Hoe leg je zoiets uit? [moord op Millly]

Volwassenen

opvallend is dat juist volwassenen er voor zorgen dat kinderen bang worden.zij zaaien paniek,zij nemen beklemmende maatregelen.Terwijl juist volwassenen moeten kunnen zorgen dat een kind zich veilig voelt.

Zum kotsen

Korte tijd geleden was er hier, redelijk dichtbij in de wijk waar ik woon, een zgn. gezinsdrama (daar is al gewoon een wóórd voor en iedereen weet dan wat je bedoelt). De nabestaanden hebben alles moeten doen om het in stilte en besloten kring te houden. Behalve dat de gemeenschap volledig op z'n kop staat, word je ook nog eens verblijd met de aasgieren van SBS6 (en consorten), die rustig aan komen bellen of ze vanaf je zolder mogen filmen (over de politie-afscherming heen dus), die iedereen die maar een béétje in de leeftijdscategorie van de omgekomen kinderen aanspreken of ze ze gekend hebben, die helemaal enthousiast beginnen te rennen zodra er een achterbuurvrouw de vuilnisbak buiten zet - wie weet weet ze wel wat. Het is echt zum kotsen. Op internet is de column van Boudewijn Buch te vinden, die hij schreef na de moord op Pim Fortuijn, het carnaval der rouwenden. Een citaat:
Het toejuichen van een rouwstoet – ik kan er niet mee leven. De politiek moet weer gaan leven, maar de dood dient dood te blijven. Stil, verdrietig en ongelooflijk doodstil. Ik wil de vogels weer horen fluiten op de begraafplaats. Ik wil het geknisper van boekettencellofaan, het zingen van hitparadeliederen en het scanderen van slogans niet meer horen. Ik wil dat de dood terugkeert naar wat zij behoort te zijn: gruwelijk, onbegrijpelijk en afschuwelijk.

Tirza

Hoe het hier binnen kwam

Tangodochter, bijna 9, had op school eigenlijk nog niets gehoord over de dood van Milly. Hoe dat nu kan snap ik ook niet helemaal. School speelt blijkbaar niet erg in op actualiteiten, is me eerder bij Haiti ook al opgevallen, daar waren ze toen ook al erg laat mee.
Tangodochter is echter een fanatiek hyver en was vanmorgen spontaan maar lid geworden van een R.I.P. hyve voor Milly. Nou had ik daar niet zozeer bezwaar tegen, maar wel tegen het feit dat ze dus niet wist waar ze lid van was geworden. Toen toch maar eens de jeugdjournaalaflevering van afgelopen woensdag erbij gehaald. Ze was er wel van onder de indruk, maar begreep ook goed dat dit niet vaak gebeurt, dankzij Peter R. de Vries.
Nichtje van Tangodochter zit ook op hyves, is een paar jaar ouder en stuurde een of ander bericht met een foto van de dader en dat iedereen voor hem gewaarschuwd moet worden. Dat vindt ik nou weer niet goed, heb ik ook even naar haar gemeld dat ze dat zeker niet moet sturen naar haar veel jongere nichtje.
Tegen Tangozoon van 5 heb ik er overigens niets over verteld. Hem vind ik hier echt nog te jong voor.

Bastet

Wat verschrikkelijk Bastet. Ik begrijp dat heel goed. Dat verdriet gaat nooit over. Dat verdriet is ook vanjezelf, niet van anderen.

Tarole ot

Dankje,het gaat goed met ons gelukkig.Verdriet is nu meer weemoed.Maar ik dacht daar wel aan toen de pers massaal aanwezig was notabene op het moment dat Milly opgegraven werd.Arme ouders,geen tijd voor verstilling....
Bastet

Naiviteit

Tihama:
'Overigens: ik neem aan dat iedereen zijn dochters van 12 al wel uitgebreid heeft voorgelicht over de risico's van loverboys? Ik wel namelijk en ik kreeg daar opmerkingen over dat dit wel overdreven was. Zo groot was die kans ook niet. Maar met 1500 slachtoffers per jaar vond ik dát nu wel een zinnige waarschuwing."
Jups. Vooral, omdat ik denk dat waarschuwingen tegen loverboys makkelijk een onderdeel zijn van een soort totaalwaarschuwing tegen naiviteit ('if it sounds too good to be true...'). Loverboys zijn niet principieel anders dan hypotheekverkopers, als je begrijpt wat ik bedoel.....

Cobi

vergis je niet,als zelfs volwassen vrouwen al in foute relaties stappen,zou ik er niet zonder meer van uit gaan dat jouw puber dat niet doet,liefde maakt blind.

Tja

loverboys, breezersletjes, tienermoeders...

Allemaal gevaren inderdaad maar ik deel de mening van Cobi wel, ik kan mij gewoon niet voorstellen dat als je kinderen intelligente wezens zijn en uit een goed warm en hecht gezin komen waar er van alles besproken wordt en er altijd iemand is met een luisterend oor de kans op dat soort ellende beperkter is.

Ik denk dat het vooral zinnig is om je kinderen een gezond gevoel van eigenwaarde en wat egoisme mee te geven.

Mijn eerste vriendje heeft mij een paar jaar mishandeld, als ik thuis meer liefde en positieve aandacht had gehad was ik toen niet telkens naar hem terug gegaan.

Beeld

Klopt cobi,ook ik had een beeld van slachtoffers van loverboys,wordt ook zo gegeven,gescheiden ouders,laag IQ,kinderen met te weinig aandacht.
Toch zijn er zoveel meer factoren en dan kan juist een kind uit een warm en hecht gezin ,hoogopgeleide ouders ,kind VWO ,maar te weinig levenservaring,van een dorp naar middelbaar in de stad ,slachtoffer worden.
En tegenwoordig is het met een mobiel en msn erg makkelijk een kind van 13 14 in je greep te krijgen.
Daarom reageer ik,als waarschuwing,denk niet dat je kind niet in de catogorie valt.Let gewoon goed op,met wie ze omgaat en hoe ze zich gedraagt.Het kan gewoon ieder kind overkomen.
Ook als volwassen kun je je nog vergissen in een persoon,voor kinderen van 13,14 die ineens aandacht krijgen van een leuke aardige populaire jongen op school ,is het erg moeilijk in te schatten,wat echt of gespeeld is.Jongen kwam bij meisje thuis en ouders hadden het ook niet meteen door.

Liefde en aandacht

Manda Rijn: Mijn eerste vriendje heeft mij een paar jaar mishandeld, als ik thuis meer liefde en positieve aandacht had gehad was ik toen niet telkens naar hem terug gegaan.
Ik ontken uiteraard totaal niet dat je last hebt gehad van de aandacht die je van je ouders hebt gehad. Maar ik vraag me wel af of je dit soort zaken altijd maar op je ouders terug kunt voeren. Ik zeg dit niet zomaar. Ik heb ook vriendjes gehad waar de honden geen brood van lusten, maar ik geloof toch echt dat dat mijn verantwoordelijkheid was en niet die van de opvoeding van mijn ouders. Bij de ergste van het stel had ik er na een half jaar genoeg van. Dat was ook zo'n knipperlicht toestand. Aan uit, aan uit. Bij de vierde keer was ik er klaar mee. En hij mishandelde mij niet, maar haalde mij wel naar beneden.
Ik had ook een nogal magere kijk op mijzelf. Ik ben zelfs op eigen verzoek in dagtherapie gegaan om hier iets aan te doen. Op het moment dat ik met die aanvraag en intake e.d. bezig was heb ik mijn man leren kennen. Dat was eigenlijk al genoeg om mijn gevoel van eigenwaarde weer op te kunnen krikken. Ik ben die therapie wel ingegaan, maar vroeg me al snel af waarom ik dat nodig dacht te hebben. Ik ben er dan ook tegen de zin van de therapeuten in weer weggegaan. Nu, een flinke tijd later, kan ik er met wat meer afstand naar kijken en ik denk oprecht dat een deel van wat in de schoenen van ouders wordt geschoven toch onder de eigen verantwoordelijkheid valt. Ik kan werkelijk geen een reden vinden waarmee ik mijn ouders de schuld zou kunnen geven van mijn foute mannenkeus. Of je moet al stellen dat ze er verantwoordelijk voor waren dat ik me al dan niet bewust tegen hen af wilde zetten door te kiezen voor mannen die mijn ouders sowieso zouden afkeuren.

Voor kaaskopje

Als je liefde thuis gemist hebt en opeens krijgt van een jongen kan het heel lastig zijn om psychisch van hem af te komen als hij je mishandelt. Hij zal daarna zijn excuses aanbieden en weer extra lief zijn. Ik geloof echt dat jonge meiden het moeilijk hebben om zo iemand af te stoten als je eindelijk denkt dat er iemand is die je accepteert. Natuurlijk is dat niet zo maar er is wel iets verknipt in je hoofd door de opvoeding en dan zal het langer duren voor je inziet dat je bij die jongen weg moet.

Thuissituatie

Ik weet dat de thuissituatie ervoor kán zorgen dat een kind elders warmte zoekt en verkeerd in kán schatten wie ze daarvoor kan vertrouwen of niet. Maar ik wil vooral zeggen dat je niet iedere mishandelende/misleidende man die in huis gehaald wordt op het bordje van de opvoeding kunt schuiven. Het kan ook gebrek aan vrienden zijn misschien. Je kan nog zo'n warm nest hebben, maar als je geen vrienden hebt is een aardige jongen ook welkom. Of als je genoeg vrienden hebt, lieve ouders e.d. maar niet genoeg spanning in je leven ervaart kan je ook verkeerde keuzes maken. Er is zoveel meer dan 'de ouders'.

Cobi

ja het is een 'interessante' weg geweest als ik er op terug kijk. Cruciaal was het inruilen van 'gestoorde-gek' met een gezonder vriendje en na dat gezondere vriendje heb ik de keuze gemaakt om vol voor mijn toekomst te gaan en los te komen van emotionele afhankelijkheid, ik kijk er ook wel op terug met enige trots want ik heb best hard gewerkt aan allerlei zaken.

Mijn 1e ex, 'gestoorde gek', is overigens een buitengewoon succesvol figuur geworden die (volgens roddel en achterklap) nog steeds zijn emoties niet onder controle schijnt te hebben. Het is hem blijkbaar niet gelukt los te komen van wat er toendertijd al speelde.