Het traditionele gezin
In mijn familie is het heel gewoon dat de man werkt en de vrouw (vrijwillig) thuis blijft voor de kinderen. Wat ik zo jammer vind is dat daar tegenwoordig zo laatdunkend over gedaan wordt.
De vrouw zou geen enkele ontwikkeling meer doormaken, wordt dan vaak gezegd. Maar je ontwikkeling als vrouw stopt niet als je stopt met werken. Mijn schoonzus heeft een blog waar ze veel plezier aan beleefd en veel over leert. Ze heeft het blog zelf opgezet en doet zelf de SEO enzo.
Wat vinden jullie van het traditionele gezin.
Zou je dit zelf ook willen?
En wanneer de man ineens besluit om er de brui aan te geven?
Julali schreef op 18-09-2021 om 17:03:
[..]
Dit vooral. Dat je een rol in wordt geduwd alleen maar omdat je een vagijn hebt, dat vind ik echt heel erg triest dat dat nog steeds bestaat in 2021.
En voor de man net zo goed, dat je verplicht wordt heel veel uren te werken en je kinderen nauwelijks te zien, alleen maar om wat jij tussen je benen hebt hangen. Ik krijg er echt de rillingen van.
Mee eens. We leven niet meer in de jaren '70.
Denk ook aan wat je je kinderen voorleeft in deze traditionele constructie.
Je kunt ook te maken krijgen met langdurige ziekte, arbeidsongeschiktheid, (langdurig) werkloos, overlijden van de partner, dan is het fijn als er nog iemand is die een inkomen heeft. En je kunt ook te maken krijgen met echtscheiding. Je moet er niet vanuit gaan dat dit soort zaken bij jou thuis maar ook niet denken dat het je nooit overkomt.
dan schreef op 18-09-2021 om 17:19:
Je kunt ook te maken krijgen met langdurige ziekte, arbeidsongeschiktheid, (langdurig) werkloos, overlijden van de partner, dan is het fijn als er nog iemand is die een inkomen heeft. En je kunt ook te maken krijgen met echtscheiding. Je moet er niet vanuit gaan dat dit soort zaken bij jou thuis maar ook niet denken dat het je nooit overkomt.
De kans is zelfs heel groot dat een van die dingen je overkomt.
Heb je zelf een wat je noemt traditioneel gezin, Poni? En wat vind je van je eigen rol hierin en je eigen ontwikkeling?
er staat weinig verder van mijn leven af dan een traditioneel gezinsleven. Maar ik vind het mooi als mensen er gelukkig van worden en het vinden.
Julali schreef op 18-09-2021 om 17:24:
[..]
De kans is zelfs heel groot dat een van die dingen je overkomt.
Een of meerdere zelfs, hebben het zelf meegemaakt en toen was ik zeker blij met mijn baan, al is het parttime. In zo'n situatie is het ook makkelijker om eventueel tijdelijk iets meer uren te gaan werken in je huidige baan of er iets bij te nemen.
dan schreef op 18-09-2021 om 17:19:
Je kunt ook te maken krijgen met langdurige ziekte, arbeidsongeschiktheid, (langdurig) werkloos, overlijden van de partner, dan is het fijn als er nog iemand is die een inkomen heeft. En je kunt ook te maken krijgen met echtscheiding. Je moet er niet vanuit gaan dat dit soort zaken bij jou thuis maar ook niet denken dat het je nooit overkomt.
Ook dat ja, je bent super kwetsbaar. Dat je niet voltijd werkt snap ik, dat je evt studeert ook...maar je bent echt zo kwetsbaar wanneer je geen enkele link hebt met de arbeidsmarkt of het bedrijfsleven.
ik ben arbeidsongeschikt geworden toen mijn jongste 12 was, dus sindsdien zijn wij noodgedwongen een traditioneel gezin. Mijn kinderen hebben weleens gezegd dat ze het heel gezellig vinden dat ik er altijd ben als ze uit school komen ipv in een leeg huis 
Ik was zelf maar wat blij dat ik altijd gewerkt had en daardoor een fatsoenlijke uitkering krijg. Vrijwillig stoppen met werken en 'van je man' gaan leven lijkt mij erg onverstandig.
Een of meerdere zelfs, hebben het zelf meegemaakt en toen was ik zeker blij met mijn baan, al is het parttime. In zo'n situatie is het ook makkelijker om eventueel tijdelijk iets meer uren te gaan werken in je huidige baan of er iets bij te nemen.
Eens. Als je blijft werken al is het bijvoorbeeld maar drie dagen per week, dan hou je de aansluiting met het werkveld. Als het nodig is, om welke reden dan ook, dan kun je makkelijk schakelen.
Ik werk zelf parttime, maar als ik volgende week vraag of ik terug kan naar fulltime, dan is dat prima. Met mijn inkomen kan ik zelf een huis en een riant leven leiden met mijn kinderen. Daar heb ik niks en niemand voor nodig.
Werk je niet, dan belanden nog altijd veel vrouwen in de bijstand na een scheiding. De loyaliteit van je partner geldt in veel gevallen alleen binnen de relatie, of binnen het huwelijk. Als het over is, dan verschuiven de prioriteiten heel snel.
Bij ziekte of overlijden heb je ook een probleem. Dan kun je samen met je kinderen bij de sociale dienst aankloppen, want zelf heb je niks opgebouwd. Zorgen voor je kinderen bestaat niet alleen uit thuis zitten, je zal echt meer moeten doen om je verantwoordelijkheid te nemen.
ieder zijn keuze...en waarom zou een gescheiden man/vrouw niet bijstand mogen aanvragen na thuisblijven? Ze hebben toch ook geen vergoeding in de kinderopvang gehad? Het was onze keuze om te werken en toch hebben toeslag aangevraagd. Ik zie geen verschil.
Ik heb ervoor gekozen om te stoppen met werken. Ik had het zelf liever niet gedaan maar het was niet te combineren met ziekenhuisbezoeken, fysiotherapie etc. Ik voel mij inderdaad erg kwetsbaar, van financieel zelfstandig ben ik nu afhankelijk geworden. De kinderen zijn het offer wel waard.
Wasmachine schreef op 18-09-2021 om 17:47:
Ik heb ervoor gekozen om te stoppen met werken. Ik had het zelf liever niet gedaan maar het was niet te combineren met ziekenhuisbezoeken, fysiotherapie etc. Ik voel mij inderdaad erg kwetsbaar, van financieel zelfstandig ben ik nu afhankelijk geworden. De kinderen zijn het offer wel waard.
Soms kan het ook niet anders of is het inderdaad beter om te stoppen. Daarom ook kun je geen enkele situatie met elkaar vergelijken.
Wasmachine schreef op 18-09-2021 om 17:47:
Ik heb ervoor gekozen om te stoppen met werken. Ik had het zelf liever niet gedaan maar het was niet te combineren met ziekenhuisbezoeken, fysiotherapie etc. Ik voel mij inderdaad erg kwetsbaar, van financieel zelfstandig ben ik nu afhankelijk geworden. De kinderen zijn het offer wel waard.
Ja, maar het komt in die situaties bijna nooit in de man zijn hoofd op om te stoppen of om het eerlijk te verdelen: de een drie dagen werken, de ander twee dagen, zodat er altijd een bij de zieke kinderen is. Zo houden beiden contact met het werk en als het dan beter gaat met de kinderen of als de kinderen zelfstandig zijn, kunnen beiden weer meer werken. Het is altijd de vrouw die stopt, omdat de man zegt “in mijn baan kan ik niet parttime werken”.
ik heb altijd gewerkt, ook toen we zes kinderen onder de vier hadden. Niet in loondienst, we werkten toen beiden als freelancer. En waren inderdaad altijd aan het puzzelen wie welke uren bij de kinderen was. Daarna zijn we beiden parttime in loondienst gegaan en werken daarnaast als freelancer. No way dat ik zonder geld wilde achterblijven met zes kinderen als mijn man onder de tram zou komen.
Siobhan schreef op 18-09-2021 om 17:46:
ieder zijn keuze...en waarom zou een gescheiden man/vrouw niet bijstand mogen aanvragen na thuisblijven? Ze hebben toch ook geen vergoeding in de kinderopvang gehad? Het was onze keuze om te werken en toch hebben toeslag aangevraagd. Ik zie geen verschil.
Wat een kromme vergelijking, bijstand en kinderopvangtoeslag hebben werkelijk niks met elkaar te maken. Bijstand is bedoeld als tijdelijk vangnet voor mensen die wel kunnen werken maar geen werk hebben. Als je gekozen hebt voor niet werken maar op enig moment niemand meer hebt om dat voor je te betalen moet je gewoon aan de slag. Dan maar ongeschoold werk in een fabriek ofzo.
