Hoe gaat het toe in de Nederlandse jeugdhulpverlening

Ik lees het zo

En dat maakt t volgens mij ook lastig, meerdere interpretaties mogelijk:

Als een woning wordt gebruikt voor het verlenen van jeugdhulp, dus bij alle aangemelde gezinnen die jeugdhulp krijgen. In alle gevallen waarbij kinderen hulp krijgen, die dat in een woning, dus ook thuis in hun eigen gezin, krijgen. aar die kinderen wonen.

Overigens zullen pleegouders dit zeker niet fijn vinden...

Er mag zoveel niet....

....maar daar heb je niets aan als het toch gebeurt.

In de jaren dat wij met jeugdzorg te maken hadden is er zoveel gebeurd wat niet mocht.....maar je staat machteloos, er wordt een draai aan gegeven en het is vervolgens de hulpverlener die geloofd wordt.

Voorbeeld uit de praktijk: hulpverlener staat op onverwacht op deur en ramen te beuken, wil binnen. Dit komt niet uit (soms staan mensen nl op het punt naar hun werk te gaan en de kinderen weg te brengen) en we vragen haar op een later moment terug te komen. Ik draai mij om naar kind en hulpverlener glipt zo langs mij en zet zich neer in MIJN huis in MIJN bank en wil praten. Niet eens over bijzondere dingen, maar ze heeft de verplichting eens in de zoveel tijd langs te komen, een afspraak in de buurt ging niet door en dus.....dan had ze het maar gehad. En ik, ik moet volgens haar meewerken, want er is een ots. Vriendelijk verzocht om weg te gaan omdat ik moest gaan werken. Ik ben bereid een andere afspraak te maken. Ze gaat niet. Ik pak mijn telefoon en zeg dat ik haar weigering te vertrekken ga filmen. Ze stapt op. En rapporteert vervolgens aan de rechter dat ik de hulpverlening het zicht op de kinderen onthoud, zelfs hulpverleners wegstuur als mij dat goeddunkt. En de rechter, die wordt boos op mij en luistert naar niets meer van wat ik zeg. Ik heb mee te werken. Tsja, daar is geen wet tegen gewassen.

Artikel Trouw

Kop: 'Een tik geven, dat doe ik dus niet meer'. (Adri Vermaat, Trouw 7 oktober 2013)

"De melding bij de Raad voor de Kinderbescherming dateert van drie maanden geleden.Een moeder zou haar 10-jarige zoon fysiek en geestelijk zodanig hebben mishandeld, dat hij in zijn ontwikkeling wordt belemmerd. Centraal voor de kinderrechter staat de vraag of een ondertoezichtstelling (OTS) voor de jongen noodzakelijk is, zoals de Raad verlangt. In dat geval komt er een gezinsvoogd die de moeder helpt bij de opvoeding en verzorging van haar kinderen. De moeder blijft verantwoordelijk voor de opvoeding, maar haar gezag wordt beperkt.
Een medewerker van de Raad voor de Kinderbescherming vertelt de rechter dat er zorgen zijn over de 'financiële problematiek' van de moeder. Ook zegt hij dat de vrouw mogelijk een alcoholprobleem heeft.
'Het is belangrijk dat de zoon niet belast wordt met de problemen van zijn moeder', houdt een medewerkster van Bureau Jeugdzorg (BJZ) de kinderrechter voor. 'De gezinszorgen moeten in kaart worden gebracht. Het is belangrijk dat er snel een contactpersoon wordt aangewezen.' Onbewogen zit de moeder naast haar raadsvrouw. Meermalen knikt zij instemmend als die het woord heeft. 'OTS moet worden afgewezen', bepleit de advocate. 'Het gaat hartstikke goed met de jongen. Dat in de stukken staat dat hij is blijven zitten klopt niet. Een jaar geleden is hij niet overgegaan. Nu wel'.
De raadsvrouw haalt een uitgeprint mailtje tevoorschijn. Hierin staat dat de moeder voor haar geestelijke problemen zélf een psycholoog heeft ingeschakeld. Lang durfde ze dit niet vanwege haar Surinaamse afkomst. 'In Suriname wordt bezoek aan een psycholoog gekoppeld aan gek zijn', is haar uitleg hierover aan de rechter. 'Maar morgen heb ik de eerste afspraak met hem.'
De rechter vraagt wie de e-mail heeft verstuurd. Als de raadsvrouw het antwoord even schuldig blijft, zoekt de moeder in haar portefeuille en vindt daar het visitekaartje dat zij nodig heeft. 'Een sociaal team van de gemeente.'
De advocate: 'De hulp van dat team naar de financiën van mevrouw loopt al een tijdje. Haar alcoholprobleem is van lang geleden. Drinken doet zij niet meer. Het klopt dat zij een eindgesprek met de ambulante spoedhulp heeft geweigerd. Dat was van de schrik. Ze dacht dat er één iemand aan de deur zou komen, maar het bleken vier, vijf man. Dat durfde zij niet aan.
De moeder zegt dat zij haar zoon niet bedreigt. 'Ik ben alleen streng en duidelijk. Ik heb hem weleens een tik tegen het hoofd gegeven. Ik heb begrepen dat dit in Nederland niet mag. Dat doe ik dus niet meer.' Haar raadsvrouw vult aan: 'De jongen is vrolijk en reageert adequaat. Hij luistert goed naar zijn moeder.' De medewerkster van de Raad voor de Kinderbescherming is blij dat in het gezin 'het nodige in gang is gezet.' Maar hij hect aan 'goed monitoren'.
De rechter bepaalt dat de jongen voor vier maanden onder toezicht wordt gesteld. Vóór afloop van die termijn bekijkt de rechter of verlenging (nog) noodzakelijk is."

Met als verwijzing een artikel in de bijlage De Verdieping: oordeel niet te snel, lees eens een vonnis.

Tsjor

Scannen

Ik ben niet zo handig met scannen en pdf-formaten, dus ik heb toch maar even getypt.

Als je het artikel scant, dan valt op dat:
- er een rooskleurig beeld is van een gezinsvoogd (helpt moeder bij de opvoeding....);
- de gronden die in eerste instantie aangehaald worden bij uitstek terreinen zijn, waar een gezinsvoogd zich níet mee bemoeit (financiën, alcohol bij moeder);
- De optiek dat een kind niet 'belast' wordt met de gezinszorgen is een fata morgana, elk kind groeit op in een gezin met de zorgen die daarbij horen; bovendien staat daar niet tegenover met welke jeugdzorgzorgen het kind belast wordt na een OTS, bijvoorbeeld: te weinig geld en tijd van de gezinsvoogd, wachttijden als je iets wil, eventuele uithuisplaatsingen zonder dat er goede adressen zijn, vervolgens talloze overplaatsingen etc. etc.
- als dan blijkt dat alle feitelijke gronden voor een eventuele OTS weggevallen zijn (kind is niet blijven zitten, moeder snapt dat je in Nederland anders opvoedt, moeder drinkt niet meer, moeder loopt bij de psycholoog, en met het kind gaat het goed) komt een nieuwe doelstelling voor de OTS uit de hoge hoed: het hele proces monitoren. Zou dat sociale team van de gemeente daar blij mee zijn, dan zij nu gemonitord worden? En de psycholoog, en de school? En wat is dan de inhoud van dat monitoren? Welke bemoeienis met wie en op basis van welke taken en verantwoordelijkheden gebeurt dat dan?

Kortom: een dood konijn uit de hoge hoed. Maar het werkt wel. Vier maanden en ondertussen kijken naar/ zorgen voor verlenging. Waarschijnlijk is dat laatste de belangrijkste inhoud van de activiteiten van de te benoemen gezinsvoogd: zorgen dat er na vier maanden een verlenging is.

Overigens: in dit artikel kun je ook lezen dat gemeentes bepaalde taken heel goed kunnen combineren: alle hulpverlening bij elkaar in één sociaal team, waarvan moeder het visitekaartje zorgvuldig in haar tas bewaart. Zoiets zouden we toch wel degelijk willen voor ouders.

Tsjor

Precies

"Vier maanden en ondertussen kijken naar/ zorgen voor verlenging. Waarschijnlijk is dat laatste de belangrijkste inhoud van de activiteiten van de te benoemen gezinsvoogd: zorgen dat er na vier maanden een verlenging is."

Ik denk dat jij het precies zegt zoals het is. Je moet het werk maar willen doen.