Jeugdzorg

nee AnneJ

Het heeft niks met accepteren te maken. Maar ik snap wel dat je dat zegt. Hoe sneller jij de mensen monddood maakt, hoe minder tegengas je zult krijgen. En dan heb jij het gevoel alsof iedereen er hetzelfde over denkt als jij. Dat is vast veel veiliger dan eens rondkijken in de echter wereld.

AnneJ, ik mis wat

"Ik ben niet tegen goede jeugdzorg. Zorg als ambulante begeleiding op scholen, zorg voor tienermoeders, verstandelijk gehandicapte kinderen en gezinnen, steun aan gezinnen die het moeilijk hebben door ziekte of andere zaken."

En kinderen die mishandeld worden?

skik

Waarom? (plus opmerking forumbeheer)

---@Ad Hombre, waarom ga je niet inhoudelijk in op wat TS gepost had? Toen je de draad aanklikte, zag je meteen dat het van AnneJ was. Op dat moment had je meteen weg kunnen klikken. Maar blijkbaar was je wel zo nieuwsgierig om het te lezen anders kon je niet constateren dat je weer te maken had met 'gezeik' van AnneJ, de naam dat als eerste op je netvlies valt. Ik kom zoveel draadjes tegen die ongeacht een duidelijke titel en/ of forumdeelnemer, mij niets zeggen zodat ik verder klik. Dus waarom vind je het nodig op dit onderwerp zo onnodig en zo onvriendelijk te reageren? Vond je het zo erg het draadje meteen weer te sluiten? Dat doe ik zo vaak. Dan reageer ik niet, uit respect voor mensen die ik niet persoonlijk ken maar die wel de behoefte hebben iets te delen.

---@forumbeheer, (tekst verwijderd. Vragen aan forumbeheer kunnen via contact rechtsboven. Wij passen heel vaak onduidelijke titels aan zonder overleg. De bedoeling van een draadje moet enigszins duidelijk worden uit de titel Verdere opmerkingen naar ons op het forum worden ook verwijderd)

Misschien wel een goede tip voor AnneJ, gewoon van nick veranderen en je stijl een beetje aanpassen zodat een lezer minder snel opmerkt dat je tussen neus en lippen kindermishandeling bent vergeten. Alsof dit je niet zou interesseren.

---Waarom valt iemand over het woordgebruik crimineel als de moeder dit als eerste in haar relaas zo benoemde? Het toegepaste woordgebruik 'als crimineel' weergeeft de emoties die een moeder voelt als haar kind van haar wordt weggehaald alsof hij een groot gevaar is voor de maatschappij. Wat had hij nou gedaan? Niet naar school. Naar sommige scholen kun je ook beter niet gaan. Wordt hij dan een gevaar voor de maatschappij omdat hij mogelijk een risico gaat vormen daar hij waarschijnlijk geen diploma/kwalificatiestart gaat halen en zodoende zonder werk komt? Kijk toch door die emoties heen, aub.

Ik vind het heel triest hoe dit draadje voorbij gaat aan een heel ernstige vorm van tekort schieten aan passend onderwijs, in de tijd dat passend onderwijs zo hot is. Pesten is ook hot, niet alleen in de politiek maar ook op OO. Mogen al die draadjes dan ook niet meer terwijl de ellende van het jongetje in TS, daarmee begonnen was?
Niet meekunnen komen in de klas en/of gepest worden zijn de basisingrediënten voor spijbelen.

ps. Sorry dat ik zo langdradig ben. Ieder zo zijn eigen stijl. Ik kan sommige stijlen van anderen ook niet even waarderen, maar ik probeer ze niet belachelijk te maken.

Oeps

Ik bedoel startkwalificatie. Ook zo'n modern woord met de bedoeling het niveau van een jong mens te verbeteren.
In mijn tijd was er geen passend onderwijs, startkwalificatie of meldcode. Het was een stuk prettiger voor ouders en lln. Zo was er ook meer ruimte/tijd om je doel te bereiken. Er bestond passend onderwijs maar dat hing van de leerkracht af, net als nu eigenlijk.

mijn probleem

is dat er ook kinderen uit huis geplaatst worden die niet voldoen aan bovenstaand rijtje van Skik. Lees uitspraken op rechtspraak.nl er maar eens op na. Soms zijn redenen veel diffuser, dat er dan discussie ontstaat is logisch. Je weet namelijk zeker dat uithuisplaatsing op zich schade toebrengt. Je moet dan wel zeker weten dat deze schade minder is dan de schade die het kind oploopt als je niet of anders ingrijpt.

og....

Ik denk dat het nooit de schuld is van t kind. De ouders en omgeving maken hem. Ik hoor ook weleens dat allerei organisaties rechtzaken enz. Voeren tegen/om/met kinderen. Een kind moet never nooit denken aan geld, recht, eten, onderdak etc. En al die diagnoses en 'hulp' maakt een kind gewoon onzeker. Ja ik kan me ook wel voorstellen dat een kind met allerei diagnoses niet wordt aangenomen op een school. Wat hebben die diagnoses nou voor toegevoegde waarde? Als ouder moet je je kind juist ondersteunen,en niet in jouwn (of verzonnen ellende) laten meeslepen. Al die zogenaamde iq testen... mij zoon had 546 cito score.. Doet ie een iq test is de uitslag compleet anders... Doet ie een andere... Weer anders. Die vragen over weten gaan meestal over volwassen onderwerpen of onderwerpen die vroeger zijn gebeurt, die hij dus nooit zou kunnen weten.
Dat is gewoon waar ik me in het algemeen aan irriteer (dus niet specifieke gevallen).

ik wel

Anne, je zegt dat jij geen kinderen kent die mishandeld zin. Sterker nog, het woord mishandeld plaats je zelfs tussen aanhalingstekens. Ik ken zulke kinderen wel, uit mijn tijd in de crisisopvang. Voor alle duidelijkheid: ik zat daar als kind, niet als hulpverlener. En geloof me,die ouders reageren net zo emotioneel en verontwaardigd als die arme goed bedoelende ouders uit jouw sprookjeswereld. Sommige ouders zijn beesten. Dat maakt jeugdzorg niet heilig, maar ouders ook niet.

Yeti,

'Sommige ouders zijn beesten.' Ai, nu begrijp ik waarom je viel over het woord crimineel. Jouw eigen trieste verre van sprookjesachtige jeugd heeft jouw visie mbt ouders vorm gegeven uit wantrouwen en onveiligheid. Voor jouw was het beeld van de jongen eerder een herkenbare wandeling en wel naar een veilige omgeving. Ik hoop dat je daarna ook andere ouders bent tegen gekomen die jouw visie over ouders in het algemeen wat heeft kunnen relativeren.

Dat het woord mishandeling tussen haakjes staat, geeft aan dat een groep ouders die wel voor hun kinderen zorgen, in gevaar lopen die stempel te mogen ontvangen, als ze niet kunnen aantonen dat het onterecht is.
Vandaar dat de kinderombudsman steeds hamert op het aantal thuiszitters om te voorkomen dat ze in een crisisopvang terecht komen.

AnneJ

"Je eigen ervaring kleurt je verwachtingen"
En dat geldt voor jou natuurlijk het zo goed. Misschien is het zinnig om dat ook eens onder ogen te zien?

Goed gedaan

Van politie en jeugdzorg. Teveel kinderen die beschadigd zijn door incompetente, gestoorde of soms zelfs gewoon in en in slechte ouders. Daar moet tegen opgetreden worden en dat gebeurt dan soms ook (helaas te weinig).

Ik dank AnneJ dan ook voor deze informatie dat er af en toe toch wel wat gebeurt.

Ik ben in ieder geval niet van de "Alle ouders willen in ieder geval altijd het beste voor hun kinderen"-sekte waartoe AnneJ behoort met als motto "liever honderd kinderen doodgemarteld door hun ouders dan één ten onrechte uit huis geplaatst" Dat is een stelling die gelogenstraft wordt door de feiten.Sommigen ouders zijn gewoonweg compleet niet geinteresseerd in het welzijn van hun kinderen, sommige ouders halen er zelfs voldoening uit om hun kinderen te beschadigen, anderen zijn weergewoonweg neit in staat om adequaat op te voeden. Het is niet anders.

raar flanagan

Wat raar dat jij de term 'sommige' in 'sommige ouders' uitlegt als 'alle ouders'. Misschien ken je de term sommige niet? Zoek die eerst eens op in het woordenboek voor je mij de les gaat lezen.

Yeti

Je verspilt hier je energie: er is hier geen ruimte voor jouw ervaringen. Die zijn, aangezien ze niet in het beeld van Annej en Co. passen, per definitie inferieur aan hun gekrenkte ego. Dus wordt het zo gemanipuleerd dat jij gekke Henkie lijkt.

Jo Frost

Net als de informatieve programma's van Jo Frost, haal ik uit de draadjes van AnneJ info waar ik iets mee kan. Waarschuwingen op gebied van onderwijs, waarmee je kan voorkomen dat je je neus stoot of info zoals ziezon.nl om te voorkomen dat er een leerachterstand ontstaat.

Ik voel mij niet inferieur, geenszins van dat. Maar het wilt wel een voorkomen dat in een draadje men zo valt over een bepaald woord dat de essentie van het draadje verloren gaat. Zo snapte ik niet waarom Yeti begon over het woord crimineel, na post #45 dacht ik dat beter te begrijpen. Iemand de les lezen of neerzetten als gekke Henkie, is niet wat ik voor ogen heb. Mocht ik dat wel gedaan hebben; Sorry, dat was niet de bedoeling.

Hier heeft een geweldige leraar op een nieuwe school het beschadigde vertrouwen in mensen kunnen herstellen, zodat kind zich kon richten op het onderwijs. Ik had Jaimey, uit TS, dat ook gegund. Hoe sneller een passende oplossing voor een uiterst vervelende situatie, hoe beter voor een kind.

En @AnneJ, die motto in #52, hoe komt Mark daarbij. Ik heb jou daar nooit op betrapt. Jouw motto is waarheid.

Het geeft te denken

Wie in het middelpunt van de belangstelling wil staan, doet er goed aan om drama te trappen. Moeilijk is dat niet. Een kind kan de was doen, zo weet ik uit ervaring. Stap in de rol van slachtoffer, aanklager of held; en je hebt al snel je doel bereikt: drama. Geheid dat er dan wel een balletje gaat rollen. Wie weet komt zelfs de complete inhoud van een ballenbak wel in beweging! Actie is reactie tenslotte. En de mens is en blijft nog altijd een sociaal wezen; een kuddedier, zo je wilt.

Het lastige is, dat je van tevoren nooit zeker kan weten welke reacties je precies uitlokt. Zo kan een kind dat zich bij zijn ouders blèrend beklaagt te zijn benadeeld door een kwaadwillende actie van een broertje, zusje, vriendje of vriendinnetje tot zijn verrassing zelf een berisping krijgen in plaats van die ander. Blijken je ouders jou als dader te zien en niet als slachtoffer! Je zal het maar beleven; zo’n onaangename verrassing.

Onder alle kinderen die dit meemaken, zullen er zeker bij zijn, die dan ogenblikkelijk in de rol van aanklager stappen. “Maar dat is niet eerlijk. Jullie geven altijd mij de schuld!”, schalt het dan verongelijkt en luidruchtig door de ruimte. En natuurlijk ook: “Ik heb helemaal niks verkeerd gedaan!” Valt er een dwingender oproep tot erbarmen te bedenken?

Een volgende keer, wanneer het andere kind aan de beurt is voor een terechtwijzing, kan overigens datzelfde kind zich plots opstellen als een ware held, door het nadrukkelijk op te nemen voor het ‘slachtoffer’. Uiteraard gaat ook dit gepaard met krachtige bewoordingen, die al even beschuldigend zijn naar de ouders toe. Aan hun is dan de uitdagende (opvoedings)taak deze gezagsondermijnende woorden weer te ontkrachten.

Het is de verantwoordelijkheid van de opvoeders om telkens wanneer het sociale evenwicht en de rust binnen het gezin verstoord raken, deze op een redelijke manier te herstellen. Anders wordt het maar een ongezellig zootje en groeien de kinderen op in een klimaat dat beschadigend is voor hun ontwikkeling tot responsabele volwassenen.

Het gezin is de samenleving als geheel in het klein. Vanzelfsprekend hecht deze samenleving groot belang aan een voorspoedig verloop van het opgroeien van kinderen, ongeacht om welk gezin het gaat. De jeugd vertegenwoordigt immers de toekomst. Wanneer ouders om welke reden dan ook er niet in slagen de kleine drama’s binnen hun gezinnen binnen acceptabele proporties te houden, is het drama niet te overzien. Niets minder dan de kwaliteit en de stabiliteit van de samenleving staan op het spel.

Allicht dient ingrijpen van buitenaf op een redelijke manier plaats te vinden. De mate waarin afbreuk wordt gedaan aan het gezag en de autonomie van ouders, dient passend te zijn bij de situatie. Dat wil zeggen, dat het maatwerk behelst. Om die reden is een en ander bij wet geregeld en zijn specialistische instanties in het leven geroepen als Jeugdzorg en de Kinderbescherming. Tijdelijke of permanente ondertoezichtstellingen, ontzettingen uit de ouderlijke macht, uithuisplaatsingen; geen van deze (vergaande) maatregelen kunnen door de rechter willekeurig aan ouders worden opgelegd. Zijn ouders het niet eens met de argumenten waarmee de rechter het vonnis verantwoordt, dan zijn er mogelijkheden tot beroep.

Wat te denken van iemand die buiten de rechtspraak om op een forum als dit zich de rol van klokkenluider aanmeet en bij hoog en bij laag beweert, dat onze bescherming van kinderen allemaal slechts schijn is die bedriegt, maar in werkelijkheid een complot van de Nederlandse overheid tegen haar burgers? Neem je die persoon serieus?

Natuurlijk! Als welopgevoede en verstandige volwassene sluit je je tenslotte niet bij voorbaat af voor informatie die relevant kan zijn voor jouw leven. Dus je leest de draadjes en de teksten waarnaar wordt verwezen aandachtig, kijkt geïnteresseerd naar de filmpjes en slaat zorgvuldig aan het wikken en wegen. Laat ik vooral niet mijn eigen levenservaring te veel projecteren op het onderwerp en AnneJ, denk je nog.

En zo waar! Je komt tot een heldere, maar enigszins verbijsterende constatering. Voor de zoveelste keer in je leven heeft een regelrechte vandaal op kinderlijke wijze veel te veel van je tijd en aandacht geclaimd. Dit is nu echt de laatste keer dat ik een zelfzuchtige, narcistische dramatrapper veroorloof om empathie en compassie op te eisen; zo neem je je voor.

Je neemt je krant ter hand en leest een column over Monica Lewinski. Die blijkt weer eens de publiciteit te hebben gezocht door een paar dagen geleden een zogeheten TED-talk te houden. Nieuwsgierig naar het waarom klik je op je computer naar de betreffende toespraak. Je ziet en hoort haar ‘haar fout’ toegeven: ze werd verliefd op de president van de Verenigde Staten van America. Geen woord over haar verantwoordelijkheid tot de vraag hoe daarmee om te gaan en de daaruit gevolgde daden. In plaats daarvan schakelt de spreekster slechts in duizelingwekkende vaart tussen de rol van slachtoffer, aanklager en held. Het blijkt haar - hoe begrijpelijk - te gaan om eerherstel. Over het waarom van haar optreden stelt zij: omdat het er de tijd voor is.

Enigszins getergd en voor de broodnodige afleiding klik je snel weg naar het actuele nieuws. Twee zussen en een ex van Willem Holleeder blijken schokkende belastende verklaringen te hebben afgelegd over hem, die alleen maar de indruk bevestigen die je toch al van hem had. Je vraagt je niet af, hoe deze antisociale narcistische psychopaat t.z.t. zijn straatje zal willen schoonvegen, want dat heb je inmiddels wel begrepen.

De detective in je is in volle kracht bij je naar boven gekomen, als je, puur uit de macht der gewoonte, weer eens een blik werpt op het forum van Ouders Online. Een draadje van AnneJ genaamd ‘Het houdt niet op’ blijkt een andere naam te hebben gekregen van forumbeheer. Jeugdzorg’ heet het nu voor alle duidelijkheid. Voortaan kan iedereen in één oogopslag te weten komen, dat Annej nog immer haar vaste stokpaardje wenst te berijden. Zal ik dan ook nog maar weer eens een bijdrage schrijven, waarin ik nadere uitleg geef over zaken als motief, gelegenheid en middelen?; zo vraag je je met gezonde tegenzin af.

Ondanks niet mis te verstane bijdragen van anderen blijkt namelijk het kwartje nog helemaal niet gevallen bij AnneJ. Met dit draadje dendert zij weer eens in allerijl met gierende banden door een te korte bocht. Ook het geval Jaimey is, net als al die andere door haar aangedragen zogenaamd alles-zeggende voorbeelden uit de praktijk, overduidelijk voor meerdere uitleg vatbaar.

Logisch wel, dat zij ons haar interpretatie als de waarheid wil verkopen. Het is haar uitweg uit de ellende naar een ‘veilig’ toevluchtsoord. Het zo gangbare alternatief van het onderkennen van de eigen verantwoordelijkheid inzake binnen het gezin gerezen problemen, is voor haar klaarblijkelijk geen optie. Ongetwijfeld speelt een kunstmatig opgeblazen positief zelfbeeld hier een doorslaggevende rol, in combinatie met een soort van minderwaardigheidscomplex.

Wie uit angst voor kritiek zichzelf buiten alle kritiek plaatst door stelselmatig de ander de schuld te geven van zijn/haar problemen, vlucht een hoek in, die maar één (voor zichzelf) acceptabele uitweg kent: winnen (van die ander). Tenzij diegene zich weet te omringen met louter spreekwoordelijke ja-knikkers, raakt hij/zij dan gegarandeerd verstrikt in conflict. Menig volwassene zal ervoor waken zijn identiteit zo in te zetten in de strijd. Gevaarlijk spel spelen trekt niet iedereen in gelijke mate aan. Welke volwassenen zich er – als waren zij nog kind - wel mee inlaten? Dat lijkt me voer voor psychiaters. Terwijl ik als leek denk: de stap naar normaal gedrag is toch eigenlijk maar een kleine.

Mocht een zelfverklaarde “trauma-emo" tot het nemen van die stap niet in staat zijn, dan doet zij er beter aan om stante pede professionele hulp te zoeken. Uitstel daarvan onder het mom van dat dit opportuun is i.v.m. een nog altijd dreigende uithuisplaatsing, voegt slechts nodeloos toe aan het drama.

Rode krullenbol

Misschien wat meer feiten en minder emotie? Dat zou je posts een stuk leesbaarder maken. Is je mening dat alle UHP's per definitie terecht zijn? Zeg dat dan ook eerlijk, sta voor je mening en verhul die niet met allerlei geklets.

@Evanlyn

Het is zeker niet mijn mening dat alle uithuisplaatsingen per definitie terecht zijn. Ik pleit voor een assertieve grondhouding van burgers. Als men het niet eens is met een vonnis, gaat men idealiter in hoger beroep.

Wat ik constateer is dat sommigen zich daaraan niet wagen, maar dan wel lafhartig drama komen trappen op een forum als dit. En daarmee een ronduit verwrongen, scheve beeldvorming in het leven roepen, die angsten alleen maar aanwakkert i.p.v wegneemt.

Rode krullenbol