Lafhartig?
Er zijn genoeg schandalen in de samenleving - denk aan het jarenlang treiteren van klokkenluiders, schandalen die in de doofpot gaan enzovoorts. Ik vind het geen schande om het niet altijd eens te zijn met wat een rechter beslist. Rechters zijn ook maar mensen en ik heb er laatst in een draadje eentje geciteerd die letterlijk toegaf dat ze altijd deed wat Jeugdzorg zei, zonder zich daar een oordeel over te vormen. Als de rechter zelf het zegt, waarom zou AnneJ het dan niet mogen zeggen? Ik vind het juist dapper.
Angst is alleen slecht als het gevaar waar de angst voor waarschuwt niet bestaat. Anders heeft het een nuttige functie.
Zelf betalen voor zorg op school
http://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2026854
Ouders met meervoudig gehandicapte kinderen moeten met scholen onderhandelen over de kosten voor de zorg op school. Zelf bijleggen.
Onderwijs is voor kinderen alleen gratis als je 'normaal' bent.
Rode krullenbol
Ik vind dat je op een akelige manier communiceert, volledig zonder respect naar je 'slachtoffer' toe. Dat je het nogal bloemrijk neerzet verhult je neerbuigende toon niet. Jammer.
Juridische procedure
RK, helaas is de ervaring van veel ouders die met jeugdzorg te maken heeft dat een juridische procedure niet oplevert wat men ervan verwacht. Dat komt omdat het zoeken naar 'waarheid' niet centraal staat, maar de zorg om het opgroeien van een kind. Zo kan het best 'waar' zijn dat deze jongen buiten eigen schuld niet naar school kan gaan, maar kan tegelijkertijd de wijze waarop ouders ermee omgaan te belastend voor het kind gevonden worden, waardoor de kansen voor het kind op een 'normale' (ik zet het niet voor niets tussen aanhalingstekens) ontwikkeling verstoord wordt.
Om zoiets te beoordelen moet je veel informatie hebben over een particuliere situatie. En dat is wat berichten zoals deze lastig maakt. Je kunt wel meehuilen of meeschreeuwen over onrecht, maar het gaat om een individuele zaak, waarvan je als buitenstaander gelukkig niet alle aspecten kent. Daarom is er ook geen zinnig debat over te voeren en kan AnneJ alleen maar adhesie vragen en gaan foeteren als ze die niet krijgt. Bij gebrek aan informatie over alle aspecten kun je niet gaan discussiëren met argumenten.
Dat het om een individuele beoordeling gaat blijkt wel uit het feit dat gelukkig niet alle kinderen die school vermijden of niet toegelaten worden uit huis geplaatst worden. Dan zou er een structureel probleem zijn en daar zou je wel met elkaar over kunnen debateren.
Aan een uithuisplaatsing is altijd een onder-toezicht-stelling vooraf gegaan. In de stukken over die OTS zou moeten staan wat het probleem is volgens de instanties. Je kunt het oneens zijn met die visie, maar je moet hem wel serieus nemen, want het is de basis voor beslissingen. Vervolgens kun je twee dingen doen: fel gaan bestrijden, maar dat levert een risico op: je doet niets aan het probleem dat gesignaleerd wordt en je toont je ook niet bereid om eraan te werken. Of je vraagt je af wat in de ogen van de instanties een oplossing zou kunnen zijn, vraagt desnoods hun medewerking, legt alles vast op papier en toont bij de rechter overtuigend aan, dat er in feite geen oplossing is, ondanks alle medewerking die je hebt ingezet; waarbij je ook meteen moet aantonen dat een eventuele uithuisplaatsing ook geen enkele oplossing biedt.
Soms wordt een kind uithuisgeplaatst op basis van een crisismachtiging. Dan gaat alles heel snel achter elkaar: OTS en UHP zonder dat je stukken hebt ingezien, en pas achteraf een toetsing door de rechter. Dan moet er wel iets heel ergs aan de hand zijn, iets waarbij elk uitstel levensgevaar voor het kind oplevert. In de ogen van instanties kan dat ook zijn: het gevaar dat ouders het kind zullen onttrekken aan een eventuele OTS en op de vlucht zullen slaan. Als er sprake is van een crisismachtiging zou je dat kunnen aanvechten door te laten zien dat je niet van plan bent om te vluchten, dat je kind niet in levensgevaar is en dat er dus geen enkele aanleiding is om zo pardoes in te grijpen.
Of eventuele bezwaren het gaan redden in ene juridische procedure is koffiedik kijken: je weet het niet, het is geen recht-toe-recht-aan redenering, maar een afweging van risico's en mogelijkheden. Wat het meeste helpt is als je heel overzichtelijk op 1 A4-tje hebt kunt laten zien wat je zelf al gedaan hebt aan de gesignaleerde problemen en kunt aantonen dat een eventuele OTS/UHP werkelijk niets toevoegt aan een oplossing. Maar stel dat het kind na de uithuisplaatsing wel naar een school gaat, dan sta je al met 1-0 achter.
Tsjor
Tsjor
De kans Tsjor
BJZ staat er niet om bekend dat ze kinderen naar school krijgen. Integendeel zelfs. Dus de kans dat deze jongen juist niet naar school gaat is gewoon veel groter. Met name kinderen die weggepest zijn of om andere reden schoolweigeraar zijn geworden.
Ik ken er zo een, inmiddels opgenomen in in een instelling waar hij nog steeds niet naar school gaat en bovendien de school niet het niveau heeft waarop hij kon leren.
AnneJ
Ik ken er ook een die van huis uit met alle mogelijke moeite en inzet van veel hulptroepen niet naar school te krijgen was. Maar na een OTS en een (vrijwillige) plaatsing in een jeugdzorginstelling wel naar school ging (school op terrein). Toen dat goed ging mocht ze weer naar huis, waar zich hetzelfde drama herhaalde. Moeder heeft het opgegeven met haar. Achteraf gezien was het misschien wel beter geweest als ze in die instelling was gebleven, totdat ze wat beter grip had op haar eigen leven.
Tsjor
Ja Tsjor
Kijk dat ben ik helemaal met je eens. Dat zie ik hier ook weer gebeuren. Mocht het wonder slagen dan gaat dit kind door naar een begeleid wonen plek en daar zie ik het ook niet gebeuren. Met name omdat niet even gekeken wordt hoe het komt dat een kind niet tot leren komt en de aansluiting en de motivatie mist.
En of er niet eerst andere zaken aan de orde zijn die verholpen moeten worden. Bijvoorbeeld traumabehandeling of psychoeducatie of behandeling tegen angsten.
En soms
Gaat het echt niet gebeuren. En zal er een andere dagbesteding gezocht moeten worden, maar waarom dat pas kan als het kind eerst overal de snufferd gestoten heeft vind ik ook tamelijk dramatisch voor dat kind. Je kijkt naar de interesses en de motivatie en welke kansen daarbij kunnen zijn, maar dat is blijkbaar hogere school voor veel hulpverleners. Je krijgt een standaardmaatje en daar moet je het mee kunnend doen en anders faal je maar weer.
Telkens weer
'En zal er een andere dagbesteding gezocht moeten worden, maar waarom dat pas kan als het kind eerst overal de snufferd gestoten heeft vind ik ook tamelijk dramatisch voor dat kind.' Ja, en als ze dat te snel doen, dan worden 'ze' daar weer op afgerekend, omdat ze het kind geen kanen bieden.
Kijk AnneJ, het kan best wel zo zijn dat je gelijk hebt, maar de intense negativiteit die je ongeremd uitstrooit over alles wat hulpverlener is maakt, dat mensen denken: gaat dat nog wel helemaal goed bij jou? En als er dan een probleem met je kind is en hulpverleners krijgen geen goed kontakt met jou, dan heb je inderdaad de poppen aan het dansen. Gelijk hebben alleen is niet voldoende. Met deze manier van communiceren krijg je het in elk geval niet voor elkaar, dat ik jouw mening deel. Ik ken de problemen met jeugdzorg heel erg goed en van binnen uit. Maar ik zal zelf altijd proberen om het gesprek aan te gaan, te blijven nadenken, reflecteren, boven het micro-niveau uitstijgen, ervan uitgaan dat er goede bedoelingen achter zitten (ook al zie ik die niet altijd) en dat er binnen de democratie mogelijkheden liggen om zaken structureel te veranderen.
Op radio 1 hoorde ik gisteren het zeer romantische verhaal van een man die over de liefde sprak. Zijn vriendin en hij hadden een knipperlichtrelatie. Soms moest hij weg, omdat ze bepaalde gewoontes van hem niet accepteerde. Wat die gewoontes dan waren? Drugsgebruik. Als hij dat wilde huurde hij ergens een kamertje en verdween voor een periode. Op een gegeven moment was hij zo 3,5 jaar lang verdwenen en ondertussen ontdekte zijn vriendin het casino. Toen hij weer eens boven water kwam was zij verslaafd aan gokken. Op een dag stond zijn dochter voor de deur: moeder had zelfmoord gepleegd. Met de dochter is het helemaal goed gekomen, master behaald op de universiteit. Maar gun jij nou een kind om te moeten opgroeien met een drugsverslaafde vader en een gokverslaafde moeder? Ik weet niet hoe het kind zelf hierover denkt en hoe oud ze was en wat ze meegemaakt heeft van dit alles. Maar ik ben wel blij dat er organisaties zijn die op zo'n moment eens even achter de deur kijken hoe het met het kind gaat. Vader en moeder zorgen ieder wel voor hun eigen behoeftes, daar ontbreekt het niet aan. Maar wie kijkt er dan nog naar het kind? En ja, het is afschuwelijk als dat anonieme organisaties worden met professionals die aan hun uren denken. Als je een beter alternatief hebt, kom er dan maar mee, ik hoor het graag.
Tsjor
De samenleving
Wat in de grotere samenleving niet goed gaat, los je als individu niet op. Geen kruid tegen gewassen.
Dit kind heeft moeder, ondanks herhaalde diagnose, geen begeleiding gekregen van de ggz instelling nog van jeugdzorg, binnengekomen via de politie vanwege een kind dat in paniek moeder te lijf ging. Moeder heeft jaren om hulp gesmeekt en heeft zelf jaren het kind elders, niet passend, weten onder te brengen tot jeugdzorg, na rechtzaken en geklets, eindelijk een bijna goed aanbod deed. Dan denk je toch, wat een gemiste kansen allemaal. En het einde is nog niet in zicht. Er zijn lichtpuntjes, moeder krijgt inmiddels een echte therapie die haar ook inzichten geeft en het kind is in elk geval min of meer veilig en ordelijk onder gebracht. Maar ook daar wordt niet fatsoenlijk gekeken waar het aan schort en wekt het wanhoop en agressie op bij het kind dat het zich nog steeds moet aanpassen.
Soms is het ook gewoon moeilijk, maar je zou toch wensen dat hier deugdelijker was omgegaan met een knelsituatie.
Ook deze UHP is onnodig en schadelijk
Als een mens door politie opgehaald wordt, is dat zeer beangstigend en intimiderend. Jeugdzorg zou zich moeten houden aan de kwaliteitsstandaarden voor uithuisplaatsing, opgesteld door de Verenigde Naties, http://www.q4c.nl/kwaliteitsstandaarden_nl.html, waaruit blijkt dat UHP menselijk kan, voor als thuis wonen echt niet gaat. UHP zou een laatste maatregel moeten zijn, maar is het in Nederland niet.
Problematische schoolgang is helemaal geen reden tot UHP, temeer daar in Nederland zeker 8000 kinderen thuis zitten. Niet omdat ouders en kinderen het slecht doen, maar omdat het onderwijssysteem niet deugt. De kinderombudsman heeft hier onderzoek naar gedaan, ´Van leerplicht naar leerrecht´, en hij concludeerde dat passend onderwijs niet bestaat, lpa´s meedenkend zouden moeten worden en dat klaarstaan met straffen en proces-verbalen averechts werkt.
In vrijwel alle landen is thuisonderwijs mogelijk, niet in Nederland. In Nederland worden ouders van thuiszitters massaal beschuldigd van verwaarlozing van onderwijs, terwijl juist het schoolsysteem, dat op gehoorzaamheid en reproductie gericht is, voor uitval zorgt.
Een kind van ons viel ook uit van school, en jeugdzorg wilde dit kind ook uit huis plaatsen. Terwijl ik 1e-graads docent ben en dus uitstekend in staat thuisonderwijs te geven. Maar ja, met jeugdzorg valt niet te praten, ze vullen een afvinklijst in, waaruit zou moeten blijken dat je je kind verwaarloost en hup...het kind moet uit huis.
Lichtpuntje is dat de gemeenten nu voor de enorme en overbodige kosten voor UHP moeten betalen. Ik zou de ouders aanraden naar de gemeente te stappen en deze voor te houden dat een kind thuis beter af is en dat dat de gemeente veel geld scheelt.
En vertel dat de dossiers van jeugdzorg niet kloppen. Want uit ieder onderzoek (kinderombudsman ´Is de zorg gegrond?´, Ido Weijers: Tekortkomingen bij de uithuisplaatsing, enz.) blijkt dat jeugdzorg de dossiers zo aan weet te passen, dat een negatief beeld van de ouders geschetst wordt en dat zo rechters gemanipuleerd worden verzoeken tot uithuisplaatsing in te willigen. Zeer kwalijk!
Nu moet er aan waarheidsvinding gedaan worden en geldt tuchtrecht. Dus ouders: Dien klachten in tegen diegene, die verantwoordelijk is voor de UHP en blijf alles openbaren.
En, heel belangrijk: Schaam je niet! Jeugdzorg is een kinderverslinder en uithuisplaatsing kan helaas ieder gezin overkomen. Alleen door alles te openbaren, kan deze idiotie gekeerd worden.
Ik wens deze ouders veel sterkte, een lange adem en blijf in jezelf geloven. Jullie kind hoort bij jullie!
Waar
Ik blijf die zaak wantrouwen ondanks dat ik ook zie dat er soms zaken ook erg goed gaan en daar zal ik altijd aandacht aan besteden. Ik ben heel erg dankbaar en tevreden met het speciaal onderwijs aan mijn kinderen, dat inmiddels ook uitgehold wordt door het vergroten van groepen en autismeklassen te mixen met andere kinderen waar in elk geval mijn dochter veel last van heeft. Nog even. We werken hard om zelf oplossingen te zoeken en ook de school doet het uiterste om toch maar te roeien met de riemen die ze nog hebben.
Kik
'Problematische schoolgang is helemaal geen reden tot UHP, temeer daar in Nederland zeker 8000 kinderen thuis zitten.' Dus moeten er andere redenen zijn dan alleen de schoolproblemen. Ik weet dat niet, ik hoef dat ook niet te weten, maar daarom heb ik ook geen oordeel over de rechtmatigheid. Ik sluit me wel aan dat het altijd een drama is, voor kinderen, ouders, buurt, familie etc.
Tsjor
Helaas Tsjor
"Dus moeten er andere redenen zijn dan alleen de schoolproblemen". Het enige dat je kunt bedenken is dat deze ouders niet tijdig vrijstelling hebben aangevraagd of andere bureaucratische maatregelen hebben gezocht om vervolging te voorkomen. Waarschijnlijk te argeloos niet verwacht hoe wij als samenleving hard kunnen neerkomen op gezinnen die niet aan de schoolplicht (kunnen) voldoen.
Helder verwoord Kik
En ik ben het helemaal met je eens.
Er zijn zeker veel zorgen omtrent thuiszitters, kinderen die vaak na vele pogingen en zorgen thuis komen te zitten.
Iemand die zich erg inspant om problemen hierbij te voorkomen is (alweer) Katinka Slump.
Zij probeert wanneer het nog kan, dus wanneer het nog een onderwijskundig probleem is, de zaak in goede banen te leiden, en is tevens druk bezig om samen met de ouders van thuiszitters, ruchtbaarheid aan deze problemen te geven.
tsjor
Vaak zijn er echt geen andere problemen dan schoolproblemen, hoewel die problemen natuurlijk wel gaan ontstaan wanneer Jeugdzorg zich ermee gaat bemoeien.
Wel is het zo dat het vaakt gaat om kinderen die binnen het passend onderwijs vallen, dus bijvoorbeeld met Autisme, depressie, angsten, noem maar op.
Google eens op thuiszitters, het is een groot probleem, vooral omdat onze rigide wet geen tussenoplossing heeft voor deze kinderen.
Newspeak: kind UHP vanwege de 'veiligheid'
http://dutchturks.nl/?p=2382
"Jeugdbescherming Overijssel wil niet ingaan op deze specifieke zaak in verband met de privacy van het kind en de familie, maar verklaart tegenover DutchTurks dat de kinderrechter een machtiging voor uithuisplaatsing geeft als de veiligheid van een kind in het geding is. Derhalve zou een lopende hogerberoepszaak tegen uithuisplaatsing geen opschortende werking hebben voor de uitvoering van het rechterlijk besluit. Volgens Jeugdbescherming Overijssel komt het zelden voor dat een machtiging uithuisplaatsing van de kinderrechter in een hoger beroep nietig wordt verklaard."
Mirreke
Maar niet al die thuiszitters worden toch uit huis geplaatst?
Tsjor
privacy hahaha
Privacy van kinderen is 0. Organisaties delen (foute) informatie met elkaar zonder ook maar te weten of ze dat mogen. Organisaties maken wat rapportjes die kinderen onzeker en belachelijk maakt.
Wat denk je, als je een kind aanmeld op een VO school met dikke rapporten; ja dan kan je verwachten dat hij niet wordt aangenomen. Als je het kind gewoon een goede thuissituatie geeft en gewoon realistisch kijkt wat voor hulp hij nodig heeft zit hij en lekker in zn vel en zit op school. Ik denk echt dat het overgrote deel gaat over hoe organisaties en ouders omgaan met t kind. Dat een kind zelf problemen krijgt op school, ja; daar moet gewoon goede HULP en begeleiding zijn. Ik denk dat er meer pleegzorg moet komen en dat er goede, kleinschalige, openbare internaten moeten komen. Ook lijkt me een loket voor kinderen een goed idee.
thuiszitters en UHP (en zelf een thuiszitter hier)
Vaak is de UHP van een thuiszitter het gevolg van een starre houding van een lpa. Deze doet dan melding en dan gaat het balletje rollen.
Hoewel zeker niet bevredigend is voor veel thuiszitters wel een soort modus vivendi ontstaan. Ofwel hebben ouders officieel ontheffing aan gevraagd, of er is in naam nog een soort band met de onderwijsinstelling.
Ik weet even niet hoe het precies zit, maar ouders vragen bij thuiszitten vaak een ontheffing aan, en dan is een kind officieel geen thuiszitter meer, omdat er dan geen onderwijsplicht meer bestaat. In deze gevallen is een kind veiliggesteld voor jeugdzorg en uhp (althans voor dit onderwerp).
Maar er zijn genoeg gevallen waarin ouders dit bijvoorbeeld niet willen, omdat zij gewoon goed onderwijs willen voor hun kind, of waarin scholen een kind afschuiven. En dan kan het een touwtrekken en dreigen met jeugdzorg worden, met in het ergste geval een UHP.
Overigens heb ik zelf een partner die ooit thuiszitter was. Hij heeft vanaf zijn 12e geen onderwijs meer genoten, en heeft vanaf die tijd gewerkt. Hij heeft wel een vrijstelling gekregen, maar ook nooit meer officieel onderwijs...
Gelukkig had je vroeger nog geen jeugdzorg.
Prototype
Rode Krullenbol "Ik pleit voor een assertieve grondhouding van burgers. Als men het niet eens is met een vonnis, gaat men idealiter in hoger beroep. Wat ik constateer is dat sommigen zich daaraan niet wagen, maar dan wel lafhartig drama komen trappen op een forum als dit. "
Uit deze zinnen blijkt dat je zelf als prototype door kunt gaan van een altijd maar boze ouder. Je gaat ervan uit dat jouw assertiviteit wel zal helpen. Dat jouw argumenten wel gehoord zullen worden. Dat al die andere die niet gehoord zijn, laf zijn (jouw woorden) of dat er wel wat aan de hand zal zijn.
Als je je verdiept in de manier waarop het familierecht in elkaar zit, dan zou je kunnen begrijpen dat het niet zo werkt. Al is het maar omdat je als ouders eigenlijk geen rol in de procedure speelt. Je zit er naast. Het gaat niet over jou. Je bent niet de tegenpartij, de beschuldigde, de aangeklaagde of aangedane. Het is geen geschil.
De kwestie die voorligt is dat van rechtswege deskundige mensen beweren dat jouw kind, in het belang van dat kind, beter elders op kan groeien.
De rechter doet inhoudelijk geen uitspraak over die bewering. De rechter kijkt alleen maar of de deskundigen de procedure gevolgd hebben. Of ze bevoegd zijn te doen wat ze doen.
Lastige keuzes
Je zeilt tussen Scylla en Charibdis in zo'n traject. Elke keuze kan je in de problemen brengen maar je moet vooruit om tot een oplossing te komen. Tussen hulp en straf en boete.
Ik heb vrijstelling aangevraagd en gekregen voor mijn dochter, met de waarschuwing dat dat ook kan betekenen dat geen school kind meer aanneemt. Gelukkig, de procedure was al in gang gezet, nam de beoogde instelling voor voortgezet speciaal onderwijs mijn dochter wel aan.
AnneJ
Dan moet je eerst wel een toelaatbaarheidsverklaring voor speciaal onderwijs hebben. Laat die nou heel moeilijk afgegeven worden sinds passend onderwijs...
Ja Agatha
Ik ben benieuwd of het nu wel lukt om deze kinderen op school te houden maar ik vrees het ergste.
Maar ook het speciaal onderwijs heeft bezuinigd met grotere klassen en het mengen van kinderen die elkaar in de weg gaan zitten.
Je hebt het er maar mee te doen.
Maar wel met een rechte rug. Boetes en strafmaatregelen met opgeheven hoofd mocht dat er van komen.
Weer discussie over thuisonderwijs
http://nos.nl/artikel/2027531-zorgen-over-opmars-thuisonderwijs.html
"Carry Roozemond is voorzitter van Ingrado, de organisatie van leerplichtambtenaren. Zij herkent de gestage toename van het aantal ouders dat gebruikmaakt van de vrijstelling. Een kwalijke ontwikkeling vindt zij, omdat wat haar betreft ieder kind naar school moet.
Net als de Rotterdamse wethouder De Jonge wijst zij erop dat er in Nederland geen toezicht is op thuisonderwijs. Het grondwettelijk recht op onderwijs kan dus volgens haar niet worden gegarandeerd.
Volgens Roozemond is het dankzij internet eenvoudig geworden om van de uitzonderingsregel gebruik te maken. Mensen kunnen op diverse sites voorbeeldformulieren vinden om vrijstelling aan te vragen."
Zorgelijk is dat de overheid van mening is dat kinderen onder toezicht van de overheid dienen te staan want anders is het 'zorgelijk'. Juist de thuiszitters die de overheid zelf veroorzaakt en waar zij bereid is rechtzaken en straf aan te besteden maakt dat de overheid zichzelf diskwalificeert. Besteed eerst maar eens aandacht aan goed passend onderwijs zonder populistische praatjes voor de vaak.
Met de gebruikelijke onzinargumenten, door de leerplichtambtenaar mevrouw Rozemond, die een instelling als de leerplicht er niet geloofwaardiger op maakt: kind kan niet met vriendjes spelen als het niet naar school gaat. Kind kan zich niet onttrekken aan de ouders.
Niet passend onderwijs
"Een Leerplichtwet, met 11.000 strafzaken per jaar, waarvan slechts 19% te maken heeft met luxe verzuim en 79% met ‘signaal’ verzuim, mede ten gevolge van niet passend onderwijs, wordt door veel onderwijsjuristen dan ook als volstrekt inadequaat en verouderd beschouwd."
In plaats van die 500 gevallen van thuisonderwijs nodeloos te pesten.
Ken de bureaucratie om onderwijs voor je kind te bedingen
https://janinescherpenberg.wordpress.com/about/blog/ouders-erger-je-niet-spel-van-bureaucratie/
Dit is 'Passend Onderwijs'
"Dat wij nu ‘blij’ moeten zijn met de 3 werkboeken op PRO niveau (wat ook nog eens met veel moeite, samen met een internet-account, is verkregen is een belediging. Dat [directeur] wijst op het ‘niet fysiek aanwezig zijn en dus geen geld ter beschikking te hebben’ is onzin. Hij refereert waarschijnlijk aan de telling per 1 oktober van ‘schoolbezoek’. Dat ‘schoolbezoek’ moet niet geïnterpreteerd worden als fysiek aanwezig, maar als ‘leerlingen die het onderwijsprogramma volgen’. Zoals bekend is het voor Daphne niet mogelijk om in een groep onderwijs te volgen. Zij is daarmee ‘geoorloofd afwezig’ en de school is wel degelijk verplicht om haar als volwaardige leerling mee te tellen en een aangepast programma te bieden (wet op gelijke behandeling voor gehandicapten). Ik ga er van uit dat u als leerplichtambtenaar verder goed op de hoogte bent van deze juridische feiten.
Aan de GGD voorstellen doen als Herstart is onzinnig als daar doelen voor ‘terug in de klas’ worden gesteld, terwijl de jeugdarts adviseert ‘een-op-een-onderwijs’ te bieden. Dit is niet in lijn met de aanpassingen die Daphne nodig heeft.
Aan de GGD voorstellen doen als aanmelden bij Doenersdreef is ook onzin. Zoals [directeur school] zegt, omdat dit niet een onderwijsinstelling is. Maar ook nog eens een instelling voor zwak begaafde kinderen. Wederom wordt geen oplossing geboden op dat wat Daphne nodig heeft. De school geeft met het verwijzen naar dit soort oplossingen, aan, handelingsonbekwaam te zijn."
Hier kun je zorgen, missers, ed. melden mbt transities!
Loopt u ergens tegenaan op het terrein van de jeugdhulp, jeugdbescherming of jeugdreclassering? U kunt het hier direct melden.
http://www.monitortransitiejeugd.nl/
Bijvoorbeeld als de indicatie verlopen is en je krijgt geen nieuwe.
En het staat er niet bij, maar bij problemen bij een zorgenkind op school, passend onderwijs en het (niet) verlenen van zorg op school, of het niet krijgen van geld voor zorg op school.
Allemaal melden. Er wordt door ouders en deskundigen in ieder geval gestreefd naar het ontschotten van de jeugswet en het passend onderwijs.
Zie bijvoorbeeld ook hier:
http://www.ouderkrachtvoortkind.nl/2015/03/notitie-knelpunten-rond-ondersteuning-leerling-op-school/
Het lidmaatschap van ouderkracht voor t kind kost een 10tje per jaar.
Meld thuiszittercasuïstiek hier, het gaat naar Sander Dekker
Onlangs liep ik tijdens de “Voor de jeugd dag” op het Westergasterrein in Amsterdam staatssecretaris van onderwijs Sander Dekker tegen het lijf. Het was goed om de staatssecretaris te zien op dit door VNG en VWS in het kader van de voorbereiding op de transitie jeugdzorg georganiseerde evenement. Er liggen immers vele dwarsverbanden tussen de transitie jeugdzorg en die andere grote hervorming, de invoering van het passend onderwijs. Ik schreef er eerder al eens een column over.
Na de hartelijke begroeting, als oud gemeentesecretaris van Amsterdam had ik Sander Dekker leren kennen als een bevlogen en inspirerende wethouder in Den Haag, trok ik de stoute schoenen aan en vroeg hem aandacht voor de al jaren bestaande thuiszittersproblematiek. Ook daar schreef ik eerder als eens een column over naar aanleiding van het prima rapport dat de kinderombudsman over deze problematiek schreef. In dat rapport pleitte de kinderombudsman, naar mijn mening zeer terecht, voor maatwerk voor een relatief kleine groep kinderen die, vanwege bijzondere problematiek zoals bijvoorbeeld chronische ziekte, autisme, angststoornissen en dyslectische hoogbegaafdheid, niet meer aan onderwijs toekwamen.
Maatwerk op het gebied van de AWBZ door onderwijs niet langer zien als voorliggende voorziening, waardoor ouders gedwongen worden om ontheffing voor de leerplicht aan te vragen om in aanmerking te komen voor extra begeleiding. Maatwerk op het gebied van de toepassing van de definitie van leerplicht als vijf dagen per week full time op school aanwezig zijn. Als gevolg hiervan krijgen ouders met kinderen die gewoon niet full time op school kunnen functioneren en leren ten onrechte te maken met leerplichtambtenaren die processen verbaal opmaken en boetes uitdelen en bij langdurig verzuim zelfs met een zorgmelding bij het AMK of Bureau Jeugdzorg. De kinderombudsman pleitte in dit verband voor maatwerkconstructies waarbij kinderen ingeschreven worden bij een school en (gedeeltelijk) (thuis)onderwijs op maat kunnen volgen, mede gefinancierd vanuit de gelden die de school voor de leerling ontvangt. Dit zonder dat de school afgerekend wordt op het “schoolverzuim” van het kind in kwestie.
Ik gaf de staatssecretaris aan dat ik zijn reactie en die van de Inspectie Onderwijs destijds op het rapport van de kinderombudsman nogal formalistisch vond en dat zijn stelling dat de invoering van passend onderwijs aan alle problemen een einde zou maken niet realistisch was. Terecht merkte Sander Dekker op dat het AWBZ knelpunt vanaf 1-1-2015 niet meer bestaat. In het kader van de transitie jeugdzorg kunnen gemeenten in hun verordening de Kafkaëske regel van onderwijs als voorliggende voorziening gewoon schrappen.
Ik voegde daar wel aan toe dat het dan het CIZ en de Bureaus Jeugdzorg zou sieren om de resterende weken van dit jaar deze absurde uitvoeringsregel (die ook in strijd is met het Kinderrechtenverdrag) buiten toepassing te laten. Een werkwijze die overigens in sommige gevallen (bijvoorbeeld door mijn eigen BJZ) ook nu al wordt gehanteerd. In tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt biedt de huidige wet- en regelgeving namelijk wel degelijk de mogelijkheid tot het bieden van maatwerk op dit gebied. Er wordt alleen veel te weinig gebruik van gemaakt, vanwege de in de praktijk veel stringentere interpretatie van de regels.
Voor het overige was de staatssecretaris de mening toegedaan dat de invoering van het passend onderwijs veel problemen zou oplossen en dat de wetgeving altijd de mogelijkheid tot het bieden van maatwerk mogelijk maakt. Ik bracht daartegen in dat de praktijk nog steeds een ander beeld laat zien en dat dus in het beste geval in de uitvoering onvoldoende gebruik wordt gemaakt van de mogelijkheden die de wet volgens de staatsecretaris nu al biedt, zoals ook het geval bij het beschouwen van onderwijs als voorliggende voorziening in het kader van de AWBZ. Waarbij we het eens waren dat ontheffing van de leerplicht niet de oplossing is. Daarmee worden immers toch al kwetsbare kinderen hun recht op onderwijs ontzegd. Tegen deze achtergrond daagde de staatssecretaris mij uit om hem met concrete casuïstiek te bestoken om mijn punt te onderbouwen.
In de wetenschap dat Tweede Kamerlid Loes Ypma met een vergelijkbare actie bezig is, wil ik die handschoen graag opnemen. Ik roep hierbij dus iedereen op om met concrete voorbeelden te komen van onopgeloste thuiszitter casussen en daarbij passende oplossingen op maat. Je kunt ze mailen naar [email protected] en ik zal zorgen dat ze onder de aandacht van de staatssecretaris worden gebracht en net zo lang vasthouden totdat er een oplossing voor gevonden is. We merken dan vanzelf of het probleem in de regelgeving zit of in de uitvoeringspraktijk. In dat verband is het rapport “Een school voor ieder kind” van de Werkgroep Maatwerk van Ouderkracht voor het kind, dat januari 2014 verscheen zeer de moeite van het lezen waard. Daarin wordt onder meer betoogd dat schoolbesturen veel meer ruimte hebben om op maat met de leerplichtwet om te gaan dan ze in de praktijk nemen. Dus wie weet heeft Sander Dekker gelijk met zijn stelling dat het probleem niet in de wet- en regelgeving zit. Wie weet zit het probleem wel meer bij schoolbesturen die te weinig moeite doen om maatwerkoplossingen te realiseren voor “ingewikkelde” kinderen.
Dat de staatssecretaris ook niet helemaal zeker is van zijn zaak bleek uit zijn brief van 27 oktober 2014 aan de Tweede Kamer waarin hij een inventarisatie toezegt met betrekking tot de mogelijkheden tot “onderwijs op een andere locatie dan de school”. Het goede nieuws is dat Sander Dekker daar dus voor open staat. Concrete knelpuntcasussen met oplossingen op maat kunnen helpen om de staatssecretaris en mogelijk ook de schoolbesturen een extra zetje in de goede richting te geven. Dus mail ze me!
Erik Gerritsen (is ook te vinden op twitter via @egerrit)
Lees ook de reacties!!!
Weten jullie ook....
....dat inmiddels het tuchtrecht in de jeugdzorg van kracht is? Dus niet meer de klachtencommissie van jeugdzorg zelf die een klacht gegrond kan verklaren zonder gevolg, maar echt tuchtrecht, waarbij een medewerker een sanctie tot aan het niet meer mogen uitvoeren van het beroep kan worden opgelegd.
Daarnaast wilde ik nog inhaken op de omschrijving over de rechtszaken. Mijn ervaring als je eenmaal in de 'jeugdzorg' terecht komt:
Een maatschappelijk werkstertje (ja zo denk ik erover) maakt een verhaaltje over jouw gezin waaruit zou moeten blijken dat in jouw gezin hulp nodig is. De rechter kijkt of op basis van dit verhaaltje een ots kan worden afgegeven. Als het verhaaltje ernstig genoeg is, dan gebeurt dat. Net als dat een uithuisplaatsing wordt gedaan als het verhaaltje ernstig genoeg is. Klinkt valide. Ware het niet dat niemand maar dan ook niemand controleert of het verhaaltje wel klopt. Ook de rechter niet.
Iemand die schrijft dat je maar in hoger beroep moet gaan als je er een onterechte ots of uhp is, die weet niet waar die het over heeft. Ook in hoger beroep wordt gekeken of een ots/uhp bij het verhaaltje van het werkertje past. Maar er wordt niet gekeken of het verhaaltje wel klopt.
Ik heb zelf gehad dat ik echt de bewijzen had meegenomen naar de rechtszaak. Weet je wat de rechter zei? Dat ik die bewijzen aan jeugdzorg moest geven en hen maar moest zien te overtuigen geen neiuwe maatregel meer aan te vragen. Alsof ik dat niet al lang gedaan had. Maar ze lieten gewoon liggen wat niet in het straatje paste dat het gezin van emine een zorgengezin zou zijn.
Rechtstaat, yeah right.
