Jeugdzorg heeft het zo druk
Tja, een ingezonden brief in een of ander medium is geen optie in verband met de privacy van de 'verdachte'. Dan maar hier, want ik moet het toch ergens kwijt.
Vorige week moesten wij met ons kind naar een zitting van de kinderrechter. De zaak voor ons liep uit, wij zijn dus gestart met een wachttijd die opliep tot anderhalf uur. De raad voor de kinderbescherming had een jeugdreclasseringsmaatregel "hulp en steun" geadviseerd.
Maar nu was dus de zitting. Wie zaten er samen met ons op de gang te wachten? De advocaat natuurlijk. So far, so good. Maar ook: TWEE medewerksters van de jeugdreclassering, die wij overigens nog nooit hadden gezien. Op mijn verbaasde vraag waarom ze met zijn tweeën waren, zeiden ze dat ze "elkaar altijd steunen bij een zitting". En dan was er een mijnheer van de Raad voor de Kinderbescherming die wij ook nog nimmer hadden gezien. Dit drietal zat dus a raison van drie maal anderhalf uur salaris, zwijgend met ons te wachten. Je hoort altijd veel klachten dat ze zoveel administratie hebben en zoveel moeten schrijven, maar geen van hen voerde iets uit. Men zat, zweeg en staarde voor zich uit. Wel gebeurde het vaak dat ze zo zaten te wachten, zeiden ze. Maar nee inderdaad, ze namen eigenlijk nooit werk mee. Zelf had ik wel gerekend met een wachttijd en wel wat werk bij me.
Toen begon de zitting. Wat was nu de bijdrage van deze functionarissen? De jeugdreclassering: één van de twee las 1 zin uit haar eerder gestuurde brief aan de rechtbank voor: dat wij contact voor de zitting na overleg met de advocaat hadden geweigerd en dat zij ons dus niet kende. Einde van haar bijdrage. Gelukkig dat haar collega haar steunde bij deze zware taak 
.
De mijnheer van de raad kreeg ook een vraag. Antwoord (schuivend op zijn stoel): "Ik heb het rapport zelf niet opgesteld". Waarna hij de conclusie van het voorliggende rapport begon voor te lezen. Zouden rechters en griffiers analfabeten zijn? Ik vermoed van niet. Voorts had hij nog met school gebeld waar ze hadden gezegd dat pubers gedrag goed was, maar dat de motivatie te wensen overliet. Ook dat had schriftelijk gerapporteerd kunnen worden. Einde bijdrage. Kosten: 3 maal 1 uurloon, want alledrie bleven ze er natuurlijk de hele zitting bij.
De rechter was ontevreden over het advies van de raad en heeft het niet gevolgd. Voorts vond ik de rechter handiger met puber omgaan, dan ik meestal van jeugdzorg meemaak. Misschien is het een moeder, of heeft ze veel ervaring.
Maar nu mijn punt. Volgens mij valt hier toch echt wel een efficiencyslag te maken. Dit is bizar. De wachtlijsten zijn kilometers lang. In de media wordt steen en been geklaagd door jeugdzorg. Er zijn bakken extra geld in gestort. Maar ze zijn dus helemaal niet zo druk en overbelast. Een groot aantal van hen brengen werktijd zoek met in kuipstoeltjes hangen, om vervolgens hun eigen rapportage voor te lezen, die toch al naar de rechtbank was gestuurd.
Het waren drie mensen die alles bij elkaar 2,5 uur per stuk doende waren met het bijwonen van de zitting. Dat is 7,5 uur en dus bijna 1 complete werkdag. Wat kost zo'n werkdag de belastingbetaler bruto? Grote Goden, ik kan het nog steeds niet geloven...Iemand een oplossing om ze zover te krijgen dat ze tenminste beseffen dat ze misschien ook alleen 1 zin kunnen voorlezen?
Zo, dat lucht op.
Dus
als ik het goed begrijp.... zit jij met je kind bij de kinderrechter. En in plaats van je daar druk over te maken, zit je te letten op hoe ze bij jeugdzorg hun werk doen?
Het zou nog erger kunnen
Clivia, het zou nog wel erger kunnen 
. Het is bij dit soort zaken kiezen tussen twee kwaden: of je stuurt iemand naar de zitting die het dossier kent, maar dat betekent dat je op éen dag de helft van je medewerker een deel van de dag op de rechtbank hebt zitten, of je stuurt éen iemand met 10 dossiers op pad (bij UWV heet zo iemand meen ik een 'zittingsgemachtigde'). Dat is efficiënter want er is maar éen persoon afwezig (nou ja, in jouw voorbeeld dan twee). Het nadeel is dat die persoon van de 10 behandelde zaken er met een beetje mazzel twee kent want die heeft ze zelf onder haar hoede, bij de overige 8 citeert ze uit andermans werk en staat bij kritische vragen geheel met de mond vol tanden.
Het is alletwee prut. Door de constructie met de zittingsgemachtigde gaat per saldo minder tijd verloren dan door alle afzonderlijke verantwoordelijken naar de zittingen te sturen, want die zijn dan allemaal reis- en wachttijd kwijt.
Werk doen tijdens het wachten is lastig tot onmogelijk. Zo'n zittingsgemachtigde heeft al een tas met dossiers mee, als er nog extra meegenomen moet worden om uit te moeten werken dan is het helemaal niet meer te tillen. Bovendien: typen gaat niet op de rechtbank (dan zou je een laptop moeten hebben waarmee je op je systeem kan inloggen), werken met een dictafoon evenmin (privacy!) dus het enige dat je kunt doen is stukken lezen.
Ook jouw advocaat heeft zijn/ haar tijd deels verdaan, want die heeft op diezelfde bankjes zitten hangen en met jou zitten keuvelen. Ook die kan niet even wat voor zichzelf (lees: ander werk) gaan doen. Ik hoop dan ook voor je dat je een toevoeging hebt
Ik kan twee efficiencyslagen bedenken. Eén is dat er éen jeugdreclasseerder naar de zitting gaat ipv twee (geen idee in hoeverre dat standaars is, van jeugdzorg komt er gewoonlijk maar éen), de andere is dat dergelijke stamgasten via videoconferencing van zich laten horen. Dat zou pas echt schelen, en dan kan je ook de mensen in de zitting laten spreken die de zaak daadwerkelijk behandeld hebben, in plaats van dat ze om beurten zittingscorvee hebben.
Groeten,
Temet
Yep koentje
Wij hebben ons namelijk zo druk gemaakt over ons kind dat wij na maanden op de wachtlijst, justitie hebben ingeschakeld. Als volgt: wij hadden adequate hulp op het oog, maar dan moesten we eerst langs bureau jeugdzorg. En daar kwamen wij op de wachtlijst. Echter, hoe is het toch mogelijk, vier maanden op de wachtlijst staan hielp helemaal niet, integendeel.
Jeugdzorg is echter tot actie te dwingen als je de justitiële weg bewandelt. Inderdaad kregen wij toen met spoed een intake bij de instantie die wij op het oog hadden. Daar hebben wij nu hulp met goed resultaat, dus voor het kind is dat heel goed geweest. Maar daar zit nu eenmaal een hele nasleep aan met Raadsonderzoek en kinderrechter. Die laatste had haarfijn door wat hier aan de hand was, heeft geen straf opgelegd, het advies van de Raad niet overgenomen en de Raad beknord vanwege het broddelwerk.
Maar na al die tijd te horen krijgen dat men zo druk is, dat men de zaken niet aankan, dat men beaamt dat de wachtlijst er soms voor zorgt dat kinderen zelfs overlijden, ben ik wel verbolgen over deze tijdverspilling ja. Ik erger me als moeder, als belastingbetaler en als burger. Intussen Koentje, wees gerust, maak ik me ook druk over mijn kinderen. Ik snap verder niet wat je bedoelt: Als je kritiek hebt op Jeugdzorg, maak je je dus verder nergens anders druk over. Zoiets?
Koentje
koentje:
"als ik het goed begrijp.... zit jij met je kind bij de kinderrechter. En in plaats van je daar druk over te maken, zit je te letten op hoe ze bij jeugdzorg hun werk doen?"
Als je lang moet wachten, ga je je vanzlef dat soort dingen afvragen. Je druk maken over je eigen zaak tijden dat wachten is zinloos, want (hopelijk) heb je het al volledig voorbereid.
Temet wat reacties/vragen
"Werk doen tijdens het wachten is lastig tot onmogelijk." Wat mij betreft flauwekul. Ik moet zelf veel schrijven en rapporteren. Je kunt daar gewoon met een laptop aan het werk. En de informatie gewoon op een USB stickie hebben, dan hoef je ook niet perse een internet verbinding te raadplegen. Ik werk zelf veel onderweg en al wachtend. Ook met gevoelige informatie. Gaat best.
"Zo\'n zittingsgemachtigde heeft al een tas met dossiers mee". Deze mensen hadden een dun tasje bij zich.
"Ook jouw advocaat heeft zijn/ haar tijd deels verdaan, want die heeft op diezelfde bankjes zitten hangen en met jou zitten keuvelen." Die heeft intussen wat telefoontjes afgehandeld (buiten gehoorsafstand van andere aanwezigen natuurlijk) en had wel een tas met werk bij zich. Net als ik.
"Eén is dat er éen jeugdreclasseerder naar de zitting gaat ipv twee (geen idee in hoeverre dat standaard is)" Ze vertelden mij zelf, dat ze bijna altijd met zijn tweeën gaan. "om elkaar te ondersteunen".
Privacy?
Clivia: "Tja, een ingezonden brief in een of ander medium is geen optie in verband met de privacy van de 'verdachte'. Dan maar hier, want ik moet het toch ergens kwijt."
Ehm, en je denkt dat de privacy hier wel gewaarborgd is? Vertel: wat is volgens jou precies het verschil tussen "een of ander medium" en een openbaar forum als dit?
n@nny
Ik neem aan
dat ik een ingezonden brief niet onder een schuilnaam in kan sturen?
Clivia (nog even over de laptop)
Ik weet niet hoe jeugdreclaseerders werken, maar ik krijg de indruk dat er in het jeugzorgwezen veel rechtstreeks in dossiers in de computer wordt ingevoerd. Dan moet je dus, om je werk een beetje efficiënt te kunnen doen, toegang tot je systeem hebben. Vandaar dat mij dat lastig te doen lijkt op de rechtbank.
Ik wil trouwens helemaal niet zeggen dat ze het perfect geregeld hebben hoor, maar ik kan me wel wat praktische beperkingen voorstellen. Alleen waarom er standaard twee mensen naar zo'n zitting gaan, dat kan ik me maar moeilijk indenken eerlijk gezegd.
Groeten,
Temet
Temet
Kun je niet op een laptop rapporten en brieven opstellen en die op kantoor in het dossier invoegen dan?
En inderdaad, dat met zijn tweeën komen, stoorde mij ook het meest. Vooral omdat wij zo'n last hebben gehad van die wachtlijst.
Aanvulling temet
Temet:
"Ik wil trouwens helemaal niet zeggen dat ze het perfect geregeld hebben hoor, maar ik kan me wel wat praktische beperkingen voorstellen."
Met name rondom informatieveiligheid en privacy. Vind je het acceptabel dat mensen zitten te werken aan het vetrowuelijke dossier vanz aak X, terwijl ze op een gang zitten te wachten voor rechtszaak Y? Dat is blijkbaar de praktijk.
Temet:
"Alleen waarom er standaard twee mensen naar zo'n zitting gaan, dat kan ik me maar moeilijk indenken eerlijk gezegd."
Dat vind ik juist wel weer voorstelbaar. Om met elkaar te kunnen overleggen. Twee weten meer dan één. Vooral als je ter plekke ook toezeggingen moet doen, of nieuwe varianten moet doorspreken, kan dat heel nuttig zijn -en helemaal als de betrokken BJZ-ers betrekkelijk onervaren zijn.
Anoniem
Clivia:
"dat ik een ingezonden brief niet onder een schuilnaam in kan sturen?"
Jawel hoor. Alleen zou ik geen brief sturen vanaf [email protected], en die ondertekenen met 'Miep'.
Overleggen
"Om met elkaar te kunnen overleggen. Twee weten meer dan één." Niets is eenvoudiger dan even een schorsing te verzoeken, zodat je met je instituut kunt overleggen. In het geval dat de rechter iets vraagt waarvan je niet weet of het kan. Klaar alweer. Dan hoeft er tenminste niet een collega de hele zitting inclusief wachttijd mee uit te zitten, voor het enkele geval dat een overlegje gewenst is.
Verder zie ik alom mensen werken met laptops en ik doe het zelf ook. Op luchthavens, op stations, in de trein, etc. etc. Maar ik geef toe, die zien er meestal niet uit als iemand uit de jeugdhulpverlening. Je gaat ervan uit, dat er niet vijf man achter je staan om op je scherm te kijken wat je aan het doen bent. Die privacyschendingen vallen dus wel mee. De privacy wordt veel meer geschonden door het hele kakelcircuit dat in stand gehouden wordt via de instanties. Jeugdzorg is enorm versnipperd en Jan en Alleman zijn errug druk met gegevens (die vaak niet eens juist zijn) aan elkaar door te geven. Dat vind ik schadelijker voor de privacy, dan wachttijd gebruiken om op een laptop te werken en je op te laten roepen als de zitting begint. Het hoeft namelijk niet in de kuipstoeltjes in de wachtruimte, dat werken. Als je maar in de buurt bent.
Tjonge
"Jawel hoor. Alleen zou ik geen brief sturen vanaf [email protected], en die ondertekenen met 'Miep'." Je meent het.
Clivia
ik oordeelde inderdaad te snel... blij te horen dat je je ook druk maakt over je kind;
Verder kan ik mij jouw irritatie goed voorstellen. Beetje onzinnig dat ze dan niet wat rapporten te lezen of te maken hebben daar...
Tinus
Zoals gezegd heb ik geen ervaring met jeugdreclasseerders. Wel met jeugdzorg/gezinsvoogden, uwv en de gemeente Amsterdam, en er komt van al die clubs altijd maar 1 persoon per zaak (tenzij er toevallig iemand opgeleid moet worden, die zit dan achterin de zaal ofzo). Wat Clivia voorstelt lijkt me handiger: in voorkomende gevallen even schorsen voor ruggespraak. Ik vermoed dat dat nou ook weer niet zo heel vaak voorkomt. In de praktijk zal het wel niet werken trouwens want dan is de betrokken persoon ongetwijfeld net in overleg/ziek/anderszins afwezig
Groeten,
Temet
Overleggen
"Om met elkaar te kunnen overleggen. Twee weten meer dan één."
Nou heb ik totaal geen verstand van jeugdzorg, maar wel een heel klein beetje van organisatieprocessen. Ik kan me zomaar voorstellen dat een heleboel van al die werkdruk en vertraging ontstaat omdat er nooit eens iemand gewoon een beslissing kan en mag nemen.
Het zal wel allemaal procedures en indekken tegen fouten zijn, maar juist al dat overleggen en goedkeuren en paraferen en terugkoppelen maakt dat zoveel processen eindeloos duren. Ik vraag me af of de kwaliteit van de jeugdzorg echt zoveel slechter zou worden als die ene, die minder weet, toch eens wat sneller knopen mag doorhakken in plaats van altijd die nummer twee te moeten raadplegen.
Misschien
Misschien ook om dergelijke zaken als deze te voorkomen: http://www.telegraaf.nl/binnenland/6616381/__Rechter_vergeet_strafdossier_in_trein__.html?p=9,
Precies marietje
Marietje:
"Misschien ook om dergelijke zaken als deze te voorkomen: http://www.telegraaf.nl/binnenland/6616381/__Rechter_vergeet_strafdossier_in_trein__.html?p=9"
Duh. Je was me voor.
Ik verbaas me over het gemak waarmee het belang van privacy en informatieveiligheid hier even wordt genegeerd.
Informatiebeveiliging en werken tijdens het wachten (en reizen)
Technisch is er geen reden om niet gewoon te werken op de rechtbank aan gevoelige dossiers, als er een gewerkt wordt (via een laptop) op het beveiligde netwerk van je werkgever. Dat lijkt me goedkoper dan het verlies van reistijd en productieve uren (zakelijk mobiel werken kan voor 35 euro per maand, de meeste organisaties werken met 'thin clients', beveiligd mobiel toegang kost 5 euro per maand per medewerker). De arbeidstijd van een medewerker kost pakweg 20 a 30 euro per uur, snel gewonnen lijkt me.
Privacy (2)
Clivia, uit je beginposting maakte ik op dat je zorgvuldig wilde omgaan met de privacy van de mensen van jeugdzorg. Blijkbaar heb ik het woord "verdachte" fout geïnterpreteerd en bedoel je hiermee jezelf en/of je kind.
Ik begrijp dat je je verhaal kwijt wil en daarvoor voldoet dit forum natuurlijk uitstekend, maar ik zou in jouw geval geloof ik toch ook naar wegen zoeken om mijn klacht officieel (dan maar niet anoniem) te deponeren.
n@nny
Goh (ot)
Jan:
"(zakelijk mobiel werken kan voor 35 euro per maand, de meeste organisaties werken met 'thin clients', beveiligd mobiel toegang kost 5 euro per maand per medewerker)"
Goh. Doe eens een link?
Link
http://nl.wikipedia.org/wiki/Thin_client
Merk op dat wordt gemeld, dat betere beveiligingsmogelijkheden één van de voordelen zijn van een thin client.
Mijn moeder zei het vroeger al: Kan niet ligt op het kerkhof.
N@nny
Natuurlijk hebben we geklaagd, zelfs nog het AJK voor gebeld.
Maar het gaat mij ook om het algemene plaatje. Wij zijn niet de enigen op zo'n wachtlijst. En terwijl je wacht, escaleren dingen verder. Er is onnodige ellende vanwege de wachtlijsten. Tegelijk klagen de instanties steen en been over te weinig geld, te weinig capaciteit enz. enz. In plaats van persberichten te componeren met dit soort klachten en te lobbyen voor geld, zou je ook kunnen investeren in een infrastructuur die dit soort evenementen omvormt naar productieve werktijd. Dat vergt ook een cultuuromslag, vermoed ik. Dus niet: "ik moet naar de rechtbank en daar zit je nu eenmaal te wachten", maar: "ik moet naar de rechtbank en daar maak ik rapport y verder in orde".
Wat wil ik nu eigenlijk zeggen? Het is geen politiek probleem die jeugdzorg. Het is voor een deel gewoon een logistiek probleem. En dat vraagt om een ander soort druk dan individuele klachten, denk ik.
Clivia
Clivia:
"http://nl.wikipedia.org/wiki/Thin_client"
Duh. Ik wilde vooral een linkje naar de kosten.
Focus
Clivia:
'Maar het gaat mij ook om het algemene plaatje. Wij zijn niet de enigen op zo'n wachtlijst. En terwijl je wacht, escaleren dingen verder. Er is onnodige ellende vanwege de wachtlijsten. Tegelijk klagen de instanties steen en been over te weinig geld, te weinig capaciteit enz. enz. In plaats van persberichten te componeren met dit soort klachten en te lobbyen voor geld, zou je ook kunnen investeren in een infrastructuur die dit soort evenementen omvormt naar productieve werktijd. Dat vergt ook een cultuuromslag, vermoed ik. Dus niet: "ik moet naar de rechtbank en daar zit je nu eenmaal te wachten", maar: "ik moet naar de rechtbank en daar maak ik rapport y verder in orde"."
Ik werk niet in de jeugdzorg of vergelijkbaar; ik werk inhoudelijk in een heel ander soort sector. Maar daar spelen soms dezelfde soort discussies -nog even aan een nota werken terwijl je wacht op het vliegtuig. Wat me opvalt is, dat juist dit soort zogenaamd handige manieren om de productiviteit toe te laten nemen, niet resulteren in meer 'echte' productiviteit. Ze resulteren wel in langere, maar minder samenhangende rapporten en slechtere besluiten. Goede besluiten hebben vaak ff focus nodig, waarbij je je dus concentreert op één ding.
Just my 2 cents; mijn beste besluiten heb ik genomen op momenten dat ik uiterlijk improductief leek.
Reactie van een werker 
Hallo Clivia,
ik wil allereerst (net als anderen) reageren op het idee om werk mee te nemen. Het is in mijn organisatie NIET toegestaan om buitenshuis met gegevens van clienten rond te lopen. Zelfs niet op je eigen laptop, zelfs niet als die beveiligd is. Het enige wat ik mag is thuis via een beveiligde verbinding op het netwerk van mijn werk inloggen en daar naar mijn clientgegevens gaan. Hemelzijdank ook, want ik ben toch razend nieuwsgierig hoe jij het zou vinden als de gegevens van jouw kind per ongeluk op straat komen te liggen...
Daarnaast ben ik benieuwd of het twee reclasseerders waren en niet een casemanager (of gezinsvoogd) en een reclasseerder? Maar los van dat, ik snap niet precies wat je dwars zit rondom de wachtlijsten, je hebt namelijk een wachtlijst van de hulpverlenende instantie en die heeft nou weer niets te maken met de jeugdreclassering. Stel dat je toevallig voor een behandelgroep in mijn regio in aanmerking zou willen komen, dan zou je toch echt op de wachtlijst komen op dit moment of er nu 1 of 12 mensen van BJZ bij een zitting zijn
Terpi
"want ik ben toch razend nieuwsgierig hoe jij het zou vinden als de gegevens van jouw kind per ongeluk op straat komen te liggen" Zie de bijdrage van Jan Oudman. Het is heel goed mogelijk om e.e.a. te realiseren zonder dat de gegevens op straat komen te liggen.
"Daarnaast ben ik benieuwd of het twee reclasseerders waren" Ja het waren twee reclasseerders, die wij overigens nooit eerder ontmoet hadden. De casemanager van Jeugdzorg was er niet, die ken ik heus wel. Weet je zeker dat jij werkt, c.q. bekend bent met jeugdzorg? Als je er al vanuit gaat dat ik jeugdreclassering en mijn eigen casemanager wel niet uit elkaar zal kunnen houden.....
En Jeugdzorg beweert een wachtlijst te hebben voor überhaupt indicatie stellen en case managen, omdat ze tijd tekort hebben, omdat de caseload te zwaar is enz. enz. Misschien is de jeugdreclassering de enige die geld en tijd teveel heeft? Moet ik het zo zien?
Verder zei ik niet dat wij op de wachtlijst stonden voor jeugdreclassering. Wij stonden op de wachtlijst van de vrijwillige tak van jeugdzorg. Zie hiervoor mijn eerdere postings. Wij wilden juist GEEN jeugdreclassering en de Raad voor de kinderbescherming heeft dat WEL geadviseerd en de rechter heeft dat NIET toegewezen, want die vond dat net zoals wijzelf, een slecht advies.
Clivia
nou je het zegt, ik ga spontaan twijfelen welk werk ik doe hahahaha!
Privacy
ik heb er even over na moeten denken, maar ik denk echt dat op dit terrein privacy opweegt tegen productiviteit.
Niets kan het goedmaken dat een laptop met allerlei details over vele kinderen terecht komt in de handen van een wildvreemde. En als alle werknemers van jeugdreclassering met dossiers op laptops gaan rondzeulen, is het zeker dat dit een keer gaat gebeuren. Ik vind het dus normaal dat schriftelijke rapportering enkel kan gebeuren op een beveiligd netwerk.
Wat betreft het aantal noodzakelijke mensen op een zitting, daar kan ik geen nuttig woord over zeggen, want ik weet niet hoe ze werken, en wat voor beslissingen ze moeten kunnen maken op zo'n moment, en of het afhangt van hoe lang je er werkt, etc. etc. Ik neem aan dat je dit in het antwoord op je klacht wel uitgelegd krijgt. Zou je dit kunnen posten, want ik ben wel nieuwsgierig eigenlijk.
Beemer
Zo'n systeem lijkt me inderdaad ideaal. Zo'n systeem gebruikte ik voor m'n werk zelf ook, dus snap niet dat ik er niet aan gedacht heb...
