Help! Ik ben 43, we hebben al pubers en ik ben overtijd!
Hopelijk komt er nog een bloeding, maar ik had altijd een hele regelmatige cyclus. Nu ben ik overtijd. Het is maar 2 dagen, maar ik zit in de zenuwen! onze kinderen worden dit jaar al 12 en 15, we zittenbeslist niet te psringen om het ehel circus van slapeloze nachten, poepluiers en altijd een kindje bij je nog eens mee te maken.
ik vond het pas echt leuk worden toen ze naar de basisschool gingen, eerlijk gezegd. En nu dreigt er gezinsuitbreiding. Ik zie mijn eigen kamertje in rook op gaan. Ik zie visioenen van met de vinger wijzende OOL-moeders: Ẅat ben jij een egoïstiche, ontaarde moeder!"
We hadden allang eens onder het mes gemoeten natuurlijk; het bleef er altijd bij, omdat man niet wilde en ik vond dat het zijn beurt was om eens een offer te brengen 
Oh dear, is er hier een moeder die ook zo'n laatkomer heeft gekregen? Doet dit niet een enorme aanslag op je gezin?
Help!
nakomertjes
Ik ken veel voorbeelden van nakomertjes. Mijn moeder werd zwanger op haar veertigste, want de pil begon haar zo tegen te staan. Ik was vijftien en schaamde me rot. Na verloop van tijd raakte ons gezin aan het feit gewend en begonnen we het leuk te vinden. We mochten meehelpen met alle voorbereidingen. Mijn vader hoopte na drie dochters alsnog de gewenste zoon te krijgen. Negen maanden lang ging alles goed. Toen voelde mijn moeder geen leven meer. Een dag voor mijn zestiende verjaardag werd de bevalling opgewekt. Daar was de zoon, een prachtige baby. Maar dood. Mijn vader heeft het nooit goed kunnen verwerken.
De pijn als het fout gaat
Heftig Jutta. Wat een verdrietige geschiedenis.
Peenvogel
Jullie methode wordt niet onbetrouwbaar, dat is het kennelijk nu al. Oppassen dus. Veel succes met jullie beslissing. Ik vind het een verantwoordelijkheid van beide partijen, zoals hierboven ook al ergens staat. Ik zou het nooit willen afdwingen, mijn man bood het zelf aan na de geboorte van onze vierde, ons onverwachte kadootje. 
Jutta
Ik heb helaas bij ons eerste kindje moeten meemaken dat hij niet levend geboren werd, ook een jongetje. Ik kan me dus voorstellen hoe dit geweest moet zijn voor je ouders en jou, het zusje. Ben je er zelf nog bang voor geweest, toen je zelf zwanger raakte?
Pubers in huis
"Ik denk dat het zo ver van jouw beleving/ervaring af staat dat je niet kunt voorstellen dat iemand (na een langjarige relatie en al ietsjes ouder?) nog zulke heftige vrijpartijen heeft.
Het lijkt me wel heerlijk als je het nog zo voelt en dat je er zelf zoveel zin in hebt dat je het nog overal doet en jezelf niet onder controle hebt (althans zo komt het op mij over) ."
Zo las ik de opmerking van Fay niet. Ik vroeg me hetzelfde af: hoe kun je zo spontaan toegeven aan seks als je elk moment gestoord kunt worden door een puber? Hier in huis lopen er 3 pubers rond, dus dat betekent dat onze seks beperkt wordt tot onze slaapkamer. Dat is namelijk de enige plek waarvan we zeker kunnen zijn dat er geen pubers zomaar binnenlopen.
In het kader van die pubers vind ik het dan wel weer heel goed dat Peenvogel overal condooms neerlegt. Is de kans op ongeplande kleinkinderen ook weer wat kleiner
Tihama
Wat denk je van de buren? Wij hebben geen gordijnen aan de keukenkant en de inkijk is toch wel zo ver de kamer in dat ik het risico niet zou willen lopen
)
Tjeemig Kaaskopje
Heel gauw kopen die gordijnen dan...
Pubers in huis 2
Zelfs in de slaapkamer kan hier eigenlijk niet meer, wij worden met enige regelmaat onderbroken door dochterlief die meldt dat ze last van ons heeft 
. Zoon slaapt gelukkig overal doorheen.
Wij zijn heel erg blij met het feit dat ze tegenwoordig een gezamenlijke sport hebben, zodat we zeker weten dat ze allebei het huis uit zijn!
Maar overal in huis condooms neerleggen zou hier een opstand veroorzaken hoor. Dat je ouders 'het' nog doen, daar wil je als puber echt NIET mee geconfronteerd worden!
En een beetje on topic: ik vind dat Peenvogel en partner zich erg onverantwoordelijk gedragen. Als je echt zeker weet dat je geen kinderen meer wilt zorg je voor een (min of meer) definitieve oplossing. Ik heb al mijn 3e Mirena, bevalt heel erg goed (niet meer ongesteld) dus voorlopig hou ik die maar. Hoeft manlief ook niet onder het mes.
Nee, niet overal
Ik zou het echt niet ergens anders in huis durven te doen tenzij er echt niemand thuis is en ik zeker weet dat ze ook niet thuis komen. Dat komt misschien een paar keer per jaar voor. Dus alleen op de slaapkamer en alleen 's nachts wanneer het niet opvalt en natuurlijk zonder geluid te maken. Ik hoop zo dat niemand iets merkt. Heeft ook wel iets spannends maar als we een weekend weg zijn of een keer alleen thuis zijn is het ook wel fijn dat we niet zo krampachtig hoeven te doen.
voor kaaskopje en anne
Dank je wel voor de lieve reacties. Ik schreef mijn verhaal op voor ik er erg in had. Kaaskopje, om een eerste kindje zo te moeten verliezen moet ook heel erg zijn. Het plotseling geen leven meer voelen, de twijfels. Ik heb zelf twee zonen gekregen maar dat heeft mijn vader niet meer meegemaakt. Mijn moeder wel. Zelf wist ik heel zeker dat de eerste een jongen zou worden. Hij zou iets heel maken. Dat is zo gegaan. Het kindje dat niet mocht leven vergeet je echter nooit. Dat zul jij maar al te goed weten kaaskopje.
Een doorsnee sexleven en voorlichting
De wildste fantasieën doen blijkbaar de ronde hier over ons avontuurlijk seksleven Dat valt dus best mee, of tegen: wij slapen op zolder als we het daar doen, is de kans groter dat de kinderen ons horen dan als we het beneden doen. En dat is altijd de bank. En het is altijd pas als we zeker weten dat ze naar dromenland vertrokken zijn, dus na elven 's avonds.
Dat is onze zgn. 'sleur'. En we hebben het ook jarenlang heel weinig gedaan, toen we problemen hadden. Eens in de maand was al veel toen. Dus hopelijk heb ik hiermee het beeld een beetje reëler gemaakt
Onze pubers weten heel goed dat we het ook doen zonder kinderen te verwekken. Ik geef ze seksuele voorlichting over hoe mooi het huwelijk kan zijn, hoe liefde groeit en hoe je weet of het ware liefde is, als je verkering hebt. En natuurlijk ook over alles wat mis kan gaan; seks onder dwang, onder invloed van drugs en alcohol, ziektes e.d. Maar ik leer ze wel dat je beter eerst kunt trouwen en dan pas kinderen verwekken, zodat je eerst leert voor elkaar verantwoordelijk te zijn en dan pas voor kinderen. Met voorbehoedsmiddelen heb je technisch misschien wel zekerheid, maar emotioneel en sociaal nog niet. Dat is voor hun makkelijk te illustreren aan de hand van ons voorbeeld. En wij zijn niet de enigen trouwens. 'Moetjes' komen vaker voor dan je denkt.
En dan heb ik toch mijn vraagtekens bij 'afdwingen'. Als je man weigert, dan dwingt hij toch jóu de verantwoordelijkheid af? Ik lees hier over vrouwen die zelf voor anticonceptie zorgen. En ik las ook van iemand die haar man de keuze liet om condooms te gebruiken, het nooit meer te doen of sterilisatie en die man koos voor het laatste tenslotte. Dát is toch geen afdwingen?
Wij hebben er over gepraat en mijn man is er nog niet klaar voor, zegt ie. Moet ik dan maar weer uitzoeken hoe we gezinsuitbreiding kunnen voorkomen? Zelf aan de pil/spiraal/onder het mes? Want dát voelt dus wel als afdwingen.
Peenvogel:
de vraag is nu: hoe wil jouw man dan voorkomen dat hij op dit moment zwanger wordt?
Karen
dat zal zo'n vaart niet lopen denk ik..... HIJ wordt wat lastig zwanger.
In mijn ogen is het ook geen afdwingen; mannen komen er heel makkelijk mee weg door botweg nee te zeggen. 1 Nee is 2 nee in een relatie. 1 Ja is nog steeds nee in een relatie.
Ik vind dat kinderachtig, over complicaties zou ik niets willen horen. Alsof 9 maanden zwangerschap en een bevalling zonder risico zijn.
Over nieuwe kinderen wil ik ook niets horen. Hoezo als hij van gedachten verandert en nog kinderen wil met een ander.
Geldt dat niet voor een vrouw?
Als jij het voor jezelf zeker weet, dan zorgt hij ook maar dat hij het zeker weet, het is geen infantiel van 12.
Ik vind het niet gek hoor, zoals wij met mannen omgaan worden het nooit mannen die verantwoordelijkheid zijn, initiatief nemen, die zelf oplossingsgericht na gaan denken en een echte rol spelen in het gezin in plaats van alles vanzelfsprekend nemen omdat moeders het wel regelt. Die echte partners zijn en in teamverband kunnen wrken. Op een aantal na die ik graag eens zou ontmoeten voor een handtekening.
Astrid
"Ik vind het niet gek hoor, zoals wij met mannen omgaan worden het nooit mannen die verantwoordelijkheid zijn, initiatief nemen, die zelf oplossingsgericht na gaan denken en een echte rol spelen in het gezin in plaats van alles vanzelfsprekend nemen omdat moeders het wel regelt."
Even voor mijn duidelijkheid (vreselijke nieuwe uitdrukking trouwens): de 'wij' in de bovenstaande zin, is dat jij en Karen of is dat 'wij' als in 'wij vrouwen'?
nog niet klaar voor?
Tja, dit is niet de eerste keer. Ondanks de andere sores heeft je man er minstens anderhalf jaar over na kunnen denken. Hoezo bedoelt hij "is er nog niet klaar voor"Dat ben je in mijn beleving alleen als je nog niet zeker weet of je nog gezinsuitbreiding wilt, maar dat is volgens mij bij jullie nog niet aan de orde. Lijkt wel of jullie een soort wedstrijdje doen wie er het meest opgeofferd heeft. Jij vindt dat je je bijdrage geleverd hebt en dat hij nu aan de beurt is. En hij vind het nog niet zijn beurt. Vind ik van beide kanten een beetje rare redenatie. Bij ons werkte dat in ieder geval niet zo. Ingreep bij man is lichter dan bij de vrouw en ik reageerde slecht op hormonale anticonceptie DUS was manlief de klos. Beslissing dus gewoon samen genomen en niet afwegen wie zijn "beurt" het is.
Hahaha Astrid
Da's een goede typefout: ik bedoelde natuurlijk jij!
En dat is ook mijn vraag aan Peenvogel: hoe wil man Peenvogel ervoor zorgen dat er geen gezinsuitbreiding komt? Wat is zijn oplossing?
Ad offtopic
In mijn verontwaardiging: wij vrouwen, waarbij ik mijzelf ook meereken. De realiteit zal zijn "sommige vrouwen".
Ik vind dat je in een relatie samen kinderen krijgt en dan is het afleveren van een portie sperma met plezier een toch wel heel minimale lichamelijke bijdrage. Ik weet het, het kan niet anders, maar wees dan een vent en doe dat voor je vrouw. Die van mij zei: aan mijn lijf geen polonaise. Dat klonk al "zonderballen" dus hij was al halverwege de oplossing in mijn ogen
Dat was ik Peenvogel
En nee dat was geen afdwingen.
Als je als man echt geen kinderen meer wil zijn dat bij een niet-voorbehoedsmiddelen gebruikende vrouw de enige opties om haar niet zwanger te maken.
Alternatief zou zijn dat mijn man mij onder druk zou gaan zetten om toch een spiraaltje oid te laten plaatsen. ,aar dat wilde hij ook niet.
Vandaar dat wij daar uirgebreid over gesproken hebben.
Ik,heb eigenlijk het idee dat het vooral schort aan dat laatste bij jullie.
Het gaat namelijk niet om winnen, maar het gaat om het vinden van een oplossing die voor alle partijen acceptabel is. Als mijn man echt niet onder het mes gewild had hadden wij echt wel een andere oplossing gevonden. Eentje waar ik even over na zou moeten denken waarschijnlijk.
Afdwingen
Natuurlijk maak je samen afspraken over anticonceptie maar als het over zaken gaat die de integriteit van je eigen lichaam aantasten moet je niet iets tegen je wil doen. Ik wil bijvoorbeeld absoluut geen sterilisatie en ik wil ook de pil niet gebruiken. Dat is voor mij een ferme grens. Mijn man wil ook geen sterilisatie. Dus dan kijken we naar wat er overblijft. Wij hebben gekozen voor condooms en periodieke onthouding. Dat doen we echter met de wetenschap dat het misschien iets minder betrouwbaar is dan andere methodes. Hoewel wij in principe geen familie uitbreiding meer willen zullen we accepteren dat het anders loopt als we door voor een minder betrouwbare methode te kiezen alsnog een kind zullen krijgen. Dat moet je van te voren bespreken. Maar mijn uitgangspunt is wel dat ik beslis wat met mijn lichaam gebeurd. Net zoals mijn man ook die beslissing mag nemen.
ja, maar het is wel heel definitief
daar hoor ik niemand over. Gevoelsmatig is dat nog best wel wat... nu mijn jongste 6 is hoef ik niet meer kinderen, ben wel een stuk jonger dan peenvogel, maar sterilisatie van één van ons beide lijkt me niks. Het idee dat er geen kinderen meer komen, echt niet meer, is toch een soort van verdrietig en je weet niet wat de toekomst nog brengt dat nog een kind toch weer welkom is: andere partner, overlijden van een kind, weet ik veel. Mijn schoonzus had met haar tweede man dolgraag kinderen gewild, maar het lukte niet meer (was ook al 40 geweest). En ik ken een stel die beiden tegen de 50 liepen en plotseling een nakomertje kregen. Een groot geschenk, ook nog omdat hun tot dusver jongste kind er een was geweest met allerlei beperkingen en het nakomertje was helemaal gezond.
En ergens anders lees ik dat Peenvogel gelovig is, dus dat zal wellicht ook meespelen.
Oh, nouja, wat Nur schrijft, daar kan ik me dus ook in vinden. En helemaal dat iedereen baas is over het eigen lichaam.
Ja zelf
Kan me die discussie wel voorstellen, vrouw doet al heel lang alles aan geboorteregeling, nu is man aan de beurt, maar voor geldt toch de persoonlijke beslissing. Ik zou het zelf doen. Als je geen gebruik wilt maken van voorbehoedsmiddelen, of overtijdbehandeling of abortus, dan laat je jezelf steriliseren. En ja, het leven is vol risico. In alle gevallen kan er toch iets misgaan en je wordt wel zwanger.
Een man kan tot op hoge leeftijd kinderen krijgen, dat lijkt me toch wat unheimisch om dat op de helft dan maar ongedaan te maken, ook al heb je nog zulke goede perspectieven op een lang en gelukkig huwelijk. Dat kan ook zomaar over zijn om diverse redenen.
En natuurlijk, je kunt als man ook een poging doen om de zaak weer aan elkaar te knopen, schijnt vrij succesvol te kunnen, in zo'n geval.
Maar is snap wel waarom mannen daar moeite mee zouden kunnen hebben. Dat kun je toch uiteindelijk alleen persoonlijk beslissen.
Overigens ik ken ook christelijke mensen in het Midden Oosten, misschien ook wel hier in Nederland, die aan onthouding doen als voorbehoedmiddel. Ook een keuze.
De aanhouder...Oh, dat mag niet hè?
Ja, ik ken ook verhalen van nakomertjes. uiteindelijk leg je je erbij neer en ben je er blij mee, natuurlijk. Maar ik wil het gewoon liever niet.
Astrid, ik ben het roerend met je eens. Ik vind dat de dames het ook wel makkelijk maken voor hun man om 'Nee' te zeggen En inderdaad: ik heb twee zwangerschappen gehad en zoals vermeld: bij nummer één ging borstvoeding niet makkelijk en ik sliep twee jaar nauwelijks. Ik ben flink afgetakeld in die jaren. Na de tweede raakte ik incontinent. En dan heb ik het nog niet over de strepen die er her en der op mijn lijf zitten en het uitscheuren en inknippen. Ik vind dat een beetje ongemak voor hem de schaal tenminste in de buurt van balans brengt
Ja Puck en Ginny, het ontaardt inderdaad weer in een competitie. Ik moet ontzettend argumenteren om dit voor elkaar te krijgen en dus zet ik mijn 'offers' in. Ik vind het ook jammer, geloof dat maar.
Zijn oplossing, Karen, blijft gewoon doorgaan zoals nu. Met alle risico's van dien.
Creabea: ik kan je alleen vertellen hoe ik er tegenover sta. Ik wil geen andere man dan deze, al is hij nog zo koppig Hij is nu eenmaal mijn man en de vader van ons grut. En bovendien ontzettend aantrekkelijk verpakt...Een liefdesbaby van een vervanger hoef ik dus niet. Hij heeft evenmin behoefte aan een verse vrouw met nageslacht, dus lijkt mij sterilisatie geen probleem. Je wordt er niet impotent van ofzo.
Evenmin als je man kun je je kinderen vervangen. overlijden is verschrikkelijk. Een nieuw kind zou het verlies niet compenseren.
En op mijn 50e nog een kindje? We kunnen wel overlijden voor dat kind zelfstandig is!
kortom: ik ga informatie inwinnen bij de huisarts/het ziekenhuis/internet en hoop mijn man ook goed te informeren. Tot die tijd gebruiken we condooms en hou ik een hele ruime marge aan rond de verwachte ovulatie: dan gewoon helemaal niets. Misschien ga ik de pil wel een poosje slikken als zijn bedenktijd me te lang duurt. Misschien ontdek ik ook nog wel een methode voor mij die wèl 100 % betrouwbaar is en doe ik dat. Mijn man is gewoon een bange poeperd, hij moet aan het idee wennen denk ik, ik verwacht eigenlijk dat hij t.z.t. wel bijdraait en mee gaat denken.
Maar hier wordt niet meer rücksichtslos de liefde bedreven Oja, ik ben gelovig maar in welk opzicht speelt dat hier mee dan Creabea?
Bedankt voor jullie bijdragen. Ik vind het prettig dat we zo over de voors en tegens van sterilisatie kunnen praten, en het aandeel van beide partners daarin.
Verschrikkelijk
Het lijkt me vreselijk als mijn partner me soort van zou dwingen/manipuleren om me te laten steriliseren. Dan heb je al nee gezegd en gaat hij alsnog informeren bij het ziekenhuis en brengt het steeds ter sprake. Ik houd er niet zo van om dingen onklaar te laten maken die het nog prima doen, en als ik man was zou ik het al helemaal niet doen.
Waarom neem je niet gewoon een spiraal? Is 10 tellen werk om te plaatsen en je doet er 10 jaar mee.
precies
Waarom geen mirena...?
geen spiraalje
Maar, een mirena zit in je lijf. Dat gevoel dat er iets in je lijf zit, wat er niet van nature zit lijkt me een gruwel. Dan maar liever een knip. Ik ben erg blij dat man een knoopje heeft laten zetten. De hormonen van de pil vond ik vreselijk, en enge piefjes in je baarmoeder ook.
O jee Peenvogel
Ik heb echt slecht nieuws voor je; niet alleen als je rond je vijftigste een kindje krijgt kun je overlijden voordat het kind volwassen is.
Ik kan wel meevoelen met Peenvogel
Ik zeg niet dat je iemand moet dwingen om zich te laten steriliseren, maar erop aandringen vind ik niet vreselijk. Je hebt mannen die denken dat ze hun mannelijkheid verliezen zodra de schaar in het draadje is gezet. Onzin natuurlijk. Als je als stel niet van plan bent om nog meer kinderen op de wereld te zetten, dan vind ik dat de man best een aandeel mag leveren in de vorm van sterilisatie. Spiraaltjes, Mirena of koperspiraaltje, zijn niet persé zonder problemen. Bij de een worden nog steeds hormonen afgegeven, waarom zou je dat willen? Bij de tweede kun je zwaarder bloedverlies hebben of in een negatief scenario een ontsteking krijgen. Een knipje bij de man en de vrouw hoeft zichzelf niet te belasten met járenlang 'gedoe'.
hop
gewoon hop een koperspiraaltje laten zetten (als je ook geen mirena wilt) of essure.
Je man wordt misschien niet impotent van sterlisatie, maar er kunnen nare blijvende bijwerkingen zijn en het duurt ook 2-3 maanden voordat hij echt niet meer vruchtbaar is.
Mijn man zou ook niet blij worden om buiten hem om argumenten te verzamelen om hem over te halen. Waarom neem je niet zelf de verantwoordelijkheid? Jij wil geen zwangerschap meer. Het lijden hoeft niet op de weegschaal.
kaaskopje
Bij de Mirena komt maar 1 hormoon vrij (bij de pil twee) en zoals ik al eerder liet weten heb je dan als voordeel dat je soms helemaal niet meer ongesteld wordt en vrijwel altijd lichter. Ik vind een sterilisatie helemaal geen voordeel bij de vrouw omdat je dan nog steeds menstruaties hebt. Het hebben van menstruaties is volstrekt niet nodig en zit alleen maar in de weg 
Ik begrijp ook niet dat mensen nog steeds een stopweek nemen bij de pil, iets wat ze bij het bedenken van de pil er ooit in hebben gestopt omdat mensen anders niet aan de pil zouden beginnen. Ik weet dat niet iedereen bij doorslikken ook menstruaties overslaat maar elke menstruatie die je overslaat is er in mijn ogen één.
mannen
Mannen gebruiken (en ja mijn man zegt dat regelmatig over collega's) vooral het argument dat ze bang zijn voor de complicaties of dat ze niet 'gedwongen' willen worden. Jullie hebben echt geen idee hoe een groep mannen elkaar fabeltjes kan vertellen over de sterilisatie en dat zeggen ze natuurlijk niet tegen hun vrouw. Stel je voor!
