Hoe tonen dat ik goede ouder ben
ik ben een goede ouder voor mijn kids. Alleen soms heb ik het lastig. soms drink ik ook teveel.
vrijdag was een lastige dag en ik had wat gedronken, ben uit gegaan om nog meer te drinken. gewoon even alles vergeten. er was oppas voor de kids ik ben echt geen slechte moeder.
alleen toen is het wat uit de hand gelopen en werd ik plots door de politie aangehouden en in een cel gestopt. als een crimineel. wat ik niet ben voor de duidelijkheid alleen soms drink ik wat teveel. ik vroeg nog wat doe ik mis ze zeiden openbare dronkenschap en je moet hier blijven totdat je terug controle hebt over jezelf.
nauwelijks 4 uurtjes later hebben ze me ook laten gaan wat ze niet zouden doen als het echt zo erg was denk ik dan.
maar toen was de oppas al in paniek geraakt omdat ik niet bereikbaar was en niet thuis kwam. maar ja dat is ook niet mijn schuld ze hadden al mijn spullen af genomen.
toen ik thuis kwam was de oppas er maar ook haar moeder want die had ze gebeld omdat ze zich zorgen maakte of zoiets, snap het zelf ook niet helemaal vind het maar raar waarom maakt die moeder zich zorgen ze willen gewoon roddelen over mij.
die moeder zei dat ze zich zorgen maakt of ik wel voor de kinderen kan zorgen en dat veilig thuis kan helpen. ik ben erg boos geworden heb hen weg gestuurd.
nu heb ik veel stress. ik wil echt geen veilig thuis dat is niet nodig ik maak mijn fouten maar ben wel een goede moeder ik doe mijn best.
wat kan ik nu het beste doen denken jullie, ik word gek van de zorgen omdat ik niet weet wat die moeder gaat doen en wie ze gaat bellen
karenm2 schreef op 28-01-2025 om 23:31:
[..]
De jongens spelen ook elke dag buiten. In het weekend gaan we ook steeds wat doen. Ze h ebben veel energie ja maar dat is niet omdat ze niet buiten spelen. Negatieve aandacht vragen doet elk kind weleens. Maar doen ze thuis soms ook hoor dus ze moeten zich niet onzichtbaar maken.
Het gaat niet zozeer om wat ze van jou wel of niet moeten. Het gaat om gedrag dat kinderen in dit soort situaties vaak laten zien omdat ze hun ouder niet willen belasten, en uit loyaliteit.
karenm2 schreef op 28-01-2025 om 23:36:
[..]
Ik wil het niet bagatelliseren. Ik geloof de juf wel en ook dat ze hem wil helpen. Je hebt wel gelijk dat ik echt niet wil dat de school iets verkeerds gaat denken en misschien dat ik daarom soms krampachtig doe. Maar daarom vraag ik toch ook wat jullie denken. Ik probeer het goed te doen. Ik ga mailen dat ik het ook belangrijk vind en dat ik ook een gesprek wil maar ook vragen om het even uit te stellen. Misschien ook dat ze alvast per mail info bezorgt om het voor te bereiden dat vind ik wel een goed idee.
Dat laatste zou ik dus zeker niet doen. Het gaat niet om informatie, het gaat over zorgen over je kind.
je allereerste vraag was 'hoe tonen dat ik een goede ouder ben'
Ik denk wel dat je het gesprek moet aangaan op school. De juf heeft al vaker dingen gezegd en ze wil dit gesprek. Ze maakt zich dus zorgen. Dat wil niet zeggen dat ze jou of jouw ouderschap bekritiseren maar dat ze samen met jou willen kijken hoe ze je zoon het beste kunnen helpen. En daar hebben ze jou voor nodig. Dat doe je samen.
Ik begrijp echt dat het veel is allemaal. Dat mag je ook zeggen in dit gesprek. Spreek maar uit dat je tegen een burn-out aanzit en het allemaal veel is. Maar dat je er wel voor je kinderen wil zijn!
karenm2 schreef op 28-01-2025 om 23:31:
[..]
De jongens spelen ook elke dag buiten. In het weekend gaan we ook steeds wat doen. Ze h ebben veel energie ja maar dat is niet omdat ze niet buiten spelen. Negatieve aandacht vragen doet elk kind weleens. Maar doen ze thuis soms ook hoor dus ze moeten zich niet onzichtbaar maken.
Je verdraait mijn woorden, ik zeg niet dat hij zich onzichtbaar moet maken van jou.
Ik zeg dat het gedrag is dat kinderen van ouders met psyghische/verslavingsproblemen vaak laten zien.
De juf ziet heel wat kinderen van 4 en die van jou zijn gedrag valt op , je bagataliseerd het maar echt de juf wil niet een gesprek als je kind een beetje drukker is als de rest.
Jouw stress voelen jouw kinderen ook aan en je hebt zeg je zelf continu stress. En dan kun je blijven roepen daar merken mijn kinderen niks van.. maar het is wel zo dat je een gesprek met de juf teveel is voor je en daar merkt je kind wel degelijk wat van want die moet wachten tot mama ruimte heeft voor zijn problemen..
Er zijn zorgen over je kind en de focus ligt ipdv op jezelf, jij begint gelijk te roepen dat het niet aan jou als moeder ligt en hoe jij dit er niet bij kunt hebben , want je hebt al zoveel stress, dus ruimte voor de problemen van je 4 jarige kind is er niet. En kinderen voelen dat echt wel aan, die voelen, mama is verdrietig, dus gaan ze vaak extra lief doen voor mama, maar zelf hebben ze ook verdriet van feit dat mama zo verdrietig is en dat komt dan vaak ergens anders, school, met spelen met anderen kinderen enz eruit.
karenm2 schreef op 28-01-2025 om 22:43:
[..]
Ja misschien heb je gelijk dat evalueren via de mail gewoon niet zo goed werkt. Maar het is wel zo dat ik al eerder gesprekken heb gehad met de juf en dat gaat ook niet zo goed. Ik kan dan wel reageren op haar verhaal maar daar luistert ze toch niet echt naar. Ligt ook wel aan mij en dat ik zoveel stress heb dat weet ik wel. Ik probeer die gesprekken altijd heel goed te doen maar het geeft me veel spanning en in de avonden ook veel meer nood om te verdoven.
Ze luistert niet echt naar je zeg je maar luister je wel echt naar haar? Wat is haar verhaal en hoe reageer je daar op? , je hoeft het gesprek niet "goed" te doen. Je hoeft eigenlijk alleen te luisteren naar haar zorgen, aan te geven of je het herkent en open te staan voor eventuele hulp voor je kind.
karenm2 schreef op 28-01-2025 om 23:19:
[..]
.... Maar ik vind het heel spannend. Ik denk omdat ik ook slechte herinneringen en trauma heb van medicatie. Met mijn moeder vroeger, die had ook medicatie om haar rustiger te maken maar dat had het omgekeerde effect. Soms wilde ze dood en ging ze alle medicatie in nemen of dreigen daarmee. Die beelden komen nu weer terug, vooral `s nachts. .
Wees gerust, de medische wetenschap heeft enorme stappen gezet in de afgelopen decennia, jij krijgt echt niet dezelfde medicatie als je moeder.
En mocht de medicatie je depressief of suïcidaal maken, dan meld je dat onmiddellijk bij je huisarts, dat heeft ze je toch gezegd, neem ik aan?
Jij weet dat je je kinderen niet aan hetzelfde mag blootstellen als wat jij hebt moeten doorstaan. Jouw ervaringen mogen traumatisch zijn geweest, ze geven je nu ook een voorsprong: je weet wat je NIET wilt voor je jongens.
Ik zie zoveel trauma en verdriet bij jou, maar ook zoveel lichtpuntjes! Ik zie een intelligente, krachtige, maar zwaar beschadigde vrouw die het beste voor haar kinderen wil. Je hebt nu je eerste voorzichtige stapjes gezet op het pad naar een mooier leven. Het zal een bochtig pad zijn en het einde is nu nog niet zichtbaar, maar zet door. Het wordt beter, echt.
Het is echt wel zorgelijk dat je dagen jezelf moet verdoven voor een gesprek met een kleuterjuf en je dit gesprek nu een maand wilt uitstellen en dus een maand die stress zich op gaat bouwen.
Temet schreef op 29-01-2025 om 08:04:
AlisonH, die sociale teams zijn van de gemeente, toch? Heb ik het goed dat dit in elke gemeente weer anders georganiseerd is?
Klopt. Mijn school staat in een sociaal wat zwakkere omgeving dus de Sociale Teams hier zijn heel actief. De huisarts moet weten wat er geregeld is, en de directeur van de school ook.
TO, er is heel veel mogelijk qua hulp. Maar je moet het wel willen accepteren.
Anoniemvoornu schreef op 29-01-2025 om 10:06:
Het is echt wel zorgelijk dat je dagen jezelf moet verdoven voor een gesprek met een kleuterjuf en je dit gesprek nu een maand wilt uitstellen en dus een maand die stress zich op gaat bouwen.
Dat de situatie zorgelijk is, dat weet iedereen in dit draadje, inclusief TO zelf. Dus dat is geen nieuws.
Het is denkbaar dat de medicatie en de hulp van arts en therapeut de situatie in een maand iets verbetert zodat TO dat gesprek op school dan wat beter kan behappen, vandaar mijn suggestie om te vragen om dat gesprek uit te stellen. Vragen staat vrij, nietwaar?
En als uitstel niet lukt, dan inderdaad de tips volgen die hier gegeven worden: rustig blijven, goed luisteren, proberen je niet aangevallen te voelen, en als het kan iemand (geen familielid) meenemen.
Temet schreef op 29-01-2025 om 12:12:
[..]
Dat de situatie zorgelijk is, dat weet iedereen in dit draadje, inclusief TO zelf. Dus dat is geen nieuws.
Het is denkbaar dat de medicatie en de hulp van arts en therapeut de situatie in een maand iets verbetert zodat TO dat gesprek op school dan wat beter kan behappen, vandaar mijn suggestie om te vragen om dat gesprek uit te stellen. Vragen staat vrij, nietwaar?
En als uitstel niet lukt, dan inderdaad de tips volgen die hier gegeven worden: rustig blijven, goed luisteren, proberen je niet aangevallen te voelen, en als het kan iemand (geen familielid) meenemen.
Ze is nog niet met medicatie begonnen, AD heeft ook even nodig om effect te hebben een maand is wel heel kort om al verbetering te verwachten in deze situatie. En een maand stressen om een aankomend gesprek is heel lang...
Anoniemvoornu schreef op 29-01-2025 om 13:03:
[..]
Ze is nog niet met medicatie begonnen, AD heeft ook even nodig om effect te hebben een maand is wel heel kort om al verbetering te verwachten in deze situatie. En een maand stressen om een aankomend gesprek is heel lang...
Maar als na aanleiding van dat gesprek er een heel traject volgt, dan is dat iets wat TO nu niet kan handelen.
Daarom als ze al naar het gesprek gaat dan zou ik afwachtend zijn en na aanleiding van het gesprek geen toezeggingen doen, maar zeggen 'dat ze erover na wilt denken' of 'daarover verschillen we van mening', want ik begrijp ook van TO dat de juf niet open staat voor de kijk van TO op de situatie.
De draagkracht lijkt niet heel groot op het moment bij TO
BritgetJones007 schreef op 29-01-2025 om 13:11:
[..]
Maar als na aanleiding van dat gesprek er een heel traject volgt, dan is dat iets wat TO nu niet kan handelen.
Daarom als ze al naar het gesprek gaat dan zou ik afwachtend zijn en na aanleiding van het gesprek geen toezeggingen doen, maar zeggen 'dat ze erover na wilt denken' of 'daarover verschillen we van mening', want ik begrijp ook van TO dat de juf niet open staat voor de kijk van TO op de situatie.
De draagkracht lijkt niet heel groot op het moment bij TO
Dat to dat zo ervaart hoeft niet te maken dat juf niet openstaat voor haar, in dit topic ervaart to ook heel veel reacties anders dan ze geschreven staan.
Feit is er zijn al langere tijd zorgen over kind en dat noemt to niet als een van haar stress punten, het feit dat juf niet voor haar gevoel naar haar luistert wel. Zij heeft stress over hoe mensen denken over haar ipv de ontwikkeling van haar kind waar de mensen zorgen over hebben, nu de juf , begin van het topic moeder van de oppas .. ze gaat heel veel dingen al uit de weg om zichzelf te ontzien, kinderen die niet meer mogen knuffelen met hond van buurvrouw want bang voor roddels..
ik vind dat je zo snel mogelijk naar de juf moet en moet luisteren naar wat zij ziet en wat ze voorstelt. Jouw kind heeft er waarschijnlijk last van dat hij te druk is. Al is het maar omdat de juf 600 keer moet zeggen dat Piet stil moet zijn, niet aan hans moet komen en op zijn plek moet gaan zitten. Is niet leuk voor je kind. Denk even aan je kind en zet jezelf op twee.
Anoniemvoornu schreef op 29-01-2025 om 13:42:
[..]
Dat to dat zo ervaart hoeft niet te maken dat juf niet openstaat voor haar, in dit topic ervaart to ook heel veel reacties anders dan ze geschreven staan.
Feit is er zijn al langere tijd zorgen over kind en dat noemt to niet als een van haar stress punten, het feit dat juf niet voor haar gevoel naar haar luistert wel. Zij heeft stress over hoe mensen denken over haar ipv de ontwikkeling van haar kind waar de mensen zorgen over hebben, nu de juf , begin van het topic moeder van de oppas .. ze gaat heel veel dingen al uit de weg om zichzelf te ontzien, kinderen die niet meer mogen knuffelen met hond van buurvrouw want bang voor roddels..
Klopt ook inderdaad.
TO; zou je een voorbeeld kunnen geven van wat de juf bij jou al eerder heeft aangegeven wb druk gedrag van kind en jou reactie daarop, waarop jij je niet gehoord voelde?
IMI-x2 schreef op 29-01-2025 om 10:05:
[..]
Wees gerust, de medische wetenschap heeft enorme stappen gezet in de afgelopen decennia, jij krijgt echt niet dezelfde medicatie als je moeder.
En mocht de medicatie je depressief of suïcidaal maken, dan meld je dat onmiddellijk bij je huisarts, dat heeft ze je toch gezegd, neem ik aan?
Jij weet dat je je kinderen niet aan hetzelfde mag blootstellen als wat jij hebt moeten doorstaan. Jouw ervaringen mogen traumatisch zijn geweest, ze geven je nu ook een voorsprong: je weet wat je NIET wilt voor je jongens.
Ik zie zoveel trauma en verdriet bij jou, maar ook zoveel lichtpuntjes! Ik zie een intelligente, krachtige, maar zwaar beschadigde vrouw die het beste voor haar kinderen wil. Je hebt nu je eerste voorzichtige stapjes gezet op het pad naar een mooier leven. Het zal een bochtig pad zijn en het einde is nu nog niet zichtbaar, maar zet door. Het wordt beter, echt.
Oh ja, enorme stappen gezet? Ik kreeg 35 jaar geleden dezelfde medicatie als die een vriendin die nu krijgt, en een familielid slikte dit geloof ik al 50 jaar geleden. Volgens mij zijn al die antidepressiva nog steeds hetzelfde hoor. Maar waar ik zeker van overtuigt ben is dat hoe je moeder erop reageerde dat bij jou heel anders kan uitvallen. Ik weet zeker dat er een grote kans bestaat dat het jou wel heel goed kan helpen TO.
