Hoe tonen dat ik goede ouder ben
ik ben een goede ouder voor mijn kids. Alleen soms heb ik het lastig. soms drink ik ook teveel.
vrijdag was een lastige dag en ik had wat gedronken, ben uit gegaan om nog meer te drinken. gewoon even alles vergeten. er was oppas voor de kids ik ben echt geen slechte moeder.
alleen toen is het wat uit de hand gelopen en werd ik plots door de politie aangehouden en in een cel gestopt. als een crimineel. wat ik niet ben voor de duidelijkheid alleen soms drink ik wat teveel. ik vroeg nog wat doe ik mis ze zeiden openbare dronkenschap en je moet hier blijven totdat je terug controle hebt over jezelf.
nauwelijks 4 uurtjes later hebben ze me ook laten gaan wat ze niet zouden doen als het echt zo erg was denk ik dan.
maar toen was de oppas al in paniek geraakt omdat ik niet bereikbaar was en niet thuis kwam. maar ja dat is ook niet mijn schuld ze hadden al mijn spullen af genomen.
toen ik thuis kwam was de oppas er maar ook haar moeder want die had ze gebeld omdat ze zich zorgen maakte of zoiets, snap het zelf ook niet helemaal vind het maar raar waarom maakt die moeder zich zorgen ze willen gewoon roddelen over mij.
die moeder zei dat ze zich zorgen maakt of ik wel voor de kinderen kan zorgen en dat veilig thuis kan helpen. ik ben erg boos geworden heb hen weg gestuurd.
nu heb ik veel stress. ik wil echt geen veilig thuis dat is niet nodig ik maak mijn fouten maar ben wel een goede moeder ik doe mijn best.
wat kan ik nu het beste doen denken jullie, ik word gek van de zorgen omdat ik niet weet wat die moeder gaat doen en wie ze gaat bellen
Het gaat niet zo goed. Ik heb morgen weer een afspraak bij de huisarts en woensdag de therapeut. Dan gaan we het over die medicatie hebben tegen angst en spanning en hoe we dat gaan opstarten, ik heb een lijst met vragen over de bijwerkingen enzo. Het is echt veel al die afspraken en de spanning die daarbij komt. Ik denk dat jullie gelijk hebben dat ik niet goed hulp kan vragen, ik krijg er heel veel stress van en zit me de hele tijd te bedenken dat ik het toch niet wil en dan weer dat ik het nodig heb en dus niet anders kan. Ik weet niet eens zo goed waar ik dan bang voor ben. Dat het niet gaat helpen denk ik, omdat ik niet te helpen ben. En dat ze me in de steek gaan laten of gaan kwetsen.
Met drinken is het zaterdag niet zo goed gegaan. Vrijdag maar een paar glazen dus dat is wel ok. Gisteren heb ik niks gedronken maar dan ook weer heel veel spanning en heel slecht slapen. Ik hoop echt dat de medicatie ook met slapen kan helpen. Ik wil het volhouden dat ik door de week niks drink want het lukt niet met maar 1 of 2 glazen, maar zoveel slechte nachten na elkaar is zwaar.
Ik heb nog 1 ding dat extra stress geeft dat ik hier aan jullie wil vragen wat ik best kan doen. Dat is de juf van de jongste die vindt dat hij te druk is en die daar steeds gesprekken over wil hebben. Hij moet gewoon nog wennen denk ik ze moet hem meer tijd geven en niet steeds zo bezorgd zijn om zijn gedrag. Dat heb ik aan de juf al gezegd maar ze luistert toch niet echt naar me. Maar we hebben dus voor de kerstvakantie nog een gesprek gehad en toen gingen ze allemaal dingen uit proberen in de klas met hem. Nu wil de juf al weer een gesprek om te evalueren maar ik heb nu echt teveel stress voor die gesprekken er ook nog bij. En het maakt ook niks uit want de juf luistert toch n iet echt naar me. Dus wil ik haar mailen dat we gewoon via mail kunnen evaluatie doen. Is dat goed denken jullie of gaat de juf dan gelijk weer denken dat ik een slechte moeder ben omdat ik dat gesprek niet wil?
evalueren via de mail is natuurlijk heel lastig, dan komt er geen gesprek op gang en kun je ter plekke niet reageren op haar verhaal. Dus het is echt beter om dat gesprek aan te gaan, dt kun je echt wel! En wie weet is het wel heel positief, zo niet moet het ook besproken worden, de lijntjes met school kort houden is heel belangrijk, dan weet je ook de vorderingen van je zoontje
Ach, wat vervelend dat het even wat minder gaat, ik kan me goed voorstellen dat de moed je dan een beetje in de schoenen zakt. Maar niet aan toegeven hoor, doorzetten nu! Het wordt geen 'walk in the park', maar je komt er echt wel!
Je hebt in je leven behoorlijk wat nare dingen meegemaakt, nooit een veilige thuisbasis gehad. Dan is het heel begrijpelijk dat je het moeilijk vindt om vertrouwen te hebben in anderen. Maar echt, de dokter en je therapeut willen je helpen! Jij bent precies waarom ze voor hun vak gekozen hebben. Tenminste, als ik van mezelf uit ga. En natuurlijk ben jij te helpen. Je moet misschien niet verwachten dat je ooit echt stressvrij en/of lekker naief wordt, maar er is echt enorm veel verbetering mogelijk. En je kunt zeker van de alcohol afkomen. En een relaxte moeder voor je kinderen worden.
Ik snap dat alles waar je nu mee bezig bent veel van je vraagt. Je hebt al eens geschreven over dat je op je werk afstand houdt tot je collega's. Ik denk dat het kan helpen als je daar iemand in vertrouwen neemt. Je leidinggevende, iemand van personeelszaken of misschien is er een vertrouwenspersoon? Ik denk namelijk dat het je goed kan doen als je tijdelijk wat minder kunt werken. Kortere dagen misschien. Of dat op je werk in ieder geval bekend is dat je stress hebt en dat je wellicht de komende tijd wat minder scherp bent, of sneller overprikkeld. Dan kunnen ze rekening met je houden.
Dat voelt vast heel eng, maar een goede werkgever denkt met zijn medewerkers mee. Want die heeft het meest aan mensen die goed in hun vel zitten, en ze hebben er niks aan als jij straks uitvalt vanwege bijvoorbeeld je slaapgebrek. Bespreek het anders met de huisarts, die kan misschien namens jou contact opnemen met je werkgever als jij het zelf te spannend vindt. Denk er in ieder geval even over na, het zou je net wat meer lucht en ontspanning kunnen geven. Je hoeft niet alles in detail te vertellen, het is echt genoeg als je aangeeft dat je wat issues uit je jeugd aanpakt en dat dat nogal wat emoties met zich meebrengt.
De juf van jongste wil ook alleen maar het beste voor je zoon. Als er echt iets zou spelen is het goed om daar al jong bij te zijn. Maar ik begrijp dat het nu veel is voor je. Zou je misschien je buurvrouw kunnen betrekken hierbij? Het is fijn als je een gesprek met zijn 2-en kunt voeren. En de buurvrouw kent je zoon ook goed. Ik zou er niet voor kiezen om dit via de mail te doen. Dat geeft denk ik geen goede indruk. Ook hier kun je aangeven dat er al het een en ander speelt (je hoeft geen details te geven) waardoor je het nu lastig vindt om dit soort gesprekken te voeren. Maar als je dat te spannend vindt, zou ik ervoor kiezen om iemand mee te nemen.
En realiseer je dat het ook nog zo kan zijn dat je zoon reageert op jouw stress. Is niet leuk, maar wel iets om rekening mee te houden.
Hou vol, je doet het echt hartstikke goed!
ja ik kan mij goed voorstellen, dat je het gesprek met de juf er nu totaal niet bij kan hebben. Dat het in korte tijd nu de druppel wordt die de emmer laat overlopen. Kan je dat misschien ook aangeven? Dat je het zeker belangrijk vindt, maar dat je momenteel ook bezig bent met privé zaken die spelen en je veel last van stress hebt of burn out...
Dus als de juf met allemaal voorstellen gaat komen, bijv laten observeren in de klas vanwege druk gedrag en je wilt daar in alle rust eerst over na denken en er later op terugkomen, zeg dat dan ook direct. Schrijf de punten op die de juf aankaart en zeg dat je daar eerst rustig over na wilt denken en geen toezeggingen doen.
Maar dat dit nu teveel voor je dat snap ik zeker.
Kan je dit bij de psycholoog ook aankaarten hoe je hiermee om moet gaan nu?
Als je stopt met het drinken van alcohol, dan is het heel normaal om klachten te hebben als slecht slapen, angst en paniekaanvallen, overmatig zweten, onrust enz. Dat hoort bij het ontwenningsproces. De enige manier om daarvan af te komen is: niet meer drinken. En dan ook echt helemaal niets meer dus, want elke keer dat jij toch weer drinkt, begint dit proces weer van voor af aan.
De klachten worden echt minder na verloop van tijd, maar dat heeft echt wel een paar weken tot maanden nodig (afhankelijk van duur en mate van de alcoholafhankelijkheid)
Ik zou juf een mailtje sturen. Iets als "beste ..., op dit moment spelen voor mij in de privésfeer wat dingen waardoor ik erg veel stress heb. Ik merk dat ik daarom op dit moment eigenlijk geen ruimte in mijn hoofd heb voor een gesprek over [naam kind]. Ik zou willen voorstellen het een maand op te schuiven en hoop dat dat ook ok is voor jou.
Vriendelijke groet,"
Als ze dit ok vindt, dan hoef je er pas over een maand wat mee.
Ik snap dat je flink doorheen zit en dan nu die vraag over je zoon, van de juf, er even niet bij kunt of wilt hebben. Ik ben heel blij dat je hier die vraag stelt. Een mail zoals Temet aangeeft lijkt me handig. En kijk vooral of je iemand kunt meenemen naar dat gesprek: 2 horen meer dan 1 en het geeft mij altijd 'lucht' als ik niet alleen het hele gesprek hoef te voeren en niet het hele gesprek alles hoef op te vangen.
To je geeft aan dat dit niet de eerste keer is dat juf haar zorgen uitspreekt , ik zou dan ook niet uitstellen maar het aanpakken , jij denkt dat kind alleen even moet wennen maar aangezien je zelf zoveel stress ervaart kan het ook zo zijn dat je zoon zich thuis "inhoud" om jou te ontzien en bij hem de stress er op school "uitkomt" , ik zou haar zorgen wel serieus nemen , een maand uitstellen zou ik dan weer niet doen ook voor je kind zelf niet.
Wat ook mee kan spelen is omdat je aangeeft dat je pas in de na middag energie hebt en je kids vaak in het weekend veel tv kijken zodat je een beetje kan ontspannen, je kind teveel heeft energie in zijn lijfje heeft om maandag en de rest van de week ook veel moet stil zitten op een stoel, Dat je met wat simpele tips zoals lekker veel buiten spelen enz. het al op kan verbeteren.
Kinderen van ouders die problemen hebben verslaving/psychisch enz leren vaak al heel jong zich onzichtbaar te maken thuis en/of gaan vaak op een negatieve manier aandacht vragen op school. Probeer open te staan voor juf haar zorgen
Je zoon is nu juist de reden om hulp te aanvaarden en medicatie te nemen.
Of denk je dat jou drink gedrag los staat van het gedrag van je jongste zoon ?
je kunt ze ook op voetbal gooien bijvoorbeeld zodat je zaterdagochtend wel uit je bed moet om met de kinderen naar de voetbal te gaan. Stok achter de deur om vrijdag nuchter te blijven. Win win. Een ding is voor mij in ieder geval belangrijker dan de drank, dat zijn mijn kinderen. Anders was ik nooit gestopt.
Zie je dat je het weer doet? Bagatelliseren van iets dat anderen bezorgd maakt? Maar je ondertussen wel helemaal gek maken van de stress over dat waarvan je heel hard roept dat niet zo erg is?
Je kind heeft het niet zo fijn op school, en de juf wil daar wat aan doen. Dat is een helpende hand die je weer wil wegslaan omdat ‘jij het niet ziet’.
Terwijl ik vermoed dat je het misschien wel ziet, maar heel bang bent voor dat school iets verkeerds van jou gaat denken. Dat maakt dat je weer krampachtig gaat doen.
Wat houd je tegen om open kaart te spelen. ‘Beste juf. Ik snap dat het gedrag van kind voor vraagtekens zorgt. Graag wil ik meedenken hoe we het voor hem fijner kunnen maken en welke onderzoeken daarbij kunnen helpen.
Daarbij wil ik echter wel opmerken dat ik door een dreigende burn-out momenteel niet zo goed in staat ben om dit soort gesprekken te voeren. Is het mogelijk dat ik iemand meeneem die mij helpt / de informatie vooraf alvast per mail krijg zodat ik me beter kan voorbereiden’
Daarmee accepteer je de helpende hand van juf (want dát is laten zien dat je een goede ouder bent), maar creëer je ruimte voor jezelf om aan het idee te wennen.
Moederkareltje schreef op 28-01-2025 om 10:28:
je kunt ze ook op voetbal gooien bijvoorbeeld zodat je zaterdagochtend wel uit je bed moet om met de kinderen naar de voetbal te gaan. Stok achter de deur om vrijdag nuchter te blijven. Win win. Een ding is voor mij in ieder geval belangrijker dan de drank, dat zijn mijn kinderen. Anders was ik nooit gestopt.
Ook leuk om sociale contacten op te doen
Biebel schreef op 28-01-2025 om 12:16:
Zie je dat je het weer doet? Bagatelliseren van iets dat anderen bezorgd maakt? Maar je ondertussen wel helemaal gek maken van de stress over dat waarvan je heel hard roept dat niet zo erg is?
Je kind heeft het niet zo fijn op school, en de juf wil daar wat aan doen. Dat is een helpende hand die je weer wil wegslaan omdat ‘jij het niet ziet’.
Terwijl ik vermoed dat je het misschien wel ziet, maar heel bang bent voor dat school iets verkeerds van jou gaat denken. Dat maakt dat je weer krampachtig gaat doen.
Wat houd je tegen om open kaart te spelen. ‘Beste juf. Ik snap dat het gedrag van kind voor vraagtekens zorgt. Graag wil ik meedenken hoe we het voor hem fijner kunnen maken en welke onderzoeken daarbij kunnen helpen.
Daarbij wil ik echter wel opmerken dat ik door een dreigende burn-out momenteel niet zo goed in staat ben om dit soort gesprekken te voeren. Is het mogelijk dat ik iemand meeneem die mij helpt / de informatie vooraf alvast per mail krijg zodat ik me beter kan voorbereiden’
Daarmee accepteer je de helpende hand van juf (want dát is laten zien dat je een goede ouder bent), maar creëer je ruimte voor jezelf om aan het idee te wennen.
Klopt, maar het kan natuurlijk ook helpend zijn om vragen dit gesprek uit te stellen vanwege prive reden en een datum prikken omdat ze nu even voldoende op haar bordje heeft. Dit is een alleenstaande moeder en zal toch overeind moeten blijven staan. Kan zijn dat dit nu gewoon te veel is. Eerst stap 1 en dan stap 2. Dat begrijp ik wel. Niet nu alles op 1 hoop. Want ze geeft al aan dat het nu al teveel is. Ook daar mag een juf begrip voor hebben. Als deze moeder instort, daar hebben haar kinderen ook niks aan en school ook niet.
Stap voor stap.
Juf geeft aan druk gedrag...is dat iets wat je herkent in je thuissituatie? Is er een vermoeden van adhd ofzo? Is dat iets wat je misschien bij jezelf herkent, omdat je moeite hebt met remming wb alcoholgebruik...(met adhd ben je verslavingsgevoelig Namenlijk). Adhd kan ook jou interne onrust verklaren
BritgetJones007 schreef op 28-01-2025 om 19:02:
[..]
Klopt, maar het kan natuurlijk ook helpend zijn om vragen dit gesprek uit te stellen vanwege prive reden en een datum prikken omdat ze nu even voldoende op haar bordje heeft. Dit is een alleenstaande moeder en zal toch overeind moeten blijven staan. Kan zijn dat dit nu gewoon te veel is. Eerst stap 1 en dan stap 2. Dat begrijp ik wel. Niet nu alles op 1 hoop. Want ze geeft al aan dat het nu al teveel is. Ook daar mag een juf begrip voor hebben. Als deze moeder instort, daar hebben haar kinderen ook niks aan en school ook niet.
Stap voor stap.
Juf geeft aan druk gedrag...is dat iets wat je herkent in je thuissituatie? Is er een vermoeden van adhd ofzo? Is dat iets wat je misschien bij jezelf herkent, omdat je moeite hebt met remming wb alcoholgebruik...(met adhd ben je verslavingsgevoelig Namenlijk). Adhd kan ook jou interne onrust verklaren
En dan heeft ze weer een maand langer stres en onrust over het gesprek ...
