Het traditionele gezin
In mijn familie is het heel gewoon dat de man werkt en de vrouw (vrijwillig) thuis blijft voor de kinderen. Wat ik zo jammer vind is dat daar tegenwoordig zo laatdunkend over gedaan wordt.
De vrouw zou geen enkele ontwikkeling meer doormaken, wordt dan vaak gezegd. Maar je ontwikkeling als vrouw stopt niet als je stopt met werken. Mijn schoonzus heeft een blog waar ze veel plezier aan beleefd en veel over leert. Ze heeft het blog zelf opgezet en doet zelf de SEO enzo.
Wat vinden jullie van het traditionele gezin.
Zou je dit zelf ook willen?
Waaaah, heel stuk getypt en het is weg 
In elk geval: Ik had wat geschreven over thuisblijfmoeders en degenen die ik ken hebben daar eigenlijk allemaal voor gekozen of zijn er ingerold met een reden. Zwaar burnout geraakt of andere psychische problemen (bij de kinderen), gezondheidsproblemen, niet kunnen rekenen op steun uit de omgeving, vaak in combinatie met een niet zo leuke baan. Aan de andere kant ken ik ook vrouwen zonder kinderen die 'slechts' parttime werken en ook die er wel fulltime werken in combinatie met kinderen wat juist mede daardoor tot een scheiding heeft geleid.
waarom aldoor de thuisblijfmoeder wijzen op haar eigen verantwoordelijkheid en haar toekomstige armoedeval, terwijl Nederland relatief hoog scoort wat betreft de arbeidsparticipatie van vrouwen. Je kunt het beter hebben over de ongelijke behandeling/salariëring van mannen en vrouwen. Ik heb ook wel eens gehoord dat Nederland meer een huisvrouwencultuur heeft (wat tegenwoordig resulteert in relatief kleine banen) dan de omringende landen omdat Nederland neutraal bleef in WO1 en elders de mannen waren opgeraakt op het slagveld. De vrouwen in o.a. Duitsland, Engeland waren toen genoodzaakt om buitenshuis te gaan werken terwijl dat niet hoefde in Nederland. Als je dat een fijne aanleiding wilt noemen om te emanciperen.....
Waarom zou je persé ambitieus moeten zijn, of iemand anders dwingen dat te zijn? Ik vind dat er een heel belangrijk ding vergeten wordt in deze discussie: tijd kost geld maar andersom net zo goed. Tijd is minstens zo waardevol als geld. Je kan ook zeggen dat de gemiddelde ambitieuze tweeverdieners dom bezig zijn omdat ze hun waardevolle tijd verspillen, of wat dacht je van de gedachte: Iemand die willens en wetens bezig is meer te verdienen dan hij nodig heeft, is asociaal en niet solidair?
Alles wordt duurder doordat mensen, gedreven door hebzucht, meer gaan werken en verdienen. Daarmee snijdt iemand die er vrijwillig voor een lager inkomen kiest zich in de vingers. Maar wat dat je van mensen die een lager betaalde baan hebben? Ga je tegen geboren Amsterdammers met een pabo-diploma dat het hun eigen schuld is dat ze geen huis kunnen kopen, hadden ze maar ambitieuzer moeten zijn? (Ik zie daarin wel een parallel met de thuisblijfmoeder die hier door sommige mensen - vrouwen nog wel!- wordt weggezet als een domme koe die haar eigen problemen veroorzaakt als ze alleen komt te staan).
Desire schreef op 28-09-2021 om 16:49:
[..]
Met je laatste zin ben ik het zeker eens, alles onder de mantel der liefde, totdat………
Zo vind ik persoonlijk getrouwd in GvG ook niet echt positief te noemen en ben ook blij dat dit inmiddels in aangepast. Het past gewoon niet meer in deze tijd al zijn de meningen daarover verdeeld, net zoals PA.
Inderdaad. Trouwen in gemeenschap van goederen is in mijn ogen het domste wat je kunt doen. Maar goed ik ben dan ook geen thuisblijfmoeder, houd mijn eigen broek op en heb gewoon een goedlopende carrière.
Metallover schreef op 29-09-2021 om 09:43:
[..]
Inderdaad. Trouwen in gemeenschap van goederen is in mijn ogen het domste wat je kunt doen. Maar goed ik ben dan ook geen thuisblijfmoeder, houd mijn eigen broek op en heb gewoon een goedlopende carrière.
Dat je automatisch in gemeenschap van goederen trouwt, is gelukkig niet meer zo. Ik ben voor die verandering getrouwd. Onder huwelijkse voorwaarden. Want ook ik vind in gemeenschap van goederen trouwen, niet handig.
Maar goed ik ben dan ook een relatief welvarende thuisblijfmoeder, heb een huis en een opleiding en ik kan me veroorloven dat mijn prioriteiten niet liggen bij het maken van carrière.
Metallover schreef op 29-09-2021 om 09:43:
[..]
Inderdaad. Trouwen in gemeenschap van goederen is in mijn ogen het domste wat je kunt doen. Maar goed ik ben dan ook geen thuisblijfmoeder, houd mijn eigen broek op en heb gewoon een goedlopende carrière.
Altijd fijn om te horen dat je dom bezig bent. Ik ben in gemeenschap van goederen getrouwd, ben er blij mee, was bewuste keuze. Mijn man verdient inmiddels minder dan ik (was eerst omgekeerd), dus als we uit elkaar gaan zal ik moeten dokken. Nou en? Dankzij hem kan ik werken zoals ik doe, met alle extra vergaderingen in de avond. Onze ‘rijkdom’ hebben we samen vergaard.
En al dat gepraat over ambitie. Op m’n werk lopen ze ook altijd te zeuren over je persoonlijke ontwikkelingsplan. Waarom mag je niet gewoon tevreden zijn met hoe iets is, waarom moet het altijd meer/beter/groter/duurder? Goede vakmensen moet je met een lampje zoeken, terwijl er legio mensen zijn met hoge opleidingen waarmee geen droog brood te verdienen valt.
Metallover schreef op 29-09-2021 om 09:43:
[..]
Inderdaad. Trouwen in gemeenschap van goederen is in mijn ogen het domste wat je kunt doen. Maar goed ik ben dan ook geen thuisblijfmoeder, houd mijn eigen broek op en heb gewoon een goedlopende carrière.
Ik verdien al onze hele relatie meer dan mijn partner, werk meer dan mijn partner en ben in gvg getrouwd. Ik ben ook absoluut niet dom. Leg uit waarom ik volgens jou dom doe.
Het ligt eraan wat je startpunt is op het moment van trouwen. Als je jong bent , nog zonder hypotheek/schulden/bezit/kinderen etc kon je best in gvg trouwen. Je bouwt dan alles samen op.
Piggy_in_the_Mirror schreef op 29-09-2021 om 11:41:
Het ligt eraan wat je startpunt is op het moment van trouwen. Als je jong bent , nog zonder hypotheek/schulden/bezit/kinderen etc kon je best in gvg trouwen. Je bouwt dan alles samen op.
Wij waren al jaren samen, hadden een hypotheek en een kind en zijn toen pas in gvg getrouwd. Ook dat kan hoor.
Wij zijn ook in GvG geregistreerd. We hadden een vergelijkbaar (afwezig 
) vermogen en een vergelijkbaar inkomen. Geen eigen zaak, geen te verwachten erfenissen. We gingen beiden evenveel inleggen in de hypotheek. Wij zagen geen aanleiding voor huwelijkse voorwaarden. Het voornaamste risico is dat één van ons enorme schulden zou gaan maken. Ik weet dat het voorkomt, maar ik zag (en zie) het bij ons niet gebeuren.
Wednesday schreef op 29-09-2021 om 11:48:
[..]
Wij waren al jaren samen, hadden een hypotheek en een kind en zijn toen pas in gvg getrouwd. Ook dat kan hoor.
Ja, maar dan heb je dat wel samen opgebouwd. Zo bedoelde ik het eigenlijk.
Metallover schreef op 29-09-2021 om 09:43:
[..]
Inderdaad. Trouwen in gemeenschap van goederen is in mijn ogen het domste wat je kunt doen. Maar goed ik ben dan ook geen thuisblijfmoeder, houd mijn eigen broek op en heb gewoon een goedlopende carrière.
Gewoon een goedlopende carrière? Zo gewoon hoeft dat helemaal niet te zijn helaas.
Vialiva schreef op 29-09-2021 om 12:05:
[..]
Gewoon een goedlopende carrière? Zo gewoon hoeft dat helemaal niet te zijn helaas.
Klopt, maar veel mensen denken nog dat het leven maakbaar is.
Wednesday schreef op 29-09-2021 om 12:07:
[..]
Klopt, maar veel mensen denken nog dat het leven maakbaar is.
Ja en dat is het niet. Hier zelf chronisch ziek geworden en een kind met autisme, waar best veel tijd in moet.
En dan is het natuurlijk helemaal mijn eigen schuld als ik mijn broek niet kan ophouden als mijn man wegloopt. Want het is natuurlijk alleen mijn kind.
Dit klinkt misschien sarcastisch/cynisch maar inmiddels wel wat lotgenoot-ouders leren kennen en je wilt niet weten hoeveel vaders afhaken bij een diagnose van een kind. Dit is alleen wat ik zelf zie in mijn omgeving he.
En hier is de vader gelukkig nog gewoon in het gezin, maar het is toch weer de moeder dei het meeste regelt omtrent alle zorg die bij een autistisch kind komt kijken. Man vindt; dochter is 18 en dus oud genoeg om het zelf te regelen.
Wij zijn ook in gvg getrouwd, al meer dan 40 jaar geleden. Altijd prima de boel geregeld met wel/niet/half werken en zorgen. Toen we begonnen hadden we allebei niets, nu allebei best wat 
Overigens zijn wij nooit getrouwd. Nooit behoeft aan gehad en alles omtrent huis/pensioen/ kinderen gewoon los geregeld. Wel een samenlevingscontract afgesloten omdat het moest van het pensioenfonds.
Ik vind dat hele trouwen sowieso niks voor mij, ik zie mezelf niet in zo'n jurk en zo'n feest met een disfunctionele familie, dus zagen we dat hele nut niet van trouwen in. We zijn wel al vanaf onze jonge 20 samen (nu beide in de 50) en hebben wat we hebben aan geld/spullen/huis samen opgebracht. Hetzij ik wel in financiële mate minder. Maar daar maak ik me niet druk om. Mensen om ons heen helaas wel.
Lorwynne schreef op 29-09-2021 om 13:19:
Overigens zijn wij nooit getrouwd. Nooit behoeft aan gehad en alles omtrent huis/pensioen/ kinderen gewoon los geregeld. Wel een samenlevingscontract afgesloten omdat het moest van het pensioenfonds.
Ik vind dat hele trouwen sowieso niks voor mij, ik zie mezelf niet in zo'n jurk en zo'n feest met een disfunctionele familie, dus zagen we dat hele nut niet van trouwen in. We zijn wel al vanaf onze jonge 20 samen (nu beide in de 50) en hebben wat we hebben aan geld/spullen/huis samen opgebracht. Hetzij ik wel in financiële mate minder. Maar daar maak ik me niet druk om. Mensen om ons heen helaas wel.
Jij hebt vast weer veel betekent in onbetaalde arbeid. En mensen om je heen hebben daar helemaal niks van te vinden.
