Hoge verwachtingen van je kinderen?

Pelle, dat is ook zo

maar wat ik bedoelde is dat ik met niet voor kan stellen dat je jezelf als ouders bewust bezighoudt met de leerdoelen van groep 1 al voordat je kind op school zit. Tuurlijk leer je ze van alles en nog wat, ook afhankelijk van de hoeveelheid interesse wat het kind toont. Lees lekker boekjes, benoem van alles en nog wat maar laat het lijstje met leerdoelen lekker voor wat het is. Maar een ieder heeft daarin zijn eigen visie en ideeën en dat is maar goed ook. Zo is er tenminste iets te bespreken hier op het forum.

Grijs gebied

Ik denk dat pushen niet per definitie fout is. Het woord pushen is natuurlijk vrij negatief maar als je het als stimuleren betiteld klinkt het alweer een stuk aardiger.

Ik vind het niet raar dat je als ouder inspringt op de sterke en zwakke kanten van je kind en die probeert wat te stimuleren.Zo kan ik me heel goed voorstellen dat je bij een kind wat het goed doet op school maar waarbij het rekenen wat achter blijft je thuis met dat rekenen wat extra aan de slag gaat. Om te zorgen dat die basis er goed inzit. Ook andersom dat je bij een kind wat juist ergens heel goed in is (muziek, sport, rekenen) je probeert dat kind wat extra te stimuleren door het bepaalde kansen te bieden zoals extra clubjes of thuis oefenen. Ik stimuleer (of push mag ook van mij) mijn kinderen wat dat betreft ook wel.

Natuurlijk kan pushen ook averechts werken. Het kind kan dan juist een hekel aan die activiteiten krijgen. Er zit IMHO een groot grijs gebied tussen kinderen helemaal hun gang laten gaan en ze enorm te pushen met iets zoals bijvoorbeeld een kind wat er eigenlijk niet veel lol in heeft elke dag uren viool te laten oefenen.

Het valt mij overigens helemaal niet op dat ouders hun kinderen zoveel pushen. Eerder het tegenovergestelde. Op de school van mijn kinderen wordt om de andere zin het woord leuk of gezellig gebruikt. De leraren schijnen het als hun hoogste taak te beschouwen om het onderwijs leuk te maken. En veel ouders zijn het hier op school met ze eens. Die pushen juist eerder te weinig.

Wat betreft kleine kinderen kleuren leren, getallen of gebaren taal denk ik niet dat het op de langere termijn enig nut heeft. Je kan een kind met een gemiddelde intelligentie best heel jong al van alles leren, zeker als dat kind er belangstelling voor heeft. Echter die voorsprong die het kind dat als kleuter zal hebben wordt vanzelf minder. Er is overigens ook geen enkel bezwaar tegen stimulerende activiteiten. Ik bedoel het meeste speelgoed wat je kan kopen voor babies en peuters heeft ook van die kleur en vorm herkenningsspelletjes of andere educatieve activiteiten.
Zelf deed ik ook heel veel van dat soort spelletjes met de kinderen toen ze klein waren, gewoon om dat we dat allemaal leuk vonden. Inderdaad dingen als kleuren herkenning, bepaalde gebaren, vormen, getallen, letters enzovoorts leren.

Maylise

Cultuur

Mijn zoon tenniste afgelopen voorjaar competitie met een Armeens jongetje in zijn team. Nu ligt dat volgens mij in Azie, maar ach Azie is gtoot, dus dat zegt niets over de rest van Azie natuurlijk. In ieder geval heeft de moeder me verteld hoe de kinderen in hun land veel meer gepusht worden. Een competitiedag maakten ze de tegenstanders finaal in. De ouders van de tegenstander stonden te juichen en te klappen, dat hun kinderen het toch geweldig hadden gedaan. Moeder van vriendje zei me dat dit bij hun ondenkbaar was geweest, als de kinderen zo slecht zouden spelen zouden ze van de baan worden gehaald door de ouders. Het betreffende jongetje merkten wij al werd ook erg zenuwachtig als zijn vader kwam kijken en ik maakte eens mee dat vader tijdens een wedstrijd belde en van moeder hoorde dat zoon verloren had. Moeder verklaarde daarna tegen mij dat vader boos was en vond dat zoon dus niet goed had gespeeld. Moeder had de boel weten te sussen door te zeggen dat het maar op het nippertje was. Jongetje kreeg maar meer en meer tennislessen en bleef nerveus. Een paar weken geleden waren de clubkampioenschappen en toen bleek het resultaat van deze houding van mn vader. Jongetje speelde vals (uit roepen als het in was). Ik heb hierover nog wel met de trainer gesproken en toen hoorde ik dat de vader intussen ook een verbod had gekregen bij de trainingen te kijken. Nu gaat dit over slechts een Armeens gezin, maar wat ik van moeder begreep is deze houding van de ouders bij hun vrij normaal. Maar goed ik geloof dus wel dat cultuur van invloed is op pushen of niet, dat het genetisch zou zijn lijkt mij onzin, maar dat werd ook niet gezegd. Toevallig verkeer ik redelijk veel in semi-aziatische kringen. Ik heb het dan over mensen van Nederlands Indische afkomst. Ik vind dat daar wel degelijk meer waarde wordt gehecht aan prestaties, zowel met sport als op school dan in Nederlandse gezinnen. En gepusht wordt er dientengevolge ook. Resultaat heeft dat overigens niet altijd. Als ik naar mijn schoonouders kijk heeft het alleen bij mij man zin gehad, bij de andere twee niet, die gingen zich juist afzetten.

Bla bla

dat doet er allemaal niet toe, lappen tekst met anecdotes en ervaringen met 1 of andere Aziaat of desnoods een Armeen (een ARMEEN !)

Mamasan zegt iets en Juno vraagt haar of ze toevallig Aziatisch is.

HET slaat gewoon nergens op, werkelijk, het is onzin om die vraag te stellen nav haar posting. Het doet er niet toe en mi totaal off topic.

Leerdoelen groep 1

Nee, de doelen zijn niet zo moelijk te halen, zeker vandaag de dag niet met hulp van sesamstraat etc etc. Mijn kinderen kenden die ook vast wel. Maar het was zeker niet mijn streven (kinderen waren er zelf mee bezig en daar haakte ik dan wel wat op in) ze te halen voor de groep startte. Ik kan me daar ook weinig bij voorstellen. En eerlijk gezegd komt dat voor mij persoonlijk aardig in de richting van pushen, als je als ouder een streven hebt tav bepaalde doelen voor je kinderen. Ik wil wel een bepaalde stimulerende omgeving bieden, maar ik heb niet zoveel verwachting tav wat ze daar verder mee gaan doen, zeker niet concreet.
Jammer mamasan dat je er verder niet op in wilt gaan, want juist daar gaat de discussie toch over? Ben oprecht nieuwsgierig naar je motieven.

Aziatisch

Hierboven had iemand het erover dat in de aziatische cultuur veel gepusd wordt. Mamasan vind ik een indonesishe naam, vandaar.

Re juno

mijn man is een aantal keren in japan geweest. Sindsdien heeft hij ook een e-mailadres met ... san, gewoon omdat het leuk is en een beetje orgineel e-mailadrs beter is dan eentje met nummers.

Volgens jou de kans dus groot de vader van mijn kinderen een aziaat is? Ik dacht dat internet je wereld vergroot

Leuk

Die link had ik nog nooit gelegd tussen Japan en mamasan. Ik dacht altijd aan mama Sandra of mama van Sanne of Sandino etc. Ik vind hem leuk, zo 's avonds laat.

Manda

Het zal mij het een worst wezen of ze aziatisch is of niet, lachen hoe er weer van alles bij wordt gehaald. En dan durf jij mij van stigmatiseren te beschuldigen. Het was maar een vraag hoor wegens haar naam, en er zit helemaal niks achter..........waarschijnlijk is het weer eens pure projectie van jezelf.

Hemel

Nou ja, wat een gedoe over een beetje onhandige opmerking van mij, die toch echt bedoeld was als een grapje. Dat hadden jullie toch moeten snappen

Blabla

Wat is er mis met Armenen dan ("EEN ARMEEN")? Zijn verder toevallig heel aardige mensen en het is heel interessant om met hun ervaringen uit te wisselen. Ik blijf bij mijn mening dat al of niet pushen ook (groten)deels cultureel bepaald is. Eerder werd ook al aangehaald dat in de VS veel meer gepusht werd. Ook cultuur dus, gek dat dat toen gewoon voor waarheid werd aangenomen en niemand erover klaagde.
Zelf denk ik dat in Nederland de cultuur zo is dat juist heel weinig wordt gepusht. De Armenen haalde ik slechts aan als voorbeeld om mijn stelling dat het cultureel bepaald is te staven. Ik zei ook al dat Azie heel groot is in mijn opening, daarmee bedoelde ik dat dit alleen iets zegt over Armenie of desnoods de stad/dorp waar ze vandaan komen. Dus ik begrijp niet waarom er zo boos gereageerd wordt hoor. En waarom er zo denigrerend over Armenen wordt gedaan begrijp ik ook niet, daar wordt ik zelfs een beetje verdrietig van.
Ben wel met je eens dat het een beetje onleesbare lap tekst was geworden. Nu maar wat witregels ertussen.

Natuurlijk verlangen van alle ouders

Het natuurlijk verlangen om je kind(eren) 'meer' te laten worden dan jijzelf is van alle tijden en alle culturen. Kijk naar onze ouders (en die van jullie, waarschijnlijk). Zowel mijn ouders als mijn schoonouders komen uit de modale klasse. Hebben de 2e wereldoorlog bewust meegemaakt, scholen niet af kunnen maken (door oorlog of geld), opgegroeid in een maatschappij waarin nog een behoorlijk klasse-verschil bestond. Natuurlijk stimuleerden ze ons om het later beter te doen. Wij hadden immers veel meer mogelijkheden.
Alleen mijn schoonouders schoten wel een beetje door. Mijn man, hun oudste zoon die toevallig goed kon leren, wist bij wijze van spreke in de 1e klas al dat hij later naar het gymnasium zou gaan en econonoom zou worden. Daar zat de zoon van de directeur van zijn vader namelijk ook. Zijn ouders hebben hem gepushed tot het uiterste; thuis komen met een 7 ipv een 9 betekende een preek. Hij heeft uiteindelijk inderdaad het gymnasium gedaan en is gaan studeren, maar niet de richting waarin hij zich gelukkig voelde. Hij heeft er nu nog last van.
Nee, natuurlijk is dat niet goed. Maar ik kan wel begrijpen dat onze ouders meer voor ons wilde dan dat zij zelf hadden gehad (mijn ouders hadden dat ook, al waren die daar iets minder erg in dan mijn schoonouders). Dat is iets van die generatie.
En hoe is dat dan voor ons? Natuurlijk willen wij ook dat onze kinderen het 'goed'krijgen. Maar dat hebben wij het zelf ook al. Dus de kinderen nog beter? Wat als dan blijkt dat ze toch niet al die fantastische leer-genen hebben geerfd en pa en moe met hun universitaire studies een kind hebben dan amper VMBO niveau aan blijkt te kunnen? Dat is het probleem van deze tijd.

Groetjes Arawen

Annet (het wordt wel wat ot)

"net voldoende betekent bij dochter een 8 (of zoiets) en dus geen 6"
Kijk, dat verandert het inderdaad! Leren de hoofdlijnen te zien is inderdaad heel belangrijk. Mijns inziens is dat het belangrijkste doel van het maken van werkstukken.
Jammer dat de middelbare school meteen zo fors van start gaat. Doorgaans laten scholen de brugklassers eerst nog even wennen. Het is al nieuw genoeg allemaal. Maar daar heb je uiteraard geen invloed op.
Klein vraagje (pure nieuwsgierigheid hoor): hoe komt het eigenlijk dat dochter het niet leuk vindt om werkstukken te maken? Het zou zo moeten gaan dat ze zelf een onderwerp mag kiezen waar ze graag meer van wil weten, en zeker voor de puberteit zijn kinderen dan vaak uit zichzelf nieuwsgierig genoeg om er dan ook voor te gaan en het leuk te vinden. Zeker een VWO'er in de dop: eindelijk op eigen niveau werken, leren wat je wilt en daarin veel zelfstandigheid. Jammer dat dat bij je dochter niet zo is!

Elissa (ook ot)

Eerlijk gezegd vind ik dat jij goed bent in het springen naar conclusies. Ik schrijf niet dat dochter werkstukken niet leuk vindt, dat ze niet meer wil weten van de onderwerpen, etc.
Ik schrijf: "Dochter vindt veel tijd besteden aan werkstukken en boekverslagen helemaal niet leuk. Ze wil graag leren hoe dat sneller kan (wel graag inclusief die 8). "
Hoe gaat dat dan? Dat wil ik best toelichten:
Dochter vindt een onderwerp interessant (om wat voor reden dan ook). Ze maakt een inhoudsopgave van een mogelijk werkstuk en bedenkt bij elk hoofdstuk vragen die ze zou kunnen beantwoorden. Moeder kijkt dit concept na en is erg tevreden over dit proces. (sinds dit schooljaar zit er een goede structuur in, goede vragen, etc)
Vervolgens gaat ze op zoek naar de antwoorden en vindt die ook op internet of in de bibliotheek. Zonodig help ik daarbij.
Tot dusver is het interessant, daarna niet meer. De gevonden antwoorden moeten opgeschreven/getyped worden. Het geheel moet bij elkaar passen. De plaatjes moeten erbij. Een lastige moeder kijkt er daarna ook nog naar en haalt de taalfouten en typefouten eruit. Die moeten consequent doorgevoerd worden. In eerste instantie vergeet/negeert ze de helft. Moeder nog lastiger......
Eindelijk is het werkstuk dan af. Conclusie: de eerste helft is leuk, de tweede helft helemaal niet.
Het efficiënter werken levert op dat vooral de tweede helft veel korter kan. De eerste helft ook wel maar die is veel leuker dus minder effect voor dochter..
Jij concludeert: "Zeker een VWO\'er in de dop: eindelijk op eigen niveau werken, leren wat je wilt en daarin veel zelfstandigheid. Jammer dat dat bij je dochter niet zo is!"
Dit is nu zo'n typisch 'jumping to conclusions' .
Dochter is helemaal een VWO-type, namelijk..... ze vindt alleen de inhoud leuk en niet de uitwerking. Alleen de hoofdlijnen dus en niet de details...

Annet

Ik reageer alleen op wat jij aan informatie geeft. Je kunt mij dan beschuldigen van 'naar conclusies springen' (mooi Anglicisme) maar dat is nu eenmaal inherent aan internet. Ik vind dat je nogal overtrokken op mijn vraag reageert. Bovendien doe je nu precies waarvan je mij beschuldigt. Je concludeert namelijk dat ik nogal snel conclusies trek. En dat op basis van 2 berichten van mij. Waarin ik overigens alleen maar probeer mee te denken. Ik vind het niet prettig dan meteen van kortzichtigheid beticht te worden, dat is wat je nu feitelijk doet.