Lang leve de luis in de pels
Als wetten en regelgeving niet (meer) aansluit op de maatschappelijke behoeften en realiteit, is het lijkt mij niet dat:
"een assertieve grondhouding van burgers. Als men het niet eens is met een vonnis, gaat men idealiter in hoger beroep" de oplossing meer is.
De wet of de regel is fout, zo simpel is dat. En die moet gewijzigd worden. En dat doe je door er aandacht voor te vragen, telkens weer, tot op het irritante af, totdat het andere personen die er niet mee te maken hebben wellicht de neus uit komt. En dat is dan maar zo. Maar uiteindelijk dringt het door, als een soort osmose. Kijk maar, want nu pleit ook Erik Gerritsen van de jeugdbescherming Amsterdam, voor een veranderd beleid met betrekking tot thuiszitters. En hij is niet de enige, want steeds meer andere mensen binnen de onderwijs- en jeugdzorgwereld sluiten zich bij deze standpunten aan.
Fouten moeten gewijzigd, en langzamerhand keert het tij. Niet meer voor alleen de eenzame burger die zich ongesteund tegen de staat moet keren en daar ook steeds minder mogelijkheden krijgt, omdat ook op dat vlak wetten worden gewijzigd. Denk aan bv. bezuinigingen bij het juridisch loket, gestegen griffierechten, andere kosten die toenemen. Maar voor grotere groepen, omdat de wet en regelgeving simpelweg niet voldoen, fout zijn, geen antwoord meer zijn op de vraag waarom destijds de wet was ingesteld.
Ik pleit voor luizen in de pels als AnneJ, die onvermoeibaar blijft doorgaan met het aandacht vragen voor deze problemen. En die soms op verbijsterende wijze zo laag door het slijk gehaald dat ik het met knipperende ogen nog een keer moet lezen (en dat is dan een 'net' forum!). Het zijn wel de mensen zoals zij die aandacht blijven vragen voor een bepaalde problematiek, mensen zoals zij die ervoor zorgen dat er steeds meer andere mensen zijn die doorkrijgen dat het niet zo simpel is als wordt voorgespiegeld, die nu toch telkens in het achterhoofd hebben als er weer een nieuwsitem over bijvoorbeeld UHP is, 'het zou toch niet...?'
Balen...
Beginalinea:
Als wetten en regelgeving niet (meer) aansluiten op de maatschappelijke behoeften en realiteit, lijkt het mij niet dat
"een assertieve grondhouding van burgers. Als men het niet eens is met een vonnis, gaat men idealiter in hoger beroep" nog de oplossing is.
Mirreke
Amen!!!
Ontschotting, in de telegraaf maar liefst...
In het artikel http://www.telegraaf.nl/binnenland/23863596/___Betere_samenwerking___.html wordt gepleit voor een betere samenwerking tussen behandeling/behandelaars en scholen/passend onderwijs.
Helaas zijn door de transities juist schotten geplaatst, en ouders en zorg/hulp-verleners pleiten al vanaf het begin van 2014 voor ontschotting van onderwijs en zorg. De juist zorg, en daardoor ook het voorkomen van thuiszitten of het aangepast thuiszitten zonder dat dit jou tot een criminele ouder maakt kan alleen goed worden gegeven als dit gaat gebeuren.
Kijk bijvoorbeeld ook naar het feit dat veel kinderen met een beperking niet meer verzorgd kunnen worden op school, en daarmee dus ook niet meer naar school kunnen en ongewenst thuiszitter worden, omdat het volslagen onduidelijk is waar het geld en de middelen voor de verzorging vandaan komen.
Een kind mét kan alleen naar school als er geen strikte scheiding meer is tussen zorg en onderwijs. Want dat het mis zou gaan is voorspeld, en nu ook bewezen.
In het artikel figureert Rebecca, een meisje met autisme en een angststoornis die noodgedwongen al zo'n anderhalf jaar thuis zit.
Rebecca:
https://www.youtube.com/watch?v=51RWXp5aYMA
Over dit soort gevallen hebben we het! En dan komt Jeugdzorg met een UHP aan?
https://vimeo.com/72489538
Het sprookje van RENN4: 'de ouders geven toe....'
Liever laten uitvallen dan vrijstellen voor Du en FR
http://www.mensenrechten.nl/publicaties/oordelen/2015-27/detail
Deze school geeft extra ondersteuning, zelfs 6 uur een coach voor de talige vakken, desondanks raakt de puber met Asperger/ADHD/dyslexie in de onderbouw al overbelast. Moeder stelt voor om duits en frans te laten vallen en de aandacht te richten op Nederlands en engels.
De inspectie wijst naar de school, de school wijst naar regeltjes. Zie ook de reacties onder het artikel van Erik Gerritsen in Binnenlands Bestuur door Mirreke geplaatst.
Het kan, maar het gebeurt niet.
Thuiszitten mag alleen tegengegaan worden door kinderen te dwingen maar door te gaan met wat ze niet lukt (RENN4) en juist dat veroorzaakt thuiszitten.
Maar om af te dwingen wat wel kan maar niet gebeurt:
heb je dus een onderwijsjurist nodig. Als het mis dreigt te gaan, voordat het echt mis is, kan een onderwijsjurist een school uitleggen dat veel meer mag dan ze denken, en dit eventueel voor de rechter afdwingen.
School past niet aan, waarom niet eigenlijk?
"In de onderbouw van het vwo moeten alle leerlingen Frans en Duits blijven volgen, hoe moeilijk dit voor sommige leerlingen ook is. Volgens het College voor de rechten van de mens kunnen leerlingen met zware dyslexie, die qua verstand het vwo wel aankunnen, in de eerste drie vwo-klassen niet van de vreemde talen vrijgesteld worden."
Ik begrijp dit niet. Zou het kunnen dat de journalist het niet begrepen heeft?
Uit de uitspraak van het College voor de Rechten van de Mens: "De onderwijsinspectie stelt zich op het standpunt dat zij, gelet op de geldende wet- en regelgeving, niet bevoegd is om de door verzoekster gevraagde algehele ontheffing voor de vakken Frans en Duits te verlenen. Volgens de onderwijsinspectie komt deze bevoegdheid toe aan het bevoegd gezag, te weten verweerster. "
Je ziet ook in de uitspraak dat de school naar de 'wet' verwijst, maar de wet verwijst naar de bevoegdheid van de school. En ook de inspectie verwijst naar de bevoegdheid van de school. Toch doet de school het niet. Maar doet net alsof ze dit wettelijk niet mag, wat niet het geval is. Maar ook het College voor de Rechten van de Mens onthoudt zich van een oordeel omdat het college beslist dat de school er over gaat. En zo wijzen ze allemaal naar elkaar, de school gaat er over maar een leerling wordt niet geholpen. Terwijl ze die creativiteit op zou moeten pakken volgens alle andere betrokkenen. Maar de school zegt dan: zet het eerst maar in de wet wat de mogelijkheden zijn. En dat is natuurlijk onzin want niet nodig. Je kunt het aan de praktijk overlaten.
School
De school geeft aan: "mits de wet dit toestaat gaat Frans en Duits z.s.m. uit het pakket van [de zoon van verzoekster], in de vrijgekomen tijd wordt extra ondersteuning geboden op Nederlands en Engels zover het rooster het toelaat.(…) De wetgeving is leidend voor (on)mogelijkheden"
De Wet
De wet geeft aan: "Artikel 11d, eerste lid, WVO bepaalt onder meer dat het bevoegd gezag van een school voor voorbereidend wetenschappelijk onderwijs (vwo), na overleg met de ouders, een leerling ontheffing kan verlenen voor onderdelen van het onderwijsprogramma, bedoeld in artikel 11c, eerste lid, onderdeel a. Het bevoegd gezag bepaalt bij de ontheffing welk onderwijs voor de leerling in de plaats komt voor de onderdelen waarvoor ontheffing is verleend. Artikel 11d, tweede lid, WVO bepaalt dat het bevoegd gezag van een school voor vwo voor leerlingen die daarvoor in aanmerking komen, bij de inrichting van het onderwijs kan afwijken van een of meer programmaonderdelen of van de voorschriften bedoeld in artikel 11c, eerste lid, onderdeel a. Ook hierbij geldt dat het bevoegd gezag bij de ontheffing bepaalt welk onderwijs hiervoor in de plaats komt. Bij algemene maatregel van bestuur wordt bepaald hoe wordt vastgesteld welke leerlingen in aanmerking komen voor deze afwijkingen."
Staatssecretaris ligt dwars
Nou ja, de staatssecretaris ligt ook dwars. Die legt de wet zelf uit op een manier die de mogelijkheden van de school beperkt. Dus de school weet dat de staatssecretaris niets wil weten van aanpassing.
"De staatssecretaris heeft bij brief van 17 december 2014 meegedeeld dat algehele ontheffing in de onderbouw voor de vakken Duits en Frans niet mogelijk is. Wel kan op onderdelen worden afgeweken van het onderwijsprogramma. Een school kan bijvoorbeeld besluiten leerlingen met (ernstige vormen van) dyslexie ontheffing te verlenen van de leesvaardigheidsonderdelen van de talen en deze vervangen door spreekvaardigheidsonderdelen."
Zorgmelding kan altijd straffeloos gedaan worden
"21 procent van de klachten was gegrond verklaard. Meestal ging het om het opvragen van informatie zonder toestemming van de ouders wanneer het niet ging om een spoedgeval, of om het niet objectief rapporteren van informatie. Alle klachten over het melden van een vermoeden van kindermishandeling werden echter ongegrond verklaard. Daarbij controleerde het tuchtcollege of uit het dossier bleek dat de kinderarts zich had gehouden aan de meldcode van de Koninklijke Nederlandsche Maatschappij tot bevordering der Geneeskunst (KNMG)."
Ook al heeft het ziekenhuis ondergepresteerd door zelf geen goede zorg te verlenen, en het gevolg is ontwrichting van een heel gezin, rechtzaken en gevangenisstraf (moeder van Lani), kind permanent UHP in een pleeggezin ver van de familie, toch kun je altijd straffeloos een zorgmelding doen. Als je je maar aan de meldcode houdt.
Belangrijk om te weten als je hulp zoekt. Elke hulpverlener kan straffeloos, uit eigen dynamiek, onderpresteren of uit de opties lopen, onbegrip en conflicten, jou gezin in de afgrond storten.
Als ze maar geen gegevens doorgeven zonder jou toestemming, en ook als ze dat doen worden ze hooguit berispt.
In gesprek met jezelf
Mirreke, ik voel een eind met je mee, maar AnneJ is toch vooral in gesprek met zichzelf. Ze krijgt voortdurend gelijk.
Annej #100. Het College is tamelijk uitgebreid met de toelichting waarom het niet is toegestaan algehele vrijstelling te verlenen. Ik citeer uit de uitspraak
"3.23
Het College is, met verweerster en de staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, van oordeel dat het op grond van artikel 11d WVO en artikel 21 van het Inrichtingsbesluit WVO niet is toegestaan om in de onderbouw algehele vrijstelling te verlenen voor de vakken Duits en Frans. Uit de wetsgeschiedenis blijkt dat de wetgever het van belang vond dat de Franse en Duitse taal in de onderbouw deel zouden uitmaken van het onderwijsprogramma (Nota van toelichting bij het Besluit kerndoelen onderbouw VO, Staatsblad 2006, 316, p. 13, Handelingen II 2005/06, nr. 55, p. 3619 en Handelingen II 2005/06, nr. 58, p. 3768). Ook blijkt uit de parlementaire behandeling dat is gesproken over ontheffingsmogelijkheden voor leerlingen met dyslexie. Deze ontheffingsmogelijkheden mogen echter niet zo ver gaan dat Frans en Duits helemaal geen deel meer uitmaken van het onderwijsprogramma in de onderbouw. In die zin moet volgens het College ook de door verzoekster aangehaalde passage uit de Nota voor Toelichting bij de wijziging van het Inrichtingsbesluit (Staatsblad 2006, 316, p. 12) worden begrepen (zie 3.16). Hierin wordt immers ook gesproken over de mogelijkheid van het verlenen van ontheffing voor onderdelen van het onderwijsprogramma. Daarnaast geldt dat ook voor Engels en Nederlands, die wel tot de kerndoelen behoren, in de onderbouw geen algehele ontheffing kan worden verleend. De ontheffingsmogelijkheid van artikel 21 Inrichtingsbesluit WVO ziet op een andere situatie en biedt niet de mogelijkheid van een algehele vrijstelling voor leerlingen met dyslexie. Uit dit artikel kan dus naar het oordeel van het College niet worden afgeleid dat artikel 11d WVO anders moet worden uitgelegd en dat algehele ontheffing voor vakken die niet tot de kerndoelen behoren, wel is toegestaan."
AnneJ,
Zoals Katinka Slump al aangaf, er zijn ook vo-scholen die een soepel beleid hanteren aangaande fr-du. Onze dyslect heeft daar ook baat bij. De ouders van Joost zoeken de publiciteit omdat de school van hun kind niet soepel genoeg is. Bij aanmelden hebben ze daar geen rekening mee gehouden.
Ik denk dat de publiciteit de jongen eerder schaadt dan baat. Misschien was een overstap naar een andere vo die op dat vlak soepeler is, een betere oplossing.
Groter belang
Ik denk dat publiciteit wel goed is, omdat dan het probleem breder bekend wordt. Punt is namelijk dat scholen vaak niet weten dat ze soepel mogen zijn.
En dat, als de scholen soepel zijn, er weer andere instanties zijn (zoals bijvoorbeeld die leerplichtambtenaar) die dan weer roet in het eten gooit.
Soepel bijvoorbeeld: eindexamen van een bepaald vak een jaar eerder mogen doen vanwege het vak al goed genoeg beheersen.
En dan wel ingeroosterd moeten blijven wanneer het examen voor dat ene vak al behaald is, omdat de administratie (en dus ook leerplicht) deze situatie niet kunnen handelen. Een leerling die bv. het vak Frans in de zeske klas niet meer hoeft te volgen, omdat hiervoor in de vijfde klas reeds examen (dus op VWO-niveau) is gedaan, maar die wel nog ingeroosterd staat, omdat het roostertechnisch niet kan.
Zodat vervolgens de school of de leerling in de problemen komt wanneer een leerling ziek is of een ander uitje heeft, of er een vervangende docent is die dit allemaal niet weet en de leerling consequent ziek meldt omdat die nooit komt.
Raar, omdat een school daardoor ook minder geneigd is om een volgende keer weer dit soort mogelijkheden te bieden.
Of: school maakt met zorgleerling vanuit PassendOnderwijs de afspraak voor een deelexamen. Dat wil zeggen een examen (zeg 6VWO) verdeeld over twee jaar. Afgesproken tot volle tevredenheid, en dan komt de lpa, omdat de leerling die uren dan niet afwezig zou mogen zijn, terwijl de afspraak juist om die reden, namelijk minder druk op de leerling en minder verplichte aanwezigheidsuren, was gemaakt.
En dat er dan niemand is die deze kluwen kan ontwarren...
Pfff zeg,
ik moet mijn bijdragen voortaan eerst even doorlezen voordat ik op verzenden druk...
Maar ik wilde ook nog zeggen dat ik toch altijd erg veel heb aan de informatie die in deze draadjes wordt gepost. En herhalende boodschappen, ach, daar lees ik dan gewoon snel overheen...
Ik neem aan dat anderen er net als ik blij mee zijn. Wanneer je als ouders met je kind ineens in dit soort rare en zeer bedreigende en overdonderende situaties terecht komt weet je helemaal van niets, sta je erbij en kijk je ernaar. Dan is het prettige informatie, ook al kies je zelf misschien een andere route.
Kinderlijk en narcistisch
Mijn vorige bijdrage aan dit draadje is door sommigen opgevat als een poging om topic startster AnneJ door het slijk te halen. Ik vind dat erg jammer, temeer daar ik er nu juist een inhoudelijk, berispend antwoord mee wilde geven op haar modder gooien naar de Nederlandse rechtsstaat en al wie haar vertegenwoordigen. Maar goed. Het mag voor zich spreken, dat ik me de reactie van mijn criticasters maar al te goed kan voorstellen.
AnneJ op één lijn stellen met Monica Lewinski en Willem Holleeder! Dat is op z’n minst curieus: wat hebben die personen en hun wederwaardigheden nu in hemelsnaam met elkaar van doen? Weinig tot niets, toch? Ethisch beschouwd betreft het misschien zelfs een schandelijke vergelijking.
Amen! En dat is nu precies mijn punt. Het is niet alleen kinderlijk eenvoudig om op zichzelf staande gevallen over één kam scheren; het kan ook ronduit absurd zijn.
Zowel kinderbescherming als onderwijs vereist maatwerk. Daar zal een ieder het over eens zijn. Het is dan nogal contraproductief om met uit de lucht gegrepen generalisaties een helder zicht op de werkelijkheid in de weg te gaan staan.
Hoezo uit de lucht gegrepen?; zullen sommigen zich nu onmiddellijk verontwaardigd afvragen. Maken onze frustrerende ervaringen met de Nederlandse overheid ons dan geen lotgenoot? En stuiten wij niet allemaal op hetzelfde probleem?
Mijn antwoord? Ja en nee.
Ja; niet alle kinderen komen in het onderwijs even goed tot hun recht. Voor bepaalde kinderen is aanvullend of zelfs speciaal onderwijs nodig. Soms speelt kindermishandeling een rol. Maar de inzet van middelen bij de inrichting van onze samenleving betreft en vergt uiteindelijk een politieke discussie.
Ik waag het te betwijfelen, of alle ‘lotgenoten’ in deze discussie ook politieke bondgenoten zullen blijken te zijn. Over de ideale oplossing voor problemen kan en zal men immers van mening verschillen. Zo bezien stuit dus niet iedereen op hetzelfde probleem.
Zo vindt AnneJ, dat er te makkelijk van kindermishandeling wordt gesproken. Wat haar betreft mogen of moeten we ervan uitgaan, dat het eigenlijk niet bestaat. Ik daarentegen vind, dat er nog steeds veel te veel een taboe rust op dit onderwerp. Bovendien ben ik van mening dat een delicaat onderwerp om een zorgvuldige en verfijnde benadering vraagt.
Bij gebrek aan de mogelijkheden tot waarheidsvinding leent dit forum zich al niet goed voor het bespreken van individuele gevallen. Laat staan, dat hier op verantwoorde wijze een politieke discussie zou kunnen worden gevoerd. Wel vormt dit forum wat mij betreft een geschikt platform voor het ruchtbaarheid geven aan problemen op persoonlijk titel en doen van een oproep om elders klachten over het onderwijs te verzamelen.
Op één punt zijn wij het met elkaar eens: de Nederlandse overheid dient zoveel mogelijk te voorzien in de verlangens van ingezeten. Democratie is echter geen dictatuur: niet van de meerderheid, maar al helemaal niet van een kleine minderheid.
Leden van zo’n minderheid doet er goed aan te beseffen dat de rest van de bevolking zich niet eenzijdig jouw wil laat opleggen met wat bombastische bombarie. Het politieke proces draait in de eerste plaats om het overtuigen door middel van argumenten. Willen klokkenluiders of actievoerders gelijk krijgen en niet juist verliezen, dan maken zij duidelijk hoe hun voorstellen van pas komen voor het algemeen belang. Willekeurige medeburgers schofferen door allerlei vooroordelen over hun in het leven te roepen, getuigt alleen maar van kinderlijk onbegrip en narcisme.
Amai criticaster! Wie weet, ben ik wel die thuisblijfmoeder die jij zo goed weet te vinden om je kind(eren) bij onder te brengen als je weer eens naar een rechtszaak moet en die dan altijd onvoorwaardelijk voor je klaarstaat, wetende hoe rottig je het hebt.
Rode krullenbol
P.S.
Voor informatie over de rol van de rechter inzake uithuisplaatsingen e.d., zie bijvoorbeeld onderstaande links:
http://www.advocaten.nl/uithuisplaatsing-van-een-kind-uw-kind-in-een-pleeggezin-of-instelling/
http://www.advocaten.nl/ondertoezichtstelling-en-voogdij/
Moties Loes Ypma over maatwerk zijn wel aangenomen
"Op 11 november 2014 zijn twee moties van Loes Ypma (PvdA) aangenomen in de Tweede Kamer, die belangrijk kunnen zijn voor kinderen met autisme. Het gaat om de Motie over toelaten van kinderen op basis van het schooladvies en de Motie over kinderen die niet fulltime op school onderwijs kunnen volgen.
Over die laatste schrijft Loes Ypma in haar blog:
Voor de 16.000 kinderen in ons land die thuis zitten is maatwerk nodig. De definitie van leerplicht is nu: vijf dagen per week fulltime op school aanwezig zijn. Dinsdag stemmen we over mijn motie waarin ik pleit voor maatwerkconstructies waarbij kinderen ingeschreven worden bij een school en (gedeeltelijk) (thuis)onderwijs op maat kunnen volgen, mede gefinancierd vanuit de gelden die de school voor de leerling ontvangt. Dit zonder dat de school afgerekend wordt op het 'schoolverzuim' van het kind in kwestie.
Ik strijd al maanden voor deze ‘thuiszitters’ die best naar school kunnen als er maatwerk mogelijk is, maar voor wie fulltime onderwijs niet haalbaar is. Ouders hoeven dan niet langer met hun kind te leuren. Zo worden de zogenoemde 'Miep Ziek'-contracten 'Miep Uniek'-maatwerk!"
Ik had overigens begrepen dat de Miep Ziek contracten inmiddels openbaar zijn maar kan er even geen link over vinden. Was, dacht ik, in de twitter van Katinka Slump iets over een paar weken geleden.
Er zit dus wel beweging in. Men wil het wel oplossen, maar het is maar de vraag of er wel een 'foremele' oplossing kan komen vanwege de rest van de regelgeving, terwijl dat wel zou moeten zodat de rechtspositie en de kansen van kinderen beter worden. Je zult maar afwijzing op afwijzing krijgen op school, geen speciaal onderwijs - waar men wel flexibel met de regels om kan gaan blijkbaar - en het reguliere onderwijs is maar net of de school bereid is om wel mee te werken aan maatwerk.
Gelukkig komt er veel over in het nieuws. En een school kan zich dus verantwoorden door naar moties en miep ziek contracten te wijzen en naar een praktijk waarbij het wenselijk is dat iedereen meedoet.
Fladder
AnneJ, je lijkt Rode Krullebol wel.
Je gaat niet echt in discussie. Je fladdert van het een naar het ander met een heleboel niet zo met elkaar samenhangende beweringen. Steeds maar met jezelf in gesprek.
Dat helpt niet.
Je linken Rode Krullenbol
Dat komt best wel helder over en goedbedoeld. Net zoals moeders van kinderen niet langer de schuld zouden krijgen van het autisme van hun kinderen. Staat op de diverse websites. Daardoor wordt je aangemoedigd om een beroep te doen als burger en ouder.
En een ieder prijst de eigen deskundigheid maar verbergt de eigen belangen. Dat blijkt een moeras van subjectiviteit. Gecompliceerd door perverse financiële prikkels en de subjectieve hysterie van de kindermishandelingsbril.
De praktijk is echter dat je als hulpvragende ouder en kind in een wespennest terecht waarin je burgerrechten niets waard blijken te zijn en je op grond van subjectieve verhalen je gezin kwijt kunt raken als je te maken krijgt met school en hulpverlening.
Wel handig als je dat op voorhand weet dan schrik je niet zo. En je weet dat je alleen eigen deskundigheid en kennis van de materie en van de benodigde netwerken een goede kans maakt. Kans, want het is een tombola.
En hulp is onherroepelijk vervlochten met 'kindermishandeling' net als het onherroepelijk verbonden is aan straf en consequenties.
Zo is het nou eenmaal.
M Lavell
Misschien helpt het mij wel. Ik overzie het steeds beter en over anderhalf jaar laat ik het los.
Ach ja, de google-wijsheid.....
Ach Rode Krullebul,
Wat dacht je nou, ik ga eens googlen en een linkje plakken zodat iedereen weet hoe het werkt met ots en uithuisplaatsing?
Dit is de theorie. De praktijk is een poepie anders. De praktijk gaat over kinderen die op basis van valse gronden uit huis gehaald worden, of die op basis van wegkijken juist thuis blijven terwijl er ik weet niet wat mee uitgehaald wordt. Over rechters die jeugdzorg klakkeloos opvolgen terwijl bekend is dat 10 procent van de rapporten niet klopt. En over kinderen die eenmaal weggehaald naar hartelust misbruikt worden. En over het gebrek aan reeele bezwaarmogelijkheden die er op papier welliswaar zijn, maar dan vooral voor de vorm. Eenmaal in het systeem, luistert namelijk niemand meer naar ouders of kinderen.
Als tien procent van de rapporten op basis waarvan besloten wordt niet deugt, dan betekent dat dus dat van 50.000 ondertoezichtstellingen en 25000 uithuisplaatsingen.......het zal je kind maar zijn, niemand zal maar luisteren.
Dan is het toch fijn dat jij met een google-linkje komt.
Wervende tekst
#112 het is niet eens theorie.
Het is een wervende tekst.
Emine en Miriam
Jij begon over het net ingestelde tuchtrecht. Interessant natuurlijk. Heb ik zitten zoeken. Kom ik hier terecht: https://skjeugd.nl/register.
Hier is dat tuchtrecht kennelijk ondergebracht. Website staat propvol met procedures, PRbla-bla en gewichtigdoenerij. Doet het ergste vrezen. Maar om optimistisch te blijven: weet jij of ze de uitspraken van dat tuchtcollege moeten of zullen publiceren? En ik vind ook nergens heldere criteria aan de hand waarvan wordt geoordeeld en aan de hand waarvan wordt bepaald of een zaak überhaupt ontvankelijk is. Hm.
Maar misschien kijk ik met mijn neus. Miriam, kun jij er misschien wijs uit?
Voordeel van de ombudsman is, dat die al die schrijnende casussen online gooit met zijn oordeel erbij. Dat is ook een goed tegenwicht tegen de twee uitersten: zowel de "geen rook zonder vuur" aanhangers als de paranoia "er deugt nimmer en nooit iets" figuren kunnen hun extremisme dan enigszins bijstellen.
Het is er nog maar net
Pas sinds 1/1 dit jaar is de certificering van instellingen verplicht.
Stel je daar niet te veel van voor. In principe gaat dat certificeren niet heel anders dan het mandarijnennetje van Tros Radar http://www.radartv.nl/uitzending/archief/detail/aflevering/08-12-2014/inwendige-medische-hulpmiddelen-deel-2/
Maar als het goed is moet het toch helpen. Beter iets dan niets.
Hoe precies, dat moet nog blijken. Maar ik neem wel aan dat de uitspraken inderdaad openbaar worden. Ze zijn werkelijk om van te leren.
Wat niet verandert is het mogelijke meningsverschil tussen ouders en instanties en de machtsstrijd die daaruit ontstaat. Daar zit de grootste pijn. Daar zit ook het grootste misverstand.
Ook het proces zal niet veranderen. De rechter zal zich nog steeds onthouden van een inhoudelijk oordeel. De rechter kan wel de instelling niet ontvankelijk verklaren als men niet aan de eisen voldoet. Ondertussen zijn er legio uitspraken waarin rechters ouders gelijk geven als het gaat om de aantasting van hun autonomie en het recht op gezinsleven bij hen en de kinderen.
Ja, is allemaal waar, zegt de rechter dan.
Maar dat neemt niet weg dat de instantie bevoegd is om te menen dat dat noodzakelijk is.
Ja, wie gaat er eigenlijk over ouders of scholen en instellingen
http://www.ouderkrachtvoortkind.nl/2015/03/college-van-de-rechten-van-de-mens-en-dyslexie/
"Ouders kunnen niet anders dan constateren dat de schoolbesturen als beheerders van de vrijheid van onderwijs, die in beginsel ouders toekomt, die onderwijsvrijheid onvoldoende beschermen. Immers de vrijheid van onderwijs behoort ouders toe in het kader van hun vrijheid van opvoeding. (Artikel 2 EP EVRM). Omdat schoolbesturen zich voegen naar de overheid en voorbij gaan aan de wensen van ouders waar het gaat om de inrichting van het onderwijs, in het belang van hun kinderen, komt de Grondwettelijke vrijheid van onderwijs onder druk te staan. Ten gevolge daarvan zijn ouders niet in staat om naar behoren op te komen voor de rechten van hun kinderen. Dit klemt des te meer nu het in ons land met de implementatie van de kinderrechten, zeker waar het gaat om een kind met een beperking, slecht gesteld is (Kinderrechtenverdrag)."
Tegelijk natuurlijk waardering waar scholen wel tussen de regels doorzeilen om een kind een kans te geven. Ik ben immens dankbaar dat mijn dochter die begeleiding en ruimte krijgt die ze nodig heeft om haar diploma wel te halen. Op het speciaal onderwijs dan. Mijn zoon heeft het al gehaald, dankzij een aantal fantastische mensen op zijn school.
Dat is natuurlijk wel het gevolg, als je die verhalen aan je voorbij ziet trekken relativeert dat weer. We hebben extreem pech gehad maar ook weer extreem geluk. Jammer dat het zo moet gaan en niet wat harmonieuzer en ordelijker kan.
En niet dankzij rechten, maar dankzij 'gunsten'.
Ik weet alleen....
....dat vanaf begin dit jaar het mogelijk is je zaak voor te leggen aan de tuchtraad en dat die dus maatregelen kan nemen. In hoeverre je in praktijk ook als ouder gehoord gaat worden en in hoeverre het mogelijk is om gelijk te krijgen of dat het een wassen neus is, geen idee. Evenmin weet ik in hoeverre ouders teruggepakt kunnen/zullen worden middels beperking bezoekrecht, plotselinge uithuisplaatsingen etc, zoals nu soms gebeurt als ze een klacht indienen.
Toch zou als alles wat ik met jeugdzorg heb meegemaakt weer zou spelen, gebruik maken van dit tuchtrecht. En wel om de haverklap: iedere keer als er iets gebeurt wat niet kan, klopt of mag. Mijn ervaring is dat het een redelijk pressiemiddel is: ze houden er niet van en het kan ze enorm schaden. Prachtig, dat kan het slecht en oneerlijk werken jou namelijk ook. Daarnaast kunnen de uitspraken je helpen bij de rechtbank. En als je ze verliest brengt het je geen schade. Je stond toch al standaard in het ongelijk namelijk......je bent immers de ouders en tegenover je staat de jeugdzorg, die het in de ogen van velen allemaal toch echt goed doet en meent......
Politieke vraag
"Ja, wie gaat er eigenlijk over ouders of scholen en instellingen"
Dat is een politieke vraag.
De bevoegdheden van instellingen en scholen zijn bij wet geregeld. De rechter is niet bevoegd om die in de wet vastgelegde bevoegdheden te blokkeren.
De bevoegdheden/rechten van ouders en kinderen zijn niet bij wet geregeld. Er is het verdragsrecht, maar niet of nauwelijks wetgeving op basis waarvan een rechter iets kan toewijzen.
Je lost deze kwesties dan ook niet bij de rechter op.
Je moet bij de wetgever zijn.
De inspectie over de zaak van Nora Yorukseven
27 februari 2015: Volgens Nora Yorukseven gaat het hier over de zaak van haar zoon Khan. Het onderzoek dat de inspectie jeugdzorg daarnaar gedaan heeft.
Conclusie: tegenwoordig doet men beter zijn/haar best om naar tevredenheid van de klant te werken.
Niets over terugplaatsing van Khan.
Vrijstelling aanvragen kan leiden tot zorgmelding AMK
"Mocht de leerplichtambtenaar concrete zorgsignalen hebben over een kind dan kan dit aanleiding zijn voor een zorgmelding bij de Raad voor de Kinderbescherming. Een herhaaldeweigering om met de gemeente in gesprek te gaan over het beroep op vrijstelling is zo'n concreet signaal."
Een zorgmelding is gewoon een uiting van ongenoegen of een strafmaatregel. Niets met zorg of behulpzaamheid te maken.
Of met kindermishandeling
Ben je het niet eens met de politieke opstelling van het zittende college dan kun je monddood gemaakt worden met een zorgmelding.
Alles is nou eenmaal 'kindermishandeling'. En met zo'n zorgmelding ben je mooi je burgerrechten kwijt, dus dat is handig.
Het is maar hoe je het bekijkt, AnneJ
De zorg gaat uit naar het kind / de kinderen i.v.m. het recht op onderwijs.
