Huisregels
Ik ben op dit moment bezig met wat huisregels op schrift te stellen om in huis op te hangen. Ik doe dat in een overzicht van enerzijds de geboden (positief, vrolijk lettertype) en anderszijds de verboden (niet slaan en niet schelden dat weet ik niet anders te verwoorden dan in een verbod, ook met een Streng lettertype). Kinderen zijn 7 en bijna 10. Nu wil ik graag eens weten, wie heeft ook een overzicht van de huisregels ophangen en welke regels zijn belangrijk? Waar hang je ze en hoe hanteer je ze (gewoon telkens op wijzen, of met een beloningsysteem?)? Ik ben benieuwd....
Massi
Ik vind dat je toch wat moet oppassen met dat soort generaliserende uitspraken over het Amerikaanse christendom. Ik zit er misschien naast, maar krijg soms het idee dat wat kritiek betreft de amerikanen vogelvrij zijn. Alles mag maar over hen gezegd worden. Vul een andere nationaliteit en godsdienst in in combinatie met iets negatiefs (bijv turkse moslim) en je discrimineert.
Zitten vast engerds tussen die amerikaanse christenen, maar ook tussen amsterdams joden en turkse moslims.
Ik geloof dat die amerikaanse christenen wel verantwoordelijk zijn voor een groot vrijwilligers gebeuren in de VS en dat ze vaak goed werk verrichten voor mensen die hulp goed kunnen gebruiken.
En nee, ik ben geen christen 
maar heb wel een amrikaanse vader
Koentje
Wat jij schrijft kan je niet in de beginposting teruglezen.
En sorry, ook bij probleemkinderen vind ik dat je op de leeftijd van 7 en 10 moet inzetten op communicatie en niet op repressie. Dus regels opstellen prima, maar dan met de kinderen samen. En dat had Clo helemaal niet in haar beginposting genoemd, hoe ze dit met haar kinderen samen zou aanpakken.
Rode beuk
Daar gaat mijn opmerking toch helemaal niet over, of je regels wel of niet samen moet stellen i.o. of op moet leggen? Het gaat mij erom dat in dit draadje sommige mensen veroordelend reageren over manieren waarop mensen omgaan hiermee: wel ophangen, niet ophangen enz.
En wat Clo benoemt in haar beginpost, daar heb ik het ook niet over. Reageer jij eigenlijk wel op mijn bericht?☺
Rodebeuk
In mijn beginposting geef ik inderdaad aan dat ik zelf bezig was met de regels op te stellen, maar dat ik op zoek was naar tips. Verderop in de draad neem ik de tip om de regels samen met de kinderen te bespreken met beide handen aan. Ik vind het daarom niet prettig dat jij de term repressie (vs communicatie) benoemt, want dat is geenszins mijn bedoeling.
Clo/koentje
koentje: sorry, niet zo bedoeld. Ik zie toch wel heel vak dat als er in een draadje onduidelijkheden groeien de beginposting onduidelijk was.
Clo: sorry, zit voor mijn vak met dit soort termen, dus repressie is voor mij geen negatieve term. Je hebt altijd de keuze tussen trekken en duwen, en zoals jij het aanvankelijk formuleerde klonk het meer naar duwen dan naar trekken.
Beginposting
Zo gaat dat met discussies, die ontwikkelen en dan krijg je gaandeweg meer of andere inzichten. Toen ik dit draadje begon was ik bezig met een kladje van eventuele regels en verderop bedacht ik me (nav tips) dat het misschien inderdaad beter was om de kinderen hierin te betrekken, misschien geeft het ze een gevoel van eer en trots om de regels mee te bedenken en vervolgens te laten zien dat ze zich er ook aan kunnen houden.
Hoe dan ook, het is een experiment, eentje dat ik niet zomaar uitvoer. Dochter heeft gedragsproblemen (ik heb wel eens het vermoeden van ODD gehad en daarmee is het een kind dat zeker wel weet wat van haar verwacht wordt, maar het gewoon naast zich neerlegt 
, ze is al met speltherapie begonnen (vindt ze erg leuk) en hoewel zoon weer heel makkelijk en meegaand is (of misschien juist daarom) is het een explosieve combinatie. Omdat ik zelf vroeger net als dochter was heeft voor mij repressie wel een negatieve klank (het roept juist die opstandigheid op), anderszijds ben ik me er van bewust dat ik bij haar de volle 100% consequent moet zijn. Je wilt best wel een keer die vinger geven, maar dan ben je geheid je hand kwijt. Dus om mezelf niet de hele tijd te horen mopperen over regels die door dochter in de achterzak gestoken worden en waar broer dan even meelift op de brutaliteit van zijn zus dacht ik in eerste instantie, ik zet ze zwart op wit, dan zijn ze duidelijk en hoef ik niet de discussie telkens aan en in tweede instantie dacht ik, goede tip, de kinderen erbij betrekken, als ze zelf mee mag praten zijn de regels ook een beetje van haar en heeft ze (hopelijk) niet telkens de behoefte zich ertegen te verzetten. De praktijk moet het nog gaan uitwijzen 
.
Ja, lastig is dat he
Het lijkt me echt goed om dat met de kinderen te bespreken. Maar toch zijn het straks ook geen 'afspraken'. Man, wat heb ik toch een hekel aan die term!
In de klas zie je het ook vaak, bij onze school spreken ze in het begin van het jaar de regels af, met elkaar. De rest van het jaar heten het wel regels.
Gek toch
Hoe persoonlijk dat is. Ik heb liever de term afspraak (geeft me een idee van eigen inbreng) dan regels (hoewel die onvermijdelijk zijn). Maar misschien bedoelen we wel hetzelfde
Wij maken dus gewoon afspraken over regels.
Clo
het begrip afspraak is neutraal (haha, net als repressie) en ik krijg pas jeuk als er regels als afspraken worden gepresenteerd. Je weet wel, juf gaat voor de klas staan en zegt "we spreken af, dat we dit jaar..." (...) en daarna "we hadden toch afgesproken dat...".
Soms is er gewoon een regel. Als je ze een beetje kien formuleert zul je zien dat je kinderen jou er ook op gaan aanspreken. Zo word ik regelmatig gecorrigeerd voor met volle mond praten. Tsss... alsof ik ze opgevoed krijg als ik wacht tot mijn mond leeg is
Grappig
Grappig inderdaad. Ik ben net als Rodebeuk allergisch voor regels die "afspraken" worden genoemd. Ik kon het op school al niet uitstaan, dat "wat hebben we afgesproken" ('helemaal niks, we hebben helemaal niks met je afgesproken' dacht ik dan altijd, maar dat zei ik nooit)
Ik vraag me af of het ermee samenhangt dat Rodebeuk en ik allebei jurist zijn. We kunnen prima uit de voeten met knollen, maar ze moeten ze geen citroenen noemen 
Groeten,
Temet
Grappig 2
RB en ik postten tegelijkertijd.
Kennelijk ook indezelfde tijd op een zelfde soort school gezeten
Groeten,
Temet
Rodebeuk en temet
We bedoelen toch hetzelfde hoor. Als men tegen mij zegt "We hebben afgesproken" terwijl ik daar geen stem in heb gehad, dan is er niks afgesproken, maar dan wordt er opgelegd onder valse voorwendselen. Ik houd ook niet van mensen die teveel 'we' en 'met zijn allen' roepen, ik ben op mijn hoede
De reden waarom ik het woord afspraak dan toch positief vind klinken is dat ik het zie als een compromis, waar twee of meer partijen aan hebben meegewerkt. Maar dat is dan ook wel een voorwaarde, de inbreng van de partijen in het eindresultaat!
Verschil
Voor mij is er een verschil tussen afspraken en regels. Afspraken is als ik samen met mijn kinderen iets heb overlegd en vervolgens maken we dan een afspraak. Bijvoorbeeld de REGEL is om 20.00 naar boven om naar bed te gaan maar een AFSPRAAK kan zijn zoon wil graag een film afkijken die pas om 21.00 is afgelopen en dat mag op voorwaarde dat zoon voor die tijd al in bad is geweest. Dat is dus meer geven en nemen.
Ik spreek altijd over regels hoewel ze hier niet in huis hangen. Afspraken maken kan niet altijd. Zeker bij hele kleine kinderen vind ik regels vaak gewoon nodig.
Rodebeuk
Regels samen opstellen met basisschool kinderen kan tot op zekere hoogte maar bepaalde regels leg ik wel gewoon op. Meestal kan er wel een compromis gezocht worden maar het is vaak toch duidelijk zo dat het initiatief van de regel bij mij komt.
Voorbeeld: de regel is geen schoenen aan in huis. Mijn dochter van 6 vindt op sokken of sloffen lopen niet fijn. Het compromis is dus dat ze een paar schoenen heeft speciaal voor in huis. Dat kan je een afspraak noemen omdat ze ook inspraak heeft gehad maar het initiatief van de regel ligt bij mij. Als het aan haar zou liggen dan zou ze gewoon al haar schoenen in huis dragen. In dit geval spreek ik dan ook van een opgelegde regel.
Overigens vind mijn zoon met autisme regels heel fijn. Hij schrijft ze ook op een schriftje. Precies wat hij wanneer moet doen. Dat geeft hem heel veel houvast. Bij sommige kinderen is het ook belangrijker om duidelijke regels te hanteren die altijd hetzelfde zijn in elke situatie.
Fianna
Ik begrijp je zere tenen, maar ik kan je geruststellen. Ik heb Amerikanistiek gestudeerd en ben zeer bevlogen Amerika-liefhebber. Heb er ook drie jaar gewoond (Maryland). Sterker nog, meestal ben ik degene die Amerika verdedigt als er weer eens een bashing-party aan de gang is. Ik viel/val alleen enorm over dat dubbele van sommige gelovigen (overal ter wereld, maar in dit geval gaat het om Amerikaanse evangelische christenen) om theorie en praktijk mijlenver uit elkaar te houden. Sera zegt het ook, christenen zijn niet anders of beter dan anderen. Prima, maar laat je er dan niet zo op voorstaan als die meneer in kwestie.
Groetjes
Massi
Sera
Volgens mij reageer je niet op mij, want als ik probeer af te leiden uit jouw tekst waar je op reageert dan herken ik mijn eigen posting niet terug...
Ik bedoelde dat je de regels met je kinderen bespreekt. Maar ik zeg ook met zoveel woorden dat je soms regels hebt die gewoon regels zijn.
En ik heb ook zo'n portret in huis dat heel duidelijk moet weten hoe de regels luiden en vooral ook wat een uitzondering is.
Hier ook
Met een hele lange zomervakantie voor de boeg leek het me, om eindeloze irritaties te vermijden, goed om wat 'afspraken' te maken. Hier hangt dus een lijst aan de muur, "afspraken voor een fijne zomer", ondertekend door alle gezinsleden. Als we ons allemaal een maand aan onze afspraken houden gaan we een dagje uit. Er staat op: ieder ruimt z'n eigen spullen en speelgoed op, bordjes, kopjes etc. na gebruik weer naar de keuken brengen, kleren netjes opruimen of in de wasmand doen, en een kookbeurt voor ieder eens per week. Misschien dat in andere families de kinderen dat allang geleerd hebben, bij mijn kinderen is het er nog niet helemaal ingesleten... (en bij de ouders trouwens ook nog niet helemaal.....) dus bij ons helpt zo'n officiele ondertekende lijst met vooruitzicht op een uitstapje (hopelijk) wel.
Mij lijkt het ook wel wat
Ik vond het toch wel tijd worden voor weer eens een overleg 'hoe krijgen we een betere sfeer' met zoon. En zelf ben ik nogal dol op lijstjes. Dus regels op papier, lijkt me een prima idee. Die verdwijnen dan op de koelkast gauw genoeg achter allerlei tekeningen en schoolinfo-briefjes, maar dan hebben we het er wel even goed over gehad.
Asa
Ah, jij hebt ook al zo'n koelkast
Regels versus principes
Ik ben een beetje afgestapt van regels als zodanig.. het werden er zoveel op een gegeven moment. En dus ben ik nu na aan het denken of een aantal regels veel beter een gezamenlijk principe vormen. Maar ik merk dat ik het lastig vind om 'over regels heen te denken'.
"Ik denk dat er niet zoveel algemeens over te zeggen valt kortom. De basis van alle monotheïstische godsdiensten verschilt vooral in accenten, meer dan in de kern. "
Dit is ook mijn mening. Ik merk dat het voor mij veel meer uitmaakt of iemand -en in welke mate iemand- fanatiek is. En dat kan in alles zijn: sex, religie, politieke kleur etc..
Rodebeuk
Je noemt iets dat ik tegenkwam op de BSO en me afvroeg wat er nu precies aan schortte.. --> het ging over repressie.
Waar kan ik meer informatie vinden mbt (het opvoeden van/omgaan met) kinderen? Heel interessant dit!
Ah.. herkenbaar
Clo schreef:
"We bedoelen toch hetzelfde hoor. Als men tegen mij zegt "We hebben afgesproken" terwijl ik daar geen stem in heb gehad, dan is er niks afgesproken, maar dan wordt er opgelegd onder valse voorwendselen. Ik houd ook niet van mensen die teveel 'we' en 'met zijn allen' roepen, ik ben op mijn hoede "
Ja, ik zag laatst iets gebeuren (buiten gehoorafstand) tussen een volwassenen en mijn zoon. Volgens volwassene had hij met zoon een afspraak gemaakt.. Dat klopt niet voor mij maar ik kon niet zeggen waarom.. het waarom zat erin dat er geen sprake was van een gelijkwaardige situatie (zoon is 5), en geen sprake van wederkerigheid, geen sprake van vrijwilligheid, of van overzien van wat een afspraak in houdt etc.. De afspraak had betrekking op zoon die het woord 'p***'*l' zei (fase waarin je steeds meer ontdekt dat woorden een bepaalde kracht/portee hebben) en volwassene het zich aantrok als een scheld woord.. (het was vrolijk en giechelend gezegd, nl: het had een onschuldig karakter). Dan nog hoort zoon te leren dat het niet hoor.. begrijp me niet verkeerd maar een verbod maakt het mi erger .. beetje negeren en begeleiden 'trekt' ze ook door die fase heen.. Als kinderen niet die fase kunnen 'verwerken' worden dat dan kinderen die tot treurendstoe blijven giechelen om plas-poep-pies-piemel etc?
Regels of afspraken
Hier noem ik het duidelijk afspraken in plaats van regels. Zo breng ik het ook en zo is mijn overtuiging ook. We wonen hier met z'n allen en moeten er met z'n allen een fijne gemeenschap van maken. Daarin is het logisch dat iedereen een steentje bijdraagt, en is het fijn voor iedereen als het huis een beetje gezellig en opgeruimd is. Ook is het voor iedereen prettig als we op een vriendelijke manier met elkaar omgaan en zorgen voor elkaar. Bij het opstellen van de 'afspraken' hebben we dan ook allemaal bedacht wat op het papier moesst staan. Oudste zoon is het er helemaal mee eens en doet met plezier z'n deel, jongste dochter heeft heeeeel veel meer stimulans nodig maar met hangen en wurgen begint ze nu toch met frisse tegenzin uit zich zelf dingetjes te doen.
