Hoe tonen dat ik goede ouder ben
ik ben een goede ouder voor mijn kids. Alleen soms heb ik het lastig. soms drink ik ook teveel.
vrijdag was een lastige dag en ik had wat gedronken, ben uit gegaan om nog meer te drinken. gewoon even alles vergeten. er was oppas voor de kids ik ben echt geen slechte moeder.
alleen toen is het wat uit de hand gelopen en werd ik plots door de politie aangehouden en in een cel gestopt. als een crimineel. wat ik niet ben voor de duidelijkheid alleen soms drink ik wat teveel. ik vroeg nog wat doe ik mis ze zeiden openbare dronkenschap en je moet hier blijven totdat je terug controle hebt over jezelf.
nauwelijks 4 uurtjes later hebben ze me ook laten gaan wat ze niet zouden doen als het echt zo erg was denk ik dan.
maar toen was de oppas al in paniek geraakt omdat ik niet bereikbaar was en niet thuis kwam. maar ja dat is ook niet mijn schuld ze hadden al mijn spullen af genomen.
toen ik thuis kwam was de oppas er maar ook haar moeder want die had ze gebeld omdat ze zich zorgen maakte of zoiets, snap het zelf ook niet helemaal vind het maar raar waarom maakt die moeder zich zorgen ze willen gewoon roddelen over mij.
die moeder zei dat ze zich zorgen maakt of ik wel voor de kinderen kan zorgen en dat veilig thuis kan helpen. ik ben erg boos geworden heb hen weg gestuurd.
nu heb ik veel stress. ik wil echt geen veilig thuis dat is niet nodig ik maak mijn fouten maar ben wel een goede moeder ik doe mijn best.
wat kan ik nu het beste doen denken jullie, ik word gek van de zorgen omdat ik niet weet wat die moeder gaat doen en wie ze gaat bellen
Temet schreef op 17-01-2025 om 09:06:
Het is een beetje alsof je de atletiekbaan op moet en wij medeforummers langs de kant staan met toeters en spandoeken: Hup hup Katen, zet door, je kunt het!
Ik vraag me af of het misschien zo is dat die therapeut met de huiarts wil bespreken of er medicijnen zijn waardoor jij de paniek beter onder de duim kunt houden zonder alcohol. Als jouw therapeut geen psychiater is, mag hij/zij zelf geen medicijnen voorschrijven, daar is dan de huisarts voor nodig.
Rustig uithijgen vandaag, en morgen, en zondag, en dan maandag gewoon naar de dokter en woensdag weer naar therapie.
En wees verder lief voor jezelf en doe het rustig aan, ook met de kinderen (geen dagjes dierentuin, maar een uurtje naar het park ofzo), nu je energie vooral richten op je herstel en de rest moet maar even een tandje minder.
Volhouden, je kunt het!
Zo klinkt het wel, hij heeft gezegd náást de therapie. Kan medicatie zijn, misschien ook iets van ondersteuning voor het gezin.
je zegt ergens; als ik hulp afwijs heb ik het zelf onder controle.
maar je hebt het niet onder controle; je hebt je drankgebruik niet onder controle, je angsten niet onder controle, je emoties niet, je stress niet.
Stel je een leven voor waarin je dat allemaal wél onder controle hebt. Dat kan! Maar dan moet je door dit gedoe heen.en dán heb je pas controle.
Artsen en hulpverleners overleggen vaak Juist om goede zorg op elkaar af te stemmen. Juist omdat zij jou op een goede manier willen helpen. Zodat jij door kunt en het vol kan houden
wat ben jij ontzettend knap bezig. Ik kan me ook voorstellen dat dit soort grote stappen je angst kunnen aanjagen. Dan neemt de angst die je tot nu toe weinig heeft gebracht het weer even over. Maar terug naar de feiten: de therapeut heeft bewondering voor je.
Je vermijdt het probleem niet, je verdooft jezelf niet, je kijkt het monster (je angsten behoefte aan controle) recht in de bek. als ooit wel VT betrokken raakt, kun je dit laten zien en dan zien ze iemand die zo hard aan de slag is met zichzelf en hulp zoekt en accepteert. En dat zijn 2 hele belangrijke zaken voor VT. Echt goed bezig.
Niet schrikken van je koudwatervrees. Een helpende gedachte die mij altijd is bij gebleven van therapie: omdraaien. Het zou raarder zijn als je nu volledig relaxed was en dit je niks deed. Natuurlijk is dit spannend. Maar vertrouw op jezelf, jij pakt dit heel goed aan.
