Jeugdzorg heeft het zo druk
Tja, een ingezonden brief in een of ander medium is geen optie in verband met de privacy van de 'verdachte'. Dan maar hier, want ik moet het toch ergens kwijt.
Vorige week moesten wij met ons kind naar een zitting van de kinderrechter. De zaak voor ons liep uit, wij zijn dus gestart met een wachttijd die opliep tot anderhalf uur. De raad voor de kinderbescherming had een jeugdreclasseringsmaatregel "hulp en steun" geadviseerd.
Maar nu was dus de zitting. Wie zaten er samen met ons op de gang te wachten? De advocaat natuurlijk. So far, so good. Maar ook: TWEE medewerksters van de jeugdreclassering, die wij overigens nog nooit hadden gezien. Op mijn verbaasde vraag waarom ze met zijn tweeën waren, zeiden ze dat ze "elkaar altijd steunen bij een zitting". En dan was er een mijnheer van de Raad voor de Kinderbescherming die wij ook nog nimmer hadden gezien. Dit drietal zat dus a raison van drie maal anderhalf uur salaris, zwijgend met ons te wachten. Je hoort altijd veel klachten dat ze zoveel administratie hebben en zoveel moeten schrijven, maar geen van hen voerde iets uit. Men zat, zweeg en staarde voor zich uit. Wel gebeurde het vaak dat ze zo zaten te wachten, zeiden ze. Maar nee inderdaad, ze namen eigenlijk nooit werk mee. Zelf had ik wel gerekend met een wachttijd en wel wat werk bij me.
Toen begon de zitting. Wat was nu de bijdrage van deze functionarissen? De jeugdreclassering: één van de twee las 1 zin uit haar eerder gestuurde brief aan de rechtbank voor: dat wij contact voor de zitting na overleg met de advocaat hadden geweigerd en dat zij ons dus niet kende. Einde van haar bijdrage. Gelukkig dat haar collega haar steunde bij deze zware taak 
.
De mijnheer van de raad kreeg ook een vraag. Antwoord (schuivend op zijn stoel): "Ik heb het rapport zelf niet opgesteld". Waarna hij de conclusie van het voorliggende rapport begon voor te lezen. Zouden rechters en griffiers analfabeten zijn? Ik vermoed van niet. Voorts had hij nog met school gebeld waar ze hadden gezegd dat pubers gedrag goed was, maar dat de motivatie te wensen overliet. Ook dat had schriftelijk gerapporteerd kunnen worden. Einde bijdrage. Kosten: 3 maal 1 uurloon, want alledrie bleven ze er natuurlijk de hele zitting bij.
De rechter was ontevreden over het advies van de raad en heeft het niet gevolgd. Voorts vond ik de rechter handiger met puber omgaan, dan ik meestal van jeugdzorg meemaak. Misschien is het een moeder, of heeft ze veel ervaring.
Maar nu mijn punt. Volgens mij valt hier toch echt wel een efficiencyslag te maken. Dit is bizar. De wachtlijsten zijn kilometers lang. In de media wordt steen en been geklaagd door jeugdzorg. Er zijn bakken extra geld in gestort. Maar ze zijn dus helemaal niet zo druk en overbelast. Een groot aantal van hen brengen werktijd zoek met in kuipstoeltjes hangen, om vervolgens hun eigen rapportage voor te lezen, die toch al naar de rechtbank was gestuurd.
Het waren drie mensen die alles bij elkaar 2,5 uur per stuk doende waren met het bijwonen van de zitting. Dat is 7,5 uur en dus bijna 1 complete werkdag. Wat kost zo'n werkdag de belastingbetaler bruto? Grote Goden, ik kan het nog steeds niet geloven...Iemand een oplossing om ze zover te krijgen dat ze tenminste beseffen dat ze misschien ook alleen 1 zin kunnen voorlezen?
Zo, dat lucht op.
Wat dingen
Clivia reageert op terpi:
""want ik ben toch razend nieuwsgierig hoe jij het zou vinden als de gegevens van jouw kind per ongeluk op straat komen te liggen" Zie de bijdrage van Jan Oudman. Het is heel goed mogelijk om e.e.a. te realiseren zonder dat de gegevens op straat komen te liggen. "
Ah, ik geloof dat je toch het punt van Terpi mist en ook de andere bezwaren negeert.
1. Het punt van Terpi is volgens mij, dat zulke vertrouwelijke gegevens alleen op het werk of thuis (dus in een afgeschermde omgeving) mogen worden bekeken, en dus niet op heel of half openbare plaatsen als wachtkamers, vliegvelden, de trein, etc. Zodra JIJ een medewerkster ziet werken op de laptop, moet het dus werk zijn dat niet-vertrouwelijk is.
2. Jan Oudman blaat wel dat zulke aansluitingen voor 5 euro/maand kunnen, maar ik betaal al meer voor mijn vaste internet. Ik heb dus het donkerbruine vermoeden, dat de werkelijke kosten bij gebruik, inclusief een werkelijk goede beveiliging (zie beschrijving van Drommels) wel een slagje duurder zijn.
3. Ik zei het al: Draagt zulk werk nou werkelijk bij aan de productiviteit? Ik vind het ook handig hoor, op afstand mijn email lezen, maar desondanks sleep ik zelden een laptop mee; dit in lijn met de opkomst van de topless meeting (http://articles.latimes.com/2008/mar/31/business/fi-nolaptops31).
Beemer
Beemer:
" Want ook daar kan ik als wachtende ouder de gang inlopen met een air alsof ik daar mag zijn en dan de kamer van de psych in die op dat moment met mijn kind in de speelkamer zit. Heb ik ook toegang tot het systeem."
Que? Dat klinkt alsof men daar 15 jaar achterloopt met toegangsbeveiliging. Ik maak eigenlijk nooit meer mee dat je ontvangen wordt op een werkkamer: Overal zijn aparte spreekkamers voor de ontvangst van buitenstaanders. Bij de belastingsdienst al een jaar of 20 
Geloof
Beemer:
"Die gelooft het ook nooit als ik zeg dat het niet overal precies zo is als hij denkt of heeft ervaren."
O, ik geloof je meteen. Het gaat me er vooral om, dat men daar dus blijkbaar achterloopt.
Beemer:
"Dat als het om geld gaat we in een spreekkamer worden ontvangen en dat als het om geestelijke of fysieke gezondheid gaat in een werkkamer."
Hm, ik zie dat ietsje genuanceerder. Een huisarts zit eigenlijk de hele dag in die spreekkamer, omdat spreekuur een hoofdonderdeel van zijn taak is. Ik was laatst bij een schoolbegeleidingsdienstachtige instelling en daar viel me juist op dat we idd niet verder kwamen dan een kaal kamertje achter de receptioniste. Omgekeerd, op mijn werk (geen geld geen zorg) ontvangen we bezoekers ook nooit op onze werkkamers.
Nadeel beveiliging
Drommels:
"Een VPN verbinding. Token met pincode, genereert na de goede pincode een tijdelijk password voor het opzetten verbinding, samen met een user-id. User-id met ander password voor kantoorapplicaties, user-id met ingewikkeld password voor het documentensysteem. Automatische lock na 7 minuten geen activiteit, automatisch verbreken VPN na 30 minuten. Geen mogelijkheid om zelf (PDF) printers te installeren. USB-sticks niet leesbaar. Remote aanloggen via internet uitschakelen. (..) Eén maar: de gebruikersgroep moet het willen. In de praktijk zitten er flinke verschillen in de acceptatie van flex-werken."
Een van de problemen is blijkbaar, dat dit soort beveiligingen resulteert in veel gebruiksongemak. PCs worden traag, gewone webmail (inclusief hotmail) is onbruikbaar, ff printen is dus onmogelijk. Daar komt dus bovenop, dat PCs/laptops hiervoor speciaal geinstalleerd en beveiligd moeten worden, wat dus betekent dat er uitgebreide ICT ondersteuning moet zijn. Concreet loopt de boel dan vast bij diefstal van een laptop (geen zeldzaam fenomeen 
), omdat een nieuwe niet 'off-the-shelf' leverbaar is (of slechts tegen hoge kosten).
Haha tinus, heet dat echt zo? (ot)
"Topless" meetings, ik vind het woord geweldig gevonden.
Talia (grinnikt nog na)
Waarom je op de rechtbank feitelijk niet kunt werken
Tinus heeft gelijk. Aan de ene kant met zijn opmerkingen over de beveiliging, aan de andere kan met zijn opmerkingen over de sterk tegenvallende productiviteit.
Je moet redelijk ongestoord kunnen nadenken om serieus werk te kunnen verzetten. Even in een dossier werken zal niet gaan: je zit daar op een bankje, je hebt meestal geen tafel (en als je die wel hebt zit er ook iemand anders die over je schouder mee kan kijken, krijg je dat weer), het is er vol geroezemoes, en je weet van tevoren niet hoeveel tijd je nog hebt, want die zitting kan in elk geval elk moment beginnen. Hé, de deur gaat open, zouden we nu aan de beurt zijn? O nee, toch niet. Waar was ik gebleven...
Je kan je e-mails checken, als je een blackberry hebt. Beantwoorden kan je ze vervolgens alleen als het daarvoor niet nodig is om toegang tot je dossiers te hebben, want: zie boven.
Telefoontjes: alleen als ze van het kaliber zijn van "zeg even tegen de meneer van mijn afspraak van 2 uur dat het 3 uur wordt". Stel je eens voor dat een gezinsvoogd inhoudelijke besprekingen met ouders moet gaan voeren terwijl hij/zij op de rechtbank zit (gesteld dat daarvoor raadpleging van het dossier niet nodig is) - elk moment kun je onderbroken worden, iedereen kan meeluisteren - het gaat gewoon niet.
Het lijkt logisch, werken op de rechtbank, maar in de praktijk gaat het echt zo goed als niet. Advocaten hebben iets meer mogelijkheden, want voor hen is er een advocatenkamer, daar kan je dan ook daadwerkelijk breeduit gaan zitten met een dossier, of bellen.
Maar de echte plek om te werken, als je tenminste tegen de spits ingaat en 1e klas zit, is de trein. Daar zit je, en niemand praat tegen je (forensen praten niet in de trein), en je weet precies hoeveel tijd je hebt. Maar ja, dan kan je dus een koffer laten liggen...
Groeten,
Temet
Beemer
Op rechtbanken zijn van oudsher advocatenkamers. Hoe dat zo gekomen is, geen idee, maar die dingen zijn er en ze worden ook wel gebruikt (hoewel niet zo vaak als vroeger toen er nog gerookt mocht worden). Ze zijn vooral handig voor advocaten die voor meer zaken op de rechtbank moeten zijn en dan een tijd ertussen te overbruggen hebben, en voor advocaten van wie de cliënt niet in de wachtkamer zit te wachten (bijvoorbeeld strafadvocaten met klanten die vanuit detentie worden aangevoerd). Als je ziet aankomen dat je lang moet wachten of je hebt een 'tussenuur'dan kan je in zo'n geval werk meenemen en dat in die advocatenkamer doen. Dat wil zeggen: je kan stukken lezen, maar printen kan niet.
Ik denk niet dat de rechtbank er behoefte aan heeft om schaarse werkruimte af te staan aan andere buitenstaanders.
Het probleem is dat je vaak niet van tevoren weet of je moet wachten, en zo ja, hoe lang. Het is als met de NS: als je met je tong op je schoenen net te laat komt aangerend is de trein al vertrokken dan wel de zitting net begonnen (of staat op het punt te beginnen), ben je mooi op tijd dan zal je zien dat het uitloopt. Hoeveel het uitloopt weet je eigenlijk nooit, dat kan een kwartier zijn of anderhalf uur. Maar daar valt dus niet op te plannen.
Nog even over die privacy: Clivia gaf ook al aan dat haar advocaat de telefoontjes buiten gehoorsafstand afhandelde. Als hij een dossier van meneer X wil doornemen in de tijd dat hij zit te wachten op het uitroepen van zaak Y dan mag ik ook hartelijk hopen dat hij met dossier X dan heel ergens anders gaat zitten zodat mevrouw Y niet over de schouder mee kan kijken.
Groeten,
Temet
Temet
De discussie over privacy-gevoelige dossiers en de beschikbaarheid van internet vind ik maar een zijdelings probleem. Er zullen wellicht ook wel andere werkzaamheden zijn, als lees je maar geïnteresseerd je vakblad door.
Wat je beschrijft aan praktijk van de zittingsgemachtigde is interessanter. Je schrijft: 'Het is bij dit soort zaken kiezen tussen twee kwaden: of je stuurt iemand naar de zitting die het dossier kent, maar dat betekent dat je op éen dag de helft van je medewerker een deel van de dag op de rechtbank hebt zitten, of je stuurt éen iemand met 10 dossiers op pad (bij UWV heet zo iemand meen ik een 'zittingsgemachtigde'). Dat is efficiënter want er is maar éen persoon afwezig (nou ja, in jouw voorbeeld dan twee). Het nadeel is dat die persoon van de 10 behandelde zaken er met een beetje mazzel twee kent want die heeft ze zelf onder haar hoede, bij de overige 8 citeert ze uit andermans werk en staat bij kritische vragen geheel met de mond vol tanden.'
Het kan zijn dat het vanuit de praktijk 'efficiënter' werken is, maar voor ouders is dit onbegrijpelijk. Het gaat namelijk om nogal ingrijpende beslissingen over hun kind. Komt zo'n 'zittingsgemachtige' ook in andere kwesties voor? Je noemde al het UWV, maar is het ook denkbaar dat een officier van justitie zo gaat optreden, of een advocaat? Is dat in civiele zaken anders dan in strafzaken?
Eén van de grote verwarringen voor ouders is altijd,d at zij denken dat het bij de rechter om 'waarheid' gat en om 'bewijzen'. Dus dat het echt zin heeft om aan te tonen dat wat jeugdzorg zegt niet klopt. Het is dan voor hen onbegrijpelijk dat er iemand staat die aantoonbaar geen kaas heeft gegeven van de hele situatie. Het maakt het gevoel van machteloosheid, irritatie en boosheid alleen maar groter. Wat moet je nog doen als bij de rechter iemand een OTS kan vragen zonder ook maar iets van jou en je kind te weten? Met alleen maar een dossier als onderlegger, waar jij als ouder nauwelijks op hebt kunnen reageren?
Het zijn gen hamerstukken, toch?
Tsjor
Samenvatting
De bijdragen lijken uiteen te vallen in twee kampen. Kamp 1: nogal logisch dat het loopt zoals het loopt. Niets aan te doen. Privacy anders in het geding, overleg nodig dus met twee naar de zitting, kan niet anders. Dit kamp meent dat er niets veranderd kan worden, jammer maar helaas.
Kamp 2: wel wat aan te doen. Gebruik maken van moderne ICT technologie. Die is niet minder onveilig dan op je eigen kantoor met papieren werken. En overleg en ruggespraak houden als dat nodig is, in plaats van standaard met zijn tweeën de gehele zitting bijwonen.
Uiteraard neig ik naar kamp 2. Ik denk dat de wachtlijsten korter kunnen, zonder dat dat extra geld kost, als de instellingen besparen op hun kosten en hun tijd beter gebruiken. En inderdaad, de rechtbank laat mensen wachten en vindt dat zelf heel gewoon. Ingesleten ellende die kan worden verzacht door werkplekken in te richten. Het gebouw waar wij waren, was daar beslist groot genoeg voor. In de wachttijd heb ik zitten mijmeren waar ik zulke plekken zou inrichten, als ik het mocht doen.
Tjsor, je bijdrage is natuurlijk volkomen terecht. Het is een gotspe dat er zeer ingrijpende beslissingen worden genomen op advies van mensen die een kind nog nooit eerder hebben gezien. Het was aan mijn kind ook niet uit te leggen. Toen de mijnheer van de Raad de samenvatting van het (maanden oude!) rapport begon voor te lezen, riep hij er doorheen: "Ik heb die man nog nooit gezien, wat doet hij hier?" Tja. Zelfs een kind snapt dat zo'n voorlezende man die een rechter adviseert inderdaad een idiote constructie is, behalve kennelijk de instellingen zelf. Maar dat was niet de kwestie waar ik dit draadje mee begon. Die kwestie ging over de merkwaardige manier van met werktijd omgaan. Dus je gaat, hoe terecht jouw kanttekening ook is, off topic.
Tsjor (ot, inderdaad)
Je vraagt of ook officieren van justitie en advocaten zo werken dat éen iemand meerdere zittingen doet, ook in zaken waarin hij/zij het dossier niet(nauwelijks) kent. Van officieren zou ik het niet weten. Van advocaten zal het niet zo bar veel voorkomen, als het al voorkomt. Nog even daargelaten dat de meeste advocaten hun zaken liever zelf doen, is het een een logistieke kwestie. Zittingsplanning gebeurt door de rechtbank, volgens criteria van de rechtbank. Het is dan al toeval als er van éen kantoor meerdere gelijksoortige zaken op dezelfde dag behandeld worden, en als het al gebeurt zijn het er zeker geen 8 achter elkaar. Maar als de rechtbank Amsterdam een ochtendje WAO-zaken heeft dan weet je dat het grootste deel van die zaken bij UWV Amsterdam vandaan komt, dus die procespartij heeft dan inderdaad 8 zaken ofzo achter elkaar. Dan is zo'n systeem lonend.
Groeten,
Temet
Voorlezer
Het systeem zou dan ook efficiënter zijn als raad, reclassering en jeugdzorg samen de functie van 'voorlezer bij de rechtbank' zouden instellen. Die zou dan niet eens hoeven te wachten omdat iets uitloopt, omdat ze erbij zijn als het uitloopt. Het maakt het duidelijk wat er gebeurt. Einde van de illusie, zeg maar.
Overigens vind ik de efficiency van de werktijd een minder groot probleem dan de wijze waarop de rechtsgang vorm krijgt in zo'n belangrijk onderdeel van het rechtssysteem.
Tsjor
Tjsor
Ja de rechtsgang is bizar te noemen en inderdaad, levensgevaarlijk. Maar dat was niet mijn topic. Mijn topic gaat om de wachtlijst versus de manier van werken. Anders moet je een draadje starten over de rechtsgang rond jeugdzorg. Want inderdaad, ook daarvan viel mijn bek open.
Andere oplossing
Een voorlezer is een andere oplossing voor hetzelfde probleem. Er is vast nog wel een mooie naam en functie van te maken.
Tsjor
