Hoe hiermee om te gaan? (Labiele oudtante)
Even een situatieschets, ik probeer het zo kort mogelijk te beschrijven.
Mijn man heeft een tante (oudtante van mijn kind, 1,5jr), waar hij weinig tot geen contact mee heeft. Ik heb haar één keer op een begrafenis gezien, verder nooit. Mijn schoonmoeder (haar zus dus), heeft ook jarenlang weinig tot geen contact met haar gehad.
Ze heeft haar hele leven in het teken van haar eigen bedrijf gezet, en daarbij nauwelijks naar haar eigen kinderen omgekeken, laat staan haar kleinkinderen. Als gevolg hiervan heeft ze nu (in de herfst van haar leven, nu ze met pensioen is) geen contact met haar eigen kinderen en kleinkinderen. De laatste jaren is ze, mede hierdoor, zeer labiel en depressief. Haar kinderen houden echter (terecht, als ik de verhalen mag geloven) voet bij stuk, en willen geen contact meer met haar.
Het contact met mijn schoonmoeder heeft ze hersteld, maar m.i. op een ongezonde manier. Vaak belt ze mijn schoonmoeder op, en spreekt urenlang over hoe labiel ze is, hoe slecht het met haar gaat, enz. Mijn schoonmoeder is hierin een vrij naïef, en is allang blij dat het contact hersteld is.
Tot zover.
Sinds mijn kind geboren is, heeft ze voor mijn gevoel een ongezonde obsessie voor hem. Ze projecteert alles wat ze bij haar eigen kleinkinderen gemist heeft, op mijn zoon. Dit uit zich onder andere in lange, warrige brieven met cadeautjes. Ook vraagt ze mijn schoonmoeder vaak om filmpjes van mijn zoon, die mijn schoonmoeder dan (tegen onze wil in, ik heb haar herhaaldelijk gevraagd hiermee te stoppen) doorstuurt. Deze kijkt ze dan midden in de nacht urenlang, zodat ze zich beter voelt.
Ik vond dit al echt heel vervelend, maar troostte me maar met de gedachte dat ze ver weg woont, en verder niets met mijn kind van doen heeft. Tot vandaag. Mijn schoonmoeder is hier om op te passen (ik werk vanuit huis, mijn man is op een congres), en nou stond ze hier zojuist onaangekondigd (als 'verrassingsbezoek') op de stoep. Voor ik het wist stond ze binnen en nu zit ze dus as we speak beneden met mijn kind te spelen (ik zit boven in een vergadering waar ik niet weg kan). Ik vind dat hier echt een grens overschreden is, en weet echt goed hoe hiermee om te gaan. Ik wil haar eigenlijk überhaupt niet in het leven van mijn zoon hebben, en ik voel me echt een slechte moeder dat ik mijn kind niet beter tegen haar beschermd heb.
Mijn kind is niet haar therapiebaby, en ik wil haar niet in zijn leven. Mijn schoonmoeder en man zien het probleem helaas niet zo..
Daar heb ik jouw drang om te onderwijzen niet voor nodig eigenlijk.
Ontopic: Ik vind een aantal reacties schrikbarend. En dat was het eigenlijk.
Ik had haar niet binnen gelaten en als je schoonmoeder open heeft gedaan en haar binnen had gelaten zou ik beide dames je huis uit bonjouren.
Stuur de pakjes retour afzender, dan zal 't kwartje toch wel vallen?
redbulletje schreef op 14-11-2021 om 12:16:
Ik had haar niet binnen gelaten en als je schoonmoeder open heeft gedaan en haar binnen had gelaten zou ik beide dames je huis uit bonjouren.
Dat zijn de acties die horen bij achter je standpunt blijven staan en daarnaar handelen inderdaad.
RodeKrullenbol schreef op 14-11-2021 om 11:43:
[..]
Wil je de discussie over de antipsychiatrie opnieuw oprakelen? Maak je
(verheven) borst dan maar nat! Je zult ongetwijfeld onaangenaam getroffen worden
door de schrikbarende verhalen die "het volk" te vertellen heeft naar
aanleiding van het beleid dat ooit door al te idealistische, nogal elitair denkende babyboomers in het leven
is geroepen.
En dan gaat het niet alleen om verhalen over overlast gevende buren e.d., maar ook om het gebrek aan medische zorg voor labiele personen.
Precies! Als mensen met psychiatrische problematiek op de goedheid van de samenleving worden afgeschoven, zijn het altijd dezelfde mensen die hun grenzen oprekken voor overlastgevende mensen. Als je daar een aantal keer flink je neus aan hebt gestoten piep je wel anders dan gaan lopen beweren dat je je deur open moet gooien voor grenzeloze medemensen met psychische problemen. Je hebt geen idee in wat voor ellende je terecht kan komen als zo’n situatie verergert en hoeveel moeite het je kan kosten om jezelf er weer aan te onttrekken. Je vindt ook niet iemand anders om zorg voor ze te dragen als het misgaat. Vooral met mensen die bij zichzelf geen probleem zien, kun je enorm in de problemen komen. Want die helpt natuurlijk niemand. Je kunt dan helemaal nergens terecht. Ik ben echt wel bereid om een beetje voor mijn medemensen te zorgen maar het moet wel wederkerig blijven. En dat is deze mevrouw niet: wat ze lijkt te geven (cadeaus, brieven, aandacht) is eigenlijk nemen.
Blue en Max: echt fijn dat jullie aardig zijn voor jullie medemensen.
irmama schreef op 14-11-2021 om 12:08:
[..]
Ze wil alleen voor zichzelf contact met dat kind, snap je het dan echt niet??
Nee want ik zie daar geen probleem in, mijn kind is geen verlengde van mij. Als hij iemand aardig vind die ik absoluut helemaal niks vind maak ik daar verder geen probleem van of ik laat het contact aan zn moeder over.
BlueFawn schreef op 14-11-2021 om 12:38:
[..]
Nee want ik zie daar geen probleem in, mijn kind is geen verlengde van mij. Als hij iemand aardig vind die ik absoluut helemaal niks vind maak ik daar verder geen probleem van of ik laat het contact aan zn moeder over.
Een kind van 1 leest geen brieven en is mensen niet dankbaar voor cadeaus. Dit kind vindt die oudtante niet aardig. Daar heeft dit ook helemaal niks mee te maken.
Uiteindelijk gaat meebewegen met de issues van die vrouw haar helemaal niets helpen. Ze heeft immers behoeftes die niemand kan vervullen.
Dat was ook bij mijn schoonmoeder. Dan kun je wel fijn meespelen dat haar kleinkind een soort reïncarnatie van haar verloren kind is, want zielig en zo, maar wat zij wil gaat nooit terugkomen. Dus daar moest echt wel een grens aangegeven worden: dit is niet jouw kind en jij hebt er niets over te zeggen. Heeft ze meer aan dan maar aanmodderen in zo'n waangedachte.
Mija schreef op 14-11-2021 om 12:42:
[..]
Een kind van 1 leest geen brieven en is mensen niet dankbaar voor cadeaus. Dit kind vindt die oudtante niet aardig. Daar heeft dit ook helemaal niks mee te maken.
De moeder vindt de oudtante niet aardig bedoel je?
Valeria schreef op 14-11-2021 om 13:11:
Uiteindelijk gaat meebewegen met de issues van die vrouw haar helemaal niets helpen. Ze heeft immers behoeftes die niemand kan vervullen.
Dat was ook bij mijn schoonmoeder. Dan kun je wel fijn meespelen dat haar kleinkind een soort reïncarnatie van haar verloren kind is, want zielig en zo, maar wat zij wil gaat nooit terugkomen. Dus daar moest echt wel een grens aangegeven worden: dit is niet jouw kind en jij hebt er niets over te zeggen. Heeft ze meer aan dan maar aanmodderen in zo'n waangedachte.
Is dit niet een beetje je eigen ervaring projecteren? Wie weet heeft tante eigenlijk maar weinig interesse in het kind aangezien ze pas na 1,5 jaar een keer kwam kijken, het echte baby is er dan wel vanaf hoor. Dus tot zover de therapiebaby.
BlueFawn schreef op 14-11-2021 om 13:41:
[..]
De moeder vindt de oudtante niet aardig bedoel je?
Dat mag toch? Als volwassene bepaal jij wie er in 't leven van je kind mag tot dat kind zelfstandig vriendschappen kan sluiten. Maar een ongewenste tante kun je gewoon uit je leven weren. En zolang schoonmoeder close is met die vrouw en dingen doorstuurt zou ik stoppen met haar foto's te sturen en haar gedeeltelijk te blokken op Facebook.
redbulletje schreef op 14-11-2021 om 14:03:
[..]
Dat mag toch? Als volwassene bepaal jij wie er in 't leven van je kind mag tot dat kind zelfstandig vriendschappen kan sluiten. Maar een ongewenste tante kun je gewoon uit je leven weren. En zolang schoonmoeder close is met die vrouw en dingen doorstuurt zou ik stoppen met haar foto's te sturen en haar gedeeltelijk te blokken op Facebook.
Maar dat zal de relatie met schoonmoeder en man waarschijnlijk niet verbeteren.
En dan zou ze maar beter nooit meer foto’s van haar kind online zetten en zeker niet op facebook
BlueFawn schreef op 14-11-2021 om 14:06:
[..]
Maar dat zal de relatie met schoonmoeder en man waarschijnlijk niet verbeteren.
En dan zou ze maar beter nooit meer foto’s van haar kind online zetten en zeker niet op facebook
Dat laatste lijkt me sowieso verstandig.
BlueFawn schreef op 14-11-2021 om 12:38:
[..]
Nee want ik zie daar geen probleem in, mijn kind is geen verlengde van mij. Als hij iemand aardig vind die ik absoluut helemaal niks vind maak ik daar verder geen probleem van of ik laat het contact aan zn moeder over.
Het heeft niets te maken met " het verlengde," het gaat om.de intentie waarom ze contact zoekt.
BlueFawn schreef op 14-11-2021 om 13:44:
[..]
Is dit niet een beetje je eigen ervaring projecteren? Wie weet heeft tante eigenlijk maar weinig interesse in het kind aangezien ze pas na 1,5 jaar een keer kwam kijken, het echte baby is er dan wel vanaf hoor. Dus tot zover de therapiebaby.
Dat zou kunnen. In het verhaal zitten echter wel wat red flags. Behalve de fixatie op een onbekende baby, is het feit dat ze haar eigen nageslacht rechtszaken aandoet en ze niet meer ziet een bijzondere omstandigheid. Opgeteld al met al voor mij reden voor terughoudendheid. Voor jou kennelijk niet. Dat kan hè. We zijn niet allemaal hetzelfde.
Maar goed, volgens mij weet TO inmiddels wel hoe ze hiermee wil verder gaan.
