Pilletje?
Daar werkt geen pilletje tegen.
Ik herken je gevoel wel want het is toch je kind dat even te maken krijgt met gebrek aan goede steun en het gevoel welkom te zijn.
Hier is ondertussen de directeur gedegradeerd en dalen de cito's en het leerlingenaantal. Dat is geen leedvermaak tov de lln, maar een bevestiging van de onwelwillendheid van het team. Hoe wonderlijk dat ze noog steeds groen licht krijgen.
Maar de onderwerpen van ongerechtigheid in passend onderwijs of jeugdzorg steeds opzoeken, kan je energie opsleurpen.
Ipv een pilletje, probeer een time-out. Even geen nieuws en artikelen lezen of schrijven.
Het is een keus om het niet te doen. Kijk eerst maar even aan of je na verloop van tijd beter gaat slapen. Daar hebben je kinderen meer aan.
Klopt Flanagan
Ik kan het nog niet loslaten.
Dochter krijgt therapie en ik wil haar daar eigenlijk wel weghebben en terug naar haar particuliere psychiater, maar dochter heeft me net overtuigd dat het nog langer moet doorgaan want ze heeft die traumatische ervaringen wel opgedaan in een situatie dat ze zeer angstig was en daar wel steun van mij bij kreeg maar verder heel kwetsbaar was. Daarom zit het diep en is niet zomaar weg zoals je zou willen bij EMDR. En deze therapeut kent ze nu goed al is hij van een instelling die ons zoveel schade heeft berokkend.
Dus nee, kiezen om me er even niet in te verdiepen gaat nog niet lukken. Hopelijk met wat medicatie kan ik het voorlopig wat afvlakken. Maar de fascinatie mag nog wel een keer opflakkeren. Daarna is het hopelijk over.
En is het gewoon accepteren dat je je best doet en je rug rechthoudt en het leven is nou eenmaal niet eerlijk en er zijn mensen op uit om je gezin stuk te maken. Het is niet anders.
Sterkte AnneJ
Wat naar en tegelijkertijd super begrijpelijk dat het weer opflakkert. Jullie hebben zoveel moeten doorstaan, ik gun je de rust zo.
Dankjewel Ely
Tegelijk ben ik ook zeer dankbaar voor de mensen die ons wel op het goede pad hebben gezet, want ik wist het echt allemaal niet en we hadden echt hulp nodig.
Ook al blijft het altijd een zorg, het gaat heel goed met de kinderen, en dat is toch niet alleen mijn eigen verdienste maar ook die van goede hulpverleners en speciaal onderwijs. En natuurlijk vrienden en familie, en lotgenoten.
En...
Lezen en schrijven op OO.
Ik denk
dat er ooit een parlementair onderzoek zal gaan komen naar de misstanden binnen de jeugdzorg, net zoals er ook nog niet zo heel lang geleden de misstanden in Ierland boven water kwamen, binnen de katholieke weeshuizen en de ongehuwde moeders en hun babietjes. Ik denk dat het een enorm schandaal wordt. Een overheid die instanties door financiële prikkels en de automatische verdenking van ouders, ertoe aanzet kinderen en ouders van elkaar te scheiden, gezinnen overhoop te halen en pubers en jongeren op te zadelen met ptss.
Dit is mijn verwachting en mijn hoop. Als er ooit inzicht komt over de misplaatste MBP-verdachtmakingen, de misstanden binnen passend onderwijs, de verplichte meldcode, de zogenaamd overal aanwezige kindermishandeling die koste wat kost opgespoord moet worden, terwijl het overduidelijk is dat de gevallen die bekend zijn en spelen volledig ondeskundig worden opgepakt waardoor dan juist kinderen beschadigd en zelfs gedood worden door hun eigen ouders, dan komt er een onderzoek.
Tot die tijd is OudersOnline
en vooral het forum, enorm belangrijk, met alle input en uitleg, waarschuwingen en dergelijke.
Dat is voor mij een belangrijke reden om hier te blijven posten en berichten te plaatsen. Omdat ik ook andere ouders wil blijven waarschuwen.
Sterkte AnneJ!
Ik kan het met helemaal voorstellen!
Mijn tweede kind is vandaag 18 jaar geworden! Ik ben blij voor hem, hij heeft er echt naar uitgekeken. Maar ik ben ook blij voor mezelf. Nog maar twee te gaan.
En heus, ik geniet, ben blij, heb vrolijke kinderen, een fijn leven. Maar ooit is er iets kapot gemaakt bij mij, een soort naïef vertrouwen...
Gefeliciteerd Mirreke
Het is toch ook een hele mijlpaal, maar ook leuk, maar ook weer spannend omdat ze voor een aantal zaken nu zelf verantwoordelijk zijn en daar kun je ze bij steunen.
Je verliest inderdaad een soort basisvertrouwen dat het wel goed komt.
Averechts
Ipv een verlies van vertrouwen groeide er een onkruid met de latijnse naam voor wantrouwen.
Het is zelfs moeilijk om een uitspraak van iemand ( schoolgerelateerd of ook maar een familielid) op juiste waarde te schatten als wantrouwen de kop op stijgt. Het doet je veranderen als mens. Minder spontaan.
Mirreke, een gezellige dag toegewenst.
Workshop Ouders en Jeugdbescherming
Ranada van Kralingen @Ranada1967 20 okt.
Zijn al die mondige ouders op Facebook ‘gekkies’ die we maar beter kunnen negeren? Of hebben ze soms een punt?
https://www.jbra.nl/index.php/product/allemaal-
"WORKSHOP IN DE WEEK V.D. KINDERMISHANDELING: ALLEMAAL GEKKIES?
Het zal niemand zijn ontgaan dat ouders in heftige bewoordingen protesteren tegen Jeugdzorg.
Zijn al die mondige ouders op Facebook ‘gekkies’ die we maar beter kunnen negeren? Of hebben ze soms een punt? Hoe zorgvuldig zijn wij bijvoorbeeld in onze rapportages? Hoe open staan wij voor vragen en opmerkingen van kinderen en ouders over de rapportages die wij over ze schrijven? Zijn wij altijd even goed in het onderscheiden van feiten en meningen?
En wat betekent dit voor kinderen en ouders, hun gevoel om gehoord te worden en te begrijpen waar zowel ouders als hulpverleners staan als het gaat om kindveiligheid? Die vragen staan bij veel jeugdzorginstellingen hoog op de agenda.
Wat als we het ze zelf eens vragen? Dat is waar deze workshop gelegenheid toe biedt. Durf jij als hulpverlener jouw gezinsplan mee te nemen en voor te leggen aan een groep ouders (en als het lukt ook kinderen) van SOS Jeugdzorg en de bloggers van Jeugdzorg Dark horse die samen duizenden radeloze ouders bereiken?"
Verrassend wel dit!
'Kindermishandeling' is alles
http://svensnijer-essays.blogspot.nl/2016/10/de-vogelgriep-die-marielle-dekker-heet.html
Weer een scherpe analyse van Sven Snijer. Puntje eruit:
"...maar laat ik volstaan met het noemen van wat paren van tegenstellingen die illustreren hoe flexibel en onder alle omstandigheden ‘mishandeling’ kan worden vastgesteld volgens deze methode: veel aandacht geven (= verwennen)- weinig aandacht geven (= verwaarlozen), veel helpen (= verstikken/ overbeschermen)- weinig helpen (= desinteresse, pedagogisch onbekwaam), veel vriendjes (= kind heeft geen eigen ruimte), weinig vriendjes (= kind is buitengesloten), enz. Hoe ruimer de definitie hoe groter de kans op het vinden van mishandeling en dat geldt net zo goed richting ouders. Teveel zeggen is niet goed (= eigenwijs) en te weinig zeggen is ook niet goed (= werken niet mee), terwijl ondertussen de casemanager/ jeugdbeschermer ‘foutloos’ zijn/haar werk doet. Dat het met de cliëntrelatie vaak niet zo wil lukken verbaast jeugdzorg nog altijd, na meer dan twintig jaar op deze manier met mensen om te gaan en volgens deze principes rapporten te vullen die primair op ‘gevaar’ gericht zijn en veel minder op succesvolle hulpverlening."
Oproep De Monitor: wie heeft weleens gemeld en hielp dat?
http://demonitor.ncrv.nl/binnengekomen-tips/oproep-2
"Zo’n 120.000 kinderen in Nederland zijn het slachtoffer van kindermishandeling. Dat zijn ongeveer 533 basisscholen vol. Het oordeel van inspecteurs is iedere keer bedroevend: ‘We hebben onvoldoende gedaan om de veiligheid van dit kind te waarborgen.’ Waarom lukt het instanties niet om de mishandelingen te voorkomen?
Samen met Reporter 2021 doen we onderzoek naar de meldingen van kindermishandeling in Nederland. We weten dat ruim 3 op de 100 kinderen mishandeld wordt. Maar komen deze kinderen bovendrijven in ons huidige zorgsysteem? En pakken de gemeenten ondanks alle bezuinigingen de zorg voor hen goed op?
Heb jij wel eens een melding van kindermishandeling gedaan? Is de situatie voor het kind daarna verbeterd of juist verslechterd? Wij horen graag jouw ervaring."
Email De Monitor
Staat van alles op die pagina maar het mailadres is wat onduidelijk te vinden.
Onterechte melding kindermishandeling ernstig zieke kinderen
Dat is natuurlijk naar aanleiding van die recentelijke aandacht over Munchhausen by proxy...
Zeker 41 gevallen bekend, maar hee, "Tanno Klijn, voorzitter van landelijk netwerk Veilig Thuis, herkent zich niet in het signaal van Bvikz. "We realiseren ons dat de impact groot is, maar het is onze taak om signalen rondom veiligheid te onderzoeken." Daarom onderzoekt de organisatie liever een keer te veel dan te weinig."
Welja, liever te veel dan te weinig...
Ja treurig
Ik denk vanwege mijn openheid over deze zaak meldde een moeder in mijn netwerk haar eigen ervaringen met twee van haar zorgenkinderen.
No nonsense stevige moeder. Ook weer in aanraking met de kinderbescherming omdat ze niet alles wat de hulpverlening bood geschikt achtte. Notabene zelf een leidinggevende hulpverlener.
Het erge vond ze dat ze zelfs moest 'voorkomen' voor de rechter. Je voelt je als een crimineel behandeld.
Ik heb haar in elk geval uitgelegd hoe 'normaal' dat is als je een kind hebt waar je hulp bij nodig hebt.
Ondermijnen
Men realiseert zich te weinig dat het de ouders zijn die de zorg volcontinu leveren, dat kan de overheid niet overnemen tenzij met ernstige risico's voor de kinderen.
Ouders melden zich met hun kinderen niet omdat het wel eens handig is om een adviesje te krijgen, maar omdat de zorg thuis echt zwaar is en je verlichting noodzakelijk nodig hebt.
En dan iemand een trap geven. Omdat we een meldcode hebben die onenigheid en onbegrip, of onvermogen, bij zorg en scholing aan de ouders wijten als 'kindermishandeling'. In plaats van deskundige hulp en steun te geven.
Met een beschuldiging ondermijn je de draagkracht van een ouder die toch al meer dan genoeg te dragen heeft door de zorg in het gezin.
Nog steeds dringt zich het beeld aan mij op dat de stoel onder mij vandaan geschopt werd. Terwijl je uit alle macht je best doet om al die ballen in de lucht te houden.
Het kan niet waar zijn dat de hulp, bedoeld om de zorg voor een kind te verlichten, de zaak onderuit haalt.
NPO2 - 22.00 uur Vandaag?
http://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2141218-valse-melding-kindermishandeling-raakt-je-moederhart.html
Ik ga er vanuit dat het vanavond uitgezonden wordt, er staat 'vandaag' op de pagina, geen aankondiging van de items in de gids.
"Een onterechte melding is een enorme aanval op je rol als ouder. En ook een aanval op het vertrouwen in de zorgwereld."
Geen hulpverlener is meer te vertrouwen, zelfs de huisarts niet.
Laat staan de scholen.
"Staatssecretaris Martin van Rijn laat weten dat hij de "hartenkreet" heeft gehoord en met betrokkenen aan tafel wil "om elkaar beter te begrijpen". Daarbij komt ook mogelijke nazorg aan de orde. "Ik wil in gezamenlijk overleg tot verdere afspraken komen."
Alsof Van Rijn het na al die klachten van ouders al jarenlang, nog steeds niet wil begrijpen. Eenmaal op de ingeslagen weg is er blijkbaar niemand die ten halve wil keren omdat er ten hele verdwaald is.
We hebben liever het wantrouwen van allen tegen allen. Je zou haast denken dat er een hoger doel bij zit, maar goedkoper is het ook al niet, er wordt steeds meer bijbedacht en uit de kast gehaald om het systeem nog meer op te tuigen.
Melding maken
Ik houd iedereen die een melding maakt persoonlijk verantwoordelijk voor het lijden van een kind en diens gezin. Hulp bieden, daar gaat het om.
Melden is gezinnen in de misère werken en geholpen wordt er dan niet meer. Dat willen de dames en heren blijkbaar goedpraten. Of uit eigenbelang negeren.
Melden
Zucht, fijne draad 
Nu durf ik ook niet met VT te bellen.
Het gaat niet goed bij mijn buren. Heb mijn hulp aangeboden, heb het geschreeuw tegen de (kleine)kinderen aangekaart maar er veranderd niks. Wat dan nog anders dan melden? Het zijn kleintjes van 4 en 1, die moeten toch kunnen opgroeien zonder dat er elke dag zo hard tegen ze geschreeuwd wordt?
Het alternatief zucht
Wat denk je dat melden gaat betekenen. Ouders komen nog meer onder druk te staan en gaan nog harder schreeuwen. Jeugdzorg heeft ook geen oplossing en uiteindelijk gaan de kinderen uit huis. Er is een kans op een goed pleeggezin, hoewel het verlies van het eigen gezin hoe slecht ook, al een trauma betekend. Dan de gang door de instituties en er uit gekiepert op hun 18e met een zeer groot risico op ondermaatse of geen scholing, geen werk, drugs, vroeg ouderschap.
Ik weet wel wat ik liever heb. Denk na of er geen creatievere manier is om te zorgen dat de ouders minder schreeuwen tegen hun kinderen.
Bied aan om ze een middag over te nemen zodat ze even rust ervaren. Is er geen familie die ze eens te woord kan staan?
Kun je ze hinderlijk, zonder afzender, kalmerende mantra's in de bus stoppen? Verzin een list. Alles beter dan melden.
Melden is geen hulp
"Dat trauma is het begin van een tocht die voor elk kind anders uitpakt. Goed of slecht, dat hangt voor een belangrijk deel ook af van waar het kind terecht komt, en van de begeleiding die het daar krijgt.
Zo'n zestig procent van de uithuisgeplaatste kinderen belandt in een tehuis, schat Annemiek Harder, psycholoog aan de Rijksuniversiteit Groningen. Zij promoveerde deze zomer op een onderzoek naar de succeskansen van jongeren in de zogenoemde residentiële zorg.
De pleegzorg heeft dus geen gegarandeerde, helende werking: een deel van de kinderen knapt ervan op, een even groot deel knapt ervan af. Met de overgrote meerderheid gaat het even goed of even slecht als daarvoor."
Nieuwsuur - Het is een hel
http://nos.nl/uitzending/19884-nieuwsuur.html
Vanaf minuut 10.
Vera Hooglugt is voorzitter van de oudervereniging. Ze stelt terecht dat een melding niet gebruikt mag worden voor onenigheid met de hulpverlening bij ouders met een ziek kind.
Vervolgens vind ze het de taak van Veilig Thuis om daar aan de voorkant beter op toe te zien. En daar zijn ze helemaal niet toe in staat. Zonder iets te weten, zonder 'onderzoek' te doen kunnen ze helemaal geen uitspraak doen.
Richard Korver komt ook nog even in beeld. Als vertegenwoordiger van ouders met onterechte meldingen. Die stelt voor om dit soort gezinnen met zieke kinderen te 'clusteren' in een expertisecentrum zodat ze beter weten waar ze mee bezig zijn.
Lijkt me ook niets. Daarmee kun je nog steeds niet voorkomen dat hulpverlening ouders het recht op instemming van hulp ontzegt en rechtzaken aandoet.
Ik hoorde in elk geval van 'onze' kinderrechter: daar heb je weer zo'n hulpvragende familie. Dat zal voor een deel onze 'vrijspraak' bepaald hebben maar dan ben je wel al inderdaad door een 'hel' gegaan met je gezin.
Internetconsultatie Verplichte Meldcode
https://www.internetconsultatie.nl/besluit_meldcode_huiselijk_geweld_en_kindermishandeling
"Doelgroepen die door de regeling worden geraakt
De beroepsgroepen die onder de werking van de Wet verplichte meldcode vallen in de sectoren: onderwijs, gezondheidszorg, jeugdhulp, kinderopvang, peuterspeelzalen, maatschappelijke ondersteuning, langdurige zorg en deelsectoren van justitie."
Groepen die met name worden geraakt zijn hulpverleners, waaronder artsen, met een geheimhoudingsplicht, ouders en kinderen.
Wie even de moeite wil nemen svp reageren op dit heilloze initiatief. En maar doordenderen. Naar niemand luisteren.
Mogelijk wordt hier ook niet naar geluisterd maar dan is dat ook maar duidelijk.
Het idee is dat de beroepsgroepen zelf een formulering geven van zaken, een omschrijving van een situatie, die dan verplicht tot melding moet leiden.
https://fpblog.nl/2012/12/11/de-meldcode/
Forensisch psycholoog Henry Otgaar schreef er in 2012 het volgende over.
"De Amerikaanse psychologen Kendall-Tackett en collega’s schreven al weer lang geleden (1993): “[t]here is virtually no general domain of symptomatology that has not been associated with a history of sexual abuse”. En ook: “some sexually abused children may also appear to have no apparent symptoms”. Toch schijnt de meldcode te werken. Professionals die de meldcode gebruiken zouden 3 keer zo vaak ingrijpen dan collega’s die de code niet hanteren. Goh. Of die professionals het ook vaker bij het juiste eind hebben, wordt niet duidelijk."
Ik sprak een moeder die verweten werd dat ze teveel werkte om voor haar zorgenkinderen de juiste zorg te kunnen bieden.
Ik stelde haar gerust dat het altijd raak is. Ben je een thuismoeder en kan je kind het niet volhouden op school en is het ziek thuis, dan heb je het ook gedaan, want je houdt je kind thuis omdat je dat zelf zo fijn vind terwijl je thuis bent.
Ben benieuwd met wat voor 'harde' feiten men gaat komen die verplicht meldenswaardig worden in de verplichte meldcode.
En uiteraard gaat het hier niet om situaties waar kinderen slecht behandeld om niet te zeggen mishandeld worden door school of hulpverlening. Die mogen over 30 jaar naar weer een commissie Samson of Deetman of hoe ze dan ook heten mogen.
Die staan boven de wet. Als je dat maar weet als ouders en kinderen.
Ik ben erop aan het reageren AnneJ
ik neem er de tijd voor en reageer heel uitgebreid, met argumenten en voorbeelden. Handig altijd van die internetconsultaties.
Alleen heb ik niet de indruk dat mijn soort reacties heel erg veel helpt.
En dan:
tussen neus en lippen door wordt in Nieuwsuur, over de onterechte meldingen bij gezinnen met meervoudig gehandicapte kinderen of intensieve zorg, gezegd dat in op de 5 meldingen ook daadwerkelijk een onderzoek wordt gestart. Die onderzoeken wijzen natuurlijk ook in veel gevallen nog eens uit dat de melding onterecht was.
Dus om hoeveel 'gevallen' van gemelde mishandeling gaat het dan daadwerkelijk??? Kortom, bij mij brandt telkens weer die vraag: dat geschatte aantal van 120.000 mishandelde kinderen per jaar!!! klopt dat nou eigenlijk wel? Ter vergelijking: er zijn afgelopen jaar naar schatting 170.000 kinderen geboren. Dit zou inhouden dat dus ongeveer 1/3 van de kinderen in zijn/haar kindertijd niet wordt mishandeld.
Ik persoonlijk geloof daar dus echt geen ene bal van.
Ik dacht even dat de monitor daar onderzoek naar ging doen, http://demonitor.ncrv.nl/kindermishandeling/geen-betrouwbare-landelijke-cijfers-meldingen-kindermishandeling maar zij willen hiermee iets heel anders gaan onderzoeken, namelijk of er meer wordt opgespoord naarmate de melders 'professionals' worden, dus docenten, peuterspeelzaalmedewerkers, artsen enz.
Ik heb de monitor gemaild of zij ook eens onderzoek kunnen doen naar de cijfers over kindermishandeling zelf. Dat geschatte aantal weer eens onder de loep nemen dus.
Onderzoek doen
Er staat weer een onderzoek in de steigers naar kindermishandeling door het ondervragen van informanten en kinderen zelf.
Dit is de vorige:
http://media.leidenuniv.nl/legacy/rapportnpm-2010-screen.pdf
"n. Wat hier vooral opvalt, is de stijging in het aantal gevallen van
onderwijs- en emotionele verwaarlozing en getuige zijn van geweld in het gezin. "
Zolang je de criteria steeds verder oprekt heb je steeds meer 'kindermishandeling'.
Internetconsultatie
Bedankt voor het invullen Mirreke. Dat zouden meer ouders moeten doen.
Hier vond ik het prevalentieonderzoek
je kunt vervolgens de rapporten waarop de cijfers gebaseerd zijn, downloaden.
Bij het scholierenonderzoek staat onder andere dit (sorry voor de vervelende opmaak, blijkbaar worden er harde returns ingezet):
"Van de mishandelde scholieren heeft bijna de helft ooit meer dan één vorm van mishandeling
ervaren. Bijna een kwart (24%) van deze kinderen rapporteert twee vormen van mishandeling,
bijna 13% drie, 5% vier en minder dan 1% zegt vijf (alle) vormen van mishandeling te hebben
meegemaakt. Alle combinaties van typen mishandeling komen voor maar het vaakst worden
fysiek geweld en psychologische agressie gecombineerd (bij 65 per 1.000 kinderen). Het is dus
lastig de afzonderlijke typen mishandeling te beschrijven. Maar ook in de Scholierenstudie is
seksueel misbruik binnen het gezin de minst frequente vorm van mishandeling. Verder zijn
fysieke en psychologische agressie de meest voorkomende vormen van mishandeling gemeld door de scholieren. Zo gaven 14 op de 1.000 scholieren aan minstens eenmaal in 2010 door
een volwassene gedwongen te zijn naar de geslachtsdelen te kijken of aan te raken. In 45 op de
1.000 gevallen sloeg een ouder de jongere met de vuist of schopte hem of haar hard. Dat zijn zorgwekkend grote aantallen"
Dat scholierenonderzoek is al wel eens eerder voorbij gekomen op OO. Ik weet alleen niet meer in hoeverre. Ik ben namelijk op zoek naar de vragen ervan.
Enfin, ook de bijlagen bij dit onderzoek zijn wel interessant: http://www.leidenattachmentresearchprogram.eu/NPM-2005-Van-IJzendoorn-bijlagen.pdf
Er staan vooral veel cijfertjes in, die dan geëxtrapoleerd worden. Wat ik (nog?) niet zag staan is in hoeverre een melding ook terecht is.
Er wordt alleen gesproken over de melding, en die wordt dan geëxtrapoleerd naar het aantal basisscholen/consultatiebureaus/scholen nz., meen ik. Volgens mij wordt er in het onderzoek van uit gegaan dat meldingen gedaan door professionals altijd terecht zijn? Ik vind geen correcties, hooguit bandbreedtes. Maar nogmaals, ik ben er even echt heel snel doorheen gevlogen.
Haha, AnneJ, cijfers en onderzoeken
we zoeken tegelijkertijd naar hetzelfde.
Ik ben ook op de door jou genoemde site en het betreffende onderzoek terecht gekomen. Maar ik wil graag de vragen zien, waarnaar zij verwijzen.
Mijn jongste was laatst bijv. hoogst verontwaardiged dat hij iets voor mij moest doen. Hij stond al in de startblokken om de kindertelefoon te bellen, of anders de politie. Ik lach dan eens hartelijk en vraag hem dat vooral te doen, dan hoort hij het ook eens van een ander (denk ik dan maar).
Maar stel dat hij in die mood op school een of ander onderzoek in vult...?
En ook las ik laatst weer dat juist door dat overbeschermende de jeugd van tegenwoordig geen incasseringsvermogen meer heeft.
Want jongens, waar zijn we toch mee bezig...
Kijk: pas in het nieuws: http://nos.nl/artikel/2140944-helft-van-de-kinderen-heeft-ingrijpende-ervaring-meegemaakt.html
En het vaakst is een scheiding...!
en dan is een doel: "Augeo vindt dat er meer moet worden gedaan om te voorkomen dat jongeren ingrijpende ervaringen meemaken."
Daar snap ik dus niets van. Niet dat moet het doel zijn, maar kinderen leren hiermee om te gaan... zeker in deze tijd: ouders werkeloos wellicht, opa's/oma's dood of ernstig ziek, dat hoort er gewoon allemaal bij.
Ik was pas bij een uitvaart waar ook kinderen aanwezig waren. Prima. Het leven overkomt je, leer daar mee om te gaan. Je moet kinderen weerbaar maken, en ze juist niet in een valhelm en met een dikke gewatteerde jas aan bang voor het leven maken...
