Je kinderen ...haten??!

Nee

kan het met niet voorstellen dat dat ooit gebeurt!
dagen dat het wat minder gaat ja maar haat nee

Ik kan alleen maar bedenken

Ik kan niet anders bedenken dat deze dame niet exact weet wat het woord haten betekent.
Ik heb ook af en toe wel eens het gevoel dat ik mijn kinderen even haat, maar dat is in het hoogst van de strijd, wanneer ik ontzettend boos op een van hen ben. Maar echt haten?
Volgens mij is haten dat je ze dood wenst. Nou dat gaat heel ver hoor! Als ik er zo over na denk, dan haat ik ze absoluut niet!!!! en ben ik gewoon alleen maar heel erg boos. Ik kan dus niets anders bedenken dan dat deze mevrouw het ook zo bedoelde. Maar raar vind ik het wel om dat zo tegen een wildvreemde jonge moeder te zeggen...

Lading

Die dame geeft het woord haten vast een andere lading dan jij. Ze zal momenten hebben gehad dat ze het heel moeilijk had met haar kinderen, zoals zoveel ouders die momenten kennen. Als je kinderen klein zijn kun je je nog niet voorstellen dat ze ooit anders dan lief zullen zijn of hooguit een beetje vervelend , dat is helaas een illusie , maar haten, nee, dat doet bijna geen ouder (kan ik me ook niet voorstellen). Het is wel een rare opmerking, eigenlijk triest dat iemand blijkbaar zulke dingen heeft meegemaakt dat ze er zoiets uitflapt.

Ik wel

Ik heb mijn kinderen gehaat. Ik heb ze doodgewenst. Omdat ik uitgeput was van slaaptekort. Wanhopig van hun gehuil. En woedend op wat ze met mijn leven deden.
Een hele zwarte periode, waar we goed uitgekomen zijn.

Wel eens gedacht voor een kort moment

Ik heb wel eens minder fraaie gedachten gehad hoor over mijn kinderen. De jongste heeft bijv. máánden lang zo'n 18 uur per etmaal gehuild (gejankt/gekrijst) en als moeder is het dan af en toe ook hélemaal op. Door pure uitputting denk je dan wel eens "je jankt mij prima, nu even niet" totdat dochterlief een raar geluid tussendoor maakt. Dan weet je niet hoe snel je boven moet komen en dan weet je direct dat het helemaal niets met echte haat te maken heeft. Want de schrik en angst klopt in je keel. Bij echte haat heb je daar denk ik geen last van. Je kinderen (of wie dan ook) echt haten kan ik me niet zo veel bij voorstellen.

Het kan dus echt?!

ik kan het me maar niet voorstellen, maar het kan dus echt.
Het moet toch al veel gebeuren voordat je iemand echt gaat haten, als echt haten wordt bedoeld.
Ik kon de opmerking van mevrouw niet echt plaatsen, maar ze heeft mijn dag niet verpest hoor.
Nu ik erover goed nadenk, heb ik alleen maar medelijden met deze mevrouw, misschien ook een nare periode meegemaakt.
Arn

Ander begrip van 'haten'?

ik hoor pubers onderling wel eens praten over een leraar/les/strijken/de afwas etc. dat ze die écht 'haten' ze bedoelen dan eigenlijk dat ze 'een hekel' aan die of die of dat en dat hebben.
een wat minder vergaand begrip/bedoeling van het woord 'haten' dus eigenlijk. in het dialect (alhier) is er ook geen écht verschil tussen 'hekel aan hebben' en 'haten'. je zegt het met hetzelfde woord ( hékkel) en door de context moet je maar snappen wat er bedoeld wordt. ik vermoed dat dit door die pubers (die verder gewoon nederlands praten op enkele plaatselijke uit dialect afkomstige woorden na) ooit eens is vertaald naar 'haten'en nu dus hier in bepaalde leeftijdsgroepen wordt gebruikt. 'ooit' (toen ikzelf jong was) gebruikte ik het ook. maar toen ik ging studeren en het een keer per ongeluk zei begreep ook iemand (zelfde leeftijd) de bedoeling helemaal verkeerd. en nu maak ik dus onderscheid tussen 'hekel aan'en 'haten'.(hoewel ik het laatste volgens mij niet eens in me heb...)
overigens begrijpt dochter het verschil tussen de 2 woorden wel en wil ik ook beslist niet hebben dat ze over personen en 'haten' praat tegen ons/volwassenen. maar volgens dochter is er een groot verschil tussen hoe je met je vriendinnen praat en met je ouders/andere volwassenen. dat dan weer wel....
dus misschien iemand die in z'n jonge jaren is blijven hangen (taalkundig) en nooit wat bijgeleerd heeft en ergens hier uit de streek komt?
en dat je op een gegeven moment echt een beetje een hekel krijgt aan je kinderen kán ik me nog iéts bij indenken. maar áls ik dat al heb is het gelukkig kortdurend.(euh 1 minuut?) en daarna weer dágen goed.
groeten albana

Theewater

Hm, als iemand zoiets openlijk zegt denk ik dat ze óf denkt dat ze lollig is, óf inderdaad een beetje boven haar theewater zit.

Overigens lees ik ergens dat haten zou impliceren dat je iemand dood wenst, maar dat klopt natuurlijk niet. Het betekent gewoon dat je echt een afkeer van iemand hebt. Hoe een mens zo ver komt om haar eigen kinderen te haten.... ik hoop het nooit te hoeven ontdekken en kan me er vooralsnog, evenmin als arn, iets bij voorstellen.

Beetje vergelijkbaar

Wij hebben een klein kind (twee) met grote bruine ogen, krulletjes en een gulle lach. Ik denk dat ik toch zeker al twintig keer de afgelopen jaren heb meegemaakt dat een (wat oudere) mevrouw (nooit een meneer) tegen me verzucht dat ze op deze leeftijd nog zooooo lief zijn, en dat dat gaat veranderen. Ik denk dan altijd tweevoudig "Hm." Ten eerste is dochter helemaal niet altijd poeslief, toevallig wel in de supermarkt als ze wagonladingen aandacht krijgt (en worstjes, ballonnen en wat al niet meer). Ten tweede begrijp ik niet waarom die opmerking er zo nodig bij moet. Om mij het plezier in mijn kind nu alvast te ontnemen? Dat denk ik niet. Het is niet eens bedoeld als waarschuwing denk ik, dat zou al flauw zijn.
Ik vermoed dat het eigenlijk een soort hardop mijmeren is. Die mevrouw heeft het niet over jouw kind, ze heeft het niet eens tegen jou, arn. Ze praat tegen zichzelf over gedachten die zij wel eens heeft gehad over haar kinderen.
O ja, ik geloof meteen dat er momenten kunnen komen waarop je denkt: donder toch op naar de hei, rotkind. Ofzoiets. Het is alleen zo vreemd om een dergelijke gedachte hardop te uiten tegen een wildvreemde mevrouw in een lift. Een mevrouw die daar staat met twee onschuldige bloedjes. Ze was in de war, ik kan net als anderen hierboven niets anders bedenken.
Helemaal ot: gebeurt het jou wel vaker, arn, dat vreemden zich de meest originele en soms onthutsende ontboezemingen veroorloven tegenover jou?
Groetjes
Massi

Haten is veel te groot

Ik heb met mijn oudste dochter periodes meegemaakt waarin ik regelmatig de wanhoop nabij was. Op zulke momenten dacht ik beslist minder positief over mijn dochter dan tijdens de momenten van gezelligheid. Dat is naar. Zo zie je dat niet in je toekomstfantasieën als je aan kinderen denkt.
Je wilt altijd volop van je kinderen houden en toch zijn er ogenblikken waarin je dat houden van even minder voelt. Ik heb me ook wel eens opgelucht gevoeld als ze uit logeren ging. Gelukkig... even van de vloer, even geen gespannen sfeer (wat ook invloed had op mijn man en mij), maar wat was ik elke keer weer blij als ze thuis was. Het is mijn kind dus dat er liefde is lijdt geen twijfel, ik zou haar niet kunnen missen, maar soms was/is het gewoon níet leuk.
Ik kan nu gelukkig zeggen dat de momenten waarin ik haar achter het behang wil plakken steeds schaarser worden. Het is dus echt waar, rond het einde van de puberteit keert de rust weer terug.

Massi

Ik denk dat er nog een andere verklaring is voor jouw voorbeeld. Zou het niet kunnen dat het een manier is om jou erop te attenderen dat deze (in veel ogen) mooie, probleemloze en onschuldige tijd eindig is, in de hoop dat je deze heel bewust gaat beleven? Dus niet zozeer als waarschuwing, maar meer als tip: geniet ervan (nu het nog kan). Dat laatste is natuurlijk dubieus, ik mag toch hopen dat we ook later van onze kinderen kunnen genieten. Maar ik moet bijv. ook aan mijn moeder denken, die met haar neus in mijn dochtertjes haar verzaligd snuft dat ze zo heerlijk zijn, die kleintjes, en "geniet ervan kind, het is zó voorbij". Ik kan zelf al met weemoed in de babyboeken bladeren, terwijl ik toch nog tot over mijn oren in de kleintjes zit
De opmerking die tegen arn gemaakt is, vind ik daarbuiten vallen. Die is vreemd, en buitenproportioneel.

O, nog even

Mijn laatste opmerking (buitenproportioneel) gaat over het maken van die opmerking tegen een vreemde, niet over het feit dat ouders hun kinderen wel eens haten of dat gevoel hebben.

Helemaal eens met kaaskopje

maar dan momenteel met onze oudste puber! Ik vind hem soms niet leuk, maar schijnbaar hoort dat bij het proces van loslaten. Haten vind ik dan wel een heel groot woord (maar kan mij er wel iets bij voorstellen).
Kaaskopje, fijn om te lezen dat aan het einde van de puberteit die rust weer terug is ))

gr.
Petr@

Petr@

Als je er middenin zit kun je het je niet voorstellen
Ze was altijd al een leuke meid, maar regelmatig thuis minder dan naar anderen toe. Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat ze uit zou groeien tot een fijn mens. Ik ben echt trots op haar.
Een combinatie van factoren lijkt er voor gezorgd te hebben dat langzaam maar zeker de knop om is gegaan. Ze zit op school beter in haar vel (mbo), ze krijgt heel veel zelfvertrouwen bij haar vereniging en niet alles wat in huis gebeurt werkt meer als een rode lap op een stier, de hormonen raken uitgerammeld.

Haten

is "doodwensen". Nou, sorry, dat vind ik nogal ver gaan. Ik heb mijn kinderen wel regelmatig naar een andere planeet gewenst (en zij mij ook). En dat die mevrouw tegen je losbarst vind ik bespottelijk, alhoewel, als ze andere woorden had gebruikt (er komt een dag dat je je afvraagt: waar is mijn lieve schatje gebleven - ofzoiets), dan vind ik het wel weer een soort van lief-moeders-onder-elkaar-opmerking.

Tirza

Raar

Zo'n opmerking tegen een wildvreemde, al is het in feite een zware variant van wat moeders (vooral moeders) elkaar zo vaak zeggen, en waar ik me altijd aan heb geërgerd. Voorbeelddialoog: "Hoe gaat het met J.?" "Prima, we zijn net wezen stadten, vond hij helemaal leuk." "Nu nog wel, ja. Wacht maar, over een tijdje zeurt hij je de oren van de kop dat hij dit wil hebben en dat wil hebben..." Hup, daar wordt je leuke bericht in mineur getrokken.
Of: "Hoe is het met P.?" Gaat goed, hij is zo goed als zindelijk." "Hou op, schei uit. Ben je van de luiers af, kun je ongelukjes gaan verschonen."
Het is gewoon een neiging die sommige mensen hebben. Zien iets moois (twee kinderen in een lift) en kunnen niet anders dan de schaduwzijde belichten. Daarom krijg je er ook een naar gevoel van, denk ik. Omdat je best weet dat die schaduwzijde er is, maar daar nog lang niet over na wilt denken.

Ja wonderlijk hè?

Wij zijn in een EO programma geweest. De filmploeg kwam bij ons thuis. Ik was twee weken ervoor bevallen van de oudste dochter. De interviewer zag haar en zei 'geniet er maar van, ze zijn het leukst als ze zo klein zijn en het is zó voorbij.' Ik wilde me eigenlijk afzijdig houden en mijn man het interview laten 'ondergaan', maar nee... ik móest erbij met de baby.
Natuurlijk vond ik mijn dochter fantastisch, ik heb haar als baby wat afgeknuffeld, maar ik vond dat eerste jaar helemaal niet zo makkelijk. Ik ben erg voorzichtig met dergelijke kreten.

Het leukst....

Het leukst als ze klein zijn....ik vind,nu mijn kinderen 8,11 en 16 zijn,het alleen maar leuker worden.Ik geniet volop en ik snap helemaal niks van zo'n opmerking.
Groetjes,Bastet

Anneque

Je hebt gelijk en je houdt over! Natuurlijk willen die mevrouwen mij op het hart drukken om er vooral van te genieten. Dat zeggen ze er ook vaak letterlijk bij, hoor, klopt helemaal .
Ik bedoelde toch wel hetzelfde als wat Krin hierboven schrijft over het benadrukken van de schaduwzijde. Dat irriteert mij dus ook, al blijf ik altijd vriendelijk tegen zulke dames. Wat trouwens ook een heel populaire observatie is: "Goh wat een knap meisje, dat wordt nog wat als ze puber is." Op zich geen gekke gedachte, maar voor mij nog zo ontzettend ver weg dat ik me daar helemaal niets bij kan voorstellen. Jaaaa ik weet dat ik maar even met de ogen hoef te knipperen en ze is veertien, maar het besef is er nog niet. Laat mij nog even in die waan... hihi.
Groetjes
Massi

Hahhaah massi

Mijn favo-nicht, zelf drie knullen iets ouder dan mijn dochter, bekeek haar eens met een liefdevolle glimlach toen ze als kleuter zonder blikken of blozen haar drie knullen om haar poezelige vingertjes wond.
Nou meid, zei ze moederlijk tegen mij: die mag je de pil wel door d'r eten roeren als ze 14 is

Ik vonnum leuk.

Tirza

Tirza

Hij is leuk! Ik zal 'm onthouden voor over een jaar of twaalf...

Ik denk....

...eerder dat het gedraag gehaat wordt dan het kind zelf....althans dat lijkt mij zo. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat een kind zelf gehaat wordt.

En wat Kaaskopje ook al zegt: soms is het gewoon niet leuk........maar ik ben blij te lezen dat de rust weer terugkeert. Mijn zoon zit in de puberteit, mijn dochter hangt daar tegenaan en ik? Ik zit in de overgang......*wow*.....af en toe heftige hormotionele momenten hier in huis

Massi

sinds ik kinderen heb, wordt ik inderdaad vaker door wildvreemde mensen aangesproken, en daar heb ik niet altijd zin in. Veel mensen gaan ook tegen mijn oudste van 2,5 praten, en hij kijk ze aan met een blik van, "wat moet je mens, ik praat toch ook niet zomaar tegen jou", als ik de gedachten van mijn zoontje maar eens kon lezen!
En dan moet mama beleefd een antwoord verzinnen "namens" lieve zoon.
Ik denk ook dat je geen hekel hebt aan je kinderen als ze iets uithalen, maar meer aan wat ze doen.
Als ze nog "peuter-pubers" zijn, dan heb je als ouder nog controle over, maar met pubers wordt al lastiger, je kunt ze moeilijker naar de gang sturen om af te koelen
Als ik naar mijn eigen pubertijd kijk, nou, soms heb ik mijn ouders ook niet makkelijk gemaakt, maar geloof niet (of wil niet) dat ze me hebben gehaat, hoop ik. Zo erg was het ook niet bij ons, maar met pubers is het (bijna) altijd wel lastig.
Maar ja, gelukkig duurt het nog even voordat mijn kids pubers zijn.

Arn

Tja, ik was ook geen makkelijke puber. Ik schaam me soms nog als ik me herinner hoe vervelend ik kon zijn. Mijn man was ook al geen lieverdje, dus wij kunnen denk ik onze borst wel natmaken wat betreft dochter, haha.
Ik vroeg dat (of het je wel vaker gebeurt dat je aangesproken wordt) omdat het mij ook veel overkomt. Ik vraag me dan af wat er aan mij is dat zo uitnodigt tot het vertellen van complete levensverhalen. Ik vind het verder niet erg ofzo, het is alleen opvallend.
Groetjes
Massi

Massi nissa

Ik vind het sowieso altijd heel opvallend hoe vrij mensen met hun persoonlijke verhalen zijn. Bijvoorbeeld ik zit in de trein naast iemand die een praatje begint en drie kwartier later weet ik het hele levensverhaal van die persoon tot en met enorm intieme dingen over mishandelingen uit het verleden, scheidingen enzovoorts. Of in de wachtkamer in het ziekenhuis begint iemand die ik helemaal niet ken te vertellen over welke ziekte ze heeft en hoe het verloopt en wederom gaat het dan om serieuze dingen. Ik zou zelf nooit dat soort dingen aan een vreemde vertellen maar sommige mensen zijn echt enorm open. Dat verbaasd mij soms wel eens.

Maylise

Zich verkeerd uitgedrukt

Veel mensen gebruiken het woord "haten" te pas en te onpas. Ook jongeren zeggen wel eens: ik haat de leraar of ik haat mijn zus. Maar ze bedoelen niet dat ze die echt haten. Ze bedoelen dat ze even een hekel hebben aan die persoon en daar gebruiken ze het woord haten voor.
Wat ik denk is dat die mevrouw heel veel nare dingen heeft meegemaakt met haar puberkind(eren). En toen ze die kinderen van Arn zag dacht ze met weemoed terug aan de tijd dat ze zelf ook zulke lieve babietjes waren.. ik denk dat als je haar levensverhaal zou kennen wel meer begrip voor die opmerking zou tonen dan nu.
En dat ze het tegen jou als vreemde vrouw uitflapt.. ja, het zat haar hoog en dat gebeurde dus in die lift.
Ik maakte mij laatst nog schuldig aan de opmerking: "geniet er zoveel van, voor je het weet is-ie groot" bij een collega die pas een baby heeft gekregen. En daar zit wel een kern van waarheid in: voor mijn gevoel is het niet zo lang geleden dat ik die van mij op mijn arm had. Inmiddels zijn ze nu 11 en 14, de oudste is al een halve kop langer dan ik en praat met een diepe basstem. De jongste is in de fase van een prépuber, is elke maand ongesteld en heeft al aardige borsten. Dat neemt niet weg dat ik nog steeds van ze geniet.. ze zijn nu in een andere fase die ook boeiend is. Maar wat ik bedoel met die opmerking is dat de babytijd heel snel voorbij is. Het duurt maar een jaartje! En dat komt niet meer terug. Dus geniet er van, dus van de mooie dingen en probeer te leren van de minder leuke dingen. Later lach je erom!

Massi

Ja gek he, dat is echt zo'n verschil tussen mensen. Ik merk namelijk dat ik dat nauwelijks meemaak, dat er zo tegen me aan wordt gepraat. Kennelijk straal ik iets chagrijnigs uit waardoor ik met rust word gelaten en dat vind ik ook niet zo erg. Toen ik zwanger was overkwam het me bijvoorbeeld ook gelukkig nooit dat er zomaar aan mijn buik werd gezeten, en anderen juist voortdurend.

Monique d.

Natuurlijk heb je gelijk dat de babytijd maar zo kort is en dat die niet meer terugkomt. Maar zeg dat soort dingen niet "zomaar" tegen iedereen als je niet weet in wat voor situatie ze met hun baby zitten. Toen onze oudste klein was, gaf ik iedereen die dat zei gelijk en ik genoot hele dagen van mijn knuffelige baby. Maar toen onze dochter er net was en niet veel anders deed dan huilen, huilen en nog eens huilen en zich niet liet troosten door ons (overstrekken en gezicht afdraaien) had ik het daar regelmatig erg moeilijk mee. Dan vielen de opmerkingen van "geniet ervan" niet altijd even goed moet ik zeggen. We liepen na een aantal maanden ongeveer op onze wenkbrauwen en moesten soms ons best doen dingen te ontdekken om nog van te genieten. Toen ze na 21 maanden!! voor de eerste keer doorsliep (normaal sliepen wij een uurtje of 4/5 per nacht) zei iemand tegen mij (nog familie ook) "nou dan heb je eens lekker bij kunnen slapen", waarschijnlijk goed bedoeld maar ik dacht echt zoiets van "tuurlijk joh, in één nacht haal ik de achterstand van dik anderhalf jaar zo in". Eigenlijk schrokken we ons een ongeluk toen we wakker werden en we dachten dat er minstens iets vreselijks aan de hand was, maar gelukkig schonk ze ons haar stralende lach (die ze tussendoor ook kon hebben op háár tijd) toen we de slaapkamerdeur open deden. Dan weet je gelijk weer dat je het soms wel moeilijk hebt maar dat er echt geen sprake is van haten.