Interessant proefschrift misschien

Waar en wat

Jose, waar promoveert deze mevrouw in en bij welke universiteit?

Groeten,

Temet

Verdere informatie

De volgende informatie gevonden: Ze promoveert in algemene sociale wetenschappen/vrouwenstudies aan de Universiteit Utrecht. Over de auteur vond ik verder: Margreth Hoek studeerde economie aan de Universiteit van Amsterdam en specialiseerde zich in zorgethiek (...) Momenteel is zij projectleider/ontwikkelaar bij JSO expertisecentrum voor jeugd, samenleving en opvoeding in Gouda en redacteur bij het tijdschrift Ouderschap & Ouderbegeleiding.
Van JSO expertisecentrum voor de jeugd vond ik een website: http://www.jso.nl/web/show. Al sneeuwballend op het web zie je allerlei verbazends voorbijkomen. Zo organiseert dat JSO in november een congres over opvoeding waarbij de sprekers zo te zien voor een groot deel bestaan uit het"voor u, over u, zonder u" gilde.
Ach ja, aan het werk maar weer.
groet,

Niet zo heel moeilijk

José, bedankt voor de leestip! Ik heb nu nog geen tijd gehad om het door te nemen, maar ik heb de laatste jaren veel van die stukken gelezen. als iemand dat onderzocht heeft op die vraag kan ik me wel voorstellen tot wat voor bevinden zij ongeveer gekomen is. Geweldig dat iemand at gedaan heeft. Knap werk.

Zelf heb ik recent het RMO-rapport 'versterking voor gezinnen' met plezier gelezen.

Ardnax, toepassing op de praktijk waar je naar verwijst is niet zo heel erg moeilijk. Ik grijp dan even terug op een artikel in Trouw (sorry, kan datum niet zo snel terugvinden), waarvoor een journalist de straat op ging en 's avonds laat met de rondhangende jongens/jongetjes praatte.

Het maatschappelijke debat roept: ouders moeten opvoeden, ingrijpen als ze dat niet doen, ouders dwingen, cursussen etc. etc.

In het genoemde artikel komen ouders aan het woord: zij weten niet meer wat te doen en met lede ogen zien ze aan dat hun kinderen de verkeerde weg dreigen op te gaan.

Mijn eerste constatering is, dat die ouders graag anders zouden willen in hun opvoeding, maar dat er in alle debatten nog niemand is geweest die hen van tips kan voorzien over hoe ze dat moeten doen. Ouders 'moeten' opvoeden, zegt het debat, maar niemand verklapt het geheim.

Het genoedme artikel was vooral interessant om een tweede punt: de jongetjes ops traat gaven aan dat zij niet binnen in huis wilden zijn, 'want binnen in huis, dat is voor meisjes'. zoiets.
Dat is een heel interessant punt. Dat kun je vergelijken met je eigen gezinssitautie. Voor meisjes is er 'binnen' altijd wel iets te doen. Ze kletsen veel met anderen, spelen graag en ook wel graag rustig, vermaken zich wel en worden desnoods zelfs betrokken bij het huishouden. Als ik dan naar de jongens kijk in mijn eigen gezin, die willen vooral actief zijn, of spelen heftige spelletjes die ik niet zie zitten, zoeken uitdagingen, zijn ondernemend. De aanwezigheid van jongens in huis kost mij nogal wat aan gesneuvelde spullen (sorry, mam) , kapotte deuren (sorry, mam), afgerakte fietsen (sorry, mam) etc. etc. Of ik sluit compromissen en er komen spelletjes in huis waar ik normaal gesproken niet blij mee ben. Maar ik krijg ze ook niet stil in een hoekje aan eht lezen of iets dergelijks.
Kortom: als je er even over nadenkt valt het eigenlijk helemaal niet mee om jongetjes in huis te hebben en te houden. en dan wordt het verhaal in Trouw plotseling heel interessant, veel interessanter dan alle losgeslagen 'roep-om-aanpak' artikelen uit de krant of opd e televisie.

Want het ouderschap van de vader is 'ontheemd'. Niet zozeer omdat hij van buitenlandse afkomst is als wel omdat zijn vraag simpelweg niet gehoord wordt. Er wordt over hem heen geschreeuwd. Als 'het debat' of de hulpverlening of ouders onder elkaar zouden gaan praten over de vraag: hoe houd je jongetjes binnen in huis, wat zijn de gevolgen, welke compromissen sluit je daarvoor etc. dan zou de vader mogelijk een stap verder komen. En de jongetjes natuurlijk ook.

Het belangrijkste is dat je je focus anders legt.

Ik ga het onderzoek waar José naar verwijst dus zeker lezen en ik denk dat het voor de praktijk heel erg nuttig kan zijn.

Tsjor

Het lijkt wel borstvoeding

Opvoedcursussen, krachtdadige aanpak, betrokken ouderschap stimuleren: nog meer lippendienst van de overheid. Want het is precies zoals Tsjor schrijft: iedereen maar roepen dát het moet, maar hóe het moet en waar je nou daadwerkelijk eens effe gewoon laagdrempelige hulp krijgt als het niet zo lekker loopt: dát zegg/tten ze er niet bij.
Het lijkt wel borstvoeding. Iedere zwangere is er van overtuigd dat het zou moeten omdat het zo goed is, maar hóe het nou precies in elkaar steekt........daar mankeert het nogal eens aan.

Tirza

Verschil

Met dit verschil, Tirza, dat er nog niet geroepen wordt dat de borstvoedingspolitie jou moet dwingen tot borstvoeding geven als geconstateerd wordt dat jouw kind een flesje krijgt. Of dat in dat geval je kinderbijslag op de tocht moet komen te staan.

Maar wat niet is kan nog komen natuurlijk...

Groeten,

Temet

Annet

Je hebt mail.

Jongens en drie hoog achter

Tinus, Tsjor heeft wel een punt. Ik heb vijf broers en die hielden mijn ouders alleen 'binnen' (lees: niet op straat) door ze binnenshuis veel beweegruimte te geven. Wat Tshor al noemde, spellen waar ouders eigenlijk niet van houden, mijn broers hadden de hele zolder met camouflagenetten en (half)blote dames behangen en god mag weten wat zich daar allemaal afspeelde. De halve (mannelijke) dorpsjeugd hing op die zolder rond. Mijn ouders hebben opzettelijk duizend oogjes dichtgeknepen omdat ze het zo belangrijk vonden dat de jongens thuis zaten en niet elders op een oncontroleerbare plaats met een oncontroleerbare groep anderen.
Daarnaast wonen veel Marokkaanse Nederlanders erg klein op een jaren-zestig-flatje drie hoog achter (heb heel wat huisbezoeken afgelegd, met zeven man op een driekamerflat is geen uitzondering). Er is gewoon geen ruimte voor alle kinderen, dus worden de jongens de straat op gestuurd. Is geen excuus, natuurlijk, maar er is vaak geen alternatief voorhanden.
En verder hebben jongens van die leeftijd geen boodschap aan ouders of zusjes, de peergroup is alles. Daar moet je de oplossing ook zoeken (als ik 'm wist was ik nu Minister van Sociale Zaken).
Groetjes
Massi

Tirza

Hoi Tirza,

Lippendienst van de overheid? Weet je wel hoeveel de overheid, in ieder geval in Amsterdam, investeert in opvoedingsondersteuning, gezinshulp etc?
Belachelijk om het lippendienst te noemen. In Amsterdam is er ontettend veel hulp voor gezinnen, juist wanneer er probleemjongeren zijn.

Liora

Sja

Massi:
"Er is gewoon geen ruimte voor alle kinderen, dus worden de jongens de straat op gestuurd. Is geen excuus, natuurlijk, maar er is vaak geen alternatief voorhanden."
Nouja, zoals jez elf al een beetje zegt: waarom stuur je als ouder de meisjes niet eens een de straat op, zodat je eens wat met de jongens doet?
Voor de langere termijn helpen voorbehoedsmiddelen natuurlijk ook heel goed :S.

Hum

Hoe komen we nou bij Marokko terecht? Het ging over vier soorten 'beleid' die worden opgekookt waarbij kennelijk ouders systematisch over het hoofd worden gezien. Of het over Marokkanen gaat weet ik niet hoor. Ik moet zeggen dat ik de oerHollandse boerenpummels uit mijn dorp van herkomst die messen trokken als ze straalbezopen op de kermis rondliepen, ook wel probleemgevallen vond. En ook nu nog ken ik in mijn huidige woonplaats genoeg probleemgevallen die pas ophouden met fabelhaft hinderlijk zijn als ze een serieuze vriendin krijgen. Ik vind jongens tussen de 15 en 20 gewoon net zoiets als een auto. Prima spul, maar als er iets verkeerd gaat en dat hoeft niet zoveel te zijn, worden ze levensgevaarlijk. Hormoonkwestie, zeggen sommigen. Enfin, hoe dat zij, we dwalen af. Als ik het bericht over dit proefschrift goed had begrepen is het handelen van de overheid hier de kwestie waar het om gaat, niet de eigenaardigheden van jongens van allerlei herkomst,
groet,

Heerlijk!

Dank Jose, duizend maal dank.
Groet,
Miriam Lavell

Via gouda

Adrnax schamperde direct over de werkplaats van de schrijfster,w ar ze aan de slag zou kunnen. Via Gouda komen we dan bij de Marokkanen terecht. Maar wat mij betreft is dat maar één voorbeeld aan de hand waarvan je kunt zien hoe de ingeslagen weg van opvoeding zien als belangrijkste oorzaak van problemen en de bijhorende reactie-stijl (ouders 'aanpakken') leidt tot dwaling, gebrek aan analyse en gebrek aan adekwate ondersteuning.

Er zijn zo nog veel meer voorbeelden te geven.

Tsjor

Ja maar tsjor

Tsjor:
"Adrnax schamperde direct over de werkplaats van de schrijfster,w ar ze aan de slag zou kunnen. Via Gouda komen we dan bij de Marokkanen terecht. Maar wat mij betreft is dat maar één voorbeeld aan de hand waarvan je kunt zien hoe de ingeslagen weg van opvoeding zien als belangrijkste oorzaak van problemen en de bijhorende reactie-stijl (ouders 'aanpakken') leidt tot dwaling, gebrek aan analyse en gebrek aan adekwate ondersteuning."
Maar wat wil jij dan aan ondersteuning bieden in deze situatie en op basis van wat voor analyse?

Ik denk zelf, dat hier sprake is van een probleem dat simpel te begrijpen is, maar moeilijk te veranderen. Dat is, kort en goed gezegd, dat die ouders hun jongens niet zonder ouderlijk toezicht op straat moeten zetten.

Maar...?

tinus:"Dat is, kort en goed gezegd, dat die ouders hun jongens niet zonder ouderlijk toezicht op straat moeten zetten."
Dat lijkt me nogal in strijd met de ook door jou vanzelfsprekend aangenomen vaardigheid dat tieners zelfstandig het ov kunnen gebruiken... bijvoorbeeld... een dwarsstraat maar. Maar in Gouda ging het om een hoofdstraat geloof ik.
Groet,
Miriam Lavell

Prietpraat

Op basis van mijn prietpraat-analyse. Weet je, ik ben niet bang voor prietpraat, open deuren of politiek incorrecte verhalen, als soms iets zo evident en zichtbaar is (open deur) maar niet benoemd wordt, wellicht zelfs omdat het zo evident is, dat iedereen eroverheen bladert.

sorry José, ik heb het boek nog niet gelezen (het was ook niet voor ouders geschreven zag ik), dus we pratend aar een beetje overheen, hopelijk ina fwachting van nadere berichten, want ik ben wel bloednieuwsgierig. Maar ik wil dit ene voorbeeldje even uitwerken voord e discussie en de praktische kant van het verhaal.

De open deur is in dit geval zo verschrikkelijk open, dat je erdoorheen loopt zonder dat je in de gaten hebt dat het een deur is. Ik haal twee voorvallen aan uit gesprekken in een vrouwengroep. Eén: alle vrouwen beaamden ongevraagd env anzelfsprekend, dat het lastiger is om jongens op te voeden dan meisjes, Dat was zo vanzelfsprekend, dat het geen discussiepunt was. Twee (en daar heb ik weer veel van geleerd): een discussie tussen een Somalische vrouw en een Turske vrouw. De Somalische vrouw vroeg wat ze kon doen om haar kinderen te laten zwemmen, want ze had weinig geld. De Turkse vrouw zei: je kinderen zitten al op voetbal, waarom wil je ze dan op nog een sport? De somalische vrouw zei toe: "Ik heb drie jongens, die zijn druk! Ze moeten actief zijn. Daarom wil ik ze op sport laten gaan."
Overigens worden deze huis-tuin-en-keuken-observaties wetenschappelijk onderbouwd door mensen die de risico-taxaties verantwoord willen opzetten: om preventief problemen te kunnen signaleren is 'jongen' een van de ijkpunten.

Wat heb je daar nu aan? Als je de politieke commentaren leest gaat het om: hoe dwing je die nietwillende, falende ouders om te doen wat ze meoten doen. Ouders staan dan tegenover de mensen die oplossingen willen. En de enige stroom waarje in terecht kunt komen is het ontwikkelen van wapens: welke middelen gaan we inzetten. Die wapens worden ook nog steeds zwaarder, want de onderliggende analyse deugt niet, de oplossing werkt ook niet, maar in die gedachtegang kun je alleen maar doorredeneren naar: zwaarder straffen. Een wapenwedloop om de keukentafel zal ik maar zeggen.

Op voorhand kun je dat al voorspellen, ook de uitkomst. Dus is het handig als je dan bij de uitkomst begint en alle miljoenen die daarmee gemoeid zijn in je zak houdt.

Het tweede punt is, dat je met een andere kijk kunt horen wat die vader zegt:ik houd ze niet binnen, ik zie ze de verkeerde kant op gaan en ik weet niet wat ik eraan moet doen. Let wel: die man is dus een medestander in het signaleren vand e problematiek, hij peinst zich de oren van zijn hoofd af, dus je kunt hem gebruiken om mee te denken. Sterker nog: als je weet hoe het wel moet (die vraag stel je nu aan mij, maar dat is niet het wezenlijke punt, wezenlijker is dat die man geen antwoord krijgt van welke deskundige ook) zul je een dankbare ouder hebben die meewerkt en blij is dat hij weet wat hij kan doen.

Het derde punt is: op basis van dat verhaaltje van die Somalische vrouw en het verhaaltje in de krant ben ik mezelf gaan afvragen: wat doe ik eigenlijk om die jongens binnen te houden. En realiseerde me toen, dat ik bepaalde dingen toeliet, waar ik eigenlijk helemaal niet zo gelukkig mee ben. Ik zie liever dat ze avonden lang met de Sims spelen, maar dat doen ze niet! Massi Nissa heeft het schitterend omschreven.

Als je nu beseft, dat het een probleem is (je maakt de deur dus weer dicht en weet weer dat er een deur is), en je kijkt dan naar wat deskundigen daarover te zeggen hebben (niets), dan kun je naar andere vormen gaan zoeken van oplossingen. Bijvoorbeeld op dit forum vragen aan ouders: wat doe je om jongetjes binnen te houden? Wat haal je in huis,w at laat je toe, waar sluit je compromissen etc. etc. En dan kunnen daar tips in zittenw aar iemand iets mee kan. Of mensen kunnen zich gaanr ealiseren dat ze dat echt niet willen (geen camoeflagenetten met pinups op zolder), maar zullen zich dan wel afvragen wat ze hun zonen wel te bieden hebben. Of je kunt je afvragen wat er maatschappelijk dan aangeboden wordt. Je kunt als overheid dan je miljoenen opnieuw uitgeven: sportparken open tot negen uur 's avonds met lage abonnementen. Toch maar spelcomputers op de eigen kamer. Of juist dat: eigen kamers, grotere huizen. Weet ik veel, ik kan me van alles voorstellen.

Het voordeel is dat een probleem dan een vraagstuk is geworden dat voor iedereen een vraagstuk is, ouders van alle culturen, deskundigen die de grenzen van hun deskundigheid zien, mensen die er wel in slagen om ze binnen te houden (maar hoe....) en dus ook mensen die er niet in slagen.

Dat brengt ouders thuis. Ze kunnen, durven en mogen dan weer praten over wat ze wel en niet kunnen, waar ze aan twijfelen, wat voor oplossingen voor hen acceptabel zijn en welke niet, welke keuzes ze maken en waar hun grenzen liggen. In alle vrijheid en met respect.

Tsjor

NB: gisteren is mijn tweede zoon 18 geworden en vandaag wordt hij door zijn oudere broer buitenshuis ingewijd in 'het leven'. Ik wil niet weten wat ze doen en zij weten dat ik dat niet wil weten. Mocht iemand nog twee zwerfrandhangjongeren op straat tegenkomen, waarschijnlijk zijn die van mij. Voor 24.00 uur thuisbezorgen graag, daarna gaat de deur op slot.

Doen-onder-begeleiding

Miriam:
"Dat lijkt me nogal in strijd met de ook door jou vanzelfsprekend aangenomen vaardigheid dat tieners zelfstandig het ov kunnen gebruiken."
Nee. Dit soort processen gaan namelijk in 3 stappen: Niet-doen, doen-onder-begeleiding, zelf-doen. Het probleem met marokkaanse nederlanders is vziw niet zozeer dat ze te jong kinderen zelf laten doen, maar dat er een bruuske overgang is van niet-doen naar zelf-doen, zonder de fase van doen-onder-begeleiding. Terwijl die fase essentieel is.
Om dat even op die OV-discussie te betrekken: Je zet een kind niet zomaar op de trein of metro. Ga eerst eens met dat kind samen.

Prem gezien?

Tinus, toevallig de laatste aflevering van Premtime gezien? Daar was een Goudse buschauffeur aan het woord die uitlegde wat er nu wel aan de hand was. Het incident (dat helemaal niks te maken had met vervelende jongeren) was aanleiding om de gevaren op het traject te evalueren. Daarbij kwam dat ene pijnpunt boven, namelijk die halte waar een hele horde kinderen bij de bushalte stond omdat ze allemaal naar school moesten. De chauffeurs waren als de dood dat ze er een keertje eentje onder de wielen zouden krijgen.
Ik herkende dat naadloos. De Maarse en Kroon buschauffeurs hadden daar een eenvoudige oplossing voor: ze stopte gewoon niet als er zo'n duwende en trekkende club stond. Ik heb dat regelmatig meegemaakt op het traject Aalsmeer, Uithoorn, Mijdrecht. Zelf, als kind, had ik er geen oplossing voor. Ik stond er ook maar tussen en wilde ook die bus in.
tinus:"Ga eerst eens met dat kind samen."
Dat helpt niet tegen veel kinderen tegelijk op een te kleine bushalte. Vergeet bovendien niet dat die horde is uitgedijd door het afbreken van het schoolvervoer naar het speciaal onderwijs. Ze staan er nu vanaf 9 jaar. 'Moet kunnen' is de opvatting.
Als ouder heb ik nooit de illusie gehad invloed te kunnen hebben op het gedrag van mijn kind in zo'n groep, of dat nu op een bushalte is, op het schoolplein, of in de klas. Ik ben er nooit bij, kan het niet oefenen en heb geen invloed op (de samenstelling van) die groep.
Groet,
Miriam Lavell

Gouda

Miriam:
"Tinus, toevallig de laatste aflevering van Premtime gezien? Daar was een Goudse buschauffeur aan het woord die uitlegde wat er nu wel aan de hand was. Het incident (dat helemaal niks te maken had met vervelende jongeren) was aanleiding om de gevaren op het traject te evalueren. Daarbij kwam dat ene pijnpunt boven, namelijk die halte waar een hele horde kinderen bij de bushalte stond omdat ze allemaal naar school moesten. De chauffeurs waren als de dood dat ze er een keertje eentje onder de wielen zouden krijgen."
Nou, er toch ietsje meer aan de hand hoor

http://www.nu.nl/news/1743355/13/Bussen_mijden_deel_Goudse_wijk.html

Ik kwoot:
'Bussen van Connexxion rijden voorlopig niet door een deel van de Goudse wijk Oosterwei. Chauffeurs zijn de bedreigingen van jongeren beu. Ze worden bespuugd, bedreigd en soms beroofd. Een woordvoerster van Connexxion bevestigde zondag een bericht hierover in De Telegraaf.'

Zie ook hier
http://www.nu.nl/news/1749741/12/rss/Goudse_bussen_rijden_weer_normale_route.html

Ik kan je niet helpen

Tja, die buschauffeur was ook al boos over dat soort berichten in de media, maar als jij die liever gelooft, dan moet jij dat weten.
Overigens leidt dit soort mediagebrul wel tot de roep om ouders ter verantwoording te roepen, maar nog steeds niet tot het verklappen van het geheim.
Meen jij werkelijk dat "Ga eerst eens met dat kind samen." zal leiden tot minder van dit soort opgeklopte berichten in de media?
Groet,
Miriam Lavell

Ben ik weer

Tsjor dank voor je langere uiteenzetting. Ik zie het probleem wel, ik heb zelf twee jongens . Ze zijn druk en je wilt niet weten wat er af en toe stuk gaat. Stelletje slopers. Gelukkig zijn ze veel buiten....Jongens, vooral in een bepaalde leeftijdsgroep zijn lastig. Enfin. Als ik het boek genuttigd heb (er moet nog gepromoveerd worden) weet ik hopelijk meer.
groet,

Ach ja

Miriam:
"Tja, die buschauffeur was ook al boos over dat soort berichten in de media, maar als jij die liever gelooft, dan moet jij dat weten."
Eh, nou, ja wak zak zeggen. In andere media heb ik andere buschauffeurs gezien, die wel bedreigd en beroofd waren.

Iig bestaat er volgens jou dus geen probleem, blijkbaar. Dat makkelijk, dan.

Nou ja zeg!

tinus:"Iig bestaat er volgens jou dus geen probleem, blijkbaar. Dat makkelijk, dan."
Dat is een stropop van meest gigantische orde. Er bestaat wel een probleem. Een levensgevaarlijk probleem van hordes kinderen op een te kleine bushalte die daar duwend en trekkend staan te wachten. Straks komt er eentje onder de bus, zo vrezen de chauffeurs. Dát was de reden om niet meer door die wijk te rijden.
tinus:"In andere media heb ik andere buschauffeurs gezien, die wel bedreigd en beroofd waren."
Maar dat was niet de reden om niet meer door die wijk te rijden. Zo'n incident was de aanleiding om het over de gevaren onderweg te hebben.
En dan weer terug naar de discussie: beide problemen zijn van een totaal andere orde met een totaal andere popultatie (aantal, leeftijd, frequentie) en toch leidt het tot dezelfde roep: Die ouders moeten....
Maar wat moeten die nou precies? Of om de start van dit draadje er maar weer bij te nemen "Opvoeden wordt gezien als oorzaak en oplossing voor allerlei maatschappelijke problemen, leerachterstanden, gedragsproblemen, criminaliteit. Maar wat een wenselijke opvoeding is, komt nauwelijks ter sprake. Deze lacune in ideevorming gaat vergezeld met het ontbreken van de stem van ouders."
Je kunt welk de flinke probleembenoemer uit gaan hangen en iedereen die niet met je meepraat tot probleemontkenner uitroepen, maar daarmee doe je precies wat dit proefschrift als probleem benoemt: alles op een onoverzichtelijke hoop gooien zonder het werkelijk ergens over te hebben.
Groet,
Miriam Lavell

Welles-nietes

Ik:"In andere media heb ik andere buschauffeurs gezien, die wel bedreigd en beroofd waren."

Miriam:
"Maar dat was niet de reden om niet meer door die wijk te rijden. Zo'n incident was de aanleiding om het over de gevaren onderweg te hebben."
Welles-nietes.
Het is heel simpel: Alle media beweren dat de problemen in Gouda werden veroozraakt door beroving en bedreiging van buschauffeurs. Alleen Premtime beweert iets anders. Voorlopig geloof ik Premtime (of beter gezegd; jouw verhaal over Premtime) maar even niet en de andere media maar even wel.

Miriam:
"Je kunt welk de flinke probleembenoemer uit gaan hangen en iedereen die niet met je meepraat tot probleemontkenner uitroepen, maar daarmee doe je precies wat dit proefschrift als probleem benoemt: alles op een onoverzichtelijke hoop gooien zonder het werkelijk ergens over te hebben."
Juist dat is een stropop. Zucht.

Tinus

Natuurlijk zijn er incidenten geweest in Oosterwei. Maar de aanleiding voor het stopzetten van de busdienst in Oosterwei was een incident dat zich helemaal niet afspeelde in die wijk. Dat is in verschillende media gemeld maar wordt geregeld genegeerd.
Dat betekent niet dat er geen problemen waren. Die waren er wel, alleen zeker niet groter dan in andere Marokkaanse wijken.
Blijkbaar heeft de busmaatschappij besloten bij het eerstvolgende incident in Gouda, maatregelen tegen Oosterwei uit de kast te trekken. Het was aardiger geweest als ze gewacht hadden totdat er inderdaad daar wat gebeurde.
Overigens gebeurde een tijd later hetzelfde in Arnhem. Met dezelfde busmaatschappij. Landelijke afspraak?

O, dat kan dan leuk worden (licht ot)

Hier gaat het schoolvervoer ook met Connexxion. En echt, daar wil je niet tussenstaan. De schoolbussen worden door "gewone" mensen gemeden als de pest, kinderen zitten tot tegen de voorruit geplakt, staan op de treden tegen de deuren aan, bussen rijden door, chauffeurs worden uitgescholden voor van alles en nog wat, neeeeeeeeee, de schoolbus is de dagelijkse survivaltocht voor de schooljeugd, zeker voor de kleintjes. Je zweet als ouder peentjes als je brugsmurfje daar mee mee moet.
Als Connexxion een landelijke richtlijn uit gaat vaardigen, hebben we een groot probleem. Want dan rijden ze ook niet meer door dit suffe buitenwijkje in het rustige Zeeuwse land.

Tirza

Nou tirza (o.t.)

"Je zweet als ouder peentjes als je brugsmurfje daar mee mee moet." Tinus heeft de oplossing: als alle ouders een paar keer meegaan met de bus om ze voor te doen hoe ze met een bus mee moeten, zullen ze zich daarna allemaal als engelen gedragen in de bus. Heerlijk.
groet,

Niet voor straf

"Blijkbaar heeft de busmaatschappij besloten bij het eerstvolgende incident in Gouda, maatregelen tegen Oosterwei uit de kast te trekken. Het was aardiger geweest als ze gewacht hadden totdat er inderdaad daar wat gebeurde."
Nou nee dus. Het was geen straf tegen de Marokkaanse gemeenschap (jottem, daar wonen er veel, die pakken we) in ruil voor een bedreiging in een andere wijk. Het weren van de wijk Oosterwei had werkelijk een doel: namelijk het niet meer passeren van die overvolle bushalte met duwende en trekkende kinderen daar in die wijk.
Dat de indruk kennelijk bestaat dat de busmaatschappij heel gericht een bevolkingsgroep straft met een maatregel voor een incident elders, baart me trouwens zorgen. Kennelijk wordt die in het eigen hoofd ontstane gedachte, net goed!, op geen enkele manier bekritiseerd. Wat is het volgende idee na weer een incident? De moskee dicht metselen onder het motto 'moeten _ze_ maar op hun kinderen letten'?
Groet,
Miriam Lavell

Lopend verhaal

"Dat de indruk kennelijk bestaat dat de busmaatschappij heel gericht een bevolkingsgroep straft met een maatregel voor een incident elders, baart me trouwens zorgen. Kennelijk wordt die in het eigen hoofd ontstane gedachte, net goed!, op geen enkele manier bekritiseerd. Wat is het volgende idee na weer een incident? De moskee dicht metselen onder het motto 'moeten _ze_ maar op hun kinderen letten'?"
Ik denk dat dat komt omdat media gebaat zijn bij een lopend verhaal waar dingen ingepast kunnen worden zodat ze beter inhaken in ons hoofd en beter verkopen. Het een versterkt het ander. Sommige Marokkaanse jongeren veroorzaken moeilijkheden schijnt het. De bus wil naar x niet meer rijden. Sommige chauffeurs zeggen bedreigd te worden door Marokkanen. Marokkanen bedreigen mensen. Marokkanen rollen zakken in de tram in Amsterdam. In wijk X wonen veel Marokkaanse gezinnen. De bus wil naar x niet meer rijden vanwege de Marokkaanse jongeren. Voila. Het diep treurige is dat Marokkanen zelf het verhaal ook gaan geloven. Onderzoek heeft al uitgewezen dat Marokkaanse jongeren het bangst zijn van Marokkaanse jongeren. Hilarisch en triest tegelijk. Gelukkig hebben we ook nog Antillianen en daarvoor hadden we Surinamers. Als het maar een verhaal is met een beginpunt, een middendeel en een eindpunt. Want een los incident zoals: "Chauffeur heeft genoeg van gevaarlijk geduw en getrek bij bushalte en rijdt maar eens even niet meer" bekt en verkoopt niet. Die mechanismen ken jij beter dan ik Miriam, vermoed ik.
Ik citeer Jujube: geef me geduld!
groet,