Het traditionele gezin
In mijn familie is het heel gewoon dat de man werkt en de vrouw (vrijwillig) thuis blijft voor de kinderen. Wat ik zo jammer vind is dat daar tegenwoordig zo laatdunkend over gedaan wordt.
De vrouw zou geen enkele ontwikkeling meer doormaken, wordt dan vaak gezegd. Maar je ontwikkeling als vrouw stopt niet als je stopt met werken. Mijn schoonzus heeft een blog waar ze veel plezier aan beleefd en veel over leert. Ze heeft het blog zelf opgezet en doet zelf de SEO enzo.
Wat vinden jullie van het traditionele gezin.
Zou je dit zelf ook willen?
Doornroosje75 schreef op 22-09-2021 om 11:18:
Gek genoeg ben ik het qua algemene opvattingen vaak eens met Julali. Ik vind het kostwinnersmodel ook erg kwetsbaar en ik zou er zelf niet aan moeten denken moeder te zijn in een zogenaamd 'traditioneel gezin'. Ook vind ik het onzin dat vrouwen per definitie beter zouden zijn in huishoudelijke taken.
Maar de tone of voice, de aannames over levens / keuzes van anderen en de oordelen maken haar posts heel onprettig. Dat ze tegelijkertijd zelf overal (voor)oordelen ziet die niet geuit zijn en zich onheus bejegend voelt, verbaast me daarom echt. Hoe kun je anderen verwijten wat je zelf aan de lopende band doet?
Precies dit.
MMcGonagall schreef op 22-09-2021 om 10:45:
En toch en toch en toch, ben ik het vaak met haar eens. Ze is geëmancipeerder dan sommige van jullie bij elkaar.
Ik ben echt niet van de ladiedadieda wat simpel en als ik het kan, kan iedereen het, maar het is gewoon jammer dat vrouwen die zoveel in hun mars hebben, zich zo snel in de huistaak laten duwen, gewoon omdat het kan en niet gek gevonden wordt (itt mannen).
Het gaat om de manier van antwoorden, sneren geven, hooghartig zijn en uitlokken van reacties met antwoorden waar weer hooghartige vragen in gesteld worden.
Wat betreft tbm die kunnen ook zelf met man hiervoor kiezen zonder zich in een huistaak gepropt te voelen. Vreemd hoor eigen keuzen maken? In werkelijkheid zie ik juist vaak een sterke vrouw die vrijwillig kiest voor tbm te zijn.
Julali schreef op 22-09-2021 om 11:15:
[..]
Alleenstaande moeders die jarenlang tbm zijn geweest, leunen meestal zwaar op alle toeslagen, daar hoef je geen fraudeur voor te zijn.
Als de man ook besluit te stoppen met werken om bij zijn kinderen te zijn, dan is de conclusie ook dat het hele gezin moet leunen op de sociale voorzieningen.
Ik kan het niet leuker maken. Het leven, zeker als je kinderen hebt kost nu eenmaal geld en iemand moet dat opbrengen. Als jij het niet doet en je partner ook niet, dan draait de rest van de samenleving ervoor op.
Of zijn het misschien moeders die geen vetbetaalde baan hebben, omdat ze niet de gelukkige omstandigheid waren dat ze konden studeren? Of omdat ze in branches werken, die niet zo mooi betalen als die waar jij in rondloopt?
Julali schreef op 22-09-2021 om 11:13:
[..]
Precies, dat is toch wat je nog veel hoort. Ik vind dat echt kwalijk en dieptriest dat er nog zoveel vaders zijn die geen kant op kunnen. Het enige wat ze kunnen doen is fulltime bijven werken, of als ze heel erg veel geluk hebben een paar uurtjes minder werken, maar van echte vrijheid is geen sprake.
Daarom is het extra wrang dat hier zoveel thuisblijfmoeders de mond vol hebben over hun vrijheid. Ze leven namelijk samen met een man die deze vrijheid in het geheel niet heeft.
Hoezo kunnen vaders geen kant op? Over het algemeen kunnen mannen prima functioneren en zorgen dat ze een kant op kunnen . Zij kunnen ook prima in deeltijd gaan werken en als de werkgever moeilijk doet kunnen ze ook opzoek gaan naar een andere baan he. Daarbij bespreek je in een relatie zaken, en als de man wil blijven werken en de vrouw niet dan is dat misschien niet jouw of mijn keuze maar als zij gelukkig zijn prima.
Keetie schreef op 22-09-2021 om 11:22:
[..]
Het gaat om de manier van antwoorden, sneren geven, hooghartig zijn en uitlokken van reacties met antwoorden waar weer hooghartige vragen in gesteld worden.
Wat betreft tbm die kunnen ook zelf hiervoor kiezen zonder zich in een huistaak gepropt te voelen. Vreemd hoor eigen keuzen maken? In werkelijkheid zie ik juist vaak een sterke vrouw die vrijwillig kiest voor tbm te zijn.
nou, dit vind ik dan ook wel weer een onhandige woordkeuze. Ten eerste denk ik niet in termen als ‘sterke vrouw’ in deze keuzes, het zijn vaak de omstandigheden die je laten nadenken over keuzes. En ten tweede is het niet de vrouw die vrijwillig kiest om tbm te zijn, dat zijn man en vrouw (of v/v of m/m) die samen hiervoor kiezen.
Als gezin met kinderen ben je beide 50/50 aandeelhouder in de BV huishouden de Vries-Janssen. En beslis je samen joe de werkzaamheden, inkomsten en uitgaven geregeld worden en hoe je dat samen invult.
Conclusie: 2 forummers vinden tbm wereldvreemd en fraudeurs van potjes en het kost de maatschappij geld.
Andere forummers: vind tbm eigen keuze en zien dat niet iedereen gelijke kansen heeft in het leven of dat tbm bewust kiezen hiervoor ongeacht de reden.
Klaar!
Keetie schreef op 22-09-2021 om 11:28:
Conclusie: 2 forummers vinden tbm wereldvreemd en fraudeurs van potjes en het kost de maatschappij geld.
Andere forummers: vind tbm eigen keuze en zien dat niet iedereen gelijke kansen heeft in het leven of dat tbm bewust kiezen hiervoor ongeacht de reden.
Klaar!
Miraval schreef op 22-09-2021 om 10:54:
[..]
Maar daar is toch helemaal geen sprake van? En wie zijn die anderen die dat geld bij elkaar brengen? Jij en ik? Of de partner van degene die thuis blijft waar ze SAMEN voor gekozen hebben?
Of haal je nu 2 dingen door elkaar en bedoel je eigenlijk mensen die bijvoorbeeld in de bijstand zitten? Want ik volg het even niet meer... maar kan aan mij liggen natuurlijk.
Wat ik al zei, het kan en tijdje goed gaan, maar het is wel een heel kwetsbare situatie. Er hoeft maar iets te gebeuren (scheiding, faillissement, baan kwijt, ziekte, overlijden) , en het gezin is afhankelijk van het sociale vangnet, de vraag is of je dat moet willen.
Als het niet anders kan, dan is het een ander verhaal, maar om er nou bewust voor te kiezen?
Julali schreef op 22-09-2021 om 11:29:
[..]
Wat ik al zei, het kan en tijdje goed gaan, maar het is wel een heel kwetsbare situatie. Er hoeft maar iets te gebeuren (scheiding, faillissement, baan kwijt, ziekte, overlijden) , en het gezin is afhankelijk van het sociale vangnet, de vraag is of je dat moet willen.
Als het niet anders kan, dan is het een ander verhaal, maar om er nou bewust voor te kiezen?
En ook dat is niet waar! Accepteer nou gewoon eens dat jij niet weet hoe een ander gezin de zaken regelt.
En ja er zijn inderdaad gezinnen waarbij deze constructie erg kwetsbaar is maar ook genoeg waarbij dat niet zo is.
Jouw waarheid is niet de waarheid.
Doornroosje75 schreef op 22-09-2021 om 11:18:
Gek genoeg ben ik het qua algemene opvattingen vaak eens met Julali. Ik vind het kostwinnersmodel ook erg kwetsbaar en ik zou er zelf niet aan moeten denken moeder te zijn in een zogenaamd 'traditioneel gezin'. Ook vind ik het onzin dat vrouwen per definitie beter zouden zijn in huishoudelijke taken.
Maar de tone of voice, de aannames over levens / keuzes van anderen en de oordelen maken haar posts heel onprettig. Dat ze tegelijkertijd zelf overal (voor)oordelen ziet die niet geuit zijn en zich onheus bejegend voelt, verbaast me daarom echt. Hoe kun je anderen verwijten wat je zelf aan de lopende band doet?
Inderdaad. Ik zou zelf niet thuis willen blijven en financieel afhankelijk zijn van mijn man. Maar als twee mensen samen in overleg ervoor kiezen dat één iemand thuisblijft of veel minder werkt dan de ander is het niet aan mij om dat te veroordelen. Ik vind wel dat je je bewust moet zijn van de risico's en je kwetsbaarheid, maar om nu te zeggen dat het per definitie verkeerd is...
Je hoeft ook niet steeds te verantwoorden waarom jij iets doet/deed en waar de man was in het hele verhaal. Als Julali met vriendinnen naar het theater of het terras is, is haar man thuis en heet dat vrijheid. Als iemands man met vrienden in de kroeg is en de vrouw is thuis bij de kinderen heet dat ongeëmancipeerd.
Ik ben overigens na de geboorte van onze dochter lang thuis geweest vanwege ziekte en hoewel dat niet mijn keuze was en ook geen fijne tijd qua gezondheid, kan ik die periode nu wel als heel waardevol beschouwen omdat we veel tijd samen hebben doorgebracht.
Julali schreef op 22-09-2021 om 11:29:
[..]
Wat ik al zei, het kan en tijdje goed gaan, maar het is wel een heel kwetsbare situatie. Er hoeft maar iets te gebeuren (scheiding, faillissement, baan kwijt, ziekte, overlijden) , en het gezin is afhankelijk van het sociale vangnet, de vraag is of je dat moet willen.
Als het niet anders kan, dan is het een ander verhaal, maar om er nou bewust voor te kiezen?
datzelfde geldt ook voor veel tweeverdieners, die hebben hun leven ingericht op beider inkomens en als er dan 1 wegvalt in de door jouw genoemde opties, dan is daar ook een probleem. En daar is dan een (al dan niet) tijdelijk vangnet voor én ziekte of overlijden kun je vooraf verzekeringstechnisch incalculeren zodat de klap van minder inkomen minder groot is.
En het leven is niet maakbaar, er kan altijd vanalles gebeuren. Vaak blijken mensen in crisis ineens vindingrijker en flexibeler dan vooraf gedacht.
Julali schreef op 22-09-2021 om 08:54:
[..]
Dat is wel de consequentie als de vader zich dezelfde vrijheden zou permitteren.
Nee hoor, die keuze is in overeenstemming met beide partijen genomen.
Mevrouw75 schreef op 22-09-2021 om 08:28:
[..]
Tbm zitten ook niet thuis met een uitkering, maar met een man die de tennislessen betaalt.
Ik krijg van dit soort draadjes juist altijd enorm de behoefte om te gaan thuisblijven. Liefst met een schoolgaand of uitgevlogen kind.
Ik krijg ook een beetje spijt van m’n sterilisatie 😉😂😂
Mevrouw75 schreef op 22-09-2021 om 08:28:
[..]
Tbm zitten ook niet thuis met een uitkering, maar met een man die de tennislessen betaalt.
Ik krijg van dit soort draadjes juist altijd enorm de behoefte om te gaan thuisblijven. Liefst met een schoolgaand of uitgevlogen kind.
Als iemand mij tijdens mijn tbm-jaren vroeg hoe ik het vond om thuis te zitten reageerde ik altijd met 'ik zit zelden en meestal ook niet thuis'.
Al die dingen die een tbm doet, moet ik ook doen. Niet altijd even secuur en vaak sneller of tussen de bedrijven door, maar afgezien van het op de kinderen passen tijdens opvangregeling, moet ik natuurlijk ook tanken, boodschappen doen, met ze naar de tandarts, naar het ziekenhuis met mijn ouders, luizenmoederen (nu niet meer, maar jaren gedaan).
Ik vond dat nooit erg, en vind tbm’s ook geen profiteurs. Het enige wat mij ‘dwars zit’ in het grote geheel is dat zo weinig mensen willen toegeven dat het allemaal cultureel beïnvloed wordt en dat de zogenaamd vrije keuze, niet zo vrij is.
