Hoe leg je zoiets uit? [moord op Millly]

Clo

gewoon even jeugdjournaal van gisteren opzoeken. Niet via uitzending gemist maar via de site van het jeugdjournaal zelf.

En verder niet te veel woorden aan vuil maken.

Fatima

Waarom vraag je of Clo er niets vanaf wist? Dat zegt ze toch nergens? Ze vraagt alleen hoe je dat verantwoord kunt vertellen, ik kan me voorstellen dat je dat als ouder moeilijk vind. Ik was ook blij met het jeugdjournaal en aan de hand daarvan hebben we "regels" over met andere mensen meegaan en mensen binnenlaten als ze alleen thuis zijn nog eens even goed doorgenomen.

Voor puck

Er staat dat haar dochter vanochtend aan de ontbijttafel vertelde dat ze op school had gehoord dat er een meisje door een politieagent was vermoord.

Ik neem aan dat Clo dat allang wist maar dat staat er dus niet, vandaar mijn reactie.

Vertrouwen

Ontdekken dat mensen van wie je dat beslist niet verwacht had soms niet te vertrouwen zijn, is een van de naarste ontdekkingen in het leven. Die zou je je kinderen liever besparen.

Probeer nuchter en rustig te blijven, de tips van het jeugdjournaal zijn prima.
Boeven lopen niet in een streepjestrui, zoals de zware jongens in de Donald Duck. Was het leven maar zo overzichtelijk.

Voor izar

Standaard mee mogen gaan met alle bekenden vind ik echt fout. Ik doe het een beetje als Pelle. Vertellen dat ze met niemand mee mogen gaan maar er zijn een aantal ouders die ik daarin vertrouw. Zij haalden dus ook mijn kinderen van school vroeger als ik dat plotseling niet kon. Daar mogen mijn kinderen dus altijd naar toe. Natuurlijk begeef je je daar ook mee op glad ijs, maar dat zijn de mensen die hier bij mij binnen komen dus die moet ik wel vertrouwen. Zomaar met elke bekende mee mogen vind ik weer te veel.

Tegelijk gepost

Izar, het leek alsof jij bedoelde dat jouw kinderen met elke bekende in de auto mogen stappen als die voor de bibliotheek staat en jouw kinderen ziet.

Het blijft lastig

Millie was 12, zat op het VO, geen klein kind meer. De buurman van twee huizen verder, tja, als hij haar heeft gevraagd hem met iets te helpen (is al bekend hoe hij haar heeft meegenomen, trouwens?) dan is het logisch dat ze dat even doet.

Je kúnt gewoon nooit 100% zeker weten of iemand te vertrouwen is. Anders zou er bv ook geen incest binnen gezinnen/ families zijn.

Het is naar, maar het is niet anders. Er kan altijd ergens iets mis gaan, gisteren zei een oud-rechercheur dat een groot deel van de moorden al heel snel na de vetdwijning gebeurt. Het is erg eng. Maar je moet ondertussen voor ogen houden dat het een heel, heel kleine uitzondering is. Minder afgrijselijk wordt het er niet door, helaas.

Maar izar

Je wilt niet dat ze denken dat er achter elke boom een potentiële engerd staat maar ondertussen mogen ze geen agent vertrouwen en wel bij elke bekende in de auto stappen?

Izar

Nee, natuurlijk kun je aan de buitenkant niet zien of iemand te vertrouwen is. En ik schrijf toch dat je niet bovenop je kind kunt gaan zitten en binnenhouden tot het 18 is. En ook daarna kunnen er nog vervelende dingen gebeuren.
Ik wil alleen dat ze me altijd melden waar ze zijn. Ten eerste weet ik dan tenminste waar ik ze moet gaan zoeken als ze vanwege een banale reden wat later komen en hoef ik me niet eerst duizend zorgen te maken en de hele buurt en kennisenkring af te bellen waar ze uithangen.
Ten tweede heb ik de illusie dat als ik weet waar ze zijn en alle bekenden weten dat ik weet waar mijn kinderen zijn een eventuele engerd onder hen zijn poten thuis houdt omdat hij/zij weet dat de pakkans groot is. Of simpelweg om te voorkomen dat ze op een plek gaan spelen waar ze de risico's niet van inschatten.
Ik heb mijn kinderen verder ook geïnstrueerd naar welke buren, vriendin ze eventueel in geval van nood moeten gaan, omdat ik die beter ken en meer vertrouwen in hen heb.
Bij mij is het wat sterker dan 'graag willen weten', ze moeten me zeggen waar ze zijn en anders gaat het niet door. Om een voorbeeld te geven. Mijn 4 kinderen (leeftijden van 5 t/m 11) spelen hier vaak buiten met de buurtkinderen in een doodlopend privéweggetje waar alle huizen omheen staan. Af en toe komen er ook kinderen van iets verder weg, omdat ze hier rustig kunnen rolschaatsen en dergelijke zonder last te hebben van verkeer. Vaak wordt dan op een gegeven moment het plan opgevat om vervolgens naar het huis van één van die vriendjes te gaan en voor ze dan hier de straat uitlopen wil ik dat dan dus weten. Net zoals ik wil weten als ze besluiten om ergens binnen te gaan spelen.
groeten Primavera

In belgie

was de leekracht tekenen een serie moordenaar. Kinderen ook maar niet meer naar school sturen?

Ik vind dat men allemaal zo doorslaat. Millie was 12, inderdaad is ze vermoord door een poltieagent maar tevens haar buurman. Dit had niemand kunnen voorkomen.

Dit soort excessen zijn niet te voorkomen. Alle maatregelen en voorzorgsregels ten spijt.

De enige manier waarop je kwaad en verderf wilt ontlopen is om niet meer mee te doen met de maatschapopij en de deur voor niemand meer te openen.

Wat betreft de kleinere kinderen, gewoon niet alleen thuis laten! Heb je deze zorgen ook niet!

Maar

Heel erg wat er gebeurt is, maar ik zit wel een beetje net zo als Clo, alleen hier is de overbuurman dus een agent, dochter is 11. Ze zei al moet ik nu bang zijn voor de buurman, wij zeiden van nee je hoeft helemaal niet bang te zijn maar je moet wel altijd zeggen waar je heen gaat..

Maar ja zo moeilijk te begrijpen is dit voor volwassenen hoe moet het dan zijn voor kinderen.. En natuurlijk over al komen gekken voor.. Maar het maakt het voor dochter lief wel heel spannend nu. Leg het maar eens uit, dat je niet zomaar met wie dan ook mee moet gaan, en ze toch niet bang willen maken.. Ik vind het moeilijk.

Ik wil ook niet

dat ze bang worden, juist niet. Lijkt me al een hele kluif voor kinderen, na zoiets bijv. Dit soort dingen zijn echt absoluut onvermijdelijk, daar ben ik van overtuigd. Ik denk dat er helemaal niets is dat ze (en ons) uiteindelijk kan beschermen.
Ik wil ook weten waar ze zijn hoor, maar heb daar niet de illusie mee dat ik hele erge dingen kan voorkomen.
Uiteindelijk denk ik wel dat we met z´n allen gebaat zijn bij meer vertrouwen en minder angst. Maar moeilijk is het zeker.

Mijn dochter van 7

hebben we ervan verteld, maar niet dat het een agent betreft. Dat deed er volgens ons niet toe. Wel dat die man had aangebeld en vervolgens het meisje had meegenomen. Naar aanleiding hiervan hebben wij de regels die we al hadden nog eens besproken:
Je doet nooit de deur open als wij niet in de buurt zijn. Dus ook niet als wij boven zijn. Voor niemand. Praten doe je dan door de brievenbus. Je stapt bij niemand in de auto als wij daar geen toestemming voor hebben gegeven. Ook niet bij een bekende. Als een vreemde op straat iets van je wil loop je naar een door ons goedgekeurd persoon. Als je bij iemand naar binnen gaat meld je dat thuis. En we willen altijd een idee hebben van waar ze in de wijk is. En verder mag ze niet alleen op straat spelen.
Deze regels worden door vrijwel iedereen hier in de buurt gehanteerd. Kinderen zijn hier echt niet bang door geworden. Maar ze weten wel dat er idioten op de wereld zijn en dat je zelf ook een beetje verstandig moet zijn.
grt Dendy

Ik heb

inderdaad met zoon de regels weer eens doorgenomen en gezegd, als wij er niet zijn doe je niet de deur open, je gaat maar naar boven, naar de kamer van je broertje, en via het raam vraag je wat er aan de hand is....Dat je ouders nu even niet in de gelegenheid zijn die persoon te woord te staan (niet zeggen dat we niet thuis zijn dus....) en dat die persoon dan later maar even terug moet komen.....

Gewoon nooit

Ook niet zonder voorafgaande afspraak met opa,oma of weet ik veel wie, mee.
's Avonds wordt er voor niemand open gedaan. Ook niet voor tante Pietje of weet ik veel wie. De deur is op slot en hij gaat voor niemand open.
Mijn kinderen moeten van mij of hun vader horen dat het goed is om mee te gaan met iemand of om voor iemand de deur open te doen. Dus als iemand anders dan ikzelf plotseling de kinderen uit school haalt bijvoorbeeld, mogen de kinderen alleen mee als dat persoon mij of papa aan de telefoon heeft als hij/zij daar staat en ik zelf door de telefoon kan zeggen dat het goed is én ik of papa de juf heeft ingelicht.
Dit strenge is onder andere zo gekomen omdat er een serieuze ontvoeringsdreiging ooit was voor mijn (toen 5-jarige) dochter in verband met het bedrijf van mijn schoonouders en de daaraan gerelateerde financiële gesteldheid. In samenspraak met de politie en een particuliere bewakingsdienst zijn toen deze regels opgesteld.
Redelijk streng en redelijk wantrouwend, maar wel veilig.
Nu is oudste 13 en is ze inderdaad de helft van de tijd onder mijn vleugels vandaan en kunnen we niet alles checken of regelen, maar de deur-regel staat nog steeds. En sinds het gebeuren met Milly begrijpt ze deze regel en vanmorgen zei ze dat ze blij was dat we altijd deze strenge regel al hadden en zich daardoor niet onveiliger voelde sinds het fout was gegaan met Milly.
Jakiro

Uitproberen of ze het ook echt doen.

Ik zag eens een uitzending van Oprah waarin medewerkers van haar programma uit gingen testen of ( goed ingelichte ) kinderen zich daadwerkelijk aan de afspraken hielden die ze met hun ouders gemaakt hadden ( niet meegaan met een vreemde etc. ).
Terwijl de moeder in gesprek was met de medewerker van de Oprah show speelde haar kind op de achtergrond in een zandbak. Er kwam een volwassene aanlopen die even met het kind praatte, en het kind liep vervolgens klakkeloos met hem mee...........
Ik denk dat je er nooit vanuit kunt gaan dat je kind op het moment dat de situatie zich voordoet zich ook echt houd aan de afspraken.
Probeer het eens uit en laat een kennis of buurman aanbellen als ze alleen thuis zijn.
M.

Agent

Het agent zijn heeft volgens mij niets met de hele zaak te maken. Er stond een buurman voor de deur niet een politieagent. Die buurman was toevallig ook agent. Hij had ook timmerman kunnen zijn. Misschien wist Millie niet eens zijn beroep. Hoe erg dit ook allemaal is, dit is wel een incident. Ik kan mij geen zaak herinneren waarbij een kind door een buurman is meegenomen uit huis en daarna vermoord is. Het komt gelukkig zelden voor. Alleen de media aandacht voor deze zaak is heel, heel, heel erg overdreven (dit is gewoon sensatie geworden). Er worden conclusies getrokken. Er gaan mensen naar de school van het meisje en vervolgens gaan leerlingen haar lopen afkraken (echt walgelijk), iedereen heeft een mening zonder echt te weten waar het overgaat en wat er nou gebeurd is. En Rembrand heeft gelijk. Ik heb het item van Oprah ook gezien. Kinderen lopen gewoon mee. Ook blijkt dat als iemand een kind wil ontvoeren dit in ongeveer 2 seconden gepiept is. Kind van een fiets aftrekken of in een busje sleuren schijnt zo gedaan te zijn. Je kan je kind niet beschermen tegen zulke excessen. Helaas. Dus wat ik straks mijn kinderen ga leren. Geen idee. Misschien ga ik ze aanleren dat volwassenen kinderen niet om hulp horen te vragen zonder dat ik erbij ben of ervan weet. Dus niet met de buurman mee om op zoek te gaan naar een verdwenen hondje want dat kan de buurman ook aan iemand anders vragen. Niet iemand naar het toilet laten gaan als er niemand anders thuis is want dat kan iemand ook ergens anders doen. Zoiets misschien?

Eens met tops!

Jouw berichtje zou het mijne kunnen zijn. Ik zie het precies zo.
Wat mij bij dit soort berichten zo kwaad maakt, naast natuurlijk de machteloze woede en onbegrip, is dat het vertrouwen in de medemens er zo door wordt geschaad. Deze man heeft heel wat op zijn geweten, en niet alleen de verwoeste toekomst van dit gezin en dit meisje.

Mirreke

Ja die man heeft veel stukgemaakt maar er heerst ook wel een zekere vorm van massa hysterie in dit land.

Eens met rembrand

Idd, probeer het maar eens uit. Al zeg je als ouders nog zo vaak wat ze wel en niet mogen, je weet nooit hoe ze reageren als zich bepaalde zaken voordoen.

En natuurlijk vertel ik mijn kinderen een hele reeks verhalen over wat wel en niet mag, maar of het daadwerkelijk ook altijd echt werkt?

Wij wonen net in een nieuwe wijk en de buurkinderen belden zo nu en dan wel eens aan bij huizen, om te vragen of ze ook nog voetbalplaatjes hadden. Zo ook mijn zoon samen met zijn buurtvriendje, een buurman had gezegd, ja ik heb er nog een paar, kom maar even binnen, waarop mijn zoon direct zei, nee hoor dat mag ik niet van mijn moeder. Dit hoorde ik later van de betreffende buurman, ja toen was ik toch wel even heel erg trots op mijn zoon. Maar of het altijd werkt?

Het zijn idd gelukkig incidenten, en ja dit meisje was twaalf jaar. Een kind van twaalf kun je nu eenmaal niet elke seconden in de gaten houden. Ik denk dat ook haar ouders haar regelmatig hebben gezegd dat ze niet met jan en alleman mee mag gaan etc, en toch is dit meisje er niet meer.....

Voor ons als ouders zijn het moeilijke dingen.

Olijvje

Dit kan je niet voorkomen

hoe vaak we onze kinderen ook waarschuwen, opvoeden en willen beschermen,dit soort dingen zijn niet te voorkomen.
ik hoorde gisteren iemand op tv zeggen; de kans dat je door de bliksem geraakt wordt is net zo groot als dat je kind in verkeerde handen valt.
Het gebeurt dus maar heel incidenteel,maar de enige manier om dit te voorkomen is je kind in een glazen huisje zetten en er voor altijd naast gaan zitten.

Sus-anne

"ik hoorde gisteren iemand op tv zeggen; de kans dat je door de bliksem geraakt wordt is net zo groot als dat je kind in verkeerde handen valt.
Het gebeurt dus maar heel incidenteel,maar de enige manier om dit te voorkomen is je kind in een glazen huisje zetten en er voor altijd naast gaan zitten."

Ik heb het uitgerekend: de kans om door de bliksem getroffen te worden is 1 op 1 miljoen. Jaarlijks overkomt 1 kind zo'n drama. Met 4 miljoen kinderen in dit land, is die kans dus inderdaad kleiner dan de bliksem.

Door alle verhalen is mijn dochter nu bang. Ze durft zelfs niet meer alleen van school naar huis te fietsen (2 minuutjes via een veilige route). Het is geweldig als je met alle waarschuwingen je kind een veilig leven geeft, maar ik vraag me wel af hoe vrolijk en gelukkig je daar dan bij blijft. Mijn oude tante ging de deur niet meer uit omdat ze elke dag op de voorpagina van de Telegraaf las hoeveel misdaad er voorkwam.

Overigens: ik neem aan dat iedereen zijn dochters van 12 al wel uitgebreid heeft voorgelicht over de risico's van loverboys? Ik wel namelijk en ik kreeg daar opmerkingen over dat dit wel overdreven was. Zo groot was die kans ook niet. Maar met 1500 slachtoffers per jaar vond ik dát nu wel een zinnige waarschuwing.

Tihama

* alle verhalen*

inderdaad,mensen en kinderen worden bang door *alle verhalen*,tv ,internet ,de krant ,de hele media heeft ruim een week bovenop dit overigens afschuwelijke drama gezeten.
en dan is het best logisch als je kind angstig wordt.
de kunst is om als ouders de juiste dosis nuchterheid te bewaren,zeker om dat de kans zo klein is dat het jouw kind overkomt.
Maar je kan in zo,n week ook besluiten; we hebben nu genoeg drama gezien,we zetten de tv uit en gaan een spelletje doen,zo wordt je kind niet dagelijks overspoelt met zulke gebeurtenissen.
Voorlichting over loverboys vind ik heel realistisch,dit overkomt veel meer kinderen en is echt een maatschappelijk probleem.
maar ook daarin is het de kunst om je kind alert te maken,in plaat van angstig.

Verhalen van anderen

"Maar je kan in zo,n week ook besluiten; we hebben nu genoeg drama gezien,we zetten de tv uit en gaan een spelletje doen,zo wordt je kind niet dagelijks overspoelt met zulke gebeurtenissen. "

Dat vond ik nu juist zo lastig. Hier thuis is het Jeugdjournaal gekeken en hebben we het er even over gehad. Maar ze kwam met uitgebreide verhalen van school. En een buurvrouw verderop presteerde het om mij in haar bijzijn te waarschuwen dat de meisjes écht niet meer zonder continu toezicht op het veldje naast ons huis moeten gaan spelen. Het is niet onze keuze, maar de omgeving bepaalt het.

Tihama

Waan van de dag

Morgen rijdt Sven Kramer misschien wel in een wak, of wordt Geert Wilders door de bliksem geraakt en dan gaat het daar weer over. De dochter van Tihama mag dan gewoon weer op het veldje spelen van de buurvrouw, behalve bij naderend onweer.
Groeten, Maw.