Kalverboer of klaverboer
Geef toe ik kan wat letterlijk zijn, maar ik 'quote' hier gewoon met knippen en plakken de media.
Ze hebben geen correctoren meer in dienst denk ik dan maar, vandaar de schrijffout. Ik weet nu nog niet wat het zou moeten zijn.
Bij de RUG maken ze er kalverboer van.
http://www.rug.nl/news-and-events/people-perspectives/scientists-in-focus/mkalverboer
maar
heb je haar gehoord op radio 1? dat bedoelde ik.
Later
Even druk hier. Moet nog koken. Ga het zeker later nog even rustig luisteren.
De zus van Holleeder is advocaat
http://nos.nl/artikel/2072327-de-kamikaze-actie-van-astrid-holleeder.html
Astrid Holleeder, jongere zus van Willem, is advocaat en heeft de zaak aangebracht bij justitie om te voorkomen dat haar broer vrijkomt.
Er is inderdaad een jongere zus, Sonja Holleeder, die met een compaan van Willem, namelijk Cor van Hout, is getrouwd, maar behalve gesteggel met de belasting over de (illegale) inkomsten van haar vermoordde man na diens dood, heeft zij hooguit een parkeerboete opgelopen en is dan ook verder niet crimineel.
Hoe denk je dat jeugdzorg zou voorkomen dat Astrid Holleeder en Sonja Holleeder, als potentiële doelgroep niet crimineel zouden worden?
Je hebt kans dat beiden na de dwanghulp die jeugdzorg biedt voorgoed genoeg hadden van de overheid. Geen advocaat geworden, inkomsten doorgesluisd naar de bahama's en zeker niet zoals nu samengewerkt met de politie.
Margrite kalverboer op de radio
Klinkt wel goed. In elk geval kan ze goed uitleggen waarom er beter naar kinderen in de jeugdhulpverlening geluisterd kan worden. Iedereen denkt dat ze dat wel doen, advocaten, rechters, hulpverleners, maar het grootste deel van de kinderen meldt dat het niet uitmaakt wat ze zeggen en dat ze bijvoorbeeld bij de rechter niet vooraf horen wat de bedoeling is en hoe het toegaat. Het blijft blijkbaar bij goede bedoelingen.
En ja, dat ze er voor pleit om goed te kijken of een kind, met wat voor hulp, wel thuis kan blijven en anderzijds aan omstanders te vragen wel ouders aan te spreken of in te grijpen als er dingen gebeuren die echt niet kunnen. Daarin ook juist goed naar kinderen te luisteren.
Ze gaat voortborduren op het werk van Marc Dullaert. Nou heeft die ook een serie rapporten achtergelaten waar je wel even mee vooruit kunt.
Toevallig
gisteren lang gesproken met een vriendin, bij wie na een scheiding Jeugdzorg in beeld kwam. Lijkt een beetje op een vechtscheiding, waarbij kids de dupe worden. Maar een van haar kinderen geeft ook heel duidelijk aan dat hulpverleners niet naar haar luisteren, en als ze wel horen wat het kind zegt, gezegd wordt dat dat dan wel van de ouders vandaan zal komen. Waarna alsnog niet wordt geluisterd. Gevolg: kind wil niet meer meewerken, waardoor ingrijpen dreigt...
Soort vicieuze cirkel waarbij de polariserende aanwezigheid van Jeugdzorg het telkens erger maakt... Erg frustrerend.
Vechtscheiding op Radio 1
http://www.radio1.nl/popup/terugluisteren-uren/2016-04-10/20:00
De diverse stemmen rondom vechtscheiding in een debat. Op Radio 1 vanavond om 20.00 uur. In het programma 'Kwesties'.
http://www.jeugdwetgeving.nl/Kwesties.htm
Mr. Prinsen, die maar fragmentarisch aan bod komt, pleit voor het doel: 'vrede tussen de ouders'. Dat is het belang van het kind. Bovendien wijst hij er op dat het huidige rechtssysteem ouders juist versterkt in het gevecht.
De rol van advocaten die alleen het belang van hun cliënt dienen.
Villa Pinedo, kinderen, een dwaze vader, Jeugdbeschermers, advocaten.
Aan elkaar geplakt door Rob Oudkerk. Ook al zo'n keyplayer.
Mooie samenvatting van wat er in dit 'veld' leeft.
Jeugdbeschermingsmaatregelen gedaald
"Aan de hand van de recente cijfers van de Raad voor de Kinderbescherming is het te voorbarig om steekhoudend duiding te geven aan de effecten"
Positieve ontwikkeling. Dwingen is geen hulp.
Of het met de hulp aan kinderen wel goed gaat is een andere vraag.
kwesties op twitter
https://twitter.com/kwesties_ntr
Dinsdag in het vragenuurtje van de 2e Kamer: moeten ouders onder toezicht worden gesteld? Ondanks diverse nuanceringen, zelfs van Claire Vlug degene die daarvoor pleit, is dat het allerlaatste, als alles al geprobeerd is, Prinsen: dat staat al in de wet al heet het dat kind onder toezicht is, ouders moeten de aanwijzingen opvolgen, maakt Oudkerk er wel even een samenvatting van aan het einde van de uitzending: ouders moeten, ja moeten.
Ben benieuwd wat de 2e kamer er weer niets mee kan.
dit vond ik interessant
Die Prinsen heeft geen schrijfstijl die lekker wegleest, moet ik zeggen, maar dit vond ik toch wel een interessante observatie, en ik citeer m even in zijn geheel:
"Belang van het kind
Als namelijk in de rechtszaal het belang van het kind centraal wordt gesteld leidt dit tot een spiraal van zelfprofilering (“Ik heb een sterke band met mijn kind” - “Nee, ík heb pas een goede band”) die al snel omslaat in wederzijdse beschimping en belastering. Dit is het model dat - in combinatie met andere factoren - veel van de vechtscheidingen voor een deel kan verklaren. Wetenschappelijk onderzoekers richten zich op het in de hand houden van de emoties (de vraag: "Wat doen we met vechtscheidingen"), maar weigeren dit verklarend model bij het onderzoek naar de oorzaken van vechtscheidingen te betrekken.
Het ‘Belang van het Kind’ als centraal richtsnoer in het Familie- en Jeugdrecht lijkt boven iedere twijfel verheven. Maar in de rechtspraktijk blijkt het een holle frase en een dekmantel voor willekeur, vooroordeel of motiveringsarmoede van beslissingen. En wat erger is: het lokt vechtscheidingen uit. Deze rechtspsychologische [zie hiernaast] benadering ("Hoe komt dat nou?") leidt ons tot de vraag: “Proberen we niet te veel ouders aan de wet aan te passen in plaats van andersom: de wet aan ouders aanpassen?” Moet de echtscheidingswet niet teruggebracht worden tot een eenvoudige ordemaatregel, die niet het belang van het kind centraal stelt, maar slechts een eerlijke verdeling van de zorgtaken regelt? "
Daar heeft de man beslist een punt. Je ziet het gebeuren, in de praktijk. Ik krijg wel eens de indruk dat mensen denken dat vechtscheidingen ontstaan omdat exen er willens en wetens op uit te zijn de ander het leven zuur te maken, maar als je die mensen spreekt is het enige wat je hoort dat het ze echt, eerlijk, oprecht, alleen maar om het belang van het kind gaat. En ik heb geen reden om aan de oprechtheid van die overtuiging te twijfelen. En je ziet inderdaad de zich versterkende spiraal, want als de een de poot stijf houdt kan de ander niet toegeven, want 'ik vecht voor mijn kind"
Zelf heb ik me ook regelmatig afgevraagd of we niet eens moeten ophouden alles onder het belang van het kind te schuiven. Ik vraag me werkelijk af of gezamenlijk gezag, of omgang ten koste van zo ongeveer alles, nu daadwerkelijk altijd het belang van het individuele kind dient. Dat weten we volgens mij helemaal niet. Maar kennelijk wil men er niet aan om te zeggen "omgang moet omdat het anders oneerlijk is tegenover vader" - dat is toch ook een te verdedigen standpunt, lijkt me zo. Maar nee, het moet per se in de mal van het 'belang van het kind' gegoten worden.
Groeten,
Temet
1 op de tien kinderen heeft geestelijke gezondheidsproblemen
http://www.huffingtonpost.co.uk/prof-dame-sue-bailey/childrens-mental-health_b_9667540.html
"One in ten young people have a mental health problem. That's the equivalent of three in every classroom, yet less than 1% of NHS funding is spent on young people's mental health."
"It is crucial to remember that Children's and Adolescent Mental Health Services are part of a larger system. When you remove funding and collapse one part of the system, the pressure naturally amasses elsewhere."
"Some of the examples we are hearing about of children waiting up to two and a half years to access services depending on where they live, amount to a dangerous postcode lottery. The disparity in waiting times across the country urgently needs to be addressed. "
" It is important to remember that this is not about not knowing what needs to be done; we already know what works. "
Aldus Prof Dame Sue Bailey Become
Chair of the Children & Young People's Mental Health Coalition
Opvallend is dat ze stelt dat we al weten wat werkt, dat is vaak toch nog maar de vraag hoewel er veel meer kennis, bijvoorbeeld over autisme en passend onderwijs gedeeld zou kunnen worden.
Vervolgens de vraag of dit betekent dat je dan de 'vroegsignalering' op moet voeren. Zeker het tweesnijdende zwaard van de verwarring met de brede categorie 'kindermishandeling' zou hier wel eens voor nog meer ellende voor kinderen kunnen zorgen.
Maar de realisatie dat kinderen geestelijke gezondheidszorg nodig hebben is een attentiepunt voor ouders om je niet altijd met een kluitje in het riet te laten sturen of je kind eindeloos te blijven 'normaliseren' maar op zoek te gaan naar echte deskundigheid en hulp. Die er wel is.
Het werk van Marc Dullaert
https://www.youtube.com/watch?v=o-pFKJn1Wuo&nohtml5=False
De geschiedenis en de drijfveren van Marc Dullaert in een interview met Annemiek Schrijver in het programma Het Vermoeden.
http://nos.nl/artikel/2095413-kinderombudsman-dullaert-als-ik-onrecht-zie-is-de-beer-los.html
Het afscheidsinterview. Marc Dullaert heeft in elk geval al een opdracht voor de Verenigde Naties om een wereldwijde campagne over geweld tegen kinderen te leiden.
Hopelijk, met name ook voor de nieuwe Kinderombudsman Margrite Kalverboer, zal de 2e Kamer een wetswijziging doorvoeren die de positie van de Kinderombudsman onafhankelijk maakt van die van de Ombudsman.
Ouders onder toezicht
Niet op de agenda van de 2e Kamer. Apart soms hoe die dingen doodlopen.
Ook nooit meer wat gehoord van een bespreking van het verruimen van de wet om ouders met MBP aan te pakken. Gelukkig maar, maar dan weet je ook niet wanneer dat mogelijk weer wel opduikt.
Zembla vanavond:jeugdzorg en als je 18 jaar wordt - 21.15u NPO2
http://www.npo.nl/zembla/13-04-2016/VARA_101377869
Voornamelijk LVB jongeren.
Welke mogelijkheden er concreet nog zijn via de gemeente tot 23 jaar. Alle jongeren
Arnold Heertje nu op NPO2
Benieuwd of hij nog wat over jeugdzorg meldt.
Zembla
Een probleem is al dat jongeren niet voorbereid worden op een zelfstandig leven. Ze worden losgelaten en alleen op initiatief van betrokken werkers is er soms nog wat begeleiding of concrete hulp.
Kom je uit een instelling ben je gehospitaliseerd. Niemand die zich bezighoudt met een kamer zoeken, je financien opzetten, je zorgverzekering aanvragen, je huishoudentje mannen voordat je 18 jaar bent.
Daar heb ik al twijfels bij.
Verder worden ze in jeugdzorg niet 'behandeld' maar bewaard.
Veilig thuis doet onderzoek
Naar het gezin van het meisje van drie jaar dat 112 belde met de mededeling dat ze al urenlang alleen thuis was.
De werkelijkheid blijkt anders, maar toch moet VeiligThuis onderzoek doen. Nou moeder, maak je borst maar nat...
Ja een gesprek
Je zou toch zeggen dat een goed gesprek hier voldoende zou moeten zijn. Zowel moeder als dochter zijn zich een aap geschrokken en dit gebeurt vast nooit meer dat ze het meisje even alleen laten.
Ze hadden haar in elk geval goed geinstrueerd: als je mama roept en ze reageert niet bel je 112.
Juist als je je uiterste best doet kom je in de picture.
Geen gesprek en klaar maar er komt een 'onderzoek'. Protocol.
Want
Wat in de krant staat is altijd waar? Het kan waar zijn wat moeder en dochter zeggen, het kan echter net zo goed achteraf zijn verzonnen. Dat weten alleen moeder en dochter....
Kijk, en dat is precies wat er mis is
Altijd dat wantrouwen, altijd het idee dat de ouders/moeder in dit geval fout zijn. Het idee dat een kind van drie (3!!) volledige realiteitszin heeft. Alsof ouders er altijd een potje van maken. Komop, natuurlijk niet.
Dat is er mis. Ga gewoon uit van het goede in de mens. Ook voor opvoeders. Was een foutje, zal niet meer gebeuren. Klaar!
politie
Ik ben eigenlijk vooral verbaasd dat de politie met dit soort berichten naar buiten komt. Dit is toch prive. Je merkt dat nu gelijk de consensus is dat er iets gedaan moet worden want kindje is zielig. Slechte ouders. In kranten staan stukjes over wanneer je een kind alleen kan laten en wanneer niet.
Wat dat betreft is Facebook en twitter echt een probleem aan het worden. Kleine berichtjes worden overgenomen door de landelijke media en als feiten en groot nieuws gebracht.
Krant
Mieke ik vind het ook raar dat dit in de krant staat.
Mirreke, hoezo wantrouwen. Kijk eens naar de feiten. Kindje belt 112, moeder liegt over reden alleen zijn, dag later vertellen moeder en oudste dochter een ander verhaal. Ik denk dan: welke versie is waar? Ik denk ook dat het het meest waarschijnlijk is dat het kindje helemaal niet zo lang alleen is geweest hoor. Maar denken is geen weten 
Rapportage aan de minister over 'waarheidsvinding'
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/kst-31839-510.html
"Uit de gevoerde gesprekken komt het beeld naar voren dat GI’s en de RvdK het onderwerp waarheidsvinding serieus nemen. Het rapport van de Kinderombudsman uit 20131 heeft daaraan bijgedragen, evenals de verankering van de waarheidsvinding in de Jeugdwet (artikel 3.3)."
We gaan het meemaken. Goed dat er aandacht voor is.
Cartoon
https://pbs.twimg.com/media/Cgd1wl1WwAQqntE.jpg
Oud onderwerp, maar hij is leuk. Over een jeugdige 'client'.
"Borderline, bipolaire stoornis, suicidaal"
Gemeente:
"Waarom zulke dure woorden? Gewoon een week geen zakgeld: dan draait-ie vanzelf weer bij....."
Leuk... of schokkend
Want zo erg is het soms wel.
In sommige gemeentes zijn nu mensen aan zet die op verjaardagsfeestjes dingen roepen als: 'geef hem maar een half jaar aan mij, dan vertoont hij dat gedrag niet meer' of erger. En die zitten dan op die plek mee te beslissen over jouw kind.
Ik ken zelf iemand die hele vreemde gedachtes heeft over de ADD van haar eigen kind, en zelf in het wijkteam zit om over andere kinderen met onder andere ADD te beslissen. Doodeng.
Mirreke
Inderdaad doodeng. Geen idee waar ze het over hebben, maar wel beslissen of mijn kind aan de slag mag met een autisme coach...
brrr, ja...
Zowel kinderen als volwassenen zijn de dupe van zulke mensen, en wat komt het gruwelijk veel voor!
Mijn ene kind heeft gelukkig een jongerengids die van aanpakken weet en verstand van zaken heeft. Aan hem hebben we veel!
Mijn andere kind heeft helaas een andere gids die meent dat kindlief nog één jaartje begeleiding krijgt om te wennen aan zijn volwassen leven, en dat hij het daarna zelf moet kunnen.
Alsof autisme over gaat.
We weten dat hij in staat is veel dingen aan te leren, maar het staat als een paal boven water dat er toch regelmatig begeleidingsmomenten moeten blijven om te voorkomen dat hij wegzakt als het even minder gaat of als hij teveel aan zijn hoofd heeft.
Maar volgens deze coach moet dat autisme dit jaar over kunnen gaan...
Ander voorbeeld: een autistische vrouw die ik ken en snákt naar rust, niet telkens die stress rondom herindicaties. Ze heeft al jaren een vaste, ervaren begeleider. Helaas gaat veel tijd zitten in het afhandelen van de regels rondom de zorg. Een PGB-factuur declareren kan ze uitstekend zelf, ze is niet zwakbegaafd, maar er gaat zoveel tijd zitten in keukentafelgesprekken en telkens weer duidelijk maken dat zij meer gebaat is bij PGB dan bij ZIN omdat ze haar vaste begeleider (freelancer) niet kwijt wil terwijl de coach meent dat autisme hetzelfde is als zwakbegaafd zijn en dus niet in staat een PGB te beheren.
Er gaan veel kostbare zorguren zitten in het telkens weer bijstellen van begeleidingsplannen en keukentafelgesprekken om de coach maar weer voor een half jaartje indicatie af te laten geven. Aan de échte doelen komen ze amper toe.
De begeleider heeft al een paar keer aangegeven dat dit voor deze vrouw heel veel stress oplevert waardoor ze steeds verder achteruit gaat, psychisch. Een indicatie voor een paar jaar, of desnoods één jaar als de coach ervan overtuigd is dat autisme vanzelf overgaat (blijkbaar stroomt er in die gemeente Lourdeswater uit de kraan), zou al een boel lucht betekenen. Even geen gesprekken meer, even geen fouten moeten rechtzetten omdat de coach het weer verkeerd heeft begrepen (nee, het gaat niet "veel beter" met mevrouw, ook al heeft ze een hobby, integendeel).
Maar nee. Opnieuw is er een indicatie voor 1/2 jaar afgegeven. De vrouw overweegt nu de zorg hierna stop te zetten, met alle gevolgen van dien. Ze heeft namelijk geen overzicht in huishouden en administratie en echt hulp nodig met structuur en activeren. Maar alle winst die de begeleider boekt, wordt ruimschoots, met bonus, teniet gedaan door de telkens terugkerende indicatiestress.
En zo kan ik nog wel meer voorbeelden opnoemen. Met name over autisme, omdat dat ook dicht bij ons staat. Maar ik ken ook mensen met fysieke beperkingen die dingen meemaken waar je mond van open valt.
Fouten, stress, onbegrip... Zowel bij jongeren als bij volwassenen en bejaarden. En hun mantelzorgers, indien aanwezig. Het lijkt meer regel dan uitzondering, is mijn indruk (en ik heb best veel mensen met een zorgvraag in mijn omgeving).
Vandaag
Linken over Intermetze (jeugdhulp), en de achtergrond van de problemen daar.
Je zult als kind maar hulp nodig hebben...
Om te beginnen deze: http://www.nrc.nl/next/2016/04/28/jeugdzorginstelling-intermetzo-bijna-failliet-1612603
En lees dan ook dit: www.nrc.nl/handelsblad/2016/04/28/kwetsbaarste-kind-dupe-van-systeem-1613852
maar
kun je veel dingen niet via de huisarts aanvliegn, of verwijst die dan weer naar de gemeente?
huisarts
De huisarts heeft een signaleringstaak richting de gemeente. Wat de gemeente daar vervolgens mee doet... Hij kan geen hulp afdwingen, helaas. Alleen aangeven dat er bij een patiënt een dringende hulpvraag is.
