Jeugdpsychiater in zes dagen

Geen paniek jeltje feiten!

http://www.balansdigitaal.nl/data/nieuws/2013/mei/een-regisseur-nee-dank-u!/
Ook die 220.000 ouders die nu zonder overheidsbemoeienis met hun kind bij de jeugd ggz lopen krijgen er een 'regisseur' bij. Of je er, nu zonder kinderrechter, een gezinsvoogd bij krijgt.

Annej

Een OK-adviseur is géén gezinsvoogd! Ik denk echt dat jullie veel te paniekerig reageren. De gemeenten zijn nu nog volop aan het uitproberen en niemand weet nog hoe het er precies uit gaat zien.

Behalve jullie...

Liora

Niet denkbeeldig

Ik ben de column even kwijt maar het ging als volgt.
Je komt via de huisarts bij het aanmeldingsloket van de gemeente. Je weet niet welke van de vele privacygevoelige informatie nu op straat ligt. Na een week wordt je gebeld en dan mag je eerst een keukentafelgesprek thuis houden met de 'regisseur'. De man of vrouw vraag je ook weer de hemd van het lijf, dat is nodig voor het grotere plaatje.
Zoon komt thuis en weet zich in die 5 minuten goed te gedragen.
De conclusie lees je na een week op je persoonlijke toegang op het gemeentelijke web. Vader drinkt 10 alcohol per week, daar moet die eerst maar eens over nadenken. Moeder is gestresst, die moet eerst naar een cursus mindfullness. Verder eerst maar eens een huisberaad met buren, familie, huisarts en school. Als je dat niet doet, bijvoorbeeld vanwege je privacy, dan wordt de weg naar de jeugdpsychiatrie onmogelijk.
Pas na een tantrum van de huisarts lukt het je na 7 maanden om doorverwezen te worden. Anders had je nog een rechtzaak moeten aangaan tegen de gemeente. Je krijgt je gelijk wel. Maar je zult maar een kind hebben dat hulp nodig heeft. Als je je aanmeld is de crisis al compleet en dan krijg je dit.

O ja

Het ging om een puber met verschijnselen van schizofrenie. Gedragsproblemen en concentratieproblemen op school. En denken dat hij de president van Amerika is, zoiets. Onsamenhangende dialogen. Maar als ouder ben je natuurlijk geen psychiater dus kun je gewoon genegeerd worden. En luisteren we naar Annemarie Jorritsma die de publieke opinie verwoord dat het allemaal aanstellers zijn die eerst maar eens moeten leren opvoeden, er gaan teveel kinderen naar gespecialiseerde hulp. Helaas, er gaan nog te weinig kinderen naar gespecialiseerde hulp dat is een mythe.

O ook nog

Je zult je maar laten intimideren door die mensen die niet geloven dat je kind een psychisch probleem kan hebben of die niet geloven dat ouders als dat door hen komt, als dat al zo is, daar iets over kunnen leren. Dan ben je zo in het juridische kanaal en krijg je OTS en UHP in plaats van deskundige hulp.
Je zult ze de kost geven, de mensen die nog steeds automatisch denken dat kinderen in de stress een trauma in dejeugd hebben gehad, door de ouders, nooit door school of anderen. Dat is het niveau waar je straks zaken mee moet doen. Verplicht. Een gezinsvoogd dus.

Kinderpsyciater in zes dagen? hoe zit het nu echt

Nieuwe blog van Menno Oosterhoff:
http://www.artsennet.nl/opinie/artsen-blogs/Menno-Oosterhoff/Blogbericht-Menno-Oosterhoff/135789/Kinderpsychiater-in-6-dagen.htm

Kinderpsychiater in 6 dagen?

Afgelopen dagen is er veel te doen over een krantenartikel met als kop: Ambtenaar wordt jeugdpsychiater. Er werd gesteld dat ambtenaren na een zesdaagse basiscursus jeugdpsychiatrie gaan beoordelen of jongeren psychiatrische hulp nodig hebben. Eerst overheerste verontwaardiging, maar er kwamen ook tegengeluiden en er ontstond onduidelijkheid over het waarheidsgehalte van dit bericht. Is het een broodje aap-verhaal?

Hoe zit het nu echt?

Het doel van de cursus is gemeenteambtenaren informatie te geven over de geestelijke gezondheidszorg voor jeugdigen (jeugd-ggz). Als de jeugdwet wordt aangenomen dan zal immers de gemeente de totale jeugdhulp moeten gaan vormgeven, dus naast de jeugdzorg ook de huidige gezondheidszorg voor jeugdigen met een psychische aandoening. (Ja, dit is echt waar.)

Dat ambtenaren zich dan eens laten voorlichten over wat die jeugd-ggz eigenlijk is, is alleen maar toe te juichen. Anders gaan ze het straks vormgeven zonder er ook maar iets van te weten.
Broodje aap

Dus het was een broodje aap-verhaal? Nou, zo simpel ligt het ook weer niet. Niet waar is dat de cursus de pretentie heeft ambtenaren in zes dagen tot kinder- en jeugdpsychiater te maken. Ook niet waar is dat ambtenaren zelf diagnostiek gaan doen. Uit de memorie van toelichting: Het college waarborgt een deskundige toeleiding naar, advisering over, bepaling van en het inzetten van de aangewezen voorziening. Dat betekent niet dat ambtenaren zelf de beoordeling doen. Ze moeten er voor zorgen dát het gedaan wordt.

Ok, dus we kunnen opgelucht adem halen? Absoluut niet!
Broodje aap speciaal.

De krantenkop was overdreven. Dat was niet nodig geweest, want de werkelijkheid van de wet op de jeugdhulp is haast nog schokkender. Een broodje aap speciaal. Niet te geloven, maar wel waar. Nu is elk kind met psychische klachten verzekerd voor gezondheidszorg via de zorgverzekering. Als de jeugdwet aangenomen wordt, dan gaat al deze gezondheidszorg uit de zorgverzekering. Dit is geen broodje aap. Recht op zorg wordt vervangen door jeugdhulpplicht voor gemeenten.

Welke garantie hebben ouders dat ze met hun kind met psychische klachten straks nog terecht kunnen bij de geestelijke gezondheidszorg voor kinderen /ook wel kinderpsychiatrie genoemd?
De wet en de memorie van toelichting zijn allerminst geruststellend

Een belangrijk uitgangspunt van de wet is de overtuiging dat terugdringen van specialistische hulp zoals jeugd-ggz mogelijk en wenselijk is. De wet staat vol ronkende zinnen over hoeveel beter, efficiënter en goedkoper het allemaal wel niet kan door ontzorgen, demedicaliseren en normaliseren. Dat allemaal gebaseerd op geen enkel onderzoek, geen enkele praktijkproef en een mislukking van een minder drastische variant van deze operatie in Denemarken. Uit de hele wet blijkt onkunde over de aard van psychische aandoeningen.

In een eerdere blog ging ik uitgebreid op in het demedicaliseren.
Geestelijke gezondheidszorg voor jeugdigen na de zondvloed

In de wet is overigens helemaal geen sprake van geestelijke gezondheidszorg. Er wordt gesproken over gespecialiseerde jeugdhulp. Voeg daarbij dat de hulp niet meer verzekerd is krachtens de zorgverzekeringswet en dat de gezondheidsrechterlijke wetten, behalve de BIG niet meer van toepassing zijn en de vraag lijkt dan gerechtvaardigd: Is er straks nog wel sprake van geestelijke gezondheidszorg voor jeugdigen?

Er zijn ook andere redenen om daarvoor te vrezen. Omdat alles zoveel beter wordt en zoveel goedkoper zal het budget met vijftien procent afnemen. Maar de kosten van het gemeenteapparaat wat in 408 gemeentes moet worden opgebouwd gaan er nog vanaf en er wordt dus veel meer nadruk gelegd op opvoedingsondersteuning. Jeugd-ggz instellingen zullen rekening moeten houden met een krimp van twintig tot veertig procent. Als ze al niet failliet gaan dan hebben ze in elk geval veel minder capaciteit.
Toegang specialistische hulp

Hoe kom je straks dan bij die specialistische hulp die in feite geen gezondheidszorg meer is, en aannemende dat de instelling, die het kan geven de hele operatie heeft overleefd? Hou je vast, want het is een gevecht over drie rondes. We doen de ongecompliceerder variant zonder afwijzingen en bezwaarschriften.

'Normalisering' in praktijk gebracht. Om gek van te worden.
Eerste ronde

Je gaat naar een gemeentelijke instelling, en die bepaalt eerst of je er op eigen kracht niet uitkomt. Hoe deze toegang praktisch vorm gegeven wordt bepaalt de gemeente. Een absurd voorbeeld uit de memorie van toelichting wil ik u niet onthouden. De gemeente kan ervoor kiezen om, naast meldingen over huiselijk geweld, alle zorgmeldingen bij het AMHK (algemeen meldpunt huiselijk geweld en kindermishandeling) te laten melden. Geen broodje aap. Dit staat er! Pas als duidelijk is dat je er op eigen kracht niet uitkomt, dus met je familie en de buren en de school dan mag je door naar de volgende ronde. Het college is alleen gehouden een voorziening te treffen als de jeugdige en zijn ouders er op eigen kracht niet uitkomen. Vervolgens beslist de gemeente of en welke voorziening een jeugdige nodig heeft.
Tweede ronde

Een deskundige gaat bepalen of en welke hulp er dan nodig is. Welke opleiding die deskundige moet hebben moet nog worden afgesproken. Die deskundige geeft een advies. De gemeente kan een zelfstandige afweging maken over welke voorziening precies moet worden getroffen.
Derde ronde

Als de gemeente het advies volgt dan geeft ze een verleningsbeschikking en dan kun je naar de restanten van de huidige jeugd-ggz. Hoewel: Het staat het college vrij om te kiezen voor de meest voordelige variant van jeugdhulp. Dus er zullen zich wel ggz-discounts zich aandienen.
De huisarts dan?

Maar de huisarts mag toch verwijzen naar alle vormen van jeugdhulp? Ja, maar het blijft volkomen onduidelijk wat dat inhoudt. Het college maakt afspraken met de huisartsen, de medisch specialisten, over de voorwaarden waaronder en de wijze waarop de verwijzing plaatsvindt. Nergens staat dat de gemeente een verleningsbeschikking moet afgeven als de huisarts verwezen heeft naar de specialistische jeugdhulp.

Die cursus voor ambtenaren over de jeugd-GGZ is eigenlijk achterhaald of je moet het als geschiedenisles zien.

Als u na lezing van bovenstaande gerustgesteld bent dan hoeft u niet te tekenen op www.petitiejeugdggz.nl

Deze blog is al 66 keer bekeken.

Afdrukken
Doorsturen

En de huisarts dan?

Uit de blog van Menno Oosterhoff:

Maar de huisarts mag toch verwijzen naar alle vormen van jeugdhulp? Ja, maar het blijft volkomen onduidelijk wat dat inhoudt. Het college maakt afspraken met de huisartsen, de medisch specialisten, over de voorwaarden waaronder en de wijze waarop de verwijzing plaatsvindt. Nergens staat dat de gemeente een verleningsbeschikking moet afgeven als de huisarts verwezen heeft naar de specialistische jeugdhulp.

Dit is dus aan de gemeente: en de huidige tijd plus de stigmatisering van ouders van kinderen met een etiketje kennende ('ze moeten gewoon weer gaan opvoeden...') hou ik mijn hart vast.

Feiten over de jeugdggz nu en onduidelijkheden over nieuwe jeugd

Van http://t.co/EiwJWRixMs
De feiten over jeugd-GGZ

De Nederlandse jeugd-GGZ staat internationaal hoog aangeschreven vanwege haar hoge kwaliteit van zorg en wetenschappelijk onderzoek.
De jeugd-GGZ is de afgelopen twintig jaar veel meer naar de gezinnen toe gegaan. Bij nog maar 3% van de behandelde kinderen is sprake van een opname of dagbehandeling.
Bij een grote meerderheid van gezinnen waar we als jeugd-GGZ mee te maken hebben zijn wij de enige hulpverlener in het gezin
De reden om kinderen in behandeling te nemen is disfunctioneren. Er zijn problemen op school, thuis of met vriendjes. Gewone dagelijkse problemen moeten niet als een psychische aandoening worden benoemd of met te zware middelen worden behandeld (medicalisering). Er is geen enkel onderzoek wat erop wijst dat er kinderen in behandeling worden genomen waar geen sprake is van disfunctioneren. De cijfers over hoe vaak psychische aandoeningen voorkomen bij kinderen en jeugdigen geven eerder aan dat er geen sprake van is van structurele overdiagnostiek of overbehandeling.
De huidige omvang van de jeugd-GGZ is in overeenstemming met de al jaren stabiele cijfers rond hoe vaak aandoeningen voor komen.
Herkenning van complexe problemen is niet eenvoudig. Psychische aandoeningen kunnen gemakkelijk niet worden herkend met inadequate behandeling als gevolg.
Jeugd-GGZ is vergeleken met andere hulp niet duur. Zowel contacturen als de volledige behandeling zijn relatief goedkoop.
Geestelijke gezondheidszorg (aan jeugdigen) is kosteneffectief, binnen de gezondheidszorg is het de sector bij uitstek die zichzelf meer dan terugverdient.
De groei van de jeugd-GGZ van de laatste jaren is grotendeels te danken aan nieuwe zorgaanbieders, die geen beperking opgelegd kregen in de hoeveelheid zorg die ze mogen aanbieden.

De huidige jeugd-ggz. Wat is er opgebouwd?

Er is een landelijke infrastructuur, waarin de volgende zaken geregeld zijn.
Jeugd-GGZ is de plek waar de kennis én de ontwikkelkracht van psychologie, kinderpsychiatrie en orthopedagogiek is geïntegreerd.
Evidence-based diagnostiek en behandeling met (aanzetten tot) effectiviteitsbeoordeling (zie onder meer: www.kenniscentrum-kjp.nl en www.romckap.org).
Onderwijs en opleiding van studenten geneeskunde, psychologie, orthopedagogiek, verpleegkundigen, Gz-psychologen, (kinder- en jeugdpsychiaters), studenten Sociaal Pedagogische Hulpverlening, klinisch psychologen, maatschappelijk werkers, vaktherapeuten, en meer). 
Onderzoek en wetenschap (research, vakgroepen, hoogleraren, universitaire (hoofd)docenten, promoties, Landelijk Kenniscentrum Kinder- en Jeugdpsychiatrie, etc.).
Ontwikkeling en invoering van nieuwe vormen van diagnostiek en behandeling (bijv. e-health).
Kwaliteitsbewaking  (Inspectie voor de Gezondheidszorg, keurmerken (HKZ), visitaties, protocollen, landelijke richtlijnen, psychofarmacacommissies, Landelijk Kenniscentrum). 
Juridische kaders ( WGBO, BIG, BOPZ, tuchtrecht, klachtrecht, medezeggenschap, Kwaliteitswet Zorginstellingen, Wet Bescherming Persoonsgegevens, beroepsgeheim, Wet Toelating Zorginstellingen).
Betrokkenheid van cliënten en familie (familieraden, cliëntraden, patiëntenvertrouwenspersonen, medezeggenschap, cliënttevredenheidspeilingen). 
Specialistische voorzieningen, zoals klinische behandeling, dagbehandeling, specialistische poli's voor eetstoornissen, voor dwangstoornissen, voor Autisme Spectrum Stoornissen, TOPGGZafdelingen en meer.
Crisisdiensten voor spoedeisende situaties, 7X24 uur bereikbaarheidsdiensten.
Uniform vergoedingsystematiek (DBC).
Samenhang met andere instellingen werkzaam op het terrein van de jeugd; o.a. de jeugdzorg in al zijn facetten, Bureau Jeugdzorg (waaronder de uitvoering van kinderbeschermingsmaatregelen en reclasseringsmaatregelen), de provinciaal gefinancierde jeugdzorgaanbieders, zorgaanbieders voor licht verstandelijk beperkte jeugdigen, zorgaanbieders voor mensen met een verstandelijke beperking, aanbieders van gesloten jeugdzorg, justitiële jeugdinrichtingen, Raad voor de Kinderbescherming, scholen (voor speciaal onderwijs) onderwijsinspectie, zorg- en adviesteams op scholen, gemeentelijke casus-overleggen en meer.
Samenhang met de kindergeneeskunde en overige somatische zorg (revalidatie, fysiotherapie etc.).
Samenhang met huisartsenzorg.
Samenhang met de GGZ voor volwassenen. Kinderen worden volwassen en een goede continuïteit van de behandeling als ze volwassen worden is belangrijk, indien nodig. Kinderen hebben ouders die soms in behandeling zijn bij de GGZ voor volwassenen.

De zorgen over de Stelselwijziging Jeugd

Het recht op jeugdgezondheidszorg verdwijnt. Dit zou bij kindergeneeskunde ondenkbaar zijn. In feite is dit ook ondenkbaar bij de geestelijke gezondheidszorg, maar het is wel het voorstel.
De bestaande infrastructuur zoals hierboven genoemd wordt op het spel gezet. Gemeentes hebben niet de schaalgrootte, noch de kennis in huis om een dergelijke infrastructuur op te bouwen. De eenheid van de bestaande infrastructuur dreigt versnipperd te worden, zelfs als gemeentes naadloos zouden samenwerken in grotere verbanden.
Kwaliteit van zorg wordt afhankelijk van de woonplaats (‘postcode-zorg’). De jongere en zijn ouders worden voor de zorg afhankelijk van de gemeente. Gemeenten mogen de zorg naar eigen inzicht inrichten. Dit zal mede bepaald worden door gemeentelijke financiële mogelijkheden.
Er is nog onvoldoende duidelijkheid voor jeugdigen en hun ouders als het gaat om geheimhouding en privacy.
Er is een risico dat complexe problematiek onvoldoende herkend zal worden met als gevolg inadequate behandeling. Er wordt namelijk onvoldoende nagedacht over de hiervoor noodzakelijke competenties bij de regisseur in de eerste lijn. Dit kan leiden tot gevaarlijke situaties voor het kind en de jeugdige, hogere kosten door het inzetten van onjuiste oplossingsmethoden en verergeren van de klachten door ontbreken van adequate diagnostiek en behandeling.
Stigma dreigt toe te gaan nemen. Het risico bestaat dat psychische aandoeningen (weer) niet serieus genomen worden en gezien worden als een soort wilszwakte en aanstellerij. Gaan we terug naar vroeger, toen ouders gezien als verantwoordelijk voor de psychische aandoening van hun kind?
Gemeenten hebben veel taken, zoals handhaven openbare orde, en krijgen een enorme opdracht erbij waarvoor erg beperkte middelen zijn. Sommige gemeenten verkeren in financiële nood. Er is een groot risico van onevenredige besteding van de middelen aan multiproblem-gezinnen en jongeren die overlast veroorzaken ten koste van andere problematiek
Het vak verliest zijn aantrekkelijkheid voor de huidige en toekomstige beroepsbeoefenaars. Nu al kiezen assistenten voor andere specialismen omdat ze de toekomst te onzeker vinden.
Wat de kinderpsychiatrie in 65 jaar heeft opgebouwd, dreigt verloren te gaan. De vooruitgang in de GGZ draagt bij aan welzijn van individuen en aan grotere participatie aan de samenleving en dus aan maatschappelijke kostenbesparing.
Een aanzienlijk deel van de middelen zal besteed moeten worden voor het opbouwen van een gemeentelijk apparaat en de kosten van de overheveling (frictiekosten). Elders ontstaan indirecte kosten door verlies van banen en extra kosten, door te late diagnostiek, te late behandeling, pas diagnostiek bij binnenkomst volwassenen-ggz, verschuiving naar kindergeneeskunde.
Grote operaties door de overheid kosten altijd veel meer dan voorzien (Betuwelijn, JSF straaljager). De vrees is gerechtvaardigd dat dat weer het geval zal blijken.
Het is onduidelijk of zorg gegarandeerd is bij gemeenten met financiële problemen. Veel gemeenten hebben een hoge rentelast door aankoop gronden en tegenvallende bebouwing
Het is nog steeds onduidelijk of de gemeente het geld aan de zorg moet besteden of dat het ook aan andere zaken mag worden besteed. Voorstanders van decentralisatie en de Vereniging Nederlandse Gemeenten bepleiten het laatste.
Gemeenten hebben beperkte middelen. Het risico bestaat dat gemeentes in eerste instantie kiezen voor oplossingen die goedkoper lijken maar later leiden tot extra kosten. Goedkoop wordt duurkoop.
Gemeenten mogen eigen bijdrages gaan vragen. Hierdoor dreigt discriminatie te ontstaan ten opzichte van de GGZ voor volwassenen en de somatische gezondheidszorg.
Toename van bureaucratie dreigt te ontstaan (verleningbeslissingen door de gemeente, overmatige informatie-uitwisseling, etc.). Ingewikkelde situaties bij verhuizing, co-ouderschap, gemeentes met voorzieningen waar veel hulp nodig is, etc.

Het alternatief

Het Bestuurlijk Akkoord geeft met behoud van de bestaande infrastructuur een veel betere kans op het realiseren van de doelstellingen van de Jeugdwet door middel van:

Beheersing van de kosten. De afspraken in het Bestuurlijk Akkoord zijn vele malen goedkoper. Er hoeft niet een hele nieuwe structuur worden opgebouwd. Het is een ombouw van een bestaande structuur.
De vorming van een basis-GGZ dichter bij de cliënt, de huisarts en andere hulpverleners.
Minder druk op duurdere specialistische GGZ.
Een korte lijn naar specialistische GGZ.
Een goede samenhang met de volwassenen GGZ.
Een goede mogelijkheid om het totale veld van de jeugdzorg te ontwikkelen tot evidence-based werken met zorg gecontroleerd op kosten, kwaliteit en rendement.

Voor de duidelijkheid en los van alle andere punten

Het wordt in bovenstaand stuk al genoemd: het recht op zorg verdwijnt en welke zorg je wel krijgt wordt afhankelijk van waar je woont: postcodezorg.
Ik lees altijd met horror de verhalen van mensen die verhuizen naar de VS en daar krampachtig op zoek moeten naar een regio (postcode) waar zich een goede school bevindt.
In Nederland krijg je nu hetzelfde, maar dan als het gaat om de geestelijke gezondheidszorg van kinderen.
Dit is onvoorstelbaar. Ik snap niet dat werkelijk niet iedereen (IEDEREEN dus) die te maken heeft met kinderen, deze petitie tekent.

Het is werkelijk waanzinnig om te denken dat het allemaal wel meevalt. Ik lees in bovenstaande reacties dat er mensen zijn die zo denken. Jongens, vergis je niet, dit is een monstrositeit!

Mirjam