toekomst... dadelijk gaat zoon ook alles pikken van vriendjes en vriendinnetjes om de sfeer goed te houden. En dan hangt het maar net af welke vriendjes hij tegenkomt.) gaat voorbij aan een aantal zaken: het ene is dus dat kinderen altijd loyaal zijn aan ouders,wat ze ook doen; dat dat gegeven niet bepalend is voor het kiezen van slechte vrienden, daar komt ook nog een stukje eigen verantwoordelijkheid bij; dat het in de basis eigenlijk een goede vorm is van met elkaar omgaan, omdat je elkaar nodig hebt in goede en in slechte tijden; en dat het pas problematisch wordt als er een ziekelijk patroon in zit, maar dan heeft het vaak met meerdere factoren te maken, bijvoorbeeld met persoonlijkheidsstructuur van het kind of met situaties waarin een kind loyaal is aan een ouder die echt misbruik pleegt of mishandelt. Misplaatste loyaliteit dus. Dat lijkt in deze situatie niet aan de orde. Het kind heeft het leuk als hij bij vader is, schreef Shanti. En er is geen reden om daar niet van uit te gaan. Veel van de negatieve dingen die je toeschrijft aan vader zijn projecties vanuit jouw ervaring met je vader en ik denk dat je daar voorzichtig mee moet zijn. Ik lees tussen de regels door dat vader vooral bang is dat een andere man vader wordt en dat er voor hem geen plaats over is. Die onduidelijkheid in de rol die een vader kan blijven spelen in het leven van een kind na een scheiding heeft heel veel wortels, o.a. in het algemeen de niet geheel ten onrechte gevormde gedachte dat moeders toch de ruimte bepalen die vaders krijgen met hun kind; mogelijk onduidelijke rol tijdens het huwelijk omdat veel moeders het zorgen voor het kind naar zich toe trekken; simpelweg de hoeveelheid tijd die een biologische vader krijgt met zijn kind versus de tijd die nieuwe liefde van moeder doorbrengt met het kind; etc. Ik lees dus eerder de angst van vader dat hij gaat verdwijnen uit het leven van het kind als drijfveer voor zijn ondoordachte acties. Ik hoop dat vader en moeder daar nu samen uit komen. Dat zal ook betekenen dat moeder ruimte moet geven aan vader en ruimte is iets anders dan een omgangsregeling. Lastig is wel, dat moeder op dit moment zelf belang erbij heeft dat zoon 'weg' is, omdat zij een relatie met nieuwe vriend wil opbouwen. Dat wordt dus spitsroeden lopen.

Ik zou op dit moment voor het kind geen professionele hulp zoeken in de psychologie-hoek, omdat je daarmee het kind problematiseert. Ten onrechte. En dat is schadelijk. Wel kun je als ouder het kind de weg wijzen om zelf advies en ondersteuning te zoeken, ik noemde al een eigen advocaat, juridische hulp, maatschappelijk werk of CJG (met risico's).

Verder geeft je verhaal eigenlijk precies aan wat ik bedoel. Je schrijft: 'Ik denk dat achteraf het rouwproces (dat jaaaren heeft geduurd) had kunnen verkorten door ons te laten zien dat het echt onze vader zelf was die niet wilde.' Je moeder heeft ertussen gezeten, haar verdriet bij jullie neergelegd en jullie niet de kans gegeven zelf je eigen ervaringen op te doen met vader en zelf je eigen relatie op te bouwen. Dat is schadelijk geweest. Vandaar ook mijn advies aan Shanti dat moeder zich terug moet trekken uit de relatie vader-kind en moet zorgen vader en zoon zelf een eigen leefwereld krijgen waarbij vader de vaderrol op zich kan nemen zoals hij dat wil en zoon zelf zijn eigen relatie met vader kan ontwikkelen zoals hij dat wil. Het kan zijn dat zoon uiteindelijk teveel pijnlijke dingen gaat ontdekken bij vader en de relatie op een laag pitje zet (al dan niet tijdelijk). Zoon is oud genoeg om nu te beginnen met die eigen invulling. Het is aan moeder om haar kind daarin te begeleiden, precies wat je zelf van je eigen moeder zou willen: op een begripvolle en ondersteunende manier, zonder dat de eigen affecties daarin de boventoon voeren en ook met het opzij zetten van eigen verlangens, zoals het verlangen nu om alleen op vakantie te gaan met eigen vriend. Het is ook schadelijk voor een kind als het kind voelt dat hij een belasting is voor de ouder.
Vader en moeder hebben een conflict. Vader en moeder kunnen scheiden. Kind kan niet scheiden van de ouder, dus kind blijft zitten met die vader, die in de ogen van moeder niet deugt. Het oordeel van moeder is niet het oordeel van het kind. De oplossing van moeder is niet de oplossing van het kind. Met respect voor de moeilijke weg die een kind moet gaan, met begrip en liefde moet je dan als volwassen ouder je kind begeleiden op weg naar volwassenheid, op weg naar een zelfstandige positie in de relatie met zijn ouders.

Tsjor

Korte reactie

Het is natuurlijk een conflict tussen vader en moeder. Daar horen spelregels bij: vader houdt zich er niet aan en smeert het uit over zoon. En dat is de kern van het probleem. Het is een probleem van vader die loyaliteiten misbruikt voor zijn eigen genoegdoening. Eigenlijk zou vader in therapie moeten. Alleen dat kan je niet afdwingen. Zoon is hier de dupe van, hoe je het ook wendt of keert. De moeder raad ik zeker aan om er nooit tussen te gaan zitten: wel steun voor zoon zijn maar uit conflict met vader. Maar zoon moet wel begeleiding krijgen want dit hakt er in, een vader die het contact op zegt en de (passieve) agressie die er bij komt.

Tsjor

als ik in zo'n situatie zou komen en mijn kind zou er onder lijden, dan zal ik alles wat in mijn vermogen ligt doen om hem daarvoor te behoeden, en als dat betekent geen omgang meer met vader, dan is dat maar zo....ook al vind ik dat een kind beide ouders moet kunnen zien. Maar het gedrag van deze vader gaat ten koste van dit kind, en als een normaal gesprek dan niet meer helpt...

Reactie

Bedankt voor jullie reactie. De moeder doet haar best om ook positieve dingen van de vader te benoemen. Hoe ze verliefd op hem is geweest en leuke eigenschappen. De vader heeft echt een probleem. Hij kan zijn gevoelens niet uiten, alleen op een hele extreme manier.
Het is beslist niet de bedoeling dat de zoon last krijgt van het conflict dat zijn vader en moeder hebben. Moeder wil graag samenwerken met vader, overleggen over school en andere zaken. Vader wil dat niet. Wil niets weten van keuzes die moeder gemaakt heeft, maar omdat vader niet communiceert maakt moeder alle keuzes alleen.
Het zou heel fijn zijn als een onafhankeiijke derde zijn of haar licht zou kunnen laten schijnen over de situatie.
Op deze manier, mijn emailadres is [email protected].

Spelregels

Op deze manier, met alle respect, maar ik blijf het nogal eenzijdig vinden wat je schrijft. Spelregels van wie? En wie is de scheidsrechter? Hoezo 'eraan houden'. Ik denk dat verhalen altijd twee kanten hebben en dat het al te gemakkelijk is om zo'n zwart-witbeeld neer te zetten. Het helpt je ook niet verder richting een oplossing, alleen verder richting boosheid en drastische maatr4egelen.

Tsjor

Nasha

Vader wil kind niet zien, kind lijdt daaronder (of Shanti schrijft: kind wil vader wel graag zien) en dan is de oplossing van moeder: helemaal geen omgang meer. Ik snap dat niet, hoe denk je dan?
Lees je eigen verhaal nog eens door en dan iets objectiever, met iets minder loyaliteit voor je moeder. Je schrijft zoveel dat zij anders, beter had kunnen doen.

Tsjor

Andere focus

'Moeder wil graag samenwerken met vader, overleggen over school en andere zaken. Vader wil dat niet. Wil niets weten van keuzes die moeder gemaakt heeft, maar omdat vader niet communiceert maakt moeder alle keuzes alleen.'
Dat de relatie tussen vader en moeder niet gaat zoals moeder graag wil is duidelijk. Maar Ik mis nog steeds waar ruimte ontstaat tussen vader en zoon, zodat zij hun relatie kunnen opbouwen zoals zij dat wil. Inclusief eventuele teleurstellingen. Niet overleggen wil nog niet zeggen dat hij voor zoon een slechte vader is. Zo ervaart zoon het in elk geval niet.

Tsjor

Praktijk

-Op deze manier, met alle respect, maar ik blijf het nogal eenzijdig vinden wat je schrijft. Spelregels van wie? En wie is de scheidsrechter? Hoezo 'eraan houden'. Ik denk dat verhalen altijd twee kanten hebben en dat het al te gemakkelijk is om zo'n zwart-witbeeld neer te zetten. Het helpt je ook niet verder richting een oplossing, alleen verder richting boosheid en drastische maatregelen.-

Vader is al boos en heeft drastische maatregelen genomen. Hoe moet het nog drastischer? Wat zou nog drastischer zijn? Ik kan het niet bedenken. Dit is toch aan het eind spectrum van drastisch? Iemand die met boosheid het contact opzegt en het verbod oplegt om contact te hebben met de rest van de familie. Mensen die hun kinderen fysiek mishandelen hanteren dit mechanisme ook. Het is een oplossing voor zoon die parallel kan naast vader.
Elk gesprek heeft spelregels. Vader doet niet aan de spelregels voor een goedgesprek met moeder, met het niet betrekken van kinderen bij problemen van ouders, bij het niet leggen van de verantwoordelijkheid van een wederzijdse relatie bij een ander, doet niet mee met verantwoordelijkheid van kind, is zelf al niet verantwoordelijk voor zijn eigen gedrag. Dan houdt het op. Iemand die de loyaliteit opzegt, dat is iemand die nooit iets goeds in je leven kan betekenen. Als iemand al boos wordt als je goed voor jezelf zorgt, dan is het gedrag van zo'n vader vernietigend voor zoon. Het gaat tegen de biologie in. In theorie is er vanalles mogelijk maar deze vader wil niet en manipuleert. Alle gezamenlijke oplossingen met alle goede wil, houden op als vader niet meewerkt. De rest van de wereld kan zich wel houden aan de goede wil en alles doen om vader in de gelegenheid te stellen. Maar vader moet het doen en als vader niet wil.. Als je hem in vanalles tegemoet wil komen, dan geef je zo iemand pas een machtsbasis maar het helpt je niet verder. Het is vader toch te doen om die machtsbasis. Misschien ben je zelf gescheiden en reageer je vanuit je eigen scheidingsgeschiedenis?

Natuurlijk

Vader is een boze, agressieve, vreemd gaande machtswellusteling die zijn kind geestelijk mishandelt (wat nog erger is dan lichamelijk). Moeder is de goede wil, schuldeloos slachtoffer van een bruut. Kind is de dupe en moeder kan daar niets aan doen.

Tsjor

Hoho

niemand die dat zegt! en we moeten het helaas doen met wat Shanti hier schrijft en op basis daarvan zou ik het op een bepaalde manier aanpakken. Verder niks. De waarheid zal ongetwijfeld ergens in het midden liggen...

Tsjor

Vaders worden wel vaker zo afgeschilderd. In dit geval zou ik het willen nuanceren. De vader is gefrustreerd. Al tijdens de relatie compenseerde de vader zijn onvermogen om over gevoelens te praten (iets wat de moeder ook niet voor elkaar kreeg, hoor, dus daarin waren ze beslist aan elkaar gewaagd) door een eindeloze reeks aan vrouwen buiten de deur af te werken (waar de moeder niets van af wist, maar waar de moeder zich wel vrijwel iedere dag afvroeg waar de vader het toch zo druk mee had op zijn werk in de avonduren)
De moeder heeft heel lang ook het goede gezien in de vader, terwijl iedereen om haar heen de vader verafschuwde. Macht en manipulatie was het steekwoord in de relatie. De vader is geen slechte man, maar gebruikt nare middelen om zich te handhaven. De vader zou aan zichzelf moeten werken, maar doet dat niet.
Ik zal niet zeggen dat de vader slecht is. Maar zijn handelingen zijn niet goed.

Vader en zoon

De zoon vindt het leuk bij de vader omdat de vader ook heel leuk kan zijn. Grappen maken, ondeugend zijn (snoepen, dingen doen die niet gevaarlijk zijn, maar die eigenlijk niet mogen), sportief (iets dat de zoon ook is). De vader kan gezellige sfeer maken als hij daarvoor in is.