Het traditionele gezin
In mijn familie is het heel gewoon dat de man werkt en de vrouw (vrijwillig) thuis blijft voor de kinderen. Wat ik zo jammer vind is dat daar tegenwoordig zo laatdunkend over gedaan wordt.
De vrouw zou geen enkele ontwikkeling meer doormaken, wordt dan vaak gezegd. Maar je ontwikkeling als vrouw stopt niet als je stopt met werken. Mijn schoonzus heeft een blog waar ze veel plezier aan beleefd en veel over leert. Ze heeft het blog zelf opgezet en doet zelf de SEO enzo.
Wat vinden jullie van het traditionele gezin.
Zou je dit zelf ook willen?
er.is.maar.1.Pino schreef op 18-09-2021 om 21:37:
[..]
Poets je leesbril eens 😉
love you Pino.
GinnyTwijfelvuur schreef op 18-09-2021 om 21:32:
Eigenlijk twee dingen:
1. De meeste lijken te zijn vergeten dat het nog niet zo heel erg lang is dat het luxe is als een vrouw niet hoeft te werken.
2. En als we het zo bekijken denk ik ook dat ik eigenlijk een man ben. Ik ga graag wat meer uren werken als iemand anders dan mijn huishouden kan doen.
En Keetie: voel je ajb niet bezwaard. Ik begreep prima hoe je het bedoelde. Ieder maakt zijn eigen keuze.
Ik werk ook liever een paar uur meer in de week en dat we de huishoudelijke taken uitbesteden, dan dat ik alles zelf zou moeten doen.
Het grote verschil is dat mijn man er niet voor hoeft op te draaien en dat ik hem niet dwing om thuis te blijven.
Dat het luxe zou zijn om thuis te zitten, dat is maar schijn. Misschien voelt het even als een luxe, maar zodra er iets misgaat (scheiding, ziekte, burn out, baanverlies, faillissement, overlijden), dan ben jij degene die de hoogste prijs betaalt en met jou de kinderen.
Die kunnen immers niet van jou op aan, omdat je financieel je zaken niet op orde hebt, terwijl dat toch echt een belangrijk onderdeel is van het zorgen voor je kinderen.
MelaS schreef op 18-09-2021 om 21:26:
Dat zogenaamde "traditionele gezin" is een relatief modern verschijnsel dat pas is opgekomen na de industriële revolutie, dus in de laatste 150 jaar of zo. In de duizenden jaren daarvoor werkten beide ouders gewoon.
Later zelfs. Pas ergens in de jaren 50 was er sprake van het kostwinnersmodel. Vrouwen werkten al eeuwen naast gezin en man. Enkel door welvaart werden er steeds meer vrouwen huisvrouw in de jaren 50. Dus het is maar een klein deel van de geschiedenis (jaren '50 tot '90) dat er sprake was van een "traditioneel gezin". Enkel de elite, dus een zeer beperkte groep, kon zich veroorloven dat de vrouw thuis bleef. En die vrouwen waren vooral druk met het personeel thuis aan te sturen. Ik moet dan ook altijd een glimlach onderdrukken als ik kreten lees als "traditioneel gezin" en daarmee bedoelen dat de vrouw niet werkt. Vanuit een historische oogpunt gezien is het traditionele gezin juist het gezin waarbij zowel man als vrouw werken.
Verder moet iedereen zelf weten wat ze doen. Maar ik wil niet bijdragen aan de bijstandsuitkering als de vrouw, door toedoen van eigen keuze, door een scheiding berooid achterblijft.
Ook vraag ik me af waarom mensen de werkuren niet gelijkwaardiger verdelen. Zo verklein je het armoederisico na scheiding. Daarnaast, kinderen vinden het ook leuk als vader hierdoor minder werkt en daardoor meer tijd heeft om bijvoorbeeld de kinderen op te halen uit school.
Klopt en zelfs de vrouwen die zogenaamd huisvrouw waren in de jaren 50, werkten over het algemeen hard, al kregen ze daar niet voor betaald en stond er niks officieel op papier.
Dat is misschien nog wel het grootste misverstand, dat werk waar je niet voor betaald krijgt, omdat je een vrouw bent, geen echt werk zou zijn. Vaak werkten vrouwen (naast al het werk in hun eigen gezin en het huishouden), mee in het bedrijf dat op naam stond van hun man.
Het bedrijf mocht niet op naam van de vrouw staan, maar ondertussen deed zij dan bijvoorbeeld de volledige bedrijfsvoering en administratie in de avonduren. Iets wat tegenwoordig een fulltime baan is.
Bloem75 schreef op 18-09-2021 om 21:40:
[..]
Later zelfs. Pas ergens in de jaren 50 was er sprake van het kostwinnersmodel. Vrouwen werkten al eeuwen naast gezin en man. Enkel door welvaart werden er steeds meer vrouwen huisvrouw in de jaren 50. Dus het is maar een klein deel van de geschiedenis (jaren '50 tot '90) dat er sprake was van een "traditioneel gezin". Enkel de elite, dus een zeer beperkte groep, kon zich veroorloven dat de vrouw thuis bleef. En die vrouwen waren vooral druk met het personeel thuis aan te sturen. Ik moet dan ook altijd een glimlach onderdrukken als ik kreten lees als "traditioneel gezin" en daarmee bedoelen dat de vrouw niet werkt. Vanuit een historische oogpunt gezien is het traditionele gezin juist het gezin waarbij zowel man als vrouw werken.
Verder moet iedereen zelf weten wat ze doen. Maar ik wil niet bijdragen aan de bijstandsuitkering als de vrouw, door toedoen van eigen keuze, door een scheiding berooid achterblijft.
Ook vraag ik me af waarom mensen de werkuren niet gelijkwaardiger verdelen. Zo verklein je het armoederisico na scheiding. Daarnaast, kinderen vinden het ook leuk als vader hierdoor minder werkt en daardoor meer tijd heeft om bijvoorbeeld de kinderen op te halen uit school.
Het ene hoeft het andere niet uit te sluiten. Mijn man heeft jarenlang alleen vroege diensten gewerkt, hij was dan halverwege de middag al thuis maar werkte wel fulltime.
Julali schreef op 18-09-2021 om 21:47:
Klopt en zelfs de vrouwen die zogenaamd huisvrouw waren in de jaren 50, werkten over het algemeen hard, al kregen ze daar niet voor betaald en stond er niks officieel op papier.
Dat is misschien nog wel het grootste misverstand, dat werk waar je niet voor betaald krijgt, omdat je een vrouw bent, geen echt werk zou zijn. Vaak werkten vrouwen (naast al het werk in hun eigen gezin en het huishouden), mee in het bedrijf dat op naam stond van hun man.
Het bedrijf mocht niet op naam van de vrouw staan, maar ondertussen deed zij dan bijvoorbeeld de volledige bedrijfsvoering en administratie in de avonduren. Iets wat tegenwoordig een fulltime baan is.
Dat was inderdaad het geval bij mijn schoonouders en ook wel een beetje bij mijn ouders, die hadden een boerenbedrijf waar ze allebei hun bezigheden hadden maar werkten op den duur ook buiten de deur.
dan schreef op 18-09-2021 om 21:52:
[..]
Dat was inderdaad het geval bij mijn schoonouders en ook wel een beetje bij mijn ouders, die hadden een boerenbedrijf waar ze allebei hun bezigheden hadden maar werkten op den duur ook buiten de deur.
In mijn familie ook. Mijn opa was analfabeet, dus mijn oma deed alles wat op papier moest gebeuren. Dat was ontzettend veel werk (financiën, administratie, salariëring van het personeel, subsidies aanvragen, bedrijfsvoering), maar mijn oma was er goed in en ze heeft dat 40 jaar lang stiekem gedaan, omdat opa zich schaamde dat hij nooit had leren lezen en schrijven.
Dat deed ze naast het zorgen voor het gezin met 8 kinderen en het huishouden runnen met beperkte middelen. En dan durven mensen nog te beweren dat vrouwen niet werkten in die tijd. Mijn oma werkte van 5 uur 's ochtends tot 10 uur ' s avonds, 7 dagen in de week.
Het zou me niks verbazen als dit soort praktijken veel vaker voorkwamen.
Mallebeppie schreef op 18-09-2021 om 18:58:
[..]
Je post zit vol aannames en vooroordelen en je irriteert me mateloos.
Jij kan achter iedere voordeur kijken wat er precies gebeurd? Waar is je naastenliefde?
Wauw. Geen woorden voor.
Mallebeppie, laat je niet opnaaien door Poni. Ze heeft een boekje uit 1833 gevonden “hoe word ik een goede gristelijke huisvrouw die haar man gehoorzaamt” en komt hiermee lekker iedereen op de kast jagen. Niet meer op ingaan. Vraag me af of haar man weet dat ze op internet zit.
Bloem75 schreef op 18-09-2021 om 21:40:
[..]
Later zelfs. Pas ergens in de jaren 50 was er sprake van het kostwinnersmodel. Vrouwen werkten al eeuwen naast gezin en man. Enkel door welvaart werden er steeds meer vrouwen huisvrouw in de jaren 50. Dus het is maar een klein deel van de geschiedenis (jaren '50 tot '90) dat er sprake was van een "traditioneel gezin". Enkel de elite, dus een zeer beperkte groep, kon zich veroorloven dat de vrouw thuis bleef. En die vrouwen waren vooral druk met het personeel thuis aan te sturen. Ik moet dan ook altijd een glimlach onderdrukken als ik kreten lees als "traditioneel gezin" en daarmee bedoelen dat de vrouw niet werkt. Vanuit een historische oogpunt gezien is het traditionele gezin juist het gezin waarbij zowel man als vrouw werken.
Verder moet iedereen zelf weten wat ze doen. [...]
Laat ik het zo zeggen: het "traditionele gezin" dat to voorstaat, is een zeer kortstondige modegril gebleken. 
Geen probleem met mensen die ervoor kiezen dat één partner thuisblijft.
Zelf ben ik in feite huisman geworden sinds ik anderhalf jaar geleden door ziekte thuis kwam te zitten, vind er geen zak aan. 's Morgens klaarstaan zodat iedereen zich rustig kan klaarmaken, overdag huishouden en klusjes en 's avonds weer klaarstaan om iedereen op te vangen, te koken, af te wassen en wat entertainment voorzien; en ondertussen krijg je nog eens een uitkering die minder dan de helft is van je laatste loon, dus voel je jezelf nog eens financieel afhankelijk van je partner.
Geef mij mijn job maar terug. Beide geld binnen brengen en een verdeling van het huishouden werkte voor ons beter.
Valdemar schreef op 18-09-2021 om 22:26:
Geen probleem met mensen die ervoor kiezen dat één partner thuisblijft.
Zelf ben ik in feite huisman geworden sinds ik anderhalf jaar geleden door ziekte thuis kwam te zitten, vind er geen zak aan. 's Morgens klaarstaan zodat iedereen zich rustig kan klaarmaken, overdag huishouden en klusjes en 's avonds weer klaarstaan om iedereen op te vangen, te koken, af te wassen en wat entertainment voorzien; en ondertussen krijg je nog eens een uitkering die minder dan de helft is van je laatste loon, dus voel je jezelf nog eens financieel afhankelijk van je partner.
Geef mij mijn job maar terug. Beide geld binnen brengen en een verdeling van het huishouden werkte voor ons beter.
Dat geloof ik goed, hier kies je niet voor. Mijn man heeft een aantal jaar geleden ongeveer een half jaar thuis gezeten door ziekte, hij was blij dat hij eindelijk weer aan de slag kon.
Als historisch demograaf associeer ik de eenzijdig financiële benadering van de positie van de vrouw nu juist met de bruidsschatten van weleer. Of je nu de vrouw beziet als bezit of als wandelende portemonnee; beide zienswijzen zijn nogal armetierig in hun eenzijdigheid.
Hoogste tijd om de enige overgebleven ideologie – die van het kapitalistisch liberalisme – óók eens bij het vuilnis te zetten. Want als de geschiedenis ons één les heeft geleerd, dan is het wel die over de nefaste uitwerking van dogmatiek.
Niet alles draait om geld.
No way dat ik mijn kind bij een ander achterlaat 5 dagen in de week vooral in het geval van een klein hummeltje.
Mij lijkt dat niet gezond en onverantwoord, heb ik altijd al gevonden..
Als ik er niet fulltime voor mijn kind kan zijn, op zijn minst tijdens de eerste levensjaren waarin hechting mega belangrijk is, dan begin ik er niet aan.
Ik zou mijn baan niet willen missen, na de geboorte van mijn tweede ben ik 9 maanden thuis geweest. Gestopt met mijn baan omdat ik de onregelmatigheid niet meer volhield. Ik merkte dat ik alleen maar inefficiënter werd, je denkt al snel: "o dat doe ik morgen wel even" Die 9 maanden waren oke, maar was daarna blij dat ik weer parttime kon gaan werken.
Maar iets heel anders, de belastingsdruk voor eenverdienersgezinnen is veel hoger ( tot wel 6x hoger) bij gelijk inkomen. Voorbeeld: man ( of vrouw) verdient 40.000 euro per jaar, andere partner heeft geen betaalde baan. Betaalt 12.000 euro aan belasting. Twee partners verdienen beiden 20.000 euro per jaar, betalen 2.000 euro aan belasting. Echt een enorm verschil, het is volgens mij bijna niet meer mogelijk om een eenverdienersgezin te zijn.
Alhoewel ik nooit thuisblijfmoeder wil zijn ben ik het niet eens met deze - nogal idiote- verschillen. Dit politiek bedrijven via de belastingdienst. ( alle vrouwen moeten werken, aanrechtsubsidie - denk Femke Halsema- afschaffen. etc etc)
Een vriendin van mij heeft een ernstig gehandicapte zoon, het heeft haar jaren gekost om de zorg en opvang van haar zoon te regelen. Zij kon gewoon een aantal jaar niet werken al had ze het gewild. Op een gegeven moment moest ze wel omdat het niet te doen was ( financieel gezien) en haar man had best een goede baan. Ik vind dat het niet moet uitmaken of je nu met zijn tweeën 40.000 euro verdiend of dat één partner dat alleen doet. Laat ieder zijn of haar eigen keus maar maken.
Wat ben ik blij dat ik8 keer per maand en nachtdienst kon doen....Man studeerde,zelf 3 kinderen tusen 1 en 4, en toen kregen we nog 2 kinderen erbij van 1 en 3, waarvan de ouders door een ongeluk overleden...
En ja, we hebben een grote Familie, nu tussen 22 en 18. Maar watben ik blij dat ik overdag thuis was.
