Het traditionele gezin
In mijn familie is het heel gewoon dat de man werkt en de vrouw (vrijwillig) thuis blijft voor de kinderen. Wat ik zo jammer vind is dat daar tegenwoordig zo laatdunkend over gedaan wordt.
De vrouw zou geen enkele ontwikkeling meer doormaken, wordt dan vaak gezegd. Maar je ontwikkeling als vrouw stopt niet als je stopt met werken. Mijn schoonzus heeft een blog waar ze veel plezier aan beleefd en veel over leert. Ze heeft het blog zelf opgezet en doet zelf de SEO enzo.
Wat vinden jullie van het traditionele gezin.
Zou je dit zelf ook willen?
watertoren schreef op 20-09-2021 om 11:14:
[..]
Gelukkig mag iedereen dat voor zichzelf bepalen. Het belangrijkste is dat jij en je partner het eens zijn over de keuze of je wel of niet werkt. Mijn man vond het juist fijn dat ik thuis was.
Ik heb niks te zeggen over of mijn man wil werken. Als hij wil werken, dan mag hij dat doen, daar ga ik niet over.
Als hij volledig zou willen stoppen, dan zou ik dat niet zonder meer ok vinden. Daar zouden eerst gesprekken aan vooraf gaan, want dat zou betekenen dat naast mijn kinderen en mezelf er nog een volwassen persoon bij komt die ik volledig moet onderhouden.
Financieel zou het kunnen, maar ik zou het best als een belasting ervaren om de enige kostwinner te zijn en ik zou er moeite mee hebben om ons gezin zo kwetsbaar te maken. En waarvoor? Onze kinderen gaan naar school en ons huishouden loopt prima zo, daarvoor hoeft er niet iemand altijd thuis te zitten.
Julali schreef op 20-09-2021 om 11:17:
[..]
Ook wel mensen van mijn eigen generatie. Ik heb veel vragen gekregen over mijn werk toen ik zwanger was.
Hoeveel ik van plan was nog te gaan werken, hoe ik dat ging regelen, waarom ik nog zoveel bleef weken, of dat niet te zwaar zou zijn, dat ik dat geld toch niet nodig heb, of ik dan nog naar het buitenland moest gaan, of ik dan niet beter een andere baan kon zoeken en ga zo maar door.
Mijn man heeft welgeteld 0 vragen gekregen over zijn werk toen ik zwanger was
Dat is heel gebruikelijk, ook nu nog ik was de eerste en enige tot nog toe die bewust aan al mijn mannelijke collega's die melden dat ze vader worden vraagt: 'en blijf je dan net zo veel werken?' want die vraag krijgen veel van de zwangere collega's namelijk expliciet maar veel meer impliciet gesteld. Denk aan opmerkingen als: ' gaat dat straks nog wel met al je dienstreizen?' 'maar jij maakt altijd van die lange dagen.' 'Nu ga je zeker ook de woensdag en donderdag vrijnemen?'
Julali schreef op 20-09-2021 om 11:54:
[..]
Ik heb niks te zeggen over of mijn man wil werken. Als hij wil werken, dan mag hij dat doen, daar ga ik niet over.
Als hij volledig zou willen stoppen, dan zou ik dat niet zonder meer ok vinden. Daar zouden eerst gesprekken aan vooraf gaan, want dat zou betekenen dat naast mijn kinderen en mezelf er nog een volwassen persoon bij komt die ik volledig moet onderhouden.
Financieel zou het kunnen, maar ik zou het best als een belasting ervaren om de enige kostwinner te zijn en ik zou er moeite mee hebben om ons gezin zo kwetsbaar te maken. En waarvoor? Onze kinderen gaan naar school en ons huishouden loopt prima zo, daarvoor hoeft er niet iemand altijd thuis te zitten.
En dus heb je wel wat te zeggen of hij wil werken of niet. Dat is niet erg hoor, dat mag je gewoon toegeven.
Poni schreef op 20-09-2021 om 11:45:
[..]
Nee hoor. Ik hoopte alleen meer gelijkgestemden te ontmoeten. Het is bijna schokkend om te lezen dat we door onze staat en belastingstelsel worden gedwongen om te werken als vrouw. Feminisme is het nieuwe keurslijf.
Thuisblijven omdat iedereen in je familie dat doet en het dus min of meer een verwachting is dat jij dat ook doet, is ook een keurslijf.
De afweging is een persoonlijke en wat mijn familie of vrienden of buren doen is voor mij volstrekt irrelevant.
Caton schreef op 20-09-2021 om 11:44:
Ik woon en werk in wat zo ongeveer de Biblebelt in het kwadraat kan worden genoemd. Nog nooit heb ik de vraag gehad waarom ik bleef werken toen de kinderen werden geboren, laat staan dat ik me moest verantwoorden. En mijn kinderen zijn nu volwassen, dus het is al een tijdje geleden.
Ik woon in een universiteitsstad en ik heb nog nooit een negatief oordeel gehad toen ik niet werkte. Overigens ook geen positief oordeel toen ik weer iets ging doen.
Mensen buiten een forum vinden het helemaal niet interessant, want ze hoeven zelf geen punt te maken. Ze zeggen OK en gaan weer door. (Doe ik ook.)
Mevrouw75 schreef op 20-09-2021 om 11:59:
[..]
En dus heb je wel wat te zeggen of hij wil werken of niet. Dat is niet erg hoor, dat mag je gewoon toegeven.
Dat hij wel wil werken, daar heb ik niks over te zeggen. Als hij wil stoppen, dan heb ik daar wel iets over te zeggen, dat heeft namelijk een directe impact op mij, omdat ik vanaf dat moment financieel voor hem zorg.
Julali schreef op 20-09-2021 om 12:01:
[..]
Dat hij wel wil werken, daar heb ik niks over te zeggen. Als hij wil stoppen, dan heb ik daar wel iets over te zeggen, dat heeft namelijk een directe impact op mij, omdat ik vanaf dat moment financieel voor hem zorg.
Zo kan je het noemen, maar feit blijft: je hebt wat te zeggen over zijn keuze. Dat jij niks wíl zeggen over zijn keuze om te blijven werken, tsja, dat is helemaal aan jou.
Ysenda schreef op 20-09-2021 om 11:58:
[..]
Dat is heel gebruikelijk, ook nu nog ik was de eerste en enige tot nog toe die bewust aan al mijn mannelijke collega's die melden dat ze vader worden vraagt: 'en blijf je dan net zo veel werken?' want die vraag krijgen veel van de zwangere collega's namelijk expliciet maar veel meer impliciet gesteld. Denk aan opmerkingen als: ' gaat dat straks nog wel met al je dienstreizen?' 'maar jij maakt altijd van die lange dagen.' 'Nu ga je zeker ook de woensdag en donderdag vrijnemen?'
Ik vraag dat ook altijd aan mijn mannelijke collega's (bijna al mijn collega's zijn man), die kijken me dan zonder uitzondering niet begrijpend en een beetje verbaasd aan
Julali schreef op 20-09-2021 om 12:03:
[..]
Ik vraag dat ook altijd aan mijn mannelijke collega's (bijna al mijn collega's zijn man), die kijken me dan zonder uitzondering niet begrijpend en een beetje verbaasd aan
Ik doe het ook en zo zijn er opeens heel veel mannen die die vragen wél krijgen terwijl we massaal beweren dat ze die vragen nóóit krijgen.
Mevrouw75 schreef op 20-09-2021 om 12:05:
[..]
Ik doe het ook en zo zijn er opeens heel veel mannen die die vragen wél krijgen terwijl we massaal beweren dat ze die vragen nóóit krijgen.
Toch gebeurt het nog heel weinig en als het gebeurt wordt er vaak een grapje van gemaakt. Mijn mannelijke collega's hebben namelijk gelijk door dat zo'n vraag feministisch van aard is.
Ik hoop dat ik ze toch een beetje aan het denken zet, maar ik vrees het ergste.
Mevrouw75 schreef op 20-09-2021 om 12:05:
[..]
Ik doe het ook en zo zijn er opeens heel veel mannen die die vragen wél krijgen terwijl we massaal beweren dat ze die vragen nóóit krijgen.
Ik denk dat het nog steeds veel minder aan mannen wordt gevraagd dan aan vrouwen. Maar laten we er om die reden ook vooral niet mee ophouden.
Julali schreef op 20-09-2021 om 12:09:
[..]
Toch gebeurt het nog heel weinig en als het gebeurt wordt er vaak een grapje van gemaakt. Mijn mannelijke collega's hebben namelijk gelijk door dat zo'n vraag feministisch van aard is.
Ik hoop dat ik ze toch een beetje aan het denken zet, maar ik vrees het ergste.
Dan heb ik hele domme collega’s of versta de kunst om het niet-veroordelend maar geïnteresseerd te vragen.
Mevrouw75 schreef op 20-09-2021 om 12:13:
[..]
Dan heb ik hele domme collega’s of versta de kunst om het niet-veroordelend maar geïnteresseerd te vragen.
Ik vraag het geïnteresseerd, maar minder werken is in mijn sector niet gebruikelijk, dus dat wordt door de mannen niet als optie gezien.
De tripjes naar het buitenland worden ook niet als probleem gezien, zij hebben immers gewoon een vrouw thuiszitten die dat allemaal voor hen regelt (ondanks dat de meeste van die vrouwen zelf ook een baan hebben).
Julali schreef op 20-09-2021 om 11:17:
[..]
Ook wel mensen van mijn eigen generatie. Ik heb veel vragen gekregen over mijn werk toen ik zwanger was.
Hoeveel ik van plan was nog te gaan werken, hoe ik dat ging regelen, waarom ik nog zoveel bleef weken, of dat niet te zwaar zou zijn, dat ik dat geld toch niet nodig heb, of ik dan nog naar het buitenland moest gaan, of ik dan niet beter een andere baan kon zoeken en ga zo maar door.
Mijn man heeft welgeteld 0 vragen gekregen over zijn werk toen ik zwanger was
Wat een idiote bemoeizucht. Ik heb ook na de geboorte van de oudste nog een tijdje gewerkt en heb die vragen nooit gehad.
Denk dat jij in een hele andere omgeving (dimensie misschien zelfs!) zit als ik.
Naast mijzelf ken ik van mijn generatie geen fulltime thuisblijvers. Ook voor de oudere generatie (+/- 75-80 jaar) in mijn familie en schoonfamilie was het normaal om als moeder te werken. Weliswaar niet altijd bij dezelfde baas meteen al na een zwangerschapsverlof, maar toch zeker zodra de kinderen naar school gingen. Slechts 2 van mijn 13 tantes zijn vanaf dat ze moeder werden, thuis gebleven.
Julali schreef op 20-09-2021 om 12:16:
[..]
Ik vraag het geïnteresseerd, maar minder werken is in mijn sector niet gebruikelijk, dus dat wordt door de mannen niet als optie gezien.
De tripjes naar het buitenland worden ook niet als probleem gezien, zij hebben immers gewoon een vrouw thuiszitten die dat allemaal voor hen regelt (ondanks dat de meeste van die vrouwen zelf ook een baan hebben).
Mijn tripjes naar het buitenland worden ook niet als probleem gezien. En met mij al die vrouwen die op dezelfde tripjes gaan.
