Hoe krijg ik het weer gezellig aan tafel

Even streng zijn en doorpakken

Allereerst veel herkenning hoor en hier gaat het niet altijd gaat maar echt stukken beter
Ik heb ooit eens een gesprekje gehad met oudste die toen ook 4 was (nu 5,5 jr). Ik heb gezegd dat het niet aardig is als iemand zijn best doet om te koken en dat iemand dan zegt: bleh dat hoef ik niet.
Ik zei: het kan dat je iets niet lekker vindt, maar eten is niet vies. En je moet eerst proeven voordat je zegt dat je niet wil.
Er komt niks anders op tafel, het is wat het is.

Ouidste was hier echt wel gevoelig voor. Nu hij wat ouder is zegt hij echt uit zichzelf: mam bedankt dat je gekookt hebt. Ook al vindt hij niet alles even lekker.

Jongste is nu 3. Die krijst en eet slecht. Ik besteed daar gewoon geen aandacht aan. Krijsen mag niet dus als ze dat doet mag ze op de gang gaan staan. Dat weet ze nu heel goed.

Verder besteden we zeer weinig aandacht aan niet eten, maar er komt ook geen alternatief. Bij je jongste kan ik het me nog voorstellen maar missch is nu ook de tijd daar dat niet meer te doen (mede ook vanwege signaal naar de oudste).
Volgens mij moet je dus even een gesprekje hebben dat je het anders wil. Dan streng zijn over gemekker en gekrijs. Niet accepteren. Ook mogen kinderen bij mij niet op schoot tijdens het eten. Wel erna en alleen als ik zelf ook klaar ben.
Verder een beetje babbelen en niet over eten, gewoon over de dag.
Mee laten helpen met koken en boodschappen kan ook helpen trouwens. Verder las ik hier eens de tip dat kinderen 1 of 2 dingen mogen noemen die ze echt niet willen eten en dat geef je ze dan ook echt niet. De rest moet geproefd worden en er wordt niet voer gezeurd.

Veel succes. Volgens mij gaat het lukken als je duidelijke afspraken maakt hoe je het wil hebben en je daar ook aan houdt. Niet zonder eten naar de kamer sturen dat zou mijn ding niet zijn maar bij gezeur en gekrijs even op de gang krijsen tot je klaar bent, daarna gewoon terug aan tafel. Aan tafel zitten voor de gezelligheid, je hoeft niet te eten, maar je komt er wel bij zitten. Dat is bij ons de deal

groet
ps bij ons is de mac altijd een drama ALS we daar dan weer es heengaan ha ha. Ze zijn dan veel te onrustig en eten eigenlijk helemaal NIKS, nog slechter dan thuis....

En bij ons ook zo

Zoals angel zegt, zo doen wij het ook, deels.
We hebben ook een drama-tijd met avondeten gehad, hoewel die twee van ons in principe alles eten. Dus het ging alleen om de koppigheid, het uitproberen dus.

Mijn tips (een beetje en herhaling van wat angel zegt):
- aan tafel zitten en niet op schoot of spelen
- je hoeft niet te eten, maar je krijgt niets anders (dus ook geen melk omdat er anders niets ingaat: jammer dan)
- bij krijsen: op de gang en als hij/zij rustig is, weer terug aan tafel
- zelf gezellig maken aan tafel: praten over de dag, uitbundig complimentjes geven aan een wel etend zusje/broertje
- niet gaan voeren, aanmoedigen om het bord leeg te eten, niet 'nog één hapje dan krijg je een toetje'.
- Het toetje hoort er bij ons gewoon bij en is geen onderhandelingsitem. Voorwaarde is wel dat er minimaal 1 hapje geproefd moet zijn van het avondeten. Als je geen honger hebt (en dus niets eet) dan ook geen toetje (past niet in he buik - toch?).

Grootste tip: volhouden! Dit verandert niet in 1 dag. Mijn zoontje had na 1 avond gedrein in de gaten dat wij niet onder de indruk waren van zijn gedrag en dat hij zonder eten naar bed ging (wij waren niet boos, maar hij had wel honger....). De volgende dag zat hij als eerste aan tafel!

Truus

"Dat is geen gelukkig toeval maar gewoon opvoeding."
Hahahahahahahahahaha
haha
ha
Ik ben wel benieuwd naar jouw opvoedingstips. Hoe heb je het aangepakt dat je van die voorbeeldige eters hebt?

Truus, vertel vertel

hou deze waanzinnige opvoed doorbraak nu niet voor jezelf. Laat ons domme moeders meeliften op jouw fantastische methodes. Niet voor mijn oudste hoor, die eet nl. bijna alles maar mijn jongste is een heel ander verhaal.

Macdonalds

Zou wel heel fijn zijn als ik de Mac de schuld kon geven van het eetprobleem hier haha. Oudste lust bij de Mac alleen de frietjes en de macnuggets, een hamburger zal ze van zij niet aanraken en de jongste lust helemaal niets van de Mac, voor hem hadden we dus een potje bij ons. Al zal dat waarschijnlijk ook niet goed zijn voor zijn smaakontwikkeling

Jongste at hier alles tot ze ongveer 2 was, toen lustte ze opeens niets meer, geen aardapellen, geen groenten, geen vlees. We hebben haar altijd aangemoedigd om te proeven maar nooit gedwongen om iets te eten wat ze vies vond.

Ik bedoel

oudste at alles tot ze 2 werd

Maar?

hoe streng zijn jllie dan, dus dochter eet niet, oke ik negeer het, 2 keer gewaarschuwd, als wij klaar zijn gaat alles weg, tot papa het ook daadwerkelijk weghaald, dan vliegt ze huilend achter hem aan. Ik moet dan bij haar zitten en alle vieze dingetjes ervan af plukken voor haar, doen of niet doen?

en wat als ze iets echt niet lust, of eigenlijk wanneer weet je of een kind iets echt niet lust? Ze lust geen boerenkook bv, begrip ervoor hebben en zorgen dat er iets anders is (al zou ik niet weten wat) of is dat een kwestie van pech hebben en eten wat de pot schaft

wat doen jullie als de kinderen later op de avond honger krijgen, ze hebben dus met veel moeite 3 happen gegeten en om 7 uur roepen ze datz e honger hebben en peperkoek willen, doe of niet doen

Streng

Misschien zijn wij wel erg streng, maar zoals gezegd hebben we goede eters en is een drama aan tafel meestal alleen koppigheid - en dat kunnen wij ook (van wie hebben ze het toch ). Dus inderdaad, als het eten na drie keer waarschuwen ongegeten afgeruimd wordt omdat wijzelf klaar zijn, dan is het helaas-pindakaas. Gejammer en tranen veranderen daar niets aan. Dus geen eten en ook niet later nog een plakje ontbijtkoek, nee.

Als je echt weet dat je kind over zijn nek gaat bij boerenkool, zou ik dat niet op tafel zetten. Misschien over een half jaar weer eens proberen, maar niet wekelijks nu. Je zou je kind kunnen vragen om uit twee gerechten te kiezen (bv "andijviestampot met kaas en spekjes" of "boontjes met vlees en aardappels", dus gezond eten) en daar dan in meegaan. Maar dan is het aan tafel ook gewoon eten wat er is en niet weer uitzonderingen gaan maken.

Overigens...

...komen dit soort situaties bij ons zeer zelden voor tegenwoordig. Het komt met fases lijkt het wel, onze peuterpuberzoon weet weer even wat zijn plek is en doet gezellig mee aan tafel. Soms heeft zet een beginnetje tot opstand aan, maar bedenkt zich snel wanneer we hem eraan herinneren dat hij niets krijgt als hij niet aan tafel komt.

Hoe

Ik maak korte metten met uitspraken als 'blegh' of 'bah'. Dat wil ik niet horen aan tafel. Als je niet wilt eten wat op je bord ligt, eet je niet maar loop je ook niet te klieren. Meestal heb ik wel wat bijgerechten op tafel staan die ze dan wel lusten (sla met kaas, en dan alleen de kaas, of kroepoek). Na het eten een toetje, dat lusten ze altijd wel We hebben wat gerechten die ze altijd wel eten (maccaroni, gebakken aardappels met vis en sperziebonen), die staan onevenredig vaak op het programma. Als ze niet eten krijgen ze ook niets anders. Dan moeten ze wachten tot het ontbijt.

Net als mamavantwee

inderdaad Ayla niet in meegaan. Het overkomt haar maar 1 keer hoor dat het bord weggaat terwijl ze het eigenlijk niet wilde. Ik zou een of twee keer aangeven dat borden bijan weggaan. Ik doe dat ook aan de hand van mijn eigen bord (mama en papa zijn bijna klaar dus dan gaan de borden bijna weg). Ze krijgen iets meer tijd dan wijzelf eten. Maar weg is weg, ze mogen toetje (yoghurt) en dan daarna niks meer ook niet bij honger. Jammer dan, dan weet je hoe het werkt morgen.

Ook wij hebben 2 versch eters Truus. Een alleseter die bereid is te proeven en een miesmuizer. Overingens at de alleseter als dreumes ALLES (olijven, haring, etc) maar toen hij 2 was was dat over. Nu is hij 5 en bereid dat soort dingen weer te proeven.

Zoon van 5 lust echt geen spinazie en spruiten. Ik doe wel altijd een beetje op zijn bord maar maak voor hem dan een alternatieve groente. En vraag hem te proeven. Soms neemt hij voor de vorm een likje maar hij zegt steeds dat hij het echt niet wil. Ik probeer het ook weleens in andere vorm op te dienen dus spruitjes hadden we laatst met rozijnen en kaas. Dat wilde hij dan ook wel weer proeven.

Dus even een beetje streng worden en dan hebben ze het gauw door.
Suk6

Streng

Is hier niet een spreekwoord over: Zacht heelmeesters maken stinkende wonden.

Ik ben hier heel streng in: klooien, raar doen of rommel schoppen tijdens het eten betekent dat je je bord kwijt bent. De eerste keer leverde dat een krijspartij van hier tot tokio op, nu is dreigen voldoende om iedereen weer normaal te laten functioneren aan tafel.

En ja, ik zorg wel dat er altijd iets op tafel staat dat ze lusten (tenminste voor dat ene kind dat dingen lust). Als je bang bent dat ze daardoor met honger naar bed gaan zou ik zeggen: zorg voor de eerste dagen voor een extra vullend toetje. Dan kan je het bord weghalen, en (zonder dat zij het merken) toch een extraatje geven.

Geen alternatief

Oudste (7) eet al jarig weinig bij het avondeten, jongste (bijna 6) eet alles en eet normale porties. Vanaf het begin heb ik nooit iets apart gekookt of een boterham gegeven ipv wat ik gekookt had. Ik houd er ook nooit speciaal rekening mee. Als ze iets niet lusten, dan niet. Morgen beter. Als ze echt honger hebben, eten ze altijd wel iets. En anders maar stevig ontbijten de ochtend erop. Bij iets nieuws moeten ze in ieder geval 1 hap proeven. Toetje krijgen ze alleen als ze normaal gegeten hebben, dwz opeten wat ze zelf opgeschept hebben.
Of je makkelijke eters hebt of niet heeft niks met opvoeding te maken, dat zie ik wel aan mijn dochters. Maar je kunt ze wel leren ermee om te gaan. En ze kunnen ook aan smaken wennen, dat is wel leuk om te merken! Sterkte Ayla, komt goed hoor!

Hier

zeggen we een keer of 10 per avond "ga nou eten", "niet praten nu eerst eten".

En dan ook nog en keer of 5 "haal je elleboog uit je bord".

Ik vind het ook niet altijd prettig, ik laat het nu vooral aan vriend over. Die heeft het geduld om erbij te blijven zitten, ik ben na 10 minuten wachten er klaar mee. Als hij er niet is dan haal ik het eten gewoon weg, pech voor haar ze krijgt van mij dan een toetje en klaar.
En ze eet dan dus ook te weinig. Drinken is hier een nog groter issue, ze drinkt veel te weinig, we moeten daar constant aan herinneren, ook op school is het opgevallen dat ze te weinig drinkt.

Oh ergerlijk, waarom moet er zoveel energie ingestopt worden...

(goh wat ben ik ongeduldig de laatste tijd... ik erger mij constant lijkt wel... hmm).

Zo weinig mogelijk energie insteken en je niet ergeren

Zie titel, dat helpt. Zorg gewoon dat JIJ het gezellig hebt en stug dooreten, hinderlijk gedrag op de gang verder laten uitrazen en niet bang zijn dat ze eten tekort komen (volgens een kinderarts kunnen kinderen jaaaren leven op 1 roomijsje per dag).

Regeldagen

ayela, al eens gedacht aan het verschuiven van de warme maaltijd? Dat hielp bij mij. 's middags warm en 's avonds een boterham voor de kinderen.
Dit soort gedoe kwam bij mij thuis ook met horten en stoten, totdat ik op het idee kwam dat dat misschien wel net zoiets kon zijn als tijdens de babytijd, gewoon het verschuiven van het ritme, de regeldagen.
Het ging ook vaak samen met meer brood eten 's ochtends of 's middags. Of meer melk of sap willen drinken.
Een periode 's middags warm eten, zette ze weer op de rails. Is dat haalbaar voor jou?
Groet,
Miriam Lavell

Hier geen gezeur aan tafel...

Het allerbelangrijkste vind ik dat er niet gezeurd wordt aan tafel en dat het gezellig is. Dat is bij mij dus een startpunt... (bij jouw is dat het uiteindelijke doel).
Ik schep iedereen van alles wat op. Ze hoeven niets op te eten wat ze niet willen (uiteindelijk eten ze hun bord bijna altijd leeg). Ze peuteren het er zelf maar uit (maar er mag niet over gezeurd worden en/of in de pan terug worden gegooid) of ze laten het maar liggen. Bami is bij de één niet favoriet, dus hij eet weinig bami en wat meer augurkjes. So be it.

Ik dreig niet met 'geen toetje' of 'meteen naar bed' als ze niet willen eten. Ze kiezen zelf maar of ze willen eten of niet. Als het bord niet leeg is, is dat ook prima. Na 20 minuten komt het toetje op tafel.

Als ik weet dat we een groente eten die niet favoriet is, dan maak ik een fruitshake (yoghurt met veel vers fruit) of fruitsalade als toetje.

Sinds een half jaar mogen ze één ding aangeven dat ze echt niet willen eten, dan mogen ze een boterham eten ipv zuurkool en pizza.

Het geheim zit hem - voor mij - in het 'niet pushen'. Uiteindelijk eten ze dan bijna alles. En als ze echt slechte eters zouden zijn, zou ik dat de rest van de dag oplossen door wat meer fruit te geven en/of een blokje kaas/plakje vleeswaren tussendoor.

Kostelijk truus

Hahaha Truus, ik lig volledig in een deuk. Echt geweldig die posting van jou, zoiets grappigs heb ik lang niet gelezen. Thanks!

Hier: Wie niet gezellig is gaat maar buiten zitten met zijn bord. Dus ook als je zeurt. Vieze "dingetjes" niet eten, prima hoor, maar je proeft er wel één om het te leren eten en de rest vis je er zelf maar uit. Stamppotten: ik geef zoon de aardappelen, groente en vleesdingen apart. Dan eet hij in elk geval zijn aardappelen op, en zeker één hapje groente (om te leren eten). Dat geeft hem het gevoel zelf controle te hebben over zijn eten.
Dreumesje hier van 1 maand jonger dan die van Ayla: eet als we mazzel hebben 2 kleine happen groente. En daarna geef ik hem 2 of 3 boterhammen met leverpastei en appelstroop. Anders ligt hij 's nachts te brullen van de honger, daar heb ik mezelf mee. Ik ga er geen druk op leggen dat hij meer groente eet, ik heb er gewoon geen greintje zin in. Ik geef overdag extra fruit en een vitaminepil.

Alles apart

Ik doe voor mijn zoontje altijd alles apart op zijn bord, dus droge pasta of rijst en dan ernaast groenten en andere dingen die op het menu staan. Als alles door elkaar zit eet hij het vrijwel nooit. We maken nooit ruzie over eten, hij mag zoveel eten als hij wil, niks is ook goed. Meestal eet hij wel yoghurt of fruit toe.

Of eten, of niet.

Wij zitten nu met zijn 3-en aan tafel, de jongste van 3 maanden in de wipstoef op tafel en krijgt na ons avondeten een fles.

Oudste van vier eet met ons mee. Wij zeggen een paar keer "eten" als hij niet uit zichzelf eet. Niet eten en wij zijn al klaar? Dan wordt zijn bord weggezet. Wel een toetje, dit hoort bij onze maaltijd. Wij schenken er niet teveel aandacht aan.

Ik heb hem nooit een fles gegeven als hij niet at. Niet eten? Dan niet eten, maar geen andere optie.

Grootste uitdaging aan onze tafel op dit moment is het kunnen eten met de jongste op tafel, die eigenlijk moe en dreinerig is. Snel scheppen en spaaien dus, afruimen, opruimen, vaatwasser inruimen, koffie zetten, fles maken, fles geven, oudste onder de douche, kinders in bed en RUST!

KOFFIE!

Linda

Hier ook drama gehad

de oudste drie hebben altijd gegeten als dijkwerkers,nooit problemen,nooit gezeur.
toen kwam de jongste,wat een drama.
lust ik niet,geen honger ,allerlei smoesje kwamen voorbij.
wij hebben altijd gezegd,eten doe je aan tafel ,op etenstijd.
dus ervoor of erna kreeg ze niets anders ,behalve een stuk fruit rond vier uur ,op een gegeven moment,(ze was toen vier)hebben we gezegd,oke ,wat jij opschept eet je op.maar geen gezeur meer aan tafel.wij bemoeien ons er niet meer mee.
vanaf die tijd ging het langzaam aan beter.
ik ergerde me wel vaak als ik zag wat een muizenhapjes er op haar bord belanden,( maar ik zei er niets van)want ze at wel alles op
het belngrijkste verschil was dat het weer gezellig werd aan tafel.
nu is ze elf ,nog steeds geen grote eter,maar heel af en toe is ze zelfs als eerste klaar,en nog minder vaak schept ze zelfs twee keer op.

Maar wat geef je ze dan

je hebt het over lekker en gezond eten en daar consequent in zijn.

Kan je niet wat voorbeelden geven dan ? Ik erger mij ook aan mensen die veel niet lusten. Vraag mij af of dat voorkomen had kunnen worden als ze als kind anders waren opgevoed.

Truus

Ja, dat kan ik begrijpen, dat je het vervelend vind als mensen met grotere kinderen met een wensenlijst aankomen. Ik vind dat ook niet kunnen, als ze het geboden eten niet lusten, dan eten ze maar een boterham...of niks.
Overigens vind ik je meest recente bericht een stuk genuanceerder dan je 1e bericht.

Truus de stelligheid

waarmee je het brengt, dat is wat storend is. Je kan best wat sturen met eten, zo'n waslijst met wensen en eisen als je ergens gaat eten vind ik ook niet kunnen. Maar het is gewoonweg niet zo dat je van elke slechte eter een goede gezellige eter kan maken.

Zat volwassenen die niets lusten terwijl broer en zus daarin heel anders zijn. Ik vind dat zelf irritant, bijvoorbeeld mijn schoonzus die dan roept 'dat lust ik niet hoor'. Heel irritant eigenlijk maar tja die heeft toch echt dezelfde opvoeding gekregen als mijn vriend die wel alles lust en eet.

Truus

eet jij dan alles? Ik niet, er zijn bepaalde gerechten waar ik zelf van ga kokhalsen en dus echt niet eet (wortelstamppot brrr) waarom zou ik mijn dochter dan dwingen om iets te eten waar ze van gaat kokhalsen, ook kinderen kunnen iets echt net lekker vinden. En dat heeft niets met de Mac te maken. Wat de kinderen hier zo super aan de Mac vinden is het cadeautje bij de happy meal, de fristi die ze maal zeldzaam krijgen en het spelen in de binnenspeeltuin. De frietjes etc zijn eigenlijk van ondergeschikt belang.

Miriam, ´s middags warm eten is niet echt een oplossing, we eten in het weekend wel eens warm ´s tijdens de lunch maar ook dan is het drama, niets lusten en niets willen. Vooral de oudste is een boterham kind, die zou het liefste altijd brood eten.

Ik vind het moeilijk om te bepalen wanneer wel meeeten en wanneer niet, ze lust zoveel niet. Als we aardappelen, vlees groenten maken zorg ik altijd dat er wel iets van groenten is dat ze lust, want ze lust ook geen aardappelen of er moet een kilo apelmoes overheen gegoten worden zodat ze de aardappel niet meer ziet. Vlees lust ze alleen braadworst of gehaktballen dus veel vlees eet ze ook niet. Blijft over de paar erwten die ze dan wel eet. Krijg je zoiets als lasagne is het al moeilijk, of ik moet toestaan dat ze alleen het bijbehorende stokbrood met kaas eet. eten we macaroni dan wel alleen de grote pijpmacaroni en zonder saus dus haar portie apart houden en dan geraspte kaas eroverheen.

wordt al moe van het denken erover

Apart eten

Truus:"(ik heb het hier over 8 tot 14 jarigen he)"
ayela heeft het over een dreumes en een kleuter. Dat is een ander verhaal. Positief in jou bijdrage is wellicht het vooruitzicht. Straks, als de kinderen 8 en 14 zijn, is ook ayela dit gedoe weer vergeten.
Ayela:"Miriam, ´s middags warm eten is niet echt een oplossing, we eten in het weekend wel eens warm ´s tijdens de lunch maar ook dan is het drama,"
'we' is dan weer in complete setting met paps? Hm...
Waar je een beetje voor moet waken is dat dit gedrag onderdeel wordt van het eetritueel. Dat was een van de redenen dat 's middags warm ook werkte. Zij aten dan warm (ik niet) en ik had alle tijd voor ze, zonder ergernissen van paps (of paps had alle tijd zonder mijn bemoeienis). 's avonds kregen ze een boterham en hop naar bed. Daarna waren paps en ik aan de beurt. Heerlijk. Romantisch, zo met zijn tweeën.
Andere oplossing, zeker voor je oudste: Kook in het weekend met haar samen. Maak wat zij lekker vindt. Maakt niet uit wat het is. Gehaktbal, sla en een stukje brood is trouwens ook een goede maaltijd. Aardappel hoeft niet.
"Ik vind het moeilijk om te bepalen wanneer wel meeeten en wanneer niet, ze lust zoveel niet. "
Ik zou niet met haar willen eten zolang dat zo lastig is. Geef de kinderen maar apart dan. Eet je zelf lekker lasagna met je man. Als kind nu ook weer eens dolgraag samen.... dan valt daar over te praten mits...
Groet,
Miriam Lavell

Slechte eters

Ook hier een gezin met 2 slechte eters. Oudste van 7 roept ook meestal dat ze iets niet lust. Ze eet er vervolgens ook meestal wel een aantal happen van, maar dat duurt dan erg lang. Ze begint pas met eten als wij al halverwege zijn. Soms kan ze ook weleens erg zitten zeuren etc. en dan moet ze op de gang tot ze weer normaal kan doen.
Jongste van net 4 eet al net zo langzaam, lust eigenlijk bijna alles wel, alleen volstrekt geen pasta (macaroni, spagetti, lasagne), vindt oudste juist weer lekker. Dat is dan ook het enige moment dat jongste dan een boterham mag eten, wel met wat tomaatjes erbij of fruit toe. Jongste wil ook het liefst gevoerd worden, wat we proberen niet meer te doen, want daar wordt hij toch echt te groot voor.
's middags warm eten is bij ons ook echt geen optie. Kinderen hebben op school continurooster, dus eten 3 dagen tussen de middag niet thuis, ik werk deze dagen zelf ook en bovendien ik moet er niet aan denken 's morgens al te moeten koken. Ik denk ook niet dat het uit zal maken.
En de mc Donalds, tja, we komen er soms wel en dat is dan echt een feestje, maar eten doen de kinderen er nauwelijks hoor. Het gaat inderdaad vooral om het speeltje en het spelen daar. Wij gaan dan ook meestal met lunchtijd naar de Mac. zodat ze 's avonds nog iets gezonds kunnen eten.
Wat betreft de sfeer aan tafel, we stimuleren de kinderen wel te eten, maar gaan er niet teveel op in als ze niet eten. Mijn man en ik gaan gewoon gezellig praten en de kinderen mogen meepraten, maar wel eten.
Mijn dochter kan daar weleens in doorslaan, ze zit dan alleen maar te praten en dan vraag ik haar: waarvoor zitten we nu aan tafel? Om te eten is dan het antwoord en dan eet ze wel weer. Als wij (ouders) klaar zijn, spreken we vaak met de kinderen af hoeveel hapjes ze nog moeten nemen en dat doen ze dan meestal wel. Daarna wordt er afgeruimd en evt. nog een toetje gegeten. Soms fruit, soms een ijsje, maar soms ook geen toetje. Net hoe het uitkomt.

Tis allemaal de schuld van macdo

*grijns*
Tja wat kan ik zeggen... buiten dat ik wel moest lachen toen ik je verhaal las ... het was ook zo herkenbaar .
Opvoeding, hmm ik ga er me niet in mengen, vind het iets te zwart wit.
Mijn eigen verhaal of beter dat van mijn kinderen wil ik wel delen. Oudste is bijna 8 en was vanaf 15 maanden een ramp voor het eten, tot die tijd at ze gewoon alles, ik maakte altijd zelf eten voor haar, het liefst at ze venkel met courgette, paprika en kip. Gezond en helemaal geen 'platte' smaken. Alleen op het moment dat ik haar wou doen eten met stukjes erin was het om zeep! Het is een strijd geworden, een gedoe, een hel op den duur. Rond de tijd dat ze 4 was heb ik gezegd ' nu is het genoeg! Niet willen eten ewel dan eet je maar niet' , en dus zo ging het ook. Ik moest vreselijk op mijn tanden bijten weer niet aan tafel te zitten aandringen of me zorgen te maken of ik haar nu niet ondervoedde etcetc. Het rare was wel dat ze rare dingen zoals sterke kazen, vispate's, wild, scampi's, mossels, zelfs foi gras ( eet ik zelf niet maar was op een kerstfeestje )allemaal wel lust, en bvb appelmoes ofzo daar gruwde ze van, nu nog.Haar eetgewoonten zijn nu veel verbeterd, ze eet, ze proeft, bepaalde dingen zijn met meer gezeur ... Achteraf gezien denk ik dat haar keelamandelen er voor iets tussenzaten, die waren extreem groot, zijn vorig jaar verwijdert en toen de overgang naar stukjes inging kokhalsde ze ook steeds, dit in combinatie met een zeer koppig karakter LOL.
Zoon , bijna drie is een al even erg monster op gebied van eten.Nochtans van bij het begin had ik me voorgenomen me er niet in op te jagen maar ja ... Hij eet eigenlijk 's ochtends altijd heel goed maar bvb warm eten is een gedoe, hij lijkt soms panisch te zijn voor bepaalde etenswaren. Dus ik geef hem zijn bord, niet eten , ok dan niet. Eet hij flink of doet hij op zijn minst zijn best dan krijgt hij een chocolaatje.
Een strijd over eten met je kind kan je denk ik niet winnen.